Από φυσική και φιλειρηνική εξωτερική διάθεση, δυστυχώς απωθήθηκε η έννοια του πολέμου, ακόμη και του πνευματικού, που κανένας δεν ξεφεύγει. Λένε βέβαια οι άγιοι ότι οι δαίμονες δεν πολεμάνε τους δικούς τους… αλλά ο καλός Θεός ‘’δεν τους αφήνει στην ησυχία τους’’ και αφού καθ’όλη την διάρκεια της ζωής του ανθρώπου Ο Θεός καταδιώκει με το έλεός Του τον καθένα, δεν αφήνεται κανένας παντελώς απείραστος και ατάραχος από πνευματικό πόλεμο, παρά την εξωτερική (όση) ειρήνη.
Έτσι, για όποιον κάνει την ελάχιστη αυτοκριτική, διαθέτοντας λίγη αυτογνωσία και μεριμνά για ‘’ποιότητα’’ ζωής, θα κάνει την πρέπουσα αναγωγή* των έξω στα έσω, μη μένοντας στο φάγωμεν πίωμεν αύριο γαρ αποθνήσκομεν….
Κι εδώ, αρχίζει ο πόλεμος για την ανάβαση εκ των κάτω υδάτων στα άνω. Φυσικά, όχι μόνο διερχόμενοι δι ύδατος, αλλά και δια πυρός, ανεβάζοντας την όλη φύση (ΠΥΡ-ΓΗ-ΥΔΩΡ-ΑΗΡ) και σταυρική πεμπτουσία (πρωτίστως ψυχή, με επόμενο το ένδυμα σώμα ως ναό), από την γη στον ουρανό, ανακαινισμένα όλα, χάριτι.
Εκείνο το στώμεν καλώς του αρχαγγέλου Μιχαήλ, σταμάτησε την πτώση των δαιμόνων στον τόπο που ήταν το καθένα. Στην γη τα καταχθόνια, στο ύδωρ, στον αέρα τα εναέρια τελώνια και στο πυρ….
Η φύση μας με περισσά ενσωματωμένα (3) παράσιτα κακού στην γη της, στον αέρα της, στο νερό της και στο θυμικό πυρ, ‘’ζει’’ (βιολογικά), κάνοντας επίγειους έρποντες κύκλους
ενιαυτών, αιχμαλωτισμένοι λόγω νηπιότητος από αυτά τα στοιχεία (Γαλ.δ’).Κατ’έτος στην κοσμική έναρξη ενιαυτού δίνουν και παίρνουν οι ευχές, αλλά ως σαρκικοί με σαρκικές ευχές, δεν ξεκολλάνε τα ποδαράκια μας (νοητά ως συγκύπτουσες και χοϊκά) από την γη, με κεντρικό πλάγιο άξονα, ό,τι επιθυμείς (και γενηθήτω το θέλημά μου… όχι πάντα ψυχωφελές).
Ανοίχτηκε μετά την Βάπτιση Του Κυρίου η ευθεία ανάβαση (ευθέως ανέβη) και η δική μας αναλογούσα σπείρα, ως συνδυασμός πράξης (ΜΑΡΘΑ) και θεωρίας (ΜΑΡΙΑ)** (Λείας και Ραχήλ) για άνοδο. Άνοδο, δια περιτομής αμαρτιών***
Κι Ο Κύριος, θέλοντας να κατεβάσει για μας το Πνεύμα το Άγιο, ανυψώνεται εκ των υδάτων και μας συνανυψεί.
Η άνοδος εκ των υδάτων είναι τέχνη, όπου ο δύτης δεν πρέπει να ανέρχεται ευθέως, απότομα και γρήγορα, αλλά να ‘’ισορροπεί’’ τις έσω και έξω πιέσεις.
Στα της γης και τροφές (εδώ με την
στενή έννοια, αλλά αναλογικά για όλες τις τροφές ψυχής εκ των αισθητηρίων) ο
αγ.Ιωάννης καταγράφει στην κλίμακά του (βαθμ.14η περί γαστριμαργίας)
: 8. Ἐνόμισε ὁ θεήλατος Εὐάγριος ὅτι
ἔγινε σοφώτερος τῶν σοφῶν καὶ στὴν μορφὴ καὶ στὸ περιεχόμενο τῶν λόγων του. Ἀπατήθηκε
ὅμως ὁ ταλαίπωρος καὶ φάνηκε ἀνοητότερος τῶν ἀνοήτων καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα ζητήματα
καὶ σ᾿ αὐτό. Ἐδίδαξε: «Ὁσάκις ἡ ψυχὴ ἐπιθυμεῖ ποικίλα φαγητά, ἂς θλίβεται μὲ ἄρτον
μόνο καὶ ὕδωρ». Εἶναι δὲ ἡ προσταγή του αὐτὴ σὰν νὰ προτρέπης ἕνα παιδὶ ν᾿ ἀνεβῆ
μὲ ἕνα βῆμα ὅλη τὴν σκάλα.
Ἐμεῖς ὅμως, ἀντικρούοντες τὸν ὁρισμό του, ὡς ἑξῆς ὁρίζουμε: Ὅταν ἐπιθυμοῦμε τὰ διάφορα φαγητά, ζητοῦμε κάτι ποὺ εἶναι μέσα στὴν φύσι μας. Γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο ἂς χρησιμοποιήσωμε ἕνα τέχνασμα πρὸς τὴν πολυμήχανη κοιλία, καὶ μάλιστα ἂν δὲν μᾶς ἀπειλῆ βαρύτατος πόλεμος ἢ δὲν ὑπάρχη πένθος ἢ κανὼν γιὰ προηγούμενες σοβαρὲς πτώσεις. Ἂς κόψωμε πρῶτα τὰ λιπαρά, ἔπειτα τὰ ἐρεθιστικὰ καὶ ἔπειτα τὰ εὔγευστα.
Στα του αέρα, επιβάλλεται η άνοδος από τα κάτω βλαβερά συστατικά , διοξείδια, μονοξείδια και άλλα δυσώδη και αποπνικτικά συμπεριλαμβανομένου και του καπνίσματος που δεν εξαντλείται η θολούρα του μόνο στα φυσικά, αλλά διολισθαίνει ύπουλα ιδίως στα πνευματικά, θολώνοντας τον ψυχισμό και επεκτεινόμενα τα θολερά και στα της πίστεως, με την αποφυγή αιρέσεων…. στο άζωτο και από εκεί στο οξυγόνο. Το τελευταίο ως φως και το άζωτο ως διαλυτικό της καυστικότητος αυτού, στο μέτρο της φύσης του ανθρώπου. Είναι οι ‘’επιτρεπόμενοι’’ έρωτες έως ότου μεταμορφωθούν και αναχθούν στον έναν θείο και (πραγματική) ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία…. αφού κάθε κατάσταση προ φωτισμού, σκιάζεται από την αιχμαλωσία…. (όπως αναφέρει ο π. Ἰωάννης Ρωμανίδης) … "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ".
Στα του πυρός, και αμέσως επόμενη βαθμίδα (15η περί αγνείας) … Περὶ ἀφθάρτου ἐν φθαρτοῖς ἐκ καμάτων καὶ ἱδρώτων ἁγνείας καὶ σωφροσύνης. 2. (880.) Ἁγνεία ἐστὶν ἀσωμάτου φύσεως οἰκείωσις. Ἁγνεία ἐστὶν φύσεως ὑπὲρ φύσιν ὑπερφυὴς ἄρνησις· καὶ ἀσωμάτων σώματος θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ παράδοξος ὄντως ἅμιλλα· ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας.
Όλα, υπό την εποπτεία Του Κυρίου, για καθαρότητα που είναι η βάσις φωτισμού, προκειμένου να απομακρυνθούν με λεπτή χειρουργική επέμβαση τα σκουπιδάκια (γη) από τον οφθαλμό αλλά και τον καταρράκτη (ύδατα). Είναι η μέριμνα Του Οφθαλμού στον καθένα ξεχωριστά που ως κόρη οφθαλμού τον συμπεριφέρεται. Άλλοτε με κολλύρια και απαλά φάρμακα και άλλοτε με μάχαιρα και καυστήρα…
Όλα,
με μία και μόνη προϋπόθεση. Να θελήσουμε να επανορθώσουμε την βλάβη που
προξενήσαμε στον ίδιο τον εαυτό, υπογράφοντες την καταδίκη μας, βάζοντας
υπηρέτες στο θέλημά μας, τους δαίμονες…. [αποκτείνοντες την ψυχή (μας) ως άνδρα, τον νου ως νεανίσκο και το σώμα μας ως αδελφό...]. Μακάρι βιωματικά δια προσευχής και
νηστείας να εκπορευτεί χάριτι αυτό το γένος…. (καθαριστεί από το παράσιτο του
κακού η φύση μας και ανακαινιστεί), ώστε να φτάσουμε στο ευλογημένο ‘’σημείο’’….
και
σχίσας το χειρόγραφον... (1) από (τους χαιρετισμούς και από) τον συναξαριστή αρχή
έτους 1 Ιαν περιτομή Κυρίου και Μέγας Βασίλειος…. Χάριν δοῦναι θελήσας, ὀφλημάτων
ἀρχαίων, ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε δι' ἑαυτοῦ, πρὸς τοὺς ἀποδήμους
τῆς αὐτοῦ χάριτος, καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον, ἀκούει παρὰ πάντων οὕτως, Ἀλληλούϊα.
Είναι η χάρις Του εμβάντος Κυρίου εις τον ποταμόν της ζωής μας, ώστε να στραφούν τα ύδατα αντί της νεκράς θαλάσσης, στην πηγή. Επί του πρακτέου, είναι η είσοδος του Σταυρού στην ζωή μας. Από εν βάπτισμα**** εις άφεσιν αμαρτιών και εφεξής ο τρόπος**** ζωής…. ώστε να βιώσουμε την συγκατάβασή Του. (συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· …).
Μια σωτήρια ανοδική (ελικοειδή) προς ουρανό και συγχρόνως καθοδική προς καρδιά πορεία, συνυφασμένη με Τον (συμπλέοντα, συνοδοιπορούντα και Ιατρό ψυχών και σωμάτων) Κύριο, τον Σταυρό και το όνομά Του… 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, (Φιλιπ.β’) που αναλαμβάνει να καθάρει την φύση για να την ανακαινίσει και μορφώσει δια του πνευματικού πατρός Ο Χριστός εν ημίν.
Αμήν να μην κωλύουμε το αγιαστικό Πνεύμα του Τριαδικού Θεού.
---
(1) κι αυτή η σταδιακή απελευθέρωση, ώστε να σκιστεί το χειρόγραφο (και δοθεί χάρις), μέσα σε 40 μέρες προσευχής και νηστείας υπό την εποπτεία και διάπυρη ευχή του μεγάλου Βασιλείου, που στην αρχή δέρνανε τον υπογράψαντα αυτοβούλως την καταδίκη του λόγω σφοδρής σαρκικής επιθυμίας (και που δεν απέχει από την κατάστασή μας και ας μην έχουμε ''υπογράψει'' μαγικώς (2) αλλά ενδιάθετα το ίδιο χειρόγραφο), μετά τον τρομάζανε από πολύ κοντά, μετά από μακρόθεν και τέλος καθόλου... μας θυμίζει και τα ''περάσματα'' , τα γνωστά 40 του νεογέννητου και τα 40 του νεκρού, για τα 40 , τις επίγειες σαρακοστές με την άνω προοπτική, αλλά και την περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… από την αιχμαλωσία προς ελευθερία. Τότε οριζοντίως αμήν εμείς τώρα καθέτως, προς ενσωμάτωση στην σωτήρια Κιβωτό, ως μέλη Της.
(2) είναι η δομή της σκέψης όπως αναφέρει ο άγιος Ιγνάτιος, που και να μην έχει υπογράψει κάποιος με φυσικό τρόπο χειρόγραφο ''συνεργασίας'' και ''πίστης'', έχει ήδη στρέψει προς τα εκεί την πρόθεσή του, το πρόσωπο προς αμαύρωση... Πῶς ὁ ἄνθρωπος καταντάει ὑπηρέτης τοῦ Ἀντίχριστου- Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ. Είναι η ευστοχία ή όχι του εμπνέοντος έρωτος που έλκεται η ψυχή.... δυναμικοποιώντας ή όχι (άλλο ένα μυστήριο)... ο σταυρός του ευχελαίου, ο έρωτας, το πνεύμα του αντιχρίστου και το σφράγισμά του …
(3) κι όπως ο ασθενής ή νεκρός ενσωματώνει θεραπευτικά μέσα και Ζωή για την λύτρωσή του, στο βιολογικό γίγνεσθαι που δεν αισθανόμαστε νεκροί, ενσωματώνουμε Χριστό, Σταυρό και εκείνα τα στοιχεία που μας ενσωματώνουν στο (αναστημένο) Σώμα Του, που νικά τον θάνατο και κάθε φθορά. Το μέτρο της αγάπης Του, ο Σταυρός. Οι παράμετροι του Σταυρού στον ''πόλεμο'' εξαρτώνται προσωπικά από την χρήση Του.... Συμφωνούμε; συντονιζόμαστε; η περιορισμένη βιολογική ζωή τείνει προς αγγελική και θεία δόξα. Αντιμαχόμαστε Αυτόν (πρακτικά, πέραν των λογυδρίων), προς τραύμα. Τα γνωστά στους αγίους, αμήν και σε μας από υποψία έως εκτυπώτερον βιωμένα. Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!
* αναγωγή των ‘’κανονικών’’ και υβριδικών πολέμων στα καθ’ημάς …
** Η Μάρθα και η Μαρία, (παρούσες και δι αυτών όλοι μας) στο μυστήριον της Βαπτίσεως… (πράξη και θεωρία, ευθεία κίνηση νοός και κυκλική)…
*** η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή
δίδεται το μυστήριο, (βαπτίσματος, γάμου, ευχελαίου...) αλλά δεν υποχρεώνει τον άνθρωπο. Δίδεται η βάσις, η μαγιά το καλό εφόδιο, αλλά από τον τρόπο ζωής, μπορεί να ενεργοποιηθεί το εν δυνάμει, μπορεί και να μείνει ανενέργητο και θαμμένο κάτω από την λάσπη, χώματα και σκουπίδια, όπως θάφτηκε από το μίσος των εβραίων ο Σταυρός. Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Δίνεται ας πούμε η προς τα άνω προοπτική του ζεύγους εις εν και τα άνω στέφανα, αλλά το σχηματιζόμενο 6 (τρις) στο δάπεδο της εκκλησίας με το Ησαΐα χόρευε (τρεις στροφές) εκεί θα μείνει στην γη, όσο αντιμετωπίζεται ο γάμος σαρκικά. Μόνο με την ανύψωση σχηματίζεται το 999 και φτάνει Στον Παντοκράτορα (τρούλλο). Αλλιώς σκιές, όσα και τα καθόλου τυχαία κεφάλαια 66 του προφ.Ησαΐα στην ΠΔ, σκιά της Καινής. Αμήν να μην επαναπαυτούμε σε συναισθηματικές ή διανοητικές σκιές ''ειρήνης'' χάνοντας όχι μια μάχη, αλλά τον όλο πόλεμο.
προσευχή νηστεία και δαιμόνια...
η νήψις, η κακοπάθεια, το αποστολικό έργο, η διακονία και ο σταυρός… (4 άκρα)
Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις. Συνοδοιπορία από την εκτός Πόλι στην εντός…. με τα τέσσερα άκρα του Σταυρού (προσευχή κεφαλή κορωνίδα, βάσις κοιλία νηστεία, και δεξιά – αριστερά στην τύπωση, ακρόαση και τήρηση εντολών).
Πάλι σταυροειδώς, αγάπη και αλήθεια, πίστη και γνώση, πράξη και θεωρία….
κάθαρση και φώτιση… (με προϋπόθεση του δευτέρου, το πρώτο σκέλος)
οι δύο αγιογραφικοί άνθρωποι και Ο Ένας εν μέσω αυτών…
προσευχή… και η σχέση της με την ‘’γη’’
Τό φάρμακο στήν τρέλα τῶν σκέψεων Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου