Κι ενώ φαίνεται ότι έχουμε χρόνο πάνω στο κλιμακοστάσιο να ρίχνουμε ματιές (για μελέτες στους πλούσιους παρατιθέμενους θησαυρούς) εμπεριεχόμενο στα οροφοδιαμερίσματα που απλώνονται δεξιά – αριστερά, από κάθε σκαλοπατάκι, η αλήθεια είναι πως ο χρόνος μας πιέζει και πιέζεται. Ο ίδιος βιάζεται να καταργηθεί, να μηδενιστεί και δώσει την σκυτάλη στην ανέσπερο ημέρα της Αναστάσεως, Σε Αυτόν που εσκύλευσε τον άδη και κατήργησε τον θάνατο…
Όντας όμως αυτό το πλατύσκαλο* στην κορυφή, τι το πιο λογικό να πάρουμε τα πράματα από την αρχή… κι αν μας δώσει ο καλός Θεός χρόνους, ας αναλωθούμε τότε με συστολή σε θεωρίες και πράξεις. Τώρα ΣΤΑΥΡΟΣ. Ο καθ’ημέραν αιρόμενος μεν, αλλά τώρα με συμπύκνωση, βάσεως ως αφετηρία και ύψος σκοπού.
Κατά τον αγ.Εφραίμ αριζονίτη: … Όλος ο λαός εκείνος, που έκραζε «Ώσαννά τώ Υίώ Δαβίδ, ευλογημένος ό έρχόμενος έν όνόματι Κυρίου, ό βασιλεύς του Ισραήλ», μετά από λίγες μέρες έκραζε με μανία το «Σταυρωθήτω».
Μπροστά σε αυτήν την τρεπτότητα και αλλοίωση, (εδώ κακή) έρχεται η ώρα να δούμε ότι κάθε μέρα, κάθε μεγάλη ημέρα δίνουμε εξετάσεις και, αν η
ευσπλαγχνία του Θεού και η μακροθυμία Του και μέσα στο φιλάνθρωπο σχέδιό Του μας δώσει χρόνους διόρθωσης, το να μείνει κάποιος σαν μετεξεταστέος, γεννά μεν ελπίδα, αλλά ο χρόνος που θα μας διατεθεί, δεν είναι δεδομένος. Μακάρι την επόμενη φορά νάμαστε πιο εύστοχοι (επί του πρακτέου καθ’όλη την διάρκεια του κύκλου του ενιαυτού) μέχρι να επανακληθούμε να ξανανέβουμε το όρος Κυρίου. Μην φύγουμε από αυτήν την πρόσκαιρη ζωή (ωσάν αστραπή διερχομένη) και μείνουμε σε μια βαθμίδα στάσιμοι. Εκτός Νυμφώνος.Αλλά! ….τίς ἀναβήσεται εἰς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου καὶ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ἀθῷος χερσὶ καὶ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ, ὃς οὐκ ἔλαβεν ἐπὶ ματαίῳ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ οὐκ ὤμοσεν ἐπὶ δόλῳ τῷ πλησίον αὐτοῦ. οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρὰ Κυρίου καὶ ἐλεημοσύνην παρὰ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. αὕτη ἡ γενεὰ ζητούντων τὸν Κύριον, ζητούντων τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ ᾿Ιακώβ. (διάψαλμα). ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης. (ψαλμ.κγ’)
Εξαντλούμε τα παραπάνω ως θυρανοίξια εξωτερικά με την παρουσία δεσπότη, αλλά άλλος είναι ο στόχος και άλλο το νόημα, με τα παραπάνω βοηθητικά. Η είσοδος Του Κυρίου εν ημίν και μετ’Αυτού, η είσοδος στην (εν ημίν) βασιλεία. Ου μακράν και εκτός… συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε…
Κελεύεις, ἀναπετάσω τὰς πύλας, ἃς σὺ μόνος ἐδημιούργησας, καὶ εἰσέρχῃ μετὰ φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καὶ φωτίζεις τὸν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν.
Κι η Κυριακή Βαΐων, είναι η επί γης αφετηρία.
Η Είσοδος του Κυρίου στη μοναξιά…. Μητρ. Αντωνίου (Bloom) του Σουρόζ εισερχόμαστε κι εμείς μόνοι, μόνοι υπεύθυνοι για την διαχείρηση νου και χου, με στόχο τα ουράνια.
Και στις δύο περιπτώσεις (επί πώλου όνου) σηματοδοτεί τον χριστοφόρο νου.... που μόνο δι αυτού εξέρχεται και ανέρχεται ο άνθρωπος, στο σύνολο δια σταυρού.... ως Αγάπη (οριζόντιο άπλωμα χειρών Κυρίου, πάντα τα έθνη καλών) + Αλήθεια (ανύψωσις, αλήθεια εκ της γης ανέτειλε….) εν Πνεύματι Αγίω.
Αμήν ‘’δεσμευμένοι’’ στην Άμπελο για να φέρουμε καρπό και Ζωή αιώνιο… δεσμεύων πρὸς ἄμπελον τὸν πῶλον αὐτοῦ, καὶ τῇ ἕλικι τὸν πῶλον τῆς ὄνου αὐτοῦ, πλυνεῖ ἐν οἴνῳ τὴν στολὴν αὐτοῦ, καὶ ἐν αἵματι σταφυλῆς τὴν περιβολὴν αὐτοῦ, χαροποιοὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀπὸ οἴνου....
Ακούγεται το ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου… κάθε φορά αναγινωσκόμενο τετράκις, σταυροειδώς, ώστε να μην θυμόμαστε την πολιτεία μόνο στην Κυριακή Βαΐων, αλλά καθ’ημέραν αφού δι αυτού (και την σχέση μας με τον συνάνθρωπο που βλέπουμε) θα εξαρτηθεί η σχέση μας με τον Θεό (που δεν βλέπουμε), όπως προκαθορίστηκαν οι παράμετροι της κρίσης, στο ευαγγέλιο της κρίσης, που ξαναδιαβάζεται Μ.Τρίτη πρωί.
Μπορεί να υπάρχει μια θρησκευτική έξαρση και ευαισθησία λόγω ημερών, λόγω τεσσαρακοστής, αλλά η σταυροφορία δεν έχει χρονικούς περιορισμούς... αλλά αίρουμε τον σταυρό μας καθ ημέραν, ως τρόπος ζωής. Η σαρακοστή είναι συμπύκνωση της όλης ζωής και η ανάσταση προσωπική ως σκοπός ζωής, δι αυτής φυσικά, αμήν η ανάληψη και ο φωτισμός... Η σχέση του νοός με τα σχήματα και ουσία … επί πώλου όνου, χερουβείμ, Ανάσταση και Ανάληψη
Καλούμαστε να εξέλθουμε από τον άκοσμο ‘’κόσμο’’, (κοσμικό φρόνημα** σάρκα και διάβολο) προς την έρημο για θεραπεία.
Εξέρχονται όλοι έξω, αλλά οι μισοί, για άλλο σκοπό. Εξέρχονται και οι στρατιώτες του φαραώ κυνηγούντες τον νου (ισραήλ), πολεμούντες τους αόπλους αλλά με τον παντοδύναμο Σταυρό, καταποντίζονται στην ερυθρά. Εξέρχονται ‘’έξω του αμπελώνος’’ κι οι σταυρωτές για τον ίδιο σκοπό. Ίνα σταυρώσωσι.
Κι αφού έφυγε η προστασία της αιγύπτου, δλδ κατεπόθη ο στρατός που την φύλαγε, αυτή έγινε βρώμα τοις αιθίοψι…. ανάλογη προοπτική περιμένει τους απανθρώπους (σταυρωτές Του Ανθρώπου και ανθρώπων ως εικόνες Αυτού). Διαχρονικά, όταν μερίδα ανθρώπων υποκινείται από πνεύμα που διώκει τον νου (όπως τότε τον ισραήλ) και τοποθετούνται ενάντια στον Σταυρό, με όλες τους τις δυνάμεις διώκοντάς Τους, τι θα πάθουν όταν φύγει η φυσική προστασία της γης τους (άγγελοι) ; δυστυχώς όμοια της αιγύπτου. Βρώμα αιθιόπων. Όχι των επί γης προσώπων, αλλά νοηματικά των υποχθονίων (νοητών) μαύρων...
Κυριακή εσπέρας (όρθρος Μ.Δευτέρας) ακούγεται το ….
Ὁ Ἰακὼβ ὠδύρετο, τοῦ Ἰωσὴφ τὴν στέρησιν,
καὶ ὁ γενναῖος ἐκάθητο ἅρματι, ὡς βασιλεὺς τιμώμενος· τῆς Αἰγυπτίας γὰρ τότε ταῖς ἡδοναῖς μὴ δουλεύσας, ἀντεδοξάζετο παρὰ
τοῦ βλέποντος τὰς τῶν ἀνθρώπων καρδίας, καὶ νέμοντος στέφος ἄφθαρτον. με συνέχεια στον Οἶκο… Ἐπὶ τῷ ὀδυρμῷ νῦν προσθήσωμεν ὀδυρμόν, καὶ ἐκχέωμεν
δάκρυα, μετὰ τοῦ Ἰακὼβ συγκοπτόμενοι, Ἰωσὴφ τὸν ἀοίδιμον καὶ σώφρονα, τὸν
δουλωθέντα μὲν τῷ σώματι, τὴν ψυχὴν δὲ ἀδούλωτον συντηροῦντα, καὶ Αἰγύπτου παντὸς
κυριεύσαντα. Ὁ Θεὸς γὰρ παρέχει τοῖς δούλοις αὐτοῦ, στέφος ἄφθαρτον.
Είναι ο Ιωσήφ προτύπωση Του Κυρίου, του προδοθέντος από τα αδέλφια του για φθόνο. Η ταπεινότητα όμως τον σώζει και τον καθιστά τροφέα της αιγύπτου. Πάλι, ο σωσμένος εξ υδάτων Μωυσής ‘’πρέπει’’ να πατάξει τον αιγύπτιο νου, δλδ το νου που σκέφτεται και δρα κοσμικώς, εφάμαρτα, διαολοενεργούμενα τα μέλη του και κινηθεί προς την έρημο και θεραπεία, αυτού και του λαού που του εμπιστεύεται Ο Κύριος.
Θεραπεία της ακαρπίας, προς άσκηση των ευάρεστων στον Θεό, αρετών.
Κατάκριση της σκιώδους συναγωγής, της προφητοκτονούσας.
Μη μείνουμε άκαρποι, μη μείνουμε σαν ζωή στην βαθμίδα της Μ.Δευτέρας γιατί ενώ υποτίθεται έχουμε ξεκινήσει για την Ανάσταση, έχουμε πολύ ακόμη για να την προσεγγίσουμε βιωματικά.
Είναι το δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι… μην το θάψουμε*** στην γη. Είναι οι μωρές παρθένες που δεν έδειχναν έλεος, μη έχουσες έλαιον. Ελεήσωμεν ίνα ελεηθώμεν, συγχωρέσωμεν ίνα συγχωρεθώμεν.... Κι η κατάκριση των ''αγνών'' στους μη ''αγνούς'' και ανάσκητους υπόλοιπους, ένεκα σκληροκαρδίας των μωρών (α-νοήτων) παρθένων, δικαιολογεί το ανέλεον και την ασυγχωρεσιά. Επεκτείνεται και στους μη ομοϊδεάτες και σταυρωτές Του Κυρίου, για τους οποίους Ο Ίδιος ζητά συγχώρεση με το άφες αυτοίς.... Αποκόπτει το δεξί ωτίον του δούλου του αρχιερέως Μάλ-χου, που σαν ωτίον είναι μαλακός χόνδρος και με τον λωβό και το πτερύγιο, σχηματίζει το 6, ''δείχνοντας'' την εμβρυακή στάση του ανθρώπου που βλέπει τα πράματα ανάποδα.... και σκοτεινά, διαβιών στην σκοτεινή (χωρίς Χριστό) μήτρα του κόσμου. Αν όμως αποκοπεί από το κύριο ζωοποιούν σώμα, αμέσως του αφαιρείται η δυνατότητα από μαλακός χόνδρος να γίνει χάριτι και προαιρέσει οστέα τεταπεινωμένα.... καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη (αγ. Νήφων). Αμήν να δώσει ο καλός Θεός αυτήν την προσευχητική συχωρετικότητα και μέγα έλεος!!
Εμείς όμως τώρα, σε αυτήν την καμπή της μεγάλης ημέρας, λειτουργικά, βλέπουμε Τον Νυμφώνα, αλλά ένδυμα δεν έχουμε ίνα εισέλθουμε Σε Αυτόν….
Επ'αυτού, αναφέρει
ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς….στο η σημασία της ευαγγελικής
περικοπής των δέκα παρθένων ότι η παραβολή του Χριστού έχει και βαθύτερη πνευματική σημασία. Με τις πέντε
μωρές παρθένες υπονοεί τις πέντε βασικές αισθήσεις. Όποιος ζει μ’
αυτό που βλέπει και ακούει χωρίς κανέναν έλεγχο από τον νου, αυτός έχει μωρή
ψυχή. Όταν ο θάνατος απλώσει το πέπλο του σ’ αυτόν τον αισθητό κόσμο μία τέτοια
ψυχή μένει στο απόλυτο σκοτάδι. Με τις πέντε σοφές παρθένες υπονοεί τις πέντε
εσωτερικές αισθήσεις, οι οποίες ελέγχουν τον νου και κυριαρχούν πάνω
στις εξωτερικές αισθήσεις. Αλλά θα μπορέσεις κατά τη διάρκεια της ζωής σου
να το αντιληφθείς αυτό; Ο χρόνος θα δείξει.
Οι 4 που κουβαλούσαν τον παράλυτο και χάλασαν την σκεπή για να τον παρουσιάσουν στους πόδας Του Κυρίου και αφού του αφήσει τις αμαρτίες, μετά τον ανορθώσει, βλέπουμε σήμερα ομότροπες τις εξωτερικές αισθήσεις να κουβαλάνε τον έσω ‘’μωρό’’ και παράλυτο νου, που κυριαρχείται αντί να κυριαρχεί τα εξωτερικά αισθητήρια, εντός του ναού, στα δρώμενα της Μ.Εβδομάδα, μήπως και τον σπλαγχνιστεί Ο Κύριος και τον μεταποιήσει σε φρόνιμο και από ανέλεος δείξει έλεος.
Μέχρι την Μ.Τετάρτη, σαν σε ομόκεντρο εξωτερικό κύκλο, μπορούν να βρεθούν αρκετοί (ακόμη και ετερόδοξοι και αλλόδοξοι) με αρετές, καλοσύνες, αλλά αυτό δεν αρκεί κι αυτό γιατί η κύρια συχνότητα που είναι η ανάσταση εκτυπώθηκε μεν στις αρμονικές της, αλλά ακόμη δεν κατακτήθηκε. Δεν βιώθηκε αυτούσια στον πυρήνα της, αλλά μόνο ειδωλικά και εξωτερικά. Είναι σαν ένα γεγονός να συμβαίνει σε ένα μυστικό δωμάτιο στον 7ο όροφο (στο υπερώο και ανώγειο και βάθος καρδίας μυστικό θείο δώμα, όπου συμβαίνουν όλα τα θεία μυστήρια) κι εμείς από άλλους ορόφους να ακούμε αμυδρά ή να βλέπουμε και αισθανόμαστε στο περίπου και έμμεσα λόγω παρεμβαλλόμενων τοιχείων… Βέβαια, όπου θέλει το Πνεύμα πνει, αλλά στην δοθείσα τάξη, αμήν να γκρεμιστεί ο απαγορευτικός για μετοχή, μεσότοιχος. Αμήν κάθε χρόνο και εκτυπώτερον….
Πλην της μυστικής σχέσης είναι απαραίτητη και η μυστηριακή, η με αποστολική διαδοχή ΜΙΑ ισχύουσα, ορθόδοξη.
τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια της Μεγάλης Τετάρτης που προετοιμάζουν την Ανάσταση ώστε με τον συναξαριστή να ‘’θυμόμαστε’’ την θεία συνέχεια, τὸν ἱερὸν Νιπτῆρα, τὸν μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ' ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων), τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχήν, καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν…. αφού χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν και…. Ἐάν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων. (ψαλμ.ρκς’)
Να εισέλθει εν σπόρω δια Της Θεοτόκου εις τον νου και στην ζωή μας, να γεννηθεί, να ενηλικιωθεί για να φτάσει να φιμώσει εν ημίν (με δευτερεύοντα τα έξω) τους ηρωδιανούς (που ανακατεύουν τα θεία με τον καίσαρα), τους σαδουκκαίους (που συμβολίζουν την απιστία και έλλειψη ελπίδος αναστάσεως) και τους φαρισσαίους (ως πνεύμα πανουργίας, υποκρισίας και κενοδοξίας, κατά τον όσιο Ησαΐα τον αναχωρητή), ώστε να μην ισχύουν οι παραπάνω κατακριτέες με τα ουαί θέσεις των σταυρωτών Του.
Πάλι, με την ζημιογόνο εξωστρέφεια, νομίζοντες ότι θα ζητηθεί λόγος από τους φαρισσαίους για τα εγκλήματα κατά του ΑΒΕΛ και του προφ.Ζαχαρία, ‘’επαναπαυόμαστε’’. Κι όμως, όσο δεν βοηθούν (οι οικουμενιστές και παγκοσμιοποιητές) στην προσχώρηση στο μυστήριο της εξομολογήσεως, γίνονται υπεύθυνοι για το αίμα Ζαχαρία, όλοι μας δε, οι μη έχοντες κυκλική κίνηση ‘’επαναπαυόμενοι’’ στην ευθεία (δια δημιουργημάτων) ναι μεν ‘’ζει’’ ο ΣΗΘ αλλά είμαστε υπόλογοι για τον φόνο του ΑΒΕΛ. Κύριε ελέησον. Νουθέτησον, διόρθωσον, αφορμάς μετανοίας παράσχου ημίν…
Το ίδιο κρίμα και κατάκριμα φέρουμε ως αυτόχειροι της ψυχής, του νοός και του σώματός μας… Ὢ πῶς ἐζήλωσα Λάμεχ τὸν πρῴην φονευτήν, τὴν ψυχὴν ὥσπερ ἄνδρα, τὸν νοῦν ὡς νεανίσκον, ὡς ἀδελφὸν δέ μου τὸ σῶμα ἀποκτείνας, ὡς Κάϊν ὁ φονεύς, ταῖς φιληδόνοις ὁρμαῖς!
Αμήν να βάλουμε μυστική και μυστηριακή αρχή, που να μας εξάγει από το ένα πνεύμα και να μας εισάγει το άλλο. Το θείον…
Από την Μ.Τετάρτη αρχίζουμε και βιώνουμε τα ορθόδοξα προσθετικά ο σταυρός του ευχελαίου, ο έρωτας, το πνεύμα του αντιχρίστου και το σφράγισμά του … ως ίασι, ψυχής και σώματος, μαζί με το μυστήριο της εξομολογήσεως.
Αρχίζουμε και διανοίγονται χάριτι οι οφθαλμοί, για να δούμε την διαφορά της μετανοίας του απ.Πέτρου και της μεταμελείας του απ.Ιούδα του ισκαριώτη που την Μ.Πέμπτη διαχωρίζει δρόμους και προοπτικές, σαν στάση ζωής. Και πάλι, ου μακράν και ιστορικά, αλλά δια των έξω προσώπων, στο εν ημίν, με μία και μοναδική επιλογή μας: Ο ένας να κρεμά την ζωή του στον Σταυρό, επόμενο Του Βασιλέως Της Δόξης, και περιπαικτικά ‘’βασιλεύς των ιουδαίων’’ , πλην όμως ιούδας να σημαίνει εξομολόγηση. Κι όλοι οι εξομολογούμενοι να κατευθύνουν τις φλέβες τους (τα βάρη) στην καρδιά (Ιησού Χριστό) με τον άλλον ιούδα, να κρεμά την ζωή του στην συκή, δερμάτινους χιτώνες, μη βρίσκοντας ''καρδιά. Αστοχώντας θανάσιμα και να χαρακτηρίζεται και ως προδότης και ως αυτόχειρας. Αλοίμονο όμως γιατί όμοια πράττουμε.
Αναφέρει ο αγ. Ιουστίνος
Πόποβιτς… Ο φιλάργυρος άνθρωπος δεν
βλέπει τίποτε άλλο από ένα σορό χρημάτων. Φιλάργυρος δεν είναι μόνο εκείνος που
αγαπά τα χρήματα και τα κτήματα. Φιλάργυρος είναι, για παράδειγμα, και ο
επιστήμονας που μένει πάνω σε ένα βιβλίο όλη του την ζωή, που βρήκε απασχόλησι
και ξέχασε τον Θεό.
Αυτό είναι φιλαργυρία, αυτό είναι ένα ψεύτικο είδωλο,
αυτό είναι ένας ψεύτικος θεός.
Όλα όσα ο άνθρωπος βάζει σ’ αυτόν τον κόσμο ως σκοπό
της ζωής του, ως θεό αντί του Αληθινού Θεού, αυτό είναι φιλαργυρία.
Να τοποθετή κανείς ο,τιδήποτε άλλο, αντί του Αληθινού Θεού, αυτό είναι φιλαργυρία. Το βλέπουμε αυτό.
Μπορεί ο κατ’εξοχήν φιλάργυρος των Γραφών, να είναι ο Ιούδας στον οποίο φαίνεται η φιλαργυρία, αλλά κρύβεται καλά ότι κρέμασε την ζωή του στην συκή. Στους δερμάτινους χιτώνες (1)….
Μόνος (2) του ο καθένας , πρόσωπο προς πρόσωπο με Τον Εσταυρωμένο, κατέχουμε τελικά μία από τις δύο μοναδικές θέσεις, εκατέρωθεν Του Σταυρού. Στο μέσον ως ζυγός δικαιοσύνης….. «Εν μέσω δύο ληστών, ζυγός δικαιοσύνης ευρέθη ο Σταυρός σου του μεν καταγομένου εις άδην, τω βάρει της βλασφημίας, του δε κουφίζομένου πταισμάτων, πρός γνώσιν θεολογίας• Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι».
Μετά τον σταυρό, κρίσις. Όπως, με την γέννηση κρίσις και με την κρίση γέννησις… Τώρα εργασία… καλόν εστιν μείνε ώδε. Όχι χρονικά περιορισμένα σαν φωτοβολίδα μεγαλοβδομαδιάτικη ‘’ένεκεν ημερών’’ , αλλά τρόπο ζωής αναστάσιμο, αμήν χάριτι.
Σταυρός με την γέννηση, σταυρός με την ανάσταση…. Η γέννησή Του Κυρίου και ο Σταυρός και τα ανάλογα σημεία εμφανείας Του, όπως σπήλαια, σπάργανα, Ιωσήφ…. περιτομή αμαρτιών την 8η ημέρα (από Χριστουγέννων) περιτομή απιστίας την 8η από Αναστάσεως και προ ψηλαφήσεως ομολογία, Ο Κύριός μου και Θεός μου….
Με τα σημεία τόσα πολλά, από εκείνης της εποχής και που καθημερινά πληθαίνουν, που η δυσπιστία δεν οφείλεται στο ότι ο κόσμος δεν βλέπει, αλλά λόγω καρδίας (μάλλον) αυτά κρατούνται για να ‘’δικαιολογηθούν’’ στην κρίση αλλά και να μην πιστέψουν υποχρεωτικά…. αφού δεν θέλησαν, με Τον Κύριο να σέβεται την ελευθερία του προσώπου. Αρχοντικά κι όχι γύφτικα σαν τον άλλον που πιέζει με υποχρεωτικότητες και βία.
37 Τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν, 38 ἵνα ὁ λόγος ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου πληρωθῇ ὃν εἶπε· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων Κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; 39 διὰ τοῦτο οὐκ ἠδύναντο πιστεύειν, ὅτι πάλιν εἶπεν ῾Ησαΐας· 40 τετύφλωκεν αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ πεπώρωκεν αὐτῶν τὴν καρδίαν, ἵνα μὴ ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ νοήσωσι τῇ καρδίᾳ καὶ ἐπιστραφῶσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. (Ιωαν.ιβ’)
Κι επειδή Ο Κύριος από ευσπλαγχνία χρονίζει, δίνοντάς μας χρόνους μετανοίας με πρόταση να αγρυπνούμε όσο μπορούμε φυσικά αλλά ιδίως πνευματικά ενάντια στην αμαρτία και θάνατο και για να μην ακούσουμε το ουκ οίδα υμάς…. ο καθένας με την αυστηρή του αυτοκριτική, ας δει σε ποια βαθμίδα έμεινε μετεξεταστέος, ώστε στην πράξη και όλον τον κύκλο ενιαυτού (όπου ξεδιπλώνεται ο καθ’ύλην αγώνας μας) να προσπαθήσουμε να βάλουμε αρχή και τάξης. Λέγοντας μάλιστα εξ αιγύπτου, πατάσσοντας τον αιγύπτιο νου, μην φανεί ως ταπεινολογία, αλλά ως ζοφερή πραγματικότητά μας, φεύγοντας του κοσμικού φρονήματος και όπως ο δίκαιος Ιωσήφ, μη δουλεύοντες ταις ηδοναίς της αιγυπτίας (άρα δεν ανεβήκαμε καν το πρώτο σκαλοπατάκι της Μ.Δευτέρας). Κι αν στην θεωρία (απ.Ιωάννης) είμαστε ''γνώστες'' τι θα συμβεί και ποιος ο Νικητής, σίγουρα από μόνο του δεν αρκεί. Σαν πράξη (απ.Πέτρος) πόσες φορές ζεσταινόμαστε με την αμαρτία αρνούμενοι Τον Κύριο. Μακάρι να βάλουμε αρχή να εξέλθουμε της αυλής και κλαύσουμε πικρώς για την άρνηση, ώστε η Ανάσταση να προσωποποιηθεί από Τον Κύριο και για τον καθένα μας: είπατε τοις μαθηταίς ΚΑΙ τω Πέτρω....
ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΜΟΛΟΓΗΜΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΙΟ ΦΟΒΟ ... (ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ)
Η ευδοκία της Σιών και η ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ].
Όντας ο ΑΔΑΜ με τα αρχικά του να δηλώνει τα 4 σημεία του ορίζοντα, ως Ανατολή Δύση Αρκτος (Βορράς) Μεσημβρία (Νότος) η πρώτη εμφύσηση έδωσε πνοή τακτοποιημένης βιολογικής ζωής, σαν γένεση, η δε δεύτερη ποθητή θεία πνοή εξ αναστάσεως, δίνει την πνευματική τακτοποίηση και αναγέννηση. Αμήν γένοιτο.
Μέσα στην τάξη του έτους, όπως ο μεγάλος μαγνήτης διευθετεί τα μικρά μαγνητάκια, έτσι και η Μεγάλη Εβδομάδα ‘’τακτοποιεί’’ την κάθε Τετάρτη και κάθε Παρασκευή ομόρροπα ως νηστεία τα του κόσμου, λόγω αντίστοιχης προδοσίας εκ του κόσμου και σταύρωσης Αυτού…. τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία...
Αμήν ευλογημένη ανάσταση, μην μείνουμε έξω Του Νυμφώνος, μην μείνουμε στάσιμοι, με όσο χρόνο κατά την μακροθυμία Του, μην μένουμε αδιόρθωτοι αλλά απλά, χρονίζοντος Του Κυρίου, μετεξεταστέοι κι όχι στον θανατηφόρο ύπνο της αμαρτίας. (Θα μπορούσε να σχηματοποιηθεί το παρόν, με ανοδική πορεία την μεγαλοβδομάδα και στόχο την Ανάσταση, όπως καταγράφηκαν οι προϋποθέσεις που θέτει Ο Κύριος και σημειώθηκαν καθημερινά κλιμακωτά από την υμνογραφία της Εκκλησίας. Τα άλλα, οι δεσμοί που παραπέμπουν σε δικαιολογητικές σκέψεις συναφείς με τα πρωτεύοντα, ας δοθεί λίγος χρόνος ''εάν'' κάποιος ενδιαφέρεται. Τώρα, ευθεία ανάβαση. Ευθείας τας τρίβους, καρδίαν καθαράν προς εγκαινισμό του ευθέως πνεύματος εν τοις εγκάτοις μας, όπως στα έγκατα της γης ήλθε Ο Κύριος να φωτίσει, λυτρώσει και σώσει. Αμήν προς σύνολο φωτισμού και αγιασμού). Μη μείνουμε στην έξω ζωή (και κατ’εικόνα) όπως μας παρεδόθη η βιολογική από την πλευρά του πρώτου ΑΔΑΜ (εξ ης η ΕΥΑ – ζωή Γεν.γ’20) αλλά εκ της πλευράς Του Δευτέρου ΑΔΑΜ (αφού ύπνωσε για λίγο) δια των δύο κρουνών, της αφέσεως και της γνώσεως και εκ των δύο διαθηκών… να εισαχθούμε αμήν στην έσω ΖΩΗ, στο καθ’ωμοίωσιν και Βασιλεία. Κύριε ελέησον δι ευχών, Κύριε μνήσθητι, Κύριε δόξα Σοι.
---
(1) άρθρα για δερμάτινοι χιτώνες αμήν καθαρότητα και διαφάνεια αφού….
(2) Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)
(3) αγγελικά τάγματα - αγ.Λουκά ιατρού
Άγγελοι μας οδηγούν στον ουρανό! (2004) άγγελος για την κατάκτηση της βάσης αυτογνωσίας (5) και πεμπτουσίας μας, και άγγελος πάλι προς ύψος θεογνωσίας (7 και σεπτά)…
ακριβής αυτογνωσία, ως βάση θεογνωσίας
άρθρα για Μεγάλη Δευτέρα και ξηρανθείσα συκή
* περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)
** 35 Καί προσπορεύονται αυτώ Ιάκωβος καί Ιωάννης υιοί Ζεβεδαίου λέγοντες Διδάσκαλε, θέλομεν ίνα ό εάν αιτήσωμεν ποιήσης ημίν. 36 ο δέ είπεν αυτοίς Τί θέλετε ποιήσαί με υμίν; 37 οι δέ είπον αυτώ Δός ημίν ίνα είς εκ δεξιών καί είς εξ ευωνύμων σου καθίσωμεν εν τή δόξη σου. 38 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς Ουκ οίδατε τί αιτείσθε. δύνασθε πιείν τό ποτήριον ό εγώ πίνω, καί τό βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήναι; 39 οι δέ είπον αυτώ Δυνάμεθα. ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς Τό μέν ποτήριον ό εγώ πίνω πίεσθε, καί τό βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε 40 τό δέ καθίσαι εκ δεξιών μου καί εξ ευωνύμων ουκ έστιν εμόν δούναι, αλλ οίς ητοίμασται. 41 καί ακούσαντες οι δέκα ήρξαντο αγανακτείν περί Ιακώβου καί Ιωάννου. (Μαρκ.ι’)
*** και ενώ οι αρχικά έχοντες 5 και 2 τάλαντα επειδή τα διπλασίασαν εισήλθαν στην χαρά του Κυρίου, ο έχων 1, το έθαψε στην γη. Επί του πρακτέου, είναι όταν κάποιος εξαντλεί ό,τι χάρισμα του δόθηκε για τα γήινα. Από επιστήμες, που αυτοί συνήθως φοβούνται να ακουμπήσουν τα πνευματικά και εξορίζουν τον Θεό, από το ‘’χωράφι’’ τους. Μα ακριβώς όπως αναφέρεται στο εδάφιο: εκεί που δεν Σε σπέρνουν φυτρώνεις (Θεέ) … μην αφήνοντας ‘’χώρο’’ στον Θεό και στα πνευματικά. …24 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε· ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· 25 καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. 26 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! (Ματθ.κε’)
Επειδή όμως κάθε επίγειος (6) λόγος (αληθείας) έχει μια αναλογία στα πνευματικά (9) και όλη Αλήθεια, κατ’αρχάς δια του προφ.Ηλία του ‘’ανθρώπου’’ (6) ο οποίος ανελήφθη ως εις ουρανό (9) ανευρίσκεται η πνευματική γνώση των λόγων της φύσης (όπως δικαιολογούνται οι δύο παραστάτες προφήτες στην Μεταμόρφωση) και ανευρίσκονται εκεί στο θησαυροφυλάκιο (8) όλων των λόγων, όπου και ο πολλαπλασιασμός των ταλάντων, στον πρωταίτιο Λόγο (ΙΗΣΟΥΣ=888).
Κι οι μελέτες που κάνουν και δεν τις αντιστοιχούν οι ίδιοι (λόγω φοβίας ενασχόλησης με τα πνευματικά) χαρίζονται οι λόγοι στους ήδη έχοντες το τάλαντο αναγωγής. Μακάρι να φτάνουμε με απλότητα στο προφητικό…. κατενόησα τα έργα Σου, ας πούμε σαν επιστημονική έρευνα και εδόξασά Σου την θεότητα ως θεολογία και επιστήμη επιστημών, που ως Φως, χαρίζει και συνακολουθεί γνώση, σε σχέση με τους αθεολόγητους, που πιστεύουν πως η γνώση είναι φως, μένοντας στον χώρο σκιών. (από δε τις Γραφές και τον αψευδή λόγο Του Κυρίου, δυστυχώς αυτό το θάψιμο του ταλάντου στην γη και τον εξοστρακισμό του Θεού από την μελετούμενη φύση – κι όχι μόνο από τους επιστήμονες, αλλά για όλους όσους απωθούν τον Θεό από την ζωή τους – έχει σαν συνέπεια τον εξοστρακισμό των ίδιων, στο σκότος το εξώτερον…). 28 ἄρατε οὖν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα. 29 τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. 30 καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
Με τον πονηρό και οκνηρό δούλο να είναι ομόπνοος του Ηρώδη που σημαίνει δερμάτινος, μιας και με αυτούς δερμάτινους χιτώνες ασχολείται και δυστυχώς με την άπωση του Θεού από την ζωή του ‘’αποκτείνει’’ τα νήπια (της ευλαβείας) ως πνεύμα του 6, σε σχέση με το πνεύμα του προφ.Ηλία (9) που εδαφιεί επί Πέτρας τα νήπια της ασεβείας… μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν
Κι όπως τα δύο Η [Ηρώδης – δερμάτινος και σαρκικός (6), και Ηλίας – πνευματικός (9)] είναι οι μοναδικές θέσεις πέριξ του σπηλαίου της γεννήσεως, ως ‘’φονείς’’ , στην ανατολή Του Ηλίου (Χριστού) έτσι εντοπίστηκαν και οι δύο ληστές εκατέρωθεν του Σταυρού…. (στην δύση Του), με την μία νοοτροπία να έλκει την χάρι και μας εισάγει στην χαρά Του Κυρίου (9) με την άλλη να χάνουμε αυτήν εξοστρακιζόμενοι στην αρά αφού δεν θελήσαμε Τον Χ (χ+αρά, γενόμενοι αντί χριστόφιλοι, χριστομάχοι)…. Κύριε ελέησον!! Ως αστραπή ήταν η παρουσία Του επί της γης με μας να καλούμαστε να ακολουθήσουμε ή Αυτήν ως κεντρομόλο για να μας επανεισάγει στον παράδεισο (το Ι του Ιησού, το Ι του αγαπημένου Του μαθητή Ιωάννη, τον επιπεσόντα επί τω στήθει του Ιησού, σαν να κρεμάστηκε επ'Αυτού) ή να ακολουθήσουμε την άλλη αστραπή της φυγοκέντρου (Ι τάγμα δαιμόνων και Ι του Ιούδα που κρέμασε την ζωή του στους δερμάτινους χιτώνες και πρόσκαιρο προσωπείο) προς απώλεια.
Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
αρμονικές, λόγοι φύσης και Λόγος
η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή
από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ ουρανών και οφθαλμών.
Ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ…
---
από ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
και τα αναγνώσματα
…που ακούγονται ναι μεν σαν ιστορικά συμβάντα, αλλά δεν αρκεί, γιατί η βαρύτητά μας οπτικοποιεί, ειδωλοποιεί, απεικονίζει εντός προς τα κάτω και εκεί μένει, αντί να τα εκμεταλλεύεται προς άνοδο, προς το καθ΄ωμοίωσιν. Τα θεία γεγονότα, παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες, αναμένοντας την δική μας μετοχή. Να ''βρούμε'' τον εαυτό μας και Θεό μεταξύ των.. Σταυρωτές,σταυρούμενοι και κληρονόμοι γιατί αλλιώς, Λόγος εξωτερικά θα υπάρχει αποδεδειγμένα, αλλά αναλογία, συσχέτιση με τον καθένα ξεχωριστά (λόγος), όχι. Εκεί το πρόβλημα, εκεί το …ουκ οίδα υμάς.
Κι Η Μητέρα Του Λόγου και Φωτός, ως κλίμαξ επουράνιος και ως γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν, μας ανυψώνει.... (Χαίρε πύλη, και γέφυρα και κλίμαξ, εκ θανάτου προς την αθανασίαν, δι΄ης χωρούμεν διαπεραιούμενοι, την υγράν του βίου θάλασσαν και γήθεν, υψούμεθα προς πόλον.)
Ανάλογη της πορείας από Κυριακή Βαΐων μέχρι την Ανάσταση, είναι η πορεία από την γη στον ουρανό. Από τους πρόποδες του όρους Σινά όπου προσκυνούνται είδωλα στην κορυφή της θεοπτίας (δι ευχών Της φλεγομένης και μη καιομένης βάτου). Από τους πρόποδες του όρους Θαβώρ στο υψηλόν όρος, δια του σταυρού της προσευχής και νηστείας.... δια Της Θεοτόκου, του βιωματικά τέλειου σταυρού, της προσευχής - νηστείας, ακρόασης και τήρησης των εντολών. Αμήν δι ευχών.
[και μετά την πρώτη πλάση στην γένεση, που αρχίζει με το Φως, τις 6 μέρες πλάσης και με έβδομη την στάση μας (επανάσταση) κατά του θείου θελήματος, ακολουθώντας την φυγόκεντρο (Ι) ι' τάγμα δαιμόνων, για την επιστροφή μας η θεία οικονομία ''κανονίζει'' τις 6 μέρες ανάπλασης (Μ.Εβδομάδα) με έβδομη την Ανάσταση, ως αποτέλεσμα της σταύρωσης του θελήματός μας, στο θείο θέλημα. Έτσι ακολουθείται η κεντρομόλος Ι, Ιησούς. Κι αν δεν ''νεκρωθούμε'' για τις αμαρτίες, δεν φτάσουμε στην Μ.Παρασκευή προσδοκώντας ανάσταση νεκρών (εμάς) δεν αναζωογονούμαστε. Η δε πορεία προς την Ζωή, προτυπώθηκε στην προφητεία Ἰεζεκιὴλ (κεφ. λζ', 1-14). ...και όπως φύονται πάνω στα νεκρά οστά νεύρα, μυς.... έτσι δομείται το αναστάσιμο σώμα μας, νεφρούς αρμούς καρδία... επαναθετώντας Ο Λόγος την χείρα Αυτού (όπως αρχικά η πλάση στην γένεση, στην ΠΔ με το γεννεαί 14 και στην νέα κτίση αμήν τώρα) όχι μόνο για βιολογική ύπαρξη αλλά ιδίως και το πνεύμα εκ τεσσάρων πνευμάτων (ως νέος ΑΔΑΜ Εσταυρωμένος) για να μας δωρίσει ΖΩΗ αναστάσιμη... Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου με την δωρεά, κατά τάξη και ετοιμότητα ].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου