ο άγιος, συμπύκνωσε λιτά την διάβαση της θάλασσας του κόσμου στο παραπάνω σχήμα (δεσμό).
Με το στώμεν καλώς του αρχ.Μιχαήλ οι δαίμονες ακινητοποιήθηκαν όπου βρέθηκαν. Άλλοι στο υγρό στοιχείο, άλλοι στο χοϊκό, άλλοι στον αέρα (τα εναέρια τελώνια) κι άλλοι στο πυρ....
Ο άνθρωπος, εμπεριέχων όλα αυτά τα στοιχεία (ΓΗ-ΥΔΩΡ-ΠΥΡ-ΑΗΡ και πεμπτουσία ΑΙΘΗΡ) καλείται να ''καθαρίσει'' δι ευχών την φύση του από όλα αυτά. Έτσι, ο δρόμος προς την κατά Θεόν ελευθερία (και την εντός ημών βασιλεία), πρέπει να περάσει νικηφόρα και από την γη (την σάρκα και κοσμικό φρόνημα) τον δυσώδη αέρα (αμαρτία και ανομία, δια του οξυγόνου προσευχής), αλλά και το πυρ του κόσμου, δια του άλλου πυρός XC... ώστε να νικηθεί όλη η παλαιά κτίσις προκειμένου μεθέξουμε της καινής.
Κατάσταση εφικτή ΜΟΝΟ δια Της Θεοτόκου, που εμφάνισε νέα κτίση [με ουράνια, άφθαρτα ''στοιχεία'' τον ίδιο Τον Χριστό, ως γη, τροφή, ως ύδωρ, λάλον ύδωρ, ως αέρα (ορθοδοξία) και ως πυρ κοινωνίας και επικοινωνίας (ευχής και προσευχής)] .... Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης… Την Μεσσίτρια, που σαν κλίμαξ επουράνιος κατέβη Ο Θεός και σαν γέφυρα μετάγει τους εκ γης προς ουρανόν. Την τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα... Την ολκάδα των θελόντων σωθήναι (9), αλλιώς θα κατελχθούμε (6) , σαν από ρουφήχτρα 12 μυστηριώδεις δίνες, αυτογνωσία, κοσμογνωσία και θεογνωσία.
Ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία [όπου, ο π. Ἰωάννης Ρωμανίδης σημειώνει: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ" ... "Λοιπόν, ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ. Γι' αὐτὸ καὶ λέμε στὴν Ἐκκλησία «Εἰρήνη πάσι», διότι ἔτσι ἔχει τὴν εἰρήνη. «Εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμὶν» (Ἰω Ιδ’, 27). Καὶ ὅταν λέει ὅτι σᾶς δίδω εἰρήνη, σημαίνει ὅτι σᾶς δίδω Πνεῦμα ἅγιον, προσευχὴ στὴν καρδιά, καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος εἰρηνεύει, ἔχει τὴν δικαίωση. Ἔχει τὴν καταλλαγὴ μὲ τὸν Θεό. Ἀρχίζει νὰ γίνεται φίλος τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν φωτισμὸ καὶ μετὰ στὴν θέωση εἶναι 100% πλέον φίλος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐλεύθερος. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν φθάνει στὸ νὰ ἀπαλλαγεῖ, ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν συμφεροντολογία, ὅπως στὴν κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ, ἀλλὰ καὶ στὴν κατάσταση τῆς Θεώσεως ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὴν δουλεία καὶ τὰ.... στοιχεῖα τῆς φύσεως, διότι τρέφεται ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ... (1)
...αμήν περνώντας δι ευχών και ενεργείας Της Θεοτόκου από τα κάτω ύδατα στα άνω, όπως υμνείται στον παρακλητικό Της η Παναγία πορταΐτισσα: ... Χαίρε πύλη, και γέφυρα και κλίμαξ, εκ θανάτου προς την αθανασίαν, δι΄ης χωρούμεν διαπεραιούμενοι, την υγράν του βίου θάλασσαν και γήθεν, υψούμεθα προς πόλον.καθώς... και υποβρύχιο νουν (κάτω των υδάτων) διαθέτουμε και με αυτόν κοσμικώς λειτουργούμε... Ὡς βαρὺς τῇ γνώμῃ Φαραὼ τῷ πικρῷ γέγονα, Δέσποτα, Ἰαννὴς καὶ Ἰαμβρής, τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, καὶ ὑποβρύχιον νοῦν· ἀλλὰ βοήθησόν μοι. (από τον μεγάλο κανόνα) ...με τον καθένα μας, στο πρόσωπο του απ.Πέτρου (την πράξη) να κράζουμε καταποντιζόμενοι στην θάλασσα του κόσμου, Κύριε σώσον με (Ματθ.ιδ'30) Ὅτι τὸ πέλαγος πολύ, τῶν παραπτωμάτων μου Σωτήρ, καὶ δεινῶς βεβύθισμαι ταῖς πλημμελείαις μου, δός μοι χεῖρα σῶσόν με, ὡς τῷ Πέτρῳ ὁ Θεός, καὶ ἐλέησόν με.
ή όπως αναφέρεται στο ειλητάριο του αγ.Ιωάννου δαμασκηνού: ...Ναυτιών τώ σάλω, τών βιωτικών μελημάτων, συμπλόοις ποντούμενος αμαρτίαις, καί ψυχοφθόρω θηρί προσριπτούμενος, ως ο Ιωνάς Χριστέ βοώ σοι.
αμήν δι ευχών του πρωτοκορυφαίου και του πρωτοκλήτου και πάντων των αγίων, εξαιρέτως Της Θεοτόκου, η ανέλιξις... ομόρροπο της έλξεως του ΑΔΑΜ από Τον Κύριο κάθοδο εις άδην και ανάσταση... (4)
Τὴν τῶν ἰχθύων ἄγραν, καταλιπὼν Ἀπόστολε, ἀνθρώπους σαγηνεύεις, καλάμῳ τοῦ κηρύγματος, χαλῶν ὥσπερ ἄγκιστρον, τῆς εὐσεβείας τὸ δέλεαρ, καὶ ἀνάγων ἐκ τοῦ βυθοῦ τῆς πλάνης, τὰ ἔθνη ἅπαντα, Ἀνδρέα Ἀπόστολε, τοῦ Κορυφαίου ὁμαίμων, καὶ τῆς οἰκουμένης ὑφηγητὰ διαπρύσιε, πρεσβεύων μὴ ἐλλίπῃς ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν ἐν πίστει καὶ πόθῳ εὐφημούντων πανεύφημε, τὴν ἀεισέβαστον μνήμην σου.
μακάρι παράλληλα, αποδεσμευόμενοι από την γη και την δουλεία της σαν (άλλο ένα) στοιχείο της φύσης...
Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ (Ψαλ. 68,15)
το πυρ της κοινωνίας και επικοινωνίας με Τον Θεό
η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης
Μέσα στην παραζάλη των βιοτικών μεριμνών, την θολούρα εκ των παθών που σκιάζει σαν νέφος το ηγεμονικό της ψυχής, τον νου,
παρά τις καλές προφάσεις η κατάληξη δεν θα είναι αίσια, αν δεν ενεργεί Ο Κύριος. Γιαυτό και ο αγ.Νικόλαος βελιμίροβιτς στο : Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… μας δίνει το επί του πρακτέου μνμ και μπούσουλα, για όποιον ουκ έλαβε επί ματαίω την ψυχήν του.... (3)
Μήν θεωρεῖς τίποτε γιά στόχο τῆς ζωῆς σου ἐκτός ἀπό τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς.
Κάθε ἄλλο ἰδανικό, πού οἱ ἄνθρωποι σέ κάποια στιγμή προβάλλουν ὡς στόχο, δέν εἶναι ἄλλο παρά ἕνα κίνητρο παραπάνω -ἐάν ὄχι ἄμεσο μέσον- γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς.
Ἡ οἰκογένεια, ἡ κοινωνία, τό κράτος, ὁ πολιτισμός, ὅλα αὐτά δέν εἶναι στόχος. Ὅλα αὐτά εἶναι κίνητρο καί περισσότερο ἤ λιγότερο μέσον τοῦ κυρίου στόχου, τοῦ μόνου στόχου, τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς.
Ὅλα ἐκεῖνα πού ὁ χρόνος χτίζει καί γκρεμίζει, δέν εἶναι ἡ μόνιμη κατοικία σου, ἀλλά μόνο θλιβερή ἤ χαρούμενη ὑπενθύμιση αὐτῶν. Ἡ μητέρα ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζει τήν ἀνείπωτη μητρική στοργή, πού θά συναντήσει τήν ψυχή σου στόν ἄλλον κόσμο....
Όλες οι κοσμικές δραστηριότητες κρύβουν σαν απόλυτες τιμές | α | το πρόσημο + και - που θα εμφανιστεί με την άρση των πέπλων και παραπετασμάτων που βάζει η ύλη. Κάθε τι, οικογένεια, κοινωνία, κράτος, πολιτισμός, επάγγελμα, ακόμη και λειτούργημα... μπολιασμένο με XC, αγιοποιείται (+) και ο άνθρωπος ανασταίνεται (εξαγόμενος εκ του άδη ή του βάθους της θάλασσας κατά τον άγιο), συμπλέων, συνοδοιπορών, ιώμενος κυρίως από Τον Ιατρό ψυχών και σωμάτων, αλλά και συμβιώνων (μυστικά ή φανερά) με τους αγίους προστάτες (για κάθε περίσταση και επάγγελμα) ή χωρίς XC παραμένει δέσμιος (-) στο κάτω άκρο, με όποια ονομασία κι αν δίδεται στο εξώτερον, τον αντίποδα του εσωτέρου της καρδίας, με και δια XC, όπου και η βασιλεία. Αμήν να εξ-υπνήσουμε (εξ ύπνου αμαρτίας) προ τέλους, εργαστούμε φιλότιμα πάνω στον αγιασμό της ψυχής, την αγνότητα του σώματος, την καθαρότητα των εννοιών και διόρθωση των λογισμών, μην τύχει και όλα τα δοθέντα της παρούσης ζωής ευσπλάγχνως και προσωποιημένα μοναδικά ανεπανάληπτα από Τον Κύριο, δεν στάθηκαν ικανά να μας αναστήσουν, αλλά τα ίδια (χωρίς βιωματικό XC, ως βαρίδια) να μας καταποντίσουν. Κύριε ελέησον!! Κύριε σώσον ημάς εξ άδου κατωτάτου!!
---
(2)
παρομοιάζεται ο άνθρωπος με ένα αερόστατο, όπου το καλάθι του είναι το σώμα, το
μπαλόνι με τα ευγενή (μακάρι) αέρια που τον ανεβάζουν στον ουρανό, το πνεύμα
και τον μεταξύ τους σύνδεσμο, την ψυχή (όσο επίγεια ζούμε). Πρώτη προϋπόθεση,
είναι να ξεκολλήσει από την γη. Κι αυτό θα συμβεί αν απελευθερωθεί από τα
άγκιστρα που μας κρατάνε στην γη ... μετά όμως, για να πάρει ύψος πρέπει να
ρίχνει εκτός του καλαθιού τα τσουβαλάκια με την άμμο, το οποίο αναλογικά είναι
οι αμαρτίες που μας βαραίνουν. Κι η ανάβαση, γίνεται μέσω της μετανοίας μας,
του μυστηρίου και της συγχωρετικής ευχής, από εξομολόγους με ισχύουσα
αποστολική διαδοχή..., αφού, με την δοθείσα δικαιοδοσία και χάρι, 23 ἄν
τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. (Ιωαν.κ')
σημαίνει, πως χωρίς την άφεση, είμαστε πακτωμένοι και αγκιστρωμένοι ακόμη στην
γη, στο βάθος της θάλασσας, παρά την ψευδαίσθηση της όποιας καλυτέρευσης και
''ανόδου'' μας.
για το βάρος της αμαρτίας και την απελευθέρωση από την αμαρτία - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
(3) Τι φοβερά υπόθεσις το που θα καταλήξη η ψυχή εκάστου! Ω! πόσον μας πλανά η λήθη και η ραθυμία, εμέ πρώτον! Τρομερά υπόθεσις, εάν σκεφθώμεν, το αν θα επιτύχωμεν ή όχι του προορισμού μας. Τρόμος καταλαμβάνει την όλην υπόστασιν του ανθρώπου, όταν καλώς σκεφθή, τι άρα έσται επ’ εσχάτων! - ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ
Αμήν δι ευχών να εισέλθουμε στην κιβωτό, ορθόδοξη ΜΙΑ Εκκλησία, που πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν Αυτήν…αποκαθιστώντας τους τρεις οργανικούς σωτήριους δεσμούς, του μέλους με Το Όλον, Του βαδίζοντος επί των υδάτων Κυρίου και Θεού μας, ωσάν φλέβα – αρτηρία – νεύρο, εξομολόγηση / μετάνοια – Θεία Κοινωνία – προσευχή και τέλος ευχή!!
Τα πάντα χάρις ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!
---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου