μετά την φουρτούνα…

ένεκα χειρισμών των καπεταναίων στο καράβι της Εκκλησίας επιτρέποντος (κι όχι ευλογούντος) Του πραγματικού Κυβερνήτη, ας μαζευτούμε οι επιβάτες, οι ναυταίοι, οι κωπηλάτες, οι αξιωματούχοι … να δούμε επιπτώσεις, τραύματα, παραλείψεις που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση και ό,τι επιδέχεται διορθώσεως από πλευράς μας να το κάνουμε. Τα υπόλοιπα που δεν μπορούμε, Του Κυρίου το Σώμα. 

Ο σκοτισμένος θέλοντας να σκοτίσει προσπαθεί να παρασύρει στην κατάστασή του όσους μπορεί περισσότερο. Σπάει τα πλακάκια ; (όπως λέει ο αγ.Παΐσιος) ο καλός Θεός τα μαζεύει και κάνει ένα υπέροχο μωσαϊκό. Οργώνει το έδαφος, το βρίσκει ο καλός Θεός έτοιμο για σπορά. Κάνει κακό κι ο καλός Θεός επιτρέποντάς το, εκπονεί άμεσα σχέδιο διορθωτικό ανάλογα των επιλογών μας και το μεταστρέφει σε καλό, ΑΝ το θελήσουμε. 

Σπάει και διχάζει τον κόσμο με αφορμή την ώρα τέλεσης της αναστάσιμης θείας λειτουργίας, που με δόλο υποκρισία και σκάνδαλο (ΔΥΣ) η ΔΙΣ διατάσσει και η ευλογημένη ανυπακοή, μέχρι την αγαθή προαίρεση (το υγιές μη αλωθέν από το ένδοξον της γης, μέρος τους) και συγκατάβαση μερικών ιεραρχών, φέρει καρπούς…     

Σκεφτήκατε την άλλη όψη, τον εξοποδώ να ομολογεί.... τι έκανα ο δύσμοιρος!!! κάθε χρόνο είχα ένα Χριστός ανέστη στις 12 το πάλευα... ένα τραύμα. Φέτος, ενώ ‘’καλά’’ τα κανόνισα ΤΙ ΚΑΚΟ ΜΕ ΒΡΗΚΕ!!!! άλλοι στις 9, άλλοι στις 12, στις 5  πρωινή, 7... διαρκώς με ποτίζανε και μου θυμίζανε μερικοί αντάρτες το επικράνθην.   

Την ζημιά όμως την έκανε. Πολέμησε και νίκησε σε μια μάχη και σε δύο (σταυροειδώς) επίπεδα τον κόσμο. Στην προσευχή που παρέκκλινε σαν

φωτοχυσία εν χρόνω μακρυά από το ‘’πέρασμά’’ του (της 12^ης) και την νηστεία που μόλυνε δια της αδιάκριτης κρεοφαγίας το Μ.Σάββατο μετά την 9^η και προ 12^ης, και με την ‘’ευλογία’’  της ‘’εκκλησίας’’. Νίκη μάχης και αταξία αλλά δεν χάσαμε τον πόλεμο.   

Χτύπησε καίρια αυτό που τον πονά και τον διώχνει. Σταυρός και …. 21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. (Ματθ.ιζ’) 

Κι ο πόλεμος συνεχίζεται. Μαζεύουμε τα συντρίμμια και τα πλήγματα που επέφερε ο αντίπαλος στο καράβι, και προχωράμε. Επετράπη αυτή η ήττα για να μας δείξει ο καλός Θεός σε τι υστερούμε. Στην σταύρωση και γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου που είναι η επί ου πρακτέου απόδειξις σε σχέση με το θεωρητικό και εύκολο ‘’σε αγαπάμε Κύριε’’ όταν ακούμε το αγιογραφικό: … 15 ᾿Εὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε, 16 καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, 17 τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ' ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται. (Ιωαν.ιδ’) 

Για να μείνει παρ’ημίν και να εισαχθεί εν ημίν, επιβάλλονται διορθωτικές κινήσεις σε αυτά τα τρία προαναφερθέντα, ιδίως όμως ο Σταυρός εφ’ημών και εν ημίν με παραμέτρους προσευχής (κάθετη διάσταση) και νηστεία (οριζόντια). 

Θύμωσε πολύς κόσμος με την ΔΙΣ και ίσως εκεί να έμεινε. Το θέμα είναι, ότι του πέρασε από το μυαλό ότι κατά τας καρδίας μας ο καλός Θεός μας δίνει άρχοντες; αν ναι, η επιδεχόμενη διόρθωση αμέσως μετά την φουρτούνα, είναι η ευστοχία επίρριψης ευθυνών από τα έξω (άστοχος θυμός) στον εαυτό (κατά το οργίζεσθε αλλά μην αμαρτάνετε). 

Με την εξωτερική εκτύπωση σαν συμβάντα, αποδεικνύεται η εσωτερική μας κατάσταση. 

Τότε άκων ο αρχιερεύς του έτους προφήτευσε ότι συμφέρει να απωλεσθεί Ένας υπέρ του λαού. ‘’Σήμερα’’ άκοντες συνεδριάζουν και επιβάλλουν μέσα στο επιτρέπεται του Θεού αυτό το ταραχοποιό αλλά με γνώμονα την μεταστροφή του κακού προς το καλό, εν δυνάμει ωφέλιμο. Κι ΑΝ το δούμε έτσι. Κι εκεί έγκειται η διαφορά των δύο ''φωτισμών'' του επιτρέπεται και της ευλογίας. Φωτίστηκε ο Καϊάφας, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει σταυρωτής. Γιαυτό οι άγιοι επιμένουν περισσότερο στην εμπειρία, παρά στον ''φωτισμό''. Κι αυτός που φωτίζεται, αν είναι ταπεινός κρίνει την φώτισή του, κάτω από το φίλτρο της εμπειρίας του κι όπου δεν έχει εμπειρία, εκμεταλλεύεται την εμπειρία της εκκλησίας, των αγίων. Αν παρόλα αυτά λαλεί αφ'εαυτού, αλοίμονο λαλεί για την δική του (εγκόσμια) δόξα, με γνωστή και την κατάληξη και το ήθος, όμοιο του τότε αρχιερέα, στο δε σύνολο της ''εκκλησίας'' σαν απόφαση, δεν απέχει του δυσάρεστου αλλά αληθινού χαρακτηρισμού του π.Σάββα Αχιλλέως, ότι αυτή δεν είναι εκκλησία εσταυρωμένη αλλά σταυρούσα τον άνθρωπο και δι αυτού και Τον Άνθρωπο.        

Είναι μια καλή ευκαιρία για αυτοκριτική, το ‘’γιατί’’ ως αίτιον που κρύβεται μέσα στο πρωταίτιο Λόγο, αλλά με την άφατη ευσπλαγχνία Του μας το γνωστοποιεί. 

(Ξανά) πόσο σταυρώνουμε το θέλημά μας για χάριν του θελήματος του Θεού; (ως ενέργεια Σταυρού εν ημίν) και πως τυπώνουμε επάνω μας (εφ’ημών) τον Σταυρό για να ‘’ισχύει’’ και πόσο νηστεύουμε έσω και έξω; 

Λέμε Χριστός Ανέστη και ακουμπούμε στην κεφαλή την Αγία Τριάδα (τρία δάχτυλα) και με το ‘’θανάτω θάνατον πατήσας’’ ακουμπάμε την κοιλία (σε ακριβές ‘’σημείο’’ κάτω από τον ομφαλό) όπου εμφωλεύει είπαμε ο δράκων ένεκα των δικαιωμάτων που δίνουμε με τα πάθη. 

Όσο ο ‘’κόσμος’’ (και χριστεπώνυμο πλήρωμα) δεν τυπώνει ακριβώς και εκεί που ‘’πρέπει’’ (1) το σημείο του Σταυρού, και επαναπαύεται ότι ακόμη και ‘’μπουζούκι’’ να παίζει, νομίζοντας πως κάνει τον σταυρό, (νομίζοντας πως προσεύχεται αλλά μόνο μιλώντας και θέλοντας, χωρίς δόξα, χωρίς ευχαριστία, χωρίς ικεσία για συγχώρηση… νομίζοντας πως νηστεύει με μέτρα και τρόπο κατά το δοκούν….)  … δεν είναι λογικό και αναμενόμενο όταν θα έλθει η απόφαση να αλλάξει η ώρα τέλεσης της αναστάσιμης θείας λειτουργίας, δεν θα σκεφτεί, τι 9 τι 12; τι ακριβώς στον ομφαλό τι περίπου; ανάλογο του… (έλα μωρέ) τι να φυλάω την κερκόπορτα από την οποία θα θελήσει να μπει ο κλέφτης τι να φυλάω τον διπλανό τοίχο; με όπλα την προσευχή ΦΩΣ και νηστεία πλέγμα άμυνας, ένα πλέγμα διαμπερές σαν καλάθι που δεν κρατάει νερό, όταν κάποιος επειδή νήστεψε με τον δικό του τρόπο μια βδομαδούλα, νόμισε ότι νήστεψε  (έχοντας με τέτοια προσευχή και τέτοια νηστεία, απαιτήσεις από τον καλό Θεό). 

Και επειδή οι ιερείς και διάκονοι είναι σάρκα εκ της σαρκός της κοινωνίας, δεν θα βρεθούν ‘’αξιόλογοι’’ θεολογούντες να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, κατά παράβαση των αγίων, χαϊδεύοντας προς τα κάτω τα πάθη των ανθρώπων και προς την επίγεια ιεραρχία τους, νάναι ανθρωπάρεσκοι ;;; Μας συμφέρει να δούμε και τις δύο όψεις αυτής της ‘’ανθρωπαρέσκειας’’ και μετά ελευθέρως, ας πορευτούμε σε αυτό που αποφασίσουμε…      

Με δεδομένο λοιπόν του λαού αγνοημάτων και λειτουργών εγκλημάτων, το αδύναμό μας φως, την άμυνα σαν σουρωτήρι και τις θυρίδες μας αφύλαχτες κατά το μπάστε σκύλοι αλέστε, δίκαια δεν θρηνεί ο προφ.Ιερεμίας (1 Μαϊ) που λέει εκ των θυρίδων εισέρχεται ο θάνατος και πέφτει η ιερουσαλήμ και ψυχή μας;;;  μη κατανοώντας τι σημαίνει το καθημερινά αναγινωσκόμενο … Η ευδοκία της Σιών και η ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ 

Η ΔΙΣ φταίει που ‘’φωτίστηκε’’ έτσι ; (νομίζοντας πως ήταν εν Πνεύματι Αγίω ; ) … μάλλον δεν μας αναλογούσε καλύτερος φωτισμός και άμεσος, γιατί απλά, εμείς φταίμε λαμβάνοντας τον πρέποντα έμμεσο φωτισμό και εκ διαθλάσεως, ίσως όχι τόσο σαφές μνμ, εκ Θεού... Ας διορθώσουμε αυτά που μας αναλογούν και σίγουρα θα ανταποκριθεί ‘’καλύτερα’’ ο Θεός που μοιάζει να μας άφησε στην τρικυμία. Τρικυμία όμως διορθωτική. 

Πάντες γαρ προφήτες… και μεταξύ αυτών και ο Ιωνάς. Ο εν ημίν Ιωνάς, που αλλού του είπε ο καλός Θεός να πάει και για αλλού τράβηξε. Ανάλογη της δικής μας στάσεως που άλλα θέλει ο Θεός κι εμείς άλλα κάνουμε.... Τόσο, που ενώ κλυδωνιζόταν το πλοίο πάνω στο οποίο επέβαινε (το πλοίο μας) αυτός κατέβηκε στο αμπάρι και αδιάφορος έρεγχε (ροχάλιζε). 

Πρέπει ο καθένας που λέει πως ενδιαφέρεται για το Σώμα στο οποίο ανήκει και ότι το αγαπά αφού δι Αυτού ζει, να το αναλάβει προσωπικά ότι είναι υπεύθυνος και να δεχθεί να ριχθεί στην θάλασσα ως υπαίτιος κι ο Θεός θα τον βοηθήσει. Θα τον ‘’φιλοξενήσει’’ στην κοιλία του κήτους για τρεις ημέρες (προτύπωση της τριημέρου ταφής Του Κυρίου) για να διορθώσει τον εαυτό από το κατά το δοκούν στο γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου. 

Είναι το δεύτε ουν συναποθανούμεν ίνα συζήσωμεν… 

Μπορεί η παραπάνω δράση να φαίνεται πως αφορά αυστηρά το προφητικό χάρισμα, αλλά σαν νόημα, αφορά τον καθέναν σε ό,τι του αναλογεί σαν τάλαντο, σαν δοθέν χάρισμα, σαν ενέργεια και ιδιότητα του μέλους μέσα στο όλο Σώμα. Ανήκοντας σε αυτό καλό είναι να κατανοήσουμε ότι δεν είμαστε αποκομμένοι από τον ‘’άλλον’’, και είναι βαρύ να μην ενδιαφερθούμε για την εν αγνοία πρόσθεση δαιμονίων (ακόμη με την ‘’ευλογία’’ της στρατευομένης ‘’εκκλησίας’’ , όταν αστοχεί σαν σταυρός, σαν προσευχή σαν νηστεία, αιτίες κατάργησής τους… που η θριαμβεύουσα συνοδοιπορούσα είναι εδώ για να θεραπεύσει). Αμήν δι ευχών, εκτυπώτερον. …Και μετά την επιτραπείσα φουρτούνα δια της υπέρ νουν ειρήνης Του Κυρίου, στην γαλήνη και γεύση της ανατολής του ανεσπέρου Φωτός.   

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!      

---

(1) πνευματικός αδελφός ''ευαίσθητος'' εντόπισε ότι στην προσπάθεια τύπωσης του σημείου του Σταυρού, όταν υπήρχαν κάποιες επηρροές αρνητικές το χέρι του δεν μπορούσε εύκολα να κατευθυνθεί στο ακριβές σημείο εκεί στον ομφαλό, αλλά πήγαινε εκεί κοντά.... δικαιολογώντας την περισσή κακή ενέργεια του δράκοντος, που λόγω δικαιωμάτων, απωθούσε το χέρι... (ενέργεια του πονηρού εν τοις μέλεσι…) πράμα, που δεν συμβαίνει ΜΟΝΟ στον ομφαλό αν υπάρχει αστοχία, αλλά και στην κεφαλή, και στις πλευρές, οπότε η τύπωση του ''σταυρού'' σαν μαντολίνο... είναι καθαρά δαιμονική ενέργεια που πρέπει να κατανοήσουμε την δολιότητα και να παλαίψουμε για αυτό. Τύποις έξω που για την προσπάθεια, θα δώσει ο καλός Θεός και την ουσία του πράγματος και βιώματος. Σταυρικού προς ανάστασιν.