και η διαχρονικότητά της...
Μας συμφέρει, να μην μείνουμε μόνο στα μεγάλα γεγονότα, Γεννήσεως, Αναστάσεως, γιατί η παρουσία Του Κυρίου επί γης, ενεργεί σε κάθε έναν που επιδέχεται διορθώσεως…. ανεξάρτητα της εποχής. Ενεργεί σε κάθε ιστορικό πρόσωπο και συγχρόνως με το ίδιο πνεύμα, στον καθένα αναλογικά.
Όταν θεραπεύει τυφλό, επεκτείνεται σε κάθε νου. Όταν ανορθώνει και ανασταίνει παράλυτο, πάλι στον νου αναφέρεται. Όταν καθαρίζει λεπρό, με λέπρα στην ψυχή την αμαρτία, καθαρίζει με προϋποθέσεις, κάθε ψυχή, αφαιρώντας τους μολυσμούς σαρκός και πνεύματος, ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων.
Είναι το... Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου τί ἐποίησά σοι, ἢ τί σοι παρηνώχλησα; τοὺς τυφλούς σου ἐφώτισα, τοὺς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπὶ κλίνης ἠνωρθωσάμην. Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καὶ τί μοι ἀνταπέδωκας; ἀντὶ τοῦ μάννα χολήν, ἀντὶ τοῦ ὕδατος ὄξος, ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με, σταυρῷ με προσηλώσατε· οὐκέτι στέγω λοιπόν, καλέσω μου τὰ ἔθνη, κᾀκεῖνα με δοξάσουσι, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι, κᾀγὼ αὐτοῖς δωρήσομαι, ζωὴν τὴν αἰώνιον. αναφερόμενος στον ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ) επεκτεινόμενο, σε κάθε νου....
Όταν ανορθώνει την συγκύπτουσα, ανορθώνει την διάνοια που ενασχολείται μόνο με τα γήινα … ζωοποιεί τον τεθανατωμένο και υιό της χήρας στην ναΐν και κόρη του ιαείρου, ζωοποιώντας την φύση και την ψυχή …
Τον τρόπο σκέψης των αναγωγών από τα ιστορικά πρόσωπα σαν αναλογίες στον εαυτό, μας τον γνωρίζει μυσταγωγικά ο αγ.Μάξιμος ομολογητής (1) κι είναι
απαραίτητος, αφού ‘’πρέπει’’ να τα βρούμε όλα εντός, με σκοπό την βασιλεία.Στην αγιογραφία του σημερινού ευαγγελίου (των γαδαρηνών, Λουκ.η´ 27 – 39) σκιαγραφείται διαχρονικά η πνευματική κατάσταση των ανθρώπων, πέραν εποχών, οπότε και η ‘’σήμερον’’ ημέρα, για να μας δώσει άλλη μία ευκαιρία αυτογνωσίας, θεογνωσίας για να δούμε το πρόβλημα και προχωρήσουμε στην λύση. Να τοποθετηθούμε σχετικά… υπό ποιον θέλουμε να εξουσιαζόμαστε….
Ακούμε για δαιμονισμένους και το μυαλό μας πάει σε ανθρώπους που βγάζουν αφρούς. Αυτή η ίδια η εικόνα που βάζουμε, ‘’σκεπάζουν’’ την πραγματικότητα, ώστε να διαλανθάνει της προσοχής και της αντίδρασης η κατάσταση του καθενός… (που δυστυχώς, δεν απέχει και πολύ από την περικοπή του ευαγγελίου).
Αυτές οι ακραίες καταστάσεις και σχεδόν ‘’απόλυτου’’ εξουσιασμού των δαιμόνων (εδώ λεγεών, πλήθος πολύ) στον άνθρωπο είναι ‘’καθημερινότητα’’.
Βλέπουμε χειροπέδες σιδηρές, πύρρους, τάφους για να θυμηθούμε ότι Ο Κύριος παρότι κατέβηκε άπαξ στον άδη και έσπασε τα δεσμά, αυτό επαναλαμβάνεται στους αιώνες και όχι μόνο την Μ.Παρασκευή. ΑΝ το ‘’κήρυγμα’’ δεν το εξαντλήσουμε στο τω καιρώ εκείνω…. και το προσαρμόσουμε στο ‘’σήμερα’’… ανοίγουμε τον νου για να μας χαρίσει την δική Του ελευθερία και την δική Του σωφροσύνη.... που μεταξύ έκπτωτου κόσμου με την νοοτροπία του και βασιλείας, νάναι απαραίτητη η σβέσις (δια Σταυρού) η φυλάττουσα τον παράδεισο, φλογίνη ρομφαία... (η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης).
Με αυτά τα δεδομένα, η αγιογραφία δεν δείχνει απλά τον έναν δαιμονισμένο, που ελευθερωμένος τον βλέπουμε ... ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, αλλά όλους τους πολίτες εκείνης της πόλης, που ενώ μοιάζουν ιματισμένοι και ''σώφρονες'' (με τα μέτρα του κόσμου), στην πραγματικότητα αυτή η ένδυση και αυτή η σωφροσύνη είναι επιδερμική, ενώ στην βαθεία καρδία ισχύει το αλυσοδέσιμο και η γυμνότητα, χωρίς θείο ένδυμα [γιατί, αλλιώς τα πράματα είναι κι αλλιώς φαίνονται .... η έξω και η έσω πραγματικότητα… (η βιολογική ζωή και η Ζωή της ψυχής)]. Κι αυτό, γιατί ''κρέμασαν'' (κρεμάμε) την ζωή μας στους δερμάτινοι χιτώνες ( 6 άρθρα ) στην συκή, σαν τον ιούδα κι όχι στον Σταυρό που ανασταίνει... [«Ἀπέξεσε τῷ ξίφει τῆς ἐγκρατείας τοὺς δερματίνους χιτώνας τῆς νεκρώσεως καὶ ὕφανε ἱμάτιον σωτηρίου». (μέγας Ιλαρίων), για όποιον επιθυμήσει να θεραπευτεί... και ανεβεί από το κατ'εικόνα στο καθ'ωμοίωση...].
Παρά δε την επιθυμία και δέησή του να Τον ακολουθήσει, Ο Κύριος τον άφησε στον οίκο του σαν ομολογητή, εν μέσω άλλων ''ιματισμένων'' και άλλης φρονήσεως, για να γίνει κριτής τους, δάσκαλός τους, ελεγκτής τους που έδιωξαν Τον Κύριο και δεν Τον δέχτηκαν σαν θεραπευτή τους, με την ευχή εμείς στο τώρα, να μην μοιάσουμε τους γαδαρηνούς και τελικά μείνουμε αναπολόγητοι.
Είναι προσωπική επιλογή, να προχωράμε στην μέσα σε απόλυτες γραμμές εθελουσία κατάληψη (από αρνητική σε θετική) και παροχή εξουσίας εφ’ημών (ψυχή τε και σώματι) στον ένα από τους δύο ‘’κυρίους’’ δίνοντάς Του (ή του) το κλειδί της κυριότητάς μας… εθελουσία πνευματοκατάληψη.... εθελούσια δαιμονοκατάληψη... ποιώντας τον (εν δυνάμει) ναό μας ή ναό ενοίκησης Θεού ή άνδρο και οίκο δαιμόνων… 16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. (Β’Κορ.ς’) κι αυτό, ΑΝ θέλουμε να είμαστε λαός Του και να εμπεριπατεί μαζί μας…
Αμήν επί του
πρακτέου, να ισχύσει η ευχή, η μετά την θείαν κοινωνίαν… Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
ἵν᾿ ὡς σὸν οἶκον εἰσόδῳ κοινωνίας,
ὡς πῦρ με φεύγῃ πᾶς κακοῦργος, πᾶν πάθος.
μεταμορφώνοντας το όλον ‘’σκήνωμα’’ με τα μέλη του… και νου, και χείλη, και μάτια, και νεφρούς και καρδία, και πόδες, και χέρια… με την μετασκευάζουσα σε οίκο Θεού, Προσευχή προς την Παναγία (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά). Αμήν δι ευχών και ενεργείας Της Θεοτόκου, του καθαρότερου οίκου και του λειτουργικότερου οχήματος (χερουβείμ και σεραφείμ)…
Είναι η εξομολόγηση, η προσευχή και νηστεία* και η όλη θεραπευτική αγωγή (Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας) που χρησιμοποιεί η ορθοδοξία με τα μυστικά και μυστηριακά Της εφόδια για να λυτρωθεί ο άνθρωπος ΑΝ θέλει, γιατί είδαμε ότι οι γεργεσηνοί Τον εδίωξαν έξω της χώρας τους, γιατί θα ζημιωνόντουσαν οικονομικά… Την ίδια συμ-περι-φορά (6) δείχνουμε και πολλοί από εμάς που θέλουμε να κρατήσουμε τα θέλω μας, τα πάθη μας, που αντιτίθενται στο θείο θέλημα…
Εν τω μεταξύ, δαίμονες και άγγελοι, είναι πνεύματα λεπτά που εισέρχονται στα μέλη μας, αρρωσταίνοντάς τα ή εξυγιαίνοντάς τα, αντίστοιχα.
Το εντοπίζουμε στο Άξιον εστί και θεραπεία για τον όλο οίκο μας και το όλο όχημά μας… όπου, με την είσοδο Του Κυρίου στον ενιαυτό και κύκλο (έλικα και σπείρα) της ζωής μας, αρχίζει και η οδός προς τα άνω (9) και συγχρόνως η θεραπεία μας… (αρχή ινδίκτου και αρχή θεραπείας…).
Το κατά πόσο ο καλός Θεός μέσα στην παιδαγωγία Του και του καθενός το συμφέρον θα επιτρέψει πειρασμό, σκόλωπα, σταυρό… το βλέπουμε και στον πρωτοκορυφαίο απ.Παύλο με το… αρκεί σοι η χάρις μου** αλλά και σε πολλούς ακόμη αγίους και απλούς ανθρώπους, ανθρώπους του Θεού, που έχουν θλίψεις… αφού … 33 ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε. ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον. (Ιωαν.ιστ’). Εμφανώς δε και μεταξύ πολλών και στον γερ. Θεοφύλακτο***
Αμήν, καλές υπομονές…
---
(1) Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της; (αγ.Μάξιμος ομολογητής)
(2) "Όταν ακούσεις ότι ο Χριστός κατέβηκε στον άδη και ελευθέρωσε όλες τις ψυχές που ήταν εκεί, μη νομίζεις ότι αυτό είναι μακριά από όσα γίνονται σήμερα.
Να θεωρείς δηλαδή ότι η καρδιά είναι ο τάφος και εκεί είναι θαμμένοι οι λογισμοί και ο νους, μέσα στο βαθύ σκοτάδι.
Έρχεται λοιπόν ο Κύριος στις ψυχές που Τον επικαλούνται από τον άδη, δηλαδή στο βάθος της καρδιάς, και εκεί διατάζει τον θάνατο: "άφησε, του λέει, ελεύθερες τις φυλακισμένες ψυχές, οι οποίες ζητούν εμένα που μπορώ να τις σώσω".
Κατόπιν, αφού σηκώσει τη βαριά πέτρα που σκεπάζει την ψυχή, ανοίγει τον τάφο και ανασταίνει τον πράγματι νεκρό και ελευθερώνει τη φυλακισμένη ψυχή από τη σκοτεινή φυλακή". - άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
(3) Αυτή είναι η (βιούμενη) αίγυπτος, σαν φαραώ μας αλυσοδένει… ἐταπείνωσαν ἐν πέδαις τοὺς πόδας αὐτοῦ, σίδηρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ αὐτοῦ… (ψαλμ.ρδ’) μέσα σε κάθε λόγο και προσέγγιση του ρδ’ ψαλμού
…ὅτι συνέτριψε πύλας χαλκᾶς καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνέθλασεν.
ἀντελάβετο αὐτῶν ἐξ ὁδοῦ ἀνομίας αὐτῶν, διὰ γὰρ τὰς ἀνομίας αὐτῶν ἐταπεινώθησαν· πᾶν βρῶμα ἐβδελύξατο ἡ ψυχὴ αὐτῶν, καὶ ἤγγισαν ἕως τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου· καὶ ἐκέκραξαν πρὸς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτούς, ἀπέστειλε τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ ἰάσατο αὐτοὺς καὶ ἐρρύσατο αὐτοὺς ἐκ τῶν διαφθορῶν αὐτῶν. (ψαλμ.ρς’)
για να δοθεί η λύση, το σπάσιμο των δεσμών, από τώρα και στους αιώνες…. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. (ψαλμ.ρε’) κι αν δεν το καταφέρουμε χάριτι από τώρα, να μην περιμένουμε τότε που ουκ έστιν μετάνοια… (εν τω άιδη... α στερητικό και ιδη... εκεί που δεν βλέπουμε φως, αφού ήρθε εδώ στον κόσμο και δεν Το είδαμε, δεν Τον πιστέψαμε, δεν ακολουθήσαμε τις ζωηφόρες Του εντολές...).
** 7 Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. 8 ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ. 10 διὸ εὐδοκῶ ἐν ἀσθενείαις, ἐν ὕβρεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ὑπὲρ Χριστοῦ· ὅταν γὰρ ἀσθενῶ, τότε δυνατός εἰμι…. (Β’Κορ.ιβ’)
*** Πολλές φορές ο πόνος δυνάμωνε πολύ. Απ’ ό,τι έλεγε κι ο ίδιος ο Γέροντας Θεοφύλακτος πήγαινε συχνά στους φίλους του, τους αγίους Αναργύρους, και τους παραπονιόταν γιατί δεν τον θεραπεύουν και μετά τους έβλεπε στον ύπνο του να του λένε:
–Εμείς, Γέροντα, σε θεραπεύουμε, εάν το θέλεις! Αλλά αυτό εσένα δεν σε συμφέρει!...
Αυτή η «πληροφορία» που έπαιρνε, τον ανέπαυε και τον παρηγορούσε γι’ αρκετό καιρό. Και μετά πάλι συνέχιζε ο σταυρός του …
πηγή: η ψηφιακή συνταγογράφηση και η Ουράνια Συνταγογράφηση στον καιρό που θα λείπουν φάρμακα
σχετικά…
Οι Γεργεσηνοί και εμείς (αγ.Νικόλαος βελιμίροβιτς)
ο δαιμονισμένος των γαδαρηνών ( +μητρ. Aντώνιος Bloom)ο φόβος θανάτου σε πιστούς και απίστους ....
η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου