ανάσταση και ανυψοποιά μυστήρια

με αφορμή το: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!! … ἱνατί φοβοῦμαι ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ; (Γιατί να φοβούμαι κατά τας ημέρας των δοκιμασιών και των κινδύνων ; ) ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με. (Μόνον* η δική μου αμαρτία μπορεί να με βλάψη)

Ανέκαθεν στον αιώνα αυτό ο πτερνιστής περικύκλωνε την πτέρνα του αλόγου για να τρικλοποδιάσει αυτό και ρίξει τον αναβάτη.  

Πολεμά μετά μανίας το δυνατό ως άλογο σώμα να γκρεμίσει τον ηγεμόνα νου (όπως φαίνεται στον αγ.Γεώργιο και άλλους ιππεύοντες αγίους όπως αγ.Θεόδωροι… αμήν Θεού το δώρον…).

Αυτόν τον δράκοντα, που η εσωτερική θεολογία τον εντοπίζει στον ομφαλό (και γαστέρα)…

Κι έρχεται Ο Κύριος και με τον σταυρό που τυπώνουμε εφ’ημών ορθόδοξα, ακούμε και αμήν να βιώνουμε το Χριστός ανέστη εκ νεκρών (κεφαλή) θανάτω θάνατον πατήσας (κοιλία)…. και εν τοις μνήμασι Ζωή χαρισάμενος (οριζοντίως) ως Άγιο Πνεύμα από την δεξιά έως αριστερή πλευρά ως σκέπη της καρδίας σε όλην την διάσταση των ορατών και αοράτων. Έρχεται να διαρρήξει την γαστέρα του ΑΔΗ ώστε αυτός να μας εμμέσει πικραινόμενος από την κατάποση Του Υιού (κι εμάς κοινωνούντες** την θεία μερίδα). Αποδεικνύοντας και ενδεικνύοντας ότι η ανάσταση δεν είναι ένα συναισθηματικό θρησκευτικό

γεγονός, επαναλαμβανόμενο κατ’έτος και μετά να ξεχνιέται, αλλά πρόταση Ζωής αιωνίου και στόχος καθημερινός και όλης της επιγείου ζωής... δια της θείας κοινωνίας η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος και κατάκτηση της εντός ημών Βασιλείας. 

Ανεφώνησε επί Του Σταυρού Τετέλεσται. Δεν τελευτεί ο Θεός αλλά τελείωσε το επί γης έργο. Παρέδωσε αποστολικώς στην εκκλησία τα ανυψοποιά μυστήρια, όλα ελικοειδώς (9) προς τελειότητα. Αρχής γενομένης και εισαγωγής στο Σώμα Του (ορθόδοξη Εκκλησία) με το ΕΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ εις άφεσιν…. και δεν σταματά η Πλευρά Του Κυρίου να αναβλύζει και χαρίζει άφεση και γνώση.

Ακολουθούν τα επαναλαμβανόμενα μυστήρια της ιεράς εξομολογήσεως  και θείας Κοινωνίας… (εκ των συνολικά 7, που είχαν προτυπωθεί στην επτάφωτη λυχνία. Εξ Ενός το ανέσπερο ιλαρό Φως...) 

22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· 23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. (Ιωαν.κ’)

56 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ. (Ιωαν.ς’56)

Εμπρός του θανάτου, εμπρός αυτής της τρωτής πτέρνας ζητάμε τον έτερο παράκλητο Τον εκ Του Πατρός εκπορευόμενο (Ιωαν.ιδ’26) να έλθει, που… αν δεν ανέλθει Ο Κύριος δεν κατέρχεται Αυτός (Ιωαν.ις’7) αμήν έρχου (προτυπουμένου στην ΠΔ και αμήν ενεργούμενο στην Καινή...) 26 καὶ μετὰ τοῦτο ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐπειλημμένη τῆς πτέρνης ῾Ησαῦ· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιακώβ. (Γεν.κε')

Εν σκιαίς οδοδεικτούσαι σαφώς… ότι μετά τον αβραάμ τύπο του Πατρός (Πατέρα δύο διαθηκών) έρχεται ο Ισαάκ (υπάκουου έως θανάτου υιού), τύπος Υιού ... και αμήν να έλθει ο Ιακώβ (τύπος Αγίου Πνεύματος) να καλύψει την τρωτότητα της πτέρνας και τεκνοποιήσει με Λεία και Ραχήλ (πράξη και θεωρία) τεκνία και χαρίσματα.... κατά τάξιν και ετοιμότητα...

κε’ , είναι το 25^ο κεφάλαιο... ΚΕΦΑΛΑΙΟ στην διαδρομή από κατέναντι (ς) και σκιές, στο απέναντι (5) ως επιστροφή / μεταστροφή και μετάνοιά μας, ώστε δι ευχών και ενεργεία, αμήν να συνεισέλθουμε εντός του Λόγου (2) λόγοι.... όπως αψευδώς μας υποσχέθηκε Ο Κύριος με την ανάσταση ότι συνανυψώ υμάς … (εκ του πρώτου εκπεσόντος ΑΔΑΜ δια του δευτέρου Αναστάντος που μας ανέλκει)

2 (εντός) 5 απέναντι (Γεν.γ'24) ... εκάθισεν ο ΑΔΑΜ ΑΠΕΝΑΝΤΙ του παραδείσου και ωδύρετο... και τέλος ''ς'' κατέναντι (Γεν.δ'16) θέση Κάιν μετά τον φόνο....

---

* Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)

**  κι ενώ ακούγεται και φαίνεται βιολογικά, ότι έτσι είναι, κατάποσι την πόσι και βρώσι… η αλήθεια είναι άλλη… 55 ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις.  (Ιωαν.ς’55)

αφορά την πνευματική γαστέρα του σώματός μας δια της οποίας πόσις και βρώσις όντας αληθής (κι όχι απλή ανούσια και ανίσχυρα μυστηριακά ανάμνηση) αλλού στοχεύει και δεν καταλήγει όπως όλες οι γήινες στον αφεδρώνα. Ιερέας πέθανε από εγκεφαλικό ΑΜΕΣΩΣ μετά την κατάλυση της Θείας Κοινωνίας. Ποτήριο ικανής ποσότητος. Στην νεκροτομή ΔΕΝ βρέθηκε ίχνος υπολειμμάτων τροφής. [Είναι η μόνη τροφή στον κόσμο που πατάει τον θάνατο που ως δράκων περικυκλώνει την καρδιά… είναι η μόνη τροφή που ανασταίνει το σώμα της αληθείας εν Αληθεία νεκρώνοντας το σώμα της αμαρτίας και όσο εμείς συνεργούμε ''συνθλίβοντάς***'' το δια σταυρού (γενηθήτω το θέλημά Σου), περνώντας τον εαυτό (εικών Αυτού από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν) μέσα από την στένωση και χιαστί σημείο της κλεψύδρας..., αφήνοντας πίσω τις σκιές του ε-γώ (εικών επί γης)****]. Αυτή η τροφή πήγε (και πηγαίνει) απευθείας στην ψυχή και σε εκείνο το σώμα (διάφορον της βιολογικής χοϊκής σαρκός) που ΘΑ αναστηθεί και ήδη από τώρα ανασταίνεται και συντίθεται χάριτι του Τιμίου Σώματος και Αίματος Του Κυρίου, όπως ακούγεται στα αναγνώσματα της ακολουθίας της θείας μεταλήψεως …. μᾶλλον δίελθε πρὸς μελῶν μου συνθέσεις, εἰς πάντας ἁρμούς, εἰς νεφρούς, εἰς καρδίαν·   …αυτά που προτυπώθηκαν με τον προφ.Ιεζεκιήλ που, όσο πεθαίνουμε από τώρα για Τον Χριστό (συσταυρωνόμαστε) τόσο συνανασταινόμαστε δια και εν XC.

*** μια ‘’σύνθλιψη’’ ψυχών και σωμάτων που σαν σε χωνευτήριο μπαίνοντες εξάγουν καθαρό χρυσό απορρίπτοντες κάθε ρύπος…,  ΔΙΚΑΙΩΝ δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, ……., ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτοὺς καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ· 6 ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Αυτή η σύνθλιψη (για να μην παρανοηθεί) δεν είναι βροτοκτόνος αλλά μόνο παθοκτόνος. Η πρώτη σταύρωση του Κυρίου είναι η είσοδός Του στον τετραδιάστατο σταυροειδή χωροχρόνο που εχωρήθη και ενχρονίσθη λαβών μορφή και σώμα και όλη την φύση μας, χωρίς την αμαρτία. Αυτήν την φύση απεργάζεται η σταύρωσή μας, ώστε να μην υπάρχει σκιά (αμαρτίας) αφού εισέλθει Ο Κύριος εν ημίν (ως ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος…) ως ΦΩΣ που διώχνει τις σκιές (αρκεί να ανοίγουμε απλά και απαλά την καρδιά μας στην αγάπη του Θεού… όπως παραινεί ο αγ.Πορφύριος και εισερχόμενο το Φως, διώχνει χωρίς κόπο τις σκιές…).

**** αντιλαμβανόμενοι ότι ο κάθε σταυροφόρος, ο πίσω Του Χριστού προσπαθών να διέλθει δια της στενής, αφήνει πίσω μαζί το εγώ του που ‘’σταυρώνει’’, όλες τις σκιές και μεταξύ αυτών τις αμαρτίες των άλλων (1) αφού τις έχει αναλάβει επάνω Του ως αντίτυπον ο κρεμασθείς χάλκινος όφις εν τη ερήμω… και Ο Θεός επί Σταυρού, εγκλωβίζων το δηλητήριο του θανάτου και χαρίζων ζωή και σωτηρία. Ο μοναδικός Εσταυρωμένος ως κέντρο του κόσμου και Μεσσίας, που κατά προφ.Ησαΐα : …10 γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς μου, ὃν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε καὶ συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμι. ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεὸς καὶ μετ᾿ ἐμὲ οὐκ ἔσται. 11 ἐγὼ ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. (Ησ.μγ’)  

Άλλωστε, αυτό το μεσότοιχον που μου απαγορεύει σαν κώλυμμα και νέφος να περάσω, και μετέχω του Φωτός, δεν είναι οι αμαρτίες των άλλων, αλλά ΜΟΝΟ οι δικές μου γιαυτό και ο ψαλμωδός ‘’επιμένει’’ …. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου· ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός.

Η αμαρτία μου είναι αυτή που με χωρίζει από τον Θεό κι αν δεν πληρωθεί η ευδοκία Του Θεού που είναι η πεντηκοστή του καθενός, απόκτηση / επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, η δόμηση εν ημίν ναού, και… μονή παρ’αυτού ποιήσει η Αγία Τριάδα, κάθε θεωρητικό τι μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, στερείται πρακτικής, οπότε ως ελλειπές όποιος καυχάται προ της ώρας του και όχι στον Σταυρό, είναι υποκριτής και ταπεινολόγος, αξιοκατάκριτος. Μόνο τότε (με την βιωματική πεντηκοστή) τα μυστήρια που τελούνται ορθοδόξως και που γιαυτό παρεδόθησαν, για να μας κάνουν κοινωνούς της αγάπης και της δόξας του Θεού (όσο χωρούμε Αυτήν) τότε χωρίς κώλυμμα ενεργούν. Μυστήρια που σκοπό έχουν να μας ανέλκουν έμμεσα (ευθέως) και ελικοειδώς ώστε να ιδωθούν άμεσα και μετεχθούν με καθαρή καρδία με την κυκλική κίνηση του νοός, με ακρίβεια χωρίς διανοητικά ή συναισθηματικά σχήματα…. 

Με μας, να ξεκινάμε με τον ορθό/ορθόδοξο προσανατολισμό του προσώπου μας με οπτική καθαρά (120⁰ μοιρών) προς το ΦΩΣ αλήθεια και εσταυρωμένη Αγάπη , αφήνοντας πίσω σε δεύτερη μοίρα σοφία και δύναμη που ζητούν και αιτούν έλληνες και ιουδαίοι. Ικανός προσανατολισμός για βιωματική έγγιση της Πεντηκοστής.  

Πεντηκοστή σκηνοπηγία, Παναγία Τριάς και πρόσωπα...

Επί του πρακτέου η Πεντηκοστή και η παρουσία του Αγίου Πνεύματος ως Παράκλητος μεθ’ημών…

(1) περί κατακρίσεως αβ.Κασσιανού

περί κατακρίσεως και άλλες διδαχές (γερ.Εφραίμ)

Κατάκριση: Η μεγάλη αδικία !!! (Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης)

Στην παγίδα της κατάκρισης (αγ.Παϊσίου)

--- 

αμήν θεοδοχία… για τον άγιο Συμεών τον θεοδόχο, την Υπαπαντή και την ''αναλογία'' που μας κάνει συμμέτοχους κι όχι απλά ενήμερους...