από την οδό Σαββάτου στην Οδό Κυρίου…

διαβάζουμε ενημερωτικά … στις Πράξεις α’12 και αλλού, όπου αναφέρεται … η απόσταση που επιτρεπόταν να διανύσει ένας Ιουδαίος την ημέρα του Σαββάτου, περίπου 1-1,2 χλμ. ή για την ακρίβεια 2040 βήματα. Ο λόγος που νομοθέτησε ο Μωυσής αυτή την απόσταση ήταν γιατί τόσα βήματα απείχε η Σκηνή του Μαρτυρίου από εκεί που έμεναν οι Ισραηλίτες, απ' όπου και επιτρεπόταν να πηγαίνουν για να προσκυνήσουν.  

…την οδό αυτή την βάδιζαν οι ισραηλίτες που ‘’ζητούσαν’’ Τον Κύριο κατά το… πᾶς ὁ ζητῶν Κύριον ἐξεπορεύετο εἰς τὴν σκηνὴν τὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς. 8 ἡνίκα δ᾿ ἂν εἰσεπορεύετο Μωυσῆς εἰς τὴν σκηνὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς, εἱστήκει πᾶς ὁ λαὸς σκοπεύοντες ἕκαστος παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ καὶ κατενοοῦσαν ἀπιόντος Μωυσῆ ἕως τοῦ εἰσελθεῖν αὐτὸν εἰς τὴν σκηνήν. 9 ὡς δ᾿ ἂν εἰσῆλθε Μωυσῆς εἰς τὴν σκηνήν, κατέβαινεν ὁ στῦλος τῆς νεφέλης, καὶ ἵστατο ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς, καὶ ἐλάλει Μωυσῇ· 10 καὶ ἑώρα πᾶς ὁ λαὸς τὸν στῦλον τῆς νεφέλης ἑστῶτα ἐπὶ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς, καὶ στάντες πᾶς ὁ λαὸς προσεκύνησαν ἕκαστος ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ. 11 καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὡς εἴ τις λαλήσει πρὸς τὸν ἑαυτοῦ φίλον. (εξοδ.λγ’) 

Αναφέρεται πως Ο Κύριος μιλά στην ΚΔ με παραβολές και εικόνες για να μην γίνονται άμεσα κατανοητές, προκειμένου από την πολύ Του ευσπλαγχνία δώσει δικαιολογία και ‘’χώρο’’ στην ελεύθερη επιλογή Του ή άρνηση, πόσο μάλλον στην

προ Χριστού εποχή που η ερμηνεία των σχημάτων είναι ακόμη πιο έμμεση και αινιγματική, πάλι για να δώσει ελαφρυντικά στην δικαία κρίση Του. 

ενώ μέσα στην αίγυπτο απουσίαζε η (σταυρική) τάξις ‘’στρατοπεδειάς’’, στην έρημο οι 12 φυλές ήταν διευθετημένες (τακτοποιημένες) όπως στο σχήμα… πολλοί ισραηλίτες (νους ορώμενος τω Θεώ) ‘’έβλεπαν’’ ο καθένας από την σκηνή του, οφθαλμοφανώς τον πύρινο στύλο και τον Μωυσή συνομιλούντα ως φίλο προς φίλο με Τον Κύριο, αλλά πρέπει να τεθεί ακόμη μία παράμετρος… πόσοι από αδιαφορία και χλιαρότητα και χαρακτήρα, κάτι τους τύχαινε να μην δουν, αλλά και πόσοι (λιγότεροι) ‘’ζήλευαν’’ αυτήν την μετοχή από την εξ αποστάσεως θέα; πολλοί τότε παρά την διαρκή θαυματουργία στο γένος τους, έτρωγαν το εξ ουρανού μάννα αλλά η αχαριστία και αγνωμοσύνη και γογγυσμός για την κακοπάθεια της ερήμου από την ‘’βολική’’ αίγυπτο, μάλλον κυριαρχούσε. 

Θεωρητικά σαν μετά Χριστόν εποχή, φαίνεται πως είμαστε προνομιούχοι, αλλά τα τότε με τα τωρινά βιώματα δεν απέχουν, αφού μέσα στον κόσμο, σαν μέσα στην αίγυπτο, αιχμάλωτοι στον νοητό φαραώ, υπόδουλοι του κοσμικού φρονήματος και της φιληδονίας της (αιγυπτίας), χωρίς ασκητικό φρόνημα είμαστε ατακτοποίητοι, αδιάφοροι, χλιαροί, ασταύρωτοι αλιβάνιστοι… περιοριζόμενοι στην θέα (και προσκύνηση) ειδώλων αντί Θεού αληθινού. 

Κι έρχεται η ώρα, που μέσα σε κάθε θεία λειτουργία ο καθένας από το σκήνωμά του (σκηνή του) μέσα στην (σταυρωμένη και αναστημένη) εκκλησία (Σώμα Χριστού) βλέπει* ή πρέπει να βλέπει (ο καθένας από την θέση και στασίδι του) αυτόν τον ουράνιο στύλο και νεφέλη (+) να κατεβαίνει και να συνομιλεί ο Θεός με τον άνθρωπο. Κι αν ο άνθρωπος δεν θέλει να μείνει στην θεωρητική συνομιλία με Τον Θεό και την τυπολατρική νομική ‘’προσκύνηση’’ (και απλή κοινωνική ‘’επίσκεψη’’), του δίνεται η δυνατότητα μετοχής σε αυτό το θείο πυρ (φυσικά υπό προϋποθέσεις… αφού πυρ τυγχάνει… το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό). 

Με το… εγώ ειμί η Θύρα (Ιωαν.ι’7) δύο είναι οι ‘’χώροι’’ που απλώνονται εκατέρωθεν Αυτής. Το ένα Ι, Ιησούς που σαν κεντρομόλος εισάγει τον άνθρωπο μέσα στον κύκλο αληθείας (και Φως) και το άλλο Ι, ι’ τάγμα δαιμόνων, που κωλύει την διέλευση και που ‘’αναγκάζει … κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· Ψαλμός ια’9 (κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…) αναπτυσσόμενες, δύο τάσεις, εκατέρωθεν τανύσματα, έλξεις  σαν από μαγνήτες… και προοπτικές… Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας.   

Είναι η ίδια πύρινη στρεφόμενη ρομφαία που φυλάσσει τον παράδεισο, σαν άνω όψη χερουβείμ…. έχοντας ως κάτω όψη τα εναέρια τελώνεια που απαγορεύουν την διέλευση. (η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης) … πάλι καθοριζόμενοι δύο χώροι, της φρονήσεως και της αφροσύνης, με νου Χριστού (εξάκτινο - κεφαλή ΜΕ Χριστό) όπου η χάρις και από την άλλη, την εξωστρεφή και φυγόκεντρο, όπου συναντάται η απουσία Αυτού (εξάκτινο κεφαλή, χωρίς Αυτόν) … σαν ανομία ακόμη και στην φαρισσαϊκή εμμονή στην σκιά του νόμου…

Μεταίχμιο αυτών των δύο χώρων, πάντα η ίδια Θύρα και στην πράξη στον κόσμο και κόσμο μας… η ‘’τομή’’ του Χριστού στον κόσμο…. Από την μία ‘’πλευρά’’ η ανομία και νόμος και από την άλλη η χάρις. Από την μία το παράλογο, και νόμος (22) και από την άλλη, η φύση (με τα κατά φύσιν, σταυροειδή ευλογημένα και σαν +, 4) και τα υπερφύσιν (και θεολογία με την παρουσία Του Αγίου Πνεύματος, που τα πάντα ‘’θεολογούν’’ …8). 

Από την μία το ‘’σπήλαιο’’ (της καρδιάς και του νου) όταν ανήκει στον άλλον (όπως φάνηκε στον Δαβίδ με το σπήλαιον της Γεννήσεως) και από την άλλη, παραδιδόμενο το ίδιο σπήλαιο, (καρδιά, νους, ζωή, σκηνή και σκήνωμά μας) Στον Κύριο (κατά το υιέ μου, δόσμοι σην καρδίαν) …. αμήν να προλάβουμε να το βιώσουμε, παρά την ετήσια (τυπική) επανάληψη των εορτών… όχι μόνο Χριστουγέννων αλλά όλων των δεσποτικών, θεομητορικών, σταυροπροσκυνήσεως και όλων των αγίων κατά την έλικα του ενιαυτού… αμήν πρόοδο στην Οδό Κυρίου… 

[…Ἅγνιζε καὶ κάθαρε καὶ ῥύθμιζέ με·

κάλλυνε, συνέτιζε καὶ φώτιζέ με·
δεῖξόν με σὸν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καὶ μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
ἵν᾿ ὡς σὸν οἶκον εἰσόδῳ κοινωνίας,
ὡς πῦρ με φεύγῃ πᾶς κακοῦργος, πᾶν πάθος.

Πρέσβεις φέρω σοι πάντας ἡγιασμένους,
τὰς ταξιαρχίας τε τῶν Ἀσωμάτων,
τὸν Πρόδρομόν σου, τοὺς σοφοὺς Ἀποστόλους,
πρὸς τοῖς δε σὴν ἄχραντον ἁγνὴν Μητέρα·
ὧν τὰς λιτάς, εὔσπλαγχνε, δέξαι, Χριστέ μου,
καὶ φωτὸς παῖδα τὸν σὸν ἔργασαι λάτριν.

Σὺ γὰρ ὑπάρχεις ἁγιασμὸς καὶ μόνος
ἡμῶν, ἀγαθέ, τῶν ψυχῶν καὶ λαμπρότης·
καὶ σοὶ πρεπόντως, ὡς Θεῷ καὶ Δεσπότῃ,
δόξαν ἅπαντες πέμπομεν καθ᾿ ἡμέραν. (ευχή και ευχαριστία μετά την θεία κοινωνία… Συμεών του μεταφραστού)]. 

…23 ἀλλ' ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. 24 πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. (Ιωαν.δ’) 

Τότε το φυσικό βάδισμα, κατά νόμον (22) καθόριζε την οδό Σαββάτου. Καλό το 7 (και Σάββατο) αλλά η αιώνια 8^η και επιστροφή δια της αναστάσεως στην 1^η (Κυριακή), είναι άλλο πράμα. Με την παραίνεση μετάβασης δια της παύσης έργων (κακίας) από το καλό λίαν στο τέλειο. Κι επειδή Ο Κύριος δεν ήλθε να καταλύσει αλλά να (συμ)πληρώσει, συμπληρούμενη η οδός με χάρι, καθορίζεται πλέον η οδός Κυρίου, πέραν κινήσεως ή ακινησίας. 

Μια διαχρονικά προτεινόμενη πορεία ‘’εξόδου’’ από την αίγυπτο και από την αταξία στην τάξη**, αλλά και ‘’ανόδου’’ από τους πρόποδες του όρους Σινά όπου προσκυνούνται τα είδωλα προς την κορυφή (δια Της Θεοτόκου) προς την κορυφή για κατά τάξη και ετοιμότητα θεωρία (θεοπτία)***   

[* Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας - άγιος Νικόλαος Καβάσιλας 

Θεωρία του αγ.Νήφωνος για τη Θεία Λειτουργία 

διαίσθηση αίσθηση και θέα Θεού 

** η τάξις στον ψυχισμό, οι αιτίες της αταξίας και η αποκατάσταση 

*** Άνθρωπος. Θεοπτία στον νόμο και στην χάρι… από παντελή έλλειψη θεοπτίας (και σκότους βαθέος) στην πίσω όψη (νόμο) και αμήν ενώπιος ενωπίω (μπροστά και χάρις)…. με προϋπόθεση την καθαρότητα, το ξεμπάζωμα από την πολύ ιλύν που καταπλακώνει καρδία και ζωή… 

«Θείῳ καλυφθεὶς ὁ βραδύγλωσσος γνόφῳ,
Ἐρρητόρευσε τὸν θεόγραφον νόμον.
Ἰλὺν γὰρ ἐκτινάξας ὄμματος νόου,
Ὁρᾷ τὸν ὄντα καὶ μυεῖται**** Πνεύματος,
Γνῶσιν, γεραίρων ἐνθέοις τοῖς ᾄσμασιν».

**** Ἐκ δεξιᾶς καθίσας πατρικῆς Λόγε,
Μύσταις παρασχὼν πίστιν ἀσφαλεστέραν. 

η καθαρότητα είναι η προϋπόθεση κάλυψης του ανθρώπου από γνόφο Θεού, σε σχέση από την φιλόϋλο και φιλόσαρκο στάση ζωής, που εισάγεται ο άνθρωπος στον γνόφο αγνωσίας Του. Γνόφοι κι οι δυο, αλλά ο ένας φωτισμού (απέναντι και εντός) ενώ ο άλλος, κατέναντι σκοτισμού… σαν ανήλιο και πίσω, αφώτιστη από τον ήλιο πλευρά της γης (και γης μας)]. 

… (για την ομόπνοη έξοδο και άνοδο) απαιτείται η ‘’ανάληψη’’ του νου (και του συμπαρασυρόμενου) χου (μας) από την γη, προς τον ουρανό… Κι όπως επί ώμων χερουβείμ αίρεται προς άνοδο Ο Κύριος, έτσι λειτουργικά ‘’πρέπει’’ να ισχύσει και η δική μας χάριτι ανάληψη… ᾌσωμεν πάντες λαοὶ τῷ ἐπὶ ὤμων Χερουβὶμ ἀναληφθέντι, μετὰ δόξης Χριστῷ, καὶ συγκαθίσταντι ἡμᾶς ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρός, ᾠδὴν ἐπινίκιον, ὅτι δεδόξασται.  

Να ‘’δούμε’’ ότι όπως η ανάστασις ξεκινά από άδου κατωτάτου έτσι και ομόπνοα η ανάληψη ξεκινά από την γη με προορισμό στα δεξιά Του Πατρός και ουρανό (εν ημίν βασιλεία και καρδία)…. πότε αρχίζει επί του πρακτέου η ανάληψις…. και πως τελειούται 

Να υποδεχτούμε και φιλοξενήσουμε και αναπαυτεί η χάρις και νους Χριστού (προς έξοδο και άνοδο) … Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη για την νομική έξοδο από το παράλογο (αίγυπτος) στο λογικό πόδα (κάτω ιερουσαλήμ) (-) και μετά Κυριακή Βαΐων ανάβαση (|) από το λογικό στο υπέρλογο. Μια ‘’ευθεία’’ κατά το ευθείας ποιείτε τας τρίβους, σε δύο φάσεις… από την αίγυπτο στην άνω ιερουσαλήμ.  

Για να ακούσουμε την Κυριακή Βαΐων (ομόπνοα με την ανάληψη) … Ὁ τοῖς Χερουβὶμ ἐποχούμενος, καὶ ὑμνούμενος ὑπὸ τῶν Σεραφίμ, ἐπέβης ἐπὶ πώλου, Δαυϊτικῶς Ἀγαθέ, καὶ Παῖδές σε ἀνύμνουν θεοπρεπῶς, Ἰουδαῖοι ἐβλασφήμουν παρανόμως, τὸ ἀκάθεκτον τῶν ἐθνῶν, ἡ καθέδρα τοῦ πώλου προετύπου, ἐξ ἀπιστίας εἰς πίστιν μεταποιούμενον. Δόξα σοι Χριστέ, ὁ μόνος ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος. 

ευχόμενοι (και αμήν εργαζόμενοι για να φτάσουμε σε εκείνον τον κόμβο) για να διανοίξει Ο Κύριος τον νου προς κατανόηση των Γραφών… ⁴⁵ τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι τὰς γραφάς, (Λουκ.κδ’) …από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ … ουρανών και οφθαλμών… μη μένοντες στην γη και βλέποντας φαινόμενα, σκιές (σαν συγκύπτουσα διάνοια),  αιτιατά, διαλανθάνοντας από την αντίληψή μας και οι λόγοι και οι αιτίες και το πρωταίτιον, Ο Λόγος. 

Μεταφράζοντας τις ‘’ξένες λέξεις’’ που χρησιμοποιούνται στις Γραφές… Χερουβείμ και σεραφείμ βρίσκουμε ότι αυτά (τα αγγελικά τάγματα) αναφέρονται σε οίκους και οχήματα… 

Με πρότυπο Την Θεοτόκο, την τιμιωτέρα και ενδοξοτέρα, αμήν εισερχόμενοι στο πανδοχείο που μας εισάγει ημιθανείς από περιπεσόντες εις ληστάς (δαίμονες) ο καλός σαμαρείτης σιγά σιγά θεραπευόμαστε, σιγά σιγά φωτιζόμαστε σιγά σιγά ζωοποιούμαστε από τεθανατωμένοι τη αμαρτία… 

[Άξιον εστί και θεραπεία 

συνέχεια Άξιον εστίν και θεραπεία (παράμετροι)] 

…προϋπόθεση, στον οίκο του σαββάτου (7) και βαθύτερο δώμα, να ενοικήσει ανέσπερο φως (όπως αυτό ‘’κατεβαίνει’’ το μεγ.Σάββατο μόνο στον ορθόδοξο πατριάρχη (φως ορθοδοξίας και ουκ ετέρων ‘’θεών’’ πλανών και αιρέσεων) που ως φώτα εκ διαχύσεως και μη ευθές, ΔΕΝ οδηγούν (σαν όχημα) τον άνθρωπο στην πραγματική όαση [σαν ευθεία (Ι) και ελικοειδή ανοδική πορεία (Θ) 9, προς ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ 999) αλλά σε φανταστικούς αντικατοπτρισμούς Της, ευθέως δαιμονικά και ελικοειδώς πάλι, αλλά φυγοκέντρους (ειδωλικούς εμπαθείς στόχους… 6)... (λίγα τινα περί του 7 στον πνευματικό πόλεμο…). ΔΕΝ τον οδηγούν δια Της Οδού Κυρίου, στην Κυριακή και Κύριο, αλλά αλλού, ισχυουσών επάνω τους (και μας) και μέσα τους και μέσα μας, αμαρτιών και αστοχιών… 

Επιστρέφοντας στην θέα Φωτός (νοερώς όσο τα μάτια μας ‘’κρατούνται’’ σε σχέση με την θέα αγίων που το βλέπουν αισθητώς) μέσα στην εκκλησία από την σκηνή μας, επιβάλλεται η ‘’διαπλάτυνση’’ του κύκλου από τα φυσικά όρια της εκκλησίας, ομόκεντρα, έως τα πέρατα του σύμπαντος. Στην πράξη και στον καθ’ύλην αγωνιστικό μας χώρο. Τον κόσμο μας…. κι αυτό, γιατί αν δεν υπάρχει συμφωνία (και ισορροπία) έσω και έξω και άλλα λέμε μέσα στα φυσικά όρια και άλλα έξω, μην απορήσουμε όταν τα ουαί προς τους υποκριτές ‘’ακουμπήσουν’’ και εμάς… Κύριε ελέησον!!    

Μέσα στην εκκλησία ομολογούμε ότι Σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα και η ευχαριστία και η προσκύνησις… αλλά κατά πόσο το ίδιο ισχύει και έξω των φυσικών ορίων Αυτής; μήπως στον εργασιακό μας ‘’χώρο’’ μας διαφεύγει η ουσία και βιώνουμε ότι εμείς είμαστε οι ‘’βασιληάδες’’, απαιτώντας προσκύνηση ευχαριστία δόξα για να κάνουμε τα χατιράκια των υφισταμένων μας;;; 

Λίαν καλό το ορώμην Θεό μέσα στην εκκλησία, αλλά τέλειο και λειτουργικό σωτηρίας το ψαλμικό… προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντός*, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ. (ψαλμ.ιε’) και το αντίστοιχο … ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξεζήτησά σε· μὴ ἀπώσῃ με ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου. ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα τὰ λόγιά σου, ὅπως ἂν μὴ ἁμάρτω ** σοι. (ψαλμ.ριη’ 118) γιατί υπάρχει συνάφεια στην πράξη, με την ακρόαση και τήρηση των εντολών … 21 ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν.  

* μήπως Ο Κύριος δεν είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών; πάλι, 27 ζητεῖν τὸν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα. 28 ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν,… (Πραξ.ιζ’) και πως θα είναι μακρυά αν η βασιλεία είναι εντός ημών; στην πραγματικότητα, είναι μια σπιθαμή κάτω από την μύτη μας, και θα ιδωθεί, μόνο ΕΑΝ αυτή ταπεινωθεί και κοιτάξει εντός, αντί της εξωστρεφούς υψηλοφροσύνης και μετεωρισμού…. 

…αμήν αυτήν την ζωοποιό αίσθηση με αγάπη αλήθεια και ταπεινότητα να μας χαρίζει… ίνα (εκ)πληρώσουμε τα νομικά 2040*** βήματα προς την σκηνή του μαρτυρίου και μεθέξουμε ανέσπερο ΦΩΣ… το Αυτό της συλλήψεως, της Γεννήσεως, Βαπτίσεως, Μεταμορφώσεως, Αναστάσεως, Αναλήψεως και του σκοπού της ζωής μας, Πεντηκοστής (και σκηνοπηγίας) … αμήν ελθέ και σκήνωσον και καθάρισον και σώσον…. 

** από την ελάττωση του κακού στην απάθεια και θεοπτία 

σκιαγραφώντας κάπως την κλίμακα της όλης θεοπτίας (τρεις καταστάσεις)… σε προηγούμενο άρθρο Άνθρωπος. Θεοπτία στον νόμο και στην χάρι… 

*** ας μου επιτραπούν (στο τέλος) δύο λογισμοί... ή ένας, δύο όψεων.... ένας δευτερεύον σαν γνώση του γιατί 2040 βημάτων κι όχι περισσότερα ή λιγότερα και ένας ουσιαστικός του βιώματος, που το ευχόμαστε άσχετα αν γνωρίζουμε το γιατί.... με μακάρια την απλότητα και την απεριέργεια... δίνοντας όλην μας την μέριμνα σε καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές... (με ευχή, έστω κι αυτή η γνώση να αποβεί ωφέλιμη και προς δόξαν Θεού... πρόοδος επί του πρακτέου, βήμα - βήμα στο... Τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἁγίασον, τὰ σώματα ἅγνισον, τοὺς λογισμοὺς διόρθωσον, τὰς ἐννοίας κάθαρον...). 

 …(δικαιολογητικά) με άριστα της ύλης το 10, άριστα της ψυχής 100 και άριστα του πνεύματος 1000 (κατά αββά Δωρόθεο) προτείνεται στον καθένα (χάριτι) να αποκτήσει την τέλεια πνευματική (1000) αποχή και απομάκρυνση από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος [ορατής (δεξιάς επίγνωσης) και αόρατης (αριστεράς)] απομάκρυνσης από το αδιέξοδο (|<) … ΚΑ(Κ)Ο (με Κ το 20).

Πορεία που απαιτεί για τον καθένα μας, δύο ισοδύναμα εναλλασσόμενα προς βάδιση σκέλη, (2Χ1020=2040), που σαν απομάκρυνση από το ένα σηματοδοτεί την προσέγγιση και μετοχή στο άλλο, το όντως ΚΑ(Λ)Ο και μόνο Αγαθό Λόγο…   αμήν δι ευχών και ενεργείας φύγωμεν… αμήν να βάλουμε αρχή.... αμήν δι ευχών και ενεργείας βαδίσωμεν… [αφού πρώτα τακτοποιηθούμε (+)] !! πορεία που βάδιζε και ο Μωυσής στην σκιά για παραλαβή των εντολών σε λίθινες πλάκες αμήν κι εμείς χρησιμοποιώντας αυτόν ως οδοδείκτη (και παραστάτη στην μεταμόρφωσή μας), να εγγράφεται το Πνεύμα του Θεού του Ζώντος εν Φωτί, σε σαρκίναις καρδίαις... 

Είναι τα δύο σκέλη πράξης και θεωρίας,  στα ξεχωριστά πρόσωπα Λείας και Ραχήλ, Μάρθας και Μαρίας*, απ.Πέτρου και Ιωάννη... αλλά ενοποιημένα εις εν στο πρότυπο όλου του ανθρωπίνου γένους, Θεοτόκο. Δι Αυτής γεννάται και γνωρίζεται το Φως στον κόσμο, όπως την προείδε ο πατρ.Ιακώβ ως πύλη αδιόδευτος στην κορυφή και συγχρόνως κλίμαξ επουράνιος δι ης κατέβη ο Θεός και γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν. 

* πράξη και θεωρία σε μια συνδυασμένη σταυροειδή κλίμακα, που ανεβαίνει ο άνθρωπος βαθμίδα βαθμίδα με χαρακτηριστικά κάθετης φιλοθεΐας και προσευχητικής ακινησίας (σαν το Ι της ΜΑΡΙΑΣ) + οριζόντιας πάλι έμπρακτης φιλανθρωπίας και διακονίας (σαν το Θ της ΜΑΡΘΑΣ), και συγχρόνως η ακρόαση και τήρηση των δύο πρώτων εντολών, όπως λειτουργεί η Φιλοθεΐα και φιλανθρωπία, κατά το πρότυπο του πατρ.αβραάμ... ως απαραίτητα για την φιλοξενία της Αγίας Τριάδος και πρώτη ακριβής θεοπτία... βάζοντας τις βάσεις πίστεως και κίνησης... (προς εγγραφή και βίωμα εν ημίν…  την βίβλο γενέσεως…)

γιατί (συνειρμικά με τον λογισμό) ποιο το πνευματικό κέρδος να βλέπει κάποιος τον ήλιο αλλά να μένει στην εξ αποστάσεως θεωρία του και να μην θέλει να ξεκολλήσει από την γη, να μην θέλει να μετατεθεί (με φυσικοπνευματική έννοια κι όχι βιολογική) το σκήνωμα αυτού στον ήλιο;;; [ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ· ...(ψαλμ.ιη') ακολουθών τον ίδιο δρόμο (Ι και Ιησού) προς τον Ήλιο.... ] ... νάχει θεοπτία, να γνωρίζει ότι πρέπει να κάνει 1020 βήματα με το κάθε σκέλος (σε θεωρία και πράξη) τέλειας αποφυγής από το κακό, για να βρεθεί μέτοχος Αυτού;;; 

αμήν ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση παραδειγμάτων προς μίμηση και παραδειγμάτων προς αποφυγήν, ώστε με τις κατάλληλες επιλογές Τον προσεγγίσουμε και βιώσουμε... 

Ο εν ημίν ήλιος….

οι δύο αγιογραφικοί άνθρωποι και Ο Ένας εν μέσω αυτών…

αμήν να βάλουμε αρχή συλλήψεως, γέννησης, ανάστασης, ''αναλήψεως''... προς πεντηκοστή... (και φωτισμό).

Είναι Η μόνη απερίσπαστος ευθείας κατά Θεόν ζωής και άσκησης και προσήλωσης και προσανατολισμού, ως καθαρότατος Ναός του Σωτήρος. Στην εν λόγω κλίμακα (του Ιακώβ) άγγελοι ανέβαιναν και κατέβαιναν. Στην κλίμακα του Ιωάννη και δική μας βιωτή, άγγελοι μας ανεβάζουν και δαίμονες μας κατεβάζουν ώστε να μην απέχουμε από τους περιπλανώμενους για 40 έτη ιουδαίους. Τρεπτοί σε πτώσεις (είτε στην θεωρία ένα σκέλος και ανομία, είτε στην πράξη και αμαρτία σαν άλλο σκέλος) οπότε και λόγω των δικαιωμάτων που δίνουμε στον αντίδικο της σωτηρίας μας, περιπλανιόμαστε και καταποντιζόμαστε και δεν περνάμε με ευστοχία την ερυθρά (πάθη) αλλά ούτε και την Ἡ θάλασσα τοῦ κόσμου (αγ.Νήφωνος) από τα κάτω ύδατα στα άνω... περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… χάνοντας συνεχώς την ευθεία Οδό ... και από την γη (4 και +) προς τον ουρανό (0) και αγκάλη Θεού (δεξιά Του, ως Ο αναληφθείς εν δόξη Κύριος, αρχηγός και τελειωτής της πίστεώς μας) και προετοιμασμένη απ'αιώνων θέση. Αμήν μη γένοιτο απωλέσουμε εις τέλος, (ορθόδοξη) πίστη και δρόμο... αλλά απείρω ευσπλαγχνία Του ακούσουμε όλοι μας, το είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου...