η κατά γράμμα και η κατά πνεύμα προσέγγιση…

…η κατά γράμμα και η κατά πνεύμα προσέγγιση, δεν αφορά μόνο τις Γραφές, αλλά είναι νοοτροπία ζωής (και αφορά όλα τα συμβαίνοντα στον κόσμο… ). Η ερμηνεία και περαιτέρω διαχείρηση, εξαρτάται από το πώς λαμβάνουμε τα φαινόμενα. Ως έχουν, ξερά κοσμικά όπως τα χοϊκά αισθητήρια μας πληροφορούν, χαμηλά, σκιώδη με πνεύμα συγκύπτουσας διάνοιας (που χρήζει θεραπείας) ή αν θα μπορέσει τελικά ο νους να εντοπίσει πίσω από το φαίνεσθαι το είναι και το υψηλό τους νόημα, όσες φορές φυσικά αυτό εμπεριέχεται μέσα στα γεγονότα της ζωής μας, σαν κρυμμένη ουσία. 

Η υπέρβαση, η διείσδυση, η βαθύτερη κατανόηση εξαρτάται από το κατά πόσο μπορεί ο νους να διαπεράσει τα νέφη (παθών) που τον σκιάζουν… 

Κι όλα αυτά, με αφορμή τον π.Αθανάσιο που αναφερόμενος στον κατακλυσμό, είπε πως αυτός έγινε την 20ή Νοε. Κι εμείς ξέρουμε και τον εμπιστευόμαστε, ότι για να προβεί σε αυτό το σχόλιο, φαίνεται, ότι ακολουθεί έναν μίτο, τον οποίον θεόπνευστα παρέλαβε από την παράδοση.  

Ένας σχολαστικιστής και κατά γράμμα ερμηνευτής, που πολύ θα ήθελε να καταργήσει το ισότιμο σκέλος των Γραφών, που είναι η παράδοση της ορθοδοξίας, μένοντας στο κατά γράμμα, θα έμενε στην Γραφή, που λέει για τον κατακλυσμό

ότι έγινε : … ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ μηνός, δλδ 27^η του μηνός Νοε, χαρούμενος που τον έβγαλε ψεύτη. Και παρότι φαίνεται να έχουν δίκηο, παραμένουν παρά την ‘’κατά γράμμα ερμηνεία’’ αιρετικοί, αφού αίρουν το κάτι άλλο που δεν φαίνεται. Το ίδιο ισχύει με αυτούς που ερμηνεύουν, ότι θα σωθούν μόνο 144 χιλιάδες… (με άλλη αφορμή, από το κατά γράμμα στο κατά πνεύμα… και άλλο παλαιότερο… περί Της Κιβωτού …). 

Είναι δυνατόν να ισχύει 20 (του μηνός) σαν παράδοση = 27 των γραφών ; λογικά όχι, αλλά πνευματικά μάλλον ναι, που γιαυτό ακολουθούν δυο δικαιολογητικές σκέψεις...  [μαζί με έναν μπούσουλα μεθοδολογίας, (συγγνώμη για το εκτενές, αλλά είναι μεγάλο θέμα, ανακούμπητο από πολλούς) συνδυασμού των δύο ''λογικών'' ή καλύτερα, μακάρι λόγοι βοηθητικοί για το πέρασμα από την μία, την τετράγωνη στην σφαιρική Του Κυρίου]...     

Μια πρώτη ''παράξενη’’ εξωλογική ταυτότητα που την γνωρίζουν όσοι έχουν λίγο ασχοληθεί με την θρησκεία μας, είναι ότι ενώ στα φυσικά, 1  3, στα πνευματικά και υπερφυσικά και κάτω υπό προϋποθέσεις (ορθοδοξίας), η μονάς εν τριάδι και τριάς εν μονάδι είναι ίσα ‘’μεγέθη’’ (άρα 1=3). (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...) όπως γνωρίζουμε από την φιλοξενία του αβραάμ (στον σπερματικό λόγο, όπου, βλέποντας τρία πρόσωπα τους προσφωνεί Ο Κύριός μου (μονάδα) και από τους αρχαίους σοφούς (μερική αλήθεια)... με πλείστες αναφορές για όσους ψάχνουν.  

Στο ίδιο πνεύμα και ας αφήσουμε αναπάντητα τα ερωτήματα των σχολαστικιστών, πως είναι δυνατόν στην Αγία Γραφή να ‘’μετριούνται’’ οι 12 γενηές σαν 14 ; [με μικρή ανάλυση στο : γενεαί δεκατέσσαρες... και στο : Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, αφού βέβαια πρώτα προσεγγιστεί και υιοθετηθεί ο τρόπος σκέψης, που έχει την αρχή του στο : Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ…. προσέγγιση της αφετηρίας].  

Ένα καλό φυσικό ερέθισμα είναι η ταυτότητα 1+1=0 (με 1 το κρατούμενο) που ισχύει στο δυαδικό σύστημα (των υπολογιστών) σε σχέση με την ταυτότητα 1+1=2 του συνηθισμένου δεκαδικού… δλδ δύο αλήθειες παράλληλες χωρίς η μία να αναιρεί την αλήθεια της άλλης, αρκεί ο άνθρωπος να διακρίνει την διαφορά εργασίας του νοός στα δύο διαφορετικά  ‘’συστήματα αναφοράς’’.  

Κι ο καθένας, με τον τρόπο που προσεγγίζει Τον Λόγο, όπως οι επιστήμονες προσέγγιζαν το φωτόνιο, σωματιδιακά ή ενεργειακά - κυματοειδώς και παίρνοντας ανάλογες απαντήσεις, αντίστοιχα συμβαίνει και με Τον Κύριο, που του δίνει την ανάλογη απάντηση. Με γνώμονα την αλήθεια κατά προσέγγιση που και τα δύο ισχύουν (και σωματιδιακά ΚΑΙ άνθρωπος και κυματοειδώς ενεργειακά ΚΑΙ Θεός, ως θεάνθρωπος Χριστός) ο δογματισμός ότι μόνο η μερική του αλήθεια είναι η σωστή, με απόρριψη της άλλης, είναι μικρόνοια και ασυγχωρεσιά του βάθους Της Αληθείας. Το μυστικό είναι στην ένωση (+ , στο και το ένα και το άλλο) κι όχι στην αντίθεση (ή το ένα ή το άλλο), διάζευξη και αναλύσεις επί αναλύσεων, όχι από πραγματική φιλαλήθεια, για να αυτοδικαιωθεί το εγώ και η γνώμη του… στην τελική όμως, ο παρατηρητής και μελετητής, να μην είναι απέξω από το παρατηρούμενο, αλλά σαν την κβαντική φυσική, όχι μόνο να μετέχει του αποτελέσματος, αλλά και να το ‘’προκαλεί’’.     

Ένα σχετικό παράδειγμα μας δίνει ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, όπου συγκρίνοντας τον ήλιο με τη γη, λέει πως για τους μεν επιστήμονες ο ήλιος είναι μεγαλύτερος από τη γη, για δε τους αγίους Πατέρες, ο ήλιος είναι ίσος με τη γη. Τοποθετήσεις, φαινομενικά αντιεπιστημονικές, μεσαιωνικές, προτάσεις που ‘’φυσικά’’ και ξεσηκώνουν υποτιμητικό μειδίαμα για τους ‘’λογικούς’’ του κόσμου τούτου. Κατά την πνευματική ετοιμότητα, υπάρχουν και οι άλλοι, λίγοι λογικοί Του Λόγου, που δέχονται αυτό ως ευλογία, φωτισμό του νου και μακάρι εργασία επ’αυτού, όπως φαίνεται στο… Διαστάσεις του ανθρώπου του εμπεριεχομένου και του περιέχοντος…  

Επανερχόμενοι στα του κατακλυσμού που προηγείται των εισοδίων, εισέρχεται Η καλή μας Παναγία ως τριετής, ένα εύπλαστο ζυμαράκι (0) στα άγια των αγίων για να τραφεί άμεσα από ουράνιο (άκτιστο) άρτο και κατορθώσει με την έμπρακτη ασκητική Της, την θεία υποδοχή και ενοίκηση Του Υψίστου στον καθαρότατο Ναό (ψυχή τε και σώματι)…. που Ο Ίδιος ‘’οικοδόμησε’’ για να ενοικήσει… Η σοφία ᾠκοδόμησεν ἑαυτῇ οἶκον καὶ ὑπήρεισε στύλους ἑπτά· (Παροιμ.θ’1)…. 9,1 … λατομημένοι επτά στύλοι (από την ενυπόστατο σοφία και Λόγο) που οδηγούν και ενώνουν το 1 με το 9 και 999 ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ… ως επουράνιος κλίμαξ δι Ης κατέβη Ο Θεός και γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν…   

Με την προσέγγιση αυτή, δικαιολογείται ο κατακλυσμός της 20ής σε σχέση με τα εισόδια της 21^ης Νοε, αφού αν δεν επιτευχθεί καθαρότητα από το κακό (με κ=20) μέσω κατακλυσμού (20), αν δεν καθαρθούμε δεν ακολουθεί η είσοδός μας στον ναό (κιβωτό) σαν 21η. Η ασκητική Της έχει ασφαλισμένα απόλυτα [με κύκλο προστασίας την Αλήθεια Του (Ο)] τα αισθητήριά Της προς τον έξω κόσμο, δια των οποίων θυρίδων θα μπορούσε να εισέλθει ο θάνατος... πράμα που δεν συνέβη ούτε στο σώμα ούτε στον νου Της Θεοτόκου αφού ήταν απόλυτα προσηλωμένη στα άνω (Λ) και Λόγο.   

Αλλά!! Ο Κύριος επί Σταυρού εκτείνων τα χέρια Του, καλεί πάντα τα έθνη, όχι μόνο χρονικά, αλλά από γενέσεως έως συντελείας, όλους τους προ και μετά Χριστόν χρονικά ανθρώπους εικόνες Του, αλλά χωρίς Χριστό, χωρίς Σταυρό, με μια οριζόντια (-) έκταση για να ανεβάσει χωρικά (κάθετα) όσους Τον ακολουθήσουν με το σταυρουδάκι τους, από χώρα στάσεως (επαναστάσεως κατά του Θεού) σε χώρα λαμπροφόρου αναστάσεως.    

Όλοι έχουν θέση μέσα στην αγκαλιά Του (Ο) αν κι αυτοί το θελήσουν. Και οι αγνοί στον πόδα Της Θεοτόκου και Ιωάννου αγαπημένου μαθητή (παραστάτες της Σταυρώσεως) αλλά και οι εξαγνισμένοι για χάριν Του Κυρίου, θεραπευμένοι από  Τον Ίδιο, σαν την παριστάμενη μερικές φορές, δίπλα στον Σταυρό, ιαθείσα και αγιασθείσα Μαρία Μαγδαληνή. 

Η πρόσκληση αφορά ειδικά αυτά τα έθνη που δεν έτυχαν παιδείας και νουθεσίας Κυρίου από τα εύπλαστα παιδικά τους χρόνια (τα εκτός νόμου, εκτός σοφίας) αφού οι ασθενείς έχουν χρεία γιατρού. Έτσι η θεραπεία της αγίας από τα 7 δαιμόνια, είναι ανάλογη με την μυστική παρουσία Του Κυρίου, στον καθένα, που πριν την μεταστροφή και ανάστασή του (1) Ο Κύριος τον ανορθώνει, οικοδομώντας τους 7 στύλους, παρότι ο άνθρωπος οικειοποιείται την προσπάθεια, την θέληση και τα λογικά επιτεύγματα (ώστε να ανέλθει στο 7 από το 4 και δουλεία). Κι αυτό γίνεται με τους δικούς Του έμμεσους λόγους (αληθείας), οι οποίοι είναι διάσπαρτοι στην θύραθεν (ένθεη) και υγιή φιλοσοφία.  

Κι εμείς, προσανατολισμένοι προς τα αριστερά, τα αόρατα, τα πνευματικά, βαδίζοντας φυγοκέντρως κυνηγώντας σαν υπνωτισμένοι γνώσεις και δυνάμεις, πραγματικά στρέφοντας τα νώτα προς την αγάπη και πρόσωπό Του, πριν φτάσουμε στο αδιέξοδο |< , και τέλειο κακό, ο καλός Θεός κανονίζει να μας ελκύσει και οδηγήσει προς επιστροφή, από τον θάνατο (και ειδωλολατρία 666) προς την Ζωή (999) και Φως. Με αυτήν την έννοια, παρότι οι θυρίδες μας δεν ήταν (ούτε βέβαια και τώρα είναι) απολύτως ασφαλισμένες (Ο) σαν Την Θεοτόκο, η αποκτηθείσα εσωτερική γνώση (7, επτά και σεπτά) εντοπίζεται μέσα στην ολότητά μας (Ο), σαν μικρά μαργαριταράκια. .. που υπό προϋποθέσεις ‘’καλού εμπορίου’’ (διαχείρησης) μπορεί να εξαγοράσουν τον Μεγάλο. 

Με αυτό το σκεπτικό, δίνεται πάλι, άλλη μια υπερβατική ισότητα, του 0 και του 7, αφού όλοι μας έχουμε μέσα μας με το κατ'εικόνα, εν σπόρω την Ζωή, τον θησαυρό, εν οστρακίνοις σκεύεσι... Ο Κύριος επιβλέπει αυτές (γνώσεις και δυνάμεις) του τι θα πέσει στην αντίληψή μας, ώστε αν τις  χρησιμοποιήσουμε με αγάπη για το καλό του άλλου κι όχι χαμερπώς συμφεροντολογικά του εαυτούλη μας εγωιστικά, να μας σώσει, μετατρέποντας τελικά ο Θεός το κακό σε καλό.... (με την σωστή χρήση αυτών). Είναι αδιάφορο αν ο αντικείμενος νομίζει πως με αυτές, (που έτσι υποσχέθηκε στον ΑΔΑΜ, ότι θα τον κάνει θεό χωρίς Θεό), μας δελεάζει, ώστε αν υπερηφανευτούμε (αρκεί ο εγωισμός), μας υποδουλώσει στην αιωνιότητα μακρυά Του.   

Από τον καθένα κατά την μετάνοια, επιστροφή του και ορθή χρήση, εξαρτάται αν αυτά τα δώρα, τα κρατήσει για τον εαυτό του, ζώντας στην φαντασία της αυτοθέωσης ή θα τα εναποθέσει στα πόδια Του Κυρίου στην νοητή βηθλεέμ. Κι αν προβεί στην δεύτερη σοφή επιλογή, παίρνει πνευματικά την θέση των σοφών ‘’μάγων’’ που Τον προσκυνούν. Με αντίθετη επιλογή, πορευόμαστε απομακρυνόμενοι της βηθλεέμ, μακράν του Φωτός. 

Η έννοια των δώρων λαμβάνει σάρκα και οστά γενόμενο βίωμα, ΑΝ Τον υποδεχτούμε εν μέση καρδία, ως Βασιλέα (χρυσό), ως Θεό (λιβάνι) και ότι πέθανε (σμύρνα) για τον καθένα. Τότε, παρά την χρονική απόσταση από το θείο γεγονός, αυτά τα δώρα προσφέρονται και από εμάς Στον Κύριο... γιατί, παρά το ότι τα θεία γεγονότα συνέβησαν άπαξ, αυτά παρατείνονται στους αιώνες, αναμένοντας και την δική μας μετοχή, πνευματικώ τω τρόπω.   

Δυστυχώς, δεν αρκούν αυτά τα τρία γενικά δώρα…. αλλά μπαίνει και μια ακόμη  μυστική προϋπόθεση… κατά το υιέ μου, δόσμοι σην καρδίαν, Ο Κύριος ζητά τις αμαρτίες μας να μας απαλλάξει από την ακινησία (περιορισμό και θάνατο) που μας προκαλούν (όπως συμβολίζουν τα σπάργανα σαν νεογέννητο και τα της ταφής Του… ). 

Είναι τόσο παράδοξη αυτή η εμπορική συναλλαγή, που αποδεικνύει την αρχοντιά κα την άπειρη αγάπη Του για τον καθένα μας, αφού εμείς Του δίνουμε τα βάρη κι ό,τι κακό έχουμε, αλλά Αυτός μας ξεκουράζει και μας ανταποδίδει την πίστη με το επουράνιο και μεγάλο μαργαρίτη, βασιλεία Του, το όντως ύψιστο αγαθό. 

Εν τω μεταξύ, αυτός ο ελεύθερος μικροθεός άνθρωπος, μπορεί να πει, ουκ έχομεν βασιλέα ει μη τον καίσαρα... να προσκυνά έτερους ψευδοθεούς (δαίμονες) και να μην αναγνωρίζει (και μετέχει) της θείας θυσίας, οπότε και συντάσσεται αντί με τον συσταυρούμενο που θα οδηγήσει Ο Κύριος στην ανάσταση (σήμερον μετ’Εμού έση), σε σταυρωτή και υβριστή Του ... επιλογή ζωής ή θανάτου.       

Για όποιον επιλέγει θεωρητικά, όπως όλοι μας, την ζωή και αμήν εργαζόμενοι πρακτικά, γίνεται κατορθωτέα η νέκρωση του θανάτου και ανάσταση και βασιλεία, με το Σώμα και το Αίμα, που μας αποπλύνει και τον καταργεί.  

Μια ακόμη μη λογική (αριθμητικά) ταυτότητα, μπορούμε να εντοπίσουμε και στο χις = χξς’…  Σε παληές αγίες γραφές συναντάται ο αριθμός του θηρίου ως 616 (χις’) και σε άλλες ως 666 (χξς’). Επειδή επικράτησε η τελευταία, η πρώτη είναι σχεδόν άγνωστη, ώστε να ‘’φιλοσοφηθεί’’ η έννοια της ισότητας. Νοηματικά και σχηματικά, είναι το ίδιο. Ο διαβολέας, (που το λέει και το όνομά του), μπαίνει στην μέση (XC, μεταξύ χ και ς) και διαβάλλει, είτε σαν Ι (ι’ τάγμα δαιμόνων, που καθέλκει ευθέως τις ψυχές μας στον άδη, μέσω ανομιών) είτε σαν ξ, όπως φαίνεται η οφιοειδής του πορεία, όντας επάνω, και μετέπειτα εκπεσών και κρεμάμενος, ως ουραγός Φωτός και απόλυτα εξαρτημένος (και μη προβαίνων σε καμμιά κίνηση, αν δεν του το επιτρέψει ο Κύριος) καθέλκων μας σπειροειδώς (6) με τις αμαρτίες μετά σώματος… Κι όπως λένε, με την σωστή διατύπωση του προβλήματος, εκεί μέσα βρίσκεται η λύση. Την φυγόκεντρο Ι την νικάμε με την επίκληση του παντοδυνάμου Ονόματος Του Κυρίου, και κεντρομόλο Ι, Ιησού, τις δε ελικοειδείς έξεις (συνήθειες) (6) και έλξεις προς τα κάτω που σαν πάθη μας απομακρύνουν από την χάρι, με τις αντίστοιχες αρετές (9), όπως γράφονται στην φιλοκαλία από τους αγίους, πρωτευόντως αυτά που πρέπει να ευστοχήσουμε σαν βιωτή, σε σχέση με τις δευτερεύουσες φιλοσοφίες, ακόμη και ένθεες, που δεν είναι απαραίτητες να γνωρίζουμε!! Κύριε ελέησον!!!  

Κι εμείς, παρότι εν μέσω πολλών ανομιών και αμαρτιών δεν πρέπει να αποκάμουμε, αλλά με ελπίδα που ου καταισχύνει, κατά την παραίνεση Του Κυρίου θαρσείτε… πρέπει να προχωράμε με τα δωρεάν μυστικά και μυστηριακά εφόδια που δίνει η ορθοδοξία… γιατί οι μεν πρώτοι οι κεχαριτωμένοι (στο πρόσωπο Της Παναγίας και Ιωάννου θεολόγου) ενέγραψαν (και εφάρμοσαν) τις θείες βουλές, απευθείας μέσα στην ολότητά τους (0), σε σχέση με αυτούς (τους περισσότερούς μας) που προηγήθηκε η σπερματική (0) εκ Γραφών και μερική αλήθεια (εξ εθνών) που νομοτελειακά όμως συνοδοιπορούσε και το σκότος [σαν την λέπρα που έπασχαν οι νόες (ισραήλ) στην έρημο, εξ αμαρτιών και ανομιών τους και διαχρονικά, μας… 6]…  

Μακάρι να διακρίνουμε πίσω από τα δύο ίχνη (0 και 7) την άπειρη ευσπλαγχνία και φιλανθρωπία Του Αληθινού Θεού, που οδοδεικτούν εν σκιά (7, ελληνικώς και ιουδαϊκώς, εν σημείοις και σοφία) Την Οδό, αρχής γενομένης από Βηθλεέμ, όπου Ο Λόγος σαρξ εγένετο….  

Στο… από τα 147 δελφικά παραγγέλματα στο ''άλ-φα'' που λείπει... κάπως ενδεικτικά αναλύεται το διπλανό σχήμα,  με βάση το πνεύμα που βρίσκεται πίσω από τους συγκεκριμένους αριθμούς. Κατά γράμμα, το 1, 4, 7 είναι διαφορετικά κι αυτό, κοσμικώς, δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Πίσω όμως από αυτά ''κρύβεται'' η πνευματική κατάσταση του ανθρώπου, που διαθέτει έτσι κι αλλιώς,  κορμό (|) κεφαλή ( ‘ ) και επιθυμίες [το κοινό, αλλά σε διαφορετική θέση, οριζόντιο τμήμα των τριών αριθμών. Κάτω από τους πόδες στο 1 της αρχής και του τέλους, σε σχέση με το κέντρο (που κυριαρχεί ως θάνατος στην γαστέρα στο 4,7)]. Έτσι, η κατάσταση και το βίωμα είναι διαφορετικό για τον καθένα, εξαρτώμενο σε μία από τις τρεις κατηγορίες βρίσκεται. Το πρώτο 1, δηλώνει ότι ήμασταν μονάδες μέσα στην μονάδα, κατά την προπτωτική μας δημιουργία. Μετά όμως την βρώση του απαγορευμένου καρπού, εισήχθηκε στην ολότητα μας ο θάνατος, (στην γαστέρα και ομφαλό, ο δράκων) οι επιθυμίες επαναστάτησαν και τιθασσεύονται δύσκολα κι αυτό γιατί έχουμε εκπέσει από την αγάπη και αλήθεια Του Αναρχου και Αχωρου Θεού, στην δουλεία υπό των δολίων δαιμόνων (Δ) μέσα στον σταυροειδή  τετραδιάστατο χωροχρόνο. 

Εκεί διαδραματίζεται σαν αγωνιστικός μας χώρος (και όσο χρόνο μας δώσει Ο Κύριος, σύνολο σταυρός), αν θα περάσουμε στην ευκτέα κατάληξη 1 (επανεισαγωγή της μονάδος μας στην Μονάδα Του) ή θα μείνουμε εκτός Αυτού.  

Ακολουθήσαμε και εισάγαμε στην ζωή μας, το πτωτικό πνεύμα (1+3=4), με το πρώτο πνεύμα (3) είναι το πονηρό, το αντίθεο, το φυγόκεντρο. Κι έρχεται το ελληνικό πνεύμα ως σοφία, λογική και φύση, αλλά και ο νόμος της ΠΔ, που μας προσφέρει εν σκιά το θείο πνεύμα (3) που παιδαγωγώντας μας, μας προετοιμάζει για την πίστη και ερχόμενη χάρι... [24 ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν·... (Γαλ.γ')].  

Αποτέλεσμα αυτής της παιδείας είναι η θεωρητική αποδέσμευση της κεφαλής από την έννοια του θανάτου. Επειδή όμως η γνώσις (κι η δύναμις) φυσιοί, νομοτελειακά, υψώνεται η κεφαλή με μια κάποια έπαρση. Την έπαρση της σοφίας (στους έλληνες) και την έπαρση του περιούσιου και τάχα κληρονόμου (στον νόμο και ιουδαίους), η οποία όμως έχει τρωτή φτέρνα (αχιλλέας και Ησαύ). Τρωτότητα και θάνατο, που μόνο ο πατριάρχης Ιακώβ (στον τύπο του Αγίου Πνεύματος) μπορεί να καλύψει το κενό του καλώς λίαν (που χωρίς Χριστό καταντά εμπαθώς κακώς) και περάσει τον άνθρωπο διακονώντας τον, παρότι μείζον, στο άριστα και νίκη κατά του θανάτου, που εκ της πτέρνης συμβαίνει.  

Το Πνεύμα του Θεού (με τους δύο ισότιμους και ταυτοδιδάσκαλους νόμους, φυσικό και γραπτό) ανορθώνει τον άνθρωπο (4+3=7) αλλά αυτό δεν αρκεί, αφού δεν πατήθηκε ακόμη ο θάνατος, με τον άνθρωπο νάναι ακόμη οικήτωρ του ΑΔΗ (147, με Α το πρώτο, Δ το τέταρτο και Η το έβδομο γράμμα της αλφαβήτου). Το πέρασμα σαν επιστροφή στο 1, Κύριο και Κυριακή μετά το σεπτό [αρρωστημένα σάββατο (7η) λες και ο άνθρωπος φτιάχτηκε για το Σάββατο ενώ ισχύει το ανάποδο, το Σάββατο για τον άνθρωπο για να μην μείνει σε αυτό] μπορεί να γίνει μόνο με ταπεινότητα και αγιασμό (και καταπάτηση παθών χάριτι, όπως δείχνουν οι γραμμούλες) και τα οποία χαρίσματα είναι εφικτά μόνο με τα (μυστικά και μυστηριακά) εφόδια της ορθοδοξίας, που μόνο αυτά θεραπεύουν και περνούν τον άνθρωπο από το 7 στο 1, ως ανάσταση.  

Το ίδιο Τριαδικό Πνεύμα (3) εντοπίζεται και στην τριάδα 

9

8

6

ως καταστάσεις ανθρώπων, όπως προηγήθηκε η ανάλογη εκτύπωση με το 1-4-7. Περπάτησε Ο Άνθρωπος επί γης (εκείνα τα 33 χρόνια) κατέβηκε στον άδη (για 33 ώρες) συνοδοιπορεί πλέον έως της συντελείας με τους ανθρώπους, αφού σταυρώθηκε μεταξύ δύο ληστών, έναν εκ δεξιών και έναν εξ ευωνύμων (αναστήθηκε, αναλήφθηκε μετά σώματος και δόμησε την άκτιστη εκκλησία, την όντως σωτήρια κιβωτό, δωρίζοντας εκ Θεού, το τελειοποιούν Άγιο Πνεύμα). Γνωρίζεται μεταξύ 6 και 9 σαν Μεσσίας ΙΗΣΟΥΣ - 888 και είναι Ο μόνος που μπορεί να περάσει τον άνθρωπο από τα είδωλα και αληθοφάνεια (6, όπου ΙΑΠΕΤΟΣ = 666 και αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης, είδωλο Του αληθινού) Στον Τριαδικό Θεό (999). 

Σαν Κριτής επί Σταυρού, (888) ο Σταυρός Του είναι ζυγός δικαιοσύνης, μεταξύ δύο ληστών (συμπυκνωμένα όλη η ανθρωπότητα) με δύο μοναδικές προοπτικές για τον καθένα μας... του μεν καταγομένου (6 και προς τα κάτω την κεφαλή) εις άδην τω βάρει της βλασφημίας, του δε κουφιζομένου πταισμάτων προς γνώσιν θεολογίας (9).... με μας, κατά την συμ-περι-φορά μας, πέριξ του νοητού Ηλίου, συμπεριφορά προς Θεό και άνθρωπο (+) να κινούμαστε μοιραίως επί της κλίμακος ... ή ανοδικώς προς προσέγγιση του αληθινού Θεού και  σωτηρία ή καθοδικώς προς απομάκρυνση, εξοστρακισμό και απώλεια... περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση). Κύριε ελέησον... Κύριε μνήσθητι!! 

…πάλι ανάλογα ...και μόνο το Άγιο Πνεύμα (3) και παράκλητος, μπορεί να περάσει τον άνθρωπο από το 5 (σαν απέναντι κατάσταση του ΑΔΑΜ που εκάθητο και ωδύρετο για την απώλεια... μνήμη εξορίας) αφού τον εξάγει από την κατέναντι (ς) κατάσταση, και εισάγει αυτόν μέσα στον Λόγο. Στο 2, ενώνοντας Λόγο (2) με τα εκτυπώματά Του, λόγους (5) επί γης, σκιές και ίχνη αλλά και οδοδείκτες.   

Όλα τα σχήματα (εδώ, ευκαιρίας δοθείσης περί αριθμών, όχι όμως σαν αριθμολογία, αλλά με πνευματική οπτική) και οι τρεις συστοιχίες 1,4,7 και 2,3,5 αλλά και 6,8,9 αναφέρονται στον άνθρωπο και τις καταστάσεις του, που διαφοροποιούνται από Τον Άνθρωπο. Αυτοί οι απλοί αριθμοί οδοδεικτούν προς την κρυμμένη πίσω από αυτούς ενωτική τελειότητα Του Κυρίου, όπως σαν Χ ενώνει τα 4 ακραία στοιχεία της φύσης (ΠΥΡ-ΑΗΡ-ΥΔΩΡ-ΓΗ) σαν ΑΙΘΗΡ που με την λεπτότητά του διαπερνά (και ελέγχει) τα πάντα έξω [αναφερόμενο όχι ως στοιχείο του κόσμου, αλλά ως Χριστός που Του δόθηκε πάσα η εξουσία. Είναι το : Συ εκ τεσσάρων στοιχείων την κτίσιν συναρμόσας, τεττάρσι καιροίς τον κύκλον του ενιαυτού εστεφάνωσας (εκ της ευχής καθαγιασμού των υδάτων) αλλά και τα τέσσερα άκρα του χρόνου σταυροειδώς ενωμένα (4 ηλιοστάσια και ισημερίες), που σαν 2 συλλήψεις και 2 γεννήσεις (Χριστού και Προδρόμου) που προτείνουν μετάνοια, γίνεται για όποιον αγαπά την θεία πρακτική και θεωρία, η μοναδική αφετηρία προς ανύψωση προς ουρανό, (ευθέως Ι και ελικοειδώς, 9) εμβάθυνση προς καρδία, ανάσταση και βασιλεία]. Κατά συνέπεια, από τον καθένα εξαρτάται η αναφορά (αν ενώνει την πάσα παιδεία) με Τον Άνθρωπο έχοντας προς Αυτόν προσανατολισμό και προοπτική ή τον αριθμό του ‘’ανθρώπου’’…

Πάλι, όπως από το ΑΡΧΩ και ύψιστο  επ’ουρανοίς θρόνο  κατέβηκε Ο Κύριος με την γέννησή Του ταπεινά στο υπ-άρχω, αναλαμβάνει ένδυμα την ευλογημένη, θεοπίβλεπτα δομηθείσα ελληνική αλφάβητο των 24 γραμμάτων (3Χ8=24), με το εγώ ειμί το Α και το Ω… τα ίδια ενδύματα και σχήματα, από το το 0-9 και από το Α-Ω, (φυσικά σε όλες τις γλώσσες ανθρώπων και τα αριθμητικά τους σύμβολα) χρησιμοποιεί και Ο Κύριος στην δική Του παιδεία που ανυψώνει τον άνθρωπο (ανέλκων, ως Λ ευθέως και ελικοειδώς 9 προς 999 ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ) αλλά και ο αντίθετος με την δική του παιδεία, προς απώλεια (καθέλκων ως V, κατοπτρικά, ευθέως ή ελικοειδώς 6, προς 666- ΙΑΠΕΤΟΣ, είδωλα και αληθοφάνεια... επειδή έτσι απλά, μοιάζει. Αλλά εκεί το πρόβλημα εκεί και η διαφορά του αληθινού από το κίβδηλο. Η όαση από τον πλάνο αντικατοπτρισμό της). Τα χρηστά και αντίχριστα ''γράμματα'', ανάλογα την εμπεριεχόμενη ουσία μέσα σε αυτά, που χρησιμοποιούνται ως δοχεία για να ξεδιψάσουν τον άνθρωπο ή τον πυρώσουν* αντίθεα. Θεραπεύσουν με θείο φάρμακο ή δηλητηριάσουν με δαιμονικό φαρμάκι... (πέραν γλυκύτητος ή πικράδας που γεύονται τα χοϊκά αισθητήρια). Σε μας εναπόκειται η μελέτη, η προσευχή, η διάκριση... Αμήν Ο Κύριος να δώσει.     

[* πυρώσει, χαυνώσει, κοιμίσει την συνείδηση και σκεπάσει με πολύ λάσπη και ρύπος τον θησαυρό... και άλλο ύδωρ (όπως οι φιλισταίοι (κρητικό φύλο - γαστέρα) παράχωναν τα πηγάδια που άνοιγε ο Ιακώβ) έτσι, έξ-υπνος τελικά θα αποδειχθεί όποιος στην προβαλλόμενη παιδεία επιλέγει αυτή (την ψυχωφελή, αποφεύγοντας τα μάταια αναγνώσματα και ιδιαίτερα τα ψυχοβλαβή) που θα τον εξυπνήσει εκ του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας αλλά και ανομίας. Ευχής έργο μη πλανώμενος, βοηθούμενος από πνευματικούς ανθρώπους και μελέτες που βοηθούν στην περιτομή αμαρτιών ώστε ελικοειδώς να ελευθερώνεται από τον χαλινό που δεσμεύει σαν άλογο, την κεφαλή... Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης, κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν· ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, ἐν ᾧ καὶ περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ, συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν. (Κολ. β' 8-12)].

Ο Λόγος σαρξ εγένετο, και οι λόγοι Του, σαρκούνται, φορώντας οι θείες έννοιες, ένδυμα. Έτσι, δι αυτών (αν ‘’μεταφράσουμε’’ τους λόγους υγιώς), Τον προσεγγίζουμε και πάλι δι αυτών ως μέσον,  μας νουθετεί, για να στηθεί ένας διάλογος των δύο προσώπων, χωρίς ασυνέχεια. 

 

ενεργεί δια των λόγων (γραπτών και φυσικών) μυστικά, ώστε οι  αναγνώστες κατά την ετοιμότητά τους, να προοδεύουν. Όλοι οι διάσπαρτοι λόγοι, αν έχουν κεντρικό πρόσωπο Τον Κύριο, οδοδεικτούν Αυτόν και ανευρίσκεται πίσω από τα σχήματα, αν όμως όχι, έχοντας άλλους στόχους με παρερμηνείες συμφεροντολογικές ή αιρετικές, όλα αυτά παραμένει μια άγνωστη ‘’γλώσσα’’ που συγχύζει (δομώντας τον πύργο της βαβέλ). 

Κι όλα εξαρτώνται με ποιο φίλτρο, ποιο κάτοπτρο, ποιο έσοπτρο, ποιο πνεύμα χρησιμοποιεί ο νους (γιαυτό θεωρείται θέμα νοοτροπίας) σαν διαχείρηση όσων του υποπίπτουν στην αντίληψη, ό,τι του φέρει το φως εις γνώσιν, βοηθητικά για την ψυχή μας ή μέσω μετεωρισμού που συνηθίζοντας την εξωστρέφεια (και μη μετάνοια) χάνουμε τον θησαυρό … 

[12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη. (Α΄Κορ.ιγ’)] 

…και οι φακοί, είναι ΜΟΝΟ δυο ειδών… (όπως δύο είναι οι λαοί, δύο τα έθνη, όπως είναι δύο οι μοναδικές θέσεις των συσταυρωμένων… εκατέρωθεν Του Εσταυρωμένου και δύο οι προοπτικές μας) ή κοίλος (όραση εκ κοιλίας, όπως διατάσσει το κοσμικό φρόνημα, κι ο εμφωλεύων δράκων στην γαστέρα και ομφαλό….) που διαχέει τους λόγους εξωστρεφώς ή κυρτό (ταπεινότητα) που τους ενώνει εις Εν, εντός. Τότε ο οφθαλμός (σαν το σχήμα) και νους, μέσα στην καρδιά και από εκεί η πηγή όλων των χαρισμάτων δια Ιησού (και ό,τι δώσει σαν ωφέλεια και αναλογία) μέσω του έτερου παρακλήτου υπό την επίβλεψη και ευλογία Του Πατρός. Αμήν ελθέ και σκήνωσον… αμήν, μονή παρ’ημίν ποιήσατε…  αμήν επιστρέψτε το απολωλός…

XC και Σταυρός, αμήν εν μέση καρδία και νοός / οφθαλμού μέσα στον κύκλο αληθείας Του… 

Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…  (τετράκις) από όποια κατεύθυνση κι αν μας πλησιάζει σταυροειδώς Ο Κύριος, για την δική μας σταύρωση και ανάσταση… 

Δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς προσεγγίζοντός μας εξ ορατών ή αοράτων, εξ αχρόνου κατοικητηρίου ή χρονικώς…   

Όπως ισχύει με τις ηλιακές ακτίνες που αν μαζεύονται σε ένα σημείο αρχίζουν και θερμαίνουν ακόμη και να ανάψουν φωτιά, έτσι συμβαίνει και μέσα στην καρδιά που είναι το κέντρο της ζωής μας, ώστε όταν εισάγουμε τις ακτίνες (λόγοι και ρήματα) και αυτόν τον ίδιο Τον Ήλιο ΧC, σαν εστιακό κέντρο, δια της ευχής, κινούμαστε προς φωτισμό του νοός, με ανέσπερο ΦΩΣ, σε σχέση με την ψυχρότητα των διαχωρισμένων ακτίνων μεταξύ τους και τον μετεωρισμό… 

Κι η εκκλησία διαρκώς εύχεται. Η κάθε προσ-ευχή μέσα στον λειτουργικό κύκλο ημέρας και ενιαυτού πρέπει να είναι βοηθητική προς την ευχή, που είναι το ύψιστο έργο κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό. Έτσι, όλα τα ιερά γράμματα, όλα τα φιλολογικά, όλες οι επιστήμες που εμπεριέχουν ίχνη Αληθείας (και τους αρμόζει αναγωγή για να αποδώσει τον κρυμμένο θησαυρό και λόγο τους, ως μερική αλήθεια), όλες οι αρετές που έχουν αναφορά Τον Κύριο, όλες οι πράξεις και θεωρίες που Τον στοχεύουν, μπορούν να νοηθούν σαν ακτίνες που ξεκινούν από την περιφέρεια του κύκλου, με κατάληξη αμήν στο κέντρο αυτού. Μοιάζει την κοινή κορυφή (σχεδόν πάντα όμοια) θεία λειτουργία που ο λειτουργικός κύκλος ανά ημέρα και εορταζόμενου αγίου, διαφέρει. Είναι οι 360 μοίρες του κύκλου που έχουν το κοινό κέντρο, είναι οι 365 ‘’διαφορετικές’’ ημέρες που έχουν κοινή προοπτική και κορυφή το 999. Κύκλο ενιαυτού, επαναλαμβανόμενο, αλλά όχι κύκλο στατικό, αλλά σπείρα ανοδική... Σαν τους 12 μήνες που αποτελούν τον έναν χρόνο, όπως οι 12 απόστολοι απεστάλησαν από Τον Ένα για να γίνουν οι ίδιοι δρόμοι, κολόνες ανύψωσης προς Τον Παντοκράτορα, Τον δοτήρα όλων των μυστικών και μυστηριακών εφοδίων που είναι απαραίτητα στον άνθρωπο να Τον προσεγγίσει και οικειωθεί. Την θεία λειτουργία, όπως  πρέπει Στον Τριαδικό Θεό, δόξα, τιμή, ευχαριστία και προσκύνηση. Για την μετοχή Του οποίου, όποιος θέλει να ακολουθήσει πρακτικά τον συγκεκριμμένο δρόμο και δι ακτίνων το Φως,  ξεκινά από γης, (καθημερινά) με το συναξάρι, τα τροπάρια, τις ευχές, τα αναγνώσματα, το κομποσχοινάκι, τα πάντα τα κάνει προσευχή (το καλό με το δόξα Σοι και το κακό με το Κύριε ελέησον...) και τα ''ενώνει'' με Τον Κύριο, το … όλην την ημέραν μελετάν την δικαιοσύνη Σου… την μίμηση αγίου σαν τιμή του, διαγράφοντας κι αυτός το 9 (Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος), θεραπευόμενος (χωρίς να το καταλάβει, χάριτι) ανυψούμενος...        

Σκοπός, να μην μείνουμε στην περιφέρεια… μην μείνουμε στους πρόποδες του όρους Σινά όπου προσκυνούνται τα είδωλα… γιατί η γνώση των εξωτερικών λόγων που χαρακτηρίζει τους κατά κόσμον επιστήμονες και διανοούμενους, ακόμη και ‘’θεολογικά’’ που τους τρελαίνει η ανάλυση και η εμβάθυνση…. βρίσκεται υπό την νοοτροπία της φυγοκέντρου, που ολοέν και μας απομακρύνει από το κέντρο. Κι αυτή με την σειρά της, όσο είναι αποκομμένη (ως λόγοι από Τον Λόγο και πηγή τους) μας περνά στην κατέναντι (Γεν.δ’16) όψη της γης, την σκοτεινή. …και το αποτέλεσμα αυτής της έκπτωτης νοοτροπίας, είναι ο φωτισμός από δυτούς αστέρες, ακόμη και την λατρεία τους. Ανεξάρτητα χρόνου, αυτή η πίστη (στους αποκομμένους από Τον Λόγο λόγους) είναι ίδια με αυτήν που πίστευαν και φωτιζόντουσαν οι άνθρωποι προ γεννήσεως Χριστού, οι τοις άστροις λατρεύοντες …   *

[* ο όρος οι τοις άστροις λατρεύοντες ... δεν αφορά μόνο τους αστρολόγους που επειδή οι περισσότεροι δεν είμαστε, μοιάζει να μην μας ακουμπά... 

Αφορά την αδυναμία του νου να περάσει τα κτίσματα, την επιδερμίδα, το ένδυμα  (τα οποία τελικά αστόχως προσκυνά και λατρεύει). Αδυνατεί να γίνει ο οφθαλμός διαμπερής, διακριτικός, περνώντας από τα κτίσματα Στον Κτίστη λόγω παχυλότητας και γήινου πνεύματος, που είναι επόμενο της εξωστρέφειας.

Είναι ο ψυχοβλαβής μετεωρισμός που εξοστρακίζει τον νου με φυγόκεντρη δύναμη, διαμονική προς τα έξω συμβαίνοντα και στόχους (αφού τον έλκουν τα αχνά δυτά άστρα μέσα στο σκότος) παρά να στραφεί προς τα μέσα (σαν χάρις) και το άλλο Φως και βασιλεία.... με αυτήν να αρχίζει με την εν ημίν βίωση των Χριστουγέννων. Γράφεται για τα Χριστούγεννα... με την γέννηση η κρίσις και με την κρίση η γέννησις με Αυτά μεταίχμιο προς είσοδο ή απόρριψή μας.... αποτέλεσμα του πως χρησιμοποιούμε τα δοθέντα τάλαντα. Αν εξαντλούμε τα χαρίσματα για γήινες επιδιώξεις (τα θάβουμε στην γη, 6) ή με αναφορά Στον Κύριο, ( 8 ) τα διπλασιάζουμε... Γιαυτό και η παραβολή με τα τάλαντα αναφέρονται στην κρίση...

Ἡ χάρη δέν ἀρχίζει νά ἐνεργεῖ μέσα μας, ἄν δέν τό θέλουμε καί δέν τό ἐπιδιώκουμε. Ὁ Θεός δέν θέλει νά παραβιάσει τήν ἐλευθέρία, πού ἔχει δώσει στόν ἄνθρωπο. 

Ἀλλιῶς ὅλοι θά γίνονταν ἅγιοι - γιατί αὐτό θέλει - μέσα σέ μιά στιγμή μ΄ ἕνα θεῖο πρόσταγμα. Εἶναι, ὡστόσο, νόμος: Πρῶτα ὁ ἄνθρωπος νά ποθήσει καί νά ἐπιζητήσει τή χάρη, καί ὕστερα ἡ χάρη νά ἐνεργήσει μέσα του. 

Στή μέλλουσα Κρίση, ὅσοι ἔλαβαν τή χάρη καί δέν τήν ἄφησαν νά ἐνεργήσει μέσα τους, πρῶτοι θά στερηθοῦν τήν οὐράνια Βασιλεία καί θά ριχτοῦν στήν κόλαση. Αὐτό φανερώθηκε ἀπό τόν Κύριο στήν παραβολή τῶν ταλάντων (Ματθ. κε’ 14-30) ~ Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου Βιβλίο: Ο Δρόμος της Ζωής σελ, 125 ... Ματθ.κε' 25... με δύο νοοτροπίες** σχετικές για συνειδητή επιλογή μας, επί του Ενός Δρόμου... ή μαζευόμαστε και μας περνά η χάρις από το κατέναντι (ς τον φωτισμό εξ άστρων) και απέναντι (5, φωτισμό από τους λόγους και ακτίνες του ενός Ήλιου) με στόχο να εισέλθουμε μέσα στον λογικό παράδεισο (2 και Λόγο) ή μετεωριζόμαστε, κυνηγώντας άστρα και φώτα και είδωλα και πρόσκαιρους στόχους... όπου η πτώση, η φυγή από προσώπου Θεού, δεν έχει τελειωμό, σαν ''πιστή'' ακολούθηση της φυγοκέντρου ι'... Κύριε ελέησον!!  

[** με την μία νοοτροπία ο άνθρωπος να κυνηγά αρετές σαν τον προφ.Ηλία ενάντια στα πάθη (σαρκός και πνεύματος σαν κοσμικό φρόνημα) μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν κι η άλλη, του βρεφοκτόνου Ηρώδη, που σημαίνει δερμάτινος, δούλος παθών, παρότι ηδέως άκουγε τα ρήματα του αγ.Ιωάννου προδρόμου και πολλά εξ αυτών εποίει, δεν κατάφερε τελικά να αποφύγει το έγκλημα, αποκεφαλίζοντάς Τον... με αυτούς (Ηρώδη και Ηλία) σαν δύο μοναδικά πρόσωπα και συμπυκνωμένα όλοι μας πέριξ της γεννήσεως Του Χριστού και ανατολής Του, όπως και τα δύο μοναδικά Ι, σαν νοοτροπίες, μία του Ιωάννη του επιπεσόντα επί τω στήθει και του άλλου, που αντί να κρεμαστεί Στον Χριστό, κρέμασε την ζωή του στην συκή (δερμάτινους χιτώνες) αυτοχειρώντας… ανάλογα στην κρίση, με δύο προοπτικές...  6 ή 9, όπως προαπεικονίστηκαν οι καταλήξεις των δύο εκατέρωθεν συσταυρωθέντων ληστών... πέριξ του ζυγού της δικαιοσύνης… στην δύση Του.

Κι είναι Ο Μόνος, που όταν εισέλθει στον ρου της ζωής μας μπορεί να τον μεταστρέψει από την πορεία προς τον θάνατο και νέκρα… στην Ζωή…

Ο Ιορδάνης σχηματίζεται από δύο παραπόταμους. Τον Ιορ και τον Δαν. Γι' αυτό λέγεται Ιορδάνης.

Το ανθρώπινο γένος που είναι και αυτό ένας απέραντος ποταμός πάνω στη γη, σχηματίζεται από δύο παραπόταμους τον Αδάμ και την Εύα.

Όπως ο Ιορδάνης χύνεται στη νεκρή θάλασσα, έτσι και το ανθρώπινο γένος προ Χριστού χυνότανε - κατέληγε στο θάνατο.

Όταν, όμως, ήρθε ο Χριστός και μπήκε στη μέση της ιστορίας την έστρεψε πάλι προς τη ζωή, όπως συμβολικά λέμε ότι ο Ιορδάνης "εστράφη εις τα οπίσω"

Ο Χριστός είναι η ιστορία του κόσμου.
Αυτός τη ζωοποιει.
Αυτός τη κατευθύνει.
Αυτός τη μεταμορφώνει. - Ιερός Χρυσόστομος]. 

Είναι το... «Οὐκ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες, παρὰ τὸν Κτίσαντα, ἀλλὰ πυρὸς ἀπειλήν, ἀνδρείως πατήσαντες, χαίροντες ἔψαλλον· Ὑπερύμνητε, ὁ τῶν Πατέρων Κύριος, καὶ Θεὸς εὐλογητὸς εἶ».

Το πνεύμα του Θεού, που μπορεί να προσπεράσει προς ευστοχία την πίστη από την θεοποίηση των κτισμάτων στον αληθινό Θεό, φάνηκε στην ᾨΔΗ ΟΓΔΟΗ και τον ΥΜΝΟ τῶν ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ όπου αναφέρεται (αμήν κι εμείς βιωματικά) : Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον. Τὸν Δεσπότην ὕμνησον ἡ κτιστῶν φύσις. 

...κι αυτό γιατί με την συνέργεια των δαιμόνων που με το στώμεν καλώς του αρχαγγέλου Μιχαήλ, όπου έπεσε το καθένα σε γη, αέρα, πυρ ή ύδωρ, εκεί έμεινε, επέβαλε (και επιβάλλει) στους χωρίς Χριστό ανθρώπους, την θεοποίησή τους. Άλλος τον ήλιο, την σελήνη, τα αστέρια, την ''μητέρα'' φύση, άλλος το πυρ, άλλος τα ύδατα, άλλος τα πετεινά, άλλος ''σήμερα και παληά (σαν νοοτροπία)'' την επιστήμη κι ό,τι βλέπει, την τέχνη, τα χρήματα, την υγεία... που αν μείνουμε σε αυτά, δεν απέχουμε από την ειδωλολατρεία και πολυθεΐα, μαζί με τον προ Χριστού σκοτισμό που κουβαλά αυτή η στρεβλή νοοτροπία. Ευχόμαστε για φωτισμό, αλλά δεν έχει έλθει ακόμη η ώρα να ξημερώσει η ''άλλη'' ημέρα... παρά την επαναλαμβανόμενη ετησίως εορτή των Χριστουγέννων... Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς.  

Οι ουρανοί, διηγούνται δόξα Θεού [Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα. ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν. (ψαλμ.ιη’)] … αλλά ποιος ‘’ακούει’’ αυτήν την διήγηση. Αναγγέλεται η γνώσις (την νύκτα για να οδηγήσει τον κόσμο στην ανατολή και άλλη ημέρα…) αλλά ποιον τον ενδιαφέρει αυτή. Παρακαλούμε Τον Κτίστη να δώσει πιο έντονη ‘’φωνή’’ στα κτίσματα που να Τον ενδεικνύουν / αποδεικνύουν και αφού Τον προσκυνούν, να συμπαρασύρουν και τους προσκυνούντες τα, να ευστοχήσουν. Χαίρονται και σκιρτούν και χορεύουν όλα τα αποκομμένα για Την Θεοτόκο και την γέννηση Του Κυρίου και προτείνουν και όσων τα ακούνε, την προσκύνηση όμοια με την Προσκύνηση των Μάγων.. (Απόσπασμα από τον Λόγο στην Γέννηση του Χριστού του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού)... 

Οδεύοντας προς την Βηθλεέμ προς την εμφάνιση της πληρότητας του Φωτός στον κόσμο, θα βρεθούμε αναπολόγητοι μπροστά στο βοδάκι και γαϊδουράκι (και όλην την τάχα ανόητη κτίση, εμείς τελικά όντες ανοητότεροι, χωρίς νου Χριστού) που αναγνώρισαν, εδόξασαν, προσκύνησαν και προσκυνούν αλλά και ''συμμορφώνονται'' με το θέλημα Του Κτίσαντος, σε σχέση με εμάς που ασχολούμαστε περισσότερο με τα κτίσματα, μάλλον ειδωλολατρικώς, σαρκολατρικώς, και Τον αγνοούμε ή αδιαφορούμε... Αλλά!! Δὲ βλάπτουμε τὸν Θεὸ ὅταν τὸν ἀγνοοῦμε, ἀλλὰ τοὺς ἑαυτούς μας ἀποστεροῦμε ἀπὸ τὴ φιλία Του. ~ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός].

Με αυτά τα δεδομένα, οι τοις άστροις λατρεύοντες δεν ήταν οι χρονικά προ Χριστού άνθρωποι, οι τότε, αλλά είναι / είμαστε όλοι εμείς που ακόμη ''φωτιζόμαστε'' από πολλά δυτά αχνά φώτα (όλα τα πρόσκαιρα μέσα που τα θεωρούμε σκοπούς ζωής) αλλά όχι αυτό το ίδιο Το Φως. Κι όποιον τον κούρασε το κατέναντι (ς) σκότος, το ευμετάβλητο και παροδικό, αν θελήσει τα αιώνια, προχωρά μαζεύοντας όλες τις ακτίνες (και λόγους φωτεινούς, 5 όπως λούζεται η γη από τον ήλιο κι όχι την πρώην ανήλια πλευρά) στο ίδιο σημείο, όλους τους λόγους στον Ενσαρκωθέντα Λόγο (2), στην βηθλεέμ, όπου ανατέλλει το άλλο Φως. Εκεί τα πραγματικά βιωματικά Χριστούγεννα. Κι αν κάποιος σκεφτεί ότι σημάδι βίωσης των Χριστουγέννων είναι το αββά ο Πατήρ και η έλλαμψις καρδίας, καταλαβαίνει πόσο μακρυά είμαστε ακόμη από το θείο γεγονός... Αμήν κάθε χρόνο εγγύτερον, εκτυπώτερον… Κύριε ελέησον!!   

Στην επιστροφή και μεταστροφή του νοός εντός, στον ορθό προσανατολισμό του ΑΔΑΜ (από το απέναντι (Γεν.γ’24) προς μέσα Στον Λόγο (και καρδία) έχουμε πρότυπο (και βοηθό) … 19 ἡ δὲ Μαριὰμ πάντα συνετήρει τὰ ρήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς….. καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ρήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς. (Λουκ.β’19 και 51) ...έχουμε όλους τους αγίους... που αν φθείρουμε από τον ασπασμό, με ευλάβεια και πόθο, τις εξωτερικές τους εικόνες, αυτά τα χρώματα περνάνε μέσα στην καρδιά και τοποθετούνται ως εικόνες ανεξίτηλες στον εν ημίν ναό... κάτι ανάλογο ισχύει και με όλους τους διάσπαρτους λόγους που σαν καλή μελισσούλα ''μαζεύουμε'' για τον άγιο σκοπό... 21 πάντα δὲ δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε· 22 ἀπὸ παντὸς εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε. (όπου βρεθεί αυτό το ''καλό'', αφού ο καλός Θεός άφησε τα δικά Του ίχνη, με σκοπό, να μην χαθεί ο άνθρωπος αλλά ούτε και να δικαιολογηθεί, δεν βρήκα... δεν είδα, δεν άκουσα... φυσικά, όσο απομακρύνεται και ''ψάχνει'' ο άνθρωπος μακρυά της βηθλεέμ που η αίγυπτος την προτείνει - με τον διάδρομο κατάβασης - , τόσο πιο αραιά είναι τα νοήματα, τόσο αχνά, περιμένοντας του καθενός την διάθεση απόκτησης αυτού του θησαυρού, για να πιάσει τον μίτο και τελικά βρει την ουσία της Ζωής. Τον Άρτο).         

Σε καρδία καθαρά και με πνεύμα ευθές, ερμηνεύονται ορθά όλα τα σχήματα και ‘’σημεία’’… αφού είναι ενωμένα ακτινοειδώς με το κέντρο, την αρχή και το τέλος όλων των λόγων, Λόγο. Θεοκεντρικά, με Αυτό το Φως να  ‘’κουβαλά’’ γνώση, πλουτίζοντας τον νου. Τότε σιγά σιγά κι όχι μαγικά, φτάνει ο χριστοφόρος νους που εξήλθε της αιγύπτου και ασκήθηκε στην έρημο, στην βηθλεέμ, όπου ‘’δείχνει’’ και ‘’πέφτει’’ ο (ακτινοειδής) αστήρ…. ισχύοντας ότι όλη η έξω παιδεία επέτυχε την πραγματική μόρφωση, που είναι έως ου μορφωθεί Ο Χριστός εν ημίν. Εκεί στην βηθλεέμ εξωτερικά ιστορικά και εσωτερικά καρδία με XC, να λαμβάνει ταπεινή μορφή δούλου για να αξιώσει εμάς τους δούλους, την υιοθεσία.    

Η επιλογή του κοίλου ή του κυρτού κατόπτρου για να βλέπουμε τα φαινόμενα, εξαρτάται από το πνεύμα και την γη μας. Όσο πιο διάφανα και καθαρά είναι (με αυτό νάναι η προϋπόθεση), τόσο εντοπίζουμε την πηγή, τόσο εξυγιαίνεται η ευθεία κίνηση του νοός που από τα δημιουργήματα ανάγεται Στον Δημιουργό, (Φως ιλαρόν και ευθεία κίνηση νοός…) από τα εσπερινά στο ανέσπερο… τόσο ελκόμαστε και κινούμαστε προς αυτήν για περαιτέρω συνοδοιπορία …  καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ ᾿Ιούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν ᾿Ιούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ. (Ματθ.β’6) 

Από την άλλη, όσο πιο παχυλός και σε κατάσταση μολυσμού είναι ο νους (που συμπαρασύρει και τον υποταγμένο σε αυτόν χου), τόσο αδιαφορεί για τους οδοδείκτες, στοχεύοντες ‘’άστρα’’ μέσα στον σκοτεινό μας ουράνιο ορίζοντα, τον κατέναντι της εδέμ και μακράν του Θεού… μετά από αυτά, συγκρίνονται οι δύο σοφίες;;;         

Κι έρχεται ένα άλλο άστρο (άγγελος) που μας οδηγεί προς αυτογνωσία και θεογνωσία ώστε εκεί που νιώθαμε εγκαταλελειμμένοι να περάσουμε στην ευλογημένη συνομιλία. Ευχής έργο το άμεσα και τέλεια (μέσω της κυκλικής κίνησης νοός, ασχημάτιστα, απλανώς πρόσωπο προς Πρόσωπο, σαν τον ΑΒΕΛ) αφού προηγηθεί (σε πολλούς από εμάς) το έμμεσα (μέσω λόγων και καλώς λίαν κατά την τήρηση των εντολών στην ευθεία του ΣΗΘ), σύμφωνα με τον νόμο του Θεού, και όπως ισχύει και στα φυσικά, ότι πριν την ανατολή του ηλίου, προηγούνται οι ακτίνες του… όπως και πριν έλθει ο βασιλεύς τρέχουν μπροστά του οι αγγελιοφόροι του, για να αναγγείλουν την έλευσή του…   

Τα πάντα, έλεος και αγάπη από τον καλό Θεό, (Ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών) αφού από την άπειρη Του αγάπη και ελεημοσύνη, για την ψυχική μας ωφέλεια ντύθηκε Ο Ίδιος και ντύνει τους λόγους Του με σχήματα του κόσμου, τα κάνει απτά, κατανοητά, ψηλαφητά….  

Για την βαθύτερη γνώση των λόγων σαν ορθή ερμηνεία, οι πρώτοι (της κυκλικής) μας τα εξηγούν με την γλώσσα του Πνεύματος (πεντηκοστή, με αρχή του ευθέως φωτισμού την Γέννηση) κι οι δεύτεροι πριν αυτήν μέσω της ευθείας και ελικοειδούς, με την γλώσσα των ανθρώπων (όλα τα γραπτά) αλλά και γλώσσα των αγγέλων (όλων των σημαδιών)... που από Α'Κορ.ιγ' πρέπει να θυμόμαστε ... ΕΑΝ ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. ...  

Έτσι, μπορεί ο άνθρωπος να δει μυστήρια, να προφητεύσει μέσω αυτών, να μετακινεί όρη … αλλά δεν αρκεί, γιατί αν δεν τηρούμε τις εντολές, θα ακούσουμε το ουκ οίδα υμάς…. Κάθε εκφερόμενος λόγος και ρήμα εν σχήματι, ανεπανάληπτος και ζωντανός με εμπράγματο τρόπο στον δρόμο προς την τελειότητα, μας τον ερμηνεύει ο προφ.Ηλίας. Αντίστοιχα, την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών μας την χαρίζει ο προφ.Μωυσής έχοντάς τους απαραίτητους παραστάτες και στην δική μας μεταμόρφωση. 

Μετά από αυτά, είναι αναγκαίος ο έλεγχος των φυσικών λόγων και της ερμηνείας τους, αν είναι σύμφωνοι με τον νόμο και λόγους των αγίων πατέρων, που ήδη τον περπάτησαν και όρισαν τα ψυχωφελή. 

Επειδή κι ο άλλος δια σημείων θα ήθελε να μας εκπλήξει και αφού πλανήσει εκ φαντασιών να απωλεσθούμε, χρειάζεται προσοχή και επιφυλακή και μεθοδολογία εύρεσης της Αληθείας… οπότε, σε περίπτωση ασυμφωνίας, προσπερνιέται ως δευτερεύον οποιοδήποτε ''σημείο'', στερεούμενοι στην Πέτρα των εντολών. Πέτρα (Χριστός) εκτμηθείσα από αλατόμητο όρος (Θεοτόκο) κρημνίζοντας τα είδωλα. Έτσι προτυπώθηκε στο όνειρο του ναβουχοδονόσορα και ερμηνεύτηκε από τον προφ.Δανιήλ. Αυτήν την παρουσία  Του Κυρίου και Της Θεοτόκου πρέπει να ζητούμε στην ζωή μας, στην αιχμαλωτισμένη μας κατάσταση, στο σκότος μας, νάρχονται για να γκρεμίζουν τα είδωλα και καταργούν τις πανουργίες του μόνου εχθρού, διαβόλου … Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ φωτισμὸν ἀληθείας, ἐδίωξας του ψεύδους τὸ σκότος, τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης, Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν         

Και κατά τον αγ.Ιουστίνο πόποβιτς να ‘’εργαζόμαστε’’… Εγώ πασχίζω πάντοτε να επιβεβαιώνω τις σκέ­ψεις μου στα γραπτά των Αγίων Πατέρων. Παρακαλώ λοιπόν και εσάς, όσα λαμβάνετε από εμένα, να τα επα­ληθεύετε με αυστηρότητα επάνω στους Αγίους Πατέ­ρες. 

Επιστρέφοντας στο αρχικό θέμα, συνειρμικά και συνδετικά με το κατά γράμμα 27 (όπως σημειώνεται στην ΠΔ) και την κατά χάριν και ορθόδοξη παράδοση του 20 (όπως ερμηνεύεται από τον π.Αθανάσιο, σαν ημερομηνία του κατακλυσμού), η μία είναι η ακραιφνής ορθόδοξη Οδός, χωρίς να έχουμε χρείαν απελθείν γιατί η ορθοδοξία είναι το ταμείο της χάριτος, αλλά και της έμμεσης, μέσω γνώσεων και δυνάμεων που αποκτήθηκαν στον δρόμο της φιλαλήθειας μας, έστω και σε άλλην αυλή.... Ο Κύριος οικονόμησε ακόμη και δι αυτών (7) και προνοεί για να μας επιστρέψει και αναστήσει. Αμήν της φωνής Του να ακούσουμε και γίνουμε Μία Ποίμνη Εις Ποιμήν... γιατί δυστυχώς όχι μόνο είμαστε ακατήχητοι, αλλά και παρά την σωματική μας παρουσία μέσα στην εκκλησία, δεν αποδεικνύεται εκ της πρώτης, η δεύτερη ουσιαστική σχέση και πνευματική μας παρουσία… 

Βαδίζοντες προς την βεβαία κρίση, επί του πρακτέου οι κινήσεις του νοός, η προβολή και συμπύκνωσή τους μέσα στην εκκλησία και η σχέση τους με την κρίση, πόσο οι έξω από τα φυσικά όρια της εκκλησίας συμπεριφορές [προς Θεό και άνθρωπο (+)], ο καθ’ύλην αγωνιστικός μας χώρος, σηματοδοτεί και την έσω παρουσία μας; μάλλον δεν βάλαμε αρχή … κρούουμε την θύρα του ελέους Του… 

Κι αν Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση … πως καυχόμαστε ότι είμαστε μέσα στην Εκκλησία στο αναστημένο Σώμα Του, ενώ δεν έχουμε βάλει αρχή αποκόλλησης από την γη; εδώ, δεν είναι σίγουρο ότι εξήλθαμε της αιγύπτου… για το ύψιστο αγαθό της μετοχής επαιρόμαστε έναντι των άλλων;;; Κύριε ελέησον να δώσει, να βάλουμε αρχή…    

Κι οι δυο οι δρόμοι που οδηγούν στην κορυφή Λ, (όντες ανάσκητοι, απλά θεωρούντες εκ γης τα υψηλά) είτε από 20 προς 21 (κατά πνεύμα) είτε από 27 προς 21 κατά γράμμα (πάλι κορυφή τα εισόδια), είναι αποδεκτοί και ίσως μετά από (συγγνώμη) μεγάλη περιήγηση, ενδεικνύουν την πνευματική, υπερφυσική φιλεύσπλαγχνη ταυτότητα της άλλης ‘’λογικής’’ (μεταξύ αυτών που προαναφέρθηκαν, 1=3, 12=14, 616 = 666…), ότι 20 = 27…  

Αμήν καλή μας Παναγία, νουθέτησον τους συληθέντας τον νου… ανεξαρτήτως αφετηρίας (20 ή 27), να εγγίσουμε την θείαν Γέννησιν του Λόγου και Θεού ημών… και κορυφή Λ, αφού με την αγία επίβλεψη και χάρι Σου Θεοτόκε, προετοιμαστεί το σπήλαιόν μας (εκ γης η καρδία) και ευπρεπιστεί η φάτνη (ένεκα ερήμου και ασκήσεως όσης). Αμήν δι ευχών… να περάσουμε από τον έμμεσο (9) ελικοειδή φωτισμό (εκ λόγων) στον ευθύ (Ι) και κυκλική κίνηση νοός (σαν άμεση παρουσία Λόγου στην καρδιά, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, αμήν έρχου Κύριε) … εκεί και τότε, το αββά Ο Πατήρ και η υιοθεσία… από την προ αυτής δουλεία, λόγω νηπιότητάς μας .... αμήν γένοιτο, αμήν εκτυπώτερον, αμήν καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Αμήν ελθέ και σκήνωσον και καθάρισον… και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών.  

...''δείχνοντας'' πόσο ξεκρέμαστος και αδύναμος και ανίκανος φύσει είναι ο άνθρωπος, για οποιοδήποτε αγαθό, που είναι δώρημα άνωθεν καταβαίνον εκ Του Πατρός των Φώτων… που... αν δεν έλθει Ο Κύριος και το Πνεύμα το Άγιον, δεν καθαριζόμαστε, δεν ταπεινωνόμαστε... αλλά και αν δεν καθαριστούμε, δεν έρχεται [όπως χωρίς προϋποθέσεις δεν γίνεται ούτε ο ευαγγελισμός και σύλληψη κατά το 46 Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον 47 καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, 48 ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ.  (Λουκ.α')] έτσι και ούτε η Γέννησις (που είναι η βασιλίδα των εορτών) ώστε η καρδιά μας να γίνει ναός και φάτνη.  Και χωρίς αυτά σαν αρχικά βιώματα, η προσέγγιση όλων των υπολοίπων θείων γεγονότων, θάναι φανταστική]. Ισχύει το ...ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. Για να μείνουμε στην ευχή και αμήν θέληση, ο καλός Θεός να μας προσ-ηλώσει στον ζωοπάροχο Σταυρό (με αυτήν την εθελούσια ακινησία ως προς την αμαρτία, να μας χαρίζει την αιώνια κίνηση και Ζωή μαζί Του)!! 

Κι Αυτός σαν μέσον ευλογίας, αν δει κάτι δικό Του προσθέτει κατά τάξη και ετοιμότητα τον επόμενο ‘’όροφο’’ προς οικοδομήν Του, μετά τα θεμέλια… λιθαράκι λιθαράκι... Αμήν να βάλουμε αρχή θελήσεως και Ο Κύριος δεν αργεί να σπείρει το τρίκλωνο δέντρο εν ημίν…. δια του οποίου χαρά εν όλω τω κόσμω… γευόμενοι χάριτι τον καρπό του ξύλου της Ζωής…