με αφορμή τον εορτάζοντα αγ. Αρτέμιο (20 Οκτ) ακτίνα ΦΩΤΟΣ και θείου έρωτος προς αρτιότητα...

Ο Κύριος είναι αδελφός (1) με τον καθένα μας και εντυπούται βαθέως στις εικόνες Του ως δίδυμος. Σε όλους εμάς, τους έχοντες του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος). Κι εμείς, ως άλλοι φιλισταίοι (κρήτες – κοιλία και σαρκικό φρόνημα) σκεπάζουμε με χώματα και θάβουμε τα πηγάδια (που ως λάλον ύδωρ και θησαυρό, μπορεί να μας ξεδιψάσει και πλουτίσει) που διανοίγει ο Ιακώβ… (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος, όπως μας γνωρίζει ο αββάς Δωρόθεος για την συνείδηση).  

Δίδυμος μεθερμηνεύτηκε και ο απ.Θωμάς, ως πανομοιότυπος Του Κυρίου, μία κολώνα εκ των 12 αποστόλων. Πανομοιότυπα με Τον Κύριο, αγιογραφείται και ο αγ.Αρτέμιος ο μεγαλομάρτυρας, άλλη μία κολώνα Φωτός, που μακάρι να διαλύει τα ενδιάμεσα νέφη που μας απαγορεύουν να την δούμε και αξιοχρέως να παρακαλέσουμε την μεσιτεία και δοξάσουμε. Χειρ Θεού (14) που επισκιάζει και αναπλάθει τους θέλοντες να ανεβούν δια αυτών των αγίων ''ακτίνων'' από τον κοσμικό στον θείο έρωτα (6/20 Οκτ) και στον κατ’ευδοκίαν δίδυμό μας…. όπως συστοιχούνται ομότροπα η εορτή των αγγελικών ασωμάτων δυνάμεων και Της τιμιωτέρας και ενδοξοτέρας αυτών και των εισοδίων Της (8/21 Νοε) ... τα Χριστούγεννα (25/12) ή Θεοφάνεια κατά τον αγ.Γρηγόριο θεολόγο, με τα άγια Θεοφάνεια/Επιφάνεια (6/1) εορταζόμενα παράλληλα (και δυστυχώς ξεχωριστά, μέσα στο επιτρέπεται του καλού Θεού, ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΟΙΩΣΗ δογμάτων) από το παλαιό και νέο ημερολόγιο (που κακώς και διχαστικώς λαμβάνει διαστάσεις δογματικές)....  (ζητώντας συγγνώμη για το περίπου των ημερομηνιών και της συσχέτισης, αλλά συνειρμικά, αυτά μου θύμισαν, ως ''τρόπος ενεργείας Κυρίου''... περί διδύμων, ως την υπέρχρονη κορυφή Λ στα 2 κάτω άκρα και χρονικές ορθόδοξες προσεγγίσεις Του, βάσεις).  

Η διαφάνεια των δερματίνων χιτώνων ή η αδιαφάνεια (κατασπίλωση) αναδεικνύει ή αντίθετα κρύβει και αλλοιώνει το πρωτότυπο. Εικόνα και μήνυμα. Φως με γνώση και πληροφορία… 

Αναπτύσσεται ένας δρόμος καθαρότητος από την γη στον ουρανό, κι όσοι κατόρθωσαν την διάβαση, εκπέμπουν ακτίνες ουρανίου Φωτός, ώστε όποιος τις ‘’συλλάβει’’ και τις ακολουθήσει ως οδοδείκτες, να βρεθεί δια της Οδού, στην Ζωή. Ακτίνες δόξης από θεοπτία και μετοχής Του, όπως βαδίζεται αυτός ο δρόμος από τους πρόποδες του όρους Σινά όπου προσκυνούνται τα είδωλα, δια Της Θεοτόκου (φλεγομένης και μη καιομένης βάτου) (2) ως την κορυφή.  

Ακούγεται στην νεκρώσιμη ακολουθία… Εἰκών εἰμι, τῆς ἀρρήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων, οἰκτείρησον τὸ σὸν πλάσμα, Δέσποτα, καὶ

καθάρισον σῇ εὐσπλαγχνίᾳ, καὶ τὴν ποθεινὴν πατρίδα παράσχου μοι, Παραδείσου πάλιν ποιῶν πολίτην με. 

Κι έρχεται ‘’σήμερα’’ ο εορταζόμενος μεγαλομάρτυς άγιος που του συνέτριψαν όλα τα οστά να διανοίξει τον δρόμο για μας. Στον συναξαριστή του, βρέθηκε να τον πειράζουν ότι είναι προστάτης των διδύμων των ανδρών… 

Με αυτό σαν αφορμή, καλούμαστε μη μείνουμε στην φαρισσαϊκή προσέγγιση και αίτησης μόνο έξω υγείας, αλλά ιδίως πνευματικής. 

Μην μείνουμε στην χοϊκή περιτομή του νόμου, αλλά δια σταυρού να τύχουμε αναστάσεως. Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· αγ.Ιωάννου δαμασκηνού 

περιτέμνοντας τις αμαρτίες… η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή 

Σήμερα στον απόστολο* απεικονίστηκε η σχέση κεφαλής και σώματος, ανδρός και γυναικός με πρότυπο Τον Κύριο και την εκκλησία (σώμα Του). Σχέση και για μονήρεις και για υπ-ανδρεμένους (υπό Του Ανδρός ευλογημένους μυστηριακά ορθόδοξα, ζεύγους). 

Στεφανούται σήμερα ο άγιος και αποστέλλει εξ αγίου κατοικητηρίου ακτίνες να φωτιστούμε και ορθοπορήσουμε…. εκ των διδύμων στην μονάδα…. (εκ του κάτω άκρου δια της σπονδυλικής στήλης που εννοεί την σταύρωση, στην μοναδική κεφαλή και νυν) εκ της συντριβής όλων των οστών, στο οστούν ου συντριβήσεται … από το ανθρωπαρέσκων** στην άλλη όψη, στο να  αρέσουμε Στον Άνθρωπο. Από τον χοϊκό και επιδερμικό έρωτα τον σπιλούντα, στον θείο και άσπιλο δια Της Μεσσίτριας (Άσπιλης, Αμόλυντης, Άφθορης, Άχραντης, Αγνής…)*** vs των άλλων πέντε άλφα (πεντάλφα) καθελκτικής υποκινούσας μαγείας, που δια της βιομηχανίας του θεάματος και μουσικής, ρυπαίνει και σαν χοάνη ρουφά προς απώλεια.   

Μακάρι, όσοι θα θέλαμε να ανελκόμαστε από Την ολκάδα των θελόντων σωθήναι, μην μείνουμε μόνο στην θεωρητική ‘’αγάπη’’ και αίτηση. 

…ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος. ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου·… (ψαλμ.κα’) και… παρότι ο λέων ο ωρυόμενος έξω της εκκλησίας διακρίνεται για την κινητικότητα και ισχύ του κατά το επιτρέπεται του Θεού και τα δικαιώματα που του δίνουμε, μέσα στην εκκλησία ακινητεί όπως καταγράφεται: … Ὁ Θεὸς τῶν πνευμάτων καὶ πάσης σαρκός, ὁ τὸν θάνατον καταπατήσας τὸν δὲ διάβολον καταργήσας (ή "ὁ τὸν θάνατον καταργήσας, τὸν δὲ διάβολον καταπατήσας ") (3) καὶ ζωὴν τῷ κόσμῳ σου δωρησάμενος … ώστε τον σαρκικό άνθρωπο με τους έρωτές του να τον αναβιβάσει ως πνευματικά αναγεννημένο, σε βιώματα θείου έρωτος. Από τους σπίλους και στίγματα ένεκα πταισμάτων, στην Άσπιλο. Από την κοιλία όπου τήκεται η καρδία μου από πυρ σαρκικό (και πάθη περιγάστρια) στην κεφαλή και καύση εντός της καρδίας, άλλου πυρός. Αμήν απόπλυνον τω Αιματί Σου τω αγίω ... ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος…. από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος.

Η γυναίκα μας (για τους υπανδρεμένους) και το σώμα για τους μονήρεις, υπέχει την θέση του ενδύματος. Είναι αυτό που πρέπει να προσέχουμε μην σπιλωθεί και ακούσουμε και νοιώσουμε δικαίως την εκβολή δια των αγγέλων, επειδή ένδυμα ουκ έχουμε ίνα εισέλθουμε στον Νυμφώνα... 

Αμήν δι ευχών, γένοιτο. 

--- 

* ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ… οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι, ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος. οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ· οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ’ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν ἐκκλησίαν· ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ· ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν. πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ’ ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα. (Εφεσ. ε' 25-33) 

** περί οστών ανθρωπαρέσκων …. δύο όψεις και προοπτικές φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται. (ψαλμ.λγ’) 

*** με αφορμή τα ΤΡΙΑ “A” του ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Τσαλίκη 

(1) Για την ανάσταση του Λαζάρου 

(2) πορεία αμήν ανοδική, αλλά εν τοις πράγμασι, δύο κατευθύνσεων, αναλόγως της φωτιάς που πνέει εντός. Φωτιάς μίας που πολεμά την άλλην... με εμάς, αμήν προσανατολισμένους και κινούμενους προς το θείο πυρ...  ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας. (από βαθμίδα 15η, περί αγνείας της κλίμακας αγ.Ιωάννου σιναΐτου)

(3) όπως αχειροποιήτως φαίνεται μαρμαρωμένος στο οπισθόφυλλο της Μύησης και Ορθοδοξίας...  

χθων και αντιχθών και περί διδύμων, όχι μόνο δεξιά αριστερά χοϊκών, αλλά και άνω – κάτω, όπως προτείνεται η μετάβασή μας από την γη στον ουρανό… 

Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς... μην μείνουμε απλούμενοι διανοητικά στείρα, αλλά να τύχει ο νους δια Σταυρού ανύψωσης και ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ και μετοχής στα Του Νοός.

--- 

Για την πληρότητα της προσεγγίσεως του μεγάλου κεφαλαίου του έρωτα, ίσως απαιτούνται (για να μην παρεξηγηθούμε λόγω απολυτότητος των άκρων ως άσπρο/μαύρο) δυο παραπάνω σκέψεις. 

Όπως δεν ξεδοντιάζεται ο θυμός και το θέλημα αλλά γίνεται προσπάθεια ορθού προσανατολισμού και διοχέτευσης, από θελήματα σαρκικά σε θέλημα Θεού αλλά και νάχουμε θυμό, αλλά όχι εμπαθή κατά το οργίζεστε και μην αμαρτάνετε, στραμμένο τον θυμό ενάντια στον εχθρό διάβολο, έτσι και με την τροφή (θα ακολουθήσει πρόταση από αγ.Ιωαννη κλίμακος περί γαστριμαργίας) και του έρωτος που είναι τροφή ψυχοσωματική, θα πρέπει να διακρίνουμε με ποιον πρακτικό τρόπο γίνεται η ανάβαση. 

Όπως με τον δύτη που ανέρχεται από τα κάτω ύδατα στην επιφάνεια, για να μην ασθενήσει με την νόσο του αζώτου επιβάλλεται η σταδιακή ισορροπία των μέσα και έξω πιέσεων, έτσι πρέπει να γίνεται η ανάβαση επί της κλίμακος. 

Λέει ο αγ.Ιωάννης στην 14^η βαθμίδα…. Ἐνόμισε ὁ θεήλατος Εὐάγριος (1) ὅτι ἔγινε σοφώτερος τῶν σοφῶν καὶ στὴν μορφὴ καὶ στὸ περιεχόμενο τῶν λόγων του. Ἀπατήθηκε ὅμως ὁ ταλαίπωρος καὶ φάνηκε ἀνοητότερος τῶν ἀνοήτων καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα ζητήματα καὶ σ᾿ αὐτό. Ἐδίδαξε: «Ὁσάκις ἡ ψυχὴ ἐπιθυμεῖ ποικίλα φαγητά, ἂς θλίβεται μὲ ἄρτον μόνο καὶ ὕδωρ». Εἶναι δὲ ἡ προσταγή του αὐτὴ σὰν νὰ προτρέπης ἕνα παιδὶ ν᾿ ἀνεβῆ μὲ ἕνα βῆμα ὅλη τὴν σκάλα.

Ἐμεῖς ὅμως, ἀντικρούοντες τὸν ὁρισμό του, ὡς ἑξῆς ὁρίζουμε: Ὅταν ἐπιθυμοῦμε τὰ διάφορα φαγητά, ζητοῦμε κάτι ποὺ εἶναι μέσα στὴν φύσι μας. Γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο ἂς χρησιμοποιήσωμε ἕνα τέχνασμα πρὸς τὴν πολυμήχανη κοιλία, καὶ μάλιστα ἂν δὲν μᾶς ἀπειλῆ βαρύτατος πόλεμος ἢ δὲν ὑπάρχη πένθος ἢ κανὼν γιὰ προηγούμενες σοβαρὲς πτώσεις. Ἂς κόψωμε πρῶτα τὰ λιπαρά, ἔπειτα τὰ ἐρεθιστικὰ καὶ ἔπειτα τὰ εὔγευστα. 

ΔΕΝ καταργείται το άζωτο που διαλύει την καυστικότητα του οξυγόνου, αλλά η αδιάκριτη χρησιμοποίηση του (υπέρ μέτρου κατάχρηση) και μάλιστα υπέρ των δηλητηρίων μονοξειδίου/ διοξειδίου και άλλων ρυπαρών ουσιών (παραφύση) αποβαίνει εις βάρος μας, ως ψυχοκτόνα. Για τους θέλοντες οξυγόνο και ΦΩΣ εγκρατευτές αλλά και αθλητές όπως οι άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη, μπορεί να φαντάζει υπέρ μέτρον αγώνες, αλλά όχι ανεφάρμοστα όταν υπάρχει σχετική επιθυμία (επιθυμία Θεού) και ευλογία!! θεία αγάπη και θείο πυρ που υπερισχύει του άλλου πυρός*…

…όπως η τροφή, έτσι και ο έρωτας (με την φυσική του διάσταση)…. Ἂς κόψωμε πρῶτα τὰ λιπαρά, ἔπειτα τὰ ἐρεθιστικὰ καὶ ἔπειτα τὰ εὔγευστα. 

αποφεύγοντες ως πυρ κατακαίον περί βδελυκτών αμαρτιών και θεραπείας αυτών… για να δοθεί χώρος ενσάρκωσης Του Κυρίου, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψην το τρίτο θαύμα κατά την διάρκεια της Γεννήσεως…  τα 3 θαύματα με την Γέννηση του Κυρίου. 

Συμβολίστηκε και η κεφαλή με τα δύο τρίγωνα (σαν την σημαία του ισραήλ) συμβολίζεται και η ερωτική σαρκική μίξη πάλι με το ίδιο εξάκτινο σύμβολο.

Ο θείος έρως εμβάζει στην κεφαλή, Χριστό (Εμμανουήλ) και κατευθύνεται από την θεωρία στην πράξη (από την κεφαλή προς το σώμα να κυοφορηθεί) και να κυριαρχήσει αυτή η νοητική δωρεά αγνότητος και στο σώμα. Αντίθετα, η κάτω σεξουαλική τριβή (και όχι μόνο, αλλά με κάθε πάθος, αφού παρθένοι, τάχα αγνοί που καθησυχάζει την συνείδηση, ενασχολούνται μετά μανίας με φιλοδοξία, φιλαργυρία κ.α....) εισάγει θολούρα νοός, μόλυνση (γκριζάροντας και αμαυρίζοντας την έννοια), απαγόρευση όρασης και ακρόασης Χριστού, χαρακτηριστικό α-νόητης κεφαλής. Κι αυτό συμβαίνει μέσω της σάρκας και των εφάμαρτων ηδονών της, που επηρρεάζει αρνητικά τον νου, αφού εισάγουμε οικειοθελώς και συντονιζόμαστε με το αντιτιθέμενο πυρ. Δύο φωτιές*… που η μεν μία παχυλοποιεί** τον νου λόγω παθών και η άλλη που λεπτύνει την σάρκα, λόγω ασκήσεων. 

Είναι αυτό που διαβάζουμε… Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος).

Όσοι τελικά εντοπίζουν αυτά τα δύο τανύσματα και διακρίνουν την πρακτική και θεωρητική βοήθεια από την μία και φθορά από την άλλη, στον στίχο Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα. χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.... αντιλαμβάνονται την τιμή που πρέπει Στην Μεσσίτρια και Μητέρα Του Φωτός...

* Περὶ ἀφθάρτου ἐν φθαρτοῖς
ἐκ καμάτων καὶ ἱδρώτων ἁγνείας καὶ σωφροσύνης.

Ἁγνεία ἐστὶν ἀσωμάτου φύσεως οἰκείωσις. Ἁγνεία ἐστὶν φύσεως ὑπὲρ φύσιν ὑπερφυὴς ἄρνησις· καὶ ἀσωμάτων σώματος θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ παράδοξος ὄντως ἅμιλλα· ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας.... ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ Περὶ ἁγνείας

και... σαν φωτιά (πυρ τυγχάνει κατά τα ιερά γράμματα) διακριτικά πρέπει να χρησιμοποιείται, ανάλογα της θέλησής μας. Η φωτιά κολλά, κάνοντας τα δύο σε ένα και με Τον Κύριο αλλά και με την πόρνη (Α'Κορ.ς'16), επιζητούντες το πρώτο και αποφεύγοντες το δεύτερο, θερμαίνει (1) αλλά και καίει. Αμήν μη καταφλέξεις με.... κατά το .. Ἰδού, βαδίζω πρὸς θείαν κοινωνίαν· Πλαστουργέ, μὴ φλέξῃς με τῇ μετουσίᾳ· πῦρ γὰρ ὑπάρχεις τοὺς ἀναξίους φλέγον. ἀλλ᾿ οὖν κάθαρον ἐκ πάσης με κηλῖδος....

(1) μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, εἰ μή τι ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς καιρόν, ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχησθε, ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς διὰ τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν. (Α΄Κορ.ζ'5) 

** Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας