Είναι η διάσταση που υπάρχει μεταξύ της ημέρας Κυρίου και των ημερών ανθρώπων…. Είναι η απόσταση των έργων Κυρίου από τα έργα των ανθρώπων*...
Κι εμείς, θα συνεχίσουμε για πολλές ημέρες να αλληλοχαιρετιόμαστε με το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ενθυμούμενοι του εύσπλαγχνου για μας θείου γεγονότος, (όχι αποκομμένου από τα υπόλοιπα θεία), που ήλθε να μας ανελκύσει και εξάγει εκ σκότους, διαλύοντας νέφη και καπνούς, λιώνοντας το κερί που εγγίζει το πυρ του προσώπου Του και κάθετι που ομοιάζει με Άνθρωπο, αλλά δεν είναι άνθρωπος. Σε θεωρία και πράξη.
Ποιο το κέρδος και όφελος αν η πράξη μας είναι σύμφωνη με την θεωρία μας, αλλά και τα δυο είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα; εύκολα κάνουμε την θεωρία πράξη αν δεν είναι εκ Θεού. Στην περίπτωση αυτή, το κατά το δοκούν, τις αιρέσεις και όλον τον χώρο της άρρωστης ‘’πνευματικότητος’’, οι άγγελοι σκότους τρέχουν
να υπηρετήσουν τον άνθρωπο στο να κάνει το θέλημά του, αλλά το κόστος αυτού του ‘’κατορθώματος’’, είναι η απώλεια και συντριβή.Η μία όψη, στάση ζωής και κίνησης, έχει προοπτική ευθέως ανοδική με κεντρομόλο δύναμη τον Ιησού (Ι) και ελικοειδώς σαν ανέλιξη (9), η δε άλλη όψις, την ευθέως πτωτική λόγω φυγοκέντρου (Ι, Ι τάγμα δαιμόνων) και ελικοειδώς (6) καθελκτική. Ελεύθερα επιλέγουμε και δίνουμε δικαιώματα σε αγγέλους φωτεινούς ή σκοτεινούς δύσμορφους να μας ''βοηθήσουν'', με αυτά τα δύο Ι ενσωματωμένα στο ΕΙΝΑΙ μας και προοπτική αμήν στο (Τριαδικό) ΕΝΑ κι όχι δια του τριαξονικού κακού (σάρκα κόσμο διάβολο) στην απώλεια.
Η σωτηρία αρχίζει να ανατέλλει (όπως και η ημέρα Του Κυρίου) με την ορθή θεωρία και ορθή πράξη, που είναι ΣΤΑΥΡΟΣ, ως κάθετη φιλοθεΐα και οριζόντια φιλανθρωπία. Προϋπόθεση φιλοξενίας του αβραάμ αλλά και προεργασία και ετοιμασία υποδοχής της Αγίας Τριάδος στην καρδιά και στην ζωή μας…
Όλη η διακαινήσιμος εβδομάδα (7 ημέρες) θεωρείται μία ημέρα. Η ογδόη κι είναι μικρογραφία του Η’ (όγδοου) αιώνα…
Αυτή η επτάδα σε μονάδα, μέσα στα μυστήρια της ‘’αριθμητικής’’ του Θεού, όπου μονάς εν τριάδι, 14=12 στην τελευταία αναφορά των γενεών… κ.α.. είναι η αφορμή για την επί του πρακτέου προσέγγισή της.
Χώρισε η Μ.Τετάρτη με τα παραδοθέντα μυστικά και μυστηριακά εφόδια πλην των άλλων και την ορθή θεωρία και πράξη (κατά Θεό και Άνθρωπο, δλδ θεία) από τις αντίστοιχες λαθεμένες, ανεξάρτητα τα πιθανά χαρίσματα και αρετές που μπορούν να επιδείξουν άνθρωποι εκτός Εκκλησίας, χωρίς Σταυρό, χωρίς Ανάσταση. Εντοπίζονται σπάνια αλλά είναι δυνατόν, αρετές σαν τον Ιωσήφ στην αίγυπτο που ο φαραώ εκτιμώντας τον, τον έβαλε να άρχει (Κυριακή Βαΐων εσπέρας και Μ.Δευτέρα), με καρπούς αρετών σαν συκή, ακόμη και ασκητές και εγκρατευτές σαν τις παρθένες (Μ.Τρίτη) … αλλά όλα αυτά δεν αρκούν. Προ και χωρίς Χριστό και το μυστήριο της Μ.Τετάρτης σαν πέρασμα, υπάρχει αδιακρισία, λογική και αναπόφευκτη απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης.
Και ποια είναι η έννοια του ‘’εντός’’ της ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ Εκκλησίας; είναι τα όρια που έθεσε Ο Κύριος του αμπελώνος και μεταξύ των 12 αποστόλων** ‘’οικοδόμημα’’ , κατά το δόμηση εν ημίν ναού. Ο νέος ναός του σολομώντα που πριν έχει 12 άψυχες κολώνες (τύπος εκκλησίας) αλλά μετά την τριήμερον ταφήν και έγερση, δια Του Τιμίου Αίματος οικοδομεί Αυτήν. Σε αναλογία του ‘’ύπνωσε’’ ο Θεός τον πρώτο ΑΔΑΜ και του επέβαλε έκσταση, εξαγαγών εκ της πλευράς του την ΕΥΑ (ζωή) … έτσι και υπνώσας Ο Κύριος, εκ της πλευράς μας εισάγει στην έσω Ζωή… (προσεγγισθέντα και αναλυθέντα και σε άλλα πονήματα), ικανή και αναγκαία συνθήκη άλλης Ζωής, μην τύχει και κάποιος που δεν εξομολογείται (φλέβα) κοινωνά (αρτηρία) και προσεύχεται (νεύρο) νομίζει ότι έχει πνευματική και έσω Ζωή, αφού ο Θεός στον πρώτο ΑΔΑΜ εκάλυψε το κενό με σάρκα ενώ στο δεύτερο κενό το καλύπτει με πνεύμα...
Είναι όλα αναλογικά, κι αλοίμονο αν για όλα τα αναφερόμενα στις Γραφές δεν είχε σχέση ο λόγος άνθρωπος με Τον Λόγο (και Λόγο του Θεού) ΑΝΘΡΩΠΟ Του οποίου Ανδρός (ανθρ) έχουμε την όψη – ωπος (είμαστε εικόνες Του), διανοίγοντας ως Οδός τον Δρόμο από το κατ’εικόνα που είναι εν δυνάμει σε όλους, στο καθ’ωμοίωσιν που είναι το εν ενεργεία.
Με την Ανάσταση, διαβάζεται το ευαγγέλιο … Α´\ΕΝ ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. 5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. (Ιωαν.α’) και συνεχίζει με το πνεύμα της μετανοίας εν σαρκί (Ιωάννη πρόδρομο) …. το απαραίτητο πέρασμα από το σκότος στο Φως και την ημέρα ανθρώπων στην (αναστάσιμη) ημέρα Κυρίου.
Όχι μόνο να του μιλά, αλλά ΑΝ ΘΕΛΕΙ, να τον εξάγει, έλκοντάς Τον στην Εαυτού ΔΟΞΑ. Το έδειξε με την επόμενη μέρα της Γεννήσεώς Του, όταν επί πώλου όνου εξάγει τον θέλοντα από την αίγυπτο, σηματοδοτώντας τον χριστοφόρο νου, αναλυθέν στο… ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου…
Η επόμενη ημέρα της Αναστάσεως έχει ανάλογα στοιχεία, αφού πάλι επί πώλου όνου την Κυριακή Βαΐων, άρχισε την συνανύψωσή μας. Ιδού αναβαίνω και συνανυψώ….
Αυτή η έξοδος και αυτή η ανύψωση είναι μονόδρομος για την ορθοδοξία (από το παράλογο στο λογικό και από τον πόδα αυτού επί γης, στο υπέρλογο και ουρανό (καρδιά) και δεν επιτρέπονται πισωγυρίσματα.
Πώλῳ καθίσας, ὁ λόγῳ τείνας πόλον,
Βροτοὺς ἐκζητεῖ λῦσαι τῆς ἀλογίας. (2)
…καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς. (ψαλμ.μη’)
Αφού έσω είναι η ποθούμενη Ζωή εντός και η Βασιλεία, μας συμφέρει σαν παιδεία και νουθεσία να εντοπίζουμε όλα τα θεία γεγονότα και την ‘’σειρά’’ τους που συμβαίνουν (και προοδεύουμε) στην οικοδομή, κατά τάξη και ετοιμότητα.
Είναι στενάχωρο το παραπάνω, όπως στενάχωρη ήταν κι η αδικαιολόγητη απόφαση της ΔΙΣ***, χωρίς να της περνάει από το μυαλό η δολιότητα, η υποκρισία που την καθέλκυσε η πολιτεία και το σκάνδαλο που προξένησε.
Αν ρωτηθούν οι αρχιερείς μας, ας πούμε μια χαρά θεωρητικά τα ξέρουν όλα και πολύ περισσότερα από τον μέσο ‘’πιστό’’, ίσως πείθοντάς τους. Κατάσταση και ‘’γνώση’’ που δεν τους καταξιώνει να είναι σταυρούμενοι όπως η εκκλησία και συνεχιστές μέσα στην ευλογία, αλλά δυστυχώς σταυρωτές Της μέσα στο επιτρέπεται, αφού υστερούν στην πράξη. Κι αυτή με την σειρά της, απομακρύνει την ακριβή θεωρία, θολώνοντας τον νου και εξαναγκάζοντάς τον, αλυσοδεμένο από και σαν τους ενδόξους της γης, (τοῦ δῆσαι τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν ἐν πέδαις καὶ τοὺς ἐνδόξους αὐτῶν ἐν χειροπέδαις σιδηραῖς, τοῦ ποιῆσαι ἐν αὐτοῖς κρῖμα ἔγγραπτον· δόξα αὕτη ἔσται πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ. - ψαλμ.ρμη’) να ‘’καινοτομούν’’ κατά παράβαση της εμπειρίας των αγίων.
Εντοπίζοντες κι όχι κατακρίνοντες, αφού εμείς φταίμε για το ποιόν των αρχόντων μας, μας συμφέρει να επανέλθουμε στην πρώτη παράγραφο (το επί του πρακτέου) της επόμενης ημέρας της Αναστάσεως, εν ημίν.
Αυτή
η επόμενη ημέρα φέρει σαν Φως και την επόμενη από την χοϊκή νοοτροπία. ΑΝ κάποιος
ΘΕΛΕΙ να θυμώσει, για να είναι εύστοχος και μην κατακριθεί, ας κοιτάξει μέσα
του, κατά πόσο τηρεί πρακτικά τα της ορθής και ακραιφνούς θεωρίας της Ορθοδοξίας.
Αν μάλιστα έγινε ανώτερος από τον απ.Παύλο, έχει δικαίωμα να θυμώσει και ας προσπεράσει
την ομολογία του ότι δεν αφορά τον ίδιο, αλλά άλλους… 14 Οἴδαμεν γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικός ἐστιν· ἐγὼ δὲ σαρκικός εἰμι,
πεπραμένος ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν. 15 ὃ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω· οὐ γὰρ ὃ θέλω
τοῦτο πράσσω, ἀλλ᾿ ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ. 16 εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύμφημι
τῷ νόμῳ ὅτι καλός. 17 νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ᾿ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ
ἁμαρτία. 18 οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τοῦτ᾿ ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν·
τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὑρίσκω· 19 οὐ
γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ᾿ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω. 20 εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω
ἐγὼ τοῦτο ποιῶ, οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ᾿ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.
21 εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντι ἐμοὶ ποιεῖν τὸ καλόν, ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται·
22 συνήδομαι γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπον 23 βλέπω δὲ ἕτερον νόμον
ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με
ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. 24 Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος!
τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου…
Αμήν ο καλός Θεός να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε ότι σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος).
Ο αγ.Σωφρόνιος αναφέρει… σε δύσκολες στιγμές, όταν αποτύγχαναν όλες οι προσπάθειες να συμμορφώσω τις εκδηλώσεις της ζωής μου προς την ευαγγελική διδασκαλία, συνέβαινε να προσεύχομαι με τον εξής τρόπο… στις δύσκολες στιγμές (ευχή γερ.Σωφρονίου Σαχάρωφ)
Βοηθούντος του απ.Παύλου, με την αναφορά του για νοητική αιχμαλωσία, έρχεται κι η μυστική βοήθεια του απ.Πέτρου που υπέστη φυσική αιχμαλωσία…
Από το (λίγα τινά) για την άρνηση του απ.Πέτρου που συμβαίνει μετά την Μ.Τετάρτη (ξημερώματα Μ.Πέμπτης), μαζί με την προδοσία (που η μεταμέλεια τον καταδίκασε) και η τρισσή άρνησις (που δι ειλικρινούς μετανοίας και το τρις φιλείς με; Ναι Κύριε, τον αποκαθιστά), διακρίνουμε την απόσταση θεωρίας (αγ.Ιωάννου θεολόγου) και πράξης (απ.Πέτρου), σημείο και κόμβος που δεν διακρίνουμε την διάστασή τους, τις προηγούμενες ημέρες, αφού δεν φτάσαμε σε αυτήν την βιωματική καμπή. (1)
Περνάμε έναν κύκλο ενιαυτού (1) και βλέπουμε τον απ.Πέτρο αλυσοδεμένο σε μια φυλακή από τον τετράρχη Ηρώδη (Πραξ.ιβ’) με τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ. … αφού ἀνεῖλε δὲ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν ᾿Ιωάννου μαχαίρᾳ. 3 καὶ ἰδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς ᾿Ιουδαίοις…. Είναι η πράξις μας (απ.Πέτρος) που αλυσοδένεται από τον τετράρχη (άρχοντα του κόσμου τούτου) Ηρώδη (δερμάτινο κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή) που ‘’αντιστοιχούν’’ έσω στον καθένα, τα ιστορικά (3) θεία γεγονότα, με τα μέσα στην παρένθεση ‘’μετάφραση όρων και εννοιών’’. Γεγονός του φυλακισμένου απ.Πέτρου, που το ενθυμούμαστε, με τον πρώτο απόστολο που διαβάζεται την Λαμπροδευτέρα.
Βλέπουμε ότι οι πράξεις (όχι μόνο των ιεραρχών αλλά και δικές μας ως αυτοκριτική) δεν στέκονται στο ύψος τους, γιατί οι δερμάτινοι χιτώνες είναι θολοί. Επειδή όμως ο καλός Θεός προτείνει (και βοηθά δι αγγέλων) τέλειοι γίνετε ότι τέλειος ειμί, καθαρίζει αυτούς με το απόπλυνον τω Αίματί Σου τω Αγίω….
Κι αν αυτά τα δεσμά δεν σπάσουν από τώρα, ούτε μετά τον βιολογικό θάνατο θα σπάσουν, με όλες τις ‘’πράξεις’’ που δεν είναι σύμφωνες με την θεία θεωρία, να καταντά ένα αναπολόγητο κρίμα και κατάκριμα, αφού υπήρχε τρόπος και δυνατότητα να το πετύχουμε, αλλά εμείς, δεν το θελήσαμε.
Αυτόχειροι, είτε από αδυναμία (με ελαφρυντικά αν γίνεται προσπάθεια αποδέσμευσης και συστολή) είτε από ιδεολογία (παντελής έλλειψη μετανοίας και διάθεσης διόρθωσης με επιδεικτική καύχηση αμαρτωλότητος) όχι μόνο τα δεσμά μας αλυσοδένουν αλλά και τα κρατάμε σφιχτά, μην μας φύγουν, αδικώντας το σώμα, τον νου και την ψυχή μας.
Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς! Δεν είναι μια ''καλή'' αφορμή για κατάκριση (που με αυτήν μας την συμπεριφορά προς τους αλυσοδεμένους αδελφούς μας, χαίρεται ο αντίδικος), αλλά πραγματικά καλή αφορμή να δει ο καθένας το αποτέλεσμα των επιλογών του. Μας δεσμεύει έτσι κι αλλιώς σαν πράξη, ας πούμε ο ηρώδης (δερμάτινος), οπότε, το θέμα είναι πως το αντιμετωπίζουμε και ποιους αγγέλους ζητάμε βοήθεια και χαροποιούμε...
Είναι το …. «Ἀπέξεσε τῷ ξίφει τῆς ἐγκρατείας τοὺς δερματίνους χιτώνας τῆς νεκρώσεως καὶ ὕφανε ἱμάτιον σωτηρίου». (μέγας Ιλαρίων)
Είναι ο ρδ’ (που αφορά την εξομολόγηση****) και ρς’ ψαλμός που μας υπενθυμίζει τον τρόπο διάλυσης των αλυσίδων…
Είναι η όλη πορεία από το προσωπείο, στο πρόσωπο... και ως αναστάσιμη μία ημέρα (όλη η διακαινίσιμος) σφραγίζεται με τον απόστολο Θωμά που μεθερμηνεύεται δίδυμος, την στιγμή, που όλοι είμαστε δίδυμοι με έναν ‘’αδελφό’’ τον βιολογικά περιορισμένο και τον άλλον και ελεύθερο, στην προετοιμασμένη θέση απ’αιώνων, καλώντας μας δια ψηλαφήσεως να περάσουμε δι ευχών και ενεργείας από το κατ’εικόνα (και δεσμευμένους στα τοιχεία του σπηλαίου (του πλάτωνα) στο καθ’ωμοίωσιν και ΦΩΣ.
Την επόμενη μέρα, μέσα στην ‘’ίδια πνευματικά ημέρα’’, την Λαμπροτρίτη, διαβάζεται το αποστολικό ανάγνωσμα που αφορά τους απ.Λουκά και Κλεώπα που τα μάτια τους αρχικά εκράτηντο πηγαίνοντας προς Εμμαούς [ως α-νόητοι και βραδείς τη καρδία (Λουκ.κδ')] ...και μετά, με την κλάση του άρτου, διανοίχθηκαν…
Είναι η συνέχεια του δρόμου από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ ουρανών και οφθαλμών, διανοίγων αυτούς (οφθαλμούς και ουρανούς) Ο επί πώλου όνου και συγχρόνως επί χερουβείμ***** εποχούμενος…. κάνοντάς μας κοινωνούς της δόξης Του, όχι μόνο νοερώς αλλά και με τον ακολουθούντα καθαιρόμενο και λεπτυνόμενο χου, πληρούμενος με πνεύμα.
Κι η όραση έχει επτά επίπεδα (με το Αρνίον να περιγράφεται με 7 μάτια…) αλλά και την προσευχή, που στο Ο ἄνθρωπος πού προσεύχεται, ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν προστατεύει διαβάζουμε ότι είδαν οι Πατέρες τη Χάρη αυτή και την περιγράφουν σαν μία σειρά από 7 τοίχους που περικυκλώνουν τον άνθρωπο και είναι αδύνατον στον διάβολο να διαπεράσει τους «τοίχους» αυτούς και να εισχωρήσει στον άνθρωπο….
Όλα τα παραπάνω, είναι ένα μικρό ίχνος της θέλησης του καλού Θεού (που θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν) και τον τρόπο Του, που σαν χειρ κραταιά εξάγει και από την αίγυπτο σκιωδώς και από την νοητή αίγυπτο κόσμο, από τον θάνατο στην ζωή και από την γη στον ουρανό … που δεν αφορά γενικώς και αορίστως τον ισραήλ αλλά όπως αποδίδεται ο όρος με την μετάφρασή του, κάθε νου ορώμενο τω Θεώ. Τον καθένα μας, αν αντιπροτείνει χείρα προς ανέλκυση. Έτσι λειτουργικά τα πάντα, όλοι οι λόγοι ενεργούν την ανάστασή μας, από όποιο ''σημείο'' κι αν πιαστούμε. Αρκεί να ''προσανατολιστούμε'' προς τα εκεί και να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε χάριτι στο υπερώο και ανώγειο της καρδιάς, όπου συμβαίνουν τα μυστήρια.... Είναι οι 120 μοίρες της θέασης που κυνηγά την Εσταυρωμένη Αγάπη και Φως, στρέφοντας νώτα ως δευτερεύοντα, σοφία και δύναμη που κυνηγούν ιουδαίοι και έλληνες για τους οποίους ο σταυρός είναι μωρία και σκάνδαλο. Είναι οι προ Χριστού προσανατολισμένοι που συνάντησε Ο Κύριος στον ΑΔΗ και εξήγαγε στον τύπο των 120 που ανηγέρθησαν με την Ανάσταση Του Κυρίου και κυκλοφορούσαν στα ιεροσόλυμα και πολλοί τους είδαν, και πάλι 120 εμπλησθέντες Αγίου Πνεύματος την πεντηκοστή (Πραξ.α') ... όχι βέβαια τυχαία.
Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας.
…άδουμε επινίκιους ύμνους
θεωρητικά όπως τους παραλάβαμε, μακάρι να προστεθεί χάριτι κι η πράξη. …Ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ
ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών. ἐπὶ ταῖς ἰτέαις ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκρεμάσαμεν
τὰ ὄργανα ἡμῶν· ὅτι ἐκεῖ ἐπηρώτησαν ἡμᾶς οἱ αἰχμαλωτεύσαντες ἡμᾶς λόγους ᾠδῶν
καὶ οἱ ἀπαγαγόντες ἡμᾶς ὕμνον· ᾄσατε ἡμῖν ἐκ τῶν ᾠδῶν Σιών. πῶς ᾄσωμεν τὴν ᾠδὴν
Κυρίου ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας; ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, ῾Ιερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά
μου· κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μή σου μνησθῶ, ἐὰν μὴ προανατάξωμαι
τὴν ῾Ιερουσαλὴμ ὡς ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης μου. μνήσθητι, Κύριε, τῶν υἱῶν ᾿Εδὼμ
τὴν ἡμέραν ῾Ιερουσαλὴμ τῶν λεγόντων· ἐκκενοῦτε, ἐκκενοῦτε, ἕως τῶν θεμελίων αὐτῆς.
θυγάτηρ Βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος, μακάριος ὃς ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου, ὃ
ἀνταπέδωκας ἡμῖν· μακάριος
ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν. (ψαλμ. ρλς’) μακάρι
να βάλουμε αρχή και εργαστούμε πάνω στο… η
ευδοκία της Σιών και η ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ.
Τα πάντα χάρις, με πρόγευση αμήν ολοέν εκτυπώτερον της επόμενης μίας επταδικής αναστάσιμης ημέρας (χωρίς οι παραπάνω ‘’διαχωρισμοί’’ σε επτάδες να ακυρώνουν το ενιαίο του ανθρώπου) και ενεργούμενα με μετάνοια και εξομολόγηση (για την θραύση των αλυσίδων και ελαχιστοποίησης έως μηδενισμού της απόστασης της πράξης από την θεωρία), εκμεταλλευόμενοι όλα τα θεία εφόδια από ΠΔ και ΚΔ, λόγους Θεού και Αυτόν Τον Ίδιο, ως Τροφέα και Τροφή, για την πραγματική ελευθερία και το βίωμα Χριστός Ανέστη χαρά μου. Ευχή, που προμηνύει ελπιδοφόρα το ευ δούλε αγαθέ, είσελθε στην χαρά του Κυρίου σου…. Αμήν γένοιτο.
---
(1) κι ενώ οι κοσμικές
ελίξεις και κύκλοι ενιαυτοί ‘’τρέχουν’’ δεν ακολουθούνται πάντα από την
πνευματική ανέλιξη, η οποία καθυστερεί να ισχύσει επάνω και μέσα μας λόγω
βραδυκαρδίας… σαν να θέλουμε να ξεδιψάσουμε, αλλά η πηγή σταλάζει ρανίδα ρανίδα
από την δική μας πίστη και χλιαρή θέληση…. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, όσο δεν
περιτέμνεται η αμαρτία, ούτε πρόκειται να κατανοήσουμε ούτε να δούμε άλλους ουρανούς,
που ενώ αυτοί διηγούνται δόξαν Θεού, με ‘’κρατημένα’’ τα μάτια μας προσπερνιούνται
σαν ήσσονος σημασίας… και ούτε ξεδιψάμε από την Ζωοδόχο Πηγή (Παρασκευή αυτής της εβδομάδος/ημέρας). Η
κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή.
Για να φτάσουμε στο ''σημείο'' να απελευθερωθεί η πράξη μας σαν τον απ.Πέτρο, και να προσεγγίσει την θεία θεωρία, χρειάζονται οπωσδήποτε προϋποθέσεις, όπως και για την βίωση ημέρα με την ημέρα της Μ.Εβδομάδος, που αυτοκρινούμενοι ήδη έχουμε μείνει μετεξεταστέοι σε αυτές. Πως είναι δυνατόν να περάσουμε στην αμέσως επόμενη σπείρα αν δεν κλαύσουμε πικρά και εξέλθουμε της αυλής, σαν τον απ.Πέτρο; αν δεν κατανοήσουμε ότι έξω από την εκκλησία ως λέων περιπατεί ωρυόμενος ο λέων ποίον πρώτον καταπίει (απόστολος λαμπροΤετάρτης) και κινηθούμε εντός Της, όπου ο τον θάνατον καταργήσας και τον διάβολον καταπατήσας; ) [αχειροποίητο οπισθόφυλλο Μύηση και Ορθοδοξία (που μόνο στην έντυπη μορφή παρατίθεται)]. Πάλι... ας μας δώσει ο καλός Θεός χάρι, να βάλουμε αρχή εξόδου από τον κόσμο και εισόδου στην Εκκλησία Του. Πως είναι δυνατόν (πάλι) να προχωρήσουμε και κινηθούμε προς ανάσταση, αν δεν μας καταφάγει ζήλος σαν Τον Κύριο που έφτιαξε φραγγέλιο και αναποδογύρισε τους πάγκους των εμπόρων που μετέτρεψαν τον Οίκο Του σε παζάρι;;; (ευαγγέλιο Παρασκευής Ζωοδόχου Πηγής) ώστε με αυτήν την στάση και υγιή θυμό να περάσουμε από την φαρισσαϊκή έννοια του ναού στην ανάσταση Του Κυρίου και δόμηση του ναού εν ημίν;;;
Πως θα ''ξεκολλήσουν'' τα ποδαράκια μας από την γη, έστω και λίγα εκατοστά (κατά το αίρεται η ζωή αυτού εκ της γης - προφ.Ησαΐα) αν το αερόστατό μας (σύνολο ανθρώπου) ναι μεν διαθέτει στο μπαλόνι του ευγενή αέρια (και ιδανικά και γνώσεις θεολογικές, σαν θεωρία) αλλά το καλάθι (πράξη και σώμα) είναι αγκιστρωμένο στην γη (από φιλαργυρία, φιλοδοξία, φιληδονία) και τα σακουλάκια άμμου μέσα σε αυτό, χωρίς την διάθεση απόρριψης (και άφεσης αμαρτιών) για να αποδοθεί λίγο ύψος στο όλο εαυτό;;;
Για να συμπέσει φέτος με τις εορτές του αγ.Ιωάννου θεολόγου (8 Μαϊ Σάββατο προ Κυριακής Θωμά), άρα δια καθαρότητος και παρθενίας (να παραλάβουμε ως υιοί αγαπημένοι Την Θεοτόκο εις τα ίδια και συνοικούμε – ευαγγέλιο Σαββάτου 8/5) και συνέχεια, 9/5 προφ. Ησαΐα ειδικά τυπούντος την ελικοειδή κίνηση και αγ.Χριστοφόρου με ανάλογα μηνύματα περί ''εξόδου'' δι ευχών και ενεργείας Του Κυρίου εν ημίν... Αμήν να βάλουμε αρχή ανόδου, ώστε να μην περνάνε τζάμπα οι κύκλοι ενιαυτού αλλά αποδίδοντες έστω και ένα ψιχουλάκι Πνεύματος κάθε φορά και ύψος προς ανάληψη και πεντηκοστή (απόκτηση Αγίου Πνεύματος και στόχο του ανθρώπου), μετά την ανάσταση .... η πραγματική και ουσιαστική πρόοδος, από τον έναν βιολογικά περιορισμένο δίδυμο, στον άλλον (Θωμάς).
Κι η χάρις, όταν ενεργήσει αυτήν την αναστάσιμη ημέρα πάνω στον καθένα, έχει σαν αποτέλεσμα την σύμπραξη επί τω αυτώ απ.Πέτρου και απ.Ιωάννου (κι όχι ξεχωριστά όπως στην άρνηση της Μ.Πέμπτης).
Είναι ο απόστολος που διαβάζεται την Παρασκευή Ζωοδόχου Πηγής και πραξ.γ’ 1-8. όταν… Ἐπὶ τὸ αὐτὸ δὲ Πέτρος καὶ ᾿Ιωάννης ἀνέβαινον εἰς τὸ ἱερὸν ἐπὶ τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς τὴν ἐνάτην. καί τις ἀνὴρ χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων ἐβαστάζετο, ὃν ἐτίθουν καθ᾿ ἡμέραν πρὸς τὴν θύραν τοῦ ἱεροῦ τὴν λεγομένην ὡραίαν τοῦ αἰτεῖν ἐλεημοσύνην παρὰ τῶν εἰσπορευομένων εἰς τὸ ἱερόν· ὃς ἰδὼν Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην μέλλοντας εἰσιέναι εἰς τὸ ἱερὸν ἠρώτα ἐλεημοσύνην. ἀτενίσας δὲ Πέτρος εἰς αὐτὸν σὺν τῷ ᾿Ιωάννῃ εἶπε· βλέψον εἰς ἡμᾶς. ὁ δὲ ἐπεῖχεν αὐτοῖς προσδοκῶν τι παρ᾿ αὐτῶν λαβεῖν. εἶπε δὲ Πέτρος· ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι· ὃ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι· ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καὶ περιπάτει. καὶ πιάσας αὐτὸν τῆς δεξιᾶς χειρὸς ἤγειρε· παραχρῆμα δὲ ἐστερεώθησαν αὐτοῦ αἱ βάσεις καὶ τὰ σφυρά, καὶ ἐξαλλόμενος ἔστη καὶ περιεπάτει, καὶ εἰσῆλθε σὺν αὐτοῖς εἰς τὸ ἱερὸν περιπατῶν καὶ ἁλλόμενος καὶ αἰνῶν τὸν Θεόν.
Δυστυχώς, δικαίως όμως, όχι για όποιον και όποιον που δεν συμφωνεί η πράξη του με την θεωρία του, αλλά μόνο για όσους καμώνονται ότι έχουν θεωρία χριστιανού ορθοδόξου, δλδ ακριβή ενώ οι πράξεις τους υστερούν, να βαφτίζονται υποκριτές και να σκανδαλίζουν τον έξω κόσμο κι ίσως και τον νομίζοντα μέσα. Είναι εκείνο που προσβάλλεται το όνομα Του Κυρίου, λόγω των πράξεών μας. Αν όμως έλθει η χάρις, αυτή εν τω ονόματι Κυρίου θαυματουργεί. Δοξάζεται (αινών τον Θεόν εισελθών κι αυτός εντός του ιερού) ο Θεός από τον πρώην χωλό εκ κοιλίας μητρός συνάνθρωπο, που αποδεχόμενος την σωστική ορατή (κι όχι θεωρητικολογία μας, περί αοράτων - αριστερά) πράξη (πιάσας αυτόν, ο απ.Πέτρος από την δεξιά χείρα) τον εισάγει μέσα στην εκκλησία. Και στην συνέχεια, για να δείξει ο καλός Θεός την αξία της πράξης (δεδομένης της ορθής θεώρησης, μην τύχει κι αυτή θεοποιηθεί αποκομμένη) και ότι πίστις χωρίς έργα είναι νεκρή, αξιώνει τον απ.Πέτρο (πράξη) ακόμη και η σκιά του να θαυματουργεί…. (απόστολος Κυριακής Θωμά).
Άλλωστε, τι έχει να ζηλέψει ένας άνθρωπος από έναν άλλον όταν στις πράξεις είναι ίδιοι; Η πράξη θα κάνει την διαφορά για να αποδείξει την ορθότητα της θεωρίας του, παρέχων καρπούς για να τον εισάγει αυτοβούλως και χωρίς βία στο ιερό, θεραπευμένο να αινεί κι αυτός με το σύνολο των μελών του Σώματος τον Τριαδικό Θεό και Ιατρό….
Προς ενημέρωση κι όχι κατάκριση αλλά συμπόνοια για τους ιεράρχες μας, που η πράξη τους απέχει της θεωρίας, αφού με τις εντολές του ασθενούς από την παναίρεση του οικουμενισμού ΠΣΕ, συνεορτάζουν πειθήνια κατά τις εντολές του καίσαρα και νοητού φαραώ, με ραμαζάνια, (ελπιδοφόρος) προσεύχονται σε άλλον θεό (θεόφιλος και όχι μόνο...) αλλά και με εμφάνιση Του Κυρίου σε ευσεβή γυναίκα αναφέροντας για την δική μας ΔΙΣ, ότι ούτε 8 δεν είναι δικοί Μου... καταστάσεις, που πρέπει να ερεθίζουν το θυμικό, αλλά για την ευστοχία αντίδρασης σε θεωρία και πράξη, μας καλούν να καλυτερεύσουμε για να μας αναλογούν καλύτεροι, και συμπαθήσουμε τους ''πατέρες'' μας... κι αυτοί σαν πηλός όπως κι εμείς μαζί, ἡμάρτομεν μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν. (ψαλμ.ρε') .... Κύριε ελέησον... μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου. (Ψαλμ.68) και με επόμενο.... το σώσον με από πηλού ίνα μη εμπαγώ (68) ...
(3) μια εξωστρεφής, επιδερμική ''γνώση'' που παρέχεται από τα θρησκευτικά βιβλία και αφορούν τις Γραφές, εξαντλούνται σαν ξερή φιλολογική ενημέρωση (αλλά όχι και τόσο ιδιαίτερα φίλοι Του Λόγου και κρυπτομένου θησαυρού), στην ιστορική ύπαρξη και δεν ενώνουν δυστυχώς τα εξωτερικά πρόσωπα με τα αντίστοιχα εντός εαυτού, απαραίτητα όμως να εν-τοπιστούν, αφού η βασιλεία εντός ημών εστί, ώστε οι εικόνες που φτιάχνονται εντός να αποκτήσουν μέσω αναλογιών ύψος πνευματικό, και συγχρόνως, επίγνωση του βάθους της καρδίας, που πρέπει να προετοιμάζεται ως θρόνος.... τα γνωστά από τους αγίους περί αιμορροούσας και συγκύπτουσας και πέντε ανδρών της σαμαρείτιδος και Μάρθα και Μαρία σαν πράξη και θεωρία... και πολλά άλλα σύμφωνα με την μεθοδολογία των τυμβωρύχων... (αντιστοίχισης έξω συμβάντων και έσω) άβραμ και σάρα, ζαχαρίας και ελισάβετ (κεφαλή και σώμα...) κοκ οδοδείκτες λόγοι που γέμουν οι Γραφές και η φύση (ισότιμοι ταυτοδιδάσκαλοι), ως αόρατοι ελκτικοί δεσμοί, όταν αυτοί αποδώσουν την πνευματική γνωση των λόγων της φύσης και την πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών, οπότε σαν παραστάτες της Θείας Μεταμορφώσεως, (προφ.Ηλίας και προφ.Μωυσής) σιγά σιγά μεταμορφώνουν κι εμάς σε τέκνα Φωτός και χριστοφόρους, αμήν...
* ημέρα Κυρίου και ημέρες ανθρώπων…. Έργα Κυρίου και έργα ανθρώπων και η συνέχεια... επί του πρακτέου… έργα και ημέραι
** ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ και ΦΕΡΕ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΣΟΥ ΩΔΕ… αντίφασις ή καθορισμός ‘’ορίων’’ ΧΩΡΟΥ;
**** περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…
μέσα σε κάθε λόγο και προσέγγιση του ρδ’ ψαλμού
***** Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη
συνειρμικά και σχετικά
θεωρία και πράξη (ορθοδόξως νοούμενες)
Σταυρός... σε θεωρία και πράξη
κυκλοφορούντα βιβλία σε ψηφιακή μορφή
συγγνώμη για την εκτενή προσέγγιση, αμήν λίγο ωφέλιμη, προς διόρθωσή
μας και ΔΟΞΑ ΘΕΟΥ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου