γενεαί δεκατέσσαρες...

Η όλη Δημιουργία κατά την Γραφή, ήταν καλή λίαν. Ο τέλειος Θεός, μας έδωσε το ύψιστο αγαθό, την ελευθερία. Είναι φυσικό όταν κάποιος την κακοχρησιμοποιεί, να μην πετυχαίνει τις προδιαγραφές που έχει. Έτσι, μετά την πλάση και δημιουργία και στάση (επανάστασή) μας κατά του Θεού, και έκπτωση από το μέσα στο απέναντι και κατόπιν στο κατέναντι, μας δίνει από ΑΓΑΠΗ, την ευκαιρία για την ανά-πλασή μας, ανα-δημιουργία και ανά-στασή μας.

Κι ο τρόπος, είναι, ανάλογος. Ανάλογος, αλλά αναβαθμισμένος, ώστε να αφήσει σαφή ίχνη από την παραφύση (παρούσα κατάσταση) προς την Υπερφύση, μέσω της Φύσης. Κλίμακα από το παράλογο δια του λογικού, στο Υπέρλογο, μετέχοντες μυστικά και μυστηριακά στα Μυστήρια Του Θεού. Αφού ο άνθρωπος απαρτίζεται από δύο μέρη, για την οικονομία του Θεού ενσάρκωσης του Λόγου, λαμβάνει με τα ίδια Του τα χέρια ‘’λάσπη’’ φύραμα εκ γης (γενεές εξ ανθρώπων) και αντί της θείας πνοής, ενεργεί το Πνεύμα το Άγιο – Θεός (τρίτο ομοούσιο Πρόσωπο), ώστε να επιτελεστεί το εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου.

Αν ήταν ΜΟΝΟ από γόνο ανθρώπων, θα ήταν άνθρωπος και άρα (κατά κάποιο τρόπο, εβραίος…). Αν ήταν ΜΟΝΟ Θεός, θα ερχόταν στη γη ως θεός, κάτι σαν από μηχανής θεός και ουρανοκατέβατος και ως φαντασία θα δρούσε, χωρίς να υπόκειται στην στένωση των ‘’φυσικών – μετά την πτώση - νόμων’’. Παρά την μωράς γενεαλογίας μη ζήτεις, του Απ.Παύλου, με την παραπάνω διαδικασία, σύνθεση ενεργειών και Φύσης Θεού και ανθρώπων (γενεαί), γνωρίζεται ο Ιησούς, ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, θεάνθρωπος Χριστός. 

Και γιατί αναφέρεται: Όλες, λοιπόν, οι γενεές από τον Αβραάμ μέχρι τον Δαβίδ είναι 14 γενεές• και από τον Δαβίδ μέχρι τη μετοικεσία τής Βαβυλώνας είναι 14 γενεές• και από τη μετοικεσία τής Βαβυλώνας μέχρι τον Χριστό είναι 14 γενεές; (Ματθ. α’17), του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος; 

…για να δείξει για άλλη μια φορά, πως το πλάσμα των χειρών Του, ο άνθρωπος, που έχει 14 φάλαγγες στο χέρι, (3 σε κάθε δάχτυλο Χ 4 = 12 και 2 στον αντίχειρα = 14) είναι εικόνα Του, με όλην την οικονομία ανάπλασης, αναδημιουργίας, θυσίας του νέου ΑΔΑΜ – ΧΡΙΣΤΟΥ, την φύσει και πνεύμα παρουσία του Αρχετύπου, όλα για την ανά-στασή μας. Εις το Όνομα του Πατρός (14) και του Υιού (14) και του Αγίου Πνεύματος (14)….

Από δε, τον πρώτο ΑΔΑΜ, στην γένεση, εξήλθε εκ της πλευράς η Εύα, με το κενό, να καλύπτεται με σάρκα. Στο επίπεδό μας, από τη νέα Εύα – Παναγία, Ζωοδόχος Πηγή και Μητέρα της Ζωής, εξέρχεται Ο νέος ΑΔΑΜ – Χριστός και το κενό καλύπτεται με Πνεύμα, ορίζοντάς Την μακαριωτέρα Κεχαριτωμένη, κλείνοντας τον κύκλο, εισάγοντάς μας στην καινή ζωή, ως αδιόδευτος Πύλη…. χαίρε κλίμαξ επουράνιε δι ής κατέβη ο Θεός, χαίρε γέφυρα μετάγουσα, τους εκ γης προς ουρανόν… χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε. 

Οι υλόφρονες σχολαστικιστές, μονοδιάστατα ερμηνεύοντας τις Γραφές, μετρούν τις γενεές και βρίσκοντάς τες στην Αγία Γραφή, γενεές 14 + 14 + 12, βρίσκουν πάτημα και αμφισβητούν ή και απορρίπτουν, γιατί δεν κατανοούν την διττότητα παρουσίας Του Τριαδικού Θεού στη γη.

ΑΝ αι γενεαί ήταν πλήρεις 14+14+14, το θείο έργο θα επληρούτο με την ένσαρκη παρουσία Του Κυρίου και θα επερατούτο με την σταύρωση (κι εμάς, να μην χωρούσαμε..., αφού τάχα δεν θάμασταν τυχεροί νάμασταν παρόντες ''τότε'').

Κι όμως, έχουμε χρόνο ακόμη και στο τώρα. Με 13ο Πρόσωπο, τον Ιησού, [που δεν είναι απλά, παιδί του Ιωσήφ, αλλά το μεταίχμιο ένσαρκης παρουσίας του Τριαδικού Θεού από απλά (μονοθεϊστικά) γενικά και αόριστα Θεός,*]

(αρχής γενομένης από Αβραάμ…) και 14^ο Πρόσωπο το Άγιο Πνεύμα (εκ της τελευταίας 14άδας το φαινομενικά ελλειπές, ένα) Τον Παράκλητο, που ενεργεί τον αγιασμό μας, λαμβάνει σάρκα και οστά η ολοκλήρωση του θείου έργου ανάπλασης – αναδημιουργίας - ανάστασης, του ''θέλοντος σωθήναι'' ανθρωπίνου γένους. 


Ενεργεί Ο Κύριος δι Αγίου Πνεύματος την σωτηρία μας (εκ του σώος) δλδ ολοκλήρωσή μας, κατά τάξη (κάθαρση, φώτιση, τελείωση).

Κι αν επιμένει κάποιος να αναρωτιέται πως μπορεί να ισχύει το 14 = 12, δεν είναι μακρυά το 1=3. Μονάς εν τριάδι και Τριάς εν Μονάδι.

[Ο δε Αβραάμ, υψώνοντας την κεφαλή ορά τους 3 αρχαγγέλους και αναφωνεί Ο Κύριός μου (ενικός), όπως και συμβολικά ΚΑΙ μαθηματικά, λεξαριθμικά, ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999, αποδεικνύοντας ή ενδεικνύοντας (για να αφεθούν περιθώρια ελεύθερων επιλογών) τη συνοδοιπορία και το ομόπνοον σοφίας και δύναμης, Ελλήνων και ΠΔ]**.

Ο Κύριος είναι μεθ’ ημών, και μετά την Ανάστασή Του, έως της Συντελείας κατά την αψευδή υπόσχεσή Του! συμπορεύεται μυστικά ή φανερά μαζί μας, όπως στον δρόμο προς Εμμαούς! Το ανέσπερο Άγιο Φως που πηγάζει από τον Πανάγιο Τάφο, μόνο στον Ορθόδοξο πατριάρχη κάθε Μ. Σάββατο, είναι (τουλάχιστον) ένδειξη παρουσίας! (αλλά και ερέθισμα για περαιτέρω μελέτη, πίστης ΚΑΙ νόησης) είναι η βεβαία ελπίδα, που οικονομεί και (ξανα)γεννάται στο σπήλαιο εξωτερικά στους κύκλους του χρόνου/ενιαυτού, για την εσωτερική μας αναγέννηση, με την Παρουσία Του στο σπήλαιο της καρδιάς, που φωτίζει το νου, με Φως Υπέρλογο! Φως Αδύτου Αστέρος που οικονόμησε να γίνει κοινωνός μετ’ ανθρώπων, για να ανοίξει τον δρόμο της θεότητος! Κύριε δόξα Σοι! Αναμένοντες να συμψάλλουμε μετ’ αγγέλων, το Χριστός ετέχθη!

 ------

* Ο ΘΕΟΣ vs TΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ

**  ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...

Το κατά τάξιν και ετοιμότητα της εσωτερικής ζωής

ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί