Τα σχήματα/οχήματα που χρησιμοποιεί Η Εκκλησία και η κακή χρησιμοποίηση των ίδιων εννοιών, από τις άλλες εκκλήσεις…

Είναι παρατηρημένο πως όλοι χρησιμοποιούν τα ίδια σχήματα (επίγειες γλώσσες, ως σχήματα και οχήματα προς τον σκοπό που έχουν). Όλοι χρησιμοποιούν τις ίδιες έννοιες, της αλήθειας (διεκδικώντας αυτήν), αγάπης, ειρήνης, ελευθερίας…. (4) 

Πάντα το μέρος διεκδικούσε την ταυτότητα του όλου... αφού πέριξ αυτού του μέρους  εκδηλωνόταν μια ελάχιστη ελκτική προς το όλον, χάρις (όπως θαυματοποιούσαν τα διαμοιρασθέντα ιμάτια Του Κυρίου από 4 στρατιώτες που εξοστρακίστηκαν στα 4 σημεία του ορίζοντα ωσάν ΑΔΑΜ). Από τον καθένα εξαρτάται αν θα μείνει επαναπαυμένος στο μέρος και σε μια αρμονική* ισχύουσα στην εξωτερική επιδερμίδα ‘’αληθείας’’ αλλά αποκομμένος από το Όλον ή θα τις εκμεταλλευτεί για να ενωθεί και εισαχθεί στην δόξα της τελειότητας. Όχι απρόσωπα, αλλά δια XC εν XC. 

Θυμίζει την κλοπή (μέσα στο επιτρέπεται ** ) Του Τιμίου Σταυρού από τους πέρσες, ώστε με το άλλο Φως και άλλο πυρ, ήλκυε τους πυρσολάτρες στην ορθοδοξία και από την μερική τους αλήθεια (έστω και φανταστική αληθοφάνεια) στην Αλήθεια.   

Από το άκρο της δημιουργίας ‘’ειδωλική αλήθεια’’ (ψεύδος) ΙΑΠΕΤΟΣ = 666, (αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης) έως Τον Αληθή Τριαδικό Θεό (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ

η θεία επιστασία και οι ανθρώπινες επιλογές

Κατά το... ουδέν κακόν αμιγές καλού φαίνεται ελάττωμα (και χίλια συγγνώμη), των πολλών παραπομπών. Κι ενώ στο νετ υπάρχει δυνατότητα μεταφοράς του αναγνώστη στο προτεινόμενο δεσμό, με αποτέλεσμα το άπλωμα και μετεωρισμό εκτός του κεντρικού προσεγγιζόμενου θέματος, στην έντυπη μορφή, την χωρίς δεσμούς, ίσως παρά το ''μαζεμένο'' άρθρο, αφήνει κενά και υπονοούμενα που θάθελε κάποιος παραπάνω διευκρινίσεις. Λογικά, κάθε προφερόμενη λέξη, ενώνεται συνειρμικά με άλλες και άλλες σκέψεις, μια πληθώρα εννοιών που έτυχε να γίνει εμβάθυνση αλλού, στο πλήθος συγγραμμάτων κι όχι μόνο δικών μου προσεγγίσεων, αφού οι προτεινόμενοι δεσμοί ανατρέχουν για στήριξη σε λόγους αγίων και φιλτράρισμα ορθότητος. Με τον μετεωρισμό σε ενδιαφέροντα θέματα δημιουργείται ένα πλέγμα, ολοέν και πιο πυκνό. Ένα γνωσιολογικό πλέγμα στο πνεύμα της κατάρτισης, όπου ολοέν και περισσότεροι λόγοι ενώνονται με Τον Λόγο, ώστε κανένας να μην μείνει ''εκτός'' Αυτού. Σκοπός της ''περιπλάνησης'' είναι να δομηθεί ένας νους (1) κριτικός εποπτικός ''όμοιος'' του θείου Επιστάτου και παντεπόπτου Νοός, που, δια της σοφίας και δυνάμεως του Θεού, να κατορθώσει να εξαχθεί από την αιχμαλωσία της αιγύπτου και διαστρεβλωμένες έννοιες, και εισέλθει στην αγάπη του Θεού. Όπως έγινε με τον ιστορικό ισραήλ. Επειδή όμως ''μεταφρασμένα'' σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ, ίδιος είναι ο δρόμος. Από μετεωρισμό εκτός, να εισέλθει στην κεφαλή και χάριτι τέλος να φτάσει στην καρδιά.   

Αυτές οι έννοιες με μικρά και με κεφαλαία γράμματα, είναι και το μυστικό. Δρόμος και δρόμοι, Γνώση και γνώσεις, Ζωή και ζωή… όπου οι δεύτερες μπορεί εν δυνάμει να ενδείξουν τις πρώτες, αν δεν παρεμβάλλεται νέφος που να τις σκιάζει, για να ιδωθούν.  Ο παρεμβαλλόμενος χνους μεταξύ νου και χου, αοράτων και ορατών που ενεργεί στο κέντρο, στην καρδία, όπως διαπιστώνεται στο δεξιά και αριστερή επίγνωση, άνω και κάτω… σταυροειδώς. Κι επειδή δαιμονικό είναι το κατ’ουσίαν αποκομμένο, στην τάση αποκοπής και μη συσχέτισης (όσα βέβαια επιδέχονται ένωσης) κάνουμε την προσπάθεια δι ευχών, ένωσής τους.

…κάθε επιλογή μας δρόμου, γνώσης, ζωής, υπό την πνευματική έννοια απαραιτήτως ανεβάζει ή κατεβάζει ευθέως (Ι) τον άνθρωπο σαν σκαλοπάτια, και όταν αυτή συνδυάζεται μετά του σώματος, διαγράφεται μια ελικοειδής ανοδική ανηφορική (9) αν εκτελούνται αρετές ή καθοδική, κατηφορική, πάλι ελικοειδής, αλλά πτωτική (6) όταν εκτελούνται πάθη.    

Η συμπύκνωση και πυρήνας της ευθείας ανόδου χαρίζεται με ταπεινότητα και υπακοή (όπως καταγράφηκε η ζωή Του υπάκουου στο θείο θέλημα Ιησού, Ι, έως θανάτου, θανάτου δε Σταυρού και άκρας ταπείνωσής Του και Της Μητρός Αυτού, με τα ίδια χαρακτηριστικά… ότι επέβλεψες επί την ταπείνωσιν της δούλης και τέλεια εφαρμογή στην ακρόαση και τήρηση, ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου…). Στον αντίποδα η ευθεία πτώση ενεργείται λόγω υπερηφανείας και ανυπακοής, όπως εφαρμόζεται στο αποστάτη και ανυπάκουο Ι τάγμα δαιμόνων, οπότε και στα ανοδικά και στα καθοδικά (ευθέως) να ισχύει για τα

Παρακλητικός Κανών Ὁσίου ΕΦΡΑΙΜ τοῦ Σύρου, μ. Γερασίμου

 

     Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως ὁ ρνβ΄ (142) Ψαλμός καί τό Θεός Κύριοςμετά τῶν στίχων αὐτοῦ. Εἶτα τά Τροπάρια. Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὡς τῶν Ἀγγέλων μιμητὴς ἐν τῶ βίῳ, τῆς ἰσαγγέλου ἠξιώθης εὐκλείας, παρὰ Χριστοῦ Ἐφραὶμ Ὁσίων καύχημα· ὅθεν ἀεὶ πρέσβευε, πάσης ῥύεσθαι βλάβης, τοὺς πιστῶς προστρέχοντας, τῇ πρεσβείᾳ σου Πάτερ· σὲ γὰρ προστάτην ἔχομεν σοφέ, καὶ πρὸς τὸν Κτίστην, μεσίτην θερμότατον. 

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. 

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν. 

Ψαλμός ν’ (50). 

Εἶτα, ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Δίδου, ὦ Πάτερ, ἡμῖν σὴν χάριν. Γερασίμου.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Δοχεῖον τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, Ἐφραὶμ θεοφόρε, διὰ βίου εἰλικρινοῦς, χαρίτωσον Πάτερ σαῖς πρεσβείαις, τοὺς ἀδιστάκτῳ ψυχῇ προσιόντας σοι.

Ἰσχὺν ἡμῖν δίδου κατὰ παθῶν, Ἐφραὶμ θεοφόρε, ταῖς πρεσβείαις σου πρὸς Χριστόν, ὡς ἂν τῆς ἰσχύος τοῦ δολίου, δι’ ἐνάρετου ζωῆς κατισχύσωμεν.

Δυνάμωσον Πάτερ τὸ ἀσθενές, τῆς ἐμῆς καρδίας, τῇ θερμῇ σου ἐπισκοπῇ, ὡς ἂν

Μια συγκλονιστική ιστορία λίγο πριν την Α' Οικουμενική Σύνοδο

Λίγο όμως πριν την Α' Οικουμενική Σύνοδο ένα αξιοθαύμαστο γεγονός έζησε πλάι στον Άγιο Σπυρίδωνα ο διάκος του, ο Άγιος Τριφύλλιος καθώς ταξίδευαν προς την Νίκαια.

Λίγο όμως πριν την Α' Οικουμενική Σύνοδο ένα αξιοθαύμαστο γεγονός έζησε πλάι στον Άγιο Σπυρίδωνα ο διάκος του, ο Άγιος Τριφύλλιος καθώς ταξίδευαν προς την Νίκαια.

Καθώς τους έπιασε το σούρουπο σταματήσανε ο Άγιος Σπυρίδωνας και ο Τριφύλλιος να διανυκτερεύσουν.

Ο Τριφύλλιος δένει τα δύο άλογα και πέφτουν να ξεκουραστούν. Τό πρωί ο Άγιος Σπυρίδωνας είπε στον διάκονό του, Τριφύλλιο:

-Πήγαινε παιδί μου, φέρε τα άλογα και τον σανό τους, τώρα που είναι πρωί να ξεκινήσουμε για τό μεγάλο ταξίδι μας. Ήταν δύο ώρες περίπου πρίν ξημερώσει. Πήγε στον σταύλο καί βρήκε τα ζώα σκοτωμένα.

-Πάτερα μου, γέροντά μου, αλλοίμονό μας, κακοί άνθρωποι σκότωσαν τα άλογα

Ανακομιδή Λειψάνων Ιωάννου Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως

Ο ιερός Ιωάννης ο Χρυσόστομος, επειδή δεν έκανε διακρίσεις ανάμεσα στα πρόσωπα στην απόδοση του δικαίου και έλεγχε και την ίδια την βασίλισσα Ευδοξία για τις παρανομίες και τις αδικίες της, εξορίσθηκε δύο φορές, αλλά και πάλι ανακλήθηκε από την εξορία. Εξορίστηκε όμως και πάλι για τρίτη φορά.

Η έκπτωση του ιερού Χρυσοστόμου από τον Πατριαρχικό θρόνο προκάλεσε σχίσμα μέσα στην Εκκλησία. Οπαδοί του, που καλούνταν «Ιωαννίτες», δεν αναγνώριζαν τον διάδοχό του, παρά τις επίμονες συστάσεις να υπακούσουν στους νέους εκκλησιαστικούς άρχοντες και να διαφυλάξουν την ενότητα της Εκκλησίας.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος οδηγήθηκε στην Κουκουσό και από εκεί στην Αραβισσό και έπειτα, στις 10 Ιουνίου του έτους 404 μ.Χ., στην Πιτιούντα του Πόντου. Η πορεία του μέχρι εκεί, ήταν όχι μόνο περιπετειώδης, αλλά κυριολεκτικά μαρτυρική, γεμάτη από κακουχίες και δεινοπαθήματα.

Εκεί λοιπόν, στην Πιτιούντα, ο ένσαρκος Άγγελος κλήθηκε από τον πάντων Δεσπότη στις αιώνιες σκηνές, το έτος 407 μ.Χ., ενώ το άγιο σκήνωμά του ενταφιάσθηκε στα Κόμανα του Πόντου μαζί με τα άγια λείψανα των Αγίων Μαρτύρων Βασιλίσκου και Λουκιανού, καθώς είχε αποκαλυφθεί σε αυτόν από αυτούς τους ίδιους διά νυκτερινής οπτασίας, όταν ακόμη ζούσε.

Το σχίσμα των «Ιωαννιτών» αποκαταστάθηκε με την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου στην Κωνσταντινούπολη, το έτος 438 μ.Χ., επί Πατριάρχου Πρόκλου. Η μεταφορά των ιερών λειψάνων από τα Κόμανα συνοδεύτηκε από μια επιστολή – διαταγή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’, υιού του Αρκαδίου και της Ευδοξίας, η οποία έγραφε: 

«Επιστολή Βασιλέως Θεοδοσίου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, Διδάσκαλο και Πνευματικό Πατέρα Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Επειδή, Πάτερ τίμιε, θεωρήσαμε το σώμα σου νεκρό, όπως συμβαίνει με τα άλλα, θελήσαμε απλώς να το πάρουμε και να το μεταφέρουμε προς εμάς. Γι’ αυτό και δικαίως αστοχήσαμε στον πόθο μας.

Αλλά συ τουλάχιστον, Πάτερ τιμιότατε, που δίδαξες σε όλους την μετάνοια, συγχώρησέ μας που σε παρακαλούμε και σαν παιδιά που αγαπάμε τους πατέρες μας επίδωσέ μας τον εαυτό σου και εύφρανε με την παρουσία σου αυτούς που σε ποθούν».

 

Αυτή την επιστολή του αυτοκράτορα την πήγαν στον Άγιο και την τοποθέτησαν πάνω στην λάρνακά του. Τότε ο Άγιος έδωσε τον εαυτό του στους απεσταλμένους του αυτοκράτορα και έτσι αυτοί μετέφεραν την λάρνακα που περιείχε το άγιο λείψανο στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να κοπιάσουν καθόλου. Η υποδοχή των ιερών λειψάνων του Αγίου υπήρξε παλλαϊκή. Σύσσωμος λαός, κλήρος και μοναχοί, με επικεφαλής τον αυτοκράτορα, τους αυλικούς, τη σύγκλητο και όλους τους άρχοντες, υποδέχθηκαν και προσκύνησαν με σεβασμό τα λείψανά του. Με πολύ

μαθητεία στην ‘’ανάγνωση’’ των Γραφών

Με το …. οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου λιτά και περιεκτικά (καθέτως παραινούσες μας προς ενηλικίωση, γνωρίζοντάς μας τις προϋποθέσεις), και τις συμπληρωματικές απλωμένες συνειρμικές σκέψεις στο: οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη, αποδεικνύεται η μαθητεία μας σε διάφορες ‘’τάξεις’’, από νήπια έως μακράν ημών, αλλά παρόντες ενώπιον του Θεού, πανεπιστήμονες, που απλόχερα μας τρέφουν σχετικά. 

Λέγει Ο Κύριος: …8 ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ραββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε. 9 καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατήρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 10 μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός. 11 ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος. 12 ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. (Ματθ.κγ’) 

Αυτό βρίσκουν σαν πάτημα κάποιοι, για να μας ενοχοποιήσουν ότι οι ορθόδοξοι δεν τηρούμε τις Γραφές, αποκαλώντας τους ιερείς μας ‘’πατέρες’’ αλλά όσο αυτοί μας θεωρούν τεκνία τους και διακονώντας μας με πόνο στόχο έχουν να μορφωθεί Ο Χριστός εν ημίν, αν όχι επιβάλλεται, τουλάχιστον επιτρέπεται… 19 τεκνία μου,

οσία Ξένη και οσία Ξένη δια XC σαλή (24 Ιαν)

κατά πλάτος βίος οσίας Ξένης

παρακλητικός κανών αγ.Ξένης

ακολουθία και χαιρετισμοί αγ.Ξένης

---

οσία Ξένη δια XC σαλή

 ----- 

Αυτόν τον πρώτο Μακαρισμό της επί του Όρους ομιλίας του Κυρίου μας “Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών” μπορούμε να τον αποδώσουμε πλήρως στην ευλογημένη δούλη του Θεού Ξένη, την δια Χριστόν σαλή. Ανήκε σ’ αυτούς που είναι “πτωχοί τω πνεύματι” και τα σαράντα πέντε χρόνια της ασκητικής της ζωής δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια απόκτηση του Αγίου Πνεύματος και μία καθίδρυση της Βασιλείας των ουρανών στην καρδιά της. 

“Εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος”. Εδώ αναπαύεται το

Ο παπα-Φώτης Λαυριώτης από την Μυτιλήνη κι ο Άγιος Αναστάσιος ο Πέρσης

Ο παπα-Φώτης Λαυριώτης από την Μυτιλήνη ασκητής της ερημιάς των πόλεων και των χωριών, απλός, καθαρός, άδολος, ντόμπρος, βιαστικός, ήξερε με τη καθάρια ματιά του να ξεχωρίζει το ανόθευτο από το μουρνταρεμένο… το αυθεντικό από το ψεύτικο… το γνήσιο από το νοθευμένο, το καρδιακό από το εγκεφαλικό. Δίδασκε το Ευαγγέλιο με την ίδια τη ζωή του. Κάποιος έγραψε για τον παπα-Φώτη: «Τα είχες καλά με τον Κύριο, την Παναγία και τους Αγίους; τα είχες καλά και με τον παπα Φώτη…Τα σύνορά του άρχιζαν και τελείωναν στο Αφεντικό του ουρανού και μόνο για μια θέση εκεί προσπαθούσε να υπογράψει την αιώνια σύμβαση, με το αίμα της καρδιάς και την εξουθένωση της σάρκας.»

Κάποια απογεύματα πηγαίναμε στο Ησυχαστήριο του, στα Πάμφιλα, πριν τη δύση του ηλίου και μετά τον παίρναμε με το αυτοκίνητο για την πόλη, και κατά τη διαδρομή έκανε εσπερινό έψελνε και μας έλεγε τα τροπάρια !
Μια μέρα κατάλαβα πως βλέπει Αγίους και σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα! λέω θα επικαλεστώ έναν Άγιο, από μέσα μου, σιωπηλά, και θα δω την αντίδραση του.!
Άρχισα να λέω ΑΓΙΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ ΠΕΡΣΗ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ. 3 φορές το είπα νοερώς και γυρνάει στο τζάμι του αυτοκίνητου και λέει ο π. Φώτιος:
ΕΣΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ;;; δεν ήταν κανείς όμως, ούτε άνθρωπος περαστικός, εφόσον ήμασταν εν κινήσει ούτε έβλεπα τίποτα. Μετά γυρνάει και μου λέει … Εσύ τον επικαλέστηκες ;;;!!!?!

ΛΕΩ ΝΑΙ !!!!!!!!!!!!!

ΚΑΙ ΓΕΛΟΥΣΕ ΜΕ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΟΥ.! μετά μου λέει, ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ…ΑΚΟΥΣΕΣ ;;;; 

!ναναι ευλογημένο, του λέω γέροντα.!

πηγή

Ύμνος δοξολογίας στον Άγιο Τιμόθεο Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Οι Άγιοι Απόστολοι, θαλπόμενοι υπό του Πνεύματος,
Πνευματικοί αθλητές, φωτισμένοι υπό του Πνεύματος,
με τη νίκη του Χριστού, νίκησαν τον κόσμο,
κατέκτησαν τον κόσμο και θεμελίωσαν την Εκκλησία.
Ως αετοί γιγάντιοι, πέταξαν με δύναμη,
στα μαρτύρια και στο θάνατο, έσπευδαν γενναίοι.
από τον κόσμο, έφευγαν εύκολα,
από τον Χριστό, δεν μπορούσαν ποτέ να χωριστούν.
η αγάπη τους για τον Χριστό τους χώριζε από τα πάντα,
η αγάπη τους για τον Χριστό τους δόξασε σε όλους τους αιώνες.
Κατά καιρούς γελοιοποιήθηκαν από κοσμικούς δυνάστες,
τώρα, στέφονται με τη λάμψη της αιωνίου ημέρας
Χλευάσθηκαν από κοσμικούς σοφούς,
Και τώρα, αδέρφια είναι των αγγέλων και οδοδείκτες των αγίων!
Αετοί του Χριστού, προσευχηθείτε για μας,
όπως ο Χριστός ανακαινίσει εμάς τους αμαρτωλούς δια του Πνεύματος.
Άγιε Τιμόθεε, αστήρ αστέρων φαεινέ,
βοήθησε μας με τις προσευχές σου.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Ιανουάριος)

πηγή

Περί κατακρίσεως - Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή

Μη δώσεις την ακοή σου στη γλώσσα αυτού που καταλαλεί, ούτε τη γλώσσα σου στην ακοή του φιλοκατήγορου, λέγοντας ή ακούγοντας με ευχαρίστηση κατηγορίες σε βάρος του συνανθρώπου, για να μη χάσεις τη θεία αγάπη και αποξενωθείς από την αιώνια ζωή.

Να μη δέχεσαι υβριστικό λόγο εναντίον του πνευματικού σου πατέρα, ούτε να δώσεις με τη στάση σου προθυμία σε εκείνον που τον βρίζει, για να μην οργιστεί ο Κύριος με αυτά που κάνεις και σε εξολοθρεύσει από τη χώρα της ζωής.

Να κλείνεις το στόμα εκείνου που κακολογεί κάποιον μπροστά σου, για να μην κάνεις μαζί του διπλή αμαρτία: η μία είναι ότι συνηθίζεις τον εαυτό σου σε ένα ολέθριο πάθος, και η άλλη ότι δεν σταματάς εκείνον από το να φλυαρεί εναντίον του συνανθρώπου.

Εκείνος που λέει χωρίς πάθος κάποιο αμάρτημα ενός αδελφού, το κάνει για δύο αιτίες: ή για να διορθώσει τον ίδιο ή για να ωφελήσει άλλον. Αν όμως δεν το λέει

Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου στην παλαιά και καινή διαθήκη

Ο άγιος Αναστάσιος με ακρίβεια και λιτότητα (που συνήθως έτσι χαρακτηρίζεται ο λόγος των αγίων, λιτός και περιεκτικός) μας έκανε στο Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου μια τηλεγραφική σύνδεση της γενέσεως και ΠΔ (ως σκιές) με την αναγέννηση (ΚΔ), μεταμόρφωση εις τέκνα Φωτός και ουσία των εννοιών. 

Για να μην απλωθεί υπέρμετρα η καλή αφορμή του αγίου, συντάσσεται το παρόν, μακάρι διευκρινιστικό και βοηθητικό. Κατά το Όραμα του αγίου Γρηγορίου Παλαμά - Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, οίνο από τον άγιο για τους ήδη πεπαιδευμένους στην θεωρία και γάλα για τους φιλοσοφούντες ορθώς και υγιώς, εμάς τα υπόλοιπα βρέφη, προσμένοντες χάριν προς ενηλικίωση.    

Η πρώτη ημέρα και το Φως της ΠΔ αντιστοιχεί στην Καινή, με το εν βάπτισμα. Αντιστοιχεί στο ερχόμενο Φως στην αίγυπτο (και είδωλα και αιχμαλωσία) για να μας φωτίσει και ελευθερώσει. Το πρώτο φως είναι φυσικό, το δεύτερο πνευματικό. Το πρώτο ‘’κατέχεται’’ από όλους τους βιολογικούς ανθρώπους, το δεύτερο μόνο από τους πνευματικούς, όντας Αυτό εν δυνάμει με το ορθόδοξο βάπτισμα. 

Ο οίκος ‘’Λ’’ των χαιρετισμών αρχίζει με το λάμψας εν τη αιγύπτω φωτισμόν αληθείας που διώκει το σκότος του ψεύδους, για να αρχίσουν τα είδωλα να πέφτουν, να αρχίσει η ανόρθωσις των ανθρώπων … και βγαίνοντας στην έρημο (την έρημο της ασκήσεως) να προοδεύσουν οι πνευματικές περίοδοι, ‘’ημέρες’’,

Οι 7 ηλικίες του ανθρώπου - Αγίου Αναστασίου Σιναΐτου

1) Ἡ πρώτη ἡλικία ἡ βρεφική, γιὰ νὰ φωτιστεῖς ἀμέσως μὲ τὸ βάπτισμα, γιατί τὸ φῶς ἔγινε τὴν πρώτη ἡμέρα.

2) Ἡ δεύτερη ἡλικία, ἡ παιδική, γιὰ νὰ στερεωθεῖς στὰ οὐράνια λόγια, γιατί τὸ στερέωμα ἔγινε τὴν δεύτερη ἡμέρα.

3) Ἡ τρίτη ἡλικία ἡ ἐφηβική, γιὰ νὰ ξηραίνεις μὲ τὴν ἁγνότητα τὴν ὑγρασία τῶν παθῶν, γιατί τὴν τρίτη ἡμέρα ὁ Θεὸς χώρισε τὴν ξηρὰν ἀπὸ τὴν θάλασσαν.

4) Ἡ τέταρτη ἡλικία, ἡ νεανική, γιὰ νὰ φορεῖς σὰν ἄστρα τὶς τέσσερις ἀρετές*, καὶ νὰ φέγγεις στὸν κόσμο σὰν φωστῆρας.

5) Ἡ πέμπτη ἡλικία τοῦ μεσήλικα, γιὰ νὰ χαλιναγωγεῖς τὰ πέντε ζῷα τῶν αἰσθήσεών σου, γιὰ νὰ μὴν πηδήσουν στὴν ἁμαρτία, γιατί τὰ ζῷα ἔγιναν τὴν

η άλλη όψις του σχίσας….

…στην παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου, αναφέρεται μεν το όνομα του μακαρίου Λαζάρου αλλά όχι του πλουσίου κι αυτό (λένε οι άγιοι) για να μην μνημονεύετε στον αιώνα. Κι η ονοματοδοσία (νομικώς) δίδεται την 8^η ημέρα (με την περιτομή*) από γεννήσεως, με την προοπτική ονοματοδοσίας υπό την προϋπόθεση περιτομής αμαρτιών, ως ουρανοπολίτης του η’ (8^ου) αιώνος**. 

Έλεγε άγιος… μην περηφανεύεστε ότι είστε πρωτευουσιάνοι, αθηναίοι, κωνσταντινοπολίτες… αλλά να προσπαθείτε να γίνετε ουρανοπολίτες. 

…17 ῾Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. 18 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. 19 ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. 20 πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. (Λουκ.ι')

‘’Γράφεται’’ το όνομα στην απογραφή. Απογράφεται και Ο Κύριος με την γέννησή Του, θα απογραφούμε και εμείς με την εν ημίν Γέννησή Του (1) όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, ως υιοθεσία (Γαλ.δ’). ‘’Τρέχει’’ στην αίγυπτο για να εξάγει τον αιχμάλωτο νου δια της ερήμου στην Βηθλεέμ, όπου το μυστήριο και η ταυτότητα του ‘’ονόματός’’ μας.    

Τρέχει από την μία όψη να σχίσει το χειρόγραφο των αμαρτιών για να εγγράψει από την άλλη όψη το όνομα εν ουρανοίς, να τον εισάγει ως μέλος του Σώματός Του.

Στο ψαλτήρι του Τρεμπέλα, για τον 151 ψαλμό, γράφει ότι είναι ιδιόγραφο του προφητάνακτα (στον τύπο Του παντάνακτα XC) . … εκείνο το … ἐξῆλθον εἰς συνάντησιν τῷ ἀλλοφύλῳ, καὶ ἐπικατηράσατό με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτοῦ· ἐγὼ δέ, σπασάμενος τὴν παρ᾿ αὐτοῦ μάχαιραν, ἀπεκεφάλισα αὐτὸν καὶ ἦρα ὄνειδος ἐξ υἱῶν ᾿Ισραήλ. 

Η άλλη όψις του σχίσας είναι το εγγράψας, που ‘’θέλει’’ (σαν ΠΔ και σκιές και σπερματικό λόγο) και την έξοδο (εξ αιγύπτου) ψαλμός 1^ος (μακάριος) και την κατάληξη 151 που είναι εν σκιά η ανάσταση, αφού με την ανάσταση πατείται ο θάνατος (θανάτω θάνατον πατήσας) τυπωμένο στην κοιλία (όπου η αντιστοιχία γαστέρας κρήτης και φιλισταίου γίγαντα). 

Οδηγεί και τελεσφορεί τον δρόμο εν σκιά από αιγύπτου (1^ο) έως Βηθλεέμ (151^ο) Γεννήσεως, στον τύπο της αναστάσεως, ο ένας βηθλεεμίτης (Δαβίδ), για την πρώτη εγγραφή (ιδιόγραφη) εξ αυτού, οδηγεί και Ο Κύριος ως Ο κυρίως Βηθλεεμίτης, σαν ΚΔ και ουσία τον άνθρωπο από Γεννήσεώς Του εν ημίν*** έως Αναστάσεως και πληρότητα ‘’εγγραφής’’ με την υιοθεσία ως τέκνα Φωτός. 

Αμήν δι ευχών, γένοιτο, τουλάχιστον η αφετηρία και Ανατολή (2) του νοητού εν σαρκί Ηλίου εν ημίν κι η πρώτη εγγραφή. Η υπόλοιπη διαδρομή, συνέχεια χάριτος με πνεύμα ευθές εν τοις εγκάτοις μας και καρδία καθαρά προς ενοίκηση. Κύριε ελέησον και ΔΟΞΑ ΣΟΙ!!   

---

(1) κάθε φορά που κοινωνάμε γίνεται μια έκρηξη Ζωής μέσα μας, που τελικό σκοπό έχει να μορφωθεί Ο Χριστός εν ημίν και γέννησή μας εν Αυτώ (προς πρόοδο). Από το παλαιό άρθρο η πνευματική αναγωγή (και ηαξία) του, ότι το μωρό θεραπεύει την μητέρα του δανείζομαι κάτι ανάλογο που συμβαίνει στην κυοφορούσα (εδώ ψυχή). Εκ του ενός, με ένα big bang σε μικρογραφία δίδεται ζωή και διαφορετικότητα κυττάρων. Ο άνθρωπος, κατά την ιδιαιτερότητα και το μοναδικό και ανεπανάληπτο πρόσωπο του καθενός, βιώνοντας Το σκίρτημα Ζωής μέσα στηναμορφία μας…. αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν μέλος,

περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση)

…τα δύο ακραία πλατύσκαλα είναι ένα το κάτω, της παραφύσης, δυσώδες υπόγειο, λαβύρινθο  χωρίς Χριστό όπου ‘’κυριαρχεί’’ ο θάνατος και το άλλο της υπερφύσης, ως υπέργειο, υπερώο και καρδία όπου επιτελούνται τα μυστήρια Του XC, όπου και η Βασιλεία. Εκεί, ΦΩΣ, Αλήθεια, ΖΩΗ. 

Προπατορικά, ακολουθήσαμε την φυγή του πνευματικού αποστάτη, αλλά ο καλός Θεός από άπειρη ευσπλαγχνία έβαλε μια στάση στην πτώση μας την φύση σαν αγωνιστικό χώρο, αλλιώς άμεσα νομοτελειακά λόγω της ακολούθησης της φυγοκέντρου, θα δαιμονοποιούμασταν.  Έτσι, μεταξύ αυτών των δύο πλατύσκαλων, η φύσις νοείται σαν μια κλίμακα με στενές σκάλες, μια ευκαιρία επιστροφής αν πραγματικά το θελήσουμε ή απώλειας ως αμετανόητοι.  

Τα ‘’πλατύσκαλα’’ στην ακρίβεια με θεολογικούς όρους, είναι οι δύο κύκλοι, αληθείας και ασεβείας, οι οποίοι ενώνονται με μια κλίμακα και γέφυρα στον τύπο που ο Ιακώβ, ‘’είδε’’ και για την οποία απολαβή χάριτος πάλευε ολονυκτίς. Το… Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι ' ἦς κατέβη ὁ Θεός, χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν…  ελπίζοντες στην Θεοτόκο που τα εναντία εις ταυτό αγάγει…  

Στα ομόπνοα φυσικά, ο γεωμετρικός τόπος ενός κύκλου ορίζεται από το κέντρο του και την ακτίνα. ‘’Γνωρίζοντας’’ αυτά τα δύο ‘’διαγράφεται’’ (κατακτάται) ο όλος κύκλος.  

Από τις γνώσεις και Γνώση, μας συμφέρει η δυναμική (της ανόδου προς εύρεση του κέντρου) παρά η κινητική (της περιφέρειας), η οποία φυσικά και δεν

περιεχόμενα ς' τόμου

Εισαγωγή

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ    

Αγία Γραφή – αγ.Ιουστίνος Πόποβιτς 

Και ο Λόγος σάρξ εγένετο - Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης 

η μεταξύ γης και ουρανού Ναυς… 

«…ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» Ψαλμός ιη', 13 

‘’σήμερον’’ γεννάται (φιλόσοφη και φιλοδύναμη προσέγγιση) 

αίγυπτος, έρημος και Βηθλεέμ… 

περί βαθύτερων αστοχιών / αμαρτιών….

Είναι η λογική συνέχεια των αναγωγή των ‘’κανονικών’’ και υβριδικών πολέμων στα καθ’ημάς …, περί πολέμου και οι δύο όψεις των συμβαινόντων…. που, όποιος ενδιαφέρεται πρέπει να τα συνυπολογίσει…. ώστε αποφεύγοντας τα μεν (τίτλο, ευνόητα και αποδεκτά από όλους και κρυφά αλλά σοβαρά) εγγίσει και κατακτήσει τα δε (αρετές) (1). 

Όταν οι αρχαίοι έλληνες σημάδευαν με το τόξο τους σε ομόκεντρους κύκλους και η βολή τους έπεφτε οπουδήποτε αλλού πλην κέντρου, έλεγαν ήμαρτον δλδ αστόχησον και ξαναπροσπαθούσαν. 

Ξαναπροσπαθούμε κι εμείς, όσο μας δίνεται χρόνος επαναστόχευσης. Μετά, τέλος. Μακάρι να διορθωνόμαστε και περνάμε σε ευστοχία από τα εξωτερικά φαινόμενα (τελευταίος κύκλος) στις βαθύτερες αιτίες και πυρήνα στην καρδιά. Χοντρικά 3 ομόκεντρους κύκλους, σαρκικώς, συναισθηματικώς, διανοητικώς (εκτυπώματα και σκιές του θεοΰφαντου σώματος, ψυχής και πνεύματος)…. αλλά και 7 τοίχους όπως λένε οι άγιοι πατέρες (3).   

Το να εξαντλεί κάποιος την τήρηση εντολών στα εξωτερικά, ου φονεύσεις ου μοιχεύσεις ου κλέψεις …. και να επαναπαύεται ότι αφού δεν έκλεψα δεν σκότωσα… είμαι εντάξει, δεν απέχει από την σκιώδη εφαρμογή των φαρισσαίων, προ και χωρίς Χριστό με λίθινες πλάκες επί λιθίνων καρδιών. 

Κι όπως η πέτρα ‘’τρώγεται’’ από τις ρανίδες νερού που το περιβάλλουν και πολιορκούν, έτσι και η σκληροκαρδία αφαιρείται με τις ρανίδες αγιασμού (των άνω

από το προσευχητάρι του αγ. Νήφωνος

 

οι δύο όψεις των συμβαινόντων….

Με αφορμή το… Τὸν Πρωθυπουργό σας δὲν τὸν ἀκοῦτε ποὺ ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων σᾶς εὐχήθηκε «καλὴ φώτιση» καὶ πὼς « ἡ μόνη ἀλήθεια ποὺ σώζει εἶναι τὸ ἐμβόλιο;;» (Θεὸς γὰρ ἐμβόλιόν ἐστι!) δυο συνειρμικές σκέψεις και προτάσεις 

…μήπως από μια οπτική, ‘’αλήθεια’’ δεν εκφράζει; Ο αόρατος Κύριος ενεχρονίσθη και εχωρήθη, γενόμενος ορατός και ψαυστός, Θεός εν σαρκί. Εμβολίσθη (ως αστραπή) στον σταυροειδή χωροχρόνο για να δώσει νόημα σε αυτόν και δια Σταυρού τον σταυροειδή ΑΔΑΜ (αρχικά Ανατολής Δύσης Άρκτου Μεσημβρίας, συμπαντικού έκπτωτου, ασθενούς και τεθανατωμένου τη αμαρτία, ανθρώπου).

να απελευθερώσει…. 

Μήπως Ο Κύριος και Θεός δεν είναι ο εμβάς στον ιορδάνη (των δύο πηγών ΙΟΡ και ΔΑΝ) όπως και όλοι μας εκ δύο γονέων έχοντες πηγή; … αλλά βαδίζοντες νομοτελειακά προς την νεκρά θάλασσα, Ο Τριαδικός Θεός είναι το μόνο εμβόλιο

από το λογοπαίγνιο… τι φυτό είναι το λογοκρίνο;

συνειρμικές σκέψεις παρά το ειρωνικό της υπόθεσης…. αφού το ‘’συγκεκριμμένο’’ φυτό αντιτίθεται στον λόγο και την ελευθερία του, μάλλον σαν ζιζάνιο είναι κόφτης του κρίνου (και αγνότητος που είναι η βάσις θείας επίσκεψης και ενοίκησης) και .... κόφτης Του Λόγου. 

Σε μια εποχή που χωρίς αστεία, πολεμείται* Ο Λόγος, Η Θεοτόκος (με μολυσμούς ενάντια στην σάρκα και στο πνεύμα), ο λόγος με φίμωση ελευθεριών λόγων και έργων αγαθών. Όχι απλά ζιζάνιο, αλλά δηλητηριώδες ''φυτό'', που φύεται και καρποφορεί μέσα σε απρόσεκτες καρδιές, λόγω διαβολής... 

Τελικά το ‘’λογοκρίνο’’ μάλλον είναι ένας κόφτης, να μην εισέλθει εντός της κεφαλής (πρώτη στάσις).... μεταξύ των κορωνίδων αισθητηρίων, όρασης και ακρόασης Ο Λόγος. 

…σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνή, σωματούμενόν σε θεωρῶν ... (ακρόαση και όραση) 

Το διπλανό ‘’εξάκτινο’’ με Τον Εμμανουήλ (Ο Θεός μεθ’ημών) εντός αυτής, ανήκει σε μια αγιογραφία που θα παρατεθεί πιο κάτω και αντιστοιχεί στο γράμμα ''π''... Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων κατεπλάγη τὸ μέγα της σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον, τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως· Ἀλληλούϊα. 

(εθεώρει και ακούοντα) ... είναι το ''π'' της πίστεως. Πολεμείται (σήμερα πιο εμφανώς) η πίστη και η ευλάβεια, (στριμώχνεται ο έσω κύκλος από τον έξωθεν** για να μην διαβούμε από την αίγυπτο έξω κύκλος ειδωλολατρείας και ασεβείας … δια της ερήμου στον έσω και άνω ιερουσαλήμ) η οποία (έννους

περί πολέμου

Από φυσική και φιλειρηνική εξωτερική διάθεση, δυστυχώς απωθήθηκε η έννοια του πολέμου, ακόμη και του πνευματικού, που κανένας δεν ξεφεύγει. Λένε βέβαια οι άγιοι ότι οι δαίμονες  δεν πολεμάνε τους δικούς τους… αλλά ο καλός Θεός ‘’δεν τους αφήνει στην ησυχία τους’’ και αφού καθ’όλη την διάρκεια της ζωής του ανθρώπου Ο Θεός καταδιώκει με το έλεός Του τον καθένα, δεν αφήνεται κανένας παντελώς απείραστος και ατάραχος από πνευματικό πόλεμο, παρά την εξωτερική (όση) ειρήνη. 

Έτσι, για όποιον κάνει την ελάχιστη αυτοκριτική, διαθέτοντας λίγη αυτογνωσία και μεριμνά για ‘’ποιότητα’’ ζωής, θα κάνει την πρέπουσα αναγωγή* των έξω στα έσω, μη μένοντας στο φάγωμεν πίωμεν αύριο γαρ αποθνήσκομεν….     

Κι εδώ, αρχίζει ο πόλεμος για την ανάβαση εκ των κάτω υδάτων στα άνω. Φυσικά, όχι μόνο διερχόμενοι δι ύδατος, αλλά και δια πυρός, ανεβάζοντας την όλη φύση (ΠΥΡ-ΓΗ-ΥΔΩΡ-ΑΗΡ) και σταυρική πεμπτουσία (πρωτίστως ψυχή, με επόμενο το ένδυμα σώμα ως ναό), από την γη στον ουρανό, ανακαινισμένα όλα, χάριτι. 

Εκείνο το στώμεν καλώς του αρχαγγέλου Μιχαήλ, σταμάτησε την πτώση των δαιμόνων στον τόπο που ήταν το καθένα. Στην γη τα καταχθόνια, στο ύδωρ, στον αέρα τα εναέρια τελώνια και στο πυρ…. 

Η φύση μας με περισσά ενσωματωμένα (3) παράσιτα κακού στην γη της, στον αέρα της, στο νερό της και στο θυμικό πυρ, ‘’ζει’’ (βιολογικά), κάνοντας επίγειους έρποντες κύκλους

και σχίσας το χειρόγραφον (Μ.Βασιλείου)...

 από τον συναξαριστή του μεγάλου Βασιλείου.... 

η άλλη όψις του σχίσας….

Χθες το απόγευμα 8 Ιανουαρίου του 2022 – Δακρυρροεί η ΠΑΝΑΓΙΑ η ΒΛΑΧΕΡΝΑ και μαζί της ο Άγιος Παίσιος και ο Άγιος Ιωάννης ο Βατάτζης

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Αδελφοί πριν λίγη ώρα ένας καλός φίλος από την Θράκη μας, με ενημέρωσε για κάτι ΘΑΥΜΑΣΤΟ σαν και αυτά που συμβαίνουν τούτες τις ώρες σε όλη την Ελληνική Επικράτεια και άλλοι τα πιστεύουν και άλλοι τα αμφισβητούν.

Τέλος πάντων όλα αυτά τα ΘΑΥΜΑΣΤΑ δεν είναι προς εντυπωσιασμό αλλά προς προβληματισμό και μετάνοια.

Πως έχει το γεγονός…

Ένα παιδάκι νόσησε από κορονοιό και με τις προσευχές των οικείων του στην ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ και τον ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ αποθεραπεύτηκε και όλοι μαζί μετέβησαν σε μια γνωστή τους οικογένεια στην Θράκη , η οποία κατέχει μια εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ της ΒΛΑΧΕΡΝΑΣ για να ευχαριστήσουν την ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ.

Χαρακτηριστικά όπως μας είπαν το εικόνισμα αυτό με την ΠΑΝΑΓΙΑ την ΒΛΑΧΕΡΝΑ έχει πάνω δεξιά τον Άγιο Παίσιο και δεξιά τον Άγιο Ιωάννη τον Βατάτζη.

Στην μέση αυτών είναι η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.

Έτυχε να βρεθούν εκεί με τρεις νοσηλεύτριες που βρίσκονται σε αναστολή και όλοι

Εισαγωγή ς' τόμου...

Τόμος… που καταγράφει στην συνέχεια όλων των προηγούμενων πονημάτων, την ίδια πάντα θεματολογία. Περί της Οδού και των οδοδεικτών Της με στοιχεία φιλοσοφίας και φιλοκαλίας, εκμεταλλευόμενοι τα πάντα της εξωτερικής ζωής που οδοδεικτούν τα έσω και άνω, διανοίγοντας την πύλη ουρανού και καρδιάς. 

Κι είναι η ΝΑΥΣ (ορθόδοξη εκκλησία) που η επιβίβασις ή ευστοχότερα ‘’ενσωμάτωση’’ με οργανικούς δεσμούς, αφού αφορά (ένα) Σώμα υπό Μία Κεφαλή, μπορεί να μεταφέρει τους εκ γης προς ουρανόν, με την προϋπόθεση να λυθούν τα δεσμά που μας κρατάνε αιχμαλώτους… Να έλθει Ο Ισχυρός (στην κοιλία άδου) και τον σκυλεύσει σπάζοντας δεσμά και μοχλούς αιωνίους. … γεγονός που έγινε ιστορικά, περιμένοντας και την δική μας προσωπική μετοχή. 

Όπως για να κατεδαφιστεί ένα οικοδόμημα αυτοί που ξέρουν, βάζουν σε ειδικά σημεία τις εκρηκτικές ύλες, έτσι, για να γκρεμιστεί το  φαρισσαϊκό καταπέτασμα (666) κι η συνήθης ‘’θρησκευτική’’ άρρωστη προσωπικότητα, που φιλοξενεί πνεύμα που δεν αναπαύεται το Άγιο, χρειάζεται να προστεθεί στον οίκο της

Όσιος Νικόλαος «ὁ ἀπὸ στρατιωτῶν» και διήγησις ωφέλιμος

Kανών πρόκειται σωφρονούσιν εν βίω,
O Nικολάου σωφρονέστατος βίος.

(από το συναξάρι της 24 Δεκ) 

Αυτός ο Άγιος ήταν στρατιώτης και πήρε μέρος στον πόλεμο κατά των Βουλγάρων, επί Νικηφόρου του Λογοθέτου (802 - 811 μ.Χ.).

Σε μια οδοιπορία διανυκτέρευσε σε ένα ξενοδοχείο. Τη νύχτα όμως, η κόρη του ξενοδόχου τον επιτέθηκε με αμαρτωλές προθέσεις. Αλλά ο Νικόλαος συγκρατήθηκε και δεν μόλυνε το σώμα του από την αισχρή πράξη, στην οποία τον καλούσε και τον ερέθιζε η πονηρή κόρη. Τότε αξιώθηκε νυκτερινής οπτασίας, που επιβράβευσε την αγνότητά του. Όταν επέστρεψε από τον πόλεμο σώος και αβλαβής, αποσύρθηκε σε κάποια Μονή, όπου έγινε μοναχός. Και αφού έζησε ζωή οσία, πέθανε ειρηνικά.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει αναλυτικότερα:

«Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Nικόλαος έγινε στρατιώτης κατά τους χρόνους Nικηφόρου του βασιλέως, του Πατρικίου και Σταυρακίου επικαλουμένου, εν έτει  ωβ΄ [802]. Kαι όταν εκείνος εσύναξε στρατεύματα διά να πολεμήση τους Bουλγάρους, τότε και αυτός ευγήκε μαζί με το στράτευμα. Kαι διαπερνώντας από

αναγωγή των ‘’κανονικών’’ και υβριδικών πολέμων στα καθ’ημάς …

Ξετυλίγοντας το κουβάρι, ακολουθούντες τον μίτο των συμβαινόντων διαχρονικά πολέμων, με οποιαδήποτε μορφή, φτάνουμε στην ρίζα. Είναι η έξοδος από τον παράδεισο. … 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. (Γεν.γ’) 

Η χάρις και ειρήνη έσω του κύκλου Αληθείας (1) και η απώλειά τους και πόλεμος, έξωθεν αυτού, στον κύκλο της ασεβείας. Δια πολέμου επαναποκτάται η πρότερη μακαρία κατάσταση και μόνο με την προϋπόθεση, ΑΝ υπερισχύσει ο πνευματικός νόμος* ενάντια του σαρκικού που ενεργεί κατά διάνοιαν εν τοις μέλεσι (2), σε επίπεδο προσωπικό, κράτους, ανθρωπότητος. 

Για όποιον θα ήθελε να βάλει καλή αρχή, πρέπει να ξεκινήσει από το βάθος καρδίας και επεκτεινόμενο σφαιρικά έως τα όρια του σύμπαντος, δια Της Θεοτόκου ώστε να συντρίψει την κεφαλή του κυρίως εχθρού μας διαβόλου, έρποντος όφεως, κι όχι αντίθετα ότι τάχα επειδή ο κόσμος έχει μια εξωτερική ‘’ειρήνη’’,  απαραίτητα

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων προσευχή προς τον Άγιο Ιωάννη τίμιο Πρόδρομο

ΑΓΙΕ ΙΩΑΝΝΗ Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου; Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

---

για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου...

περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση…

(ψαλμ.ρδ')

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠ. ΚΡΙΜΑΙΑΣ

Τὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῶν Θεοφανίων περιέχει ἕναν λόγο τοῦ Χριστοῦ μεγάλης σπουδαιότητας. Σ’ αὐτὸν τώρα θέλω λίγο νά στρέψω τὴν προσοχὴ σας. Τοῦ μεγάλου αὐτοῦ γεγονότος τῆς Θεοφάνειας τοῦ Κυρίου προηγεῖται κήρυγμα στίς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ, τοῦ Ἰωάννου, τοῦ Προδρόμου τοῦ Κυρίου, τοῦ μείζονος μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων πού γέννησαν ποτέ οἱ γυναῖκες. Τὸ φλογερὸ του κήρυγμα τῆς μετανοίας γιά τὸ ὁποῖο προετοιμαζόταν εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια στήν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας τραβοῦσε πρὸς αὐτὸν μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων. Ὁ πύρινος λόγος τοῦ κηρύγματός του ἔκαιγε τίς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων τοὺς ὁποίους βάπτιζε στά νερὰ τοῦ Ἰορδάνη καθαρίζοντας τίς ἁμαρτίες τους.

Τὴν μεγάλη ἐκείνη ἡμέρα μὲ πολλὴ ἔκπληξη παρατήρησε ὅτι μεταξὺ τῶν ἄλλων πού ἔρχονται γιά νά βαπτιστοῦν βρίσκεται καὶ Ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον μέχρι τότε δέν εἶχε

κάθαρση και φώτιση…

Από το… ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού (εκ του τρίτου λόγου του «Θησαυρού Δαμασκηνού» άνευ του προοιμίου, διασκευασμένος φραστικώς) και από απαντήσεις (1) σε ζητήματα….  

μεταξύ άλλων διαβάζουμε: …όταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είδε την πτώσιν των δαιμόνων, η οποία ηκολούθησεν εις την έπαρσιν του Εωσφόρου, εστάθη και είπε’ «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», τότε εστάθησαν όλοι εκεί όπου έκαστος ευρέθη, οι μεν αγαθοί Άγγελοι εις τους ουρανούς, οι δε πονηροί δαίμονες εκεί όπου έπεσον, ήτοι άλλοι εις την άβυσσον, οίτινες και έμειναν εκεί κάτω εις την κόλασιν, άλλοι εις την γην, άλλοι εις το ύδωρ και άλλοι εις τον αέρα, οίτινες λέγονται εναέρια τελώνια. Με την κατάβασιν όμως του θείου Λόγου ενικήθη η δύναμις των δαιμόνων εκείνων, οίτινες ήσαν εις τον αέρα και εις την γην έπρεπεν όθεν να νικηθή η δύναμις και εκείνων οίτινες ήσαν εις το ύδωρ (1), 

(1) [Η δε δύναμις εκείνων, οίτινες κατέπεσον εις τα καταχθόνια, συνετρίβη με την κάθοδον του Κυρίου εις τον Άδην μετά την σταύρωσιν, αφ' ότου αναστάς συνεξανέστησε και άπαν το γένος των ανθρώπων.] δι’ ο και ο μόνος αναμάρτητος Χριστός κατήλθεν εις το ύδωρ και εβαπτίσθη δια να συντρίψη τους δαίμονας, όπως

λόγοι αγίων για Θεοφάνεια και λίγα σχετικά…

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Λόγος εἰς τὸ Ἅγιον Βάπτισμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ 

Ἅγια Θεοφάνεια (Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ) 

Εις την εορτήν των Θεοφανείων († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους) 

Ευχή καθαγιασμού των υδάτων Ποίημα Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων 

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠ. ΚΡΙΜΑΙΑΣ

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού Εκ του τρίτου λόγου του «Θησαυρού Δαμασκηνού» άνευ του προοιμίου, διασκευασμένος φραστικώς. 

απαντήσεις σε ζητήματα…. 

πρώτον μεν ζήτημα είπομεν: Διατί ο Χριστός, αναμάρτητος ων, εβαπτίσθη;

Δεύτερον ζήτημα είναι’ Διατί δεν εβαπτίσθη εις άλλον ποταμόν, αλλ' εις τον

η νήψις, η κακοπάθεια, το αποστολικό έργο, η διακονία και ο σταυρός…

το… Σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον…. (Β'Τιμ.δ') είναι τα 4 άκρα ενός σταυρού, που δια σταυρού το καθένα γνωρίζεται, βιώνεται και δια του συνόλου εγγίζουμε την δόξα Θεού. Δια δε του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω. 

Είναι η νήψις καθαρά κατάσταση νοός, είτε αυτός ξεκινά από την κεφαλή (αντιμετωπιζόμενες οι καταστάσεις που μας γίνονται γνωστές μέσω είτε των εξωτερικών διασπασμένων αισθητηρίων είτε διαισθητικά ενοποιημένα εντός) είτε έχει κατάληξη στην καρδιά, που εννοεί την νηφαλιότητα, μετά προσοχής και πνευματικής εγρήγορσης. Καταστάσεων που αμυδρά εμείς οι εκτός εαυτού και σε διαρκή μετεωρισμό αντιλαμβανόμαστε, όντας τον περισσότερο χρόνο απρόσεκτοι, και ταραγμένοι. Έχοντας τον νου (ισραήλ) αιχμαλωτισμένο στην βαβυλωνία. Αμήν η καλή μας Παναγία να μας νουθετεί τους συληθέντας τον νου και επιστρέφει τους εν αιχμαλωσία λογισμούς… 

Κι αν η νήψις έχει αφετηρία στην κεφαλή (όπως ο τυπούμενος πάνω μας σταυρός), η κακοπάθεια είναι στον χώρο του αεί (χρόνου) και κοιλία, με σκοπό την νέκρωση και καταστολή του σαρκικού φρονήματος. Ποιούντες δε έργο ευαγγελιστού από τα ορατά, ολοέν και πιο διακριτικό, λεπτό και χαριτωμένο, κινούμαστε από τα ορατά (δεξιά) στα αόρατα (αριστερά) για να πληροφορηθούμε με ακρίβεια κι όχι κατά φαντασία ή στρέβλωση, ποια είναι η διακονία μας. Μια συνάντηση μακαρία αχρόνου και χρόνου, ορατών και αοράτων στην καρδία. 

Δια σταυρού η νήψις, δια σταυρού η κακοπάθεια, δια σταυρού το κάθε έργο προς δόξα Θεού και δι αυτών να δοξάζεται Ο εν ουρανοίς Θεός επί γης, δια σταυρού η καθαρότητα κάθε πληροφορίας, ειδικά του σκοπού μας. Δια του σταυρού η διέλευσις από την ερυθρά, δια του σταυρού η διέλευσις του υποβρυχίου* νοός που αλλοιώνει την πληροφορία, στα άνω των υδάτων. Ο Σταυρός τελειοποιεί το κάθε σκέλος ξεχωριστά, τελειοποιεί την νήψη, την κακοπάθεια το ευαγγελικό έργο ξεκαθαρίζει κάθε στιγμή φωτίζοντας την διακονία και όλα μαζί συνθέτουν χωρίς υστέρηση και δυσαρμονία, τον σταυρό του ανθρώπου... 

…ο αγ.Εφραίμ ο μεγαλομάρτυρας (ο σήμερα εορταζόμενος, αμήν δι ευχών και ενεργείας) στην αγιογραφία του κρατά μια λευκή φλόγα στο αριστερό του χέρι στο ύψος της καρδιάς (στο πνευματικό κέντρο όλων των υπερφύση - κατά φύσιν και παραφύση κινήσεων του ανθρώπου). 

αμήν να αναιρεί την σκληροκαρδία μας, διορθώνει την χλιαρότητα και προσθέτει ζέουσα πίστη και ουράνιο πυρ, εκεί ακριβώς που εντοπίζεται το σκιώδες ''νέφος'', που ''απαγορεύει'' θέα και κίνηση από την κοιλία (αεί) στο νυν και κεφαλή και από την χοϊκή επίγνωση (δεξιά) στην πνευματική (αριστερά) ... το ομιχλώδες νέφος που παρεμβάλλεται μεταξύ ουρανού και γης, ορατών και αοράτων.... νάρθει η χάρις του Σταυρού, να λύσει το πρόβλημα ζωής, ως Ξύλο Ζωής…. αμήν δι ευχών πάντων των αγίων, εξαιρέτως της Θεοτόκου και του αγίου Εφραίμ, που σταυρώθηκε επί δένδρου επί 9μηνο.... Στο ακριβές ‘’σημείο’’ όπου εντοπίζεται ο χνους και απαγορευτικός για την ένωση, μεσότοιχος ... νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος) η αιτία όλων των διαθλάσεων, παρερμηνειών, απροσεξίας, βαρών και ταραχών…. Και λόγω αυτών, εξοστρακίζεται και είμαστε αμέτοχοι νήψης,  διάθεση καλοπέρασης και ανέσεων που γεννούν ακολασία**, προσβολή του Θεού ένεκεν των έργων μας και τέλος όχι μόνο μη διακονούντες