Με τη λογική επικοινωνεί με τον κόσμο, τα φαινόμενα, τους άλλους. Με τη νοερή λειτουργία επικοινωνεί με τον αιώνιο Νου των πάντων, τον Θεό, που έπλασε τα πάντα.
Απορροφημένοι από τη σχέση μας με τον κόσμο χρησιμοποιούμε μόνο τη λογική λειτουργία και δεν ασκούμε την νοερή λειτουργία του νου μας επικοινωνώντας με τον αιώνιο Νου που πάντα μας σκέφτεται με αγάπη χωρίς εμείς να το ανταποδίδουμε.
Η αμέλεια της νοερής λειτουργίας του νου όμως, είναι πηγή αρρώστιας τόσο για την ψυχή, όσο και για το σώμα.
Ο άνθρωπος γεμίζει ανασφάλειες και αρρωσταίνει στο σώμα από συνειδητούς ή ασυνείδητους φόβους.
Η απάθεια πολλών είναι μια προσπάθεια να σκεπαστεί η αρρώστια, αλλά όχι για πολύ...
Χωρίς προσευχή ευχαριστίας για τα αναρίθμητα θαύματα που γίνονται στη ζωή μας γινόμαστε αχάριστοι δούλοι ή υπάλληλοι του Θεού και όχι παιδιά Του.
Χωρίς τροφή πνευματική στεγνώνουμε από χαρά και ελπίδα και γινόμαστε μίζεροι ή υποκριτές με ψεύτικα χαμόγελα.
Μόνο αυτός που έχει καθαρή καρδιά λόγω της σχέσης του με τον Θεό γεμίζει με χαρά και γαλήνη. Οι υπόλοιποι ζουν σε αυταπάτες χαράς και ηδονής, που πριν προλάβουν να τις απολαύσουν έχουν φύγει...
Η αληθινή χαρά είναι καρπός πνευματικής εργασίας πάνω στη σχέση με τον αόρατο Θεό». – Βασίλης Φράγκος
---
νους και διάνοια
Με αφορμή το τριμερές της ψυχής* λογιστικό, επιθυμητικό και θυμικό κατά τον Αγ. Νικόδημο Αγιορείτη αλλά και το Οι τρείς κινήσεις της ψυχής – ευθεία, ελικοειδής, κυκλική – σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης), που άλλοι άγιοι αποδίδουν τις κινήσεις στον νου (ευθεία δια των
δημιουργημάτων Στον Δημιουργό) την κυκλική (καρδιακή ευχή) και την ελικοειδή, (το άθροισμα των δύο προηγουμένων), κι επειδή ο ενιαίος άνθρωπος, χωρίζεται σε μέρη για λόγους αυτογνωσίας, δυο σκέψεις…Με το κατά πόσο η θέληση του ανθρώπου ενδιαφέρεται, προσανατολίζει, κινεί την ψυχή του προς τον Θεό ή την απομακρύνει, μοιραία τα μέρη της, ‘’παθαίνουν’’ τα αποτελέσματα της επιλογής. Το λογιστικό πλησιάζει και ενώνεται με Τον Λόγο σαν πηγή όλων των αγαθών και φυσικών λόγων, και επιθυμεί τα του Θεού ή αντίθετα απομακρύνεται ώστε όπως αναφέρει ο μέγας Αντώνιος στο Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων και την ενάρετη ζωή - ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ καταχρηστικά αποκαλούμαστε λογικοί** αν δεν έχουμε σχέση με Τον Λόγο.
Τα δύο μέρη, διάνοια και νους υπέχουν την θέση δούλης (διάνοια) και κυρίας (νους), όπως παρόμοια σχέση έχουν το συναίσθημα (δούλη) με την ψυχή (κυρία) και την σάρκα (δούλη) και το σώμα (κυρία), τα μεν δουλικά ως εκδηλώσεις της σαρκός τα δε του πνεύματος. … με όλα όμως να εργαζόμαστε και τπτ να μην είναι περιττό.
Η
διάνοια τείνει να απλώνεται (οριζοντίως - ) προς γνώση του κόσμου τούτου. Ο
νους να υψώνεται ( | ) προς γνώση της Αληθείας [κατά το ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλε, καὶ δικαιοσύνη ἐκ
τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε. ψαλμ.πδ’ – 84… μπολιάζοντας με θεολογία (8) την φύση
(4) ώστε, η φύση να δείχνει Θεό… και οι ουρανοί να ‘’διηγούνται’’ την δόξα Του]
… κινήσεις, που στο σύνολό τους σχηματίζουν σταυρό, ώστε η μία κίνηση,
παρότι φαίνεται αντίθετη της άλλης (και για κάποιους απαγορευτική με το
διαζευκτικό ή το ένα ή το άλλο ή γνώση ή πίστη), να μπορούν να συνδυαστούν και
προοδεύσουν παράλληλα, σαν αρμονικός (και το ένα και το άλλο, +).
Αν δυσαρμονικά η διάνοια (το συναίσθημα και η σάρκα) το γήινο μέρος του ανθρώπου για κάποιους λόγους υπερισχύσει και υποδουλώσει την κυρία (τα του πνεύματος), δυστυχώς νικά το φθαρτό το άφθαρτο και ευγενές…
Τότε, όσες και φιλοσοφικές διανοητικές κατακτήσεις ή άλλα επιτεύγματα κατορθώσει ο άνθρωπος θα ακούσει και βιώσει το… Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα. γιατί τα διανοήματά του δεν αντέχουν στην αιωνιότητα και οι εντοπισθέντες λόγοι δεν είναι λόγοι Κυρίου αλλά αδιέξοδα, δοχεία, ίχνη με κενό ή ψυχοβλαβές, μάταιο περιεχόμενο.
Ένας κοινός όμως νους που δεν εργάζεται υπό την πόλωση των διαζευκτικών, μπορεί να φιλοσοφήσει ενθέως, αλλά και την τεχνολογία να την ασφαλίσει προς φιλανθρωπία, (όλα με την ενέργεια της υγιούς ευθείας κίνησης του νοός) αρκεί το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι… και να μην το θάψουμε στην γη (δλδ να εξαντλήσουμε όλα τα χαρίσματα στα χοϊκά).
Σε αυτήν την διάσταση είναι ενεργά και τα δυο πεδία δράσης του ανθρώπου κοινωνικότητα ανθρώπων (-) και καθημερινότητα, μέσω διανοίας και κοινωνία με Θεό μέσω νου (|).
Ο ίδιος τεκνοποιεί και την πράξη (Λεία) και την θεωρία (Ραχήλ) αλλά και τις δούλες αυτών. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω (δεν το βρήκα ακόμη σαν ερμηνεία από αγίους) ποιες συγκεκριμμένες ιδιότητες ενέργειες, δυνάμεις εννοεί με τις 6 δούλες σαν πράξη και τις 2 της θεωρίας, αλλά σίγουρα, κάθε φιλάνθρωπη πράξη, ακόμη κι αν προέρχεται από ανθρώπους που δεν έχουν ορθή θεώρηση, μετράει, και παράλληλα, η διάνοια, ως δούλη της κυρίας (Ραχήλ, ως θεωρία και νοός), ό,τι αληθινό βρει (σαν επιστήμη, δλδ λόγους φυσικούς, εκ του θησαυροφυλακίου Της Αληθείας Λόγου) είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος που Αυτό φωτίζει το μυαλό των επιστημόνων για τις ανακαλύψεις και εφευρέσεις.
Η καλή ή κακή χρησιμοποίηση αυτών, είναι θέμα της θελήσεως του ανθρώπου και πόσο η πραγματική του αγάπη μπορεί να ασφαλίσει την ‘’πρόοδο’’.
Καλούμαστε να καταφέρουμε την αρμονική συνύπαρξη διανοίας και νου, την μεν οριζοντίως την δε καθέτως, ώστε με σταυρό, να υπάρχει ζωή και κίνηση. Είναι δυσκατόρθωτο γιατί τείνουμε προς τα άκρα εξαιτίας της φυγοκέντρου, οπότε, στα άκρα των δύο επιλογών, μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιες δυσλειτουργίες…. πχ, απέξω στα διανοητικά, στις γνώσεις του κόσμου, στην έρπουσα σοφία κάποιοι νάναι υπερδραστήριοι, υπερκινητικοί, αλλά στον μεν έσω εργαζόμενο νου (νου Χριστού) νάναι ακίνητοι.
Αντίθετα, άνθρωποι που μοιάζουν να είναι βραδείς ή ακίνητοι στην έξω γνώση, ως ‘’αγράμματοι’’ (για τον κόσμο) μπορεί να είναι υπερδραστήριοι και ΥΓΙΕΙΣ πνευματικά στον νου τους. Γιαυτό και ο μέγας Αντώνιος, μπορεί να σταθεί σοφότερος των φιλοσόφων και όλης της έξω γνώσης… λόγω άλλης παιδείας και νουθεσίας… η κατά Θεόν σοφία και τα βιβλία.
Πάλι μπορούμε να διακρίνουμε υγιείς σαρκικά, υγιείς συναισθηματικά (για τα μέτρα του κόσμου), αλλά ακίνητους στο πνευματικό σώμα (χωρίς Σώμα Χριστού να κυκλοφορά στο αίμα τους…) ακίνητοι και νενεκρωμένοι ψυχικά, λόγω ανεξομολόγητων αμαρτιών…
Εξ εσόπτρου και εν αινίγματι φαίνεται στην κοίμηση του στήβεν χόκινγκ… (πday 3,14) που ενώ ο Θεός αεί γεωμετρεί έχοντας αφήσει οδοδείκτες για να ευρεθεί, η μεν διάνοια είναι υπερδραστήρια ο δε νους (ο απορρίπτων Τον Δημιουργό) ακινητεί παντελώς, σαν τον παράλυτο της παραβολής, που ‘’πρέπει’’ να τον φέρουν 4 στον πόδα Του Κυρίου για να θεραπευτεί (ΑΝ ΘΕΛΕΙ). …
Αυτήν την ακινησία (παραλυσία) της ψυχής, όσο έχουμε καιρό μπορεί η χάρις του Θεού να την θεραπεύσει, αρκεί να βρεθούν οι τέσσερις που θα τον κουβαλήσουν, θα χαλάσουν την στέγη και θα τον εναποθέσουν με ελπίδα στους πόδας Του Ιατρού. Κι αυτοί οι 4 κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά (σαν ερμηνεία στον παραλυτικό της καπερναούμ), που μεταφέρουν τον ψυχικώς παράλυτο είναι (οι δυνάμεις) της αυτοκριτικής, η εξομολόγηση, η υπόσχεσι αποχής από τα κακά εις το μέλλον και η δέησις προς τον Θεόν. Η οροφή την οποίαν θα χαλάσωμεν δια να φθάσωμεν εις τον Κύριον είναι ο νους, ο οποίος πρέπει να καθαρθή δια να καθοδηγή και το σώμα.
Με την λογική να επιτάσσει, ότι ο (αμήν υγιής) νους καλό είναι να καθοδηγεί το σώμα (προς το αγαθό) κι όχι ανάστροφα, το σώμα (με τα πάθη του) τον νου, μολύνοντας**** και παχυλοποιώντας τον…
Μη υποτιμώντας αδιάκριτα τις δούλες που έχουμε σαν ψυχικές δυνάμεις και λειτουργούμε με αυτές (στο μέτρο του δυνατού και της συνείδησης με την ιδιαιτερότητά του ο καθένας και όπου βρίσκεται σαν επάγγελμα, σαν θέση… σαν μέλος της κοινωνίας), ευχόμαστε τον φωτισμό νοός και διανοίας. Αυτός επιτυγχάνεται με την επίσκεψή Του Αγίου Πνεύματος, ώστε μέσω καθαρότητος, νάμαστε έτοιμοι για την υποδοχή των χαρισμάτων. Καλό είναι η ενοποίησή τους, μέσω της ακρόασης και τήρησης των εντολών που αγιάζουν τον όλον άνθρωπο ώστε να εκτελεί το θείο σχέδιο με όλες του τις δοθείσες δυνάμεις, όπου και όποτε χρειαστεί... ιδού εγώ Κύριε (αμήν πνευματοκίνητοι, νους και διάνοια και όλος ο εαυτός, προσηλωμένος στο θέλημά Του).
Να ανοιχτεί ο οφθαλμός της διανοίας, να ‘’δει’’ αγγέλους, κλίμακα και προοπτική…. όπως συνέβη ψηλαφητά και με τον αγ.Ανανία τον πέρση*****
Η διάνοια εκμεταλλεύεται τα σωματικά αισθητήρια, για να ‘’γνωρίσει’’ τον εαυτό, τον κόσμο, την φύση ακόμη και τον Θεό…. με γνώσεις όμως χοντροειδείς και περιορισμένες. Αντίθετα, ο νους εκ φύσεως στραμμένος προς τα μέσα, αν δεν τον κερδίσει η εξωστρεφής διάνοια, με τον ψυχοβλαβή μετεωρισμό, έχει άλλες προοπτικές που τις βλέπουμε στους αγίους.
Παράδειγμα ο διορατικός αγ.Πορφύριος που μονολογεί: … «Με τα μάτια του σώματος βλέπεις περιορισμένα, ενώ μ’ εκείνα της ψυχής μπορείς να “βλέπεις” και πίσω απ’ το φεγγάρι… Εσείς βλέπετε εξωτερικά, εγώ… “βλέπω” και “διαβάζω” την ψυχή του άλλου» ***
Θα μπορούσαμε να πούμε πως η διάνοια, ως απάρτιο του προσωπείου (και προσωπικότητος) τείνει να μελετά τα πάντα με εξωστρεφή τρόπο. Η δε σχέση του με τον Θεό και εαυτό, είναι η μεταμέλεια, όπως ο ιούδας κρέμασε την ζωή του στην συκή (δερμάτινους χιτώνες) κι είναι τραγικό αλλά ισχύει, άλλος να έχει το όνομα και άλλος την χάρη. Ιούδας σημαίνει εξομολόγηση, αλλά βρέθηκε κενός νοός. Μοιάζει η διάνοια ότι είναι νους, ονομάζονται καταχρηστικά οι διανοούμενοι πνευματικοί άνθρωποι, αλλά πολλοί εξ αυτών είναι άνευ χάριτος, πολλάκις θεομάχοι. Κρίμα … . Αντίθετα, ο νους μετανοεί και μπορεί να ορθοτομήσει την αλήθεια αν δεν είναι βεβλαμμένος. Ασθενής που μαζί με την αρρωστημένη διάνοια (με πρόσχημα την αγαπολογία, την αληθοφάνεια και σχολαστικισμό) διαστρεβλώνουν αυτήν, με αιρέσεις και πλάνες. Μια διαστρέβλωση των ακτίνων (λόγων) και του Φωτός (Λόγου), που έτσι κι αλλιώς μας φωταγωγούν άμεσα και έμμεσα, αλλά σαν από νερό διαθλά αυτά κι όχι απλά θεωρητικά, αλλά υπαρξιακά ‘’στέλνοντάς’’ μας αλλού… Κύριε διόρθωσον… Κύριε ελέησον!!
Αν βέβαια έχουμε περιορισμένη δύναμη που μπορούμε να ‘’ξοδέψουμε’’ σε διάνοια που απλώνεται και νου που υψώνεται, μας συμφέρει το συμμάζεμα της διανοίας, (όχι να μην μάθουμε αυτά που πρέπει, αλλά να αλλάξουμε προτεραιότητες...) αφού αυτή μπορεί σαν δόλωμα της γνώσης, να καταλήξει αδιάκριτα σε αθεΐα… [κι αυτό γιατί η γνώσις φυσιοί ενώ η αγάπη οικοδομεί (Α'Κορ.η')... συγχρόνως, επειδή τα διανοητικά επιτεύγματα θεωρούνται πλούτος στον νυν αιώνα, συνήθως οι κατέχοντες αυτόν (όχι μόνο τα υλικά, αλλά και τα συναισθηματικά οπότε και τα διανοητικά) υψηλοφρονούν. (Α'Τιμ.ς'17) με αποτέλεσμα την συστολή της χάριτος, που αν δεν συνοδεύεται η διαπλάτυνση (παχυλότητα) της διανοίας με άσκηση και ισόποση (προς ύψος) ενέργεια του νου και πίστη, σαν κάλυψη και ασφάλεια της διανοίας, φυσικό επόμενο, μάλλον παραφυσικό, πάντα νομοτελειακά λόγω επιλογής, αυτή σαν πλούτος τον δυσκολεύει φοβερά όχι μόνο να εισέλθει, στην βασιλεία (24 πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν - Ματθ.ιθ'24) αλλά ακόμη και να την δει. Υποτιμάται ως δευτερεύον Ο Δρόμος (ιθ) Ιησούς (ι) και ανυψωτική έλικα θ=9, και το τέλος της διαδρομής, όπου βρίσκεται Ο Ω και 24 με επόμενο να αδυνατεί να πουλήσει τα πάντα στους φτωχούς και Τον ακολουθήσει. Έτσι, ο νεανίσκος που λυπήθηκε γιατί είχε κτήματα πολλά (μη εξαντλώντας τον πλούτο στα υλικά), αφορά και τον κάθε διανοούμενο, που παρά την εξωτερική ταυτότητα του ''φωτισμένου'' και κοσμικώς ''σοφού'', ως εγωιστής, υψηλόφρων και μη οικοδομών εν αγάπη (με φιλανθρωπία και φιλοθεΐα = σταυρός), είναι εσκοτισμένος νοερώς και ατελής, παρά την τήρηση (εξωτερικώς / φαρισσαϊκώς) εκ νεότητος των νόμων και εντολών του Θεού. Πόσο μάλλον με την αδιαφορία για αυτές. Κι έρχεται η ώρα του καθενός, επανάκτησης της βασιλείας ή τουλάχιστον της προϋπόθεσης κατάκτησης αυτής, με την ταπεινότητα (που ελκύει την χάρι) από την προηγούμενη έπαρση και υψηλοφροσύνη.... Όπως το δέντρο όταν κάνει καρπούς χαμηλώνουν τα κλωνάρια του, μακάρι έτσι, αν δούμε καρπούς διανοητικούς (και όχι μόνο), καρπούς του Πνεύματος, (κι όχι της ψευδώνυμης κενής και βλαβερής γνώσης του άλλου πνεύματος) να τους αποδώσουμε Σε Αυτόν, που αν δεν μας επισκεφτεί χάρις, άκαρποι θα είμαστε με την τύχη της συκής, που θα κατακριθεί και βληθεί στο πυρ ... Κύριε ελέησον!! (πάλι, αν κάποιος άνθρωπος από την πολύ διανοητική ''γνώση'' του κόσμου, δυσπιστεί και το νέφος του σκεπάζει τον Θεό και τα νοήματά Του, ας μην αποκάμει - όχι τόσο οι ίδιοι που δεν κατανοούν την έλλειψη, αλλά οι αγαπώντες αυτόν οικείοι του - αφού ... αν ένας άνθρωπος είναι δύσπιστος, αλλά καλοπροαίρετος, ο Θεός συγκαταβαίνει και βοηθάει τον άνθρωπο αυτό στην πίστη του, για να μην πάρει λάθος δρόμο - Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος...)
Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι Θεός. διεφθάρησαν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἀνομίαις, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν. Θεὸς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν. ψαλμ. 52ος
…αλλά και πάλι, πόσοι νόες (ισραηλίτες) δεν πέθαναν στην έρημο πριν φτάσουν στο αίσιο (άγιο) τέρμα; περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…
Η πρόταση Ο ευλογών τους ευλογούντας σε Κύριε, έχει συνέχεια… και αγιάζων τους επί Σοι πεποιθότας
Μακάρι να ενεργεί ο νους στην πληρότητα φωτισμού και όση διάνοια (1) χρειάζεται για να μην μείνουμε απλά επίγειοι παρατηρητές των θαυμασίων τους και παρότι ελπίζοντες στα μελλούμενα να μην εργαζόμαστε σχετικά, όπως ισχύει και με το … 21 Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 22 πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; 23 καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. (Ματθ.ζ’)
Ο αγ.Νικόλαος βελιμίροβιτς, παρότι μιλά στον σερβικό λαό, για ένα συνηθισμένο αλλά πολύ σοβαρό εμπόδιο, σίγουρα αναφέρεται και στον καθένα… ώστε με την βοήθεια και ευλογία του (και πάντων των αγίων) να το προσπεράσουμε και μη μείνουμε να κλαίμε σαν ελλάδα, σαν ανθρωπότητα την δυστυχία μας…
Τη
δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,
αλλ’
ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-
γιατί
εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,
ούτε
τις αμαρτίες τους.
του αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς...
Κι αυτό γιατί Ζαχαρίας μεθερμηνεύεται αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται. Αναλογικά δια της μυστικής παρουσίας Της Θεοτόκου, ωσεί μήνας τρεις… (στην ορεινή πόλη ιούδα δλδ στην άκαρπη και άγονη κεφαλή από εξομολόγηση) η λύση της αφωνίας. Η λύση του προβλήματος.
αμήν… τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον, τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον
φώτισόν μας το σκότος… καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.
… Κύριε ελέησον!!
---
(1) αποδίδοντας τα της διανοίας στον καίσαρα και τον νου και καρδιά Στον Θεό…. με προσοχή, μη φτάσουμε στο σημείο να πούμε όπως οι σταυρωτές Του, ουκ έχομεν βασιλέα, ει μη καίσαρα… (Ιωαν.ιθ’15) …θυσιάζοντας και την ευθεία κίνηση προς Αυτόν (Ι, κεντρομόλο Ιησού) και την ελικοειδή (θ,9) μένοντας στον 15, Ο … εικόνα και είδωλο… τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή; 21 λέγουσιν αὐτῷ· Καίσαρος· τότε λέγει αὐτοῖς· ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ…. (Ματθ.κβ’)
Επιπλέον, η διάνοια, τείνει προς την ‘’τετράγωνη’’ λογική κι οι πιστοί της είναι αρκετά αιχμηροί ως προς τους ενασχολούμενους με τον ‘’σφαιρική’’ λογική και νου των ορθοδόξων. Μεταξύ αυτών υπάρχει ένα κοινό σημείο. Το κέντρο αυτών (πηγή και τέρμα). ΔΕΝ αρκεί η ανάλυση των φιλοσόφων για τα 4 εξωτερικά δομικά στοιχεία του κόσμου (ΠΥΡ – ΥΔΩΡ – ΓΗ – ΑΗΡ), όπως αυτά γνωρίζονται ξεχωριστά μεταξύ τους, αλλά η σύνθεσή τους. Και το ‘’σημείο’’ αυτό βρίσκεται χαράσσοντας τις διαγώνιες, με τον Χ νάναι ο ΑΙΘΗΡ … Εξ Αυτού και δι Αυτού (Χριστού), περνάμε ΑΝ Τον βρούμε, από την τετράγωνη λογική στην ευλογημένη σφαιρική του Λόγου.
Η διάνοια ακολουθεί την φυγόκεντρο Χ (ισοσκελής σταυρός ΔΙΑ) και ζητά εκ της έρπουσας, γήινης σοφίας την ανακάλυψη λόγων όπως η ‘’θεά‘’ αθηνά σαν σοφία εξέρχεται της κεφαλής του δία…. (γιαυτό και οι επιστήμες ολοέν και εξειδικεύονται –λογία… και πολλαπλασιάζονται). Σκοπός όμως είναι να επιστρέψει στην κεφαλή και κλείσει τον επίγειο οριζόντιο κύκλο…. κατάσταση που τελεσφορείται με την ταφή του Κυρίου στο κρανίο (κεφαλή) τόπο, γολγοθά (κρανίο = γολγολ), την μόνη προϋπόθεση ανάστασης… επιστρέφοντας διάνοια και νους από τα αδιέξοδα (|<) του ΚΑ(Κ)ΟΥ στο όντως ατελεύτητο ΚΑ(Λ)Ο Αγαθό, και Αλήθεια δια της ενυπόστατης Σοφίας και Λόγου και τον δρόμο προς εαυτόν (σαν αυτογνωσία εσωτερική) και Αυτόν (θεογνωσία) που μας διάνοιξε ....
.jpg)
κι αυτή η επιλογή, μας φέρνει μπροστά στην κλίμακα που μοιραία βαδίζουμε πρακτικά και θεωρητικά (9 ή 6, ευθεία προς τα άνω ή ευθεία προς τα κάτω) και έχει κατάληξη…
περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)
Παρά τον φωτισμό της διανοίας (όσο αναλογεί κατ’εποχή) έχει περιορισμένες δυνατότητες πολύ κόστος (που τα κέρδη τα καρπώνονται οι άρχοντες της γης) και πολλές παρενέργειες, με πιο εύκολη την κακή χρησιμοποίηση, παρά την κατά Θεόν φιλάνθρωπη.
Μάλλον γιαυτό και ο αγ.Πορφύριος σημειώνει: … Στα χρόνια που θάρθουν όλοι θα καταλάβουν
ότι η σύντηξη είναι η μεγαλύτερη δύναμη... όχι η διάσπαση. Στην αγάπη παράγεται
η μεγαλύτερη δύναμη και ενέργεια. Στην ένωση!!!
Και κατέληγε ...Στο μέλλον η σύντηξη θα είναι η κύρια πηγή παραγωγής
ενέργειας... και θάναι πάμφθηνη.
Είναι η αίγυπτος (φιλοσοφικά) σαν ταμείο γνώσεων μια απέραντη ‘’ενδιαφέρουσα’’ βιβλιοθήκη, που και όλην την ζωή κάποιος να σπαταλήσει να διαβάζει, δεν θα του φτάσει ο χρόνος να περατώσει τις μελέτες…. Σε μερικές ταινίες βλέπουμε μια βιβλιοθήκη, που πίσω από ένα βιβλίο κρύβεται μια μυστική θυρίδα που κρύβει έναν αμύθητο θησαυρό και είναι τυχερός αυτός που θα ακολουθήσει το μυστικό πέρασμα και τελικά τον βρει και καρπωθεί.
Η διαρκής μελέτη με διανοητικό τρόπο, δεσμεύει τον άνθρωπο μέσα στις σκιές και προβολές των αντικειμένων. Κατά Πλάτωνα πρέπει να ελευθερωθεί και ακολουθήσει τον δρόμο προς το Φως. Κατά τους αιγυπτίους (ομόρροπα σαν πρόταση) ‘’πρέπει’’ να ακολουθηθεί ο διάδρομος κατάβασης, που όταν προβληθεί στο έδαφος δείχνει τον δρόμο για την βηθλεέμ, όπου όντως εισήχθη μέσα στο σπήλαιο της Γεννήσεως, το άλλο (ζητούμενο) Φως που ελευθερώνει. Εκ των δύο προσεγγίσεων νόμου και σοφίας, που οδηγούν στο αυτό τέρμα και κορυφή, Λ, ελληνικώς και ιουδαϊκώς, σκοπός είναι να ακολουθήσουμε τον μίτο εξόδου από την αιχμαλωσία και προετοιμάσουμε το σπήλαιο της καρδιάς για να γεννηθεί εν ημίν το Φως το αληθινό…
Κι όπως ο πατέρας δύο διαθηκών Αβραάμ αγαπά και την δούλη και την κυρία και τα τέκνα του, παρότι διακριτά μεταξύ τους, όπως ο πατριάρχης Ιακώβ δεν βδελύσσεται την δούλη αλλά της δίδει τέκνο, όπως Ο Κύριος θυσιάστηκε για όλους, ίνα ελευθερώσει τον αδάμ… και αφού θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, περιμένει το πλήρωμα του χρόνου (του καθενός κατά την προαίρεση, καθαρότητα και ετοιμότητα) για να εξαγοράσει τους δούλους, μαζί και την διάνοια, [που σαν νήπια είναι δεδουλωμένοι στα (4) στοιχεία του κόσμου] και (την) περάσει στην υιοθεσία (Γαλ.δ’5), εγκαθιστώντας στην καρδιά το Πνεύμα Του Υιού [ως πεμπτουσία (5 και Χ και βιωματικά Χριστούγεννα), το κράζον αββά ο Πατήρ] και μας κάνει κληρονόμους. Μετά από αυτό, νομίζω η αδιάκριτη κατάργηση ή υποτίμηση της διανοίας ως δοθέντος εργαλείου για την λειτουργικότητα στον κόσμο, η υποτίμηση της Μάρθας με το μεριμνάς και τυρβάζεις… όχι ότι δεν είναι ενός χρεία… αλλά μοιάζει να υποτιμάται η πρακτική, η διακονία, που στην προσπάθεια προσέγγισης της υπερφύσης καταργείται το απαραίτητο σκαλοπάτι της φύσης με όλους τους λόγους της… που σαν οδοδείκτες μπορούν να μας εισάγουν και γνωρίσουν την Οδό. Ειδικά μάλιστα για τον καθένα, που παρά τα ετησίως εορταζόμενα Χριστούγεννα, αν ακόμη δεν ακούστηκε η φωνή της υιοθεσίας…. (πόσοι λίγοι πράγματι άκουσαν) πρέπει να το λάβουμε υπόψη μας ότι ακόμη δεν ταπεινώθηκε η καρδιά αρκετά, ούτε αγαπά τον Θεό για να αναπαυτεί και γίνει το σπήλαιό της, φάτνη... ΔΕΝ εγκαταστάθηκε Χριστός, νους Χριστού και πνεύμα ευθές εν τοις εγκάτοις μας, οπότε, σαν δούλοι, διανοητικά και συναισθηματικά, ακόμη και σαρκικώς πορευόμαστε προς βηθλεέμ, ζητούντες φωτισμό. Αμήν παράσχου Κύριε εκτυπώτερον!!
Το επί πώλου όνου σχήμα, όπως αναλύθηκε και στο ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου… δείχνει την διαφορά της διανοίας (μέσα στην αίγυπτο) που παρά την σοφία της, παραμένει αιχμάλωτος και δούλος. Μόνο με XC οδηγό, ο νους γίνεται χριστοφόρος και αρχίζει να απελευθερώνεται, βαδίζοντας στην έρημο την νομική ‘’έξοδο’’ και από το παράλογο στο λογικό, δια σταυρού (όπως μετακινείται ο ισραήλ). Όταν πάλι επί πώλου όνου Ο Κύριος έρχεται η Κυριακή Βαΐων οδηγεί τον νου με την ελικοειδή (θ’9) ανάβαση της Μ.Εβδομάδος από το λογικό (της κάτω Ιερουσαλήμ των σκιών) και το ιδού αναβαίνομεν, στο υπέρλογο, την Ανάσταση και άνω Ιερουσαλήμ, δια Σταυρού, στο ανέσπερο Φως… (από Κυριακή Βαΐων... δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, καὶ τῇ ἕλικι τὸν πῶλον τῆς ὄνου αὐτοῦ, πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τὴν στολὴν αὐτοῦ, καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς τὴν περιβολὴν αὐτοῦ, χαροποιοὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀπὸ οἴνου....).
* Κατά τον Αγ. Νικόδημο Αγιορείτη και αόρατο
πόλεμο... τρία είναι τα μέρη της. Λογιστικό, επιθυμητικό και
θυμικό. Εξ αυτών, τριών ειδών λογισμοί γεννούνται. Από μεν το λογιστικό
γεννούνται οι λογισμοί της απιστίας, της αχαριστίας προς τον Θεό και του
γογγυσμού, της αδιακρισίας, της αγνωσίας και απλά, όλοι οι καλούμενοι καθολικά
βλάσφημοι λογισμοί.
Από δε το επιθυμητικό γεννούνται οι λογισμοί της
φιληδονίας, φιλοδοξίας, φιλαργυρίας και απλά, όλοι οι καλούμενοι αισχροί
λογισμοί.
Από δε το θυμικό γεννούνται οι λογισμοί των φόνων,
της εκδικήσεως, φθόνου, μίσους, ταραχής και απλά, όλοι οι καλούμενοι πονηροί
λογισμοί.
Λοιπόν εσύ πρέπει να νικάς αυτά με τις αντίθετες
τους αρετές• δηλαδή, την απιστία, με την αδίστακτη πίστι στο
Θεό, την αχαριστία και τον γογγυσμό προς τον Θεό, με την ευχαριστία,
την αδιακρισία, με την διάκρισι του καλού και κακού• την αγνωσία, με
την αληθινή γνώσι αυτών που υπάρχουν αληθινά και τις βλασφημίες, με τις
δοξολογίες.
Παρόμοια την φιληδονία με την εγκράτεια και την νηστεία, την φιλοδοξία
με την ταπείνωσι και την φιλαργυρία με την λιτότητα. Παρομοίως,
τον φθόνο και μίσος, με την αγάπη, την εκδίκηση με την πραότητα και
υπομονή, την ταραχή με την ειρήνη της καρδιάς. Και για να πω γενικά με τον
Άγιο Μάξιμο: Το μεν λογιστικό της ψυχής σου, στόλιζε το με την αρετή
της προσευχής, και θείας γνώσεως. Το επιθυμητικό, με την αρετή της εγκράτειας•
και το θυμικό, με την αρετή της αγάπης• και βέβαια το φως του νου σου δεν θα
σκοτισθεί ποτέ, οι δε προηγούμενοι λογισμοί, μπορούν εύκολα να γεννηθούν από
αυτούς.
** Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικά. Δεν είναι λογικοί εκείνοι πού έμαθαν τούς λόγους και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποίο είναι το κακό· κι έτσι αποφεύγουν τα κακά και ψυχοβλαβή, μελετούν όμως σοβαρά τα καλά και ψυχωφελή και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς το Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει αληθινά να λέγονται λογικοί άνθρωποι.
*** Το διορατικό χάρισμα του αγίου Πορφυρίου (αληθινά περιστατικά)
**** … Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος).
---
για την μη σύγχυση των εννοιών, ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης αναφέρει σχετικά… περί ψυχής και νοός αγ.Γρηγορίου Νύσσης (ο νους κατά τους άγιους Πατέρες, είναι ο οφθαλμός της ψυχής)
νους φιλοκαλικές σελίδες σε pdf
σωματική και πνευματική όραση - Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
‘’π’’ day, αγ. Βενέδικτος και η πορεία προς το πάσχα (ΣΤΑΥΡΟΣ και ΑΝΑΣΤΑΣΗ)
Τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς τον Χριστό; (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)
θεραπεύοντας Ο Κύριος τον τυφλό (νου)
… περί ψυχής και ο ρόλος του οφθαλμού αυτής στην επίγνωση της Αληθείας
Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη
Σε μία προσφάτως ανακαλυφθείσα εκκλησία στην Μικρά Ασία*, η εκκλησία των «Έξι Θυρών» όπως την ονόμασαν οι Τούρκοι, μια εκκλησία μέσα στα βράχια στο ελληνικό Πολυδώριον, ανευρέθη και μια τοιχογραφία που απεικονίζει την Παναγία οδεύουσα προς την Ιερουσαλήμ συνοδευόμενη από «Έξι Ιερείς».
Νοούμενα τα αισθητήρια πέντε εξωτερικά (που τρέφεται η διάνοια) και ένα ενιαίο της εσωτερικής ζωής (που αναλογεί στον νου), αυτά πρέπει να αγιαστούν, να γίνουν ‘’ιερείς’’, να νεκρώσουν τα μέλη της αμαρτίας και να ακολουθήσουν την καθαρωτάτη Παναγία που οδεύει προς τα Ιεροσόλυμα…
* 2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ!
αν δεν εργαστούμε σχετικά να υπερισχύσει ο νους (κυρία) της διανοίας (δούλη) και να υποταχθεί ελευθέρως η δεύτερη στην πρώτη, τα έξω αισθητήρια γίνονται τοιχεία αδιαπέραστα των πνευματικών λόγων που υπάρχουν έξω ημών και οδοδεικτούν, με αποτέλεσμα τπτ να μην μας συγ-κινεί και δίνει αφορμές μετανοίας, ώστε παρά την ενεργή διάνοια (και γνώση, ακόμη και θεολογική) η κυρία να είναι ανενεργή…. παράλυτη χωρίς βιώματα ανυψωτικά. … 12 ἵνα βλέποντες βλέπωσι καὶ μὴ ἴδωσι, καὶ ἀκούοντες ἀκούωσι καὶ μὴ συνιῶσι, μήποτε ἐπιστρέψωσι καὶ ἀφεθῇ αὐτοῖς τὰ ἁμαρτήματα. (Μαρκ.δ’) … τότε οι θυρίδες με αιτία την διάνοια, δεν ασφαλίζονται με αίμα Αμνού, (που τρέφει ξένως τον νου), αλλά δι αυτών εισέρχεται (μέσα στον οίκο μας) θάνατος….
Κι επειδή Μάρθα ερμηνεύεται ως Δέσποινα πικρανθείσα ενώ Μαρία, Δέσποινα πικρανθείσα, αλλά υψωθείσα και δοξασθείσα... (όπως εντοπίστηκαν στο Θ της Μάρθας και το Ι της Μαρίας, την διακονία μεν (Θ), διάνοια (και συναίσθημα και σάρκα), αλλά πικρανθείσα εκ των θλίψεων έξετε, σε σχέση με το νου που υψώνεται (Ι) προσευχόμενος, οι θυρίδες μας τελικά είναι πόρτες, που χρήζουν αφενός διαφάνεια, αγνότητα, καθαρότητα και αφετέρου ασφάλεια από την δωδεκάτειχη πόλι. Θυρίδες, που έχουν σχέση και με Την Θύρα Χριστό και την αδιόδευτη πύλη Θεοτόκο. Σαν κλεψύδρα, και Χ, (δια της στενής αλλά συγχρόνως δια Της Πλατυτέρας) η χάρις Της θα εισάγει και τα δικά μας έξω 5 αισθητήρια εις το ενοποιημένο εν εσωτερικό (ενώνοντας όλην την διάνοια με τον νου), και πάλι δι Αυτής όπως τότε έτσι και τώρα, Ο Νους εκδηλώνεται λαμβάνοντας σάρκα (κι Ο Λόγος σαρξ εγένετο και γίνεται...). Εξάγεται Ο Κύριος δια των θυρίδων του κάθε αγίου μέσα στον κόσμο και δι αυτών, εισάγεται στον κόσμο Ζωή. Μόνο έτσι γνωρίζεται Η Κυρία Θεοτόκος (και συγχρόνως ιδού η δούλη Κυρίου) όχι απλά ιστορικά ή συναισθηματικά με θρησκευτικό τρόπο, αλλά βιωματικά (εν νοΐ και διανοία, στην ψυχή και στο σώμα) ως επουράνιος κλίμαξ δι Ης κατέβη ο Θεός και γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν... Αμήν δι ευχών και ενεργείας, μη μείνωμεν έξω Του Νυμφώνος και κλειστεί η θύρα...
Με μας, να συμφέρει να προσηλώνουμε τον νου Στον Νου σε αυτό το Χ (ενωτικό και Μεσσία Χριστό), να ακολουθεί κι ο χους, γιατί ο άλλος (ι') που διαβάλει, διασπά, μετεωρίζει και πλανά, επείγεται να δώσει ιδιότητες (τάχα ενόρασης και διόρασης και άλλων φανταστικών πνευματικών ''χαρισμάτων'' όπως σε γιόγκι, μάντεις, διάμεσους, μάγους...), ενθυμούμενοι το... Ι´\ΑΜΗΝ ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ λῃστής· (Ιωαν.ι'1) Κύριε ελέησον!!
εγώ θα ανοίξω τις πόρτες (γερ.Φιλόθεος Ζερβάκος)
περί AIDS και της πνευματικής του αναγωγής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου