Εντοπίζεται μία γέφυρα που ‘’ενώνει’’ αυτά τα δύο, φαινομενικά ξεχωριστά, ως διάβαση από το ένα στο άλλο. Μια κλεψύδρα που την στρόφιγγα την κρατάμε στα χέρια μας…. Από την γη στον ουρανό, από τα νεφρά έδρα παθών στην έδρα που αναλογεί ως θρόνος Θεού μέσα στην καθαρή καρδιά. Ένας θρόνος που πρέπει Στον Κύριο, αλλά ενεργούμενο με προϋποθέσεις, όπως αναφέρει ο αγ.Αρσένιος Μπόκα στο… θρόνος και σταυρός : Ὑπάρχει σ᾿ ἐμᾶς ἕνας θρόνος κι ἕνας σταυρός. Ὅταν ἐμεῖς στεκώμεθα στόν θρόνο, ὁ Χριστός μας κάθεται στόν σταυρό, καί ἀντίστροφα.
Η διαδρομή από τα νεφρά στην καρδιά είναι σταυροειδής, όπως παρεμβάλλεται Ο Σταυρός μεταξύ γης και ουρανού, που ανάλογα της όλης βιωτής θα αποβεί και
αποβαίνει διαχρονικά ως δόξα των αγγέλων και το τραύμα των δαιμόνων (και των υπηρετών τους), όπως Η Θεοτόκος είναι η επουράνιος κλίμαξ δι ης κατέβη (και κατεβαίνει) Ο Θεός και η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν, όπως είναι η Εκκλησία που επιπλέει των κάτω υδάτων και μας ανάγει στην μετοχή των άνω…...και τα νεφρά διαρκώς φιλτράρουν βιολογικά τα ύδατα. Το Άγιο Πνεύμα ως ’’ὕδωρ το ἁλλόμενον’’ γεμίζει τον κόσμο, όπως περιηγείται οριζοντίως το Άγιο Φως όλον τον κύκλο ενιαυτού, προσδίδοντας χαρίσματα πράξης και θεωρίας στους έτοιμους υποδοχείς, όπως ο Ιακώβ τεκνοποιούσε από Λεία (πράξη) και την αγαπημένη του Ραχήλ (θεωρία), για να ανυψωθεί ο άνθρωπος ως έλικα προς την τελειότητα…. Γεμίζει Φως η οικουμένη αλλά από τον καθένα εξαρτάται αν θα ανοίξει τα παντζούρια του να μπει φως, αν καθαρίσει τον οίκο του και αν θα προσπαθήσει να κάνει πιο λειτουργικό το όχημά του (εαυτό).
Κι εμείς, ως κοινωνικά όντα, (παρά τις έσχατες απαγορεύσεις) θα ανοίγουμε αγκαλιές και θα δίδουμε φίλημα. Η όλη κατάστασή μας, από νεφρά έως καρδία καθαρή θα προσδίδει το πρόσημο και την ταυτότητα αυτής της ‘’αγάπης’’ και κοινωνίας. Φεύγωμεν!!! από το φίλημα του ιούδα (ου φίλημα σοι δώσω καθάπερ ο ιούδας…) αλλά εν φιλήματι αγίω, κατά την υγεία μας, κατά την σταυροφορία μας. Και… κατά πόσο ‘’κολλάμε’’ γινόμενοι μονάδα, με το σώμα πορνείας του κοσμικού φρονήματος εμπνεόμενοι από το δυσώδες πνεύμα του οικουμενισμού ή κολλώμενοι τω Κυρίω σε εν πνεύμα*, ορθοδόξως.
Για νάρθει ο αγ.Αρσένιος ο καππαδόκης να μας ερμηνεύσει** ότι όταν πάσχουν τα νεφρά και η καρδία, διαβάζουμε τον 44ο ψαλμό.
Είναι τα δύο τεσσάρια σαν δύο τετράγωνα… η της τετράγωνης ‘’λογικής’’ χωρίς Χριστό (παθών/νεφρών) και της πνευματικής, με Χριστό (καρδίας), που όπως δεν ισχύει το διαζευκτικό ή γνώση ή πίστη, αλλά είναι δυνατή και μάλιστα πρέπει να γίνει η ένωση των φαινομενικά κάθετων μεταξύ τους ‘’απόψεων’’ ΚΑΙ πίστη ΚΑΙ νόηση, σχηματίζει ένα οκτάεδρο ευλογημένο, ώστε να αναπαύεται το Πνεύμα τον Άγιον (όπως παριστάνεται πολλές φορές αγιογραφούμενο και ανεβάσαμε ως εικόνα…).
Ποιος δεν πάσχει από πάθη (πνευματική έννοια των νεφρών) ποιος δεν πάσχει από καρδιά (πάλι με την πνευματική του έννοια) λόγω ρύπων και ανετοιμότητος υποδοχής και ύπαρξης επίδοξων αόρατων κλεφτών σε οίκο και όχημα;;;; (χερουβείμ και σεραφείμ). Αμήν η καλή μας Παναγία ως γέφυρα να μας εξυγιαίνει και περνά από την ασθένεια στην κατ’άμφω υγεία. Τότε και τόσο, όσο, διορθώνονται οι διαπροσωπικές μας σχέσεις σε ενιαίο επίπεδο κι όχι ξεχωριστά. Και, όσο ''ακολουθούμε'' και τηρούμε στο μέτρο του δυνατού, την άσκηση και το καλογερικό της Παναγίας με την είσοδό Της στον ναό, τόσο θεραπευόμαστε, αφού πάνω σε αυτήν την καρδία και αυτά τα νεφρά αναπαύεται η χάρις για να την ποιήσει Θεού δοχείον ευλογημένο, δι ευχών και ενεργείας Της Υπερευλογημένης. ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (νηπτική και ησυχαστική άσκηση ως προϋπόθεση Χριστουγέννων). Γιαυτό και αναφέρεται προφητικά Η Θεοτόκος στον μδ' (44ο) ψαλμό, ότι επεθύμησε ο βασιλεύς του κάλλους σου.... Το ίδιο κάλλος επιθυμεί Ο Κύριος στον καθένα μας, ως προϋπόθεση σκηνώσεώς Του στην ψυχή και στο σώμα μας... όχι φυσικά για χάριν μας, αλλά όπως παρατηρεί ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος : Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.
Αναφέρει ο Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς: ''Η θεία Χάρις σκηνώνει πρῶτα στὶς ψυχὲς τῶν Ἁγίων καὶ ἀπὸ τὶς ψυχὲς μεταδίδεται καὶ στὰ σώματά τους· καὶ ὅταν κοιμηθοῦν, μένει στὰ λείψανά τους καὶ στοὺς τάφους τους καὶ στὶς εἰκόνες τους καὶ στοὺς ναοὺς ποὺ εἶναι ἀφιερωμένοι σ᾿ αὐτούς. Εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνοικεῖ στὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων καὶ ἐν συνεχείᾳ μένει καὶ σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συνδέονται μὲ τοὺς Ἁγίους.''
Είναι θέμα ελεύθερης κοινωνίας που ποθεί ο κόσμος αλλά δεν γνωρίζει τις προϋποθέσεις και το πώς θα περάσει από την μία κατάσταση αιχμαλωσίας στην άλλη, την κατά Θεόν ελεύθερη, βρισκόμενος μπερδεμένος ότι αν κάνει τους δόλιους εμβολιασμούς με πρόσχημα την κάτω υγεία, θα του την χαρίσουν οι αποδεδειγμένα εργαζόμενοι την σκλαβοποίησή του. Οι διαφημίζοντες ‘’ειρήνη’’ αλλά που στην πράξη, είναι του αμαλήκ. Χωρίς Α+Ω. Με συμπέρασμα για όσους έχει νουθετήσει η καλή μας Παναγία τους ήδη συληθέντες τον νουν… χωρίς Τον ΑΡΧΩ να χάνεται κι αυτό το υπ-άρχω, όχι μόνο η επίγεια πρόσκαιρη αλλά και η αιώνια μαζί Του.
Γιαυτό και ο π. Ἰωάννης Ρωμανίδης μας γνωρίζει ότι: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ" - ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία κι εφόσον τα στοιχεία της φύσης που στην αρχή υποδουλώνουν το νήπιο στα πνευματικά, (Γαλ.δ’) χρήζουν από εμάς αρχικά να μην εξαντλούμε την τροφοδοσία και ζωή στα γήινα, με ΠΥΡ, ΑΗΡ, ΥΔΩΡ και ΑΕΡΑ, αλλά να εμβάζουμε αυτά που ανακαινίζουν**** την κτίση μας.
Να πλεχθούν και αφομοιώνουν ως μεταβολισμό προς υγεία τα κάτω νεφρά με τα άνω ύδατα (αγιασμός και αντιδωράκια ‘’γη’’ καθ’ημέραν) και η κάτω καρδία μας η χοϊκή με το άνω ΠΥΡ και ΑΗΡ (πνεύμα ορθοδοξίας, Χριστό)…
Αν δεν γίνει αυτή η ενοποίηση και πλοκή, και ο θυμός θα εξαντλείται στα χοϊκά, και εκείνα τα υποτιμητικά ‘’ξυπνάτε ρε’’ κι αυτά ομοίως θα ερεθίζουν την κάτω κινητικότητα, ως μέγγενη αγκυλωτού, ως μόνη τάχα λύση, στην ουσία όμως μη ενδιαφερόμενοι για την άνω κινητικότητα δια προσευχής ΚΑΙ δράσης. Τότε, διαστρεβλωμένα ο άνθρωπος, αντί να πνευματικοποιήσει την σάρκα του πράττει ακριβώς το ανάποδο σαρκοποιώντας το πνεύμα του και καθελκόμενος έχει μία προοπτική της συνεχιζόμενης ασθένειας. Τον θάνατο. Τότε, αντί το dna του θεοειδούς ανθρώπου να καθορίζει τις αποστολές έξω του πυρήνα του*****, προς υγεία, το τεχνητό mRna αντιστρέφει τους ρόλους θέλοντας να χακάρει (και σκλαβώσει) με άλλες αποστολές, το θείο πρόσωπο. Ο έξω κύκλος τον έσω , αντί του αντιθέτου…. αλληλοεπηρρεαζόμενα θετικά ή αρνητικά: … Μολυνόμενος ο νους από πονηρούς λογισμούς, ενεργείται η δαιμονική επήρρεια και το πάθος στα αισθητά μέλη και προσβάλλεται και το σώμα. Μολυνόμενο το σώμα γίνεται γεώδης και ο νους. Αυτή η αλληλεπίδρασις είναι ένα μυστήριο που κάνει τον άγιο Ιωάννη της κλίμακος να πη: ‘’θαύμα ιδέσθαι νουν ασώματον υπό σώματος μολυνόμενον και σκοτούμενον και πάλιν δια πηλού τον άϋλον ανακαθαιρόμενόν τε και λεπτυνόμενον’’. Δλδ είναι θαυμαστό πράγμα να βλέπης τον ασώματο νου μας να μολύνεται και να σκοτίζεται από το σώμα. Και πάλι ο άυλος νους να ξανακαθαρίζει και να λεπτύνεται από τον πηλό (δλδ από τις ασκήσεις του σώματος).
Με αυτό το σκεπτικό, της ανάστασης, γράφηκαν μερικά άρθρα*** ως πνευματική φυσιολογία, αμήν χάριτι, ωφέλιμα και βοηθητικά. Ενωτικά ψυχής και πνεύματος στην ισόρροπη λειτουργικότητά τους, συνδυασμό, προς πλήρη φωτισμό και αγιασμό. Αμήν Κύριε ελέησον.
