ΔΙΣ, ΔΥΣ και λύση….

Με την ομόφωνη τύποις απόφαση, ακόμη και εν πλειοψηφία της ΔΙΣ [εν πνεύματι αγίω (Κύριος οίδε, που δεν ευλογεί πάντα αλλά και επιτρέπει, αφού μας αναλογεί (2), κατά τας καρδίας μας)] ενέσκυψαν τρεις παράμετροι προς αντιμετώπιση. Θα προσπαθήσουμε σταυρική, για νάναι ευλογημένη.

Κι αν δεν φωτίσει Ο Κύριος τα κρύφια, αυτά δεν φανερώνονται. Σαν ημέρες που περνάμε, πάλι διέρχεται ρομφαία και αποκαλύπτονται πολλών καρδιών οι διαλογισμοί. 

Είναι με τα αρχικά ΔΥΣ, δόλος, υποκρισία και σκάνδαλο. 

Υποκρισία ασεβούς πολιτείας που τον χρησιμοποιούμενα (παγκόσμια) ιό, θεωρεί ότι στις 12 μεταδίδεται ενώ στις 9, ΔΕΝ κολλάει. Μιλάμε, για παρέκκλιση ‘’νόμου’’ του κράτους, για μια μέρα και μοναδική (ορθόδοξο πάσχα), την στιγμή που πειθήνια και πάνω από τον μέσο όρο, σε βαθμό σκανδαλιστικό όταν μπορεί κάποιος να δει τον συνωστισμό στα ΜΜΜ, στο εφετείο για ‘’άγιο’’ (πολιτικό) σκοπό, τα αεροπλάνα, τα sm, τα κομμωτήρια…. η εκκλησία για πάνω από έτος, υπάκουσε και συνεργάστηκε. 

Η συνέχιση της συνεργασίας, σαν αδιάκριτη υπακοή στην πολιτεία (και ανέκαθεν καίσαρα, όσο δεν έχει, που ΔΕΝ έχει αποδεδειγμένα, άξονα το πολίτευμα του Σταυρού) και εμφανή ανυπακοή στο πατροπαράδοτο που οι άγιοι εθέσπισαν, και που πρόσφατα φάνηκε κι αυτή η πτυχή, (εορτασμός και

τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια της Μεγάλης Τετάρτης που προετοιμάζουν την Ανάσταση

Όντας η Μ.Τετάρτη το μέσον των ημερών από Κυριακή Βαΐων αφετηρία ανάβασης και ανέλιξης έως Κυριακή Αναστάσεως, θα μπορούσε να αντιστοιχηθεί η ‘’λειτουργικότητά’’ της, όπως ο αντίχειρας χειρίζεται τα άλλα δάκτυλα και όπως η καρδιά το όλο σώμα. 

7 ημέρες και 7 νύχτες, ενεργεί η χειρ Θεού και εργάζεται την δική μας ανάπλαση. Είχαμε στην αρχή της γένεσης τις 6 μέρες πλάσης και την εβδόμη την στάση μας εναντίον Του. Επανάσταση και έκπτωση από χώρα Ζωής στο απέναντι (Γεν.γ’24) και κατέναντι (Γεν.δ’16). Τώρα έχουμε σαν μεγάλη Εβδομάδα 6 μέρες ανάπλασης,  και την Κυριακή, Ανάσταση, ως επιστροφή Στον Κύριο 1^η και αιώνια 8η. Α και Ω. 

Γενεαί 14 ενήργησαν στην Γέννηση. Φάλαγγες 14, ως χειρ Θεού τρισσώς τότε έπλαθαν την λάσπη για να ετοιμαστεί να υποδεχτεί το Πνεύμα το Άγιο, δια Της Θεοτόκου. 7 μερόνυχτα (14 12ωρα) Μ.Εβδομάδος ενεργούν σαν συνέχεια προς ολοκλήρωση του θείου έργου τώρα, για την αναγέννησή  μας. 

Λένε οι άγιοι: … δείξε μου την προσευχή σου, για να σου πω ποιος είσαι. 

Κι η προσευχή, είναι το απαραίτητο μυστικό σκέλος (σαν νεύρο στον οργανισμό) που συμπληρώνει βιωματικά το μυστηριακό της Θείας Κοινωνίας (ως φλέβα και αρτηρία). Κι η αναγωγή γίνεται γιατί η σωτηρία επιβάλλει την ενσωμάτωση στο

Η Είσοδος του Κυρίου στη μοναξιά…. Μητρ. Αντωνίου (Bloom) του Σουρόζ

 Κυριακή Βαΐων

Η Είσοδος του Κυρίου στη μοναξιά….
Μητρ. Αντωνίου (Bloom) του Σουρόζ
1980, 30 Μαρτίου

Σήμερα ο Χριστός εισέρχεται στο μονοπάτι της οδύνης Του αλλά και της φοβερής εκείνης μοναξιάς που θα τον περιβάλλει καθ’ όλη την εβδομάδα των Παθών.

Η μοναξιά αρχίζει με μια παρεξήγηση: ο λαός περιμένει ότι η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα θα είναι η θριαμβευτική διέλευση ενός πολιτικού αρχηγού, ενός ηγέτη που θα ελευθερώσει το λαό του από την καταπίεση και τη δουλεία, από αυτό που εκείνοι θεωρούν ως «α-θεΐα» – καθώς η λατρεία των ειδώλων αποτελεί την άρνηση του ζώντος Θεού.

Η μοναξιά θα γίνει ακόμη βαρύτερη, όταν ούτε οι μαθητές Του θα είναι σε θέση να Τον κατανοήσουν. Όταν κατά το Μυστικό Δείπνο, ο Χριστός θα τους μιλήσει για τελευταία φορά, εκείνοι θα αμφιβάλλουν διαρκώς για το ακριβές νόημα των λόγων του. Και αργότερα, όταν θα μπει στον Κήπο της Γεθσημανή λίγο πριν από το φρικτό θάνατο που πρόκειται να αντιμετωπίσει, οι πιο έμπιστοι μαθητές Του, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, θλιμμένοι, κουρασμένοι και χωρίς ελπίδα, θα αφεθούν να αποκοιμηθούν.

Το αποκορύφωμα της μοναξιάς θα είναι η κραυγή του Χριστού πάνω στο Σταυρό: « Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες». Εγκαταλειμμένος από τους ανθρώπους, απορριμένος από το λαό του Ισραήλ, είναι τώρα

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Αγ. Ιωάν. Χρυσόστομος

Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ Νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος. Πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ. Μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ δουλεύσω. Ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ μήτηρ. Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ, καὶ ἀλήτης διὰ σέ, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ, ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρί, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τόν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον; Τοῦτο γάρ ἐστιν εἰς τὸν παρόντα βίον πονεῖσθαι. Τί εἰς πῦρ ξαίνεις; τί τῷ ἀέρι πυκτεύεις;

αγ.Σπυρίδων και πανώλη

Μεταξύ άπειρων θαυμάτων του αγίου Σπυρίδωνα, είναι και αυτό που γιορτάζουμε σήμερα (Κυριακή Βαΐων) .... όπως αναφέρεται στον συναξαριστή: Στην Κέρκυρα, το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος λιτανεύεται την Κυριακή των Βαΐων σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από επιδημία πανώλης το 1629 μ.Χ.

Στον δεσμό, το κατά πλάτος ιστορικό του θαύματος κι όχι μόνο.... 

Εκεί γράφει.... ο πιστός και πονεμένος λαός παρά τις συστάσεις των ιατρών να αποφεύγει τον συνωστισμό, τολμά και σπεύδει να κατακλύσει τον ιερό ναό του αγίου και με συντριβή ψυχής και δάκρυα καυτά να εκζητήσει τη μεσιτεία του.

Κι η σωτηρία δεν αργεί. Προσφέρεται γρήγορα και πλούσια. ....«επικάλεσαί με εν ημέρα θλίψεώς σου και εξελούμαί σε και δοξάσεις με» (ψαλμ. μθ', 15)

Τα κρούσματα μέρα με τη μέρα ελαττώθηκαν στο ελάχιστο και τις τελευταίες μέρες του Οκτώβρη σταμάτησαν απότομα. Κι αυτή τη φορά στην κορυφή του καμπαναριού για τρεις νύχτες έβλεπαν οι πιστοί ένα σταθερό φως, και μέσα σ' αυτό το υπερκόσμιο φως, τον θαυματουργό άγιο να αιωρείται και μ' ένα Σταυρό στο χέρι να καταδιώκει ένα κατάμαυρο φάντασμα, την αρρώστια, που προσπαθούσε να αποφύγει τον άγιο και να σωθεί.

…. έβλεπαν τον άγιο να αιωρείται και μ' ένα Σταυρό στο χέρι να καταδιώκει ένα κατάμαυρο φάντασμα, την αρρώστια, που προσπαθούσε να αποφύγει τον άγιο και να σωθεί.

περί οστών ανθρωπαρέσκων …. δύο όψεις και προοπτικές

Πριν χους εις χουν και πνεύμα εις Πνεύμα απελεύσει, τα οστά σαν χους, ακολουθούν όπου ορίζει ο νους και η καρδιά.   

Υπάρχει μια απόλυτος τιμή, καθ’όλην την διάρκεια του κύκλου του ενιατού, που σε μια καμπή αυτής, αυτοί οι δύο τοίχοι σαν μαθηματική παράσταση ( | a | ) πέφτουν, κι ο άνθρωπος μένει εκτεθειμένος και γυμνός, με προοπτική να λάβει εκ της θεωρίας και πράξεών του το πρόσημο (+) ή (–) οπότε, ή ανόδου ή καθόδου. 

Είναι όταν κι Ο Κύριος (κατ’έτος) βαδίζει (ιδού αναβαίνομεν) * να απογυμνωθεί και ταπεινωθεί από τους σταυρωτές επί του Σταυρού, απογυμνώνοντας τις διαθέσεις μας. Είναι το διαχρονικό … ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. 35 καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν

Ουράνια αρμονία και κλίμακες

Στη Φύση διακρίνονται τα κενά και αυτές οι ελλείψεις. Ενώ προηγουμένως τα κενά, είναι δεσμεύσεις, με την συμπλήρωση (σαν γέφυρες) γίνονται περάσματα. 

Ας το δούμε αυτό σε μερικούς τομείς και πρώτα στην μουσική, που προσπαθεί να αποτυπώσει την αρμονία. Η δυτική μουσική βασίζεται στην επτατονική κλίμακα.

 

Έχουμε τις επτά ημέρες, τις επτά νότες, τους επτά πλανήτες μυστικής σημασίας κλπ.

 

Όταν συνδέσουμε τις επτάδες, κατά κρίκους σαν αλυσίδα, παρατηρούμε τους παρακάτω δεσμούς:

 

Do	Re	Mi	Fa	Sol	La	Si
Domus	Rena	Mars	...	...	...	Saturno
Κύριος	Βασίλισσα
Κυριακή	Δευτέρα	Τρίτη	...	...	...	Σάββατο
Ήλιος	Σελήνη	Άρης				Κρόνος
Sun	Mon					Saturday
Sunday	Monday
1	2	3	4	5	6	7

 

Η ουράνια αρμονία παρίσταται με τον αριθμό 9, σύμφωνα με τις 9 μούσες και τα 9 ουράνια τάγματα αγγέλων (από την αρχή ήταν 10, αλλά το ένα έπεσε σε δυσαρμονία). Η επτατονική κλίμακα έχει δύο κενά, μεταξύ του mi - fa και του si – do, που είναι τα ημιτόνια. Από το 3 στο 4 και από το 7 στο 1.

 

Υπάρχει κενό στην επικοινωνία μεταξύ πνεύματος (3) και ύλης (4) και πολλά

2 πασχαλιές – περί της σύμπτωσης του ιουδαϊκού και του χριστιανικού πάσχα

Λένε αυτοί που ξέρουν, ότι εγέρθηκε θέμα συνεορτής, όταν η ΔΙΣ δέχτηκε την πρόταση της κυβέρνησης να μεταθέσει την εορτή της λαμπροφόρου Αναστάσεως από 12η νυχτερινή Κυριακή (2 Μαϊ), στις 21.00 ή 21.30 του Σαββάτου (1 Μαϊ). 

Κι η πρόταση έγινε ‘’αγαθά’’ (αμήν όχι ά-σοφα) για τον κόβιντ και την διασπορά του, αφού πολιτεία και εκκλησία συνεργαζόμενες (1) μας ‘’προσέχουν’’ ενώ άλλοι λένε πονηρά, για να συμπέσει ο εορτασμός. 

Ήδη από την α’ οικουμενική σύνοδο (2) και άλλους αποστολικούς κανόνες, αυτό απαγορεύεται. … 

και νομίζω η βαθύτερη αιτία είναι για να μην ισοπεδωθεί η σκιά του νόμου με το ύψος της χάριτος της αναστάσεως.

Βαθύτερος σκοπός για την εαυτού σωτηρία είναι όχι να μην συνεορτάζουμε (που κι αυτό το εθέσπισαν οι άγιοι), όχι να μην εορτάζουμε μαζί με φαρισσαίους (εξάκτινο χωρίς στο κέντρο Τον Εμμανουήλ και Νου, ήτοι κεφαλές ά-νοες, με επιλογή σταυρωθείτω) αλλά να μην εορτάζουμε εμείς φαρισσαϊκώς.  

Τότε, αυτοί δεν εισήλθαν στο πραιτώριο ίνα μη μιανθώσι αλλ' ίνα φάγωσι το πάσχα [καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ' ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα. 29 ἐξῆλθεν οὖν ὁ Πιλᾶτος πρὸς αὐτοὺς καὶ εἶπε· τίνα κατηγορίαν φέρετε κατὰ τοῦ ἀνθρώπου τούτου; 30 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· εἰ μὴ ἦν οὗτος κακοποιός, οὐκ ἄν σοι παρεδώκαμεν αὐτόν. (Ιωαν.ιη')] ... φέτος και πέρσυ, με πρόσχημα τον κορονοϊό και παλαιότερα για άλλες αιτίες, υπάρχουν πολλοί που δεν εισέρχονται στον ναό, ίνα μη μιανθώσι και με το Χριστός Ανέστη ... τρέχουν ίνα φάγωσι το πάσχα. Ωσάν καπνός ξαφανίζονται. Ωσεί κηρός που  εκλείπει από προσώπου πυρός. Είναι σαν τα κέρινα ομοιώματα που ομοιάζουν φανταστικά με τα πρωτότυπα, αλλά τους λείπει το Αίμα. Μοιάζουμε με χριστιανούς αλλά το πυρ που αποφεύγουμε, αποδεικνύει την απόσταση από την Ουσία της Ζωής.    

Τότε Τον θεωρούσαν κακοποιό και πλάνο. Σήμερα θεωρούν Τον Αγαθοποιό και Αλήθεια, δευτερεύοντα Ιατρό, κάτω από την αξία των ιατρών (που Αυτός φωτίζει, αλλά με λερωμένα χέρια και μη καθαρές καρδιές, πάει τζάμπα η φώτιση - ας κάνει ο κάθε ιατρός, την γενναία του αυτοκριτική), αφού αρνούνται τα εφόδια ίασης.

Κι αν ελήφθη το μνμ με τα έντονα γράμματα, δεν χρειάζεται η ανάλυση που ακολουθεί. Είναι φιλολογική και ίσως αναλυτικά απλωμένη αχρείαστα, την στιγμή που ζητείται το απλό βίωμα και το ''ξεκαθάρισμα'' πρώτα εντός (του πως θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε) και μετά εκτός, Κυρίου ενεργούντος. Έρχεται ταχύ αποδούναι εκάστω ... (Αποκ.κβ')

Την Εκκλησία (το Αναστημένο Σώμα Χριστού) πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν. Αυτή ΔΕΝ κινδυνεύει. Εμείς κινδυνεύουμε επειδή είμαστε με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω Αυτής. Ως Ναυς επιπλέει των ανυπόστατων υδάτων. Εμείς, θέλοντας να

παρακλητικός κανών αγ.Ραφαήλ Ειρήνης και Νικολάου

Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ’ ό το Θεός Κύριος και το εξής:

 

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τη των μαρτύρων θαυμαστή προστασία, τωνεν Θερμή ημίν αρτίως φανέντων, από ψυχής προσπέσωμεν κραυγάζοντες. Ραφαήλ μακάριε, και Νικόλαε θείε, και Ειρήνη πάνσεμνε, πάσης ρύσασθε βλάβης και αναγκών και πάσης απειλής, τους τη πρεσβεία υμών καταφεύγοντας. 

 

Δ ό ξ α Πατρί…,

Εν Λέσβω αθλήσαντες, υπέρ Χριστού του Θεού, αυτην ηγιάσατε τη των λειψάνων υμών, ευρέσει μακάριοι. όθεν υμάς τιμώμεν, Ραφαήλ θεοφόρε, άμα συν Νικολάω και παρθένω Ειρήνη, ως θείους ημών προστάτας, και πρέσβεις προς Κύριον. 

 

και Ν ύ ν και αεί….

 

Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. ει μη γαρ

Η ευδοκία της Σιών και η ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ

Αναφέρεται στον ν’ ψαλμό…. την καρδιά* του ψαλτηρίου: … θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη ῾Ιερουσαλήμ· 

Λέγει ο Γέροντας Εφραίμ: «Η καρδία του ανθρώπου είναι το κέντρον των υπέρ φύσιν, των κατά φύσιν και των παρά φύσιν κινήσεων. Τα πάντα ξεκινούν από την καρδίαν. Εάν η καρδία του ανθρώπου καθαρισθή, τότε βλέπομεν τον Θεόν. Ο Θεός είναι αθεώρητος· ο Θεός είναι Πνεύμα. Δύναται όμως να βασιλεύση εις την καρδίαν του ανθρώπου, όταν γίνη αυτή καθαρόν δοχείον.

Διά να γίνη δεκτικόν δοχείον η καρδία του ανθρώπου, πρέπει να γίνη καθαρή. Δηλαδή, να γίνη καθαρή από ακάθαρτους λογισμούς. Διά να καθαρισθή όμως η καρδιά, πρέπει να μπη εις αυτήν κάποιο φάρμακον. Το φάρμακον αυτό είναι η νοερά προσευχή. Όπου πηγαίνει ο βασιλεύς, διώκονται οι εχθροί· και όταν μπη εις την καρδιά ο Χριστός, το όνομα Του το Άγιον, φυγαδεύονται των δαιμόνων οι φάλαγγες. Όταν ενθρονισθή μέσα καλά-καλά ο Χριστός, τότε υπακούουν τα πάντα. 

Καθαρίζοντας νου, καρδία, ζωή (με τα θεραπευτικά μέσα που διαθέτει μόνο η

Οι επτά φράσεις του Χριστού στον Σταυρό.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος)

Θέλετε νὰ µάθετε τὴ σηµασία ἐκείνων τῶν ἑπτὰ φράσεων τὶς ὁποῖες εἶπε ὁ Κύριος πάνω στὸν σταυρό. Δὲν εἶναι σαφεῖς; 

Πρώτη φράση: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λούκ. 23,34). Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Χριστὸς ἔδειξε τὸ ἔλεός του ἀπέναντι στοὺς ἐκτελεστές Του,τῶν ὁποίων ἡ µοχθηρία δὲν ὑποχώρησε οὔτε ὅταν ὑπέφερε στὸν σταυρό. Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι βροντοφώναξε ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ βράχου τοῦ Γολγοθᾶ µία ἀποδεδειγµένη ἀλλά ποτὲ καλὰ συνειδητοποιηµένη ἀλήθεια, δηλαδὴ ὅτι αὐτοὶ ποὺ πράττουν τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν. Σκοτώνοντας τὸν Δίκαιο στὴν πραγµατικότητα σκοτώνουν τὸν ἑαυτό τους καὶ ταυτόχρονα δοξάζουν τὸν Δίκαιο. Καταπατώντας τὸν νόµο τοῦ Θεοῦ δὲν βλέπουν τὴ µυλόπετρα, ἡ ὁποία ἀόρατα κατεβαίνει πρὸς αὐτοὺς γιὰ νὰ τοὺς συνθλίψει. Ἐµπαίζοντας τὸν Θεὸ δὲν βλέπουν τὰ πρόσωπά τους νὰ µεταµορφώνονται σὲ θηριώδη ρύγχη. Διαποτισµένοι ἀπὸ τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν.

Δεύτερη φράση: «Ἀµὴν λέγω σοι, σήµερον µετ’ ἐµοῦ ἔση ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λουκ. 23,43). Αὐτὸς ὁ λόγος ἀπευθύνεται στὸν µετανιωµένο ληστὴ στὸν σταυρό. Πολὺ παρήγορος λόγος γιὰ τοὺς ἁµαρτωλούς, οἱ ὁποῖοι τουλάχιστον τὴν τελευταία στιγµὴ µετανοοῦν. Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπερίγραπτα µεγάλο. Ὁ Κύριος

ένας κρυμμένος μαργαρίτης στο ψαλτήρι που οδηγεί στον όλο Θησαυρό...

και η σχέση του (1) με Την Παναγία, τους 12 αποστόλους, τον XC επί θρόνου και οι 12 απόστολοι στους θρόνους τους, την Κρίση και την απόκτηση του Μεγάλου Μαργαρίτη... 

ἐξελεύσεται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ. καὶ ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ· ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἀπολοῦνται πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτοῦ. μακάριος οὗ ὁ Θεὸς ᾿Ιακὼβ βοηθὸς αὐτοῦ, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ… (ψαλμ. ρμε’ - 145) 

Εὐράνθην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι· εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα. ἑστῶτες ἦσαν οἱ πόδες ἡμῶν ἐν ταῖς αὐλαῖς σου, ῾Ιερουσαλήμ. ῾Ιερουσαλὴμ οἰκοδομουμένη ὡς πόλις, ἧς ἡ μετοχὴ αὐτῆς ἐπὶ τὸ αὐτό. ἐκεῖ γὰρ ἀνέβησαν αἱ φυλαί, φυλαὶ Κυρίου, μαρτύριον τῷ ᾿Ισραήλ, τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματι Κυρίου· ὅτι ἐκεῖ ἐκάθισαν θρόνοι εἰς κρίσιν, θρόνοι ἐπὶ οἶκον Δαυΐδ. (ψαλμ.ρκα’ 121)

Σε συνδυασμό με το της αποκαλύψεως … 4 Καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐσφραγισμένων· ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆς υἱῶν ᾿Ισραήλ· (αποκ.ζ’) δυο συνειρμικές σκέψεις… 

Ο προφητάναξ Δαβίδ και ο αγ.Ιωάννης θεολόγος, δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο ‘’τοπικιστές’’ και άδικοι (πετώντας έξω τους άλλους) …. την στιγμή που αφενός εμπνέονται από το ίδιο Άγιο Πνεύμα στις συγγραφές τους και αφετέρου η διάδοση του Λόγου και Αληθείας, είναι οικουμενική. Έτσι η κατά γράμμα προσέγγιση των εννοιών, Ισραήλ, Ιακώβ, Ιερουσαλήμ ως οικοδομούμενη πόλη, 12 φυλές, 144.000 εσφραγισμένοι (όλοι κι όλοι) μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και με το νεκρό γράμμα του νόμου, δυστυχώς στον θάνατο….   

Παρά τους πολλούς φαινόμενους λαούς τα πολλά υπάρχοντα έθνη, για το όμμα του Θεού, δύο έθνη και δύο λαοί* υπάρχουν και μας συμφέρει για την θεολογική μας κατάρτιση να πιστέψουμε, ότι έτσι είναι.  

Βαβυλώνα και Σιών. Οι δύο κύκλοι (ζωής)** ευσεβείας και αρετών ως πυρήνας 

περί βδελυκτών αμαρτιών και θεραπείας αυτών…

Καλό, για να μην πούμε τέλειο θα ήταν, ο καθένας, να δει την δική του ιστορία και την κρίση και την καθαρότητα που επιβάλλεται, αντί να βλέπει την ιστορία του άλλου….  γιατί, ποιο εύκολα κάποιος κατακρίνει τον πταίσαντα, αδικών τον εαυτόν του, παρά προσεύχεται για τον πλησίον.

"Το βάδισμα της ανθρωπότητας διά μέσου της Ιστορίας είναι ένα μακρινό ταξίδι. Σ' αυτό το μακρινό ταξίδι, η ανθρωπότητα ''λερώνεται'' και ''σκονίζεται'' πάντα με την ίδια σκόνη και ''πλένεται'' πάντα με το ίδιο νερό. Η σκόνη είναι η αμαρτία και το νερό είναι η Μετάνοια. "όλη η ελπίδα μας βρίσκεται στον Κύριο και Θεό μας"… άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς († 5 Μαρτίου)… [είναι τα δύο Ι στο ΕΙΝΑΙ μας, που και ξαναγράφηκε άρθρο και θα το πούμε εντός αυτού λίγο πιο κάτω, που το ένα Ι μολύνει και το άλλο Ι καθαρίζει]... 

Ως κοινωνικό διογκούμενο φαινόμενο αμαρτίας προβάλλεται η αρσενοκοιτία, αλλά δεν γίνεται μνεία τόσο έντονα στην ομοφυλοφιλία μεταξύ γυναικών. Η παρά φύσιν αμαρτία τιμωρείται με παρά φύσιν τρόπο, όπως στα σόδομα έβρεξε αντί ύδατος, πυρ και θείον….  Από τους αγίους γνωρίζουμε, ότι όσο μεγάλη και νάναι η αμαρτία, η ευσπλαγχνία του Θεού σε μετανοούντα είναι μεγαλύτερη και προ τελικής (προτυπωθείσης) τιμωρίας, αν ο άνθρωπος δεν παραμένει αμετανόητος, αμαρτάνων εξ αδυναμίας κι όχι εκ ιδεολογίας, ‘’διορθώνεται’’ γιαυτό και ο τίτλος αναφέρει ''θεραπεία'' κι όχι τιμωρία.   

Ρωτά αδελφός (και εξ αυτού η αφορμή του παρόντος) …. γιατί διαβάζουμε μόνο για αρσενοκοιτία. Στις γραφές πουθενά δε βλέπουμε να γίνεται μνεία για το λεσβιασμό… 

Ίσως περιττή η ερώτηση, (ως γνωσιολογική περιέργεια) αλλά είναι ένα γιατί…. Μια γνώμη (ως απάντηση) είναι πως, γιατί από την κεφαλή (είτε άρρενος είτε θήλεως) και αλωμένες από τον θάνατο θυρίδες του, αλλά αγιογραφικά άρρενος (όπως θα εξηγηθεί παρακάτω με τις έννοιες Αβραάμ κεφαλή, Ζαχαρίας κεφαλή....) γεννιούνται τα πάθη. Εισέρχεται ο εχθρός από τις θυρίδες και καταλαμβάνει την καρδία, που είναι το πνευματικό κέντρο, των υπερφύσιν, καταφύσιν και παραφύσιν ενεργειών.  

Προτυπωματικά εν σοφία, ο πρώτος άθλος του Ηρακλή είναι να νικήσει τις ανθρωποφάγες φορβάδες μεταβαίνων στην κεφαλή του σώματος της Ελλάδος, Θράκης (1) (διομήδεια) με την Κρήτη, γαστέρα αργή .... και ΙΟΝΙΟ - ΙΩΝΙΑ από τον κατ'εικόνα (Ο) στο καθ' ωμοίωσιν (Ω) δι Αγίου Πνεύματος, ΣΤΑΥΡΟΣ. Ορθοδόξως τυπούμενος και βιούμενος, για όποιον  θελήσει να επιλέξει τον δρόμο της αρετής κι όχι τον εύκολο δρόμο της κακίας. Ενεργών όμως Αυτός, από τον καθένα εξαρτάται (αφού ο εφαρμόζεται ο νόμος του Θεού πολυτρόπως) αν θα μετέχουμε της δόξης (μετ’εγκρατείας και διακρίσεως) ή του τραύματος των δαιμόνων.     　 

Όλα τα άλλα, ο πηλός τον πηλό (κι ίσως περιττώς αναφέρομαι και με βαρηά καρδιά… μόνο από συμπάθεια στους ομοπαθείς συνδούλους μας) κι όπως αναφέρει ο αγ.Ιωσήφ ο Ησυχαστής (και προτείνει, αντί της κατακρίσεως) …ως εκ τούτου πρέπει όποιος βλέπει καλύτερα και είναι ολίγον ξεσκοτισμένος να συγχωρεί και να συμπαθεί τον ομόψυχον και ομόπαθον πλησίον αδελφόν. 

Η εκκλησία ασχολούμενη με την κατ’άμφω υγεία, θα ασχοληθεί με την ψυχή και

Το σκίρτημα Ζωής μέσα στην αμορφία μας….

ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος.... (Γεν.α’) και μετά έρχεται το φως.... στον τύπο του Φωτός, ώστε στην ΚΔ, πιο ευκρινώς να αρχίσουμε με το α΄ του κατά Ιωάννην… ΕΝ ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. 

Ακούμε και από τον απ.Παύλο να λέει ότι πάλιν ωδίνω έως ου μορφωθεί ο Χριστός εν ημίν. Είμαστε κι εμείς σε αναλογία ''άμορφοι και ακατασκεύαστοι σαν γη'' σε χαώδη αταξία (2) και σκότος. Ερχόμενο το Φως πρώτα ως λόγοι και μετά ως Λόγος, πληρών ημάς (και ως τροφή, λόγοι και Λόγο) αρχίζει η συναίσθηση της τάξεως, η φυγή του σκότους κλπ…. 

Το ‘’σκίρτημα’’ * που νιώθει μέσα της η Ελισάβετ που κυοφορεί τον Ιωάννη, είναι αντίστοιχο του εσωτερικού μας σκιρτήματος κατά το πόσο κι εμείς κυοφορούμε το πνεύμα της μετανοίας, χάρι που φέρνει κοντά μας η Θεοτόκος που κυοφορεί για μας, Τον Χριστό, και συγχρόνως, με την μυστική της παραμονή ωσεί μήνας τρεις, λύει την αφωνία της κεφαλής (Ζαχαρίας) με την εξομολόγηση. 

Το πώς θα διακρίνουμε τους λόγους που κρύβονται μέσα στα όντα, εξαρτάται από τα δοθέντα χαρίσματα του Ιωάννη…. όπως μας εξηγεί ο άγιος Μάξιμος Ομολογητής, στα φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα. Είναι ο λόγος σκληρός σαν ασυνήθιστος στους  πολλούς, είναι όμως αληθινός. Σε μήτρα μέσα

Πῶς θὰ βροῦμε τὴν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος

3. Τὴν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος, τὴν ὁποία ἔχουμε λάβει μυστικὰ στὸ βάπτισμα, τὴ βρίσκομε μὲ δύο τρόπους. Καὶ πρῶτον, νὰ ποῦμε γενικά, ἡ δωρεὰ ἀποκαλύπτεται μὲ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν μὲ πολὺ κόπο καὶ χρόνο, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Μάρκος. Καὶ ὅσο ἐργαζόμαστε τὶς ἐντολές, τόσο φανερώτερα ἀκτινοβολεῖ πάνω μας τὶς μαρμαρυγές της. Δεύτερον, φανερώνεται μέσα στὴ ζωὴ τῆς ὑπακοῆς μὲ τὴν ἐπιστημονικὴ καὶ συνεχῆ ἐπίκληση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, δηλαδὴ μὲ τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὸν πρῶτο τρόπο βρίσκεται πιὸ ἀργά, μὲ τὸ δεύτερο συντομότερα, ἂν βέβαια κανεὶς μάθει νὰ σκάβει τὴ γῆ μὲ κόπο καὶ καρτερία, ψάχνοντας γιὰ τὸ χρυσό. Ἂν θέλουμε λοιπὸν νὰ βροῦμε καὶ νὰ γνωρίσομε τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ μὴν πλανηθοῦμε, ἂς ζητήσομε νὰ ἔχουμε μόνο τὴν καρδιακὴ ἐνέργεια ὁλότελα χωρὶς μορφὴ καὶ σχῆμα, μὴ ζητώντας νὰ βλέπομε μὲ τὴ φαντασία μορφὲς καὶ ὄψεις Ἁγίων δῆθεν ἢ διάφορα φῶτα. Γιατί ἡ πλάνη ἔχει στὴ φύση της, καὶ μάλιστα στὶς ἀρχές, νὰ ἐξαπάτα μὲ τέτοια ψεύτικα φαντάσματα τὸ νοῦ τῶν ἀπείρων. Ἀλλὰ νὰ ἀγωνιστοῦμε νὰ ἔχομε μόνο τὴν ἐνέργεια τῆς προσευχῆς μέσα στὴν καρδιά μας, ἡ ὁποία νὰ θερμαίνει καὶ νὰ εὐφραίνει τὸ νοῦ μας καὶ νὰ φλογίζει τὴν ψυχὴ γιὰ τὴν ἀνέκφραστη ἀγάπη Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων. Ἔτσι, μποροῦμε νὰ δοῦμε νὰ προξενεῖται καὶ ταπείνωση καὶ συντριβὴ ὄχι λίγη ἀπὸ τὴν προσευχή. Ἀφοῦ προσευχὴ στοὺς ἀρχαρίους εἶναι ἡ ἀεικίνητη νοερὴ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στὴν ἀρχὴ ὡς φωτιὰ εὐφροσύνης ποὺ ξεπηδᾶ ἀπὸ τὴν καρδιὰ καὶ στὸ τέλος ὡς φῶς ποὺ εὐωδιάζει μὲ θεία ἐνέργεια.

4. Θὰ ποῦμε τώρα τὰ τεκμήρια τῆς ἀρχῆς τῆς ἐνέργειας τοῦ Πνεύματος σ' ὅσους τὴν ἐπιζητοῦν ἀληθινὰ κι ὄχι σὰν νὰ δοκιμάζουν τὸ Θεό, σύμφωνα μὲ τὴ Σοφία ποὺ λέει ὅτι «βρίσκεται ἀπ' ὅσους δὲν τὴ δοκιμάζουν καὶ παρουσιάζεται σ' ὅσους δὲν

Το Όραμα του αγίου Γρηγορίου Παλαμά - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς απέκτησε σοφία μέσω των ουρανίων αποκαλύψεων πού δέχθηκε. Αφού πέρασε τρία χρόνια ησυχάζοντας σε ένα κελί της Μεγίστης Λαύρας, του γεννήθηκε η ανάγκη να πάει στον κόσμο, ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους ωφελήσει με την πνευματική γνώση και εμπειρία του.

Ο Θεός του φανέρωσε αυτή την ανάγκη μέσα από μια ασυνήθιστη οπτασία:

κάποια μέρα ο Γρηγόριος, σαν σε ελαφρύ ύπνο, είδε να κρατά στο χέρι του ένα δοχείο υπερχειλισμένο με γάλα.

Σιγά-σιγά το γάλα μεταβλήθηκε σε κρασί το οποίο επίσης υπερχείλισε, κυλώντας στα χέρια και στα ρούχα του.

Τότε εμφανίστηκε ένας λαμπρός νεανίας και τού είπε:

«Γιατί δεν έδινες και σε άλλους να δοκιμάσουν αυτό το εξαίσιο ποτό το οποίο σπαταλάς τόσο απρόσεκτα; ή μήπως δεν γνωρίζεις ότι αυτό είναι δώρο της χάριτος του Θεού;».

Ο Γρηγόριος τότε απάντησε:

«Μα, εάν δεν υπάρχει κανένας στην εποχή μας ο οποίος να αισθάνεται την ανάγκη να πιει ένα τέτοιο ποτό, σε ποιόν να το δώσω;».

Ο νεανίας αποφάνθηκε:

«Είτε υπάρχουν λίγοι είτε περισσότεροι διψασμένοι γιά ένα τέτοιο ποτό, είσαι

Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης…

Η πρώτη Εύα, εξελθούσα εκ της πλευράς του πρώτου ΑΔΑΜ αφού ο Θεός τον ύπνωσε για λίγο, […καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν ᾿Αδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ αὐτῆς. 22 καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θεὸς τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ ᾿Αδάμ… (Γεν.β’)] είναι η μητέρα πάντων των ζώντων [… καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων. (Γε.γ’20)] 

Ζώντων, αλλά σαρκικώς. Αυτή είναι η έξω ζωή, την και μέσα στην οποία, ζούμε και δραστηριοποιούμαστε βιολογικά. Κι έρχεται ο δεύτερος ΑΔΑΜ (XC) που γεννιέται από την δεύτερη ΕΥΑ (Παναγία), ώστε εκ της Πλευράς Του, αφού ύπνωσε* (ως τριήμερος εν τάφω) για λίγο, να οικοδομήσει ο Θεός την έσω Ζωή. 

Κρατῆρα ἡ Ἐκκλησία ἐκτήσατο τὴν Πλευράν σου τὴν ζωηφόρον, ἐξ ἧς ὁ διπλοῦς ἡμῖν ἐξέβλυσε κρουνὸς τῆς ἀφέσεως καὶ γνώσεως, εἰς τύπον τῆς πάλαι, τῆς νέας, τῶν δύω ἅμα Διαθηκῶν, Σωτὴρ ἡμῶν. 

Γενέσθω μοι κολυμβήθρα τὸ Αἷμα τὸ ἐκ πλευρᾶς σου, ἅμα καὶ πόμα, τὸ πηγάσαν ὕδωρ τῆς ἀφέσεως, ἵνα ἑκατέρωθεν καθαίρωμαι, χριόμενος, πίνων, ὡς χρῖσμα καὶ πόμα, Λόγε, τὰ ζωηρά σου λόγια. 

Έχει ο άνθρωπος την ψευδαίσθηση πως έχει εσωτερική ‘’ζωή’’ ενώ την έχει σε

Απρίλιος 2021 ....

Ο μήνας* αυτός, κατά τους παλαιούς Ρωμαίους, ήταν ο δεύτερος μήνας του ενιαυτού. Αυτός, επί Ιουλίου Καίσαρος είχε 29 ημέρες. Κατόπιν όμως ορίσθηκε να έχει 30 ημέρες. Ονομάστηκε Απρίλιος εκ του λατινικού Aprilis, εκ του ρήματος aperire, δλδ ''ανοίγειν'' διότι κατά το μήνα αυτό, αρχίζει η άνοιξις και ανοίγουν τα άνθη. Ο μήνας αυτός παρά τους αρχαίους Ρωμαίους ήταν αφιερωμένος στην Αφροδίτη, εθεωρούντο δε ιερές, η πρώτη και η εικοστή τρίτη ημέρα (1), διότι κατά την τελευταία, εορτάζοντες το άνοιγμα των οίνων (vinualia priora) εγεύοντο για πρώτη φορά, τον παλαιόν οίνον.

[συνειρμικά μας παραπέμπει στην Αγία Γραφή... 17 οὐδὲ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μήγε, ρήγνυνται οἱ ἀσκοί, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς βάλλουσι καινούς, καὶ ἀμφότεροι συντηροῦνται. (Ματθ.θ')

συμπληρώνοντας το παραπάνω, με το σκεπτικό ότι δίνουμε εξετάσεις καθημερινά, για το νέο πλήρωμα Της Νηός]....

και εθνικώς, αναμένοντας και ευχόμενοι και μακάρι εργαζόμενοι το παλαιό και ψευτορωμαίικο να ''πεταχτεί'' (καταργηθεί) όπως οι παληοί ασκοί.

ψαλμικώς... αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις, καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις ** αὐτοὺς καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν.

προτείνοντάς μας να εγγίσουμε και οικειοποιήσουμε (και μεθέξουμε) την σταθερότητα Του Κυρίου για να μην απολεστούμε. Όπως ερχόμενο το Φως διώχνει τις σκιές και συμπαρασύρονται μαζί με αυτές οι πράττοντες τις σκιώδεις πράξεις