για τους σκοπούς που θέτει ο άνθρωπος και ο έρωτας σαν ρυθμιστικός παράγων …

…σε συνέχεια των σχολίων στο ο σκοπός της ζωής (αγ.Νεκταρίου) και της πρώτης ‘’επίτευξης’’ σαν σκοπός που ‘’πετυχαίνει’’ κάθε άνθρωπος, είναι το ανέβασμά του στον μικρόκοσμο (γη και κόσμο μας), από τον απειροελάχιστο μικρομικρόκοσμο. ‘’Ανεβαίνει’’ και βλέπει τον φυσικό ήλιο, που είναι εκτύπωμα του νοητού. 

Κι αυτό το κατάφεραν για χάριν του οι (συνδημιουργοί) γονείς του [αναλογικό του….. 26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν (Γεν.α’)]. Ανάβαση που οφείλεται στον οριζόντιο (1), φυσικό  έρωτα. Αυτός ο τρόπος, άρχισε να ισχύει, εκτός του παραδείσου, όταν ο ΑΔΑΜ έγνω την ΕΥΑ (Γεν.δ’1) και σε χρόνο, που ήδη ‘’εξορίστηκαν’’ εκ της εδέμ…. 

Για τον δεύτερο ‘’σκοπό’’ που είναι η ανάβαση από τον μικρόκοσμο στον μακρόκοσμο (ουρανό και καρδία, όπου βρίσκεται εν δυνάμει ο θρόνος του Θεού) είναι απαραίτητος ο άλλος έρως, ο κάθετος (1) διανοίγοντας όραση και μετοχή για τον άλλον ήλιο, τον τρισυπόστατο, που ανέτειλε με τα Χριστούγεννα (2) και έδυσε (Μ.Παρασκευή). Ο θείος, με την αναγέννηση να γίνεται κι αυτή (όπως και η φυσική) χάριν των ‘’γονέων’’ (Πατρός επουρανίου και Μητρός Θεοτόκου). Είναι ο πρώτος σκοπός (η ελικοειδής τελειότητα) που ενεσπάρη στο dna (και επουράνια κλίμακα) του ανθρώπου και του δόθηκε σαν εφόδιο εντός του παραδείσου. Εφόδιο που ‘’πρέπει’’ να βρει και αναδείξει σαν θησαυρό, μέσα από τους δερμάτινους χιτώνες και σκεπασμένος από πολύ λάσπη (και γη) και κοσμικό φρόνημα… 

Ο έρωτας (3) στο σύνολό του γνωρίζεται, αρχής γενομένης από την ελληνική σοφία (και πλάτωνα) ότι είναι η έλξη μεταξύ δύο κομματιών που ήταν ενωμένα και χωρίσανε (με μας να έχουμε υποστεί δύο τομές… μία κάθετη και μία οριζόντια),

σαν (ισοσκελής) σταυρός και είναι δύο όψεων. Με τον σαρκικό ο άνθρωπος πλαταίνει (-) επί γης, ενώ με τον πνευματικό, λεπταίνει και υψώνεται (|).   

Επειδή υπάρχει απόλυτη αλληλοσύνδεση, αλληλοεξάρτηση, αλληλοτροφοδότηση …. κάτι σαν αμφιμονοσήμαντος αντιστοιχία, ο εμπνέων έρωτας (που κινεί τον άνθρωπος προς ένωση με το ερωτευόμενο), συμπαρασύρει και τους τιθέμενους σκοπούς ‘’κατάκτησης’’. Ο ένας της γης και ο άλλος τον ουρανό, με πορεία, προς όποιον επιθυμεί να κερδήσει…. 

Κι είναι ο (πραγματικός κι όχι φανταστικός) θείος έρωτας που βάζει σαν μοναδικό σκοπό την βασιλεία. Μόνο με αυτόν ακολουθείται η εντολή ‘’κατακυριεύσατε’’  την ‘’παραδείσια γη’’ δλδ τον ουρανό, γιατί… 26 τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; (Ματθ.ις’). 

Κι ο έρωτας, είναι (και ύδωρ σαν ροή) αλλά ιδίως πυρ, (αφού δημιουργεί φλόγωση) δύο όψεων…. πυρ ανακαινιστικό (αν είναι αληθής θείος έρως) και από την άλλη, πυρ καυστικό. Κι οι σκοποί (ένας προς τα άνω ή πολλοί  οριζόντιοι) ενδεικνύουν του τι πνεύμα και τι πυρ διαπνέει, φλέγει και υποκινεί την καρδία. 

Από τον δέκατο πέμπτο λόγο περὶ ἁγνείας της κλίμακος βλέπουμε… 2. (880.) Ἁγνεία ἐστὶν ἀσωμάτου φύσεως οἰκείωσις. Ἁγνεία ἐστὶν φύσεως ὑπὲρ φύσιν ὑπερφυὴς ἄρνησις· καὶ ἀσωμάτων σώματος θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ παράδοξος ὄντως ἅμιλλα· ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας…. αντικειμενικά, είναι παρατηρημένο πως το ένα πυρ αποδιώκει το άλλο, κατά την ελεύθερη επιλογή μας και σε όποιον έρωτα και φλόγα και φωτιά, επενδύσουμε σαν επιθυμία. 

Διαπνεόμενοι από κοσμικό έρωτα αυτό το πυρ διώχνει το θείο πυρ μακρυά από την καρδιά και ζωή, κλείνει τα παραθυρόφυλλα της καρδιάς, μην τύχει και μπει ο ήλιος και του αλλάξει τα κοσμικά σχέδια… και αντίστροφά, το θείο πυρ διώχνει τα κοσμικά πολλά θέλω, ως μάταια. 

Είναι εξ-υπνάδα πραγματική (αν ξυπνήσουμε εξ ύπνου αμαρτίας) και πολύ καλά θα κάνει κάποιος αν τα θεωρεί μάταια και ψυχοβλαβή, αφού η ειδωλολατρεία είναι η πλεονεξία*. Να προλάβουμε δι ευχών, πριν έλθει η βιαία αφύπνιση... αμήν φώτισαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν, μὴ ποτὲ ὑπνώσωμεν, ἐν ἁμαρτίαις εἰς θάνατον.

Παρά του ότι φέρουμε το όνομα του χριστιανού, και ελληνορθοδόξως την εικόνα Του [ο έχων του ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος)], στην πράξη αποδεικνύεται ότι κυνηγάμε πολλούς σκιώδεις επίγειους και πρόσκαιρους σκοπούς. Δι αυτών, ο άνθρωπος πλαταίνει, με αποτέλεσμα την αδυναμία να εισέλθει δια της στενής. 

Αντίθετα, η ολιγαρκία, η αυτάρκεια η ‘’πτωχεία τω πνεύματι’’ (όπου πνεύμα εννοεί τα θελήματα κι όχι την ανοησία και αφέλεια) λεπταίνει τον άνθρωπο… ικανό να ‘’δει’’ Την αδιόδευτη πύλη, ασκηθεί φιλότιμα, σταυροειδώς (και γίνει καλός υποδοχέας των χαρισμάτων / τεκνίων, πρακτικών σαν από την Λεία και θεωρητικών σαν από την Ραχήλ) για να ανέλθει της κλίμακος ανυψούμενος και τελικά διέλθει δι Αυτής. 

Εισαγόμενη η φλόγα και Φως Χριστού** στην ζωή, με την προσευχή και θεία κοινωνία, αυτή η φωτιά ‘’καίει’’ τα αγκάθια*** της αμαρτίας, που μόνοι**** μας ποτίζουμε και θερηέουμε μέσα μας… (και για τα οποία, καλό καρπό ή ζιζάνια θα αποδώσουμε λογαριασμό στο φοβερό βήμα…). Αυτή η φλόγα καθαρίζει το ‘’χωράφι’’ μας, για να ελκύσει την χάρη και αναπαύσει με την ψυχική και σωματική αγνότητα το Πνεύμα το Άγιον. 

Κι είναι η μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη για να επέλθει η ένωσις, σε ένα από τα δύο πλατύσκαλα, που νομοτελειακά με τον θάνατο θα συμβεί. [περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)].  Αμήν να προλάβουμε…. 

Είναι η φυσική κατάληξη που ξεκινά από τώρα δια του έρωτος, που θα καθορίσει τα έξω και έσω αισθητήρια σύνολο δέκα που θα μεταστοιχειωθούν σε απλή πεντάδα και που θα καταλήξουμε. Εκτός ή εντός, ανάλογα την εμπιστοσύνη που θα δείξουμε στα μεν παλαιά (έξω) ή τα ανακαινισμένα δια XC εν XC, τα μέσα… 

ΑΝ θέλουμε να ‘’ανεβούμε’’ στα ιεροσόλυμα και μη μείνουμε επί γης (χωρίς πνευματικό ύψος) ‘’καλό’’ θα ήταν οι έξι ιερείς (5 εξωτερικά και ένα ενοποιημένο έσω) σαν αισθητήρια, να ακολουθήσουν Την Παναγία… όπως σημειώνεται στο 2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ! ... Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα….

ώστε, να προλάβουμε να ευστοχήσουμε στην ένωση και είσοδο μετά Του Νυμφίου … όπως μας νουθετεί ο άγιος στο Η σημασία της ευαγγελικής περικοπής των δέκα παρθένων (αγ.Νικολάου βελιμίροβιτς)… όπου μας συμφέρει το ένα και όχι το άλλο…. μη μένοντες εκτός κρούοντες και ακούσουμε το ουκ οίδα υμάς…. της πεντάδος (αισθητηρίων) που έχει επιλέξει τα έξω αντί της άλλης, της ελεούσης που ‘’ενώθηκε εις γάμους’’ με Τον Κύριο στον νυμφώνα…. με ''μεταίχμιο'' των δύο χώρων, μια πύλη, ένας φυλάσσων άγγελος, μια φλογίνη ρομφαία, όπου διαπνέουν διαφορετικά πνεύματα... από την μία θείο από την άλλη κοσμικό και έκπτωτο.... 

η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης

κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…

…και από ένα Θεοτοκίον (ομόπνοα)

Υμνούντες σε φωτεινόν ως θάλαμον και ολόφωτον Κυρίου νυμφώνα τρανώς βοώμεν’ ημών Θεοτόκε, των καρδιών τα ενδότερα κάθαρον, ίνα σκηνώση εν αυτοίς ο Χριστός και πανάγιος τόκος Σου… 

Αμήν να ‘’κολλήσουμε’’ (να ενωθούμε εις εν) … 16 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· 17 ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι (Α’Κορ.ς’) … εξαρτώμενη η ένωσις από τι φωτιά (ς) ‘’καίει’’ τα τοιχεία της καρδιάς μας… ανακαινιστική ή καυστική. [σ+τοιχεία (4)] προς κάθαρση ή μολυσμό… προς σ+οφία έρπουσα ή σ+οφία όρθια, θυσιαστική, θεραπευτική με νίκη ενάντια σε κάθε κακό και τέλος και του θανάτου… 

Μπορεί ο άνθρωπος απέναντι και κατέναντι (5) να βρει ίχνη οδοδείκτες, αλλά μόνο μέσα στον παράδεισο γνωρίζεται και βιώνεται ο Θεός…. μην τύχει και για χάριν δευτερευουσών γνώσεων και πλούτου (οιουδήποτε μορφής, σωματικής, συναισθηματικής ακόμα και διανοητικής) που είναι μέσον [χρήματα - και πως τα χρησιμοποιούμε, όπως διακρίνεται στο... Η παραβολή των τριών φίλων (λόγος του Οσίου Βαρλαάμ στον Ιωάσαφ)] κι όχι σαν σκοπό, οπότε και πέσουμε στην …. Η μεγαλύτερη αμάθεια είναι να μη γνωρίζουμε τον Θεό (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς) …Αμάθεια, θλίψη, στεναχώρια, αυτά είναι σαν τριπλό μαστίγιο πάνω από το κεφάλι του καθενός που ξεχνάει και αρνιέται το Θεό και δημιουργό Του. 

Όσο περισσότερο ο άνθρωπος συγκεντρώνει ασήμαντες γνώσεις, τόσο λιγότερο αισθάνεται πως ξέρει. Και όσο περισσότερο μαζεύει πλούτη, τόσο πιο φτωχός αισθάνεται. Όσο περισσότερο ο τέτοιου είδους άνθρωπος κυνηγά την τύχη, τόσο πιο βαθιά βυθίζεται στο σκοτάδι της απελπισίας.          

Αμήν δι ευχών και ενεργείας πάντων των αγίων που ενεπλήσθησαν και υποκινήθηκαν προς ευστοχία από θείο έρωτα, και εξαιρέτως Της γλυκυτάτης Θεοτόκου…. να καταφέρνουμε χάριτι, το άνω σχώμεν τας καρδίας, την καθαρότητα για την θεία υποδοχή... 

--- 

(1) η οριζόντια και η κάθετη διάσταση του έρωτα δεν είναι αυθαίρετη, αλλά βασίζεται στο Αυτός (ο σταυρός) μας δόθηκε σαν σημάδι πάνω στο μέτωπό μας, όπως στον Ισραήλ δόθηκε η περιτομή· (αγ.Ιωάννου Δαμασκηνού) και στην ‘’λειτουργικότητα’’ της κουνταλίνι (ερωτικής δύναμης και ροής), που σαν βάση της σπονδυλικής στήλης, έχει δύο ‘’οδούς’’ να κατευθυνθεί από τον άνθρωπο…. ή οριζοντίως στα του κόσμου (και δεν αφορά μόνο την σεξουαλικότητα, γιατί και παρθένοι σε αυτόν τον τομέα μπορεί να βρεθούν φιλόδοξοι, φιλάργυροι, εμπαθείς με κοσμικούς σκοπούς (δυνάμεων και γνώσεων) νομίζοντας πως έτσι θα κυριαρχήσουν στον κόσμο, με σχετικά άρθρα (και αναλύσεις) στο…. η ‘’δύναμις’’ των δαιμονίων και η λύση του προβλήματος… και Λίγα λόγια για τον κίνδυνο της γιόγκα και του διαλογισμού. ή δια της σπονδυλικής στήλης, να υψωθεί έως της κεφαλής. Όχι για να κάνει κατάληψη ο άλλος (σαν κόμπρα υψούμενη έως την υπόφυση), αλλά σαν πραγματική ανύψωση που προχωρά ανά σπόνδυλο έως τον 33 (χρόνοι Κυρίου και σπόνδυλοι), σπονδή προς σπονδή, θυσίες του κόσμου (προσφέροντας στον Κύριο αυτό που μας ζητά, την αμαρτία μας, τι άλλο έχουμε δικό μας; την καρδιά μας... υιέ μου, δόσμοι σην καρδίαν...) για χάριν του υπέρκοσμου, όπως ο όρθιος αναρτηθείς χάλκινος όφις επί της ράβδου του Μωυσέως, που είναι αντίτυπο της υψίστης θυσίας Του Κυρίου επί Σταυρού και την τέλεια λύση του προβλήματος του θανάτου [όπως προτυπώθηκε στην έρημο με τα δηλητηριώδη φίδια που δάγκωναν τον ισραήλ (και διαχρονικά, κάθε νου ορώμενο τω Θεώ)]. 

…μικροθυσίες και σταυρώσεις, με κάτω όριο τον ασταύρωτο νου (και χου) αφού λειτουργεί με το γενηθήτω το θέλημά μου [χωρίς τα εφόδια προσευχής και νηστείας (λόγω της ψυχοβλαβούς αντιδραστικής νοοτροπίας που τα αρνειται ως θεραπεία) και που (μόνο με αυτά) το γένος των δαιμόνων εκπορεύεται από τον άνθρωπο και την κόσμο] σε σχέση με την ύψιστη σταύρωση και ταυτότητα (επί σταυρού) όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως θέλεις Εσύ Κύριε… ανάβασις στο ‘’νυν’’ κεφαλή (και Άχρονο) δια της περιτομής των αμαρτιών… (η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή). … και όπως σημειώνεται στο … θρόνος και σταυρός αγ.Αρσενίου Μπόκα 

Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώ­μεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα. 

Οἱ διάφορες σταυρώσεις εἶναι τά μέσα τῆς αὐταπαρνήσεώς μας.

Ὁ ἑαυτός μας εἶναι ὁ ἐσωτερικός μας κόσμος ἤ τό στρῶμα τῆς ἐσωτερικῆς μας δυστυχίας, πού τοποθετεῖται μπροστά στήν Μορφή τοῦ Χριστοῦ διά τῆς ψυχῆς μας· ἐνῶ τό ὑποσυνείδητο εἶναι ἡ κληρονομική μας κληρονομιά. 

Πρέπει ν᾿ ἀπομακρύνουμε τήν πολλή δυστυχία τῆς ψυχῆς μας γιά νά τυπωθῆ μέσα μας ἡ χρυσῆ Μορφή τοῦ Θεοῦ. Ὅμως οἱ ὑπάρχουσες μικρότητες θρυμματίζουν τήν δύναμι καί ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, γι᾿ αὐτό καί ἡ παραμικρή ἀκαθαρσία πρέπει νά καθαρισθῆ. Ἐξαρτᾶται ἀπό τήν συνείδησί σου, ἐάν θέλης νά καθαρισθῆς…. (με συνέχεια στον δεσμό).    

(2) 

ερχόμενος Ο Κύριος ως ‘’ήλιος’’, ώστε όποιος προσανατολίσει την ζωή του και πιστέψει, μη απωλεσθεί…. (το ένα από τα 3 θαύματα με την Γέννηση του Κυρίου). 

(3) έρωτας (11 άρθρα) με… εύστοχο ή άστοχο (σε θεωρία και πράξη) σταυρό … όπου ο εύστοχος γίνεται μια καλή αφορμή να σφραγίσει ο καλός Θεός τους δικούς Του, προς σωτηρία… σε σχέση με τον άστοχο (και ανύπαρκτο σταυρό, τον πολεμούντα αυτόν δια της απιστίας) να ελκύει και προετοιμάζεται ο άνθρωπος για την άλλη σφραγίδα (666) σε μέτωπο (θεωρία) και χέρι (πράξη) του αντιδίκου προς απώλεια….  αφού δεν θα προβάλει ίχνος αντίστασης… 

 

ο σταυρός του ευχελαίου, ο έρωτας, το πνεύμα του αντιχρίστου και το σφράγισμά του …

(4) περί σοφίας και φιλοσοφίας (τοιχεία νου και καρδιάς και σ+τοιχεία)  … κι είναι μια βιωματική λεπτομέρεια που μπορεί να μας διορθώσει, και μόνο αν ‘’αισθανθεί’’ κάποιος και να δουλέψει προτιμότερο στην σοφία (μέσω κάθαρσης αυτών των τοιχείων), παρά στην φιλοσοφία που προσθέτει διαρκώς στοιχεία της θύραθεν παιδείας (ακόμη και θεολογικές  μη βιούμενες αλήθειες) πάνω στα τοιχεία του νου και της καρδιάς, που όμως, δεν αφήνουν χώρο να εμφανιστεί η θεία σοφία και φώτιση, κατάσταση που ο άνθρωπος αντί να ελευθερωθεί (αφού ισχύει το γνώσεσθε την αλήθειαν , και αυτή ελευθερώσει υμάς), ασφυκτιά…. με λύση, να γνωρίζεται το θέλημα και η σοφία του Θεού εκεί (χριστοφόρο νου και καρδία καθαρά), όπως αναφέρει ο Απ. Παύλος…εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το Πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ' εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας. (Β’ Κορινθ. γ’3).    

(5) Μέσα σε αυτό το αγιογραφικό απέναντι (Γεν.γ'24) και κατέναντι (Γεν.δ'16)  ο άνθρωπος ‘’πρέπει’’ να βρει την παρούσα του κατάσταση. Το ανήλιο αναλογεί στο κατέναντι (ς) όπου ο άνθρωπος δεν βλέπει τον ήλιο (σε πνευματική αντιστοιχία), σαν σε υπόγειο, σε παραφυσική κατάσταση, σαν εν δυνάμει* μεν άνθρωπος αλλά όχι ακόμη εν ενεργεία, λόγω μη ευστοχίας. Δλδ, σε σπερματική μορφή... που τον απειλεί ο θάνατος. 

[* εάν κάποιος θέλει κάπως να αναλογιστεί την διαφορά, όπως ανθρώπου με τον μικρομικρόκοσμό του (σπέρμα και ωάριο, στον τύπο της ψυχής και του σώματος και του χωροχρόνου τους) σε σχέση με τον Θεό και τον άνθρωπο, που είναι δυνάμει θεός (κατά χάριν, ΑΝ ευστοχήσει στα εντελλόμενα) ας συνυπολογίσει το….  ὅτι χιλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου, Κύριε ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθὲς ἥτις διῆλθεν καὶ φυλακὴ ἐν νυκτὶ (ψαλμ.89). Όντως η ζωή του ανθρώπου είναι τόσο αστραπιαία, γιαυτό και ονομάζεται πας άνθρωπος ψεύστης…. ζωή φευγαλέα, σαν άνθος …τὸ πρωῒ ἀνθῆσαι καὶ παρέλθοι τὸ ἑσπέρας ἀποπέσοι σκληρυνθείη καὶ ξηρανθείη (από τον ίδιο ψαλμό). Αστραπή, που θα ακολουθήσει μία από τις δύο αστραπές (Ι)…. κατά την επιθυμία του. Φυγόκεντρο αν ακολουθήσει το ι’ τάγμα δαιμόνων προς αιώνια απώλεια ή Ι, Ιησού κεντρομόλο, προς αιώνιο ζωή…].   

Αυτή η αγιογραφική σμίκρυνση, ότι ‘’μικρόβιοι’’ είμαστε σε σχέση με την αιωνιότητα, καλό θα ήταν να γίνει αιτία όχι για απελπισία περί σκοτεινής φυλακής, αλλά ανεύρεσης της μόνης ελπίδας εξόδου στο Φως. Τον Κύριο… αφού, παρά την σκοτεινιά και φυλακή και το σύντομο της βιολογικής ζωής, Ο Κύριος κατεβαίνοντας στον άδη, εκείνες τις ιστορικές 33 ώρες, με την Η Ζωή εν Τάφω...  συναντιούνται η δική Του με την δική μας (εν τάφω και εν θανάτω ''ζωής'' μας). Σε αυτήν την συνάντηση που συμβαίνει σε κάθε εποχή, Ο Κύριος προτείνει, χείρα βοηθείας προς ανέλκυση (προς ανάσταση), κι ο άνθρωπος ΑΝ ΘΕΛΕΙ, ανταποκρίνεται θετικά. Μπορεί να δικαιολογηθεί ότι δεν είδε ευθέως και άμεσα Τον Κύριο, αλλά όσο δίνει τα δικά Του σημάδια, λόγους Γραφών και λόγους φύσεως, προσφέρει δωρεάν τον ''φωτισμό'' μέσω αντανακλάσεων, μέσω μερικής αλήθειας, μέσω σπερματικού λόγου. Είναι ο απλωμένος μίτος εξόδου που ΑΝ τον ακολουθήσουμε (όστις θέλει), μπορεί να μας περάσει από το ανήλιο στο προσήλιο (απέναντι) (5) και από το δυσώδες υπόγειο στο κατά φύση. 

Τα πάντα εξαρτώνται από την θέλησή μας. Τα υπόλοιπα, χάρις… κι αυτό γιατί μπορεί από το μίσος του αντιδίκου και από νοοτροπία, να τα αποφεύγει, αφού αγάπησε (λέει η Αγία Γραφή) μάλλον το σκότος παρά το φως, μην τύχει και φανερωθούν τα έργα του...). 

Σε αυτήν την επόμενη ευλογημένη φυσική, μετά την παραφυσική κατάσταση του σκότους ο άνθρωπος, Τον βλέπει, με ευχή να ποθήσει την επιστροφή και επανείσοδο στον παράδεισο, το υπέργειο και υπερώο, όπου τελεσιουργούνται τα μυστήρια και ο άνθρωπος βλέπει και μετέχει στην δόξα του Τριαδικού Θεού και για την οποία πλάστηκε, συναισθανόμενος ως ΑΔΑΜ την εξορία του... κράζων εγκάρδια....  Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, ουκέτι σου της τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι τον Κύριον και Θεόν μου και Πλάστην' εις γην γαρ απελεύσομαι εξ ης και προσελήφθην. Ελεήμον, Οικτίρμον, βοώ Σοι' ελέησόν με τον παραπεσόντα. 

Υπό αυτές τις συνθήκες και χάρι, βιώνεται το... ο Θεός στον άνθρωπο και ο άνθρωπος στον Θεό... (2) με το Ο εν ημίν ήλιος..  Αμήν γένοιτο.... να λάμψει εν ημίν το φως της εσωτερικής μας αναδημιουργίας, όπως στην ΠΔ έλαμψε πρώτο το έξω φως.... Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου

* 5 Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, 6 δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, 7 ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· 8 νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· 9 μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ 10 καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, (Κολ’γ’) 

** πνευματική φλόγα και Φως… 

*** Ὡς πῦρ γενηθήτω μοι καὶ ὡσεὶ φῶς τὸ Σῶμά σου καὶ τὸ Αἷμα, Σωτήρ μου, τὸ τιμιώτατον, φλέγον ἁμαρτίας τὴν ὕλην, καὶ ἐμπιπρῶν παθῶν τὰς ἀκάνθας καὶ ὅλον φωτίζον με προσκυνεῖν σου τὴν Θεότητα. 

**** Αντίθετα, αν την ζωτική μας ενέργεια εξαντλούμε και με το ύδωρ  ποτίζουμε τα ζιζάνια και όχι τον καλό καρπό, επόμενο είναι ότι αυτά θα τον πνίξουν…. και συγχρόνως, σαν καυστικό πυρ θα τραυματίζουν και σπιλώνουν***** και καρβουνιάζουν (σαν αιθάλη, αμαυρώνοντάς το πρόσωπο, σαν τους υποκινητές και μολύνοντες ‘’αιθίοπες’’… ) την άφθαρτη ψυχή. Κι είναι η δομή της σκέψης σε ποιο από τα δύο δίκτυα (ή δίχτυα αλιέων) θα ‘’πιαστούμε’’ … όπως φαίνεται στο τα δίκτυα μέσα στον κόσμο…. (Γιατί όποιος λόγω δομής της σκέψης του αρνείται τον Χριστό, αυτός, ακριβώς λόγω της δομής της σκέψης του, είναι έτοιμος να δεχθή και θα δεχθή τον αντίχριστο). …Τον εις είδωλα (666) ενεργούντα, αφού ‘’πείσει’’ τον άνθρωπο να έχει τον εαυτό του αυτοείδωλο… έρποντα επί γης μαζί του και τρεφόμενο από τις επιτυχίες (και επιτευχθέντες πρόσκαιρους σκοπούς) επί της γης…. ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. (Γεν.γ’14) αντί Του Τριαδικού Θεού (999) και πραγματικής όασης που ξεδιψά και ξεκουράζει…. 

***** … "Το βάδισμα της ανθρωπότητας διά μέσου της Ιστορίας είναι ένα μακρινό ταξίδι. Σ' αυτό το μακρινό ταξίδι, η ανθρωπότητα ''λερώνεται'' και ''σκονίζεται'' πάντα με την ίδια σκόνη και ''πλένεται'' πάντα με το ίδιο νερό. Η σκόνη είναι η αμαρτία και το νερό είναι η Μετάνοια. "όλη η ελπίδα μας βρίσκεται στον Κύριο και Θεό μας"… - άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς († 5 Μαρτίου)  

--- 

όλο το νόημα της ζωής βρίσκεται στο να ζει ο νους και η καρδιά μας με το Θεό - αγ Σωφρονίου (+)

…με σκοπό της ζωής, την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος (κατά τον άγ.Σεραφείμ του Σάρωφ) 

αμήν… ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις (αγ.Παϊσίου)

αμήν να βάλουμε αρχή μετανοίας (μεταστροφής του νου στα έσω και από εκεί στην καρδία) αρχή πνευματικής ζωής… 

...και πάλι σε σχέση με τον έρωτα.... σαν ακτίνες του ήλιου, ζεσταίνουν και φωτίζουν τον άνθρωπο... μόνο που η καθαρότητα του εσόπτρου, ''ρυθμίζει'' τους στόχους. Όσο ο άνθρωπος φωτίζεται ευθέως, ''κυνηγά'' την πεντηκοστή, αν όμως φωτίζεται με διάθλαση, σαν κάτω των υδάτων, λόγω της διαστρέβλωσης από το πλάνο φως και όφι, στοχεύει άλλα πνεύματα.... χρησιμοποιώντας άλλα μέσα... 

Το πίσω από την σάρκα και το χρήμα πνεύμα και το Πνεύμα της Πεντηκοστής…