Στο εξωτερικό άπειρο κλήθηκε
ο ΑΔΑΜ να κυριαρχεί. Έτσι, ο άνθρωπος είναι φύσει κέντρο του σύμπαντος, κέντρο
όμως του ανθρώπου είναι ή θα έπρεπε να είναι ο Θεός.
Προς τα έξω επικοινωνεί και γνωρίζει τον κόσμο μέσα στον οποίο εμπεριέχεται ως κουκίδα, με τις 5 θυρίδες, τα αισθητήριά του. Προς τα έσω επικοινωνεί και γνωρίζει τον κόσμο τον οποίο εμπεριέχει, με την ενοποιημένη μία αίσθηση, που άλλοι την ονοματίζουν 6η αίσθηση (1), άλλοι διαίσθηση που μπορεί να αποδοθεί η καθεμιά εξωτερική και σε αντίστοιχη εσωτερική, όπως διόραση, διακοή … αλλά η μεταφορά διάσπασης της αίσθησης όπως συμβαίνει έξω και αποκομμένα στα έσω, δεν μας συμφέρει.
Είναι η ενιαία ψυχή που όσο
ενώνεται με Τον πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα Θεό ‘’βρίσκεται’’ κι
αυτή εκεί χάριτι, ενώ με την απουσία ένωσης (2) ο άνθρωπος κυνηγά ιδιότητες
διασπασμένα, που όμως σε αυτήν την κατάσταση, κυριαρχεί η φαντασία, αληθοφανείς
προβολές, πλάνη.
ΑΔΑΜ, πλην της έννοιας του πήλινου, είναι και τα αρχικά του προσανατολισμού μας, ως Ανατολή, Δύση, Άρκτος (βορράς) και Μεσημβρία (νότος).
Ζητώντας ο άνθρωπος γνώση, ο ελεύθερος προσανατολισμός μας, στρέφει την θέλησή του στο ‘’χώρο’’ που τον ενδιαφέρει. Με εργαλεία τα χοϊκά και μεταπτωτικώς μπερδεμένα στην αντίληψη (αφού υπεισέρχεται και η φαντασία και η αληθοφάνεια) αισθητήρια και επιστημονικά όργανα (από μικροσκόπια για τον μικρομικρόκοσμο και τηλεσκόπια για τον μακρόκοσμο…), γνωρίζει τον έξω κόσμο, απλούμενος μέχρι τα όρια του σύμπαντος ‘’σταυρικά’’ και σφαιρικά, κάτι σαν ομόκεντρους κύκλους. Προς τα έσω, με ενοποιημένα τα αισθητήρια της ψυχής μπορεί να γνωρίσει τον εσωκλειόμενο κόσμο και Τον Θεό Δημιουργό του, στο μέτρο της καθαρότητος και της δωρεάς. Να ιδεί (στο μέτρο της χωρητικότητος, όπως συνέβη και συμβαίνει με την Μεταμόρφωση στο όρος Θαβώρ) και να ιδωθεί από Τον Θεό (3) ως εξερχόμενος της αιγύπτου.
Όπως προς τα έξω μπορούν να παρεμβληθούν νέφη ανάμεσά μας και του ήλιου ή του έναστρου ουρανού που μας εμποδίζουν στην θέα, ανάλογα συμβαίνει και προς τα έσω, με νέφη παθών.
Με την έξω εκ-τύπωση ως καλό ερέθισμα αναγωγής του νου που θάθελε να Τον προσεγγίσει, προς τα έσω …
Χαίρε θεοκατόρθωτε πρώτε ουρανέ, εν ω κατοικεί το
ανέσπερον φως.
Χαίρε στερέωμα, εξ ου ο της δικαιοσύνης ήλιος ανέτειλεν…. (4)
…ώστε δια της υγιούς ευθείας κινήσεως του νοός και εκ των δημιουργημάτων να ανάγεται ο νους Στον Δημιουργό, να ‘’υποψιαστούμε’’ και περί άλλου ουρανού, άλλου ήλιου, άλλου στερεώματος. Μάλιστα όχι φθαρτού αλλά Αφθάρτου και αιωνίου όπου λάμπει Ο Άδυτος Αστήρ και το Φως (που δίδει με την παρουσία Του στην ψυχή, γνώση) είναι ανέσπερο… ευθεία κίνηση που σφραγίζεται από την εμπειρία των αγίων και την κυκλική τους.
Κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή,
συγχρόνως….
Ο αγιασμός της ψυχής και η αγνότητα του σώματος είναι προϋποθέσεις για διόρθωση λογισμών και καθαρότητα, διασαφήνιση εννοιών. Αντιστρόφως με την διόρθωση και αποσαφήνιση ο άνθρωπος επιθυμεί αγνότητα και αγιασμό νοούμενα τα παραπάνω ως ένας δρόμος διπλής κατευθύνσεως.
Γενόμενος ο δακτύλιος (άνθρωπος) ολοέν και πιο λεπτός και πνευματικός σε αντίθεση με την παχυλότητα και σαρκοποίηση του πνεύματος, ολοέν και του διανοίγεται η γέφυρα* μετάβασης από την γη στον ουρανό, μετέχων σαν οίκος και σαν όχημα στην χάρι Της τιμιωτέρας των χερουβείμ και ενδοξοτέρας των σεραφείμ Θεοτόκου (οίκοι και οχήματα).
Στην ελικοειδή άνοδο, (όχι σαν δισδιάστατη προβολή αλλά περιλαμβάνοντας και το απαραίτητο ύψος) αυτή ολοέν και λεπταίνει, έως ότου ιδανικά γίνει μονάδα, εφόσον το μεσότοιχο (5) που εμείς οι ίδιοι δώσαμε δικαίωμα να ανορθωθεί, γκρεμίζεται. Μεσότοιχο, λόγω σαρκολατρείας και σαρκικού φρονήματος, ειδωλολατρεία, εγωισμός, ανυπακοή και πλεονεξία…. συνεπεία λάθους προσανατολισμού του προσώπου μας.
εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν….
Είναι παράλληλα, του ‘’ίνα
ώσι εν’’ και με το ‘’Ψυχὴν
κάθαρον, ἁγίασον τὰς φρένας· τὰς ἰγνύας στήριξον ὀστέοις ἅμα· αἰσθήσεων φώτισον ἁπλῆν πεντάδα·’’ περνάμε
από τον μετεωρισμό και διάσπαση (6) και μερική αλήθεια που μας γίνεται γνωστή με τα
έξω 5 αισθητήρια στην ενοποιημένη μία, όραση ψυχής.
Τότε η όραση και διόραση,
ακοή και διακοή σαν κορωνίδες των αισθητηρίων (δύο πλεγμένα τρίγωνα)
υποδέχονται Τον Εμμανουήλ στην κεφαλή (και ζωή) κι αρχίζει η θεραπεία ψυχής και
νοός και προοδεύει η συνοδοιπορία προς την δόξαν Θεού.
Μπορεί να αναφέρουμε στην Κυριακή προσευχή το Πάτερ ημών εν τοις ουρανοίς…. αλλά αυτοί δεν πρέπει να εξαντλούνται στους εξωτερικά ορώμενους με τα χοϊκά αισθητήρια, αλλά να ζητείται πρώτα η εν ημίν βασιλεία και μετά όλα τα άλλα θα προστίθενται.
Στην ισόρροπη αναζήτηση Γνώσης και γνώσεων (ακόμη και φαινομενικά ματαίων), ειδικά των δεύτερων (που όμως σαν λόγοι στην φύση, διδάσκουν), οδηγούν τον άνθρωπο στην πρώτη και Λόγο, ως οδοδείκτες, ο αγ.Νεκτάριος στο : Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΚΑΙ ΑΙ ΜΗΤΕΡΕΣ αναφέρει…
Η μονομερής ανατροφή ως επιλήψιμος άγει εις τα εξής
δύο άτοπα, ή εις την δεισιδεμονίαν, ή εις την περιφρόνησιν των θείων, διότι το κατάντημα τούτο είναι φυσική ακολουθία και το άμεσον
αποτέλεσμα του είδους της ανατροφής.
Η διανοητική και θρησκευτική μόρφωσις είναι δυο ετερογενή δένδρα επί του αυτού
πεδίου πεφυτευμένα, άτινα δέον να τυγχάνωσιν ίσης επιμελείας
και φροντίδας προς παράλληλον ανάπτυξιν. Διότι η άνισος καλλιέργεια
θέλει επιφέρει την δυσανάλογον ανάπτυξιν, ήτις έξει ως αποτέλεσμα την
αύξησιν μεν του ενός και επικράτησιν, τον μαρασμόν δε του ετέρου και
ταπείνωσιν, διότι εάν η επιμέλεια στραφή περί τον νουν μόνον,
η καχεξία του θρησκευτικού του ανθρώπου συναισθήματος είναι αναπόδραστος. Εάν
δε περί την θρησκείαν μόνην ουχί την μουσοτραφή στραφή η
φροντίς ημών, αι διανοητικαί δυνάμεις θέλουσι μαρανθή και εξαμβλυνθή. Συνέπεια
δε της μεν πρώτης περιπτώσεως έσται η αθρησκεία και αθεΐα, αις παρακολουθούσιν
άπειρα δεινά! της δε δευτέρας η δεισιδαιμονία, η εριννύς αύτη της ανθρωπότητος,
ήτις πυρ και μάχαιραν κρατούσα ταις χερσίν απειλεί θάνατον προς πάντα
ετεροδοξούντα.
Τοιαύτα τα αποτελέσματα της μονομερούς εκπαιδεύσεως και της ατελούς των μητέρων
αγωγής·
…στην σχέση επιστήμης με την θεολογία, ο π.Βασίλειος Γοντικάκης αναφέρει πως … Οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.
Μου ήρθε στον νου μια διχογνωμική αντιμετώπιση του φτερνίσματος. Η έξω επιστήμη αναφέρει, πως το φτέρνισμα είναι η αντανακλαστική κίνηση του ρινοφάρυγγα σε ένα σκουπιδάκι. Η λαϊκή παράδοση, κάπως πιο ψυχική, λέει όταν κάποιος σε θυμάται, φτερνίζεσαι. Στην προσπάθεια αντικειμενικής θέασης του φαινομένου, νομίζω πως τα δύο άκρα όταν απολυτοποιούνται έχουν πρόβλημα. Ούτε πάντα αιτία είναι το σωματίδιο που από έξω ενεργοποιεί τον ρινοφάρυγγα, ούτε πάντα ενεργοποιείται η επίφυση από το εσωτερικό άπειρο από συγκεντρωμένη ενέργεια που μας ‘’ακουμπά’’ (και αφορά, σμικρυνόμενες εντός μας, οι κοσμικές αποστάσεις). Θέλει την διάκρισή του. Κι ούτε πάλι κάθε φορά που κάποιος μας σκέφτεται νομοτελειακά θα φτερνιζόμαστε. Αυτό έλειπε. Τι να πουν και οι άγιοι, που διαρκώς τους ενθυμούμαστε και τους παρακαλούμε για βοήθεια.
Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου: Ακούνε οι Άγιοι τις προσευχές μας!και σε μέτρο δωρεάς και ευαισθησίας, έχει ήδη αποδειχθεί ότι και μερικοί άνθρωποι ''ακούνε'' τηλεπαθητικά, παρότι η προσέγγιση μοιάζει της παραψυχολογίας.
Μόνο, για όσους απορρίπτουν ή το ένα ή το άλλο, η ύλη και το πνεύμα, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κι όπως τα φωτόνια είναι συγχρόνως και σωματιδιακής μορφής και κυματοειδούς, καλό θα ήταν ο διττός, ψυχοσωματικός άνθρωπος έτσι να νοείται και με τα οικεία προς κάθε πλευρά (εσωτερικού απείρου, ψυχισμού και πνευματικών – εξωτερικής φύσης) εργαλεία (διάνοια δούλη και κυρία νους. Δούλη για την αίγυπτο και κόσμο κυρία για άνω ιερουσαλήμ), να τείνει προς συνολική αυτογνωσία και φωτισμό.
Νομίζω θάταν α-νόητο η με μια μονοκονδυλιά διαγραφή της έσω ζωής του καθενός ‘’δυσπίστου’’ στις τάχα θεολογικές παρούσες σκέψεις, μιας ζωής ανεπανάληπτης και μοναδικής, με τα καλά και τα άσχημα του καθενός, ακόμη και με γνώμονα την συνείδηση, για χάριν ‘’αντικειμενικότητος’’ και φοβίας μην κάνει λάθος, επειδή πολλές πίστεις ανθρώπων απέδειξαν εν τοις πράγμασι, ότι είναι υποκειμενικές και λαθεμένες... Ας αφεθεί όμως ένα παραθυράκι ανοιχτό και μεταξύ άμμου και κάρβουνων ''μήπως'' βρεθεί ο ΑΔΑΜαντας...
Με την νοοτροπία της άπωσης των πνευματικών, αυτοχειρεί, καταργώντας ε-αυτό και την εσωκλειόμενη εικόνα Αυτού (περισσότερο αμαυρίζοντας και θολώνοντας αυτήν, λόγω έλλειψης Φωτός και υπερίσχυσης μη αφαιρούμενων ρύπων και στιγμάτων).
Είναι βαρύς ο χαρακτηρισμός, αλλά όχι αδικαιολόγητος. Είμαστε εικόνες Αυτού, ως έχοντες του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος) και η προσέγγιση που εξαντλείται μόνο στα εξωστρεφή, μαζί με την όλη παιδεία της, είναι ατελής. Μισή. Για να ολοκληρωθεί χρειάζεται και η έσωθεν του ποτηρίου (δοχείου) μελέτη και μέριμνα καθαρότητος. Άλλωστε προς τα έσω είναι η ελευθερία και η επίγνωση της Αληθείας ο μόνος δρόμος απελευθέρωσης (γνώσεσθε την Αλήθεια κι αυτή ελευθερώσει υμάς)... με την άνω σχηματισθείσα πυραμίδα και ελικοειδή ανάβαση, (9) και ευθέως Ι (ύψος, Ι, Ιησούς και κεντρομόλος ανυψωτική ως αναστάσιμη δύναμις) είναι προς τα έσω, όπου και το εν-τύπωμα Αυτού σε κάθε εικόνα Του (ε-αυτό). Αν λοιπόν κάποιος αδιαφορεί για την ψυχή, ακόμη και μισεί αυτό το Φως, για χάριν ''επιστημονικής αντικειμενικότητος'' και του έξωθεν (έρποντος) φωτός και σ+οφίας του.... καταχρηστικά θα ονομάζεται άνθρ-ωπος, πραγματικά αυτοχειρών. ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία [όπου φαίνεται η καινή (7) αναπτυσσόμενη κτίσις που είναι εν δυνάμει σε όλους, αλλά εν ενεργεία στους θέλοντες να βρουν την ψυχή τους, ''χάνοντας'' αυτήν, ένεκεν Εμού και του ευαγγελίου.
Και τι σημαίνει χάνω; όπως χάνεται η ζωή Του Κυρίου επί Σταυρού, και αμέσως μετά ακινητών εξωστρεφώς επί τριήμερον, αλλά ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ, όπως ακινητεί το σπερματοζωάριον που υπέχει την θέση της ψυχής σε σχέση με το ωάριο που αντιστοιχεί στο σώμα, έτσι αναλογικά στα φυσικοπνευματικά, ΑΝ του κοπεί το μαστίγιο και μόνο αν ευστοχήσει στην γόνιμη μήτρα (ορθόδοξη εκκλησία) μόνο τότε κυοφορείται εντός Αυτής και (ανα)γεννάται, έτσι κι η ψυχή, μαζί με το σώμα (ως πρώτο ζυγωτό) ''πρέπει'' να ακινητοποιηθεί και σταυρώνει τα μέλη του στο θείο θέλημα. Να ευστοχήσει στην ορθή πίστη και προσ-ηλωθεί (ήλοι = καρφιά) στα εντός και να μην εξέρχεται εκτός εαυτού (από την εικόνα έως το καθ'ωμοίωσιν, με άγια, όχι μόνο τον σκοπό, αλλά και τον δρόμο για το σκοπό). Μόνο τότε διανοίγεται στον διττό άνθρωπο ο δρόμος της σωτηρίας με εφόδιο την επίγνωση της Αληθείας. Κι αυτό είναι το θείο θέλημα. Θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν...].
Αμήν, καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου…. κι όταν η τέλεια αγάπη, έξω θα βάλλει τον φόβο, με δε Τον Υιό, θα έχει ΖΩΗ, μας συμφέρει η φιλοθεΐα και φιλανθρωπία.
----
(1) 2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ! όπου οι έξι ιερείς ακολουθούν την Παναγία που οδεύει προς Ιεροσόλυμα…
Η προς τα έξω μελέτες ζωής, στηρίζονται στα έξω αισθητήρια και αφορούν την μεταπτωτική κατάσταση του ανθρώπου. Εκ της πλευράς του πρώτου ΑΔΑΜ η ΕΥΑ προς τα έξω αφού.... 20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων.
Κι έρχεται Ο Κύριος ως νέος ΑΔΑΜ που εκ Της πλευράς Του και τους δύο κρουνούς (αφέσεως και γνώσεως) μας επιστρέφει και εισάγει δια του (υπό θεραπεία) νοός στην έσω ΖΩΗ, χαρίζοντάς μας υπό προϋποθέσεις, το αρχαίο κάλλος. Κι ο προσανατολισμός και η θέληση ολόδικιά μας επιλογή.
(2) Περί κραδασμών, τσάκρας και ΣΤΑΥΡΟΥ
(3) Ισραήλ σημαίνει νους
ορώμενος τω Θεώ και συγχρόνως, λαμβάνοντας υπόψην μιας λεξαριθμικής ταυτότητος
(ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999, όσο και τα ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ) αρχίζει μια πρώτη αντίληψη της
σχέσης Του Δημιουργού και του τελείου (εν δυνάμει) δημιουργήματος.
Δεν είχε καμμιά ανάγκη ο Θεός να μας δημιουργήσει. Ήθελε όμως να κοινωνήσουμε την δόξα Του, κατάσταση που μπορεί να επιτευχθεί, με την προϋπόθεση της κάθαρσης ώστε να προχωρήσουμε στον φωτισμό και θέωση που είναι η δόξα Θεού. Στο μέτρο της εξυγίανσης της ψυχής και της αποκατάστασης του ηγεμονικού νοός ως οφθαλμού αυτής στην φυσική του κατάσταση. Μέσα στην καρδιά (όπου και η βασιλεία). Αμήν γένοιτο.
(4) Χαιρετισμοί εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον (Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου)
(5) νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση τουμεσοτοιχείου παραπετάσματος)
(6) «Πρέπει να μαζευτούμε. Να μαζέψουμε και τη διάνοια και την ψυχή. Όλα. Και να κλείσουμε τις θύρες. Ποιες είναι οι θύρες; Είναι οι αισθήσεις. Μαζέψου μέσα και κλείσε τις πόρτες.
Μείνε λίγο με τον εαυτό σου, βρε παιδί μου. Θα πεθάνεις και δεν θα τον έχεις γνωρίσει. Θα φύγεις και δε θα τον έχεις αγαπήσει, δε θα τον έχεις πονέσει. Άμα δεν τον έχεις πονέσει, πως θα τον σώσεις;
Άμα δεν τον έχεις αγαπήσει πως θα αγαπήσεις τον άλλον; Δεν λέει ο Κύριος, «αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν»; Εκεί, μέσα σου αρχίζει η δουλειά.» - Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
(με τον ''μετεωρισμό'' να μεταφράζεται στο ψαλτήρι ''κύματα οργής Θεού''... χωρίς να μεταφέρεται πάθος ανθρώπινο Στον πράο και ανεξίκακο και μακρόθυμο Κύριο, η ίδια η φυγόκεντρος που αλυσοδένει τον άνθρωπο στην εξωστρέφεια και μετεωρισμό, νομοτελειακά φαίνεται να αποδίδει τα αναλογούντα των δύσμοιρων επιλογών μας. Γιαυτό και στο ψαλτήρι παραινεί ο προφήτης... Βάδιζε λαός μου, εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου.)
(7) Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης…
... αν ερχόμενος Ο Κύριος θεραπεύει οφθαλμούς και ώτα σωματικά που θα καταλήξουν ως φθαρτά στο χώμα, πόσο περισσότερο ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων θα ήθελε να μας θεραπεύσει αυτά που καθορίζουν την αιωνιότητα!! αμήν να αιτούμαστε αυτών, την ίαση
Τοῖς τυφλοῖς ἐχαρίσω ὁφθαλμῶν τήν τοῦ βλέπειν, Κόρη, ἐνέργειαν˙ ἀλλά καί ψυχῆς κόρας ἡμῶν καταφώτισον καί τοῦ σώματος, ἄχραντε, ὅπως ὑμνῶμεν ἀεί σεπτά σου μεγαλεῖα.
Ὑπεραγία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε σῶσον ἡμᾶς.
Τοῖς κωφοῖς τό ἀκούειν ἐδωρήσω, Μαρία Γοργοϋπήκοε˙ ἀλλά καί ἡμῶν πάντων διάνοιξον τά ὦτα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ὅπως ὑμνῶμεν ἀεί σεπτά σου μεγαλεῖα.
---
περί
ψυχής και νοός αγ.Γρηγορίου Νύσσης
ψυχή (24 σχετικά άρθρα)
πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς….
μη γένοιτο ο έξω επιστημονικά προσεγγιζόμενος κύκλος ζωής, να αντιστρατεύεται τον έσω Ζωής… κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… αφού Ο Κύριος τρέφει (σοφία του κόσμου και βιωματική θεολογία) με γάλα και οίνο…
Το Όραμα του αγίου Γρηγορίου Παλαμά - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
η φύση και η ‘’λειτουργικότητα’’ του ψαλτηρίου… με τον ν’ (50ό) ψαλμό, να είναι η ''καρδιά'' του ψαλτηρίου, ο πυρήνας της έμπρακτης μετανοίας.... και τον κεραυνόμορφο κόππα ( ϟ ) 90ό, ο νους.
Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου