από την αίγυπτο στην άνω ιερουσαλήμ…

αίγ-υπτος.... υπτίως του αιγαίου .... (1) 

μια διαδρομή ορθόδοξα διευρυμένη, σε δύο φάσεις. Από την ανομία (υπόγειο) δια του νόμου (επίγειο) στην χάρη (υπέργεια). Διαδρομή, όχι από την κάτω ιερουσαλήμ στην άνω, που είναι μια ευθεία και φαίνεται, αλλά από την βάση εκκίνησής μας... όταν ο στόχος δεν φαίνεται. Δρόμος όμως που γίνεται βατός, αν ακολουθήσουμε το ίχνος του Φωτός που εύσπλαγχνα ως μίτος απλώθηκε για να μας οδηγήσει… από την γη στον ουρανό, από το σκότος στο Φως, από την αιχμαλωσία στην ελευθερία… οπτική ''διευρυμένη και απλωμένη'' σε δύο σκέλη (σαν Λ), σοφίας και δύναμης (αλληλοσυμπληρούμενα και αλληλοστηριζόμενα, εξαρτώμενα και εναλλάξ χρησιμοποιούμενα, όχι μόνο ελληνικά σαν σοφία σαν να είχαμε ένα πόδι, όχι μόνο σαν δύναμη και σημεία, αλλά ομού ισοδύναμα, με αρμονία και με πληρότητα) που οδηγούν στην κορυφή και πρωταίτιο Λόγο (Θεό), πηγή και τέρμα τους. Οπτική ελληνορθόδοξη.   

μεταξύ των δύο άκρων, υπάρχει ένας Δρόμος, μία Κλίμαξ, δύο όμως  κατευθύνσεων... [περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)] με τον καθένα μας να επιλέγει ''στόχο'' και σκοπό. 

…προτυπώθηκε ιστορικά σαν σκιές (ΠΔ), η αιχμαλωσία του ισραήλ στην αίγυπτο και σκληρόκαρδο φυσικό φαραώ. Έτσι ανάλογη είναι και η αιχμαλωσία κάθε νου διαχρονικά κάτω από την ''κυριαρχία'' του νοητού φαραώ.  

Από την μία είναι ο κόσμος, το κοσμικό φρόνημα σαν ''γη'' και νοητή αίγυπτος και επάνω ο ''ουρανός'' με την πόλη (άνω ιερουσαλήμ) από την οποία εκπέσαμε. 

Η ''νοοτροπία'' της τότε εξόδου ήταν η απάντηση στην ερώτηση του Θεού...

ΑΔΑΜ γιατί έφαγες τον απαγορευμένο καρπό; 

κι η απάντηση ήταν... δεν φταίω εγώ, η γυναίκα που μου έδωσες φταίει. 

ΕΥΑ, γιατί έφαγες τον απαγορευμένο καρπό; 

δεν φταίω εγώ, ο όφις με εξαπάτησε.... 

Η νοοτροπία της επανεισόδου είναι η ακριβώς αντίθετη. (δεν φταίω εγώ, λέει ο νους, η σάρκα που μου έδωσες φταίει... δεν φταίω εγώ σαν αδύναμη σάρκα, ο διάβολος φταίει κοκ... προς τα έξω και κάτω). Η ανάληψη της ευθύνης με ένα ήμαρτον (αστόχησον) Κύριε, γίνεται η αφ-ορμή δια της μετανοίας (μεταστροφής του νου) για να ξαναζήσουμε, την ευστοχία και περάσουμε από την αφροσύνη στην σωφροσύνη και λοιπά χαρακτηριστικά της ''εδέμ'' ... ''σβήνοντας'' ο Σταυρός την ενδιάμεση απαγορεύουσα την διέλευση, φλογίνη ρομφαία.... η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης και από τον έναν κύκλο, στον άλλον.... κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…

Αμήν με συνοδοιπόρο την ευχή... Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Αμήν κινούμενοι στις αιτίες… Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, και αγάπης χάρισε μοι τω σω δούλω  ...μετακινούμενοι από την γη στον ουρανό με καλή αφορμή αυτές τις ελάχιστες ημέρες... (αφού η ερώτηση του Θεού παραμένει διαχρονική, μακάρι αλλάζοντας τον τρόπο απάντησης και συμπεριφοράς...) πνευματικοποιώντας την σάρκα μας κι όχι το αντίθετο, σαρκοποιώντας το πνεύμα μας... σύμφωνα με τις παροτρύνσεις του εναντίου.  

Καταγράφηκε η ''διαδρομή'' ελευθερίας κι όποιος θέλει, (οι βουλόμενοι αθλήσαι*…) ακολουθεί αυτήν την έξοδο από νομική [δια της ερήμου και ασκήσεως (2)] έως χάριτος που είναι η ανάσταση,   πραγματική ελευθερία και άνω ιερουσαλήμ**... 

…κι ο τίτλος προτείνει (και καταγράφει) την όλη πορεία του ανθρώπου από την κατέναντι (και εν σκιά θανάτου) κατάσταση που αναφέρεται στο Γεν.δ’16 στην απέναντι, (Γεν.γ’24) και από εκεί, χάριτι (με μυστικά και μυστηριακά εφόδια) αμήν εντός του Λόγου, λόγοι. Από χώρο στάσεως κατά του Θεού  και ανήλια (όπως φαίνεται στο σχήμα, η γη και ο ΑΔΑΜ που φωτίζεται από τα  άστρα) στο προσήλιο (απέναντι), ώστε με τα μυστήρια να μας επανεισάγει (ελικοειδώς) μέσα στον Ήλιο, [κατά το ψαλμικό ... ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ· (ιη'), δια της μετανοίας και ακολούθησης του Ιησού...(Ι) ως κεντρομόλου] απόπου αυτοβούλως αλλά δυστυχώς α-νοήτως (χωρίς νου Χριστού) εξήλθαμε... [Ο εν ημίν ήλιος και Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη]. 

Για να γίνει όμως αυτό το πέρασμα, από την κατέναντι σκιά στο απέναντι φως, χρειάζεται η έξοδος στην έρημο και ‘’έγγιση’’ (αμήν και βίωση) της βηθλεέμ, που είναι το απαραίτητο μεταίχμιο που περνά τον άνθρωπο από… οι τοις άστροις*** λατρεύοντες… στην ανατολή ανατολών και άλλο ΦΩΣ. [μεταίχμιο... με ... δύο τις φάσεις (3) του ανθρώπου. Την εμβρυακή κυοφορία που επισκιάζεται από την (σχετική) ακινησία μέσα στην μήτρα, και την μετά την γέννηση, κίνηση, ώστε προ γεννήσεως να κυριαρχεί η (φυσικοπνευματική) ακινησία ακόμη και ενδιαφέρον ως προς την σαρακοστή και μόνο μετά την γέννηση να υπάρχει αυτή η δυνατότητα... προτείνοντας να δείχνουμε κατανόηση και να ευχόμαστε πνευματική ''ωρίμανση'' στους αδιάφορους..., αφού χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν (αλλά ούτε και να οικειοποιούμαστε αλαζονικά την δοθείσα μυστικά χάρι...). Πάλι, μην τύχει και κάποιος επειδή νιώθει ένα μικρό σκίρτημα για την τεσσαρακοστή υπερηφανευτεί ότι έχει φτάσει στην γέννηση, όπου τότε ακούγεται το ''αββά ο Πατήρ'', λαμβάνοντας αυτό ως ένδειξη ότι απέχουμε πολύ αυτής της φωταγωγίας,  υιοθεσίας, ελευθερίας. Εσυλήφθη Ο Κύριος δια Της Θεοτόκου στην ψυχή μας (συγκαταβαίνων) και Αυτός μας κινεί και συγκινεί... εσυλήφθη αλλά ακόμη δεν εγεννήθη... Αμήν να εργαστούμε σχετικά.... νοούντες ότι.... «Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν σου, οὐδὲ συνετηρήσαμεν, οὐδὲ ἐποιήσαμεν, καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν. Ἀλλὰ μὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος, ὁ τῶν Πατέρων Θεός».].  

Μόνο τότε και έτσι διανοίγεται προς οδοιπορία ο ‘’δρόμος’’ της μεγάλης τεσσαρακοστής, της αναλογίας των 40 ετών περιπλάνησης, της 40ημέρου και νυκτός νηστείας (του Μωυσή για παραλαβή νόμου και Κυρίου για την χάρι. Όχι για Τον Ίδιο, την πηγή των χαρίτων, αλλά για τους θέλοντες  ακολουθήσει). (περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…). 

Διανοίγεται ο οφθαλμός και αφού καθίσει ο ΑΔΑΜ (ο καθένας μας) απέναντι του παραδείσου, βλέπει την ιδία γύμνωση, συγκινείται και κινείται προς αυτόν…  στην επανάκτηση αυτού του ‘’χώρου’’ μη μένοντας στην ‘’απλή’’ χρονική διέλευση των σαράντα ημερών (ευχόμενος τυπικά, καλή σαρακοστή).     

... Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, ουκέτι σου της τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι τον Κύριον και Θεόν μου και Πλάστην' εις γην γαρ απελεύσομαι εξ ης και προσελήφθην. Ελεήμον, Οικτίρμον, βοώ Σοι' ελέησόν με τον παραπεσόντα. 

(αμήν) …μη μένοντες κατέναντι εν σκιά θανάτου και στον ζοφερό ύπνο των αμαρτιών, αλλά περνώντας χάριτι στην ημέρα*** που πλησιάζει (αναπόφευκτα).

¹¹ Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ¹² ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός*. ¹³ ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ¹⁴ ἀλλ’ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. (Ρωμ.ιγ’) 

αμήν επιστρέφοντες στον έσω απωλεσθέντα κύκλο... κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… 

--- 

(1) με τους δύο νόμους [φυσικό (σαν σοφία και έλληνες) και γραπτό (σαν νόμος και δύναμις και σημεία και ιουδαίοι) ισότιμους και ταυτοδιδάκσλους, το υπτίως του αιγαίου, όπου ενεργούν τα υπογάστρια πάθη και είδωλα (κάτω από την γαστέρα κρήτη) δεν είναι συμπτωματικό (ελληνορθόδοξο) ''σημείο'' , οπότε, καλό θα ήταν να μην προσπεραστεί αδιάκριτα. Με την επίσκεψη Του Κυρίου και Της Θεοτόκου στην αίγυπτο, πέφτουν τα είδωλα (λάμψας εν τη αιγύπτω φωτισμόν αληθείας..), ισχύει διαχρονικά, αναμένοντας το δικό μας βίωμα. Κι αυτό θα συμβεί, με την παρουσία του σταυρού και Εσταυρωμένου και εσταυρωμένης (πάντα στο θείο θέλημα) στην ζωή μας, όσο δλδ ''σταυρωνόμαστε'' κι εμείς (τυπώνοντας αυτό επί του σώματος και πνεύματός μας), σταυρώνοντας το ίδιον θέλημα για χάριν του θείου θελήματος.   

Ίδια αρχή διέπει (και ενεργεί) όχι μόνο στα μικρά περιορισμένα φυσικο(πνευματικά) μας σώματα αλλά και στο πιο μεγάλο σώμα, ευλογημένο (και με προδιαγραφές φωτισμού της ανθρωπότητος ως οφθαλμός) σώμα ελλάδος. 

Είναι αυτός ο σταυρός ομόπνοος του άλλου σταυρού, των ισραηλιτών, που εξήλθαν στην έρημο και έτσι βάδιζαν με την διάταξη των 12 φυλών (3 ανά ακτίνα, 3Χ4=12) που καθόρισε αυτήν, ο ηγούμενος του νόμου, προφ. Μωυσής... δείχνοντας πως αν δεν ακολουθήσουμε κι εμείς (ως ελλάδα) το ασκητικό (2) φρόνημα, παρότι θάμαστε γεωγραφικά ''άνω'' της αιγύπτου, δεν θα απέχουμε της κατίσχυσης των ειδώλων επάνω μας διαπνεόμενοι άλλης, έρπουσας σ+οφίας... (καυχόμενοι για αυτήν, χωρίς να κατανοούμε τους κρυμμένους οδοδείκτες μέσα σε αυτήν)  ζώντας σαν μέσα σε σκοτεινό δαιδαλώδη λαβύρινθο (κρήτη) με τον τρόμο του θανάτου και τις παράλογες θυσίες προς αυτόν. (για νάρθει στον τύπο Του Κυρίου ο θησέας και τον πατάξει, ακολουθώντας τον μίτο εξόδου...). Παιδεία και νουθεσία και άσκηση όχι μόνο για τους μοναχούς, αλλά ιδίως για τους λαϊκούς και στο σύνολο σαν πρόταση εφαρμογής του πολιτεύματος του σταυρού, όπου ο καθένας δραστηριοποιείται. Παιδεία ανόρθωσης και ανάστασης. Παιδεία ελληνορθόδοξη, που αφορά κάθε άνθρωπο. Μπορεί στην Αγία Γραφή να αναφέρονται μόνο αυτοί οι δύο λαοί (έλληνες και ιουδαίοι), αλλά ''πίσω'' από αυτούς σαν σοφία και δύναμη, βρίσκονται όλοι οι ομοϊδεάτες φιλοδύναμοι και φιλόσοφοι. Έτσι, πίσω από την έρπουσα κίνηση επί γης (εξόδου) από την αίγυπτο προς τους αγίους τόπους (σαν νόμος με σημεία που ζητούν οι ιουδαίοι) αλλά και πίσω από την κάθετη θέση άνω της αιγύπτου του αιγαίου και ελλάδος (σαν σοφία που ζητούν οι έλληνες) κρύβεται πάντα η ίδια πρόταση εξόδου από την γη στον ουρανό, δια Σταυρού.... για να γίνει για όλους μια καλή αφορμή αυτοκριτικής και κίνησης προς τα πραγματικά συμφέροντα. ... 

μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; με ερώτηση... ποιος σταυρός μας εμπνέει και μας κινεί; (ο αγκυλωτός ς' , κατέναντι, σκότος και ανήλιο) ο ισοσκελής (+ και 5, απέναντι και προσήλιο) ή ο ορθόδοξα τυπούμενος και αμήν βιούμενος (2, μέσα στον Λόγο, λόγοι) ; απόστολοι είμαστε έτσι κι αλλιώς. Αλλά ποιανού ανθρώπου; με κεφαλαίο ή με μικρό του αντίποδα και ειδώλου; Κύριε ελέησον χαρίζοντας διάκριση, σοφία και δύναμη!!   

Υπτίως κρατά υπό τους πόδες του ο αρχ.Μιχαήλ και εξάγει την ψυχή... κι αν εμείς την ''απωλέσουμε'' για χάριν Του Κυρίου και του ευαγγελίου Του (Λουκ.θ'24), θα την βρούμε και θα σωθεί.

Δια σταυρού (και Κυρίου την γέννηση) πατείται ο δράκων μέσα στην σπηλιά (της καρδιάς) όπως φάνηκε στον προφ.Δαβίδ και σπήλαιο Γεννήσεως. Πάλι δια Του Ονόματος ο ίδιος βηθλεεμίτης (Δαβίδ) πατάσσει (ψαλμ.ρνα') τον αλλόφυλο γολιάθ (φιλισταίο που αντίστοιχεί στην κρήτη), με τις πέντε πέτρες του... Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με)... αρκεί να εξέλθουμε της αιγύπτου [τότε μακάριοι (ψαλμ.α'). αρκεί, να βάλουμε αρχή δι ευχών...].    

Δια Σταυρού στην αγιογραφία της Βαπτίσεως συνθλίβονται οι κάρες των αοράτων δρακόντων. 

Δια Σταυρού (τυπουμένου) στην γαστέρα, ο θάνατος διά του θανάτου του Ιησού, καταργείται... αμήν βιωθεί, το θανάτω θάνατον πατήσας, ερχόμενος εν ημίν Ο τον θάνατον καταργήσας τον δε διάβολον καταπατήσας...(προ της βιολογικής μας εκδημίας). Αμήν να προλάβουμε, αμήν να αναστηθούμε [προσωπικά και συλλογικά σαν πατρίδα και όλος ο κόσμος... ο παλαιός ΑΔΑΜ, η ανθρωπότητα δια της αναστάσιμης ανέλκυσης, ανταποκρινόμενοι (δίνοντας την χείρα μας) στην προτροπή και θέλησης Του Κυρίου].

(2) Ἁγιοπνευματικές ρήσεις ἀσκητικῆς σοφίας γιά τόν ἀγῶνα τῆς Σαρακοστῆς - Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

...προς αποφυγή μάλιστα της φαντασίας ότι τάχα εξήλθαμε και ασκούμαστε (σαρακοστή αλλά και γενικά καθόλην την διάρκεια του ενιαυτού, αφού αυτή η άσκηση και νοοτροπία είναι τρόπος συνολικά ζωής κι όχι μια χρονική φωτοβολίδα...) ο μέγας κανών μας νουθετεί και επαναφέρει στην πραγματικότητα.... Ὡς Μωσῆς ὁ μέγας τὸν Αἰγύπτιον νοῦν πλήξασα, τάλαινα, οὐκ ἀπέκτεινας, ψυχή· καὶ πῶς οἰκήσεις, λέγε, τὴν ἔρημον τῶν παθῶν διὰ τῆς μετανοίας; ...πλην όμως, αν θέλουμε να έχουμε την Παναγία πύρινο στύλο (|) και σκέπη του κόσμου μας, πλατυτέρα νεφέλης ( - )... δεν έχουμε άλλη επιλογή... από το να ζητάμε την θεία παρηγορία... Τὰς ἐρήμους ᾤκησεν ὁ μέγας Μωσῆς, δεῦρο δὲ μίμησαι, τὴν αὐτοῦ διαγωγήν, ἵνα καὶ τῆς ἐν βάτῳ, θεοφανείας ψυχή, ἐν θεωρίᾳ γένῃ... 

και αυτή έρχεται πλούσια, ανταποκρινόμενη (και) Η Θεοτόκος στους χαιρετισμούς που Της απευθύνουμε καθ'όλη τη διάρκεια της σαρακοστής, (Παρασκευές) σαν πορεία του γένους προς την ανάσταση, αλλά (και) ο (ομόπνοος) Σταυρός, με την σταυροπροσκύνησή Του (που στήθηκε από τους αγίους πατέρες, στο κέντρο της σαρακοστής, γ'νηστειών).... και σαν οριζόντια έξοδος 40 ετών, και καθέτως, σαν φλεγόμενη βάτος πάλι 40 ημερών, προσευχή νηστεία* και πορεία, από τους πρόποδες του όρους Σινά που προσκυνούνται είδωλα, μέχρι την κορυφή και (κατά χωρητικότητα) θεοπτία...  Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς... Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου!! 

[* τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία...   

κι όπως μας νουθετεί ο αγ.Σίμων αρβανίτης:... «Παιδί μου, αυτή την εποχή το αίμα του ανθρώπου περιστρέφεται τετρακόσιες στροφές περισσότερο από τις άλλες εποχές και αυτές τις σαράντα εννέα ημέρες νηστεία, όταν κάνει ο άνθρωπος, ο οργανισμός πετάει όλες τις ασθένειες», ...

στο αίμα το πρόβλημα δια του Αίματος η λύση... ''πετώντας'' έξω ασθένειες σωματικές και ψυχικές (κατά το συμφέρον)]. 

40... για την βηθλεέμ, (για να βιώσουμε την γέννηση εν ημίν), 40 για την ανάσταση ... αμήν εκτυπώτερον Σου μετασχείν εν τη ανεσπέρω… παράλληλα των... 40 του νεογέννητου και τα 40 του νεκρού. Αφού... από την ολότητα (Ο) του Θεού και αγκάλη εξήλθαμε, για να γεννηθούμε στον τετραδιάστατο σταυροειδή χωροχρόνο (+) αμήν επανερχόμενοι αναγεννημένοι με το σταυρουδάκι μας (4 και +) και φιλότιμο μικρό αγώνα και ζωή μας, αμήν στην αγκάλη Του Θεού.... 

επίγεια ζωή και προϋποθέσεις μετάστασης στον ουρανό (κατά το πρότυπο μετάστασης Της Θεοτόκου)

Κυριακή μνήμης εξορίας ΑΔΑΜ ( 9 )

η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης

η κοιλάδα του κλαυθμώνος, η κοιλάδα του ιωσαφάτ και η ανάσταση νεκρών…

(3) οι δύο φάσεις της ζωής του ανθρώπου, η εμβρυακή κυοφορία και η μετά την γέννηση επισκιάζονται από την χάρη. Η πρώτη εξάγει τον άνθρωπο (με οριζόντια επί γης κίνηση) από το παράλογο (και αιχμαλωσία στην αίγυπτο) στο λογικό (και λόγους Του). Αυτό τελεσφορείται μέσω της ερήμου, που οδηγείται ο άνθρωπος στην βηθλεέμ, στον πόδα που ''έπεσε'' Ο άδυτος Αστήρ (Σταυρός και Εσταυρωμένος, μια σταυροαναστάσιμη ταυτότητα που εντοπίζεται και στην ανατολή και στην δύση Του) στον κόσμο. [Με τον σταυρό Ο Κύριος ''κατέβηκε'' στην γη και ανέτειλε ως Ήλιος, πάλι με τον Σταυρό Ο Κύριος ''κατέβηκε'' στον υπό γης άδη στην δύση Του, ώστε να ανυψώσει τον άνθρωπο από το κατέναντι (άδη) και απέναντι στον ουρανό, διαγράφοντας (σε δύο φάσεις) την διαδρομή συνάντησής Του και ανάστασής μας.

''σημείο'' συνάντησης καθόδου Του από τον ουρανό στην γη και ανόδου μας από το υπόγειο στο επίγειο, για να ''αποδειχθεί'' η θέλησή μας για σωτηρία, η βηθλεέμ,. με Τον Μεσσία να δημιουργεί μια (σταυρική) τομή όχι μόνο στον χρόνο (-)  σαν προ και μετά Χριστό, αλλά ιδίως στον χώρο (|), εργαζόμενοι για αυτήν την θεία υποδοχή στο σπήλαιο της καρδιάς μας και ενεργεί ακώλυτα, ''αρπάζοντάς'' μας από την δυναστεία του αλλοτρίου. (η ‘’τομή’’ του Χριστού στον κόσμο…). 

Γιαυτό και αναφέρεται το... με την γέννηση η κρίση και με την κρίση η γέννηση, ανοίγοντας ''πάλι'' δύο προοπτικές όπως Ο Σταυρός (με Τον Εσταυρωμένο) στην δύση Του, όπου ο ένας κατάγεται (6) στον άδη τω βάρει της βλασφημίας και ο άλλος ανάγεται (9) προς γνώσιν θεολογίας. Στη ''μέση'' ο ισοσκελής σταυρός της γης... με αυτήν σαν κοινή αφετηρία (και αγωνιστικό χώρο) βαδίζοντας την (κάθετη αόρατη με τα χοϊκά μάτια) κλίμακα, που όμως, κάθε μας πράξη και κάθε σκέψη και ενέργεια, μοιραία ή μας πλησιάζει προς τον Θεό ή μας απομακρύνει. Προς ενσωμάτωση και σωτηρία ή εξοστρακισμό και απώλεια... περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση) ...και κατά το προς ποιαν κατεύθυνση διαχειριστήκαμε τον σταυροειδή φυσικοπνευματικό, μεταβολισμό μας, και με ποια συμ-περι-φορά, ώστε νους+χους, να καταλήξει στην αιωνιότητα]. 

Μετά δε την πρώτη έξοδο έπεται η άλλη έξοδος που με ευθύ φωτισμό ανυψώνει τον άνθρωπο από την γη στον ουρανό, μέσω Μεγ.Εβδομάδος, Παθών και Αναστάσεως. Κίνηση, από το λογικό ίχνος στο υπέρλογο Λόγο. (ευθέως και ελικοειδώς μέσω Μεγ.Εβδομάδος όπως δόθηκαν λεπτομέρειες, σε άλλον δεσμό). Κι επειδή χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν, δόθηκε το επί πώλου όνου σχήμα (δύο φορές, μία εξ αιγύπτου που είναι η οριζόντια κίνηση και μία την Κυριακή Βαΐων που είναι η κάθετη ανύψωση, σύνολο ΣΤΑΥΡΟΣ) και που σηματοδοτεί τον χριστοφόρο νου, που αυτός (Χριστός) οδηγεί (4) τον άνθρωπο και στην μία (νομική) και στην άλλη έξοδο (πάσχα ανάσταση και χάρι)... όπως προσεγγίζονται στο ... ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου…. Τον Υιό με κεφαλαία και κάθε υιό, που θέλει ΖΩΗ και ΦΩΣ και ανάσταση ... ισχύοντας όχι μόνο ιστορικά στο τότε, αλλά δόξα τω Θεώ για την οικονομία και άφατη πρόνοια, σε κάθε εποχή και σε κάθε άνθρωπο που θάθελε όντως να κινηθεί από την αίγυπτο στην άνω ιερουσαλήμ.... (για την φοβία του κόσμου…. ο νέος φαραώ, η έρημος και η εκκλησία). ... με... οποιανδήποτε κίνηση ή ακινησία νάχει έναν και μόνον σκοπό, την καθαρότητα για να αναπαύεται η χάρις. Διαφάνεια δερματίνων χιτώνων και άσκηση (ως μικρός φιλότιμος αγώνας και ένδειξη αγάπης προς τον Θεό) για απομάκρυνση χάριτι, παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, αφού, συμβαίνει ... συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· παράλληλα με το... εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν... με μας κωλύοντάς Το. Αμήν να ευστοχούμε και γινόμαστε εργάτες του θείου θελήματος.... που θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. Αρχής γενομένης από την κατέναντι, μέσα στην αίγυπτο, αφετηρία μας... το σκότος και την νύχτα, εξ άδου κατωτάτου ζητώντας φώτιση και νουθεσία και έλεος... Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζοντα Φιλάνθρωπε, φώτισον δέομαι καὶ ὁδήγησον κᾀμέ, ἐν τοῖς προστάγμασί σου, καὶ δίδαξόν με Σωτήρ, ποιεῖν τὸ θέλημά σου. [...ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου, Κύριε ὁ Θεός μου, φωτιεῖς τὸ σκότος μου. (ψαλμ.ιζ') ...Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου. (ψαλμ.ριη')...].

(4) προηγείται.... κάθε νοός (ισραήλ, με την ευρύτερη έννοια κι όχι κρατικά) ως ηγούμενος, ως Ποιμήν καλός, σύμφωνα με το ευαγγέλιο και στην Π και στην ΚΔ, και στις δύο εξόδους. Μυστικά (σαν μέσα στην μήτρα) και φανερά (μετά την Γέννηση). ... 6 καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ ᾿Ιούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν ᾿Ιούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ. (Ματθ.β'6)...  με μας, αν θέλουμε να γίνουμε λαός Του να καταφέρουμε χάριτι να γίνουμε ναός Του, μη συγκατατιθέμενοι με τα είδωλα (αιγύπτου και πρόποδες όρους Σινά) ώστε να εμπεριπατεί μαζί μας... (Β'Κορ.ς'16) έως της τελείωσης, που είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος και πεντηκοστή.... λαός - ναός, η η’ εβδομάδα από αναστάσεως (πεντηκοστή) και ο η’ αιών.. Αμήν γένοιτο!!  

* τὰ ὅπλα τοῦ φωτός… Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως. 

** όπως ελικοειδώς συνανυψοί τον άνθρωπο Ο Κύριος... προς Τον Πατέρα δια και εν Πνεύματι Αγίω... Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση … αφού... Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος.

*** Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… (αγ. Νικόλαος βελιμίροβιτς) 

μεγάλη τεσσαρακοστή (18 άρθρα)

Αμήν ευλογημένη τεσσαρακοστή (δι ευχών) …

(Στὰς πρὸ τῆς Δεσποτικῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ) Δέσποτα Παντοκράτορ, ὁ πᾶσαν τὴν κτίσιν ἐν σοφίᾳ δημιουργήσας, ὁ διὰ τὴν ἄφατόν σου πρόνοιαν καὶ πολλὴν ἀγαθότητα, ἀγαγὼν ἡμᾶς εἰς τὰς πανσέπτους ἡμέρας ταύτας, πρὸς καθαρισμὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων, πρὸς ἐγκράτειαν παθῶν, πρὸς ἐλπίδα ἀναστάσεως, ὁ διὰ τεσσαράκοντα ἡμερῶν πλάκας χειρίσας τὰ θεοχάρακτα γράμματα τῷ θεράποντί σου Μωσεῖ, παράσχου καὶ ἡμῖν, Ἀγαθέ, τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἀγωνίσασθαι, τὸν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι, τὴν πίστιν ἀδιαίρετον τηρῆσαι, τὰς κεφαλὰς τῶν ἀοράτων δρακόντων συνθλάσαι, νικητάς τε τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆναι, καὶ ἀκατακρίτως φθάσαι προσκυνῆσαι καὶ τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν. Ὅτι ηὐλόγηται καὶ δεδόξασται τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. (εκ της προηγιασμένης ακολουθίας).