Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη

Ο άγιος Αναστάσιος με ακρίβεια και λιτότητα (που συνήθως έτσι χαρακτηρίζεται ο λόγος των αγίων, λιτός και περιεκτικός) μας έκανε στο Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου μια τηλεγραφική σύνδεση της γενέσεως και ΠΔ (ως σκιές) με την αναγέννηση (ΚΔ), μεταμόρφωση εις τέκνα Φωτός και ουσία των εννοιών. 

Για να μην απλωθεί υπέρμετρα η καλή αφορμή του αγίου, συντάσσεται το παρόν, μακάρι διευκρινιστικό και βοηθητικό. Κατά το Όραμα του αγίου Γρηγορίου Παλαμά - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, οίνο από τον άγιο για τους ήδη πεπαιδευμένους στην θεωρία και γάλα για τους φιλοσοφούντες ορθώς και υγιώς, εμάς τα υπόλοιπα βρέφη, προσμένοντες χάριν προς ενηλικίωση.    

Η πρώτη ημέρα και το Φως της ΠΔ αντιστοιχεί στην Καινή, με το εν βάπτισμα. Αντιστοιχεί στο ερχόμενο Φως στην αίγυπτο (και είδωλα και αιχμαλωσία) για να μας φωτίσει και ελευθερώσει. Το πρώτο φως είναι φυσικό, το δεύτερο πνευματικό. Το πρώτο ‘’κατέχεται’’ από όλους τους βιολογικούς ανθρώπους, το δεύτερο μόνο από τους πνευματικούς, όντας Αυτό εν δυνάμει με το ορθόδοξο βάπτισμα. 

Ο οίκος ‘’Λ’’ των χαιρετισμών αρχίζει με το λάμψας εν τη αιγύπτω φωτισμόν αληθείας που διώκει το σκότος του ψεύδους, για να αρχίσουν τα είδωλα να πέφτουν, να αρχίσει η ανόρθωσις των ανθρώπων … και βγαίνοντας στην έρημο (την έρημο της ασκήσεως) να προοδεύσουν οι πνευματικές περίοδοι, ‘’ημέρες’’,

‘’ηλικίες’’ κατά τον άγιο, στερέωσης στα ουράνια λόγια, (2^η) στην ξήρανση με την αγνότητα της υγρασίας των παθών (3^η) κλπ. κι η ''έξοδος'' στην έρημο, η αποταγή εκ του κοσμικού φρονήματος, του φεύγε και πίσω μην κοιτάς (παραίνεση όχι μόνο για μοναχούς) ''θέλει'' να αντικαταστήσει τους πρώτους δερμάτινους χιτώνες της φθοράς σε ιμάτιον και ένδυμα παραδείσιο, αφού Τον Νυμφώνα βλέπουμε αλλά ένδυμα ουκ έχομεν.... Γιαυτό και ο μέγας Ιλαρίων αναφέρει... «Ἀπέξεσε τῷ ξίφει τῆς ἐγκρατείας τοὺς δερματίνους χιτώνας τῆς νεκρώσεως καὶ ὕφανε ἱμάτιον σωτηρίου» (νοώντας την προσπάθεια να γίνουν διάφανοι).

Είναι συγχρόνως ο (σταυρικός) διαχωρισμός της ξηράς από την θάλασσα και το ‘’πέρασμα’’. Η θαυμαστή διέλευσις της ερυθράς, που πίσω της οι πάνοπλοι στρατιώτες του φαραώ κατανικώνται από τους αόπλους, αλλά με τον τύπο του σταυρού ισραηλίτες. Και ο ισραήλ, ΔΕΝ είναι το εξωτερικό κράτος, αλλά ως εξ αιγύπτου κληθείς να εξέλθει, ο χριστοφόρος νους (όποιας εποχής). Είναι ο ορώμενος τω Θεώ, νους. 

Αυτός ο νους περπατάει στην έρημο σταυροειδώς, όπως διευθέτησε τις 12 φυλές, ο προφ.Μωυσής. 

Περπατά υπό την σκέπη Της Θεοτόκου ως πύρινος στύλος ως σκέπη του κόσμου ουράνια νεφέλη, ως μάννα που τρέφει τον καθένα κατά τις ανάγκες του και τον ξεδιψά. 

Στην τέταρτη ηλικία, την νεανική ο άνθρωπος φορά σαν άστρα τον σταυρό και 4 αρετές και σαν φωστήρας εξάγει τον ισραήλ από την αίγυπτο, οδηγώντας τον στην βάση του πόδα Κυρίου, την βηθλεέμ, ωσάν άλλος Μωυσής. Ο ίδιος, που οριζοντίως περνάει νου και λαό του Θεού αλλά και καθέτως ανεβάζει από τους πρόποδες του όρους Σινά τον επιδεχόμενο νου, δια Της Θεοτόκου (φλεγόμενη και μη καιόμενη βάτο) από εκεί που προσκυνούνται τα είδωλα (χρυσό βου) στην κορυφή και θεοπτία. Η σχέση της παραλαβής των λίθινων πλακών της ΠΔ με το πνεύμα του Θεού του Ζώντος που εγγράφει σε σαρκίναις καρδίαις στην ΚΔ, απέχει όσο η φαρισσαϊκή τήρηση του νόμου και η χάρις. ... και η Αγία Γραφή, επί πλακών εγγεγραμμένη, μας γνωρίζει με την γέννεση, από μια πλευρά την εξωτερική δημιουργία και από την άλλη προβάλλει ως μυστικό θησαυρό την εσωτερική και πνευματική, που εν δυνάμει εν ημίν, μπορεί να αποκτηθεί κατά στάδια και προϋποθέσεις. Κι αν μέσα στην σκληροκαρδία μας υπάρξει μια μικρή ρωγμή που εξ αυτής εισέρχεται Φως και μας κάνει να υποψιαστούμε ότι κάτι παραπάνω εννοεί και κρύβει η Αγία Γραφή, (πρώτο άρθρο του πονήματος) σίγουρα ο καλός Θεός είναι βοηθός προς ανεύρεση αυτού του θησαυρού και της σωτηρίας όντας πολύ πιο κοντά απότι αισθανόμαστε... αρκεί να γίνουν πράξη αυτά που προτείνει ο πρωτοκορυφαίος ... 11 Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. 12 ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. 13 ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίτας καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, 14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. (Ρωμ.ιγ’11) ... αρκεί να αρχίσουμε σαν καλοί τυμβωρύχοι να ξεσκεπάζουμε τον θησαυρό που είναι παραχωμένος από την λάσπη, για να μας ερμηνεύουν οι άγιοι το κατά πνεύμα, από το κατά γράμμα... με το ξεσκέπασμα, νάναι μονόδρομος. Μετάνοια, μεταστροφή του νοός και της ζωής προς τα έσω, ως οπτική και προοπτική. Τότε σαν κρεμμύδι θα ξεφλουδίζονται (οι νόμοι, Γραπτός και φυσικός, με δάκρυ για να ‘’καθαρίσει’’ ο οφθαλμός), τότε θα προσπερνιούνται οι δερμάτινοι επικαλυπτικοί χιτώνες (με τον μολυσμό σε θεωρία και πράξη, που διαστρεβλώνουν την ''επίγνωση της Αληθείας''), αφού αποστασιοποιούμαστε από τα έργα (και θεωρία) του σκότους, το σαρκικό/κοσμικό φρόνημα, για να βρεθεί ο πυρήνας Λόγος και το θησαυροφυλάκιο των λόγων Του, πίσω από τα χρησιμοποιούμενα σχήματα, εικόνες, έννοιες και παραβολές. ...και όσο η καθαρότητα αναπαύει το Πνεύμα το Άγιο, Αυτό διδάσκει και αφού δεν Το κωλύουμε, αρχίζει να γίνεται κατανοητό το ''εγγύτερον'' , αφού ισχύει το ...ου μετάβασις τοπική αλλά συγκατάβασις θεϊκή. Αμήν ολοέν και πιο εμφανώς και περισσότερο ενεργητικώς από το εν δυνάμει, όπως ευχόμαστε το πάσχα…  δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου... Εγγύς Ο Κύριος και Λόγος, ανοίγοντας διάπλατα το θησαυροφυλάκιο των λόγων Του, προς ολοκλήρωσή μας... ἐγγὺς Κύριος τοῖς συντετριμμένοις τὴν καρδίαν καὶ τοὺς ταπεινοὺς τῷ πνεύματι σώσει. (ψαλμ.λγ') [καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη (αγ. Νήφων)]. 

Οι 4 αρετές… είναι οι ‘’ποταμοί’’ που ανάμεσα  σε αυτούς ‘’εδρεύει’’ η υψίστη μία ενοποιημένη αρετή του παραδείσου, εκ των οποίων δύο γνωστοί, Τίγρης και Ευφράτης, που κατά τους αγίους πατέρες είναι η διάκριση και η εγκράτεια… αμήν να τις αποκτήσουμε. [Φισῶν - Γεῶν - Τίγρις - Εὐφράτης (Γεν.β’11), με κάποιους να τις μεταφράζουν σε αρετές: της σύνεσης (Φισών),της εγκράτειας (Γεών), της δυνάμεως (Τίγρης) και της δικαιοσύνης (Ευφράτης)].  

Είναι τα χαρίσματα που ήταν προικισμένος ο προφ.Μωυσής, κι αυτός εσταυρωμένος (στο θείο θέλημα), στον τύπο Του Κυρίου, με σύνεση, εγκράτεια, δύναμη και δικαιοσύνη. ... για να περάσει τον λαό του Θεού στο τέρμα του. ... και παρότι η αφετηρία του ήταν άγια και με θείο θέλημα (σωσμένος εξ υδάτων) πριν την τελευταία 40ετία (χωριζόμενη η ζωή του σε 3 φορές των 40, σύνολο 120 ετών) ''δεν φαινόταν'' εμφανώς το πνεύμα που τον επαίδευε προπαρασκευαστικά για να τον καταστήσει ''κεφαλή'' του έρποντος σώματος, προτύπωσης της Εκκλησίας. Το σταυρικό αποτέλεσμα (των 4 χαρισμάτων) ήταν και είναι θέμα παιδείας και άπτεται του καθενός. Εποπτεύει με ιδιαίτερη μέριμνα για τον καθένα, ο ''αγωνοθέτης'' και παντοδύναμος Θεός [και χωρίς να απλωνόμαστε, σε έναν από τους εξωτερικούς ομόκεντρους κύκλους της θύραθεν παιδείας, ο ευρυσθένης (μεγαλοδύναμος - ευρύ σθένος) δεν βάζει άτακτα τους άθλους στον ηρακλή από τότε που επέλεξε τον δρόμο της αρετής, αλλά εύτακτα κατά τις αντοχές του.]. Εξωτερικά, θα μπορούσε κάποιος να ''βαφτίσει'' έναν συνάνθρωπό του  σαν συνετό, εγκρατή, δυνατό και δίκαιο.... ή να έχει διαφορετικά ''μέτρα'' (κοσμικά) υπολογισμού των παραπάνω 4 ιδιοτήτων, αλλά αυτό που δεν φαίνεται, είναι το πνεύμα αγάπης και αλήθειας που συνέχει τα 4 άκρα. Κι αν είναι κατά Θεόν οι παραπάνω έννοιες και πνεύματα, δλδ εσταυρωμένη αγάπη και αλήθεια (XC), έχει καλώς. Αν όχι, άλλο πνεύμα ''φωτίζει'', σοφίζει και δίνει ''δύναμη'' στον άνθρωπο. Πνεύμα αγαπολογίας και αληθοφάνειας. Πνεύμα πλάνο, πλάνου φωτός. Τότε, παρότι θα δρα ο ''οδηγός'' με το πρόσχημα της φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας και τάχα σταυρικά, τα αποτελέσματα και ο στόχος θάναι διαφορετικός. Αντί για την όαση (και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, 999), θα κατευθύνει τους ''πιστούς'' του, στον αντικατοπτρισμό αυτής (αληθοφανή ποιητή ουρανού και γης ΙΑΠΕΤΟΣ, 666), αφού ο εμπνέων σταυρός (είτε αγκυλωτός είτε αρμονικός αλλά απρόσωπος) στερείται της θείας αγάπης και της θείας αλήθειας, που είναι το πραγματικό μέσον (και μεσσίας ΙΗΣΟΥΣ, 888). Αμήν να μην αστοχήσουμε... Με δε τα όπλα του μοναχού νάναι κατά τον μέγα Ευθύμιο, η μελέτη, η προσευχή και η διάκριση, αμήν ο καλός Θεός να μας χαρίζει την υψίστη των αρετών.            

Στα μετά και με Χριστό, εκείνες οι απρόσωπες αρετές συμπυκνώνονται στο πρόσωπο της Θεοτόκου, ως τελειότητα. Την αναγνωρίζουμε ως Μεσσίτρια και ως χρυσοπλοκώτατο πύργο και δωδεκάτειχο πόλη… προσευχή – νηστεία – ακρόαση – τήρηση (σταυροειδώς), ορίζοντας τον ‘’τόπο’’ και τον πυρήνα κάθε βαπτιζομένου ορθοδόξως. Είναι το ΦΩΣ και ο λογικός παράδεισος της απαθούς (οριζοντίως και αγάπης που καλεί πάντα τα έθνη) και αληθούς (καθέτως), σταυρικώς γνωριζόμενης και μετεχόμενης τρισηλίου θεότητος. 

Κατάσταση εκ των πραγμάτων, που δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να διέλθουμε νικηφόρα εκ του πυρός των πειρασμών, τα ανυπόστατα ύδατα, το σαρκικό (γήινο) φρόνημα και την προσπάθεια του αντιδίκου στέρησης της ορθής πίστεως (ορθοδοξία - αήρ) που σκοπό έχουν να μας απαγορεύσουν την είσοδο και πραγματική ελευθερία (σκοπό του Θεού, ως σωτηρία και επίγνωση), αφού κατά τον π. Ἰωάννη Ρωμανίδη "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ" από το: ελευθερίακατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία. 

Χωριζόμενος ο ένας ενιαίος δρόμος σε δύο περιόδους, την ΠΔ και ΚΔ, ‘’πρέπει’’ να διακρίνουμε την περίοδο από συλλήψεως Του Κυρίου (25 Μαρ – ευαγγελισμό) όπου κυοφορείται στην Θεοτόκο και ανάλογα στην ψυχή μας, με αυτήν την περίοδο να συνοδοιπορούμε με τον σπερματικό Λόγο εν σκιαίς (οριζόντια), και την δεύτερη περίοδο από γεννήσεως Του Κυρίου εν σαρκί (Βηθλεέμ) έως Αναστάσεως (κάθετα) και ανύψωση.   

Είναι οι δύο κρουνοί εκ της μίας πλευράς…. Κρατῆρα ἡ Ἐκκλησία ἐκτήσατο τὴν Πλευράν σου τὴν ζωηφόρον, ἐξ ἧς ὁ διπλοῦς ἡμῖν ἐξέβλυσε κρουνὸς τῆς ἀφέσεως καὶ γνώσεως, εἰς τύπον τῆς πάλαι, τῆς νέας, τῶν δύω ἅμα Διαθηκῶν, Σωτὴρ ἡμῶν. Άφεση και γνώση. 

Πάλι, οι παραπάνω 4 αρετές είναι στην άλλη όψη του συνόλου των δαιμόνων των 4 ακραίων στοιχείων (πυρ – αήρ - γη – ύδωρ) που φυγοκεντρούν από το κέντρο (αιθήρ), μας αιχμαλωτίζουν στην νηπιακή μας ηλικία (παρότι κληρονόμοι και κατ’ όνομα ‘’βασιλόπαιδες’’) κι είναι πολέμιοι του ΣΤΑΥΡΟΥ (και παλαιοδιαθηκικά που έχει στόχο να μην προσεγγίσουμε την Ανατολή Του Κυρίου και νεοδιαθηκικά που έχει στόχο την Δύση Του, που προαναγγέλλει την Ανάσταση). Η δε φυγόκεντρος εμπνέεται από συνέχιση μολυσμού (αποφυγή εξομολόγησης και μετάνοιας) και άγνοιας. Τα αντίθετα της αφέσεως και γνώσεως. Αντίθετα της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης και λόγου του Θεού, με αιτία την αμαρτία, που σαν πράξεις… δικαιολογούν το… αγάπησαν μάλλον το σκότος παρά το Φως.     

Αμήν να λάμψει Αυτός (Ο εν ημίν ήλιος…. και ΣΤΑΥΡΟΣ) και βιώσουμε εκτυπώτερον εν τη καρδία ημών (όπου και η Βασιλεία) την δόξαν Θεού και ανάσταση.  Ανάσταση Ζωής. Να σημειωθεί εφ'ημών το Φως του προσώπου Σου Κύριε (ψαλμ.δ' - 4ος). Με την ψυχή να αδυνατεί να ζήσει αυτήν την κατάσταση, αν δεν καθαριστεί με τα μυστήρια της εξομολογήσεως* (ψαλμ.ρδ’, όπου ‘’ρ’’ είναι το 100, κατά δε τον αββά Δωρόθεο, το άριστα της ψυχής) και Θείας Κοινωνίας (και απόπλυνον τω Αίματί Σου τω αγίω). 

Στην συμπύκνωση της όλης πορείας από την αίγυπτο έως βηθλεέμ, μπροστάρης είναι ο πρώτος βηθλεεμίτης Δαβίδ με το ψαλτήρι** , (μια περίοδος προετοιμαστικής νύχτας) ενώ από την Βηθλεέμ (Ανατολή) έως Δύσεως (Γολγοθάς) και υποσχόμενης Αναστάσεως, μας ποιμαντορεί ευθέως με την ράβδο Του Ο Κύριος, ως περίοδος ημέρας με παρόν το Φως Του Κυρίου.

Αυτές οι 7 ‘’ηλικίες’’,  έχουν αρχή τον φωτισμό της πρώτης ημέρας και σε πνευματικό επίπεδο αφορά την αναδημιουργία μας. Αυτές συνδυάζονται με τους 7 τοίχους που λένε οι άγιοι πατέρες στο Ο ἄνθρωπος πού προσεύχεται, ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν προστατεύει. Οι 7 ηλικίες (και έλικες γύρω από τον Ήλιο) έχουν τέρμα το έθετο το σκήνωμα αυτού εν τω ηλίω, όπου εκεί εντοπίζεται ο έσω εν και δια XC άνθρωπος, πυρήνας, με τις προηγούμενες ηλικίες ομόκεντρους κύκλους προς τα έξω. 

Στο κέντρο του παραδείσου Ο Εσταυρωμένος Άνθρωπος και Λόγος και πέριξ  Αυτού, οι ομόπνοοι συσταυρωμένοι (λογικοί) άνθρωποι, διαθέτοντες χάριτι μία ψυχή, ένα νου, μία δύναμη, ένα Σώμα (και πολλά μέλη όσες οι πολλές μονές εν τη οικία του Πατρός).... Σε μας εναπόκειται να κολλώμεθα τω αγαθώ, να είμαστε κολλώμενοι τω Κυρίω, για εν πνεύμα.... θεραπευμένοι και ζωούμενοι εκ της Πλευράς (… προς γνώση και άφεση, δλδ κάθαρση από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, που δίνουν δικαιώματα στον αντίδικο να μας κωλύει για να μην εισέλθουμε στην χαρά του Κυρίου μας), όλα, στο μέτρο της Του Χριστού ηλικίας (από συλλήψεως ευαγγελισμού έως Γεννήσεως σπερματικώς, και από Γεννήσεως έως Αναστάσεως, εν σαρκί Λόγος).         

Προδιαγράφηκε ιστορικά η πορεία στο ψαλτήρι, με την έξοδο εκ της αιγύπτου (μακάριοι …1^ος ψαλμός) και το ‘’σήμερον’’ γεγένηκά σε (ψαλμ.2^ος) παράλληλα του ευαγγελισμού εν μέσω των αισθητηρίων****, για να προχωρήσει ο φωτισμός και η έξοδος εκ των ανυπόστατων υδάτων (οριζοντίως με την διέλευση της ερυθράς)  και καθέτως με την Βάπτιση, όσο αυτή δεν μένει ανενέργητη ως εν δυνάμει, αλλά χάριτι προοδεύει. Συνοδοιπορεί το Φως μεθ’ημών, για να μας χαρίσει το Φως το ανέσπερον της αναστάσεως, με προεκτύπωση το Φως στην φάτνη [και τύπο αναστάσεως (151 ψαλμός)].     

Δεν μας συμφέρει φυσικά να υψηλοφρονήσουμε, αφού πριν καν ξεκινήσαμε να ενηλικιωνόμαστε εν τω Φωτί, και πριν περάσουμε από την θεομαχία του ηρώδη (δερμάτινου) και των φόνων (1) του (νηπίων), λόγω φιληδονίας, θεωρητικολογούμε περί υψηλών καταστάσεων. 

Μακάρι ο καλός Θεός να προσθέτει το Φως Του στην πορεία ελπίδος, στην εξαγωγή μας εκ του άδου, γνωρίζοντάς μας οδούς Ζωής προς αγιασμό (φωτισμό), εξάγοντάς μας από τα ύδατα. 

Είναι Ο Τριαδικός Ένας (1) και όχι τυχαία όπως προείπαμε την 5^η και 6^η Ιαν ο μεγάλος αγιασμός, το μέγα (σωτήριον) έλεος…. που μας γνωρίζει τα ίχνη Του που οδοδεικτούν. Εκ  των ψαλμών 15 και 16 σημειώνουμε τα παρακάτω σχετικά…. ΨΑΛΜΟΣ 15^ος … Φύλαξόν με, Κύριε, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα….. προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ. διὰ τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία μου, καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου, ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ᾿ ἐλπίδι, ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν. ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς· πληρώσεις με εὐφροσύνης μετὰ τοῦ προσώπου σου, τερπνότητες ἐν τῇ δεξιᾷ σου εἰς τέλος. 

ΨΑΛΜΟΣ 16^ος …. ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ σου, χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν σου. 

Αμήν να βάλουμε χάριτι αρχή και κατά τάξιν και ετοιμότητα προοδεύσουμε στις ‘’ημέρες’’ Θεού και ηλικίες (2), ηλικίες και έλικες ''περιστροφής'' (9) γύρω από τον ήλιο, δια της ελικοειδούς (σε θεωρία +  πράξη) ανοδικής κίνησης που προσφέρει Η Εκκλησία μέχρι Τον Παντοκράτορα και το... ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ· (ψαλμ.ιη')... αμήν ελθέ και σκήνωσον εν ημίν...  

Τότε (νομίζω) αρχίζει και γίνεται αισθητή η παρουσία του Θεού ως πεμπτουσία (ΑΙΘΗΡ), ως ΣΤΑΥΡΟΣ, στην πέμπτη ηλικία, του μεσήλικα (κατά τον άγιο Αναστάσιο) που χαλιναγωγούνται τα πέντε ζώα των αισθήσεων για να μην πηδήσουν στην αμαρτία….  (αφού τα ζώα έγιναν την πέμπτη ημέρα, με μας να διακρίνουμε επιτέλους την διαφορά του βιολογικού αμήν τιθασσευμένου και νεκρού στις αμαρτίες) ζώου από την προδιαγραφή του θεούμενου ζώου που ανατέλλει την επόμενη ημέρα (6^η)... τότε η προσοχή ως κοπιώδης εργασία και φυλακή αισθήσεων, δυναμικοποιεί την προσευχή και θεία πνοή, που ενώ η πρώτη εμφύσηση έδωσε έναυσμα σε ψυχή ζώσα και βιολογική ύπαρξη, τώρα στην αναδημιουργία (και καινή διαθήκη), δίνει έναυσμα και πυρ στην πνευματική κατά Θεόν ΖΩΗ. Θείο πυρ, αναπαυμένο στην καρδιά και ζέον πνεύμα μη σβεννύμενο από την πολύ λάσπη και σκουπίδια που από την κακία του αντιπάλου και από απροσεξία και υλόφρονο, σαρκικό φρόνημα, σκεπάζεται διαχρονικά ο εν ημίν (δια του Βαπτίσματος) Σταυρός. Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου.

Τότε, … οι ψυχές πού  “ταυτίστηκαν μέ τά ἄλογα κτήνη καί ἔγιναν ὅμοιες μ’ αὐτά”(Ψαλμ. μη’13) περίψυχής και κολάσεως… και αιχμαλωσία, περνάνε χάριτι στην ελευθερία… και από την γη (στοιχείο των ζώων που χάνονται με τον θάνατο), στον ουρανό, οπότε, ο βιολογικός, νομοτελειακά αναπόφευκτος θάνατος, μη ισχύοντας καταπάνω μας  δεν επισφραγίζει και τον πνευματικό, δίνοντας δικαίωμα στον καλό Θεό (που θέλει πάντας σωθήναι) να μας περάσει στην αιωνιότητα. 

Τότε διανοίγεται η συνέχεια της δημιουργίας. … από την 6η ανθρώπινη στην 7^η και κατάπαυση έργων, αμαρτιών με στόχο την 8^η και ανάσταση προς Κύριο, Κυριακή πρώτη και αιώνια ογδόη***. Αμήν γένοιτο γένοιτο δι ευχών. 

--- 

Συνειρμικές (συνδετικές) σκέψεις …. 

(1) αίγυπτος, έρημος και Βηθλεέμ… στην δε πορεία προς αντιμετώπιση του παιδοκτόνου ηρώδη έχουμε να αντιπαραβάλουμε το πνεύμα του Θεού του Ζώντος σαν προφ.Ηλία (ένα Η ενάντια στο άλλο Η του ηρώδη) και στην συνέχεια, πάλι το Ι του Ιούδα και το κρέμασμα της ζωής του στην συκή (δερμάτινοι χιτώνες) με αντιπαραβολή του πνεύματος του Θεού του Ζώντος με το άλλο Ι, του αγαπημένου μαθητή Ιωάννη και αγνότητα… Αμήν καλή πρόοδο και ορθή/ορθόδοξη αντιμετώπιση των αντιξοοτήτων.    

(2) Ημέρα Κυρίου και ημέρες ανθρώπων…. Έργα Κυρίου και έργα ανθρώπων - επίτου πρακτέου… έργα και ημέραι και όσο τελικά αυτά συμφωνούν και είναι ομόρροπα πνευματικά προς συνοδοιπορία του έργου του Θεού, για την αναδημιουργία της ζωής μας…. μην μείνουμε χους. Μην μείνει θαμμένη και σβήσει η φλόγα του Θεού κάτω από την λάσπη (3) (και σαρκικό φρόνημα). Να σκιρτήσει και αμήν προοδεύσει η προσωπική μας δημιουργία και ενηλικίωση, όπως συνέβη ιστορικά αμήν και εν ημίν Το σκίρτημα Ζωής μέσα στην αμορφία μας…. προς ανάσταση και νέαν κτίσιν, (άλλη γη, άλλος αήρ, άλλο πυρ, άλλο ύδωρ, άλλος αιθήρ, δια Της Θεοτόκου, όλα XC) νικώντας την στάση κατά του θείου θελήματος (και επανάσταση, όσο ισχύει η παχυλότητα και ο μολυσμός σαρκός και πνεύματος, που ‘’απαγορεύουν’’ την εκχεόμενη  χάρι του Αγίου Πνεύματος να μας ζωοποιήσει και αγιάσει. Αμήν να μην Το κωλύουμε. Αμήν Ο εν τη ενάτη ώρα δι ημάς... να νεκρώσει της σαρκός ημών το φρόνημα). Να μας αναδείξει από την μία, νικητές του τριαξονικού κακού (σαρκός - κόσμου - διαβόλου) και από την άλλη άξιους δούλους της Σης αγαθότητος, δι ευχών και ενεργείας, των αγίων. Αμήν γενηθήτω Κύριε το άγιο και πάνσοφο θέλημά Σου. 

(3) Σώσον με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15) - Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς 

από το προσδοκώ ανάσταση νεκρών μέχρι το ... και τοις εν τοιςμνήμασι ζωή, χαρισάμενος όπου, κατά τον Ἅγιο Συμεὼν τον Νέο Θεολόγο:   …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.''… Κι αν δεν αναστηθούμε εκ του μνήματος από τώρα, κι αν δεν βιώσουμε την ανάσταση, κι αν δεν έλθει και εισέλθει στο σώμα μας ωσάν σε τάφο, για να μας εξάγει από το σαρκικό και λίθινο φρόνημα της σκληροκαρδίας της αθεΐας και απανθρωπιάς ώστε χάριτι να μας μεταμορφώσει στο πρότερον κάλλος, ούτε και στον μέλλοντα αιώνα θα το ζήσουμε, κι ας απαγγέλλουμε το… προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος.... (με συνέχεια στον δεσμό). 

* περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… 

** ψαλτήριον 

και διάφορα άρθρα προσέγγισης αυτού  

*** λαός - ναός, η η’ εβδομάδα από αναστάσεως (πεντηκοστή) και ο η’αιών

**** μια πορεία, ακόμη και στάση ζωής, που διαχωρίζει την α-νόητη κεφαλή (και ζωή χωρίς Χριστό, που δραστηριοποιείται στην αίγυπτο και περικυκλώνει τον κύκλο ευσεβείας και καρδιά, ως άλλος δράκων, εμφωλεύων και δρων πέριξ του ομφαλού) με Τον Εμμανουήλ μεθ’ημών (και χριστοφόρο νου, που οδηγεί τον νου στην ανάσταση).  

Εισερχόμενος Ο Κύριος ‘’ολόκληρος’’ με την Θεία Κοινωνία (σε καρδιά και νου, με τον ν' ψαλμό και τον κεραυνόμορφο κόππα, 90ό) και όχι απλά ως χειρ κραταιά εξάγουσα Ο εν ημίν ήλιος…. φωτίζων και θεραπεύων, αμήν «…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13,να μας γνωρίζει το πέρας των ημερών μας και σε τι υστερούμε,  ώστε (εξ)ετάζων νεφρούς (πάθη) και καρδία (αμήν καθαρά και πνεύμα ευθές) πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς…. να μας ικανώσει να περάσουμε τις εξετάσεις στα 40 και τελικές της κρίσεως της 8^ης ηλικίας επί του φοβερού βήματος αμήν με ευσπρόσδεκτον απολογία. Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!

... [ευχόμενος εν κατακλείδι με το παρόν άρθρο να αποδόθηκε έστω και αμυδρά η αυτονόητη για την εκκλησία, αλλά όχι τόσο ευνόητη και για όλους τους ανθρώπους συνάφεια ΠΔ και ΚΔ, νόμου (ή σοφίας με ελληνική προσέγγιση) και χάριτος, όση συνάφεια έχει ο ενιαίος μεν αλλά συγχρόνως διττός άνθρωπος (ως ψυχή και σώμα) και το ‘’απαραίτητο’’ πέρασμα από τις σκιές (σώμα και σαρκική αντιμετώπιση) στο Φως και πνευματική θέαση και αμήν εφαρμοσμένη στα πρακτικά. Τότε Ο Κύριος που ενώνει τα διεστώτα, μας γνωρίζει με σαφήνεια την ενιαία ΜΙΑ πορεία Του συμπυκνωμένα στην Θεοτόκο, από συλλήψεως (ευαγγελισμό) έως Γεννήσεως (Χριστούγεννα) και εφεξής... και απλωμένα στον λόγο Του, ως παλαιά (σπερματικός Λόγος) και ΚΔ ως ένσαρκη παρουσία. Η υπό γης ρίζα και επ'αυτήν, καρπός (ράβδος εκ της ρίζης ιεσσαί και άνθος εξ αυτής Χριστέ..., προεργασία εμφύτευσης τριών ράβδων που ''ξέχασαν'' οι άγγελοι στην φιλοξενία του Αβραάμ μέσα στην καρδιά μας ή τον καρπό (θεία κοινωνία) εκ Της πλευράς Του κρεμασθέντος επί Σταυρού; ). Έτσι, ποιο από τα δύο σκέλη ένας ''λογικός'' θα αποκόψει; (αίροντας, άρα αιρετικά; )

Η ανάβαση στο υψηλό όρος του Θαβώρ, αναλογική και της ανάβασης προς θεοπτία και παραλαβή ‘’εντολών’’ στο όρος Σινά, με τις δύο όχι τυχαίες κορυφούλες, έχει βοηθούς τους προφήτες Ηλία και Μωυσή, που σαν παραστάτες της θείας Μεταμορφώσεως, γίνονται και δικοί μας. … πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής) περνώντας μας από την επιφάνεια και χονδροειδή ‘’γνώση’’ (λόγων Γραφών και φύσης) στην λεπτή και πραγματικά ωφέλιμη, στο πνεύμα, κατενόησα τα έργα Σου και εδόξασά Σου την θεότητα…, με πρωτεύουσα την δόξα [αφού ψαλμικά ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ πᾶς τις λέγει δόξαν. . (ψαλμ.κη’)] σε σχέση με την δευτερεύουσα κατανόηση και γνώση, που αν μας αναλογεί, θα την φέρει το Φως…. πρώτα να ζητούμε την Βασιλεία κι όλα τα άλλα έπονται και έρχονται κατά το συμφέρον, γιατί, ποιο το όφελος να ''βλέπουμε'' τον Νυμφώνα αλλά να μην έχουμε ένδυμα να εισέλθουμε; ο χιτών να μας ελέγχει; να έχουμε όλην την γνώση, ακόμη και την γλώσσα των αγγέλων (σημαδιών) αλλά να μην έχουμε Αγάπη (Α'Κορ.ιγ') και να μην είμαστε στέρεοι στην πίστη και Αλήθεια; Σε τι υστέρησε τους μάρτυρες και απλούς αγίους η ''άγνοια'' όλων των παραπάνω ; αμήν μετοχή προς δόξαν και οι γνώσεις και οι δυνάμεις έπονται, όντας όλες δικές Του!! 

Αμήν όλα βοηθητικά προς τον αυτό σκοπό. Να συμπλεχτούν όλες οι κατά καιρούς παρατεθείσες γνώσεις (από έξω προς τα μέσα σαν οδοδεικτούσες και ίχνη), με εκείνην την γνώση (από Θεού) που διασφαλίζεται χάριτι η αποφυγή φυσίωσης, αφού μαζί με το Φως, έρχεται και η γνώσις της ζοφερής κατάστασής μας. Προς τι η καύχησις; ή η ανισόρροπος απαξίωση (ή ακόμη και δογματική κατάργηση και μίσος ως μονοφυσιτισμός) του ενός από τα δύο σκέλη του ανθρώπου; νου και χου; τότε μπροστά μας διανοίγεται ο κυρίως αγών, κατά του χνου που παρεμβαλλόμενος, μας θολώνει, διχάζει και σκοτίζει. Κύριε ελέησον!! δι ευχών, όλα προς δόξαν Τριαδικού Θεού].