Έπεσε ο πήλινος (μια έννοια του ΑΔΑΜ) άνθρωπος από τον ουρανό στην γη κι έγινε χίλια κομμάτια. Αλλού κεφάλι, αλλού πόδια, αλλού χέρια, αλλού καρδιά… και σαν διασπασμένος έτσι διχασμένα και αυτοκαταστροφικά, συνεχίζει να δρα, γιατί…. όπως αναφέρει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς*: «Η μεγαλύτερη τραγωδία του αμαρτωλού είναι ότι ασυνείδητα και χωρίς να το θέλει είναι σύμμαχος των ίδιων των εχθρών του!
ΑΔΑΜ όμως είναι συγχρόνως και τα αρχικά της Ανατολής Δύσης Άρκτου (βορρά) Μεσημβρίας (νότου), δλδ ένας προσανατολισμένος άνθρωπος όπου στον μεν παράδεισο η ΕΔΕΜ οριζόταν ανάμεσα στους τέσσερις ποταμούς, (τίγρη, ευφράτη κλπ) συμβολικά κατά τους αγίους πατέρες εν μέσω διακρίσεως, εγκρατείας, συνέσεως… με δε την απώλεια και σύγχυση του προσανατολισμού του λόγω
έκπτωσης, ζει εν γένει με αδιακρισία, ακράτεια παθών, ασύνετα… Κατάσταση ζοφερή που χρήζει εξυγίανσης, συνένωσης από διασπασμένα τις ψυχικές του δυνάμεις και επαναπροσανατολισμό…
Φυσικό και επόμενο νομοτελειακά, η συνείδησή μας όσο αποστασιοποιείται από τον πανίσχυρο μαγνήτη Θεό που διευθετεί τα πάντα σε τάξη (1), δίνει την σκυτάλη στον άλλο μαγνήτη, την γη οπότε και υπερισχύει η αταξία καταπάνω και μέσα μας. Κι όλα αυτά, λόγω δικαιωμάτων που δίνουμε στον μυρμηγκολέοντα. Φιλόϋλοι, φιλοσαρκικοί, φιλόδοξοι (ματαίας και κενής δόξας), φιλάργυροι … με φυσικό επόμενο η θλίψη, ο πόνος …
Παραδώσαμε την καρδία μας, μέσω του προσανατολισμού μας όχι απλά σε δευτερεύοντες στόχους αλλά σαν αποκομμένους από τον κύριο σκοπό μας, δαιμονικούς (όπου δαιμονικό είναι το αποκομμένο).
Το να στρέφουμε το πρόσωπό μας
ολοκληρωτικά προς απόκτηση δύναμης ή σοφίας ή και των δύο, μοιραία στρέφει τα
νώτα μας προς Τον Τριαδικό Θεό κι αυτό γιατί ακολουθούμε την φυγόκεντρο Ι, (ι
τάγμα δαιμόνων που μας υποσχέθηκαν ότι αποκτώντας τα θα γίνουμε θεοί αλλά χωρίς
Θεό). Αυτό είναι η αιτία που γεμίζει η
ψυχή μας ύδατα, σε σχέση με την λύση που ‘’αδειάζει’’ η ψυχή μας από αυτά και
αναφέρεται στον 17ο (ιζ’) ψαλμό… Ἀγαπήσω σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου (ως επαναπροσανατολισμό του προσώπου μας στην αγάπη Του δια
μετανοίας / μεταστροφής) και συνεχίζει… καὶ
ὤφθησαν αἱ πηγαὶ τῶν ὑδάτων, καὶ ἀνεκαλύφθη
τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου, Κύριε, ἀπὸ ἐμπνεύσεως πνεύματος ὀργῆς
σου. ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους καὶ ἔλαβέ με,
προσελάβετό με ἐξ ὑδάτων πολλῶν. ρύσεταί
με ἐξ ἐχθρῶν μου δυνατῶν, καὶ ἐκ τῶν μισούντων με, ὅτι ἐστερεώθησαν ὑπὲρ ἐμέ.
Με δε τους ψαλμούς 17 και 68 ‘’ειδικούς’’ για θεομηνίες, δεν απέχουν οι υγιείς αιτήσεις μας λυτρώσεως από αυτές, αμήν όχι μόνο εξωτερικά, αλλά κυρίως πνευματικά και υπαρξιακά (άσχετα αν μας χτύπησαν ή όχι την εξωτερική πόρτα, αλλά σίγουρα την εσωτερική… Σῶσόν με, ὁ Θεός, ὅτι εἰσήλθοσαν ὕδατα ἕως ψυχῆς μου…. (ψαλμ.ξη’)
Είναι κοινή παρατήρηση πως δυστυχώς δώσαμε και δίνουμε δικαιώματα σαν ελλάδα (συλλογικά, μέσω της θεσμοθέτησης αντιχρίστων νόμων εκ των αρχόντων, με μας ακολουθούντες ή μη αντιδρώντες ) και σαν μέλη του σώματός της (προσωπικά ο καθένας) για να υπερισχύουν οι μισούντες μας δαίμονες με τους υπηρέτες τους μάγους.
Έχουν αυτοί την μαγεία τους (και σύμβολα διάσπαρτα σε πόλεις) και πεντάλφα, έχει η ορθοδοξία το αντίδοτο της ασθενείας και θανάτου… και το δικό της απροσμάχητο τείχος…
Ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, ἄχραντε, ἁγνὴ Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα (τα πέντε άλφα και η πεντάλφα….) (2)
με αφορμή τα ΤΡΙΑ “A” του ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Τσαλίκη ΑΜΑΡΤΙΑ- ΑΠΙΣΤΙΑ- ΑΣΕΒΕΙΑ… (εξηγώντας ότι) αυτά τα ΤΡΙΑ (Α) είναι η πυρηνική γόμωση της πλανητικής καταστροφής και εμείς εμμένουμε σε αυτά και τα λιπαίνουμε με την πονηριά, την αδιαφορία και την καλοπέραση. [Έτσι, στα τρία Α της Αμαρτίας Απιστίας και Ασέβειας, προστίθενται και τα υπόλοιπα 2 Α, της Αδιαφορίας και της Άνεσης (παραπλήσιο της καλοπέρασης)]
… κι όπως για να επηρρεάσει κάποιος (πχ μαγνήτης) πρέπει το προς επηρροή (ύλη και πνεύμα) νάχει κάτι δικό του, (αγ.Μαξίμου ομολογητού)
έτσι είναι τα δικαιώματα και προς το θείο (αμήν να Του δίνουμε δικαιώματα επέμβασης με το λίγο φιλότιμο αγώνα μας και τήρηση των εντολών, ενδιαφέρον, πίστη, ευλάβεια...) αντίθετα των δικαιωμάτων που γράφονται με έντονα γράμματα από τον αγ.Ιάκωβο και αφήνουν τον άνθρωπο εκτεθειμένο, απροστάτευτο και έρμαιο στα παιδέματα και κακία του μισανθρώπου... αυτού που οι άγιοι τον ονομάζουν μυρμηγκολέοντα (κατά τα δικαιώματα που του παρέχουμε).... όντας η θέλησή μας μόνη υπεύθυνη για τα αποτελέσματα έλξεων (εκ των έξεών μας / συνηθειών) των δύο εκ διαμέτρου αόρατων μαγνητών, προς τα άνω Θεοτόκου με τα πέντε άλφα [όπως υμνείτε από τον αγ.Νεόφυτο έγκλειστο… Χαίρε σίφων ουράνιε, δι΄ ης βροτοί ανειλκύσθησαν άνω, αφού σταυρικά εξάγει τον νου (ισραήλ) από την αίγυπτο, ως πύρινος στύλος (|) και σκέπη του κόσμου (-)] ή προς τα κάτω με αστυμαγεία και πεντάλφα ... συμπαρασύροντας η συμ-περι-φορά μας (9 ή 6) και την όλη φύση... αγιάζοντας αυτήν ή δαιμονοποιώντας την... (ένα σχετικό βίωμα αδελφού, στο ... Η Κλίμαξ, ως δρόμος από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν)
Κοσμικώς (καλώς, ως ένα δεύτερο επίπεδο άμυνας, απαραίτητο κι αυτό στους κοσμικούς) έγινε εξωτερικά μήνυση από τον δικηγόρο Νίκο Αντωνιάδη προς εισαγγελέα αρείου πάγου για ανθρωποκτονία (στην περιοχή Παλαμά) που πνίχτηκε η περιοχή επειδή έσπασαν το φράγμα (με πρόφαση να σώσουν την καρδίτσα)…
Κι αν δεν αποδοθεί (ως συνήθως) η ευθύνη κοσμικά, ο καλός Θεός, όντας απόλυτα Δίκαιος όπως σημειώνεται από τον αγ.Εφραίμ τον σύρο στο Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη… θα έχει ο καθένας να λαμβάνει την ένδικη μισθαποδοσία… [έρχομαι ταχύ αποδούναι εκάστω (Αποκ.κβ’)].
Όχι της εξωτερικά εντοπισθείσης ανθρωποκτονίας που μάλλον δεν μας ακουμπά προσωπικά, (χωρίς αυτό να σημαίνει πως αδιαφορούμε για την αδικία.. ου χαίρει) αλλά την οντολογική που μας τσουρουφλίζει όλους (από τον μεγάλο κανόνα)… Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς!
Ο άβελ, δεν κείται καθόλου μακράν. Είναι μια σπιθαμή κάτω από την υψηλόφρονα μύτη μας… αόρατη μεν αλλά υπαρκτή αφού το έγκλημα αυτού συντελείται πρωτίστως στην καρδία μας και θα ζητηθεί το αίμα από όλους μας και όχι μόνο κλήρο, όπως και ο ‘’φόνος’’ της εξομολογήσεως (Ζαχαρίου) … 35 ὅπως ἔλθῃ ἐφ᾿ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος ῎Αβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. (Ματθ.κγ’)
Ο Άβελ είναι η κυκλική κίνηση του νοός που θα μπορούσε να ενεργήσει στην καρδιά, αλλά εμείς σπάσαμε τα φράγματα των υδάτων και ‘’πνίξαμε’’ τον παλαμά (με αφορμή την εξωτερική τοποθεσία, ως ίχνος, που ενδεικνύει τον πνιγμό εκ πολλών υδάτων που μόνοι μας εισαγάγουμε στην ψυχή μας (από τις εφάμαρτες, άστοχες επιλογές μας) ‘’πνίξιμο’’ του πνεύματος του Θεού δια του αγ.Γρηγορίου παλαμά…). Με το συντριβάνι στην καρδίτσα και τα ''ιερογλυφικά'' που είναι χαραγμένα επάνω του, νάναι μια ένδειξη της κατάστασης της καρδιάς μας που δεν απέχει της αιγύπτου και της αιχμαλωσίας μας. Αμήν να ποθήσουμε, για να τύχουμε της εξόδου από κραταιά χείρα Θεού... εξόδου από το παράλογο (αίγυπτο δια νόμου και Μωσέως) αλλά και των λογικών ιχνών (με χάρι δι Ιησού)... Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση …
Χάσαμε τον Άβελ την άμεση κοινωνία και επικοινωνία με τον Θεό, χάσαμε και τον ΣΗΘ, την έμμεση δια λόγων (ευθεία κίνηση του νοός, λόγω στρεβλότητάς μας) επικοινωνία, μη ‘’μεταφράζοντας’’ ορθά την γλώσσα της φύσεως (και φυσικών φαινομένων και λόγων) που μας ‘’τυχαίνουν’’ για την διόρθωση και επιστροφή μας από τα χέρια των χειρόνων πούμαστε αλυσοδεμένοι, στην αγκάλη Του Θεού πραγματικά ελεύθεροι.
Αμήν, με όλα αυτά τα συμβάντα, (και την λιτή αμήν ορθή ερμηνεία αυτών) να επιστρέψουμε στον καλό Θεό ευαρεστώντας Τον, δια της (ακρόασης και) τηρήσεως των εντολών (ΣΗΘ). Να βρει καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές (δική Του η χάρις) να αναπαυθεί εν ημίν… αμήν δι ευχών και ενεργείας πάντων των αγίων δυνάμει του Τιμίου Σταυρού και εξαιρέτως Της Θεοτόκου που ενώ τόσο μας αγαπά και συμπονά και τρέχει και παρακαλά (3) για μας, εμείς Την στεναχωρούμε… Αμήν αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν... (με μία από αυτές, και οι συνειρμικές σκέψεις για το προσανατολισμενο ίχνος στην καρδίτσα, αμήν να επαναπροσανατολιστεί σωτήρια κι ο ΑΔΑΜ. Να αγαπήσουμε μάλλον το Φως χάριτι, κι όχι το σκότος, όπως ο ''κόσμος'' κάνει...). Χάθηκε στα νερά και το προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής στα τέμπη... αμήν να μην χαθεί η χάρις Της αλλά να δίνει εύσπλαγχνα, διάκριση όρασης των πίσω από τα φαινόμενα συμβαινόντων...
Χάθηκε και η μεταμόρφωση Καρδίτσας... αμήν να μην εκλείψουν και οι φυσικοί και γραπτοί λόγοι που μπορούν να μας μεταμορφώσουν σε τέκνα Φωτός. Δεν θα γίνει αυτό από πλευράς Θεού που θα συνεχίσει να θέλει την σωτηρία μας και επίγνωση της Αληθείας... σε μας εναπόκειται αν θα τους δίνουμε την πρέπουσα προσοχή. Αν επιδεχόμαστε της παιδείας και νουθεσίας Του... Κύριε ελέησον!!
---
(1) η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση
προσανατολισμός του ΑΔΑΜ και ''μαγνήτες''...
Ελληνορθόδοξοι προσανατολισμοίΣυνέχεια περί εγώ και εαυτού… (προσανατολισμοί, αλλά και διάκριση εννοιών)
Ιατρός ψυχών και σωμάτων (π.Ιωάννης Ρωμανίδης)
Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15)
και επί του πρακτέου σαν συμπεριφορές ο πηλός τον πηλόν.... αγ. Ιωσήφ του Ησυχαστή, όπου η περι-φορά έχει δύο τανύσματα και καταλήξεις… ή με τον 9 προς τον ήλιο για ενσωμάτωση ή με τον 6 απώλεια και εξοστρακισμό…
Ο εν ημίν ήλιος…. και η εντός ημών βασιλεία…
περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)
(2) μπορεί σε φυσικό επίπεδο (και εκεί να αποδίδουν πολλοί τις πλημμύρες), στην αποξήρανση της λίμνης κάρλα το 62, στην μη δημιουργία αντιπλημμυρικών λόγω κατάχρασης χρημάτων, αλλά και της θέσης αλός (θεσσαλία ως πρώην θάλασσα), ως λακκούβα, αλλά πίσω από αυτά, κουμπώνουν και τα πνευματικά:
(3) Συγχώρεσέ τους Υιέ μου, σώσε την Ελλάδα που Σε πιστεύει και μας αγαπά…ένα συγκλονιστικό όραμα
---
* «Η μεγαλύτερη τραγωδία του αμαρτωλού είναι ότι ασυνείδητα και χωρίς να το θέλει είναι σύμμαχος των ίδιων των εχθρών του! Απεναντίας, ο δίκαιος άνθρωπος έχει ριζωμένη στον Θεό και στη βασιλεία του Θεού τη δύναμη της ψυχής του και γι’ αυτό δεν φοβάται. Δεν φοβάται τον εαυτό του κι επομένως δεν φοβάται και τους άλλους εχθρούς του. Δεν φοβάται, διότι δεν είναι σύμμαχος ούτε συνεργός των εχθρών της ψυχής του. Κατά συνέπεια, ούτε άνθρωποι ούτε δαίμονες μπορούν να τον βλάψουν. Ο Θεός είναι σύμμαχός του και οι άγγελοι του Θεού είναι προστάτες του. Τι μπορεί τότε να του κάνει ένας άνθρωπος; Τι μπορούν να του κάνουν οι δαίμονες;» - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
** Πάρε δυό σανίδες καί φτιάξε ἕνα σταυρό. Έλεγε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ἡ μιά σανίδα εἶναι ἡ προσευχή πρός τόν Θεό. Ἡ ἄλλη, ἡ ἐλεημοσύνη πρός
τούς ἀνθρώπους. Ἡ προσευχή σέ ἀνεβάζει ὅλο καί πιό ψηλά στόν
Θεό. Ἡ ἐλεημοσύνη πλαταίνει ὅλο καί περισσότερο στούς γύρω μας ἀνθρώπους. Ἡ γαλήνη
πού δοκιμάζουμε, ὅταν ἀναθέσωμε τόν ἑαυτό μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό
καρφί.
Χρειάζεται νά ἔχωμε γαλήνη καί ὑπομονή. Γιατί μόνο τότε, μόνο μέ τό κ α ρ φ ί αὐτό θά στερεωθοῦν οἱ δύο αὐτές σανίδες (ἡ προσευχή καί ἡ ἐλεημοσύνη) καί θά γίνουν πηγή εὐλογίας: Σ τ α υ ρ ό ς.
Μήν τήν ἀποχωρίζεσαι ποτέ τήν ἐλεημοσύνη καί τήν προσευχή. Αὐτές θά κατεβάσουν τήν εὐλογία καί τήν παρηγοριά ἀπό τόν οὐρανό στήν καρδιά σου. Καί θά τήν δροσίσουν, ὅπως δροσίζει ἡ πρωϊνή δροσιά τό διψασμένο χορταράκι.
[είναι… η φιλοθεΐα (η αμετεώριστος προσευχή) κάθετο σκέλος όπως το Ι της ΜΑΡΙΑΣ της παρακαθήσασας παρά τους πόδας Του Κυρίου και η ελεημοσύνη και διακονία της φιλανθρωπίας οριζόντιο σκέλος και κίνηση της, το Θ της ΜΑΡΘΑΣ… στο σύνολο σε θεωρία και πράξη, ΣΤΑΥΡΟΣ.]
Η Μάρθα και η Μαρία, (παρούσες και δι αυτών όλοι μας) στο μυστήριον της Βαπτίσεως…
Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
χαιρετισμοί Τιμίου Ξύλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου