Πραγματικά υπέροχη!!!
Πλην όμως προκύπτει ένα ερώτημα, εάν πράγματι αυτή η περιγραφή ανήκει όντως στον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη ή σε κάποιον άγνωστο.
Ποιό είναι αυτό το ερώτημα;
Η Παράδοση της Εκκλησίας λέγει ότι η Θεοτόκος Κοιμήθηκε σε ηλικία 59 ετών, το έτος 44 μ.Χ δηλαδή έντεκα χρόνια μετά την Σταύρωση, Ανάσταση και Ανάληψη του Χριστού.
Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης σύμφωνα με το ΙΖ΄ Κεφ. των Πράξεων των Αποστόλων γνώρισε την Χριστιανική Πίστη από την επίσκεψη του Αποστόλου Παύλου στην Αθήνα, το έτος 51 ή 52 μ.Χ.
Δηλαδή 7- 8 χρόνια μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου.
Οι χρονολογίες μας μπερδεύουν. Ο Απόστολος Παύλος σίγουρα το 51 ήταν στη Βέροια και μετά κατέβηκε στην Αθήνα.
Μήπως γίνεται κάποιο λάθος στην κατά Παράδοση ηλικία της Θεοτόκου κατά την Κοίμηση της ή κάτι άλλο συμβαίνει; (από Χρήστος Κλητσινάρης)
---
το ιστορικό σκέλος με πλήθος λεπτομερειών και χρονολογιών, μπορεί κάποιος να βρει και ακούσει και θαυμάσει, στο βίντεο / ομιλία του π.Ευάγγελου Τι γιορτάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο ...
---
δυο σκέψεις σχετικές… όχι σαν την λύση του τεθέντος ''λογικού'' προβληματισμού, αλλά σαν φυσική, μεταφυσική και πνευματική ανάπτυξη…
τρόπος σκέψης και προτροπή βιοτής για την μετοχή στα θεία μυστήρια…αναφέρει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής…
Είναι το νέφος των παθών που μας καθηλώνει στην βιολογική έννοια του χρόνου και την αυστηρότητά του (αυτό που αποκαλείται ιστορική αλήθεια). Συγχρόνως, απόστολοι εκ περάτων επί νεφελών μετακινούνται θαυμαστά (1) για να παρευρεθούν στην φυσική Κοίμηση Της Θεοτόκου. Φαίνεται, πως αν δεν ξεφύγουμε το ένα νέφος (το καθηλωτικό) δεν θα έχουμε βίωμα του άλλου (και ανυψωτικό εκ γης)…
Στις
ιδιότητες της ορθόδοξης Βυζαντινής Αγιογραφίας, διαβάζουμε ότι… (αυτή)
1. Καταργεί το κοσμικό φως. Σε καμμία Ορθόδοξη εικόνα δεν αποδίδεται
σκιά. Όλα είναι φωτεινά και ευδιάκριτα, επειδή φωτίζονται από τον Ανέσπερο Ήλιο
της Δικαιοσύνης, τον Χριστό.
2. Καταργεί τον κοσμικό χώρο και χρόνο. Η εικόνα διατηρεί τα
ιστορικά στοιχεία και πλαίσια αυτού που απεικονίζει, αλλά δε δεσμεύεται από αυτό. Ο Τριαδικός Θεός είναι άχρονος και
αχώρητος. Ο χώρος και ο χρόνος είναι ανθρώπινα μεγέθη. Έτσι, η ορθόδοξη
αγιογραφία δε διστάζει να αποδεσμευτεί από τη φυσιοκρατική αντίληψη της
κοσμικής τέχνης.
3.Καταργεί την προοπτική. Δεν τηρείται η φυσική τάξη των πραγμάτων.
Αυτή η αντίστροφη προοπτική, δηλώνει το μυστικό βάθος της εικόνας, που είναι το
σωτηριώδες έργο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.
Η εμμονή στο ‘’αντικειμενικό’’ ιστορικό που τολμά να απαγορεύσει το πνεύμα να ‘’εισέρχεται’’ (και μετέχει) σε όποιον χώρο και όποιον χρόνο θέλει (υπό προϋποθέσεις) είναι ίσως μια ένδειξη της καθήλωσης της συνείδησης στα χοϊκά, θεωρούμενα αυτά, ως αντικειμενικότητα, μη απατηλά και μόνα που αξίζουν πίστη. Έτσι όμως η πίστη περιορίζεται στα ορώμενα.
Αν ίσχυε ο παραπάνω περιορισμός και η μονοδιάστατη αντικειμενικότητα και ‘’αλήθεια’’, θα απαγορευόταν η αγιογράφηση του απ.Παύλου στην ανάληψη, στην πεντηκοστή…. που όμως παρά την σωματική τους χρονική απουσία, το βιωματικό ‘’καλύπτει’’ το παραπάνω κενό, πράγμα που δίνει ελπίδα ότι όλο το ανθρώπινο γένος μπορεί να μεθέξει της θείας παρουσίας.
Συγχρόνως, οι μυριάδες άγιοι που φωτίστηκαν από το θαβώρειο Φως δηλώνουν το ‘’παρών’’ τους στο θείο γεγονός, που παρότι (όπως όλα τα θεία γεγονότα) συνέβησαν άπαξ, αυτά, παρατεινόμενα στους αιώνες, χαρίζουν την μετοχή του συμβάντος κατά την ετοιμότητα του καθενός.
Στο πρόσωπο των τριών προκρίτων μαθητών ‘’χωράνε’’ κι όλοι όσοι ομόπνοα συμπεριφέρονται…. σαν στερεότητα τήρησης των εντολών (στο πρόσωπο του απ.Πέτρου) σαν θέληση να πιουν το ποτήριον (απ.Ιάκωβος) σαν αγνότητα (απ.Ιωάννης θεολόγος).
Κι ενώ αυτό συμβαίνει στο υψηλόν όρος, οι παραπάνω 3, μαζί με όλους τους μυστικά μετέχοντες στο άκτιστο Φως είναι παρόντες, στον ίδιο ακριβώς χρόνο, σαν κάτω (γήινη όψη) οι υπόλοιποι (εμείς) είναι συγχρόνως απόντες του θείου (διαχρονικού) γεγονότος αλλά ‘’παρόντες’’ στους πρόποδες του όρους, αδιάφοροι ή αγωνιζόμενοι να θεραπεύσουμε τον υιό μας (ψυχή και φύση) που μόνο με προσευχή και νηστεία τούτο το γένος (των δαιμόνων) εκπορεύεται….
Πάλι με την έννοια του ίδιου χρόνου και των δύο όψεών του, στην άλλη κορυφή (Σινά) από την μία, ο Θεός ενεχειρίζει τις εντολές Του στον προφήτη Του, ενώ στους δε πρόποδες ο ‘’λαός’’ προσκυνά είδωλα….
Κατά την φυσική, ο χρόνος, διαστέλλεται, συστέλλεται αλλά και μηδενίζεται, με Τον Άχρονο να χαρίζει βιώματα σε αγαπημένους χρονικούς Του ‘’αποστόλους’’ (από προ Χριστού, τα μέλλοντα ως προφητείες, έως εσχάτων, τα παρελθόντα…) (για τον χρόνο και το βίωμα Του Άχρονου).
Κι εκεί έγκειται η άπειρη ευσπλαγχνία του Θεού, που ορίζει ότι μη πάντες απόστολοι; (μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; ) το θέμα είναι ποιανού ανθρώπου και ποιον σταυρό φέρουμε και ενεργούμε (αγκυλωτό που συνθλίβει πρόσωπα ή ισοσκελή αρμονικό και ορθόδοξο που τα αναδεικνύει)…
Μας καλεί η επίγειος άκτιστη (μία ορθόδοξη) εκκλησία και επιβιβαζόμενοι επί Αυτής της Νεφέλης, (ως επί νεφελών) μας μεταφέρει νοερώς σε όλον τον λειτουργικό χρόνο, από γενέσεως έως συντελείας και των θείων γεγονότων, καλώντας μας με λεπτότητα να τα ‘’πάθουμε’’ (ζήσουμε).
Μήπως κάθε φορά μέσα στην θεία λειτουργία, κατά την μεγάλη είσοδο* δεν μας μεταφέρει νοερώς, στην Κυριακή Βαΐων; (κατά την ερμηνεία της θείας λειτουργίας από αγ.Νικόλαο Καβάσιλα) ; ή στην είσοδο με το Ευαγγέλιο ο διάκονος που προηγείται με την λαμπάδα, δεν πρέπει να μας θυμίζει (είναι) ο Τίμιος Πρόδρομος ;
η βαρύτητά μας ‘’μένει’’ στα εξωτερικά συμβαίνοντα, βλέποντας ΜΟΝΟ τον ιερέα να κουβαλά τα άγια (κι όχι Τον εισερχόμενο στην πόλη Κύριο επί πώλου όνου…). Αλλά δεν είναι μόνο αυτά που φαίνονται… διανοιγόμενοι οι οφθαλμοί του αγίου, μας δίδουν την κρυμμένη μυστική ‘’πραγματικότητα’’ … Θεωρία του αγ.Νήφωνος για τη Θεία Λειτουργία
Κι οι πραγματιστές (με την διανοητική έννοια και κοσμικό φρόνημα) θα τρελλαίνονται για κάθε πνευματική παρέμβαση στην ύλη, λες και αυτή έχει αδιαπέραστα στεγανά. Λες και το αόρατο συναίσθημα ή οι αόρατες σκέψεις τους δεν αντικατοπτρίζονται στο σώμα τους (χαμογελώντας, σοβαρεύοντας, σκυθρωπάζοντες, ασθενούντες… εξυγειόμενοι κλπ…).
Το ανεξήγητο επιστημονικά αλλά ορθόδοξο βίωμα, Τριάς εν μονάδι και μονάς εν τριάδι, ως κοσμικώς ανερμήνευτο, απωθείται (ως μη οικείο).
Μήπως η μαθηματική ‘’μέτρηση’’ των σχολαστικιστών, 14+14+12 δεν είναι μια θέση που διαφοροποιείται από την αγιογραφική αλήθεια των … γενεαί δεκατέσσαρες... [17 Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ ᾿Αβραάμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες. (Ματθ.α')] Υπάρχει όμως λόγος… (ένα εκούσιο ‘’λάθος’’). Είναι στην αντιστοιχία των γενεών οι 14 φάλαγγες του χεριού του ανθρώπου. Κι αν οι τελευταίες γενηές ήταν 14 κι όχι 12, την ανάπλαση θα την κατάφερνε η γη (γενεαί εξ ανθρώπων). Έρχεται Ο Κύριος (13ο πρόσωπο) και ο έτερος παράκλητος (Άγιο Πνεύμα, σαν 14ο) που πνέει στην Εκκλησία, για να ολοκληρώσει το όλο θείο θέλημα, μετά την καλή λίαν πλάση, την τέλεια ανάπλαση. Εις το όνομα Του Πατρός και Του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (τρις – 14). Όπως οι δύο φάλαγγες του αντίχειρα χειρίζονται με δεξιότητα τις άλλες 12, έτσι και Ο Κύριος εν Πνεύματι Αγίω σαν καθαρή καρδιά, κατά πόσο ''χωρά'' σαν ποιότητα και ποσότητα Αγάπης και Αληθείας, ''χειρίζεται'' γνώσεις και δυνάμεις (κεφαλή και σώμα) προς ανάπλαση... γιατί, χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Ίσα ίσα, δύναμη και γνώση χωρίς την ασφάλεια της θείας αγάπης, οδηγεί στην φυσίωση και αλαζονεία... οδηγώντας τον άνθρωπο και όλη την φύση σε καταστροφή... (ο στόχος του άλλου με μας, δυστυχώς εν αγνοία μας, συνεργάτες).
…μήπως η εκκλησιαστική διχογνωμία για την ‘’ιστορική’’ ημερομηνία του κατακλυσμού, 20 ή 27 Νοε δεν είναι αγκάθι στο ‘’μυαλό’’ των ‘’λογικών’’ ενώ πνευματικά, υπάρχει λύση για την ‘’παράξενη’’ ταυτότητα 20 και 27. (εισόδια Της Θεοτόκου, κατακλυσμός και κιβωτός). Μέσα στην αγάπη (2) του Θεού και Λόγου, το επταόροφο (7) οικοδόμημα που εποπτεύεται από τους 7 οφθαλμούς Του Αρνίου (αποκ.ε’6), πρέπει να ιδωθεί ως μία αδιάσπαστη ολότητα (0) (οπότε 0=7), που πρέπει να περάσει τα ύδατα (του κατακλυσμού) τα εγχυμένα απέναντι (5) και κατέναντι (ς) Του Λόγου (2) για να πραγματοποιηθούν τα σωτήρια εισόδεια (21 Νοε) και δομηθεί Η σώζουσα Κιβωτός, στην θέση της σκιάς.
…Κι Ο Κύριος ακουμπά (2) τους τυφλούς οφθαλμούς (των πιστευόντων) και τους ανοίγει, παραγγέλνοντας να μην το γνωρίσουν σε άλλους. Παρά όμως την εντολή, αυτοί το διαφημίζουν.
Διασπασμένα, ανισόρροπα και όχι πάντα για το συμφέρον της ψυχής, όπως προσφέρει ο Θεός τον δικό Του χρόνο (λειτουργικό) μέσα στις Γραφές, μπορεί ο άνθρωπος να κινηθεί με εσωτερικά σώματα (1 εκ των 7, σαν αστρικό σώμα ή νοητικό) και εσωτερικούς οφθαλμούς να ‘’δει’’ μάταια γεγονότα. Το εντοπίζουμε σε ανατολικές θρησκείες, σε παραψυχολογικά φαινόμενα…. (χωρίς να υπάρχει ανάγκη αναφοράς σε αυτά τα ‘’χαρίσματα’’ έξω της Θύρας, κλεπτών και αρπαγών) αλλά την ένωση εις εν σαν θεραπεία του διασπασμένου (έστω και με ‘’υπερφύσην’’ ιδιότητες, πριμοδοτούμενες από τον αντίδικο για να τους διατηρήσει στην κατοχή του…), ΜΟΝΟ στην ορθοδοξία (αναλυθέντα με σαφήνεια και από π.Ιωάννη Ρωμανίδη).
[Ιατρός ψυχών και σωμάτων, κάθαρση - φώτιση - θέωση, ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία ..... ].
Ο μικρός χωροχρονικά σαν κουκίδα, άνθρωπος, όταν ‘’σταυρώνει’’ τον σταυροειδή του χωροχρόνο, με καθαρότητα οίκου γίνεται όχημα** και ‘’αρπάζεται’’ από νεφέλη, από ‘’άρμα’’… για υπερφύση τηλεμεταφορές, (νικώντας χώρο), τόσο τω καιρώ εκείνω των παλαιών αγίων, όσο και των πρόσφατων***. Κι η νίκη δεν σταματά στον χώρο, αλλά επεκτείνεται και στον χρόνο.
Πόσα θαυμαστά ακούσαμε για τον αγ.Πορφύριο και την ‘’μετάβασή’’ του πνευματικώ τω τρόπω σε χώρους και χρόνους μακρυνούς, αλλά και πολλές και σωματικώς (με αποδείξεις)…
ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος σημειώνει… …2 οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. 3 καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· (Β’Κορ.ιβ’)
[όσον αφορά την ενσώματη μετάβαση στον παράδεισο, ο άγιος Ευφρόσυνος (11/9) είναι η επί του πρακτέου η Κυριακή της Ορθοδοξίας ήτοι, περί αναστήλωσης των εικόνων, που μετά σώματος πέρασε στον κήπο της εδέμ και από τον ένα εξώτερο κύκλο στον άλλο... (κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…)].
Πάλι,
οι άγιοι αναφέρουν, πως στα 40 ενός νεκρού, στο κριτήριο παρίστανται οι ψυχές (ζωντανών
και κεκοιμημένων), όλων όσων βοηθήθηκαν από τον κεκοιμημένο και κρινόμενο… όπως
τότε περιστοίχιζαν την Ταβιθά όσοι είχαν ελεηθεί εξ αυτής, παρακαλώντας την
ανάστασή της από τον απ.Πέτρο (πράξη, μαζί με την θεωρία απ.Ιωάννη θεολόγο)…
(Πράξ.θ’39).
Και… εντάξει, οι ήδη κεκοιμημένοι με τα ψυχικά τους αισθητήρια ‘’γνωρίζουν’’ την παράστασή τους στο κριτήριο των 40 ημερών από τελευτής. Από εμάς τους ‘’ζώντες’’ (βιολογικά) ποιος το συνειδητοποιεί;;; σχεδόν κανείς…. ούτε ένα εκατομμυριοστό… κρατά τον νου σε ‘’άγνοια’’, για να μην ‘’πιέσει’’ Ο Κύριος την συμπεριφορά μας…
Δικαιολογίες τετράγωνης λογικής, για να πάρει θέση ανάμεσα σε δύο διαζευκτικές αλήθειες… ή η μετάστασις Της Θεοτόκου θα συνέβη το 44μΧ με ηλικία 59 ετων, οπότε αναλήθεια η επικοινωνά του αγΔιονυσίου με Την Θεοτόκο ή θα είναι αλήθεια η επικοινωνία (52μΧ) και λάθος η μετάσταση και η ηλικία Της… Το μυαλό δεν ‘’χωρά’’ ΚΑΙ το ένα ΚΑΙ το άλλο (3), αφού οι άγιοι εν πνεύματι αγίω ΔΕΝ ψεύδονται. Κι Η Θεοτόκος μπροστά σε αυτήν την διχογνωμία είναι εκείνη Η γέφυρα αλλά και Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα… (όπως το φωτόνιο ''πρόδωσε'' την μονοδιάστατη προσέγγισή του. Το διαζευκτικό των ''επιστημόνων'' ή σωματίδιο ή κυματοειδούς φύσης... με την θέση ΚΑΙ το ένα ΚΑΙ το άλλο). Με αυτό το σκεπτικό, δεν είναι δύο αλληλοσυγκρουόμενες ιστορικές αλήθειες αλλά αλληλοσυμπληρούμενες, παρότι δεν ''χωρούν'' στο λογικό και που μόνο Ο Λόγος μπορεί να τα κανονίσει και ενώσει εις εν.... μία Αλήθεια δύο όψεων....
Ο ίδιος πάντως, υπερφυσικά, ανέλαβε επί χειρών την κεφαλή του που την απέκοψαν, περπάτησε για 2 στάδια (χωρίς κεφαλή) και την παρέδωσε σε μια πιστή γυναίκα για ενταφιασμό….
Από την όλη προσέγγιση, αυτό που μου μένει είναι η συνοδοιπορία του πνεύματος με το Πνεύμα του Θεού που εν χρόνω και χώρω (σταυροειδώς) μας κάνει μετόχους των γεγονότων Του.
Κι όπως στον φυσικό χρόνο αν δεν έλθει το 2024 δεν έρχεται το 2025, ή η οικοδομή, αν δεν υπάρχουν θεμέλια και πρώτος όροφος δεν στήνεται εν αληθεία (αλλά μόνο εν φαντασία) ο επόμενος, (όπως φαντάζονται οι πεντηκοστιανοί ότι έχουν γλωσσολαλιά και φώτιση, χωρίς θεμέλιο την μετάνοια, εξομολόγηση και θεία κοινωνία…) έτσι και στα πνευματικά, μια πνευματική ασυνέχεια διακόπτει αυτήν την ευλογημένη συνοδοιπορία.
Χωρίς την παρουσία του ‘’α’’ της αγάπης και αληθείας στην κεφαλή και χωρίς την παρουσία του ‘’ρ’’ της δικαιοσύνης στο σώμα, ίσως καλό θα ήταν να διακρίναμε ότι μείναμε μετεξεταστέοι στην προ άβραμ και σάρας (πνευματική) εποχή. Αν άλλα λέμε κι άλλα καταλαβαίνουμε δεν είμαστε μακράν της (συγχύσεως) βαβέλ…. αν δεν εξομολογούμαστε, δλδ είναι άφωνη η κεφαλή (Ζαχαρίας) παρά την αίσθηση στο σώμα μας (Ελισάβετ) της κυοφορίας του πνεύματος της μετανοίας, πόσο ανάγκη έχουμε της παρουσίας Της Θεοτόκου να έλθει και μείνει στον οίκο μας ωσεί μήνας τρεις, να μας προοδεύσει στην συνοδοιπορία και παρουσία Χριστού στην ζωή μας;
Ας γίνουν αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα προς απάντηση και βίωμα (και ακριβή αυτογνωσία, σαν βάση για την ελάχιστη και όση μας αναλογεί δυνατή θεογνωσία) αφενός μη μεγαλορρημονούντες ασχολούμαστε με τα μακράν των θεμελίων σωτήριων βιωμάτων μας και αφετέρου την σχολαστικιστική προσέγγιση που γεννά αμφιβολίες… αμήν δι ευχών και ενεργείας Της Θεοτόκου, [όπως σαν άλλη Νεφέλη και Σκέπη, μαζί με τον πύρινο στύλο (σύνολο σταυρός) πέρασε το ισραηλιτικό (ισραήλ = νους ορώμενος τω Θεώ) γένος από την αίγυπτο στους αγίους τόπους, τότε προτυπούμενα σε σκιές, αμήν τώρα ενεργούμενα από την γη και νοητό φαραώ στην άνω ιερουσαλήμ (και καρδία)] ώστε να μας περάσει με την μετάστασή Της από την ιστορική μας μικρότητα στην Ζωή … βιώνοντας την διαχρονική αρπαγή της εκκλησίας επί νεφελών (κι όχι μόνο στα έσχατα) νικώντας χάριτι τα άλλα νέφη, προς συνάντηση Του Κυρίου και σωτηρία μας… Αμήν όλων μας..
---Aφού
μίλησαν, τους λέει, πηγαίνετε εσείς και θα μείνω με τον καθηγητή (ο οποίος ήταν
και ψάλτης).
Του
λέει ο γέροντας:
–Πολύ
λυπούμαι που έχεις απιστία στην Παναγία μας, διότι όταν ψάλεις το «Απόστολοι εκ
περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε» δεν πιστεύεις μέσα σου ότι οι απόστολοι
πήγανε, εν πνεύματι, στην κηδεία της Παναγίας.
Αυτός
λέει:
-Ναι
πράγματι, δεν πιστεύω, αμφιβάλω.
Ο
γέροντας ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του και του λέει:
-Αυτή
την ώρα θα ταξιδέψουμε μαζί και θα πάμε σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις που
σπούδασες.
Πήγαν
μαζί στην Αγγλία, στο Μόναχο, στο Βουκουρέστι και σε άλλες ακόμη δύο πόλεις,
και σε λίγα λεπτά ήρθαν πίσω.
Και
συνεχίζει ο γέροντας:
–Όπως εμείς πήγαμε μαζί, σε μια στιγμή, σε αυτές τις πόλεις που γνωρίζεις και ξέρεις, έτσι πήγαν και οι απόστολοι στην κηδεία της Υπεραγίας Θεοτόκου.
(2) …27 Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ. 28 ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. 29 τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. 30 καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. 31 οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. (Ματθ.θ’)
στον δρόμο της ανοδικής έλιξης (9)…. και όρασης…. (προς ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999)
(3) …είναι ο τρόπος προσέγγισης και θέασης η ισχύς εκάστης θέσεως. ιστορικά σωματιδιακά, ισχύει το 52μΧ και οι άγιοι δεν ψεύδονται. … ενεργειακά, κυματοειδώς, ισχύει το 44μΧ η μετάστασις και 59 ετών. Είναι μια υπέρλογη θέση, που ο κοσμικός νους δεν χωρά την ταυτότητα μονάδα = τριάδα, ούτε εργάζεται με αυτήν την ταυτότητα, αφού θα καταλυόταν οι νόμοι και οι ‘’μαθηματικές’’ σταθερές και εξαγόμενα συμπεράσματα…. αλλά στην υπεράνω μαθηματικών, ιστορίας, χώρου και χρόνου, ο Θεός, όπως ερωτάται, έτσι απαντά.
Αντίστοιχα, ΔΕΝ γίνεται να βλέπει κάποιος έναν άνθρωπο και να τον νοεί, ως τριάδα, εκτός αν πλησθεί Πνεύματος Αγίου, όπως θεάται Ο (αληθινός) Θεός σπερματικά στην ΠΔ και από την μερική αλήθεια και θεοεπίβλεπτη σοφία των ελλήνων (999 … ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες... ). ΩΦΘΗ δὲ αὐτῷ ὁ Θεὸς πρὸς τῇ δρυΐ τῇ Μαμβρῇ, καθημένου αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ μεσημβρίας. 2 ἀναβλέψας δέ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ εἶδε, καὶ ἰδοὺ τρεῖς ἄνδρες εἱστήκεισαν ἐπάνω αὐτοῦ· καὶ ἰδὼν προσέδραμεν εἰς συνάντησιν αὐτοῖς ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὴν γῆν. 3 καὶ εἶπε· κύριε, (Γεν.ιη’) …βλέπων τρεις ορθίους (999) άνδρες, αναφωνώντας στον ενικό. Κύριε!!!
…καὶ οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον ᾿Ιησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ. (Α’Κορ.ιβ’3) κι αυτό αποδεικνύεται από τον τρόπο που βλέπουν οι άνθρωποι Τον Ιησού. Χωρίς Πνεύμα Άγιο, τον βλέπουν όχι σαν τριάδα, αλλά σαν έναν απλό μύστη, έναν μεγάλο δάσκαλο έναν προφήτη (Ίσα ιμπν γιουσούφ) ή ακόμη και έναν μισητό άνθρωπο που τους χαλά τα σχέδια και πρέπει να εξοριστεί από τις καρδιές και ζωή, σταυρώνοντάς Τον φυσικά… (ουκ έχομεν βασιλέα…). Γένος αχάριστο και προφητοκτόνο, που δεν είδε, ούτε οίδε τι εποίησε...
Ζητώντας να δούμε τον Αόρατο Πατέρα, αρκεί η θέα Του Κυρίου… (εν Πνεύματι Αγίω) … 8 Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν. 9 λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τοσοῦτον χρόνον μεθ' ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα; (Ιωαν.ιδ’)
Ανάλογα, θεραπεία των νεφρών (έδρας παθών) και καρδίας
(καθέδρας Κυρίου)… χωρίς την παρουσία Της Παναγίας δεν γίνεται ούτε η κάθαρση μας, ούτε και η μετάστασή μας, ανελκόμενοι από την χάρι Της. (όντας Η ολκάς των θελόντων σωθήναι).
Κι ενώ, ζεύγη θεωρίας και πράξης έχουμε πολλά, όπως Λεία και Ραχήλ, Μάρθα και Μαρία, απ.Πέτρο και απ.Ιωάννη, στο πρόσωπο Της Θεοτόκου ενώνονται εις εν, οπότε και η ευθεία και ελικοειδής προς σωτηρία, ως 59.
Ημερομηνίες και χρονολογίες σε χρόνο Θεού... κι όχι ανθρώπων. ''γραμμένη'' η Αγία Γραφή και η εκκλησιαστική παράδοση σε δύο γλώσσες.... (εκ των οποίων η μία κάπως άγνωστη (4) και με αρκετό σκεπτικισμό για αποδοχή... πλην όμως με μυστική συνέχεια της αλεξανδρινής θεολογικής σχολής) των λόγων των Γραφών σαν ιστορικά γεγονότα και των λόγων των όντων και φύσης σαν ενέργειες και κινήσεις... (σωματοειδώς και κυματοειδώς, όπως μας ''μιλά' και το φωτόνιο) όλα προς μεταμόρφωσή μας σε τέκνα Φωτός, αμήν οδηγώντας μας με ασφάλεια κατά το θείο θέλημα, στον η' αιώνα, δι ευχών και ενεργείας Της Μεσσίτριας και Μητέρας του Φωτός... αμήν γένοιτο!!!!
η πορεία της πνευματικής πληροφορίας ...
για τους δύο τρόπους μεταφοράς της πληροφορίας (σωματιδιακά και κυματοειδώς)
Πληροφορία και διάκριση---
(4) είναι η υποτιμημένη ''άλλη'' γλώσσα που Ο Κύριος χρησιμοποιεί, πέραν του γραπτού νόμου, μιλώντας μας και με τον φυσικό νόμο και που σαν ταυτόσημοι διδάσκαλοι δεν υπερτερεί ο ένας του άλλου, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοκαλύπτονται (και συνοδοιπορούν). Κι είναι τόσο ''ήσυχη'' και κρυμμένη αυτή η ''γλώσσα'', όσο και Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Θεός, που ενώ μέσα Σε Αυτόν ζούμε και κινούμαστε, [27 ζητεῖν τὸν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα. 28 ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν,(πραξ.ιζ')] μας διαφεύγει....
Είναι Η Θεοτόκος το πρότυπο, η ουράνια κλίμαξ δι Ης κατέβη ο Θεός (999) και συγχρόνως η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης (από την βάση της πυραμίδας, δια σταυρού, μετανοίας και ανεύρεσης της πεμπτουσίας, μετά δε υψούμενη* Ι ευθέως και 9 ελικοειδώς, ως θεωρία και πράξη) προς ουρανόν... προσεγγίζοντας κάπως και ''δικαιολογώντας'' το σχήμα και την ηλικία μετάστασή Της (59).
[* Μάρθα, Δέσποινα πικρανθείσα και Μαρία, Δέσποινα
πικρανθείσα, αλλά υψωθείσα και δοξασθείσα... (το Θ της Μάρθας και το Ι της
Μαρίας), το όνομα
της Μαρίας].
και... δεν είναι το μόνο ρήμα και λόγος που χωρίς ασυνέχεια μας χαρίζει ο Θεός για την ολοκλήρωσή μας. Αν κάποιος για δικούς του λόγους αρνηθεί έναν τρόπο προσέγγισης, πχ την ΠΔ, του δίνει ομόπνοο λόγο της φύσης, όπως μπορεί κάποιος να εντοπίσει την ''ταυτότητα'' των δηλητηριωδών όφεων που δάγκωναν τους ισραηλίτες κι αυτοί πέθαναν στην έρημο, και την λύση του προβλήματος με τον όρθιο κρεμασθέντα χάλκινο όφι του Μωυσή, σε αντιστοιχία με τον πατέρα πελεκάνο που θυσιάζεται για χάριν των παιδιών του και που πίνοντας αυτά το αίμα του, σώζονται....
το ώσπερ πέλεκαν της Μ.Παρασκευής... ώστε, δι άλλης οδού να φτάσει (αναλογικά) στο ίδιο συμπέρασμα και μοναδική λύση.
Αν κάποιος επιμένει σθεναρά ότι έχουν κάνει λάθος οι άγιοι δεχόμενος την μία από τις δύο αλήθειες κι όχι και τις δύο, (ενδεικνύουσες τον Λόγο ως Λ από δύο κάτω διαφορετικές αφετηρίες, κυματοειδώς και σωματιδιακά) δεν νομίζω να υστερεί στην Αλήθεια. Αμήν όμως Η της Τριαδος τους μύστας φωτίζουσα και γεννήσασα Τον Λόγο στον κόσμο να Τον γεννήσει και εν ημίν... προς κατανόηση των μυστηρίων Του και ακρόαση των λόγων Του από όποια μορφή κι αν μας έρχονται...
* η μεταξύ γης και ουρανού Ναυς… (και βίωμα του αγ.Εφραίμ κατουνακιώτη)
όταν
κατά τον αγ.Νικόλαο Καβάσιλα και αγίους: ….
** οίκοι και οχήματα σαν μετάφραση των χερουβείμ και σεραφείμ, με πρότυπο Την τιμιωτέρα και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως, λόγω καθαρότητος οίκου (ψυχής και σώματος) για ενοίκηση Του Κυρίου και λειτουργικότητα του οχήματος, για να είναι Ο Κύριος οδηγός που χαρίζει την στάση ζωής αλλά και μετάβαση εν χρόνω και χώρω, κάθε οίκου και οχήματος, κατά το συμφέρον και προς δόξαν Θεού.
*** Θαυμαστό γεγονός με τον γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας και μία παρέα αμερικανών
Στα
χρόνια της βουλγαρικής κατοχής η κ. Αργυρώ έμενε στο μοναστηράκι κοντά στον
Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη και τον φρόντιζε. Μια βραδιά, γύρω στις 2.20 π.μ.
ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος σαν να έπεσε ο τοίχος της Εκκλησίας. Βγήκε στην
αυλή, είδε ότι η εκκλησία ήταν κλειδωμένη και βλέπει ξαφνικά να έρχεται
πετώντας κάτι μαύρο. Όταν πλησίασε και κατέβηκε στην αυλή, κατάλαβε ότι ήταν ο
Γέροντας. Ήταν λουσμένος στο φως και είχε μια έντονη γλυκιά ευωδία πάνω του.
Μόλις είδε την κ. Αργυρώ, τη μάλωσε που ήταν έξω μέσα στη νύχτα.
-“Μα φοβήθηκα μην έπαθες τίποτα κακό" του απάντησε.
-“Όχι, όχι, ήρθε ο Προφήτης Ηλίας μαζί με τον Τίμιο Πρόδρομο και με πήραν να
λειτουργήσουμε πάνω στον Προφήτη Ηλία", της είπε με απλότητα.
Την επιτίμησε όμως να μη φανερώσει σε κανέναν όσα είδε εκείνο το βράδυ, μέχρι
το θάνατό του.
Από το βιβλίο: Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας (καρσλίδης)
---
συγγνώμη για την χονδροειδή γνώμη, βαρειά και ογκώδη προσέγγιση των μυστηρίων του Θεού που χαρίζει στους αγαπώντες Τον, τιμώντες και δοξάζοντες Την Θεοτόκο… Αυτώ η δόξα, τιμή, ευχαριστία και προσκύνηση… Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑΣΟΙ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου