αυτογνωσία… (με σ+τοιχεία φιλοκαλίας και φιλοσοφίας)

Όποιος αισθάνθηκε (1) τις αμαρτίες του, είναι ανώτερος από εκείνον που ανασταίνει νεκρούς με την προσευχή του. 

Όποιος στενάζει μια ώρα για την ψυχή του, είναι ανώτερος από εκείνον που ωφελεί όλον τον κόσμο. 

'Οποιος αξιώθηκε να δει τον εαυτόν του, είναι ανώτερος από εκείνον που αξιώθηκε να δει αγγέλους. 

Σε αυτόν που γνώρισε τον εαυτόν του, δίνεται η γνώση των πάντων. Διότι η γνώση του εαυτού μας είναι πλήρωμα της γνώσης των πάντων! (2) 

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος 

--- 

... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· - μέγας Βασίλειος 

...εισέρχεται εντός εαυτού και ανεβαίνει (με τις δύο κινήσεις, δυνάμει του Σταυρού) …. αφομοιώνοντας τους καρπούς του δέντρου της γνώσης. Αυτογνωσίας,

φυσιογνωσίας και τέλος θεογνωσίας, ευρισκόμενα όλα εντός, όπου και η βασιλεία….  αφού σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)

*

Ανάβασις** ευθέως (ψυχικά) Ι δια της κυκλικής κίνησης του νοός (μόνος μόνω τω Θεώ, ακινησία παρά τους πόδας σαν την Μαρία, ευχή και προσευχή), και μετά σώματος (με την ευθεία κίνηση του νοός, φιλάνθρωπη διακονία σαν την Μάρθα και κίνηση) ελικοειδώς (9) και όσο γίνεται προσπάθεια να γίνονται διάφανα (κατά αγ.Μάξιμο ομολογητή)… 

 

Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος. 

Να βρεθούν όλα τα ιστορικά πρόσωπα των Γραφών, εντός (1) του εαυτού μας βιωματικά, σκαλοπατάκι σκαλοπατάκι από γενέσεως και ΑΔΑΜ, από Αβραάμ (ορθοδόξως) έως της συντελείας με Τον Κύριο συμπλέοντα, συνοδοιπορούντα, Ιατρό ψυχών και σωμάτων, ακολουθώντας την κεντρομόλο στην ‘’ιστορία’’, αντί της φυγοκέντρου και μετεωρισμού και εξωστρεφούς ‘’καταρτίσεως’’ θεολογικής φιλοκαλικής και φιλοσοφικής. 

Με σκεπτικό ότι η έξω Ζωή εξήλθε εκ της πλευράς του πρώτου ΑΔΑΜ (Γεν.γ'20) και ότι το πέρασμα για την έσω Ζωή περνάει από την πλευρά Του δευτέρου ΑΔΑΜ / Χριστού, αμήν να εισέλθουμε σε αυτήν. (κι αλλιώς εκ-τυπωμένα) αμήν να ανέλθουμε δια Της Θεοτόκου (και φλεγομένης και μη καιομένης βάτου) από τους πρόποδες του όρους Σινά, όπου προσκυνούνται τα είδωλα***, στην κορυφή για την παραλαβή των θείων εντολών. Όχι εν λιθίναις πλαξί, αλλά εν πλαξί (εν-τυπωμένες) σε σαρκίναις καρδίαις, όπου το Πνεύμα του Θεού του Ζώντος**** εγγράφει... Κύριε ελέησον!! Να μας θεραπεύσει και ανορθώσει τον νου, σαν άλλη συγκύπτουσα που βλέπει μόνο σκιές... (ο σταυρός του ευχελαίου, ο έρωτας, το πνεύμα του αντιχρίστου και το σφράγισμά του …) και λάμψει εν ημίν ο ήλιος και μη μείνουμε στην εξωτερική φωταγωγία.... και φαινόμενα. 

Καιρός εἶναι, νά μετανοήσουμε. Καιρός εἶναι νά συνέλθουμε! Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Να φωτιστεί εκ Θεού η έσω πραγματικότητά μας και ‘’δούμε’’ τις αστοχίες / αμαρτίες μας… γιατί χωρίς Πνεύμα Άγιoν να μας ενημερώνει για την ζοφώδη κατάσταση καρδίας, νοός, ζωής, είμαστε εξωστρεφείς, εκτός εαυτού και Αυτού… Αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν… Κι αν δεν έλθει το Φως το αληθινό εντός μας, παρά την έξω φωταγωγία του φυσικού ήλιου, εντός είναι σκότος. Μέσα στον οίκο μας, χωρίς φως και μέσα στην τύφλα μας, σκοντάφτουμε στα έπιπλα και ούτε την μύτη μας δεν βλέπουμε (ποιος με τέτοια κατάσταση μπορεί να καυχηθεί ότι έχει αυτογνωσία; ) και .... μόνο όταν έλθει το Φως, αρχίζουν και διακρίνονται τα αντικείμενα. Κι όσο αυτό πληθαίνει, τόσο ''αναδεικνύει'' τις ατέλειες... τις σκόνες τις αράχνες ... τα χαρακτηριστικά του προσώπου ώστε σιγά σιγά να ''μορφωθεί'' Ο Χριστός εν ημίν... και διαλύοντας το σκότος να εισάγει Φως, δι ευχών και ενεργείας

       

...ζώντας την ''δημιουργία'' ο καθένας από την αρχή... βιωματικά με γνώση Θεού και όχι μόνο ιστορικά...  αφού όπως τότε ....2 ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος (Γεν.α') έτσι και τώρα... ακατασκεύαστοι, προαδαμιαίοι, εν σκότει και κάτω των υδάτων...  για να περάσουμε από το κατ'εικόνα (εξωτερική, ανθρ - ωπος έχων Του Ανδρός την όψη) στην εσωτερική καθ'ομοίωσιν και τελειότητα... προδιαγραφή και τιμή, που δεν κατανοήθηκε ... καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς. (ψαλμ.48)

Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου

Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη

ελικοειδής κίνηση νοός (21) 

αυτογνωσία και θεογνωσία (44) 

πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς και ψαλμό 44 … 

(1) μοιάζει ''φυσική'' η νοοτροπία να βλέπουμε προς τα έξω... από την Αγία όμως Γραφή [ΜΗ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· (Ματθ.ζ'1)] και από την εμπειρία των αγίων, αν η κρίση είναι αιτία της κρίσης μας, πόσο μάλλον χειρότερα η κατάκρισις που θα έχει νομοτελειακό επόμενο την κατάκρισή μας... και αδυναμία αγιασμού (μετάβαση στο 1 και ένωση με ταπεινότητα) από το υψηλόφρονα (έχοντας μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας) 7, που είναι και η αιτία κατάκρισης... με διάφορα σχήματα οι άγιοι μας προτείνουν την τόσο σπουδαία αλλαγή νοοτροπίας (από τα έξω προς τα μέσα)  που πρέπει να διορθώσουμε, είτε σαν κοίτα το δικό σου δοκάρι παρά το καρφί στον άλλον.... (Ματθ.ζ'3) να μεριμνήσουμε για την δική μας καμπούρα που κουβαλά τσουβάλι σε σχέση με το εύκολο να δούμε και κατακρίνουμε, την μικρή σπυρίδα (και αμάρτημα) των αδελφών, που βρίσκονται  μπροστά μας και έξω…    

Κι είναι αποτέλεσμα η εμμονή στην εξωστρέφεια, η ενέργεια της φυγοκέντρου.... και μας συμφέρει ακόμη και αυτά που τάχα αντικειμενικά βλέπουμε έξω, να μην τα λογίζουμε ως ωφέλιμα, αλλά βλαβερά.... Μια από τις πρώτες διδασκαλίες του αγ.Γαβριήλ δια XC σαλού, είναι... — Μπροστά στον κύριο συσσωρεύονται οι αμαρτίες των ανθρώπων σαν τα βότσαλα της θάλασσας. Δεν υπάρχει όμως αμαρτία που να υπερβαίνει τη μετάνοια. Αν συναντήσεις έναν φονιά ή μια πόρνη ή έναν μεθύστακα, μην τον κατηγορήσεις. Είναι πλάσματα του Θεού, των οποίων τα λουριά έχει αφήσει ο Κύριος. Έτσι καλούνται να βρουν οι ίδιοι, μόνοι τους, το σωστό δρόμο με τη μετάνοια. Το δικό σου όμως λουρί το κρατάει ο Κύριος και, αν το αφήσει, εσύ θα πέσεις σε χειρότερη κατάσταση και θα καταστραφείς.   

Κι ενώ προσδίδουμε ανθρωπόμορφα σχήματα και ιδιότητες στον απαθή Θεό, μας διαφεύγει ότι η έννοια της οργής και θυμού του θεού είναι εγκατάλειψις και παραχώρηση στην ενέργεια των δαιμόνων.... ἐπ᾿ ἐμὲ ἐπεστηρίχθη ὁ θυμός σου, καὶ πάντας τοὺς μετεωρισμούς σου ἐπήγαγες ἐπ᾿ ἐμέ. (ψαλμ.87) αφήνοντας τα λουριά για εκπαιδευτικούς λόγους, μετά την ελεύθερή μας επιλογή.... κι ο μετεωρισμός εδώ, ερμηνεύεται ως κύματα οργής... 

...σημειώνοντας ο αγ.Γρηγόριος σιναΐτης, πως όταν ο νους μετεωρίζεται, είναι αιχμάλωτος των βαβυλωνίων και όταν επιστρέφει αυτός εντός, στην σιών, (δια της μετανοίας) χαίρεται ο Ιακώβ (άγιο πνεύμα). ...Και τότε δεν οδηγείται πλέον αιχμάλωτος των Ασσυρίων μακριά από την Ιερουσαλήμ, αλλά επιστρέφει αξιέπαινα από τη Βαβυλώνα στη Σιών, ώστε να λέει κι αυτός μαζί με τον Προφήτη: «Σου πρέπει ύμνος, Θεέ μου, στη Σιών, και θα σου αποδώσομε το τάξιμό μας στην Ιερουσαλήμ»(Ψαλμ. 64, 2) και: «Όταν ο Κύριος επιστρέψει τους αιχμαλώτους στη Σιών, θα αναγαλλιάσει ο Ιακώβ και θα ευφρανθεί ο Ισραήλ» (Ψαλμ. 125, 1 και 25, 2).

με αυτό το σκεπτικό και αυτήν την ''μετάφραση'' .... αμήν να επιστρέψουμε τον νου εντός εαυτού και μέσω αυτού, να οδηγηθούμε εις Αυτόν... Βάδιζε λαός μου, εἴσελθε εἰς τὸ ταμιεῖόν σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου. (Ησαΐα ε' ωδή).... ο εορταζόμενος την 9/5... νοηματικά, ως ελικοειδή κίνηση επιστροφής και ανάβασης από το έδαφος της εκκλησίας Στον Παντοκράτορα (με την τρισσή 999, ησαΐα χόρευε του μυστηρίου και με άλλες ομόρροπες κινήσεις αγιασμού...).

Ξεκινώντας όλα από την καρδιά και την θέλησή της.... απλώνονται δύο λεωφόροι (και σαν δρόμοι και σαν οδηγοί Ι, προς... σωτηρία ή απώλεια...) ανάλογα της διαθέσεως και νοοτροπίας.... κι επειδή εξ εσόπτρου και εν αινίγματι γνωρίζουμε, μέσα από αυτήν την εξωστρέφεια ή εσωστρέφεια, διασκορπίζονται οι ακτίνες αν βλέπουμε τα πράματα με κοίλο κάτοπτρο (εκ κοιλίας και εγωισμού) ή μαζεύονται και συμμαζεύονται στο εστιακό κέντρο (καρδιά) μέσω ταπεινότητος (και κυρτό κάτοπτρο) με επόμενο την θέρμανση, φωτισμό και άναμμα της αγιοπνευματικής φωτιάς...  Η γνώσις και όρασις του δι εσόπτρου εν αινίγματι, η ευχή και η προσ-ευχή.

Αυτό το μέσα και το έξω συνδυάζεται απόλυτα σαν νοοτροπία και με το πραγματικά επάνω και κάτω.... (με όρους φυσικής).... Αν ο άνθρωπος κοιτάζει προς τα πάνω (και μέσα), όντως ποθώντας αληθινό Θεό, όσους ανθρώπους βλέπει, τους βλέπει πάνω από αυτόν.... έτσι, λόγω ταπεινότητας φωτίζεται και έλκει την χάρι. Αν όμως κοιτάξει με εγωισμό τους άλλους, τότε γυρίζει προς τα πίσω (και έξω). Καυχώμενος μάλιστα ότι είναι καλύτερος από τους άλλους (ακόμη και αντικειμενικά έτσι να είναι), μοιάζει τον φαρισσαίο, που στρέφει τα νώτα του προς το Φως του Θεού (και ιερό), ασεβώντας, σκοτιζόμενος και χάνοντας τον προσανατολισμό του... πρόσωπο που αυτοδικαιώνεται, αυτοεκτιμάται, υψηγορεί, κατακρίνει (3), αυτοθεώνεται θα ακούσει όλα τα ουαί και το υποκριτά... πράμα που δεν μας συμφέρει (αντί της αυτομεμψίας που έλκει την χάρι...). Μακάρι ο καλός Θεός να μας χαρίζει την διαρκή μεταστροφή του νοός, την μετάνοια, τον προσανατολισμό του ΑΔΑΜ προς τα έσω, αφού εκεί θα βρούμε Θεό και την βασιλεία Του, σε σχέση με την έκπτωτη φύση που μας προσανατολίζει και ωθεί να προσέχουμε και χανόμαστε και μετεωριζόμαστε ψυχοβλαβώς προς τα έξω, να εξοστρακιζόμαστε προς την απώλεια.... Κύριε ελέησον... αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν!!          

(2) εντός εαυτού (της εικόνος Αυτού εν ημίν) εκεί η γνώση του εαυτού μας είναι πλήρωμα της γνώσης των πάντων! ... κι η αρχή φωτισμού της καρδίας (του πνευματικού μας κέντρου) γίνεται με την είσοδο του σταυρού στον κόσμο μας. Την εμφύτευση του τρίκλωνου δένδρου εν ημίν, προς φυλλοβόληση (μετάνοια και άφεση) και καρποφορία (θεία κοινωνία). 

Από εκεί ξεκινά η πραγματική (σταυρική) φιλοθεΐα και φιλανθρωπία (+) και το φως στην ψυχή, στην καρδιά, στον νου στην ζωή (και η έσω Ζωή). 

Σταυρό εν ημίν ''βλέπουμε'' με την εκφώνηση του συμβόλου της πίστεως για να ακολουθήσει με την αυτογνωσία το πλήρωμα της γνώσης των πάντων... Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.

Τυπώνοντας εφ'ημών τον σταυρό ορθοδόξως, και βιώνοντας αυτόν χάριτι, αρχίζει η επίγνωση του ουρανού, του άχρονου, νυν (σαν αιώνιο παρόν) τύπωση της Αγίας Τριάδος (με τα τρία δάκτυλα) στην κεφαλή (και Ποιητή ουρανού σαν θεογνωσία), του χρόνου (και αεί στην κοιλία) και γης και ποιημάτων Του, δεξιά επίγνωση αληθείας (ορατά) και αόρατα (αριστερά). ΟΛΑ εντός δια Σταυρού. 

... όχι μόνο δεξιά και αριστερά, χθων και αντιχθών, αλλά ως πλήρωμα Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς δια καθαρής καρδίας και πνεύματος ευθέως... δια των οποίων καταπατείται όλη η δύναμη του εχθρού που δρα στον ομφαλό... με το θανάτω θάνατον πατήσας (τυπωμένου στην κοιλία)... και εξ αυτής στον κόσμο μας και κόσμο... 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. (Ιωαν.ζ')

Αμήν δώρισέ μας Κύριε την επίγνωση της Αληθείας και το σωτήριόν Σου!!!  

(3) κατάκριση λόγω εγωισμού που συνήθως συνδυάζεται με την σκληρόκαρδη κριτική.... (πάντα συγχωρετικός στον εαυτό, όσο βαρύ κι αν είναι το παράπτωμα και αυστηρός στον άλλον, όσο μικρό κι αν είναι το πταίσμα)... κατάσταση που θα την βρούμε μπροστά μας.... αφού.... 2 ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν. (Ματθ.ζ').  

* με, αυτογνωσία νάναι η βάσις της θεογνωσίας, είναι ''απαραίτητο'' και για τον φιλοσοφούντα αλλά ιδίως για όσους τους ενδιαφέρει η φιλοκαλία, η ανεύρεση της πεμπτουσίας του εαυτού μας, που βρίσκεται δια σταυρού (βάσις) και είναι σταυρός.... και μόνο έτσι και από εκεί, μέσω της ευθείας και ελικοειδούς κινήσεως του νοός (που συμπαρασύρει και ακολουθείται από τον χου), να αρχίσει την άνοδο, εν τοις ουρανοίς (999 σαν σχήμα) και συγχρόνως είσοδο στην καρδία και βασιλεία. Όλα δια σταυρού, με αρχή εισόδου στο ''πανδοχείο'' και ταμείο της χάριτος ορθόδοξη εκκλησία, σαν μήτρα και Μητέρα, προς αναγέννηση (όπως αναλογικά ισχύει και με την φυσική γέννηση)... με συνοδοιπόρο Τον Κύριο που δίνει εφόδια της ευλογημένης και τέλειας συγκείμενης αλήθειας, μη μένοντας στην καλή λίαν, αλλά υστερούσα στα θεία, αντικείμενη. (η συγκείμενη και η αντικείμενη αλήθεια…). 

αρχή ινδίκτου και αρχή θεραπείας…

περί ψυχής και ο ρόλος του οφθαλμού αυτής στην επίγνωση της Αληθείας

επί του πρακτέου οι κινήσεις του νοός, η προβολή και συμπύκνωσή τους μέσα στην εκκλησία και η σχέση τους με την κρίση

νους (32) 

** με ανάβαση και ύψωση, νάχει μία πρακτική παράμετρο συμπεριφοράς… … 11 ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. (Λουκ.ιδ’)  συμ-περι-φοράς… [6 ή 9 παραδίδοντας εαυτό (+) και δίνοντας δικαιώματα στον Έναν (9) ή στον άλλον (6) προς ανέλκυση ή καθέλκυση από τώρα και στους αιώνες...] με τον ταπεινώνοντα εαυτόν να ανέλκεται (9) εκ χειρός Θεού (ιδ’) και ευλογείται και δίδεται χάρη, σε σχέση με τον υποβιβάζοντα τους άλλους υψηλοφρονών όχι μόνο να παραμένει στα χαμηλά, μη αποκτώντας πνευματικό ύψος, ούτε τελικά ακριβή αυτογνωσία και θεογνωσία, αλλά να σκοτίζεται και να καθέλκεται (6) από τον αντίδικο…  αφού...ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν. (Ιακ.δ'6) ... με την διαρκή  αυτοδικαίωση ένεκα του εγωισμού, ασυγχωρεσιά, ανελεημοσύνη.... ασυνεννοησία και μη κατανόηση του άλλου, μη συμπάθειας, νάναι ''παιδικές ασθένειες'', που μουδιάζουν και τελικά παραλύουν τον άνθρωπο... μια θέωση του αυτοειδώλου που καταλήγει σε ακινησία κατά τον ψαλμ. ριγ'... τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν, ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων· στόμα ἔχουσι, καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσι, καὶ οὐκ ὄψονται, ὦτα ἔχουσι, καὶ οὐκ ἀκούσονται, ρῖνας ἔχουσι, καὶ οὐκ ὀσφρανθήσονται, χεῖρας ἔχουσι, καὶ οὐ ψηλαφήσουσι, πόδας ἔχουσι καὶ οὐ περιπατήσουσιν, οὐ φωνήσουσιν ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν. ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτοῖς. ... καταδικάζοντας τα 5 αισθητήριά τους και όλον τον εαυτό, να παραμένουν εκτός Νυμφώνος...

Η σημασία της ευαγγελικής περικοπής των δέκα παρθένων (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 

πως η διπλή πεντάδα αισθήσεων γίνεται απλή… και λίγα τινά περί έρωτος, που πετυχαίνει την ένωση   

*** 16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. (Β’Κορ.ς’) 

**** 3 φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ᾿ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. (Β’Κορ.γ’) 

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης: Η αυτογνωσία