ετοιμότητα περάσματος...

Ένας ιερεύς ό παπά – Θεόδωρος κλήθηκε γιά νά κοινωνήσει δύο χριστιανούς ετοιμοθάνατους.

Έναν πλούσιο, σκληρό καί φιλάργυρο καί μία ενάρετη χήρα, πού μεγάλωσε μόνη της, μέ τιμιότητα καί σωφροσύνη, σκληρό αγώνα καί φτώχεια πολλή, εκείνα τά χρόνια, οκτώ παιδιά!!!

Ό παπά-Θεόδωρος πήρε μαζί τόν διάκονο του, τόν διάκο -Λαυρέντιο. Μπροστά ό νεωκόρος, στο πλάι ο διάκονος καί ό ιερεύς μέ τό άγιο Ποτήριο, ασκεπής καί μέ τόν Αέρα στούς ώμους, (όπως εσυνηθίζετο τότε), πήγαν πρώτα στό σπίτι τού πλούσιου, αλλά αυτός ούτε κάν ήθελε νά ακούσει γιά Θεία Κοινωνία! Μόνο φώναζε:

-Δέν είμαι εγώ γιά θάνατο!

Έγινε ένας διάλογος, όσο ήταν δυνατόν, μεταξύ τού ιερέως καί τού άρρωστου, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος, δέν ήθελε νά κοινωνήσει. Λέγει τότε ό διάκονος, ό πατήρ Λαυρέντιος:

-Πάτερ Θεόδωρε, μού δίνετε, σάς παρακαλώ τό άγιο Ποτήριο, νά πάω νά κοινωνήσω τήν ετοιμοθάνατη κυρία Μαρία καί εσείς νά συζητήσετε μέ τόν ασθενή μέχρι νά γυρίσω! καί, εάν έχει πεισθεί, νά τόν κοινωνήσομε μετά;

-Νά πάς παιδί μου, μέ τίς ευχές μου.

Ό νεωκόρος μπροστά μέ τό λαδοφάναρο καί πίσω ό διάκονος μέ τήν Θεία

η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης στην Ροδόπη

Η Ιερά και θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης είναι σεβαστή όχι μόνο στους Χριστιανούς, αλλά και στους Μουσουλμάνους της Κομοτηνής.
Εκατονταδες πιστοι σπευδουν καθημερινα στη Μονή Βαθυρρύακος, που βρίσκεται δεκαπέντε χιλιόμετρα έξω από την Κομοτηνή, στην παλιά εθνική οδό Κομοτηνής – Ξάνθης, για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα στην οποια απεικονίζεται η Παναγία Βρεφοκρατούσα.
Πρόκειται για ένα Πανθρακικής εμβέλειας προσκύνημα με μεγάλη ιστορία.

ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΕ Η ΕΙΚΟΝΑ
Η περιοχή που βρίσκεται σημερα το μοναστήρι, καποτε το 12ο αιώνα είχε το όνομα Παναγία.
Ο τοπος εκεινος απο πολυ παλια θεωρουνταν άγιος γιατί στα βάθη των αιώνων, κατά την περίοδο ακόμη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, πριν η περιοχή κατακτηθεί από τους Οθωμανούς Τούρκους, είχε έντονη την παρουσία της Παναγίας.
Αργοτερα επί Τουρκοκρατίας η περιοχή μοιράστηκε σε τσιφλικάδες. Συνολικα υπηρχαν 4 τσιφλικια.
Στους πλούσιους αγάδες ανήκαν φιλέτα γης και αυτοί διοικούσαν την περιοχή, καλλιεργούσαν τα κτήματα και δεν επέτρεπαν φυσικά την ανέγερση εκκλησιών.

Η σταυροαναστάσιμη ταυτότητα του ''ηλίου'' στην ανατολή και στην δύση Του...

Άγγελος ευαγγελίσθηκε στη Μαρία τη γέννηση του Χριστού  ως ανθρώπου, και Άγγελος ευαγγελίσθηκε στη Μαγδαληνή Μαρία τη φοβερή ανάσταση από τον τάφο. Νύχτα γεννιέται ο Χριστός στη Βηθλεέμ και πάλι νύχτα ξαναγεννιέται στη Σιών από τον τάφο. Με σπάργανα καταδέχεται να τυλιχθεί στη γέννηση, με σπάργανα και στην ταφή ξανατυλίγεται. Δέχεται σμύρνα όταν γεννήθηκε, σμύρνα και αλόη στην ταφή καταδέχεται. Εκεί άνδρας της Μαρίας ονομάζεται αυτός που δεν είναι άνδρας της, και εδώ ο Ιωσήφ που είναι απ’ την Αριμαθαία αναδεικνύεται ο κηδευτής της ζωής μας. Στη Βηθλεέμ και σε φάτνη ο τόπος της γεννήσεως, αλλά και στον τάφο σαν σε φάτνη ο τόπος της αναστάσεως. Πρώτοι από όλους οι ποιμένες ευαγγελίζονται τη γέννηση του Χριστού , αλλά και πρώτοι από όλους ποιμένες του Χριστού  οι μαθητές ευαγγελίσθηκαν την αναγέννηση του Χριστού  από τους νεκρούς. Εκεί φώναξε το χαίρε ο Άγγελος προς την Παρθένο, και εδώ το χαίρετε ανέκραξε προς τις γυναίκες ο Άγγελος της μεγάλης αποφάσεως του Θεού, ο Χριστός. Στην πρώτη γέννηση ο Χριστός μετά από σαράντα ημέρες μπήκε στην επίγεια Ιερουσαλήμ, στον ναό, και πρόσφερε ως πρωτότοκος στον Θεό ένα ζευγάρι τρυγόνια, αλλά και στην ανάσταση από τους νεκρούς ο Χριστός, μετά από σαράντα ημέρες, ανέβηκε στην ουράνια Ιερουσαλήμ, απ’ όπου δεν είχε αποχωρισθεί ως Θεός, στα πραγματικά Άγια των Αγίων ως άφθαρτος πρωτότοκος από τους νεκρούς, και πρόσφερε στον Θεό και Πατέρα σαν δυο πάναγνα τρυγόνια, την ψυχή και τη σάρκα τη δική μας. Και εκεί τον υποδέχτηκε σαν άλλος Συμεών, ο Παλαιός των ημερών Θεός και Πατέρας, στους κόλπους Του, σαν σε αγκάλες, με

Εμφάνιση των ψυχών από την Αιωνιότητα κατά το Σαρανταλείτουργο των Χριστουγέννων.

Εἶχα πεῖ σέ ἕναν συγκεκριμένο ἱερέα, πού ὑπηρετεῖ σέ μία κοινότητα μέ λίγους κατοίκους, νά ἀρχίση νά κάνη τό Σαρανταλείτουργο τῶν Χριστουγέννων.

Καί ὁ καλός ἱερέας μοῦ λέει:

– Μά, Πανιερώτατε, τό χωριό μας ἔχει λίγους κατοίκους, ἐμεῖς δέν ἔχουμε καί ψάλτες τακτικούς, πῶς θα κάνω σαρανταλείτουργο;

– Βάλε μία γυναῖκα, τοῦ λέω, νά σοῦ λέη ἕνα Κύριε ἐλέησον, τό Ἀμήν καί τό Παράσχου Κύριε.

Ξεκίνησε ο ἱερέας αὐτός, ὄντως, Σαρανταλείτουργα πρίν ἀπό 4 χρόνια.

Την τρίτη χρονιά, περίοδο τῶν Χριστουγέννων, ἔρχεται συγκινημένος καί μοῦ λέει:

– Σέ εὐχαριστῶ, πού μέ ἔβαλες να κάνω Σαρανταλείτουργα, διότι ἔγινες ἡ ἀφορμή ἡ θεία Λειτουργία γιά μένα νά εἶναι ὄχι ἁπλῶς ἀκουστική (βρῆκε και ψάλτες), ὄχι μόνο νά διαβάζουμε εὐχές (νά εἶναι ἀνάγνωσμα), ἀλλά ἔγινε καί ὁρατή… τήν εἶδα μέ τά μάτια μου!

– Κύριε ἐλέησον, τοῦ λέω. Τί εἶδες;

Καί μοῦ λέει:

–Τό πρωΐ μνημόνευσα 2.000 ὀνόματα στην Πρόθεση καί ξεκίνησα τή θεία

''καλά'' παιδιά....

Μα πώς είναι καλά παιδιά, αφού είναι μακριά από τον Θεό;

Έβγαλε”, λέει ο άλλος, ”καλά παιδιά”. Δικηγόρος, ιατρός, συμβολαιογράφος κ.τ.λ… Θα πάνε στον παράδεισο αυτά; Τα καλά παιδιά για εμάς είναι τα μορφωμένα. Που ξέρουν να λένε το ευχαριστώ ”μερσί” και το συγγνώμη ”μπαρτόν”.

Μα πώς είναι καλά παιδιά, αφού είναι μακριά από τον Θεό;

Ο γονέας φέρει ευθύνη κυρίως για την ψυχή του παιδιού του.

Είπα κάποτε σε μία ομιλία, όταν ο γιός μου, ο Νεκτάριος ήταν μικρός:

– Εάν πρόκειται να χαθεί η ψυχή του, προτιμότερο είναι να το πάρει τώρα ο Θεός και να σωθεί…

Στους περισσότερους, φάνηκε τολμηρό αυτό που είπα και έλεγαν:

– Ακούς εκεί; Αυτός που δεν είχε παιδί τόσα χρόνια και του έδωσε ο Θεός έπειτα από 17 χρόνια παιδί να λέει να φύγει…

Μα αυτή είναι η πραγματικότητα. Τι να το κάνω; Για να μου κρατήσει το όνομα; Τί μου χρειάζεται το όνομα; Η ψυχή του να σωθεί…

Η ευθύνη του γονέα δεν είναι μόνο υλική, αλλά κατεξοχήν πνευματική.

περί πνευματικής ζωής (Όσιος Ιερώνυμος της Αιγίνης)

-Απολαύστε την πνευματική ζωή!

–Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο απ’ αυτήν.

–Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο απ’ αυτήν

Ο καθένας εκ των έργων του δικαιωθήσεται ή κριθήσεται. Ό,τι έργα θα κάνης, αυτά θα σε κρίνουν ή βοηθήσουν*.

Αν κοιμηθώ εγώ, θα λυπηθείς εσύ. Θα πεις την επομένη: Ο καημένος ο Γέρων απ την Μικρά Ασία, αλλά δεν θα μπορείς να κάμεις τίποτα περισσότερο ή, εκείνες, ή άλλοι για σένα. Ό,τι θα κάνη ο καθένας μόνος του.

Σε κηρύγματα, μη τρέχετε πολύ. Μελετήσατε εις το σπίτι σας. Επιμεληθείτε ολίγον την σιωπή. Εις την προσευχή με ταπείνωση να πηγαίνετε, να σας λυπηθεί ό Θεός.

Ο Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχει.

«Όταν προσεύχομαι, νοερώς βρίσκομαι στον Γολγοθά, όπου σταύρωσαν τον Χριστό μας, στον Πανάγιο Τάφο Του, στο Όρος των Ελαιών, στη Βηθλεέμ».

–Εάν δεν έλθουν δάκρυα στην προσευχή, η προσευχή δεν εισακούεται.

–Να μην σηκωθείς από την προσευχή, εάν δεν χύσεις έστω και έναν κόμπο δάκρυ!

–Πρέπει να βρέξει στην προσευχή, δηλ. πρέπει να χύσεις δάκρυα, για να

για τους σκοπούς που θέτει ο άνθρωπος και ο έρωτας σαν ρυθμιστικός παράγων …

…σε συνέχεια των σχολίων στο ο σκοπός της ζωής (αγ.Νεκταρίου) και της πρώτης ‘’επίτευξης’’ σαν σκοπός που ‘’πετυχαίνει’’ κάθε άνθρωπος, είναι το ανέβασμά του στον μικρόκοσμο (γη και κόσμο μας), από τον απειροελάχιστο μικρομικρόκοσμο. ‘’Ανεβαίνει’’ και βλέπει τον φυσικό ήλιο, που είναι εκτύπωμα του νοητού. 

Κι αυτό το κατάφεραν για χάριν του οι (συνδημιουργοί) γονείς του [αναλογικό του….. 26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν (Γεν.α’)]. Ανάβαση που οφείλεται στον οριζόντιο (1), φυσικό  έρωτα. Αυτός ο τρόπος, άρχισε να ισχύει, εκτός του παραδείσου, όταν ο ΑΔΑΜ έγνω την ΕΥΑ (Γεν.δ’1) και σε χρόνο, που ήδη ‘’εξορίστηκαν’’ εκ της εδέμ…. 

Για τον δεύτερο ‘’σκοπό’’ που είναι η ανάβαση από τον μικρόκοσμο στον μακρόκοσμο (ουρανό και καρδία, όπου βρίσκεται εν δυνάμει ο θρόνος του Θεού) είναι απαραίτητος ο άλλος έρως, ο κάθετος (1) διανοίγοντας όραση και μετοχή για τον άλλον ήλιο, τον τρισυπόστατο, που ανέτειλε με τα Χριστούγεννα (2) και έδυσε (Μ.Παρασκευή). Ο θείος, με την αναγέννηση να γίνεται κι αυτή (όπως και η φυσική) χάριν των ‘’γονέων’’ (Πατρός επουρανίου και Μητρός Θεοτόκου). Είναι ο πρώτος σκοπός (η ελικοειδής τελειότητα) που ενεσπάρη στο dna (και επουράνια κλίμακα) του ανθρώπου και του δόθηκε σαν εφόδιο εντός του παραδείσου. Εφόδιο που ‘’πρέπει’’ να βρει και αναδείξει σαν θησαυρό, μέσα από τους δερμάτινους χιτώνες και σκεπασμένος από πολύ λάσπη (και γη) και κοσμικό φρόνημα… 

Ο έρωτας (3) στο σύνολό του γνωρίζεται, αρχής γενομένης από την ελληνική σοφία (και πλάτωνα) ότι είναι η έλξη μεταξύ δύο κομματιών που ήταν ενωμένα και χωρίσανε (με μας να έχουμε υποστεί δύο τομές… μία κάθετη και μία οριζόντια),

ο σκοπός της ζωής (αγ.Νεκταρίου)

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Άς προσέξουμε μήπως, γιά χάρη της παρούσας ζωής*, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας. Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δέν φέρνουν τούς επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δέν είναι ο σκοπός τής ζωής μας, αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό. Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν’ αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας** από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος, για να σας πλημμυρίσει το Άγιο Πνεύμα με τις θείες δωρεές. Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ’ αυτά να είναι. Αυτά ν’ αποτελούν σκοπό και πόθο σας ασταμάτητο. Γι’ αυτά να προσεύχεστε στο Θεό. Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο, αλλά μέσα στήν καρδιά σας και όχι έξω από αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο, όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ***, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού. Αλλά για να βρείτε τον Κύριο, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα, γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τούς υπερήφανους, ενώ αγαπάει και επισκέπτεται τούς ταπεινούς στην καρδιά. Άν αγωνίζεσαι τον αγώνα τον καλό, ο Θεός θα σε ενισχύσει. Στόν αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Είναι ο καθρέφτης της

Συνομιλία με Αγγέλους

Στην εκκλησία λοιπόν ο μακάριος είχε συνομιλία μ'εναν άγγελο!

Ήταν ο άγγελος που φρουρούσε το άγιο θυσιαστήριο.

-Από καιρό ήθελα πολύ να συναντήσω την ενδοξότητά σου!

-Καλά που με ξέρεις θειότατε; Ο όσιος απόρησε.
-Και γιατί είχες τόσο πόθο να συναντήσεις εμένα, ένα γερο σαπισμένο από την αμαρτία?
-Να γι’αυτό ακριβώς είχα ένα τέτοιο πόθο. Για να γνωρίσω αυτή σου την ταπείνωση.

Γιατί είχα ακούσει στον ουρανό, πως σου την χάρισε ο Κύριος με το ίδιο Του το χέρι.
-Άκουσες τέτοιο πράγμα; Μα είναι δυνατό να γίνεται λόγος στον ουρανό για ένα σίχαμα σαν κι εμένα;

-Αλήθεια σου λέω, αγαπημένε του Θεού, αποκρίθηκε με ένα ιλαρό χαμόγελο ο άγγελος. Δόλος σε μένα δεν υπάρχει. Άκουσε λοιπόν:

Όποτε πηγαίνω στο επουράνιο θυσιαστήριο, για να μεταφέρω στο Θεό από τούτο, το επίγειο, τις ικεσίες και τις προσφορές των χριστιανών, φτάνουν στα αυτιά μου όσα λένε οι άλλοι άγγελοι για σένα- ότι ο Νήφων είναι ευάρεστος στον Ύψιστο, γιατί με τη βαθειά του ταπείνωση κάνει στάχτη τους δαίμονες, ότι θυμάται στις

απολογητική και πίστις (π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἀπολογητικὴν δὲν κάνει κανένα νὰ πιστεύσῃ. Οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀπολογητικήν. Ἡ πίστις εἶνε δῶρον Θεοῦ. «Οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός Με, ἐὰν μὴ ὁ Πατὴρ ὁ πέμψας Με ἑλκύσῃ αὐτόν» (Ἰω Ϛ΄ 44)*. Μπορεῖ, βεβαίως, κάποιος νὰ λάβῃ ἀφορμὴν καὶ ἀπὸ κάποιαν ἀπολογητικὴν συζήτησιν· ἄλλο αὐτό. Ὁ Θεὸς κτυπᾶ ὅλας τὰς θύρας καὶ οἱ καλοπροαίρετοι Τοῦ ἀνοίγουν, οἱ κακοπροαίρετοι βάζουν καὶ περισσοτέρας ἀμπάρας ἀπὸ μέσα, μὴ τυχὸν καὶ τὴν παραβιάσῃ ὁ Θεὸς καὶ εἰσέλθῃ μέσα εἰς τὴν ψυχήν τους.

Ἡ ἀπολογητικὴ χρειάζεται μόνον κατὰ τοῦτο, νὰ σφραγίζῃ τὰ στόματα μερικῶν ἀπίστων καὶ νὰ τοὺς λέγῃ, ὄχι κύριε, δὲν εἶνε ἔτσι· εἶνε ἔτσι. Ἀφαιρεῖ, δηλαδή, ἐπιχειρήματα ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ λέγουν ὅτι τοὺς ἐμποδίζει ἡ λογική τους νὰ πιστεύσουν. Βεβαίως, δὲν θὰ πεισθοῦν αὐτοί, ἀλλὰ τοὐλάχιστον θὰ κλείσουν τὸ στοματάκι τους. Καὶ κάτι ἄλλο: βοηθεῖ μερικοὺς ἀσθενεῖς εἰς τὴν πίστιν, νὰ μὴ ἐπηρεάζωνται ἀπὸ ἐπιχειρήματα τὰ ὁποῖα ἀκοῦν ἀπὸ δῆθεν μορφωμένους καὶ σοφούς, ὅτι τὸ α ἢ τὸ β ἢ τὸ γ ἐπιστημονικὸν δεδομένον, τοὺς ἐμποδίζει νὰ πιστεύσουν. Αὐτὴ εἶνε ἡ ἀξία τῆς ἀπολογητικῆς. Εἶνε λάθος νὰ

τα τελευταία λόγια του αγ.Ιωάννη Βατάτζη

- σ’ευχαριστώ παιδί μου. Είναι η τελευταία φορά που υμνολογώ* την Παναγία μας ‘’γλώσση’’. Σ’ ευχαριστώ. Η γλυκειά σου φωνή θα με συνοδεύει στον ουρανό. 

Από εκείνη την στιγμή σταμάτησε να μιλά ο Βατάτζης.

Ήταν φορές που έκανε νεύμα στον Θεόδωρο να πάει κοντά του, να καθίσει πλάι του, να τον αγγίξει και να του μιλήσει. Δεν κατάφερε όμως να πει ούτε λέξη. 

Οι δύο άνδρες δάκρυζαν και κοίταζαν ο ένας τον άλλον. Ο Θεόδωρος πέρασε ένα μαρτύριο αυτό το διάστημα, που ήταν και οι δύο σκηνίτες. Όταν πια είχαν εξαντληθεί τα περιθώρια ζωής για το Βατάτζη, κάλεσε τον Θεόδωρο κοντά του. Τον αγκάλιασε με τα αδύναμα σκελετωμένα χέρια του, τον φίλησε στο μέτωπο με τα τρεμάμενα χείλη του και του είπε χαμηλόφωνα τα τελευταία λόγια. 

- Σου μεταγγίζω τον κόσμο μου, παιδί μου Θεόδωρε.

Να αναστήσεις την Πόλη.

Φυλάξου από τους φαρισσαίους.

Ο Θεός και η Παναγία να σε προστατεύουν, κανείς άλλος.

Στην Ιερά μονή Σώσανδρα να καταθέσεις το κορμί μου.

Την Πόλη, την Κωνσταντινούπολη… παιδί μου.

σταυρός και αγ.Γαβριήλ δια XC σαλός

Ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής μιλά πρακτικά μέσα από την εμπειρία του στον Αόρατο Πόλεμο με τα πονηρά πνεύματα και δίνει συμβουλές που κυριολεκτικά σώζουν!

Όταν γινόταν συζήτηση με τον π. Γαβριήλ για το σημείο του σταυρού, εκείνος εξηγούσε:

– Πρέπει να κάνεις σωστά το σταυρό σου.

Όταν δεν τον κάνεις σωστά, τα πονηρά πνεύματα όχι μόνο δεν φεύγουν αλλά γελάνε. Και η Παναγία θυμώνει.

Όταν κάνεις το σημείο του σταυρού, πρέπει να βάλεις το δεξί χέρι πρώτα στο μέτωπο, μετά στον αφαλό, ύστερα στον δεξιό ώμο και έπειτα στον αριστερό.

Εκείνος που βάζει το χέρι του όχι πάνω στον αφαλό αλλά στην καρδιά, βγάζει ανάποδο σταυρό.

Ούτε στον αέρα κάνει να σταυρώνεσαι.

Το χέρι πρέπει οπωσδήποτε να αγγίζει το σώμα. Κι όταν σταυρώνεσαι, πρέπει να προσεύχεσαι. Αλλιώτικα, έτσι σταυρώνονται κι οι ηθοποιοί.

– Πρέπει να σταυρώνεις τα πάντα, εκτός από τα Άγια Δισκοπότηρα της Θείας Μετάληψης. Αν κάτι είναι πεταμένο στο δρόμο, ενδέχεται να είναι εκ του πονηρού. Αν δεις ότι κάποιος άλλος το σταύρωσε, τότε δεν χρειάζεται να το κάνεις κι εσύ.

αυτογνωσία… (με σ+τοιχεία φιλοκαλίας και φιλοσοφίας)

Όποιος αισθάνθηκε (1) τις αμαρτίες του, είναι ανώτερος από εκείνον που ανασταίνει νεκρούς με την προσευχή του. 

Όποιος στενάζει μια ώρα για την ψυχή του, είναι ανώτερος από εκείνον που ωφελεί όλον τον κόσμο. 

'Οποιος αξιώθηκε να δει τον εαυτόν του, είναι ανώτερος από εκείνον που αξιώθηκε να δει αγγέλους. 

Σε αυτόν που γνώρισε τον εαυτόν του, δίνεται η γνώση των πάντων. Διότι η γνώση του εαυτού μας είναι πλήρωμα της γνώσης των πάντων! (2) 

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος 

--- 

... όταν ο νους δεν σκορπίζεται στα εξωτερικά πράγματα, ούτε διαχέεται στο κόσμο από τίς αισθήσεις, γυρίζει στον εαυτό του και μέσα από τον εαυτό του ανεβαίνει στην έννοια του Θεού· - μέγας Βασίλειος 

...εισέρχεται εντός εαυτού και ανεβαίνει (με τις δύο κινήσεις, δυνάμει του Σταυρού) …. αφομοιώνοντας τους καρπούς του δέντρου της γνώσης. Αυτογνωσίας,

Λίγα λόγια για τον κίνδυνο της γιόγκα και του διαλογισμού

εκ του Γραφείου κατά των αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου 

Η λέξη «Γιόγκα» προέρχεται από τη σανσκριτική ρίζα «Yuj», που σημαίνει «ενώνομαι» ή «ζυγώνω» ή «ενώνω». Σύμφωνα με τις γραφές της Γιόγκα, η πρακτική της Γιόγκα οδηγεί στην ένωση της «ατομικής συνείδησης» με τη λεγόμενη «Παγκόσμια Συνείδηση». 

Ο στόχος της γιόγκα είναι να συνδέσεις τη θέλησή σου με «το φίδι Κουνταλίνι» (ψευδής «θεϊκή» ενέργεια στο σώμα) και να την ανυψώσεις σε «Σίβα» (έναν δαίμονα) και να βιώσεις τον «αληθινό» εαυτό σου (που σημαίνει πνευματική εξαπάτηση). Όλα τα μονοπάτια της γιόγκα συνδέονται μεταξύ τους σαν κλαδιά δέντρου. Για το λόγο αυτό, η γιόγκα προσπαθεί να ενώσει το μυαλό/σώμα ή τον εαυτό του με τον Shiva (έναν δαίμονα). Ο απώτερος στόχος της γιόγκα είναι να αφυπνίσει την «κουνταλίνι (δηλαδή σατανική) ενέργεια κουλουριασμένη στη βάση της σπονδυλικής στήλης» στην εικόνα ενός φιδιού (Σατανά). 

Μέσω της γιόγκα, σιγά σιγά, «εκμεταλλεύεται το shakti» (το shakti είναι η σατανική δύναμη) την οποία οι γιόγκι αναφέρουν ως «θεϊκή Μητέρα», η οποία στην πραγματικότητα είναι η «σκοτεινή θεά» που συνδέεται με άλλους

το ‘’πέρασμα’’

περάσματα και θύρες στον κόσμο, υπάρχουν πάμπολλες... στα πνευματικά, περάσματα και Θύρα ( 6 ) με εισόδους και εξόδους (από δεξιά προς αριστερή επίγνωση και αντίστροφα, αλλά και καθέτως από την εικόνα στο καθ'ωμοίωση), πάλι πάμπολλες, αλλά όπως Η Θύρα είναι Μία (Χριστός) έτσι και το ''πέρασμα'' είναι ένα και αφορά τον βιολογικό θάνατο.

Δι αυτού σαν πύλη, πόρτα και κατώφλι, γίνεται η μετάβαση από το πρόσκαιρο και φαινόμενα στην αιωνιότητα και ουσία.... 

Υπό την άποψη της δικαιοσύνης, όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν (ή υποψιάζονται) ότι ισχύει το... ό,τι σπείρεις αυτό και θα θερίσεις και η συμ-περι-φορά, θα δώσει δικαιώματα προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούμε με τον εξοστρακισμό... 6 ή 9. απάνθρωπη ή φιλάνθρωπη. Κάπως πιο ενημερωτικά σαν μαρτυρία από τον αγ.Εφραίμ τον σύρο, αναγράφηκαν στο Η σχετική και η οντολογική δικαιοσύνη. 

Η κοινή πεποίθηση ότι το πέρασμα από την γη στον ουρανό…. και από το σκότος στο Φως, σαν ''τελευταίο ταξίδι''... ξεκινά από τον θάνατο, είναι μια καλοστημένη παγίδα και μας κάνει κάπως αδιάφορους, για να μην εργαστούμε από τώρα, στην ζωή και καθημερινότητά μας. Το θέμα όμως είναι, πως η ζωή είναι μια εύσπλαγχνη ευκαιρία και στάδιο που κάθε άνθρωπος αγωνίζεται, για να πετύχει άφθαρτο στεφάνι ή αδιαφορώντας, αιώνια απώλεια.

Στο προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκε πως…. ο,τιδήποτε απομακρύνει από τον Χριστό ή διατηρεί μακριά από τον Χριστό είναι ένας δαιμονισμός.... το πόσο όμως θα καταφέρει αυτή η φυγόκεντρος (ι' τάγμα δαιμόνων) μέσω των παθών να μας κρατήσει μακράν του προσώπου του Θεού, στην γη, στο έδαφος*, χωρίς ίχνος ύψους, εξαρτάται από τα δικαιώματα που δίνουμε.  

* είναι το ΕΔΑΦΟΣ και ο ΟΦΙΣ και ο ΤΡΟΜΟΣ (=780) που νοηματικά συνδέονται μεταξύ τους… και μας συμφέρει φυσικά να ξεκολλήσουμε από το έδαφος, κόσμο και κοσμικό φρόνημα της αιγύπτου που είμαστε δούλοι, ξεφύγουμε του έρποντος όφεως και από τον τρόμο, ταραχή και αρά, δια Της Θεοτόκου, να πάμε στην χαρά Του Κυρίου και ακούσουμε το ευ δούλε αγαθέ είσελθε . … Χαῖρε, δι' ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει, χαῖρε, δι' ἦς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει. (αντί το φοβερό, ουκ οίδα υμάς… και απέλθετε...). Να περάσουμε την πύλη, χάριτι, από τώρα Πύλη ουρανού και καρδιάς. 

Το Τι συμβαίνει όταν ο Αρχάγγελος έρχεται να πάρει τη ψυχή! μας το ανέλυσε βάσει της παράδοσης, ο Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα. Ο ίδιος για τον τελωνισμό των ψυχών αναφέρει, πως μοιάζουν με τα διόδια που είναι στημένα μεταξύ θεσσαλονίκης και αθήνας και πρέπει να ‘’ξοφλήσει’’ κάποιος το αντίτιμο για να μπορέσει να περάσει…

Με τον τρόπο ζωής και όσο τα προσπερνάμε σαν εμπόδια και τροχοπέδες εν ζωή,

πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ;

Ὃν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός. ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα· πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ;... ΨΑΛΜΟΣ 41ος

Το ελάφι δεν είναι μόνο χορτοφάγο, αλλά τρέφεται και με φίδια και μάλιστα δηλητηριώδη. Έτσι όταν το ελάφι δεχτεί μέσα του το φαρμακερό φίδι, δημιουργείται μέσα του μια αφόρητη δίψα.

Αυτή η δίψα, του προκαλεί τον πόθο, να τρέξει στην πηγή, για να ξεδιψάσει αφενός την δίψα του και αφετέρου να εξουδετερώσει με το νερό, το δηλητήριο του φιδιού που εισήλθε μέσα του.

Εάν όμως το ελάφι καθυστερήσει και δεν πάει εγκαίρως στην πηγή, τότε πεθαίνει από το φαρμάκι του φιδιού.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η αμαρτία, ο διάβολος είναι ο νοητός όφις.

Αυτό το νοητό φίδι της αμαρτίας με την ηδονή, δηλητηριάζει την ψυχή του ανθρώπου.

Όταν ο άνθρωπος αμαρτήσει, νιώθει δριμύτατο έλεγχο στην συνείδηση.

η ‘’δύναμις’’ των δαιμονίων και η λύση του προβλήματος…

Ο Δημήτρης διηγείται... Την περίοδο εκείνη, είχα σαγηνευθεί από βιβλία που κυκλοφορούσαν και δίδασκαν τα μυστικά και τις μεθόδους για να αποκτήσεις τον έλεγχο του νου και των δυνάμεων του. 

Ξεκίνησα διαλογισμό*... και μέσα μου ήταν πολύ συγκεχυμένες οι έννοιες του καλού και του κακού. Οι προπαγάνδες και οι αμαρτίες είχαν σκεπάσει την λαχτάρα αναζήτησης του "προσωπικού καλού" ...του Θεού... και αγνοώντας Τον... ήμουν εύκολη λεία στο "προσωπικό κακό"... στον διάβολο... του οποίου την ύπαρξη & τις μαγγανείες δεν γνώριζα ... και αδιαφορούσα.

Σ αυτήν την πνευματική κατάσταση ευρισκόμενος ... μια μέρα μου τηλεφώνησε ο γέρων Προκόπιος. Μου ζήτησε να τον μεταφέρω με το αυτοκίνητο μου για να κοινωνήσει έναν ετοιμοθάνατο. 

Εκ των υστέρων... αξιολογώντας την όλη κατάσταση κατάλαβα... ότι ο λόγος που με κάλεσε ήταν άλλος... έβλεπε την πορεία μου και ήθελε να παρέμβει πατρικά... να μου δείξει το λάθος... 

Δεν αρνιόμουνα ποτέ τίποτα στο γέροντα Προκόπιο...τον αγαπούσα!!! Η αρετή του...και η αγάπη του για τους ανθρώπους είχαν βάλει σφραγίδα ζωής επάνω μου... 

Όταν έφτασα μου ζήτησε να βοηθήσω πέντε νεαρούς στην μετακόμιση ενός μεγάλου μεταλλικού γραφείου. Πραγματικά ήταν πολύ βαρύ... Τελειώνοντας την

ο δαιμονισμένος των γαδαρηνών ( +μητρ. Aντώνιος Bloom)

Και, λοιπόν, στο σημερινό Ευαγγέλιο βλέπουμε πώς ήρθε ο Χριστός, πώς ο δαιμονισμένος άνθρωπος – με τον οποίον καμιά φορά τόσο μοιάζουμε – στάθηκε μπροστά Του – πρόσωπο με πρόσωπο –, και Τον ρώτησε – Τον Άνθρωπο, Τον μοναδικό γνήσιο Άνθρωπο: Τί δουλειά έχεις μ΄εμένα, Ιησού; Τί κοινό υπάρχει μεταξύ μας; Γιατί ήρθες; Για να με βασανίσεις; Και ο Χριστός διέταξε να βγει το κακό και καταστρεπτικό πνεύμα από τον άνθρωπο. Και ο νους του ανθρώπου φωτίστηκε, η καρδιά του ηρέμησε, και ο ίδιος έγινε πάλι άνθρωπος και άρχισε, στα πόδια του Χριστού, να Τον ακούει, να ακούει το λόγο της ζωής.

Όλοι εμείς μπορούμε να πλησιάσουμε έτσι προς το Χριστό, έστω στις προσευχές μας, έστω μέσω των μυστηρίων, εκείνων των ισχυρών, αήττητων ενεργειών του Θεού για να γίνουμε ελεύθεροι, ελεύθεροι από όλες τις καταστροφικές δυνάμεις μέσα μας – αν μόνο διαμένουμε μαζί με το Χριστό για να γίνουμε εντελώς υγιές και δεν επιστρέφουμε ξανά σε ό,τι μας δηλητηριάζει και μας καταστρέφει, αλλά κηρύττουμε στον κόσμο τί μας έχει προσφέρει ο Χριστός.

Γι΄αυτό ας μην διαβάσουμε αυτή την ιστορία σαν να είναι μακριά από μας σαν να μην έχει καμία σχέση με μας. Μας αφορά άμεσα. Ας κοιτάξουμε μέσα μας. Τί υπάρχει, που μας σκοτεινιάζει το νου, συσκοτίζει την καρδιά μας, οδηγεί τη θέλησή μας στο κακό, κάνει τα λόγια μας κενά, κακά, τρομερά και νεκρά, και τις πράξεις μας καταστροφικές; Ας πλησιάσουμε προς τον Χριστό, όπως ο δαιμονισμένος, στην εξομολόγηση, στη μετάληψη, στο ευχέλαιο και στις προσευχές μας. Μα, ας ζητήσουμε και από τους δικούς μας και τους φίλους μας να μας θυμηθούν στις δικές τους προσευχές. Και θα θεραπευτούμε. ( +μητρ. Aντώνιος Bloom)

η πνευματική κατάσταση των γαδαρηνών…

και η διαχρονικότητά της...  

αναφέρουν οι άγιοι, πως παρότι τα θεία γεγονότα συνέβησαν άπαξ, αυτά παρατείνονται στους αιώνες… 

Μας συμφέρει, να μην μείνουμε μόνο στα μεγάλα γεγονότα, Γεννήσεως, Αναστάσεως, γιατί η παρουσία Του Κυρίου επί γης, ενεργεί σε κάθε έναν που επιδέχεται διορθώσεως…. ανεξάρτητα της εποχής. Ενεργεί σε κάθε ιστορικό πρόσωπο και συγχρόνως με το ίδιο πνεύμα, στον καθένα αναλογικά.  

Όταν θεραπεύει τυφλό, επεκτείνεται σε κάθε νου. Όταν ανορθώνει και ανασταίνει παράλυτο, πάλι στον νου αναφέρεται. Όταν καθαρίζει λεπρό, με λέπρα στην ψυχή την αμαρτία, καθαρίζει με προϋποθέσεις, κάθε ψυχή, αφαιρώντας τους μολυσμούς σαρκός και πνεύματος, ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων. 

Είναι το... Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου τί ἐποίησά σοι, ἢ τί σοι παρηνώχλησα; τοὺς τυφλούς σου ἐφώτισα, τοὺς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπὶ κλίνης ἠνωρθωσάμην. Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καὶ τί μοι ἀνταπέδωκας; ἀντὶ τοῦ μάννα χολήν, ἀντὶ τοῦ ὕδατος ὄξος, ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με, σταυρῷ με προσηλώσατε· οὐκέτι στέγω λοιπόν, καλέσω μου τὰ ἔθνη, κᾀκεῖνα με δοξάσουσι, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι, κᾀγὼ αὐτοῖς δωρήσομαι, ζωὴν τὴν αἰώνιον. αναφερόμενος στον ισραήλ (νους ορώμενος τω Θεώ) επεκτεινόμενο, σε κάθε νου....

Όταν ανορθώνει την συγκύπτουσα, ανορθώνει την διάνοια που ενασχολείται μόνο με τα γήινα … ζωοποιεί τον τεθανατωμένο και υιό της χήρας στην ναΐν και κόρη του ιαείρου, ζωοποιώντας την φύση και την ψυχή … 

Τον τρόπο σκέψης των αναγωγών από τα ιστορικά πρόσωπα σαν αναλογίες στον εαυτό, μας τον γνωρίζει μυσταγωγικά ο αγ.Μάξιμος ομολογητής (1) κι είναι

Τεχνολογία έξυπνης σκόνης Smart dust technology

Φανταστείτε ένα τεράστιο σύννεφο "σκόνης", που όμως δεν αποτελείται απο κόκκους αφρικανικής άμμου (όπως σας λένε), αλλά από νανοαισθητήρες μεγέθους κάτω του 1mm, από μικροηλεκτρομηχανικά συστήματα (MEMS), γνωστά και ως motes.

Είτε αυτό το γεγονός σας ενθουσιάζει, είτε σας προκαλεί φόβο, καλό είναι να γνωρίζετε περί τίνος πρόκειται.

Τα mems, επικοινωνούν μεταξύ τους ασύρματα, μπορούν και αιωρούνται στην ατμόσφαιρα λόγω του αμελητέου βάρους τους και το κυριότερο...μπορούν να εισπνευθούν, από τον γενικό πληθυσμό.

Φανταστείτε, αντί να σας μπολιάζουν με πειραματικά m R n a, (προκειμένου να σας ελέγχουν), να εισπνέετε όλα αυτά τα mems και να είστε ήδη συνδεδεμένοι στο cloud του Ιnternet Of Things, χωρίς να το γνωρίζετε, χωρίς καν να έχετε

πνευματική φλόγα και Φως…

…είναι παρατηρημένο από την ασκητική των αγίων και την εμπειρία τους στον αόρατο πόλεμο, πως αν κάποια στιγμή ο άνθρωπος δεν προσευχηθεί, αν κάποια στιγμή δεν πάει εκκλησία, ο διάβολος ΔΕΝ θα τον πειράξει. ΔΕΝ θα τον πιάσει από τα μούτρα… 

Αν όμως μετά μέρες τούρθει η θέληση να κάνει προσευχή ή να πάει στην εκκλησία σε θεία λειτουργία, τότε θα του ψιθυρίσει δόλια … έλα τώρα..  έπαθες κάτι που δεν πήγες; έπαθες κάτι που δεν προσευχήθηκες; 

κι αν η απάντηση είναι αγαθά (αλλά ανόητα, χωρίς νου Χριστού) όχι, τότε ο άνθρωπος ‘’συνηθίζει’’ * να απέχει αυτής της φωτιάς, της μόνης φωτιάς που αποδιώκει την άλλη** … μεταμορφώνοντας τον άνθρωπο σιγά σιγά σε ψυχρό (χωρίς θεία φωτιά) και σκληρόκαρδο και εκτός της σωτήριας κιβωτού, πολεμώντας κατά μόνας και με τις ελάχιστες δικές του δυνάμεις τα κύματα που νομοτελειακά (χωρίς Χριστό) τον καταποντίζουν από τώρα και στους αιώνες… 

γιαυτό και ο Αγ. Ιωάννης της Κροστάνδης παρατηρεί: …. 

"Τότε θα ανάψει μέσα σας φλόγα πνευματική.." 

Πολλοί χριστιανοί δεν αγαπούν τον ναό, δεν συμμετέχουν στη λατρεία. Γιατί;

Διότι από μικροί δεν εγάλουχήθηκαν με τά λυτρωτικά της νάματα, αλλά και δεν γνώρισαν την ανακαινιστική της δύναμη!

Και γενικά δεν κατανόησαν ποτέ την θεία και ανθρωποσωτήριο αποστολή της Εκκλησίας του Χριστού.

Αν αδελφοί μου, έρχεσθε τακτικά στην Εκκλησία, αν ακούτε προσεκτικά όσα διαβάζονται και ψάλλονται, αν συμμετέχετε με ευλάβεια στα τελούμενα, τότε σιγά-σιγά ύστερα από μία πρώτη δυσκολία, θα ζεσταθεί και θα σκιρτήσει η καρδιά σας

προϋποθέσεις φωτισμού…

ευχόμαστε με πολλές αφορμές ο ένας στον άλλον καλή φώτιση, αλλά αυτός έχει προϋποθέσεις… τέτοιες ποιοτικά και τόσες ποσοτικά, που αν δεν πληρωθούν δεν θα τύχουμε θείο φωτισμό… μένοντας στις ευχές… άλλωστε, πως θα συμβεί αυτό αν δεν κινηθούμε από το ανήλιο στο προσήλιο; και… δεν είναι μόνο το ορθόδοξο μυστήριο (εν βάπτισμα, σαν αρχή) αλλά και η μυστική ζωή σαν καθημερινότητα…  (1, για το τμήμα της αγιογραφίας). 

Αναφέρεται στο : Φωτισμός και προϋποθέσεις (αγ.Κλήμη αλεξανδρέως) 

«Βαπτιζόμενοι, φωτιζόμεθα˙

φωτιζόμενοι, υιοθετούμεθα˙

υιοθετούμενοι, τελειούμεθα˙ 

τελειούμενοι, απαθανατιζόμεθα˙

εγώ φησίν, είπα, Θεοί εστέ,

και Ύιοί υψίστου πάντες». *

…πρακτικά και θεωρητικά σ+τοιχεία που φέρουν σε τάξη** την αταξία και φωτισμό στο σκότος μας…  ανεβάζοντάς μας από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν…  Για αυτό στον δρόμο προς το καθ'ωμοίωσιν.... (μεγ.Βασιλείου) ο άγιος αναφέρει… H ψυχή σου εξομοιώνεται με όσα κάνεις, παίρνει τη μορφή και το σχήμα των πράξεών σου.  

Όντας ο φωτισμός… το αντίθετο του σκοτισμού…. εμπράγματα (και χάριτι και με

φωτισμός....

Όσοι απομακρύνονται από τον Χριστό, στερούνται τον θείο φωτισμό, γιατί αφήνουν το προσήλιο σαν τους ανόητους και πηγαίνουν στο ανήλιο (1). Έτσι είναι επόμενο να είναι κρυολογημένοι και αρρωστημένοι πνευματικά. Αν δεν εξαγνισθή ο άνθρωπος, αν δεν έρθη ο θείος φωτισμός, όσο σωστή και αν είναι η άλλη γνώση –αυτό βλέπω – είναι ένας ορθολογισμός και τίποτε παραπάνω. Και αν λείψη ο θείος φωτισμός, και αυτά που θα πούν και θα γράψουν, δεν θα βοηθήσουν. Βλέπετε το Ψαλτήρι που είναι γραμμένο με θείο φωτισμό, τι βαθιά νοήματα έχει! Μάζεψε, αν θέλης, όλους τους θεολόγους, όλους τους φιλολόγους, και θα δης ότι έναν ψαλμό με τέτοιο βάθος δεν μπορούν να φτιάξουν! Ενώ ο Δαβίδ ήταν αγράμματος, αλλά βλέπεις καθαρά πως τον οδηγούσε το πνεύμα του Θεού. 

Και η Εκκλησία σήμερα ταλαιπωρείται*, γιατί λείπει ο θείος φωτισμός και καθένας πιάνει τα πράγματα όπως θέλει. Μπαίνει και το ανθρώπινο στοιχείο και δημιουρ­γούνται πάθη και αλωνίζει μετά ο διάβολος. Γι’ αυτό δεν θα πρέπη να ζητούν 

Υπάρχει Ψυχή; Τι απαντά ένας Ιατροδικαστής!

Υπάρχει Ψυχή; Τι απαντά ένας Ιατροδικαστής!

τα δίκτυα μέσα στον κόσμο….

με αφορμή το… Οι τσιμπημένοι και η νέα τράπεζα. (βίντεο) , δυο συνειρμικά σχόλια και παρατηρήσεις… 

…εισήχθη, ‘’εγκαινιάστηκε’’ στον κόσμο το βολικό  δίκτυο Η/Υ (www = ςςς) την 6 αυγ 1991* 

Η Μεταμόρφωση που εορτάζουμε την 6η αυγ, αφορά την πρόταση του Θεού προς τον άνθρωπο και είναι αναγκαία για να γίνουμε τέκνα Φωτός. Όπως όμως όταν παρεμβάλλεται ένα αδιαφανές παραπέτασμα δημιουργούνται δύο όψεις αναλογικές, (όσο πιο έντονο είναι το φως τόσο πιο έντονες είναι οι σκιές από την άλλη), έτσι και η κάτω όψις, είναι η ανθρώπινη πρόταση, η χωρίς Θεό αυτάρκης ''μεταμόρφωση'' (στην ουσία παραμόρφωση) που θέλει να Τον αντικαταστήσει, αφού θεοποιεί τον εαυτό του. Μπορεί να λέγεται πρόοδος, αλλά είναι δίκοπο μαχαίρι....  

Το αρχικό δίκτυο μόνο υπολογιστών επεκτάθηκε σε δίκτυο μηχανημάτων, όπως δικτυώνονται μέσω ‘’έξυπνων τηλεφώνων’’ και χρησιμοποιούνται εξ αποστάσεως, ψυγεία, τηλεοράσεις άνοιγμα κλείσιμο φωτισμού, πλυντηρίου και άλλων ηλεκτρικών (ελεγχόμενων ηλεκτρονικά) συσκευών .... 

κι η μεταμόρφωση συνεχίζεται, με σκοπό να μας περάσουν στο δίκτυο σωμάτων…. Για αυτήν την επίτευξη, απαραίτητη προϋπόθεση, είναι η ενσωμάτωση μέσα στα βιολογικά σώματα των ανθρώπων στοιχεία, που πρώτα  θα κατορθώνουν τον γεωεντοπισμό, (gps, έμμεσα μέσω φερόμενων εξωτερικά τηλεφώνων ή ταυτότητος με τσιπάκι, και άμεσα ‘’καλύτερα’’ για αυτούς, εσωτερικά και χωρίς κενά ή ‘’λάθη’’, τελικό τσιπάρισμα / χάραγμα). Το επόμενο βήμα προόδου τους αλλά δικής μας έκπτωσης, είναι δι αυτών συντονισμός και τέλος συγχρονισμός, δλδ ελέγχου και επηρροής κατά το θέλημα τους. Το κατά πόσο είναι εφικτό εξαρτάται από το  κατά πόσο οικεία βουλήσει (εθελουσία πνευματοκατάληψη.... εθελούσια δαιμονοκατάληψη...) τους δίνουμε τα σχετικά δικαιώματα.... Ο  απόλυτος έλεγχος, (η μηχανικοποίηση / ρομποτοποίηση, οπότε και μηδενισμό κάθε ελευθερίας του ανθρώπου) όπως και στα μηχανήματα θα συμβεί όταν αντιστοιχηθεί μοναδικό ip ανά νευρώνα… (βίντεο) μέσω πλατφόρμας κατάλληλων συχνοτήτων όπως επιστημονικά και φιλολογικά (χαρακτηρισμένα ως συνωμοσιολογικά) φαίνεται πως υποβοηθά στο εγχείρημα τα 5G και επόμενα....

…ένα από τα εισαγόμενα στοιχεία, (μαζί με τα νανοστοιχεία), είναι  το γραφένιο που υπέχει θέση κεραίας.... (όπως φαίνεται στο σχήμα, στην θέση 4.)

Αυτό, ΔΕΝ εισάγεται ΜΟΝΟ με εμβολιασμό, αλλά και με φάρμακα (όπως το nurofen, οι μάσκες ''ποιότητος'' εξ αναπνοής... ) ή δυστυχώς και μέσω τροφών... (με πρωτεργάτες nestle, coca cola...).

Την όλη μελέτη της δικτύωσης (nanonetwork) μπορεί κάποιος να την κατεβάσει, από τον δεσμό .... 

Με αυτά τα δεδομένα και την δόλια και ύπουλη δράση, ο άνθρωπος είναι τόσο

Μωϋσής και η γη της Επαγγελίας

Υπήρξε μεγαλύτερος άνθρωπος από τον Προφήτη και Θεόπτη Μωϋσή που μιλούσε με τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο; Έχουμε άλλον άνθρωπο που να επιτέλεσε ο Θεός τόσα θαύματα δια του Μωϋσέως; Όχι!

Μπήκε ο Μωϋσής στη γη της Επαγγελίας;

Δεν μπήκε!

Και μάλιστα η τελευταία ενέργεια του Μωϋσέως, ήταν για τη δόξα του Θεού κατά κόσμου. Χτύπησε τη πέτρα, έβγαλε νερό, ποτίστηκε ολόκληρη η συναγωγή, στο τέλος όμως, του λέει ο Θεός:

– Δεν πρόκειται να πας στη γη της Επαγγελίας, διότι δεν Με τίμησες! Δεν το έκανες ακριβώς, όπως Εγώ σου είπα. Σου κάνω μια οικονομία να την δεις από μακριά.. Και τον ανέβασε σε ένα βουνό και είδε από μακριά που είναι ο η γη της Επαγγελίας.

Διότι στην τελευταία αυτή δοκιμασία του Μωϋσή, για να μείνει παράδειγμα στην αιωνιότητα, δεν τον είπε να χτυπήσει την πέτρα ως είθισται, που μέχρι τότε

Θεραπευτική Αγωγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Όταν βαπτιστήκαμε λάβαμε το Άγιο Πνεύμα, και το Άγιο Χρίσμα λάβαμε ''πακέτο''. Όλα τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Πήγε το Φως του Αγίου Πνεύματος μέσα στην βαθεια καρδία, στόν πάτο -πάτο, μέσα εκεί έχουμε ένα Εκκλησάκι πάνφωτο...

Δεν το βλέπουμε, γιατί από τις αμαρτίες είναι τυφλός ο νους, ο οφθαλμός της ψυχής. Οι αμαρτίες είναι μπάζα, που σκεπάζουν αυτό το αναμμένο κάρβουνο που σε όλους υπάρχει, αλλά δεν φαίνεται.

Με την εξομολόγηση αρχίζουμε να ξεμπαζώνουμε. Κατεβαίνει προς την καρδιά, προς τα κάτω η Χάρις και βλέπουμε σαν από προβολέα περισσότερο τον εαυτό μας.

Μας δείχνει η Χάρις και άλλα παλαιά αμαρτήματα, που ήταν στοιβαγμένα εκεί και τα είχαμε ξεχάσει ή δεν τα είχαμε σωστά αξιολογήσει. Αυτή την διαδικασία δεν πρέπει να την θεωρούμε σοκαριστική.

Είναι ένδειξη πνευματικής υγείας. Κατεβαίνει το τρυπάνι και βρίσκει και άλλα στρώματα μέχρι να φτάσουμε στον άνθρακα του βαπτίσματος.

Όταν ολοκληρωθεί η κάθαρση της καρδιάς από το ξεμπάζωμα της μετανοίας

Νείλος ο Ασκητής Κεφάλαια περί Προσευχής

Μετάφραση: Αρχιμ. Ευσεβίου Βίττη

Από το βιβλίο του Αρχιμ. Ευσεβίου Νίττη Εις ύψος νοητόν, Εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας

Πρόλογος

Την ώρα, που με καίει ο πυρετός και με συνέχει η φλόγωση των ακαθάρτων παθών, με τονώνεις, όπως πάντα, καθώς πιάνω τα θεαγάπητα γράμματά σου παρηγορώντας το νού μου τον κατάκοπο, που σε ό,τι αισχρό περιδιαβάζει. Κι αυτό, γιατί εσύ μακάρια μιμήθηκες το μεγάλο καθηγητή και δάσκαλο. Καθόλου παράδοξο αυτό, γιατί δικό σου μερτικό είναι πάντα τα σπουδαία όπως ήταν του ευλογημένου Ιακώβ. Αφού δηλαδή δούλεψες καλά για χάρη της Ραχήλ και πήρες αντί γι’αυτήν τη Λεία (Γεν.κθ΄ 25), ζητάς τώρα κι εκείνη, που λαχταράς, γιατί ασφαλώς συμπλήρωσες κι αυτής τα εφτά χρόνια.

Εγώ δεν θα μπορούσα ν' αρνηθώ για λόγου μου, πως αν και κόπιασα όλη τη νύχτα, όμως δεν έχω πιάσει τίποτα. Μολοντούτο όταν, μια και μου το 'πες εσύ, πέταξα τα δίχτυα, ψάρεψα πλήθος ψάρια. Δε λέω βέβαια πως είναι μεγάλα, πάντως είναι εκατόν πενήντα τρία (πρβλ. Ιω.κα΄ 11). Και τα ’στειλα μέσ’ στο κοφίνι της αγάπης (αυτό μαρτυρούν τα ισάριθμα κεφάλαια) έχοντας έτσι εκτελέσει την προσταγή σου.

Σε θαυμάζω και ζηλεύω την εξαιρετική πρόθεση, που δείχνεις, αγαπώντας βαθιά τα κεφάλαια περί προσευχής. Γιατί δε λαχταράς απλώς αυτά, που χρωστούν σε χέρια την ύπαρξή τους και είναι γραμμένα με μελάνη, αλλά εκείνα, που είναι με ασφάλεια βαλμένα στο νού με τη βοήθεια της αγάπης και της αμνησικακίας. Επειδή όμως όλα έχουνε διπλό χαρακτήρα, δέξου και όσα σου στέλνω το ένα δίπλα στο άλλο σύμφωνα με όσα λέει ο σοφός Ιησούς του Σειράχ (Σοφ. Σει. μβ΄ 24) και νιώσε εκτός από το γράμμα και το πνεύμα τους, γιατί το νόημα πάει πριν από το γράμμα. Αν δηλαδή λείπει το νόημα ούτε και το γράμμα θα υπάρχει. Δύο λοιπόν είναι οι τρόποι προσευχής. Ο ένας είναι πρακτικός κι ο άλλος ενθεωρητικός. Το ίδιο συμβαίνει και με τους αριθμούς. Το ένα στοιχείο τους, είναι προφανές, είναι η ποσότητα. Το άλλο στοιχείο, το σημαινόμενο, είναι η ποιότητα. Έχοντας δηλαδή διαπραγματευθεί το θέμα της προσευχής σε εκατόν πενήντα τρία κεφάλαια σου έχω στείλει ευαγγελικό μισθό για να βρείς την τερπνότητα του συμβολικού αριθμού και το τριγωνικό και εξαγωγικό σχήμα, που υποδηλώνει ταυτόχρονα από τη μια μεριά ευσέβεια γεμάτη γνώση της αγίας Τριάδος και από

προτυπώσεις του Σταυρού στην ΠΔ, προτάσεις ζωής σαν πολίτευμά Του, για κάθε εποχή και κάθε σταυροφόρο…

λίγα ίχνη, από τα πολλά....

Είναι η αγάπη και η αλήθεια ‘’σταυρός’’, με κάθετο σκέλος την αλήθεια, που εκ της γης ανατέλλει (Ι) και η αγάπη μια αγκαλιά, σαν τα οριζόντια απλωμένα επί Σταυρού χέρια Του Κυρίου, που πάντα τα έθνη καλεί εις ενότητα. Μέσα στην ελευθερία μας, δεν ανταποκρίνονται ούτε όλα τα έθνη ούτε όλοι οι άνθρωποι  Είναι ο φυσικοπνευματικός μεταβολισμός * [μεταβολισμός (3)] σταυρός, που ‘’θέλει’’ όχι μόνο την σωματική τροφή που βοηθά την βιολογική, αλλά ιδίως την πνευματική και που καθορίζει την αιώνια. Πρόταση για κάθε εποχή, για κάθε άνθρωπο, αφού... ο τετραδιάστατος χωροχρόνος είναι σταυροειδούς μορφής, με κάθετο σκέλος τον χώρο και οριζόντιο τον χρόνο…. που σηματοδοτεί τον φερόμενο σταυρό σε κάθε χωροχρονικά διαβιούντα, άσχετα με την συμπάθεια ή αντιπάθεια, αποδοχή ή αδιαφορία, όχι απλά επειδή τον φέρει, αλλά περισσότερο επειδή τον βιώνει. 

Αφήνει το ίχνος του Σταυρού στην πορεία του ισραήλ (κατά την διάταξη των 12 φυλών στην έρημο) και το οποίο δεν αφορά το τότε ‘’κράτος’’, αλλά διαχρονικά, ως μεταφρασμένο, κάθε νου ορώμενο τω Θεώ, αν θέλει να γίνει λαός Του. Μια συνοδοιπορία Λόγου και λόγων [λαό Του (1), διαχρονικά με τις δικές Του προϋποθέσεις και ΑΝ θέλουμε να είμαστε ναός Του, πέραν εποχών και τίτλων περιούσιων.... περί της ουσίας...] εκτός του εξ αιγύπτου εκάλεσα τον υιό μου και τον Σταυρό, μαζί με την ''εσταυρωμένη'' στο θείο θέλημα Θεοτόκο [με τα τέλεια όρια της προσευχής (άνω, κεφαλή κορωνίδα) βάση κάτω νηστεία, ακρόαση και τήρηση (δεξιά και αριστερά)], ως πύρινος στύλος (κάθετη διάσταση) και σκέπη σαν νεφέλη (οριζόντια) σύνολο πάλι ζωοποιός σταυρός... [Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τους ἐν σκότει, χαῖρε, σκέπη του κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης (στον οίκο Λ)]. 

Κι η πορεία από την αίγυπτο (και αιχμαλωσία) προς τους αγίους τόπους (και

Ἡδονὴ καὶ ὀδύνη ( Ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογιτής)

«Ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος δημιούργησε τὴν ἀνθρώπινη φύση, δὲν ἔβαλε μέσα της ἡδονή» –μὴν τὸ παρεξηγήσετε, ἀκοῦστε πῶς τὸ ἑρμηνεύει– «ἀλλὰ κάποια νοερὴ δύναμη πρὸς ἡδονή». Εἴμαστε γεμάτοι ἀπὸ αἰσθήσεις. Βλέπουμε, ἀκοῦμε, αἰσθανόμαστε τὰ πάντα, ὅλα εἶναι αἰσθήσεις.

Οἱ αἰσθήσεις εἶναι ἀπ’ τὸν Θεό, ἀλλὰ ὁ Θεός δὲν ἔδωσε ἡδονὴ στὴν κάθε αἴσθηση. Προσέξτε, ἔδωσε κίνηση πρὸς ἡδονὴ πρὸς τὸν Θεό.

Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του τὴν κίνηση πρὸς ἡδονή, ἀλλὰ τί ἡδονή; Αὐτὴ ἡ ἡδονὴ τοῦ «ἐρᾶσθαι τὸν Θεόν», λέει ὁ Μάξιμος, νὰ ἀγαπᾶς τὸν Θεό.

Ἂν ἡ κίνηση γιὰ ἡδονὴ δὲν πάει στὸν Θεό, ὑπάρχει ὅμως μέσα, τότε στρέφεται καὶ γίνεται ἡδονὴ τῶν αἰσθήσεων καὶ ἐκεῖ ἀρχίζει ἡ ἁμαρτία.

Βλέπετε, καίριο σημεῖο αὐτὸ σὲ μιὰ ψυχοθεραπευτικὴ διαδικασία. Μάλιστα τονίζει ὁ Μάξιμος ὅτι ἐπειδὴ εἶδε ὁ Θεὸς πὼς ὁ ἄνθρωπος ἔτρεψε ὅλη τὴν ἡδονή, τὴν κίνηση πρὸς ἡδονὴ ποὺ εἶχε πρὸς τὸν Θεό, τὴν ἔτρεψε τώρα πρὸς τὶς αἰσθήσεις του, ὁ Θεὸς ἔβαλε ἕνα φάρμακο καὶ ἕνα θεραπευτήριο, σπουδαῖο θεραπευτήριο, ἔβαλε τὴν ὀδύνη, ὅπου μὲς τὴν ὀδύνη καὶ τὸν πόνο ἡ ἡδονὴ ποὺ πάει νὰ ξεσπάσει,

νὰ γίνει κάτι κυρίαρχο, ἀρχίζει καὶ ὑποτάσσεται.

Ἦρθε ἡ ὀδύνη καὶ καλύπτει τὴν ἡδονὴ τοῦ ἀνθρώπου.