ορατές και αόρατες δυνάμεις στους πολέμους...

«Στα Βυζαντινά χρόνια, καθώς σημειώνει ο μεγάλος χρονογράφος Θεοφάνης, σε πολλούς πολέμους και μάχες, ενώ οι Βυζαντινοί ήσαν λίγοι, αλλά είχαν την Υπέρμαχο Στρατηγό μαζί τους, τι γινόταν; Ερχόντουσαν από τον ουρανό δυνάμεις και ενωνόντουσαν με τις βυζαντινές και τι βλέπαν από απέναντι οι πολέμιοι; Ένα αμέτρητο πλήθος στρατευμάτων και ετρέποντο εις φυγήν. Οι δε Βυζαντινοί, που δεν έβλεπαν τίποτε, παρά μόνο τους εαυτούς τους, απορούσαν....

Είναι η συνέχεια, της εξόδου του ισραήλ από την αιχμαλωσία, με την Θεοτόκο σαν πύρινο στύλο και νεφέλη... του λαού Του, (σαν Π και ΚΔ) που τον επισκιάζει και χειραγωγεί με θαυματουργικό τρόπο...

Λαό Του που θέλει να τον κάνει ναό Του... 

Στην πηγή αναφέρονται για το 1940 πολλά βιώματα, όπου συμπολεμούσαν ορατές και αόρατες δυνάμεις, άγγελοι, άγιοι (Δημήτριος, Μηνάς, Γεώργιος, Χαράλαμπος...) και Θεοτόκος (1), υπέρ της ελευθερίας, υπέρ της ειρήνης, έννοιες πνευματικές και κατά Θεόν και όχι στα  πονηρά μέτρα του κόσμου (αμαλήκ και ψευδεπίγραφες ελευθερίες)... όχι μόνο στο παρελθόν (ισραήλ) όχι μόνο το 1940 ως... Την ημέρα σκέπαζε τους Έλληνες μαχητές ως νεφέλη και τη

φύλακας άγγελος στην ζωή (ανθρώπινο και θείο θέλημα)

Έχουμε ανάγκη από τις προσευχές των αγγέλων μας και την παντοτινή τους προστασία μπροστά στον Θεό. Είναι οι φύλακες, οι διδάσκαλοι και οι ευχέτες. Αγ.Μαξιμος ο Γραικός

Μια ρωσική ιστορία λέει:

Ήταν ένας άνθρωπος που προσευχόταν στο Θεό να του δώσει τρία πράγματα: δουλειά με καλά λεφτά,

μια όμορφη γυναίκα

και να γίνει διάσημος.

Μια ημέρα προχωρούσε στον δρόμο για να πάει να δώσει συνέντευξη προκειμένου να προσληφθεί σε μια εταιρεία.

Στον δρόμο βλέπει έναν ηλικιωμένο να σκοντάφτει και να πέφτει.

Σκέφτηκε ότι ίσως ήταν μεθυσμένος και δεν έδωσε σημασία συνεχίζοντας την πορεία του. Πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη αλλά τελικά η εταιρεία δεν τον προσέλαβε.

Ένα απόγευμα αποφάσισε να δεί μια θεατρική παράσταση.

Στο τέλος της παράστασης προσπάθησε να τον προσεγγίσει μια από τις ηθοποιούς

Οι τρεις χιτώνες του Χριστού - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Στη μοναχή Βαρβάρα στα Ιεροσόλυμα για τους τρεις χιτώνες του Χριστού.

Με ρωτάς, σεβαστή αδερφή, για τους τρεις χιτώνες με τους οποίους ήταν ντυμένος και σκεπασμένος ο Κύριος κατά το διάστημα αρκετών ωρών τη Μεγάλη Παρασκευή. Γιατί ο Πιλάτος Τον έντυσε με πορφυρό χιτώνα; Γιατί ο Ηρώδης Τον έντυσε με λευκό χιτώνα; Και γιατί οι εκτελεστές λίγο πριν Τον θανατώσουν Τον έντυσαν πάλι με τον δικό Του χιτώνα;

Όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του Χριστού έχουν μεγάλη σημασία, όλα αποκαλύπτουν κάποια αλήθεια και χρησιμεύουν ως δίδαγμα στους ανθρώπους. Κάποια από αυτά τα διδάγματα είναι άμεσα και εμφανώς αντιληπτά, ενώ κάποια άλλα είναι έμμεσα και με παραστάσεις που χρίζουν ερμηνείας. Το σκέπασμα του Χριστού με τρεις χιτώνες ανήκει σ’ αυτήν τη δεύτερη κατηγορία διδαγμάτων.

Ο πορφυρός χιτώνας είναι ο χιτώνας του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Όταν ο Κύριος είπε στον Πιλάτο ότι το βασίλειό Του «ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» (Ιωάν. 18,36) αυτό φάνηκε στο υλιστικό πνεύμα του Ρωμαίου αξιωματούχου ως ανοησία και ως εμπαιγμός της αυτοκρατορικής αξιοπρέπειας. Γι’ αυτό οι στρατιώτες του

όπλο ημίν δέδωκας...

αγ. Φιλόθεος Ζερβάκος

Σε συμβουλεύω να μεταχειρισθείς τέσσερα όπλα ακαταμάχητα. Με αυτά τα όπλα, αν βέβαια τα χρησιμοποιήσεις με μεγάλη προσοχή, δεξιοτεχνία, προθυμία και ανδρεία, όχι μόνο θα μείνεις άτρωτος και αβλαβής από τα βέλη και τις παγίδες του διαβόλου, αλλά και θα τον νικήσεις και θα τον αφανίσεις.

- ΠΡΏΤΟ ΌΠΛΟ κατά του εχθρού

είναι η αίσθηση της παρουσίας του Θεού.

«Τον Κύριο έβλεπα συνέχεια μπροστά μου, για να μη με σαλέψει ο πειρασμός» (Ψαλμ. 15:8· Πράξ. 2:25). Εκείνος που σκέφτεται και στοχάζεται καλά πως ο Θεός είναι πανταχού παρών, και πάντοτε είναι μπροστά του, μέρα και νύχτα σε κάθε περίσταση, δεν μπορεί να αμαρτήσει. Διότι, αφού φοβάται να αμαρτήσει μπροστά σε έναν τιποτένιο άντρα ή γυναίκα, ακόμη και μπροστά σε ένα μικρό παιδί, πώς θα τολμήσει να αμαρτήσει μπροστά στον Παντοδύναμο Θεό, που Τον τρέμουν τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, όλα τα κτίσματα που αναπνέουν, και που με ένα νεύμα Του σαλεύει όλη η γη;

- ΔΕΎΤΕΡΟ ΌΠΛΟ

είναι να συνηθίσεις να λες ακατάπαυστα την ευχή:

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Αυτή την ευχή να αρχίζεις να τη λες, μόλις σηκωθείς το πρωί από το κρεβάτι σου. Να τη λες και όταν περπατάς στον δρόμο και όταν μπαίνεις στο αυτοκίνητο, στο τρένο, στο πλοίο, στο

περί Φωτός...

περί Αγάπης και Αληθείας και Ζωής και Οδού...

Αγάπη (απ.Παύλου) 

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν

Ωσηέ, ο Προφήτης της Αγάπης

Ο προφήτης Ωσηέ ερωτεύτηκε πολύ τη γυναίκα του. Μοίχεψε αυτή. Έτρεχε με άλλους. Τον άφησε με τα παιδιά τους. Εκείνος της εξασφάλιζε κρυφά όλα τα απαραίτητα να ζήσει, κι εκείνη νόμιζε ότι της τα έδιναν οι εραστές της... Ώσπου την παράτησαν σύξυλη τη Γομέρ. Την αιχμαλώτισαν. Ο Θεός του είπε να τη συγχωρήσει και να πάει να τη βρει. Έδωσε λεφτά και την πήρε πίσω. Έκαναν συμφωνία πίστης και έσμιξαν ξανά. Όλη αυτή η ιστορία δείχνει τη σχέση μας με το Θεό. Bασικές διδασκαλίες του βιβλίου του Ωσηέ. Ο έρωτας κι ο γάμος αποτελεί κι αυτό μεγάλο μυστήριο, γιατί είναι αντανάκλαση της σχέσης του Θεού με τον άνθρωπο. 

''Ωσηέ, ο Προφήτης της Αγάπης'' ''Ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας αναφέρει πως η υπόδειξη του Θεού προς τον Ωσηέ να λάβει ως σύζυγο μια πόρνη, αποτελεί σημείο που αποδεικνύει την εκπόρνευση του Ισραήλ προς Αυτόν, και ότι ο Θεός ανέχεται προσωρινά την πορνεία του λαού, μέχρι ο λαός να μετανοήσει και να επιστρέψει ξανά στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού...'' (P.G. 126,577). 

--- 

σχόλια… ο Τριαδικός Θεός και Δημιουργός, είναι ‘’ερωτευμένος’’ με κάθε ψυχή και ποθεί την σωτηρία της και την επίγνωση της Αληθείας… παράλληλα, ισραήλ σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ. Έτσι, τα περί αγάπης και έρωτος του ζευγαριού, δεν εξαντλούνται μόνο σε αυτά, αλλά ισχύουν, για κάθε ζεύγος (κεφαλή και

το μέτρο της αγάπης, αληθείας και δικαιοσύνης… κοσμικώς και ορθοδόξως

(σκέψεις πάνω στο μεταίχμιο μετάβασης από τις έννοιες, στο θεόσδοτο βίωμα τους…) 

‘’σήμερα’’ 9 Οκτ* γιορτάζουμε τον δίκαιο Αβραάμ και τον ανηψιό αυτού, Λωτ. . [στην αγιογραφία πρέπει να είναι ο Ισαάκ, στον τύπο της άκρας ταπείνωσης, όπως δηλώνει η στάση χεριών, οδεύων προς θυσία, γνωρίζοντας κι εμείς τον πατέρα (Αβραάμ και Πατέρα) δια του υιού (Ισαάκ και Υιού), δια της Αληθείας και θυσίας την Αγάπη... (Ιωαν.γ')]…

Μια εορτή που περνά στα ψιλά, αλλά με απίστευτη πρακτική**  σημασία, καθημερινή, ανεξάρτητη πίστεως και πεποιθήσεων

Οι άνθρωποι εκ φύσεως, δεν παύουν τις ίδιες  έννοιες [με μικρά γράμματα (3)] να τις εξασκούν με υποκειμενικό άξονα το εγώ, τα θέλω, τις ανάγκες τους… αρχικά έκπτωτα ως αγαπολογία, αληθοφάνεια νομιζόμενη δικαιοσύνη, όλα επιδερμικά, επιφανειακά, σκιές του ε-γώ, σαν επί εδάφους.... μακάρι δε να περάσουμε στους αντικειμενικούς και κατά Θεόν όρους, έννοιες και ουσία. (αμήν τας ψυχάς αγίασον, τα σώματα άγνισον, τους λογισμούς διόρθωσον τας εννοίας κάθαρον…). 

Αρχή (όπως θα φανεί εξ αβραάμ) μέσον (εφόδιο) και πέρας του περάσματος, ο Σταυρός, γιατί το μέτρο της αγάπης αληθείας και δικαιοσύνης… μπορεί κοσμικώς και άτακτα και ρευστά να καθορίζεται ανά εποχή…. αλλά ορθοδόξως είναι Αυτός (Ο Σταυρός). Ο επ’Αυτού κρεμασθείς πάντων Κριτής, που αφενός με εκτεταμένες τις χείρες πάντα τα έθνη καλεί, αλλά και ως ζυγός δικαιοσύνης τους μεν (θα) κατάγει στον άδη τω βάρει της βλασφημίας τους δε (θα) ανάγει (αμήν από τώρα) σε κουφισμό πταισμάτων προς γνώσιν θεολογίας…   όπως προτυπώθηκε με τους δύο συσταυρωθέντες εκατέρωθέν Του, ληστές… Ερχόμενος Ο Κύριος σαν Κριτής με τον Σταυρό Του, Αυτός θα ''δει'' και συγκρίνει πόσο φέραμε Αυτόν πνευματικά, πόσο Τον φυτέψαμε (στην καρδιά ως εύφορη γη, Αβραάμ), πόσο Τον ποτίσαμε ως Λωτ για να φυλλοβολήσει, πόσο γευόμαστε τον καρπό Του (Θεία Κοινωνία)... πόσο φιλόθεα, φιλάνθρωπα και αποστολικά (3) ζήσαμε, όχι στα πονηρά και εγωιστικά μέτρα που θεσπίζει ο άνθρωπος, αλλά κατά Θεόν... κατά πόσο ο φυσικός μεταβολισμός (ισοσκελής σταυρός της ζωής μας) ''μπολιάστηκε'' με τον πνευματικό (ορθόδοξο σταυρό), που ανάγει τον άνθρωπο από το κατ'εικόνα στο καθ'ωμοίωση και από απρόσωπο σε πρόσωπο, όπως προοδεύει ο σταυρός...  ώστε στην κρίση Αυτός να βιωθεί ως δόξα των αγγέλων (αμήν κι εμείς μαζί) κι όχι ως τραύμα των δαιμόνων.  

Κι αν δεν έλθει Ο Κύριος (με το χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν) να εισάγει

περιεχόμενα 12γ

Εισαγωγή  

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ  

Πρὸς Ἐμμαούς - Fr. Lev Gillet

μυροφόρες και ευχή

αγ.Θεόδωρος συκεώτης

άγνοια Θεού

εθελουσία πνευματοκατάληψη, εθελούσια δαιμονοκατάληψη...

σκέψεις πάνω στις στέψεις των βασιλέων

Ὅ Θεὸς δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει! αγ.Φιλόθεος Ζερβάκος

πως υπεισέρχεται και πως λειτουργεί το πολίτευμα του Σταυρού, μέσα στην εγκόσμια πολιτική… 

ευχή (θεωρία και πράξη) 

Ο άγνωστός μου εαυτός