---
* 16 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· 17 ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. 18 φεύγετε τὴν πορνείαν. πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. 19 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; 20 ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ. (Α’Κορ.ς’)
** 44. Για τους ανθρώπους που πάσχουν από την καρδιά ή από τα νεφρά από Ερμηνεία Ψαλμών κατά τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη
Κι επειδή Ο Κύριος ως Ιατρός (εξ)ετάζει νεφροὺς και καρδίας, μας συμφέρει να εξετάζουμε το σύνολο του ψυχοσωματικού μας εαυτού, ειδικά αυτά τα ‘’βασικά’’ όργανα με τα ίδια κριτήρια, που βάζει Ο Θεός, ώστε με τα κατάλληλα τεστνα διέλθωμεν δια πυρός και ύδατος, αφού δι αυτών θα γίνει η κρίση. Κι όποιος θέλει να τα βλέπει όπως τα βλέπει ο Ιατρός κι όχι ο μεταπτωτικός χοϊκός ιατρός, με φυσιολογία πνευματική κι όχι απλά βιολογική, συγχρόνως του δίδονται και τα ανάλογα εφόδια για να διέλθει εκ του ενός στο άλλο. Εκ του καυστικού πυρός σε νεφρά (πειρασμοί παθών) και καρδιά (αμαρτωλή και άνομη προς πλάνη και αιρέσεις θολούρα και φλόγωση) αλλά και εκ των υδάτων που καταποντίζουν την ψυχή, χάριτι των άλλων που εισάγονται από τον καλό Θεό και μας ανακαινίζουν, σταγόνα σταγόνα, σαν από στενή (κλεψύδρα), αλλά τόσο σπουδαία για μια διψασμένη και άνυδρο ψυχή. [ἁγνός ἐστιν ὁ ἔρωτι ἔρωτα διακρουσάμενος, καὶ πῦρ πυρὶ ἀΰλῳ ἀποσβέσας.... κλίμαξ Ιωάννου βαθμ.15].
Σε άλλο άρθρο, καταγράφηκε και η αντιστοιχία του εσωτερικού οργάνου του corti στο ωτίον (2), με το ανά χείρας του Δαβίδ, ομοιάζον ψαλτήρι, μας εμπνέει και δίνει εφόδια αρμονίας και λειτουργικότητος ζωής.... συμπυκνωμένα στο ψαλτήρι σαν κεφάλαιο της ΠΔ και ομόπνοο των απλωμένων λόγων και θείων ορθόδοξων γραμμάτων… γίνεται γέφυρα και πέρασμα από σκιά και έμβρυο κυοφορούμενο (6) ανάστροφο, σε άνδρα όρθιο (9) και ΦΩΣ... αμήν δι ευχών.
Όπως ο νους και η καρδιά σε πνευματικό επίπεδο συστοιχήθηκαν λειτουργικά μετους ψαλμούς κεραυνόμορφο κόππα ( ϟ ) 90 και 50 (ν') του ψαλτηρίου (3), έτσι και οι νεφροί και η καρδία είναι οι κολώνες που ενώνουν τους δύο ορόφους. Φυσικό και πνευματικό. Στο σε ποιο σημείο βρίσκεται ο καθένας εξαρτάται από την καθαρότητα και λειτουργικότητα των οργάνων σε πνευματικό επίπεδο.
Κι εμείς, μακάρι ως κωφοί και άλαλοι, εν σιωπή μέσα στο πανδοχείο ως ασθενούντες θανάσιμα, να συνεργαζόμαστε για την υγεία μας που θέλει ο καλός Θεός και βλέπει εξετάζων και μεριμνών και για τα δύο άκρα ψόαι και όψεις.... αμήν ...ὅτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ἕτοιμος, καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ ἀναγγελῶ καὶ μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου. οἱ δὲ ἐχθροί μου ζῶσι καὶ κεκραταίωνται ὑπὲρ ἐμέ, καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως· οἱ ἀνταποδιδόντες μοι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν ἐνδιέβαλλόν με, ἐπεὶ κατεδίωκον ἀγαθωσύνην. μὴ ἐγκαταλίπῃς με, Κύριε· ὁ Θεός μου, μὴ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ· πρόσχες εἰς τὴν βοήθειάν μου, Κύριε τῆς σωτηρίας μου.
(1) όντας για Τον Κύριο ουδέν κρυπτόν δια των 7 οφθαλμών.... όπως στην αποκάλυψη σημειώνεται.... και κρίνει ευθέως.
(2) ένας κρυμμένος μαργαρίτης στο ψαλτήρι που οδηγεί στον όλο Θησαυρό...
(3) Όντας οι ψαλμοί μικρογραφία του ανθρώπου και της πορείας του προς σωτηρία και επίγνωση Αληθείας, στον 37ο (λζ') φαίνεται πως η όλη κατάσταση της σάρκας, των εμπαιγμάτων στους νεφρούς (ψόαι) της ταραχής της καρδίας (όπου εδράζεται η όψις μας ως πρόσωπον προς πρόσωπον εντός αυτής και αυτή θα παρασταθεί στην Κρίση), της ισχύος (κατά Θεόν), του φωτισμού ... εξαρτάται από το πόσο αιτούμαστε και λαμβάνουμε Λόγο, που μας ζωώνει (λζ'). Είναι η παρουσία της Αγίας Τριάδος (3) στον όλο άνθρωπο (7) που για χάριν μελετών (κακώς) τον χωρίσαμε σε πνεύμα (3) και ύλη (4). Έτσι, αν από πλευράς μας σταματήσουμε να τα βλέπουμε χωριστά, αλλά την κιβωτό (και ναό) και θησαυρό τής κιβωτού (πνεύμα) ως μονάδα, όπως Ο Θεός εν σαρκί είναι θεάνθρωπος, νομίζω είναι μια καλή αρχή να έλξει το έλεος Του Κυρίου.
Μετά, πάλι ψαλμικά, το σώμα (που έρπει) εξαγόμενο από την αίγυπτο (α' ψαλμός -1- ) παράλογο και κοσμικό φρόνημα με το ‘’φεύγε’’ και μακάριος …. ο άνθρωπος κινείται προς το ίχνος της ανάστασης και νίκης θανάτου (151), ώστε να αρχίσει να ανυψώνεται, προς ανάληψη, προς πεντηκοστή. Όλη η κίνηση επιτελούμενη με το σχήμα επί πώλου όνου, δλδ με χριστοφόρο νου και με την χάρι και σκέπη και φωτισμό από την καλή μας Παναγία (ως πύρινη στήλη και Νεφέλη).
Στον τελευταίο ρνα' (151) ... βλέπουμε την διάταξη 1-5-1 οριζοντίως και ομόπνοα ρ-ν-α. Είναι τα κάθετα πνευματικά που ρίχνουν σκιά για να την ιχνηλατήσουμε. Γραμματολογικά, είναι στο μέσον ο υπό δόμηση ναός (ν) που στηρίζεται στην δικαιοσύνη Του (ρ), όσο εμείς εφαρμόζουμε τον νόμο Του και στόχο έχουμε την Αγάπη και Αλήθεια (α).
Αριθμολογικά, είναι η μία μονάδα (1) κάτω, εμείς που μόνο δια Σταυρού και πεμπτουσίας (5) συναντάμε την Μονάδα (1) που κατέρχεται για να μας ανελκύσει. Κι ο Σταυρός, και ισοσκελής σαν αυτογνωσία της φύσης μας (εκ των 4 άκρων να εντοπιστεί ο αιθέρας) ως βάση και ο ορθόδοξος ως εξύψωση, φτάνει τον άνθρωπο στο σημείο επαφής των δύο χειρών στην αγιογραφία της ανάστασης.
Είναι η μονάδα από κάτω που αιτείται ΖΩΗ και δια του Σταυρού (5) συναντάται με Την άλλη Μονάδα (1) που κατέρχεται σαν σε τάφο, για να ανελκύσει.
Η άλλη επιλογή πορείας μας, είναι η ανάστροφη πυραμίδα με την κορυφή στον αντίποδα, ‘’κολλημένη’’ όμως και απόλυτα εξαρτώμενη από την πρώτη, όπου στην οποία εντοπίζεται κατοπτρικά, ο καθελκών ευθέως Ι, ι’ τάγμα δαιμόνων ως φυγόκεντρος και ελικοειδώς ως 6, (όπως είδε την σπείρα και τις τρεις στροφές περί του εαυτού του ο π.Κλεόπα Ηλίε και την πτώση του στο κενό... από τις ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ π. ΚΛΕΟΠΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ). Όντας αυτή, η απ’αιώνων θέληση του, προσπαθεί να μας καταβαραθρώσει κατά τις ψυχοφθόρες επιθυμίες μας και τα δικαιώματα που του δίνουμε. Κι Ο Κύριος θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν σε σχέση με τον αντίδικο που θέλει πάντας απωλέσει και αντικαταστήσει την αλήθεια με φαντασία… ενεργώντας κι οι δυο κατά τα δικαιώματα που τους δίδουμε.
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, απλωμένος όχι μόνο οριζοντίως που ενώνει στον εαυτό Του τα αντίθετα και συμπληρωματικά στοιχεία (ΠΥΡ-ΑΗΡ, ΓΗ-ΥΔΩΡ), απαραίτητο εφόδιο αυτογνωσίας, ακουμπά τα δύο άκρα (ύψος Θεού και βάθος άδη, σαν τρισδιάστατος σταυρός) το επόμενο μετά την αυτογνωσία εφόδιο θεογνωσίας, στα οποία άκρα βρίσκονται μία τεθανατωμένη μονάδα (1, εμείς στον ΑΔΗ) που, αφού σταδιακά την χαροποιεί [δια του σταυρού (5) χαρά εν όλω τω κόσμω], την ανυψώνει και ζωογονεί και τέλος κατά την χωρητικότητα και δεκτικότητα την κάνει μέτοχο Της άλλης ουράνιας μονάδος (1). Λειτουργικά, γνωρίζεται ως ΔΟΞΑ των αγγέλων και ΤΡΑΥΜΑ των δαιμόνων, αλλά και ανθρώπων, ανάλογα της στάσης και πορείας μας.
Στο παραπάνω σχήμα, δεν πρόσθεσα τον αντίποδα ξεχωριστά, μακρυά και έξω της δημιουργίας και εικονιζόμενης πυραμίδας (ύλης 4 και πνεύματος 3), γιατί αφενός οι σκιές στερούνται ύψους - τρίτης διάστασης και αφετέρου υπάρχει μια συμπλοκή καλού – κακού μέσα στον κόσμο, ως δύο όψεις του αυτού νομίσματος (η μία φωτιζόμενη ευθέως κι η άλλη ‘’φωτιζόμενη’’ με διάχυτο, πλάνο έρπων φως…) και πάλι, όπως φαίνονται στην κλίμακα του αγ.Ιωάννη σιναΐτου τους αγγέλους να στηρίζουν και τους δαίμονες να προσπαθούν να ρίξουν τον κόσμο, ενεργούντες κι οι δυο, πάνω στην ίδια και όχι ξεχωριστή κλίμακα. Αναφερόμενος και όντας ο αντίδικος μυρμηγκολέων, αναλόγως των δικαιωμάτων που δίνουμε, στο πάνω σχήμα φαίνεται πως σταματά η δράση του, πατείται, καταργείται δια του Σταυρού. Της αυτογνωσίας αρχικά και της θεογνωσίας (και μετοχής) ύστερα. Ένα ‘’μαρμάρωμα’’ όπως αχειροποίητα μας δόθηκε από τον καλό Θεό και κατατέθηκε ως οπισθόφυλλο ενός πονήματος. … ο τον θάνατον καταργήσας τον δε διάβολον καταπατήσας… με αυτό σαν προϋπόθεση. Την δική μας σταυροφορία και θέληση και συνεργασία για την κάθαρση ώστε να μας περάσει στον ποθητό φωτισμό. Τα περί τελειότητας ξεφεύγουν των μέτρων και δυνατοτήτων μας, μην τύχει και φανούμε πνευματικά πλεονέκτες, την στιγμή που ακόμη δεν βάλαμε αρχή και την οποία τελειότητα ο καλός Θεός χαρίζει στους ασκητές και καθαρές καρδιές.
Με εμάς, να μετέχουμε ή του αναπλαστικού θείου πυρός σε πράξη και θεωρία (όσο μετέχουμε σε πραγματική φιλανθρωπία και διακονία (ΜΑΡΘΑ) και ακινησία προσευχητική ως ακριβή φιλοθεΐα (ΜΑΡΙΑ) στο σύνολο του βιούμενου σταυρού) ή αντίθετα μετέχοντες του άλλου πυρός του καυστικού και καθελκτικού, όσο πράξεις και θεωρίες είναι παραφύσιν, υπόγειες, εν σκότει. Η όλη διαδρομή από το ένα άκρο έως το άλλο, ‘’φωτίζοντα’’ και ‘’θερμανόμενα’’ το κάθε σκέλος και από ένα πυρ, ενόσω ζούμε, εν Αυτώ ζούμεν και κινούμεθα και εσμέν… με το έλεός Του να μας καταδιώκει πάσας τας ημέρας της ζωής μας, ώστε δια μετανοίας και των μυστηριακών και μυστικών εφοδίων που προσφέρει δωρεάν η ορθοδοξία, ως μόνη κατέχουσα την θεραπεία, να μας σώσει. Μετά, κρίσις δικαία και ευθύς.].
Τότε, ενώ στην γαστέρα εμφωλεύει ο δράκων (και θάνατος 15) τυπώνει βιωματικά και ολοέν αμήν εκτυπώτερον Ο Παντοκράτωρ (1), το θανάτω θάνατον πατήσας. Από τότε αρχίζουμε να κατανοούμε σε ποιο Σώμα (Ορθόδοξη Εκκλησία και ΕΝΑ Αναστημένο Σώμα Χριστού) κυοφορούμαστε στην μόνη γόνιμη μήτρα και Μητέρα, ενσωματούμενοι με οργανικούς δεσμούς (φλέβα-αρτηρία-νεύρο), αντιλαμβανόμενοι και την αξία τους. Δεσμούς ΖΩΗΣ και ΦΩΤΟΣ.
Δεσμοί που μας λυτρώνουν από τις άλλες αλυσίδες και από την πρώτη ενσωμάτωση με το σώμα της αμαρτίας στον ΑΔΗ, όσο Ο Κύριος μας ενσωματώνει χάριτι στο Αναστημένο Σώμα Του και μας εξάγει. Μας ανασταίνει. Αμήν Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν... ψαλμ. 67ος …από νεφρούς και καρδία και πάσαν την ζωήν ημών. Έγινε άπαξ ιστορικά και παρατείνεται στους αιώνες. Αμήν και σε μας βιωματικά, κατά τάξιν και ετοιμότητα.
*** πνευματική γνώμη περί του θύμου αδένος
προσεγγίζοντας πνευματικά την αντίστροφη μεταγραφάση
περί AIDS και της πνευματικής του αναγωγής...
Η ευδοκία της Σιών και η ανοικοδόμηση των τειχών της
Ιερουσαλήμ
**** Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης…
***** κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας…
ο κύκλος της ζωής όπως ήταν πάντα, αλλά και όπως διαμορφώνεται με τις
νέες τεχνολογίες
---
Έτσι γινόμαστε ναός του Θεού… Μέγας Βασίλειος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου