το μυστικό πάσχα και το σύνολο των μυστικών βιωμάτων της Ορθοδοξίας (και της έσω Ζωής)

Αναφέρουν οι άγιοι πως τα θεία γεγονότα παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες. Λένε πάλι ‘’φιλοσοφικά’’ για να μπερδέψουν (και δώσουν καλό ερέθισμα ΑΝ είναι πραγματικά φιλαλήθεις, να βρουν) τους ασόφους φιλοσόφους, ότι όντως ο Θεός δεν υπ-άρχει δεν υφ-ίσταται γιατί άρχει και ίσταται. Παρά το λογοπαίγνιο, ήλθε Ο Κύριος ως υπ-αρκτός χωρίς να χωριστεί ποτέ από Τον ΑΡΧΩ και ΙΣΤΑΜΑΙ, όπως αναφέρεται στο απολυτίκιο της μεγάλης εβδομάδος…. ιδού αναβαίνομεν*…. ανεβαίνω εις Τον Πατέρα και Θεό μου και ημών… και συνανυψώ υμάς.

Όλα τα μυστήρια συμβαίνουν σε έναν μυστικό θάλαμο βαθειά στην καρδιά των βαπτισμένων ορθοδόξων και συγχρόνως ψηλά στον ουρανό για όλους. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και για το μυστικό Πάσχα, που μόλις περάσαμε και παρότι φαίνεται πως ‘’πέρασε’’ παραμένει και είναι ‘’καρφιτσωμένο’’ εκεί ψηλά (και βαθειά) αναμένοντας την δική μας προσέγγιση και μετοχή που ήδη ευχηθήκαμε δίδου ημίν εκτυπώτερον σου μετασχείν εν τη ανεσπέρω…. .

Αυτό το εκτυπώτερον είναι μια παραδοχή και αυτογνωσία πως υπάρχουν προϋποθέσεις. Με μας βαδίζοντες επί μιας διαδρομής, που ατονούν αυτά με την απομάκρυνση ή αυξάνονται τα παρεμβαλλόμενα διαθλαστικά και ‘’απαγορευτικά’’ αίσθησης και διαίσθησης των θείων γεγονότων, ή γίνονται εντονότερα όταν

άρεται ο μεσότοιχος** και το νέφος, εγγίζουμε αυτά και μετέχουμε χάριτι. 

Κι Ο Κύριος, υπήρξε για 33 χρόνια επί γης και μετά, σιωπήσας, (σαν παύση των επί γης έργων*** σαν μεγάλος σαββατισμός όπως θεωρεί ο θεόπτης Μωυσής) αλλά και υπνώσας ολίγον (όπως ο πρώτος ΑΔΑΜ εκ της πλευράς του οποίου εξήλθε ζωή – ΕΥΑ, έτσι και δια Της τρωθείσης πλευράς, υπνώσας για λίγο ο δεύτερος ΑΔΑΜ εισάγει τους θέλοντες, στην έσω Ζωή….) δρα (3) για 33 ώρες υπό γης (ΑΔΗ) για να ελκύσει προς Αυτόν ζωντανούς και νεκρούς, ων άρχων Ζωής και θανάτου. Κι η ενέργεια δρα διαχρονικά σε παρελθόντα παρόντα και μέλλοντα, όντας υπεράνω χώρου και χρόνου, εμβάς εις αυτόν (τον τετραδιάστατο σταυροειδώς νοούμενο χωροχρόνο) με Τον Ζωηφόρο Του Σταυρό για να παρέχει στους θέλοντες χαρά.

Φαίνεται λοιπόν πως ο Θεός απέθανεν κι έχουν δίκαιο μερικοί απιστούντες Στον Κύριο που θεωρητικολογούν έτσι, ότι όντως σαρκικώς απέθανεν. Αλλά ο τάφος δεν Τον κράτησε, ερεθίζοντας την θεωρία και στάση ζωής να προσπεράσουν αυτήν την μαυρίλα,  πλάκωμα, σκότος και αναπόφευκτο βιολογικά θάνατο αλλά όχι και υποχρεωτικά πνευματικό.  

Το να εκπέμπει ο ήλιος τις ακτίνες του προς ζωογόνηση και θερμότητα και φωτισμό κι ο άλλος κλείνοντας ερμητικά τα παντζούρια, αρνούμενος την ύπαρξή του (και εδώ Του Ήλιου) δεν είναι σαν φιλοσοφία, ότι σοφότερον…

Παρεμβάλλονται από μας και τον ήλιο παραπετάσματα, που από μόνοι μας δημιουργούμε (όπως τα παντζούρια παράθυρα και πόρτες κλειστές) ή απέξω φυσικώς δημιουργούμενα (όπως τα νέφη που μας τον αποκρύπτουν). Φυσικώς για τα υλικά αλλά αναλογικά παραφυσικώς για τα πνευματικά.

Αν κάποιος κλείνει είτε από βλακεία είτε εκ πεποιθήσεως τα παντζούρια φουλ, ναι μεν είναι δικαίωμά του (αυτό έλειπε) αλλά αν παραπονιέται γιατί δεν μπαίνει φως, υπάρχουν λύσεις...

Σκοπός μας η ανάβαση στον ουρανό (που είναι ανάλογη και της κατάβασης του νοός στην καρδιά και ταύτιση πύλης ουρανού και καρδιάς), με την ανάβαση ή κατάβαση να ‘’απαιτεί’’ καθαρότητα και διαφάνεια. Να διαλυθεί το νέφος να γκρεμίσει το μεσότοιχο που μας απαγορεύει την αίσθηση και μετοχή.

και συγχρόνως…   

Για να ανέβει όμως ένα αερόστατο (που συμβολίζει τον ενιαίο άνθρωπο) ψηλότερα να προσπεράσει τα νέφη…. πρέπει κατ’ αρχάς να κόψει τους δεσμούς και άγκιστρα που το κρατάνε πακτωμένο στην γη και μετά κατά τάξιν να αφήνει εκτός εαυτού τα τσουβαλάκια με την άμμο. Αναλογικά να εξομολογείται που είναι η μόνη δυνατότητα να ακουστεί το αφέονται από τους έχοντες ισχύ μυστηρίου λόγω της αποστολικής διαδοχής.

Σε αυτήν την προς την τελειότητα (ελικοειδή) ανάβαση, ακούγεται στην αναστάσιμη ακολουθία, το XC ανέστη 99 φορές περιμένοντας και την δική μας ορθή / ορθόδοξη στάση (9) για να μας έλξει Στον 999 ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ.... και ισχύσει το συνανυψώ υμάς*. Αλλιώς αν είμαστε 6άρια (κεφαλή προς τα κάτω) θέλοντες το θέλημα του αντιδίκου... ενεργεί πλην της κεντρομόλου κι η φυγόκεντρος με πολύ ψυχοσωματική κούραση να πλακώνει τον άνθρωπο, εκ των αντίρροπων τανυσμάτων. Όντας τα θελήματα**** τρία με αντίστοιχο προσανατολισμό και κίνηση.

Κι εμείς, ακούγοντας το  8 μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται... αν θέλουμε ξεκινάμε μια πορεία με άριστα εφόδια, μυστικά και μυστηριακά ομόρροπα προς τα άνω και μέσα, γιατί, όταν κάποιος εκτίθεται κάτω από τα νέφη, δυστυχώς όχι μόνο δεν βλέπει, όχι μόνο δεν μετέχει άμεσα, αλλά είναι εκτεθειμένος όχι μόνο στην βροχή και σαν απροστάτευτος από πνευμονία, αλλά και από κεραυνούς. Κι εμείς έχοντας λάβει από το ΕΝΑ το ΕΙΝΑΙ ακολουθώντας ένα από τα δύο Ι … (κεραυνούς) ή το Ι της κεντρομόλου Ιησού ή το Ι της φυγοκέντρου Ι τάγμα δαιμόνων, ψηλαφούμε τις επιπτώσεις ΚΑΙ επί του νοός ΚΑΙ επί του σώματος και χώματος… όταν πάσα η κτίσις συστενάζει συμπάσχει αλλά και δόξα τω Θεώ, συνανασταίνεται…  

Κι η άνοδος (που θα συμπαρασύρει όλα τα αισθητήρια, νου και χου αλλά απλήν πεντάδα…) είναι παράλληλη με κείνο το κοσμικό σχήμα των δύο δωματίων το ένα δίπλα στο άλλο  που στο ένα είναι οι παίκτες του καζίνο ή οι ανακρινόμενοι κλέφτες και από το άλλο τα αφεντικά ή οι αστυνόμοι επιθεωρητές… όχι σε οριζόντια διάταξη, αλλά σε κάθετη, το ένα πάνω στο άλλο, έως ουρανού δώματος και καρδίας (μυστικού θαλάμου) όπου τελεσιουργούνται τα θεία μυστήρια και γεγονότα… όπως περιγράφονται τα ‘’δωμάτια’’ στο  περί όρασης…

Δι ευχών και ενεργείας της σήμερον εορτάζουσας (λαμπροδευτέρας) εικόνας ‘’άξιον εστίν’’ Της τιμιωτέρας των χερουβείμ και ενδοξοτέρας ασυγκρίτως των σεραφείμ, που είναι οι οίκοι και τα  οχήματα. Αμήν καθαρότερος και λειτουργικότερος ο ε-αυτός η εικών Αυτού ώστε να βρίσκει πάτημα να ενοικεί εν ημίν και μας οδηγεί με ασφάλεια.     

Αμήν ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον…. αμήν καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές…

Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη

με δική μας προαίρεση έλκουσα χάριν, την ταπεινότητα

καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη (αγ. Νήφων)

ώστε να πληρωθούν χάριτι όλοι οι μακαρισμοί εν ημίν… μακαρισμοί και κατά Θεόν αγάπη

αρθεί το μεσότοιχον και διλαυθεί ο παρεμβαλλόμενος χνους που θολώνει την αίσθηση νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

αυξήσει την συγκέντρωση νοός και μηδενίσει όσο είναι δυνατόν τον μετεωρισμό για να εκτελεστεί το ταχύτερο το ζητούμενο….  Ο προσευχόμενος νους ζητά ένωση με την καρδιά

πρόταση απευθυνόμενη σε νοήμονες… άλλωστε, τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς τον Χριστό; (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

και όλα τα παραπάνω συγγραφέντα με αφορμή τον γιωργάκη (που προς στιγμήν ενεργεί ως αντίποδας και για χάριν του…) και αντί να ελευθερώνεται και ελευθερώνει δεσμεύεται και δεσμεύει*****…  και στην φάση, που ενώ ήδη είναι ημέρα πασχαλιάς δεν εύχεται ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ αλλά καλή ανάσταση… όντας βιωματικά νάχει καθυστερήσει. Και νάταν ο μόνος;;;; με μια ένδειξη/απόδειξη της δικής μας ‘’ανωτερότητος δλδ ήδη σταύρωσής μας με το άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι… συγχωρώντας οι ‘’πανεπιστημιακοί τα κάπως άτακτα και ανόητα νήπια’’   …. 

Αμήν σε αυτό το σώμα ως άλλο τάφο, τεθενατωμένοι τη αμαρτία, να μας επισκεφτεί Ο Αναστάς Κύριος και ζωώσει …

Ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, μας πληροφορεί:  … ''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.''

Ζωοποιώντας μας να ζήσουμε και τα υπόλοιπα θεία γεγονότα εκτυπώτερον και τέλος μεθεκτά…. όσο εξαγόμαστε από την χοϊκή μέγγενη προς τα άνω με ομόκεντρους κύκλους αίσθησης έως ουρανού και συγχρόνως ομόκεντρους κύκλους προς τα έσω από τα επιδερμικά και διανοησιαρχικά (αιγυπτιακώς) αλλά με νου ευστόχως στο μυστικό βάθος της καρδίας, νου XC, που έχει εξαχθεί και από το παράλογο με επί πώλου όνου Τον Κύριο (εξ αιγύπτου στην έρημο και εκ της κάτω Ιερουσαλήμ με την Κυριακή Βαΐων προς ανάσταση και άνω ιερουσαλήμ – καρδιά ένθεη)******* δια και εν XC. Αμήν γένοιτο γένοιτο….

---

* «…Ερχόμενος Ο Κύριος πρός τό εκούσιον πάθος, τοις Αποστόλοις έλεγεν εν τή Οδώ. Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, καί παραδοθήσεται Ο Υιός του Ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού. Δεύτε ούν καί ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ καί συσταυρωθώμεν, καί νεκρωθώμεν δί’αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα καί συζήσωμεν αυτώ καί ακούσωμεν βοώντος αυτού. Ουκέτι εις τήν επίγειον Ιερουσαλήμ διά τό παθείν, αλλά αναβαίνω πρός τόν Πατέρα μου, καί Πατέρα ημών, καί Θεόν μου καί Θεόν υμών. Καί συνανυψώ υμάς εις τήν Άνω Ιερουσαλήμ, εν τή βασιλεία τών ουρανών…»

** αυτός ο μεσότοιχος μπορεί νάναι ένας και απλούς μεταξύ σώματος και πνεύματος, παράλληλος μεταξύ θανάτου και ζωής άρα δια Σταυρού νικάται και άρεται και εισάγεται ο άνθρωπος από το ένα στο άλλο μέσω Σταυρού και όσο λεπταίνει την σάρκα του και δεν παχυλοποιεί το πνεύμα του (Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας) αλλά και αναλυτικά σε περισσότερα μέρη, όπως σε τριαδική ανάλυση έως τρίτου ουρανού (σώμα ψυχή πνεύμα) ακόμη και σε επταδική όπως ο αγαπημένος μαθητής Του Κυρίου Ιωάννης ο θεολόγος συμβολικά μας έδωσε Το Αρνίον με επτά μάτια (Αποκ.ε’6) που εκτός Αυτού (2 και Λόγου δευτέρου προσώπου Αγίας Τριάδος) στον χώρο απέναντι (5) Γεν.γ’24 και κατέναντι (ς) Γεν.δ’16 … ωσάν δωμάτια βλέπει τα πάντα. Κι εμείς ΜΟΝΟ και ΠΑΝΤΑ δια Σταυρού, όσο ακινητούμε στα κάτω εφάμαρτα δρώμενα (πεθαίνουμε) τόσο συζούμε άνω, συμπαρασυρόμενη η συνείδηση με την ζωή της και τα αισθητήρια που την ακολουθούν.

Κατέρχεται Ο Κύριος από τον ουρανό και κάνοντας ένα χωνί μας ακουμπά στην κορυφούλα και σκοπό μας, κατέρχεται στην καρδιά και μας την εγγίζει (4)  χαρίζοντας ΖΩΗ και ΦΩΣ. 

Μπορεί όχι σωματιδιακά επειδή φέτος μας απαγόρευσαν σωματικώς αυτήν την παρουσία και έγγιση, αλλά η κυματοειδής μετοχή (ενεργειακή πνευματικά) δεν είναι ικανές οι κεκλεισμένες θύρες να την απαγορεύσουν … προτρέποντας όλους μας να γίνουμε πιο λεπτοί, να προσκυνούμε εν πνεύματι και αληθεία Τον Θεό (μη μένοντες παθητικοί σε αυτές τις δαιμονικές απαγορεύσεις που τους άρεσε πολύ που μείναμε ακοινώνητοι…. ευχόμενοι ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ κι Ο Κύριος έρχεται ταχέως και θα ‘’κανονίσει’’ αποδούναι εκάστω κατά τα έργα και σκέψεις του… ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ). 

Πως όμως θα ακούσουμε και θα δούμε τι συμβαίνει αν είμαστε 7 όροφοι πιο κάτω; ούτε υπόνοια ούτε υποψία σαν ‘’πληροφορία’’ ****** δεν θα μας ακουμπήσει και ερεθίσει τα παχυλά μας αισθητήρια. Πως θα πληροφορηθούμε (δούμε και ακούσουμε, αφού προαισθανθούμε ότι ‘’κάτι’’ (1) συμβαίνει εκεί υπέρλογο στο υπερώο ψυχής και σύμπαντος…) ότι Χριστός ετέχθη, Χριστός Ανέστη, Χριστός ανελήφθη, Εκκλησία εδομήθη, Υπεραγία Θεοτόκος μετέστη προς την Ζωήν Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής… και μη εγκαταλείπουσα ημάς….  (όλα με ένα σκοπό την σωτηρία και επίγνωση της Αληθείας) ... αν δεν περνάμε και υπερπηδάμε χάριτι από το ένα δωμάτιο στο επόμενο πιο κοντά στα θεία (άπαξ) γενόμενα (και παρατεινόμενα στους αιώνες) ει μη δια της πύλης και μάλιστα Της Αδιοδεύτου;;;  αφού ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν. 

Αμήν δι ευχών και ενεργείας Της γλυκυτάτης Θεοτόκου!! (2)

(1) είναι εκεί (και στο βάθος της καρδιάς του ορθόδοξου βαπτισμένου) και περιμένει και μας βοηθά ως διάκονος Ο Βασιλεύς του παντός Κύριος να Τον φτάσουμε και μεθέξουμε της δόξης Του…

(2) από την Παναγία πορταΐτισσα ... Νοός μου την ομίχλην την χαλεπήν, τω φωτί του προσώπου σου δέομαι, λύσον Αγνή, και τα της ψυχής μου πάθη δεινά, θεράπευσον και σώσον με, εκ της δυναστείας του πονηρού, και ώρα του θανάτου, εξάρπασόν με Κόρη, εκ των χειρών του κοσμοκράτορος.

*** Τὴν σήμερον μυστικῶς, ὁ μέγας Μωϋσῆς προδιετυποῦτο λέγων· Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεός, τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ εὐλογημένον Σάββατον· αὕτη ἐστίν ἡ τῆς καταπαύσεως ἡμέρα, ἐν ᾗ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὁ Μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς κατὰ τὸν θάνατον οἰκονομίας, τῇ σαρκὶ σαββατίσας, καὶ εἰς ὃ ἦν, πάλιν ἐπανελθών, διὰ τῆς Ἀναστάσεως, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ὡς μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.

**** 3 σταυροί 3 θελήματα … 2 τάσεις

***** αιχμαλώτων ελευθερωτής...

****** η πορεία της πνευματικής πληροφορίας ...

για τους δύο τρόπους μεταφοράς της πληροφορίας (σωματιδιακά και κυματοειδώς)

Πληροφορία και διάκριση

******* ‘’άσκηση’’ νηπίων

Εξάκτινο και σταυρός… (με ή χωρίς Χριστό)

(3) δρα Ο Κύριος στον ΑιΔΗ, όχι περιορισμένα εκείνη την χρονική περίοδο των 33 ωρών, αλλά ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ σε όλες τις εποχές και για όλους τους νεκρούς (προ και μετά XC, νεκρούς τεθανατωμένους τη αμαρτία). Απλώνει το εύσπλαγχνο χέρι Του να ανελκύσει όποιον θέλει. Εκ της Πλευράς (και σύνολο 5 ‘’σημείων’’ κατά τον άγ.Νικόλαο βελιμίροβιτς) έχυσε και συνεχίζει να εξέρχεται το Τίμιο Αίμα που αποπλύνει και νικά κατακράτος δι αυτού τον θάνατο και δια των ρανίδων Του, η άφεσις η γνώσις και η ανάστασις…. δυστυχώς όμως, ακούγεται από Τον Ίδιο:    περίλυπος εστιν η ψυχή μου έως θανάτου.... γιατί δεν εκτιμάται η Θυσία Του… 

(4) στην αναλογία με τα (7) δώματα το καθένα με την πύλη του, που είτε αναπτύσσονται εξωτερικά ως ομόκεντροι κύκλοι μέχρι τον τελευταίο ‘’όροφο’’ που είναι ο ουρανός, είτε προς τα μέσα προς την καρδιά από την εξωτερική σκληροκαρδία και πρώτη κατάσταση μέχρι το μυστικό, μυστικότατο βάθος, αυτή η ‘’έγγισης’’ της χάριτος Του Κυρίου που θέλει να δωρίσει ΖΩΗ και ΦΩΣ, ο δικός παλαιός άνθρωπος όντας από μέσα με Τον Κύριο να ‘’κρούει’’ την θύρα, ζητά εισερχόμενος στον ΑΔΗ (Μ.Παρασκευή) το άρατε πύλας οι άρχοντες υμών, να μας κάνει ναό Του και αναστήσει*. Κι εμείς σκοτισμένοι και τεθανατωμένοι τη αμαρτία συνεργαζόμενοι με τους άρχοντες του κόσμου, κινούμενοι εφαμάρτως, αντιστεκόμαστε να ανοίξει ο εαυτός ως ναός (όπως το βλέπουμε εξωτερικά στα θυρανοίξια). Κι αν εισέλθει μετά την προαίρεση ακινησίας μας, σφραγίζει με χάρι αυτόν τον ‘’θάνατο’’ και δίνει ΖΩΗ και ΦΩΣ.

Άρατε πύλας οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι … κι εμείς ανά δωμάτιο από τα πλέον έξω προς τα μέσα, από τα πλέον χαμηλά προς τα υψηλά, ζητάμε με την Θεία Κοινωνία το… Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω ὡς τοῦτο ποιήσεις·

Εισέρχεται, συναποθαίνουμε και συζούμε. Αλλοιώνεται σιγά σιγά η καρδία και όπως το ύδωρ σταγόνα σταγόνα ‘’τρώει’’ την πέτρα, αμήν το θείο ύδωρ εκ Της Πλευράς να διαλύει την σκληροκαρδία σαν πέτρα που αντιστέκεται ώστε να φτάσει να είναι ικανή να αναπαύεται η χάρις, όχι απλά να εγγίζει και να χτυπά την θύρα, αλλά να ενοικεί και οδηγεί (ως σε οίκο και όχημα δικά Του - χερουβείμ σεραφείμ) την ζωή μας επί τα κρείττω. Παραδοτέα με εμπιστοσύνη και ταπεινότητα, αγάπη και αληθεία (δικά Του χαρίσματα… κατά το πάσαν την ζωήν ημών XC τω Θεώ παραθώμεθα…). Αμήν διαρκώς εκτυπώτερον και σε ουσία, αναστάσιμα.

Έτσι νομοτελειακά, με το σχήμα που μας παρέδωσε ο γερ.Αρσένιος Μπόκα περί θρόνου και σταυρού κατανοούμε και ζούμε το: Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώ­μεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα….

* (και πάλι)… ''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.'' -  Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

[Στο αναστάσιμο ευαγγέλιο ακούγεται: …. Α´\ΕΝ ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. 5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. (Ιωαν.α’) Για το πέρασμα (πάσχα) στο βίωμα, όπου ο χρόνος καταργείται, το παρελθόν ‘’έγένετο’’ και το ‘’αεί’’ της κοιλίας που πατείται, μεταστρέφεται και επιστρέφει στο ‘’νυν’’, όπου Δι Αυτού τα πάντα γίνονται, ως ενεστώς διαρκείας.

Και η γένεσις (δια Λόγου και λόγου εγένετο) (κάθετος διάστασις σταυρού σε 6 μέρες από πάνω προς τα κάτω) εκ του μη όντος εις το ΕΙΝΑΙ ημάς παρήγαγε και η γέννησις δια πόνων και κόπων με κυοφορία 9 μηνών γίνεται [που αν δεν δώσει ο Λόγος την συγκατάνευση, ψυχή ζώσα δεν προστίθεται στην σύζευξη του χου και σωμάτων (χωμάτων) εις εν – για να εξαπλωθούν επί γης οι άνθρωποι – οριζόντια διάσταση - ] και πάλι κατοπτρικά δια των 6 ημερών της μεγάλης εβδομάδος με στόχο την Ανάσταση εκ νεκρών, ανάβαση και επιστροφή και αναγέννησή μας, δεν θα γίνει ει μη δια Λόγου. Το πόσος πόνος και κόπος αναλογεί στον καθένα η επιστροφή είναι Του Κυρίου η πρόνοια και θείο σχέδιο, πάντα δια Σταυρού και ό,τι μας αναλογεί. Μόνο ας θυμηθούμε τον ιερό Αυγουστίνο στις «Εξομολογήσεις» του, που αναφέρει για την μητέρα του αγ.Μόνικα… : «Η μητέρα μου έχυνε για εμένα περισσότερα δάκρυα από όσα χύνουν οι μητέρες επάνω στα νεκρά τέκνα τους. Με την θέρμη της πίστης, η οποία της χάριζε η μεγάλη της ευσέβεια, με έβλεπε ηθικώς νεκρό. Και Συ Κύριε εισάκουσες την δέησή της και δεν περιφρόνησες τα δάκρυά της, με τα οποία πότισε το έδαφος, παντού όπου προσευχόταν. Οι πόνοι της να με αναγεννήσει διά του Πνεύματος ήταν σκληρότεροι από αυτούς τους οποίου υπέφερε να με γεννήσει διά της σαρκός».]

(επιστρέφοντας στην επανάληψη του λόγου του αγίου Συμεών και προηγούμενο αστερίκσο…) και γιατί ‘’πάλι’’ …. για να τα δούμε απλά και με διάκριση, εν μέσω πολυμορφίας που μπορεί κάπως να μπερδεύει τον νου. Ο Θεός βλέπει ΜΟΝΟ ζωντανούς. Μερικούς ντυμένους (με δερμάτινους χιτώνες) και πολλούς γυμνούς, χωρίς τα παραπάνω ενδύματα προσωπείων. ΜΟΝΟ πρόσωπα. Εξ αυτών, αρκετούς ζωντανούς με την πνευματική έννοια μαζί Του και πολλούς απομεμακρυσμένους, αποκομμένους από Την Άμπελο μη φέροντες καρπό, μη εσθίοντες μη ξεδιψώντες από την όαση (999) αλλά κυνηγούντες τον αντικατοπτρισμό αυτής και σκιώδη είδωλα (666), αληθοφανή, επειδή ‘’μοιάζουν’’ , συνεργούντες οι άνθρωποι που αγάπησαν μάλλον το σκότος αντί Του Φωτός, της φυγοκέντρου, προσανατολίζοντας πρόσωπα και κινούμενοι προς τον αντίποδα. ΟΛΟΙ επί ενός Δρόμου αλλά με άλλη κατεύθυνση και κατάληξη. Εκτός Αυτού και εκτός εαυτού.      

Βλέπουμε και μετράμε εμείς επί γης πολλά, πάμπολλα έθνη, πολλούς λαούς. Ο Θεός βλέπει ΜΟΝΟ δύο (έθνη και λαούς) …λαὸς λαοῦ ὑπερέξει, καὶ ὁ μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι. (Γεν.κε’23) Κι Ο Κύριος διακονεί, να ανάγει τον λαό Του και κάνει το κάθε πρόσωπο ναό Του (δια της καθαρότητος) να ενοικεί και εμπεριπατεί μετ’αυτού… Βλέπει βιολογικά εύρωστους αλλά ασθενείς και νεκρούς πνευματικά και θέλει να τους ιατρεύσει και ζωώσει εισάγοντάς τους στην ΜΙΑ έσω Ζωή (λαβούσα ύπαρξη εκ της πλευράς) και περιποιηθεί ως Σώμα Του, δια Του Αίματός Του. Βλέπει δούλους και θέλει να τους ελευθερώσει. Βλέπει αδελφούς εν πηλώ και θέλει να τους κάνει συγκληρονόμους Του αδελφούς εν XC και υιούς και τέκνα Φωτός, θεούς κατά χάριν ο φύσει Θεός…

Ψηλαφώντας ή υποψιαζόμενοι εκ σημείων… την άπειρη αγάπη Του, αμήν να θελήσουμε αυτό που θέλει και βάλουμε αρχή (δια Σταυρού που συνήθως σέρνουμε γογγύζοντες αντί να τον αγκαλιάζουμε ως σωτήρα μας…) να γεννηθεί το θέλημά Του, καν θέλουμε καν δεν θέλουμε… Μας συμφέρει.

Ο σκιώδης σταυρωτής αρχιερεύς άκων προεφήτευσε ότι συμφέρει ένας να ‘’πεθάνει’’ (υπέρ του λαού) για να σωθεί όλος ο λαός (Ιωαν.ιη’14). Πέθανε Ο δίδων αρχιερωσύνη, θανάτω δε Σταυρού και ανέστη Ο Μέγας Βασιλεύς και Αρχιερεύς συνανασταίνων μυριάδες μυρίους ανά τους αιώνας, αμήν τώρα πούρθε και η δική μας σειρά, προσανατολισμένοι ορθώς και ορθοδόξως (120) κι εμείς να νοήσουμε και ζήσουμε (ολοέν και εκτυπώτερον) και κραδαθεί και συγκλονισθεί σύμπασα η φύσις και κτίσις και πληρωθεί με ανέσπερο Φως και χαρά, όχι σε περιορισμένο χώρο και χρόνο αλλά παντού και πάντα.

XC Ανέστη (χαρά μου)

Αληθώς Ανέστη