Εντάξει, δε χρειαζόμασταν τους Ρώσους να μας νουθετήσουν για κάτι τόσο σοβαρό. Το βλέπουμε και μόνοι μας. Πλέον ο διασυρμός του κράτους είναι αδιάλειπτος. Τα χαστούκια πέφτουν βροχή. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγο πριν βαρέσουμε και επίσημα το κανόνι:
- Η Ευρώπη μας θέλει έξω από το ευρώ και οι σχετικές απαξιωτικές αναφορές πέφτουν βροχή, χωρίς πια κανένας να μπαίνει στον κόπο να διαψεύσει
- Οι Τούρκοι κυνικά ομολογούν ότι έκαψαν τα νησιά μας και εμείς προσπερνάμε με ένα διάβημα, λες και οι πυρκαγιές δεν άφησαν νεκρούς και χάος, λες και δεν πρόκειται για επίθεση κατά της χώρας, αλλά για τίποτα μειονοτικά καυγαδάκια
- Στο πρόσωπο του γέροντα Εφραίμ, η εξευρωπαϊσμένη Ελλάδα του ΔΝΤ και της Τρόικας αποφασίζει να ξεμπερδεύει με την οπισθοδρομική ορθοδοξία
αισθάνεται εθνική ανάταση), αγγίζει τα μη επιτρεπτά όρια. Αν δε, συνδυαστεί με την περιρρέουσα οικονομική κατάσταση, είμαστε για μαζική μετανάστευση.
Γιατί βέβαια εδώ πρόκειται σαφέστατα για έναν συμβολισμό, όσο και αν μερικοί παπαγάλοι πιπιλίζουν την καραμέλα της ‘’ανεξάρτητης δικαιοσύνης’’ και της δήθεν ισότητας.
Ποια είναι τα σαθρά επιχειρήματα των πολέμιων του Βατοπεδίου;
Μας τα αναλύει με το γνωστό του στόμφο συν την απαραίτητη πάντα δόση λαϊκισμού το πρώτο βιολί του εθνικού διαπλεκόμενου εκσυγχρονισμού, ο φοβερός και τρομερός κ. Πρετεντέρης στα ‘’Νέα’’:
‘’Αν αφήσουμε στην άκρη την πολιτική του πλευρά, ήταν η οργανωμένη προσπάθεια μιας ομάδας ρασοφόρων να επιτύχουν την διεκπεραίωση ενός επιχειρηματικού σχεδίου με τη συνδρομή της Πολιτείας, ακόμη και εις βάρος των συμφερόντων της Πολιτείας.
Χρησιμοποιώντας ποικιλοτρόπως την επιρροή του ράσου και την τεκμαιρόμενη ανιδιοτέλεια της Εκκλησίας, προσπάθησαν πρώτα να εκμαιεύσουν ευνοϊκές αποφάσεις των δικαστηρίων στο ζήτημα της κυριότητας της λίμνης.
Κατάφεραν ύστερα να επιτύχουν την κυβερνητική ευμένεια στο ζήτημα των ανταλλαγών.
Εξασφάλισαν στη συνέχεια τη φιλική και ταχεία συνεργασία των κρατικών μηχανισμών για την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που απέκτησαν.
Και συνολικά διεκπεραίωσαν ένα επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο ουδείς άλλος Έλληνας θα μπορούσε να ολοκληρώσει τόσο εύκολα, τόσο ανεμπόδιστα και μέσα σε τόσο μικρό διάστημα.’’
Τι μας λέει ο ποιητής; Μας περιγράφει το fast track! Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, οι διαχειριστές του μοναστηριακού fund κατηγορούνται ότι έτρεξαν γρήγορα τις διαδικασίες, κάτι που πασχίζει εδώ και δύο χρόνια να επιτύχει η κυβέρνηση με τη συνδρομή της Τρόικας και δεν μπορεί να τα καταφέρει.
Για το αν υπήρξε ζημία του δημοσίου κυκλοφορούν μόνο εικασίες.
Η ουσία όμως είναι αλλού:
Ακόμα και ένα παιδί του δημοτικού καταλαβαίνει ότι η προφυλάκιση του γέροντα είναι καταχρηστική. Δε συντρέχουν οι λόγοι. Κανένας δεν υποστηρίζει ότι ο γέροντας δεν είναι κατηγορούμενος και μάλιστα για τρία κακουργήματα (ο κακούργος!). Ας δικαστεί και ας καταδικαστεί. Η προφυλάκιση τι σκοπούς εξυπηρετεί;
Μήπως, μήπως λέω, θα κατευνάσει την επαναστατικότητα των προοδευτικών αριστερούληδων της Κομοτηνής και θα δώσει μια ευκαιρία στον τοπικό πολιτικάντη, που όλως τυχαίως είναι και υφυπουργός δικαιοσύνης, να εμφανιστεί και πάλι στην εκλογική του περιφέρεια, χωρίς τον κίνδυνο ιπτάμενων γαλακτοκομικών; Έρχονται και εκλογές.
Και βέβαια η κυβέρνηση δεν υπήρξε ποτέ όχι μόνο προνοητική, αλλά ούτε καν τυχερή στις αστοχίες της. Γιατί την ώρα που ο πληγωμένος Έλληνας αρχίζει να υποψιάζεται για το αμερόληπτο της δικαιοσύνης, έχοντας στο μυαλό του κάτι Άκηδες και κάτι Τσουκάτους, έρχονται σαν βόμβα και οι παραιτήσεις δύο εισαγγελέων, με σαφέστατες αιχμές ως προς το παραπάνω θέμα.
Πραγματικά τα έχω χαμένα:
Γιατί σκέφτομαι, όταν η δικαιοσύνη πήρε την απόφαση για την κυριότητα της λίμνης, δεν ήταν ανεξάρτητη, αλλά επηρεαζόταν από τη μονή Βατοπεδίου, που σύμφωνα με τα λεγόμενα του Πήγασου, θα πρέπει να έχει τη δύναμη δέκα Μπομπολαίων, πέντε Σαρκοζί και τριών Μπιλ Γκέιτς μαζί.
Όταν όμως η ίδια δικαιοσύνη αποφάσισε την προφυλάκιση του ηγουμένου, σαφώς είναι ανεξάρτητη. Προφανώς καθάρισε στην πορεία και δεν το κατάλαβε κανένας, άσε που ξαφνικά η επιρροή της μονής ατόνησε τόσο, που δεν κατάφερε να προστατέψει ούτε τον ίδιο τον ηγούμενό της, ο οποίος προαυλίζεται στον Κορυδαλλό, παρέα με το Μαζιώτη. Τόση δύναμη αυτό το μοναστήρι…
Όταν η πολιτική ηγεσία, οι υπάλληλοι του κράτους καθώς και κάποιοι επιφανείς νομικοί έκλειναν το διφορούμενο deal με το μοναστήρι, οι μεν πολιτικοί ήταν παπαδοπαίδια, οι κρατικοί υπάλληλοι διεφθαρμένοι του κερατά και οι νομικοί σκουπίδια. Όταν έρχεται κανένας εμίρης να κάνει κανένα μούφα – deal για τραπεζικές συγχωνεύσεις, Ελληνικό ή χρυσορυχεία, οι πολιτικοί σώζουν το έθνος, οι κρατικοί υπάλληλοι κάνουν fast track και οι νομικοί είναι γάτες.
Και βέβαια είναι λογικό από τη μία πλευρά να συντάσσονται οι πολέμιοι της εκκλησίας, οι άθεοι, οι προοδευτικοί άνθρωποι βρε παιδί μου, και ο ΣΥΡΙΖΑ να τρίβει τα χέρια του και ήδη να ονειρεύεται μια Ελλάδα απελευθερωμένη από τον αβάσταχτο ζυγό του ράσου. Από την άλλη συντάσσονται υπέρμαχοι της παράδοσης, άνθρωποι με έντονο θρησκευτικό συναίσθημα και αρχές διαφορετικού επιπέδου και προτεραιοτήτων από τους πρώτους, ακόμα και οι γνωστοί γραφικοί, είτε από την ακροδεξιά, είτε από τις φανατικές παραθρησκευτικές οργανώσεις. Δε θέλει και πολύ να γίνει το μπαμ.
Στη μέση, αποστασιοποιημένοι και τελικά αποσβολωμένοι, βρίσκονται νηφάλιοι πολίτες που ενδεχομένως δεν τους πολυενδιαφέρει το ζήτημα, δε χτυπά κάποιες ευαίσθητες χορδές τους και αναρωτιούνται:
Τι τις θέλατε βρε παιδιά χρονιάρες μέρες τις δικαστικές ταρζανιές; Δε σας έφταναν όλα τα υπόλοιπα; Ή μήπως τελικά εκεί στοχεύατε;
Και κλείνω με ένα ανέκδοτο από το χωριό του Δαναού:
Έκανε λέει στο χωριό συγκέντρωση διαμαρτυρίας το ΚΚΕ, για να φύγουν οι αμερικανικές βάσεις. Καθότι ο συγκεκριμένος τόπος υπήρξε άντρο ανταρτών και κόκκινο για πολλά χρόνια, το μπλοκ ήταν στιβαρό και πολυπληθές και η συγκέντρωση είχε αυτό που λέμε παλμό.
Δυο μπαρμπάδες καθόταν στο καφενείο και σχολίαζαν. Λέει ο ένας:
‘’Τι ρε τις βάσεις του θανάτου θα διώξετε, εδώ τόσα χρόνια δεν είστε ικανοί να διώξετε από το χωριό τα γρούνια του Βασίλα, που μας έχουν ζαλίσει στη βρώμα’
’
Κακοφωνίξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου