όταν οι ορθόδοξες (καθημερινές) εορτές αποδίδουν το υπερκόσμιο Φως τους...

μια καλή ευκαιρία, να δούμε πως και που οδοδεικτούν, ιχνηλατώντας τες. Μια, αμήν όχι βαρηά (για το αποτέλεσμα) πνευματική ανάλυση  της δέσμης Φωτός των εορτών από 6 έως και 11 Μαϊ...  

Κοιτάζοντας ο άνθρωπος τον φυσικό έναστρο ουρανό, αισθάνεται  συναισθηματική αγαλλίαση και όχι σπάνια, το μεγαλείο της δημιουργίας. Αλλά αυτή η θέα, είναι στατική. Αρχίζει και γίνεται δυναμική όταν διαβλέπει την ελαχιστότητά του, ως μια καλή αφορμή ταπεινότητος (που είναι αιτία έλξης χάριτος) κι αν θέλει αναβιβάζεται  πέραν αυτής με θαυμασμό, ευχαριστία, προσκύνηση Στον ασύλληπτο και αόρατο (αλλά με προϋποθέσεις όρασης, ψηλάφησης και μετοχής) Δημιουργό. Δυναμικά, είναι λυπηρό όταν τα αστρονομικά φυσικά μεγέθη εκπίπτουν σε ‘’αστρολογικά’’ και επιβάλλουν μοιρολατρικές συμβουλές βίου, έργο της κάτω όψης. Αν όμως ο άνθρωπος βλέποντας κι όχι απλά κοιτάζοντας και θέλοντας να κινηθεί, πέρα από τα στενά αυτά όρια, [όσο 2Χ2 ένα παληό πλυσταρηό, πούχει σκοπό την καθαρότητά μας - κι όσο αυτό επιτυγχάνεται (χάριτι) μας περνά σε άλλη διάσταση ζωής και συνειδητότητος, από εμπεριεχόμενη αμελητέα κουκίδα σε εμπεριέχοντα άνθρωπο, όπως εξαρχής σε ''μέγεθος'' πνευματικό πλάστηκε] θα βρει βοηθούς τους ισταμένους στην άνω όψη κάθε αστέρος, μεγάλους αδελφούς μας, αγγέλους (κι είναι μεγάλοι παρότι αγιογραφούνται ως νεαροί, γιατί η δική μας ''ηλικία'' είναι νηπιακή και τρεπτή στο θέλημα, μπροστά στο άτρεπτο των αγγέλων). [Οι άγγελοι είναι οι μεγάλοι μας αδελφοί, οι οποίοι είναι στον ουρανό και προσεύχονται για όλους τους ανθρώπους και γίνεται χαρά μεγάλη «εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ιε’ 7).]. 

Ο άνθρωπος μπορεί να προσανατολιστεί μέσω αυτών σε φυσικό επίπεδο (αφού ο πολικός αστέρας δείχνει πάντα προς βορρά) αλλά και πνευματικά με κάποιον τρόπο, αν αρθεί το παραπέτασμα και δει ο άνθρωπος άλλον ουρανό και άλλα άστρα. Είναι οι άγιοι μέσα στην Εκκλησία και η τάξη τους σαν εορτές στον κύκλο ενιαυτού, που καταφέρνουν με έννοιες και χαρίσματα τον πνευματικό ακριβή προσανατολισμό. Αφορά για όποιον θέλει άλλη γνώση από άλλο Φως.

Ευστοχότερα και συμπυκνωμένα, θείο Φως που ερχόμενο, μεταγγίζει  γνώση. …οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ … ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν. (ψαλμ.ιη’) 

Στην εορτή Ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ψάλλουμε…. 

Ως τού άνω στερεώματος τήν ευπρέπειαν, καί τήν κάτω συναπέδειξας ωραιότητα, τού αγίου σκηνώματος τής δόξης σου Κύριε, Κραταίωσον αυτό εις αιώνα αιώνος, καί πρόσδεξαι ημών, τάς εν αυτώ απαύστως προσαγομένας σοι δεήσεις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, η πάντων ζωή καί ανάστασις. 

Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τούς πιστούς, εν ώ εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τόν οίκον, στερέωσον Κύριε. 

Για όποιον η μεγάλη εβδομάδα και η ανάσταση δεν εξαντλείται σε χρονική εορτή (που θα ‘’ξανασυμβεί’’ του χρόνου) αλλά ανάγεται σε διαρκή τρόπο ζωής και στόχο, μεταξύ πολλών δεσμίδων Φωτός (στο εορτολόγιο) ευκαίρως μπορούμε να ‘’δούμε’’ και αυτές από 6-11 Μαϊ, αμήν βοηθητικά για το πέρασμα από τα άλογα αστέρια στον έσω έλλογο έναστρο ουρανό, από τα σχήματα του κόσμου στην Ουσία (Λόγο) που τα ζωοποιεί (κινεί και τακτοποιεί τους λόγους), από μικρά διαχειρίσιμα σχήματα και έννοιες στα μεγάλα τάχα άπιαστα, αλλά αναλογικά Βιολογικό σώμα, κοινωνικά σώματα και Σώμα Χριστού = Ορθόδοξη Εκκλησία, από τον κόσμο, στην θέση της σκοτεινής μήτρας, στην ολόφωτη Εκκλησία και Μητέρα μας, που θέλει και μπορεί να μας θεραπεύσει και αναστήσει. 

Στις 6 Μαϊ γιορτάζουμε τον πολύαθλο Ιώβ, που διδάσκει την υπομονή, σωφροσύνη και αναμαρτησία ως προϋποθέσεις ανόδου, μαζί με την εμφάνιση στον ουρανό του Τιμίου Σταυρού τις 7 Μαϊ [Η εμφάνιση αυτή έγινε στις 7 Μαΐου, κατά μια των ημερών της Πεντηκοστής. Ήταν η ώρα (βυζαντινή) τρίτη, όταν ξαφνικά στον ουρανό φάνηκε ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός, σχηματισμένος από εκθαμβωτικό φως, πάνω από το Γολγοθά, μέχρι και το όρος των Ελαιών. (Η πρώτη εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού έγινε στο Μεγάλο Κωνσταντίνο, με το θριαμβευτικό έμβλημα της νίκης: «ἐν τούτῳ νίκα». Εδώ έχουμε μια άλλη εμφάνιση, που έγινε στην Ιερουσαλήμ, περίπου το 346 μ.Χ. με βασιλιά τον Κωνστάντιο, γιο του Μεγάλου Κωνσταντίνου)]. 

Αναλογεί, μια ‘’προσωπική’’ εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού (7 Μαϊ) με τα αντίστοιχα υποστηρικτικά βιώματα (6 Μαϊ) για να προχωρήσει κάποιος στα επέκεινα.

Αρκεί, να εστιάσουμε στην πεμπτουσία μας (σταυροειδή αυτογνωσία) 5^ος μήνας, μέσω της οποίας αυτογνωσίας ξεδιπλώνονται οι μέχρι τότε ανενεργές δύο κινήσεις του νοός προς τον Τριαδικό Θεό, που μας οικειοποιούν μαζί Του. 

Την ευθεία προς τα άνω, (8) δια της κυκλικής κίνησης νοός, όπως οδοδεικτεί ο αγαπημένος μαθητής Του Κυρίου, απ.Ιωάννης [8 Μαϊ Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής (Σύναξις της αγίας κόνεως της εκπορευομένης εκ του τάφου του Ιωάννου του Θεολόγου)] την εκδηλωμένη αγαπητική εν αληθεία ακολούθηση της κεντρομόλου Ι, Ιησού (888) (ο επιπεσών επί τω στήθει Του Κυρίου και ακινητών) με συγκάτοικο την Θεοτόκο και την ελικοειδή (9, πάλι προς τα άνω) 9 Μαϊ με εορτές του προφήτη Ησαΐα (9/5) του καθ’ύλην ‘’σχηματίζοντος’’ μυστικά και μυστηριακά αυτήν την ανοδική πορεία μέσα στην εκκλησία και τον Άγιο Χριστόφορο τον Μεγαλομάρτυρα και περάτη των ανθρώπων από την μία όχθη στην άλλη. [κι οι δύο ''όχθες'' ποταμού, πυρός και ύδατος περνιούνται χάριτι του Μεσσία του Θεού του Ζώντος (όπως ενεργεί ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης) και Της Μεσσίτριας, ως κλίμαξ μεταξύ του βαθύτερου σπηλαίου των δωδεκανήσων (του κύνωπος) και του ύψους αποκαλύψεως (σπήλαιο αγ.Ιωάννη θεολόγου) .... χαῖρε ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς, χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς. Ύδατος από υποβρύχιοι και κάτω ύδατα στα άνω και αγιασμό και πυρός ως ποταμό, που το ένα (ρεύμα) οδηγεί στην ατελεύτητη δόξα και το άλλο άκρο, στο εξώτερον... Κύριε ελέησον! Μόνο που αυτή η μετάβαση, δεν εξαντλείται στα παραπάνω δύο στοιχεία (πυρ και ύδωρ) αλλά εκτείνεται και στα άλλα δύο εξωτερικά (γη και αήρ) αφού η σύμπασα φύσις ανασταίνεται και αγιάζεται, αρχής  γενομένης από την πεμπτουσία της (ψυχή ανευρισκόμενη στο μέσο των εξωτερικών 4, δια σταυρού). Ανεβάζει τον κυνόμορφο (κύνωπα) σε άνθρωπο κατά το, ο έχων Του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος) σαν γη, εκ του υπογείου και καταχθονίων και ρυπαρών εθνών (που αυτοί είμαστε χωρίς Χριστό) στο ευλογημένο γένος των ορθοδόξων. Από το υπόγειο στο υπέργειο και υπερώο, όπου τελούνται τα μυστήρια. Από την παχυλότητα της σάρκας λόγω νεφών και παθών και σκοτισμό στην μετοχή του λεπτού, διαφανούς και καθαρού σώματος στο ΦΩΣ και αποκάλυψη κατά το μέτρο της ετοιμότητος και πίστεως (Π+ατμος, ως επίσκεψη και επικάθηση στην κεφαλή ατμίδα νέφους). Αλλά ΑΗΡ είναι η πίστις. Έτσι, δεν θα μπορούσε να ανεβεί πάσα σαρξ χωρίς την ορθόδοξη πίστη. Αέρας ευωδίας, σε σχέση με άλλες πίστεις που άγιοι μας γνωρίζουν την δυσωδία τους... [όχι βέβαια όπως συμβαίνει με την εξωτερική αίσθηση της ευωδίας (εξ οσφρήσεως) που μουδιάζει τα αισθητήρια, αλλά σαν πνευματικό οξυγόνο και ζωοδοσία και εγρήγορση και ΦΩΣ, ενάντια στην δυσωδία που είναι το μονοξείδιο και διοξείδιο του  άνθρακα, που στα πνευματικά είναι το ψυχοβλαβές και ο θάνατος]. Και χωρίς πίστη (μυστικά και μυστηριακά) ούτε ελευθερία νοείται (ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ") ούτε καινή κτίσις, παρά μόνο δια Της Θεοτόκου.   

Κι ο αγ.Χριστοφόρος, παρότι περάτης από την μία όχθη στην άλλη, ''ξανακοιτάζεται'' στον καθρέφτη της αυτογνωσίας και αυτομέμφεται για την μορφή του, παρότι ευάρεστος εργάτης Κυρίου. Τα πάντα εν πάσι, XC. Η γη; Αυτός τροφή και Τροφεύς και στήριγμα. Ύδωρ; ως λάλον ύδωρ, XC. Πυρ; πυρ θεότητος, XC. αήρ; XC. πεμπτουσία; (αιθήρ) σταυρός και ψυχή υπέρ ημών, XC. ΔΟΞΑ ΣΟΙ!! το εγώ τι; μια σκιά διερχομένη που ανθίσταται στο Φως... 

Εφ’ όσον σας επισκέπτονται αρκετοί και αναγκάζεσθε να συζητάτε μαζί τους λέγοντας πολλά, αυτό έχω να σας πω: Όταν μένετε μόνος καθαρίστε την ψυχή σας, όπως “σκουπίζουν” ένα δωμάτιο. Ταπεινωθείτε και θυμηθείτε τις θλιβερές πτώσεις του παρελθόντος σας. Έτσι θ’ απαλλαγείτε από τον λογισμό ότι κάτι αξίζετε και ότι κάνετε καλή εντύπωση στους άλλους... Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος]. 

Είναι κυνόμορφος, ομοιάζων με κύνωπα (όψις κυνός), αλλά η χριστοφιλία (και φιλανθρωπία) του, του χαρίζουν την κίνηση σε σχέση με τον χριστομάχο μάγο κύνωπα, που ο απ.Ιωάννης τον ακινητοποιεί ως βράχο μέσα στο λιμάνι της Πάτμου (Ο βράχος του Κύνωπα στην Πάτμο). 

Αυτό που διαφοροποιεί τον ένα κύν-ωπα από τον άλλον, είναι ότι, παρότι κι οι δυο είναι λόγοι (λ), ο ένας δέχεται να φέρει επ’αυτού Αυτόν που σαν ‘’τόνος’’ θα δώσει ζωή (τονικότητα από πνευματική νέκρα και ακινησία, παρά τα εντυπωσιακά και κατά φαντασίαν ‘’υπερφυσικά’’ φαινόμενα). 

Ο μοναδικός τόνος επί του ανθρώπου που τον χριστοποιεί (κατά χάριν) και σχηματίζει επ’αυτού, (ν) ναό (1). Χους μοιάζει, σαν τους άλλους, (χ) αλλά επικάθεται επ’αυτού και αναπαύεται η θεία χάρις. Είναι ένας ταπεινός άνθρωπος  ναός, αφενός γιατί δεν αντιστέκεται στο θείο θέλημα και αφετέρου το τηρεί. Από μόνο του το ''λ'' (χωρίς τόνο, χωρίς Χριστό, στην μαγεία) ερμηνεύεται / χρησιμοποιείται σαν σύμβολο, το ''αλογάκι της τροίας'' (πληροφοριακά). Τι άλλο από δολιότητα, για επίτευξη κατάληψης πόλης; όπου, με πρόσχημα ένα δώρο εκ θεών εισέρχεται μέσα στην πόλη μας ο εχθρός... ο χωρίς Χριστό ''λόγος''.       

Εμείς αντίθετα, με ανυπομονησία, γογγυσμό, αφροσύνη και αμαρτωλότητα ο αντίποδας των χαρισμάτων του δικαίου Ιώβ, (6 Μαϊ) μας αφαιρεί την δυνατότητα και αυτά τα λίγα καλά που σαν άνθρωποι βιώνουμε σαν προσευχή και σταυροφορία (αφού ο καθένας κάποιο σταυρό κουβαλάει) να αποδώσουν εφόδια θείας ‘’οικοδομής’’. [εμφάνιση Σταυρού 7 Μαϊ, (στα Ιεροσόλυμα και αναλογικά στην ψυχή μας) από όρος Ελαιών, τόπο προσευχής και παράδοσης του μυστηρίου αυτής στον άνθρωπο, έως τον γολγοθά και την έμπρακτη  ταυτότητα του ‘’εσταυρωμένου’’ (προς ανάσταση), χριστιανού]. 

Κι αν δεν μπουν τα παραπάνω δύο θεμέλια, αντί αγνότητος (8 Μαϊ) και ευθέως προς τα άνω ανύψωση (και ανάσταση) δυστυχώς δίνονται δικαιώματα στους αντιπάλους μας και ‘’λειτουργεί’’ εφ’ημών η ευθεία προς τα κάτω κάθελξις (δι εγωισμού και ανυπακοής) προς απώλεια. Είναι η πνευματική πορνεία. Ομόρροπα, δια παθών ενεργουμένων δια των μελών του σώματος, καθελκόμαστε ελικοειδώς προς τον αντίποδα (6) και ακινησία (σαν τον άλλο κύνωπα).   

Ακούμε από τον άγιο Γέροντα Αιμιλιανό: Πώς να έχεις στο χέρι σου τον Θεό!  κι αυτό γιατί από την μία με αφορμή την νύχτα προς όρθρο  επιτελείται η ελικοειδής ανάβαση στον ουρανό (όπως σχηματίζει ο προφ.Ησαΐας) δια της προσευχής και πρόσθεση νοός (Φωτός και γνώσης Θεού) σε σχέση με τις ίδιες ώρες ‘’σαρκολατρικές’’ προς α-νοησία (χωρίς νου Χριστού), ‘’διασκεδάσεις’’ και ψυχαγωγίες, που πραγματικά οδηγούν την ψυχή προς τα κάτω και μακράν του θείου πνεύματος. 

Ιδίως τις μεγάλες δεσποτικές και θεομητορικές εορτές που βρίσκουν ευκαιρία οι άνθρωποι (ιδίως νέοι) να το ρίξουν έξω, έτσι για το ‘’καλό’’ και από συνήθεια, αλλά και Σάββατα προς Κυριακές όπου συντελείται μια μικρή ανάσταση και από την άλλη, ως σεβασμό και εργασία στην κάθε μικρή ημέρα, προτύπωση και αναλογία των μεγάλων ημερών. Οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος ως βαθμίδες της κλίμακος της κρίσεως, με κορυφή την ανάσταση … Όχι αδιάκριτα και πιεστικά τεντώνοντας άμετρα και υπέρμετρα το τόξο μην τύχει και σπάσει η χορδή… η ο υποβρύχιος άνθρωπος χωρίς να ισορροπεί τις έξω και τις μέσα πιέσεις ασθενήσει (με την ευθεία ανάβαση), αλλά υπό την αγαθή και σοφή εποπτεία του πνευματικού του, ας πορεύεται, εγκαθιστών καλές έξεις και αποστασιοποιούμενος από τις κακές, αφού  ανάλογα το πρόσημο της έξεως (συνηθείας) ακολουθεί νομοτελειακά και η έλξις (άνω ή κάτω) …γιαυτό έλεγε ο παπαΤύχων… καλή συνήθεια, αρετή. Κακή συνήθεια, πάθος.     

Στην δε αθωνική πολιτεία, το περιβόλι Της Παναγίας, όπου σαν άλλη ακρόπολη της ορθοδοξίας έχει τεθεί η πόλις επί όρους κειμένη (Ματθ.ε’14), φωτίζει προς μίμηση, τους θέλοντες.     

Μεταξύ πολλών λόγων περίπου έτσι πλέκεται η συστάδα των ουράνιων φώτων (6-9/5) και των μηνυμάτων τους, με τις επόμενες εορτές… 10 Μαϊ (Άγιος Σίμων ο Απόστολος, ο Ζηλωτής (ο κανανίτης) και 11 Μαϊ (Ανάμνηση των εγκαινίων της Κωνσταντινούπολης) 

Ἀπολυτίκιον
Τῆς Θεοτόκου ἡ Πόλις, τῇ Θεοτόκῳ προσφόρως, τὴν ἑαυτῆς ἀνατίθεται σύστασιν, ἐν αὐτῇ γὰρ ἐστήρικται διαμένειν, καὶ δι᾽ αὐτῆς περισώζεται καὶ κραταιοῦται, βοῶσα πρὸς αὐτήν, Χαῖρε ἡ ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς. 

Ανατίθεται εξωτερικώς η σύστασις και η προστασία, αμήν να ανατεθεί  (αυτοβούλως) και εσωτερικώς. Μη μείνουμε στα έξω ιστορικά και έξω Του Νυμφώνος.

Καθορίζονται εξωτερικά τα όρια, όπου ο μέγας Κωνσταντίνος ακολουθεί τον άγγελο που βλέπει μόνο αυτός, ο οποίος με γοργό βήμα προηγείται.  Καθορίζει κι Η Θεοτόκος δι αγγέλων τα  σταυρικά δικά Της όρια ως προσευχή σαν κορωνίδα (κεφαλή) νηστεία ως βάση (κοιλία) ακρόαση και τήρηση εντολών. Το τι συμβαίνει στον σταυροειδή μεταβολισμό μας όταν εντάσσουμε στην ζωή μας την προσευχή και την νηστεία... (ακρόαση και τήρηση) καταγράφεται στην Αγία Γραφή, ως το μόνο εφόδιο εκπόρευσης από την ζωή μας, του γένους των δαιμόνων. 

Ο κυρ Φώτης Κόντογλου στο…. Τὸ ἀληθινὸ Βυζάντιο. Ἡ ἀρχοντικὴ καὶ βασιλικὴ πολιτεία (Φώτης Κόντογλου) σημειώνει: …Τὸ Βυζάντιο εἶναι ὅπως «ἡ Ἱερουσαλὴμ καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐντὸς ἡμῶν κεκρυμμένη. Αὐτὴ ἡ χώρα νεφέλη ἐστὶ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, εἰς ἣν μόνον οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ εἰσελεύσονται τοῦ θεάσασθαι τὸ πρόσωπον τοῦ Δεσπότου καὶ καταυγασθῆναι τοὺς νόας αὐτῶν διὰ τῆς ἀκτῖνος καὶ λαμπηδόνος τοῦ φωτὸς Αὐτοῦ». 

Μας συμφέρει πριν ‘’δούμε’’ (και αν δούμε) την μετάθεση της πρωτεύουσας από την Αθήνα στην Κωνπολη, να εργαστούμε για αυτήν. 

[Ακρόπολη είναι η κεφαλή μας, η οποία δέχεται διαρκώς ραβδισμούς από τον ‘’θεό’’ ποσειδώνα και την ‘’θεά’’ αθηνά ώστε ανάλογα τι ‘’καρπούς’’ θα εκβλύσει εκ της ευφόρου της γης, θα κυριαρχηθεί και θα ονοματιστεί η όλων αφετηρία και πρώην πόλις του κέκροπος. 

Καρποί ελαίας σοφίας και ειρήνης ή αλμυρό νερό και άλογο; κι οι ραβδισμοί είναι όλα τα εισερχόμενα εκ των θυρίδων μας ερεθίσματα που μας προκαλούν αντιδράσεις, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία μας. Κάτω από τον βράχο της ακροπόλεώς (μας) ‘’κρύβεται’’ ένα εσωτερικό σπήλαιο, όπου ο νους ενεργεί σε δύο άκρα. 

Ως ενέργεια (αποκαλύψεως) κατά τάξη και ετοιμότητα στην κεφαλή και ως ουσία στην καρδιά, δια της επισκέψεως και επισκίασης της Αγίας Τριάδος. Εκεί εντοπίζεται η βασιλεύουσα Πόλις, η πόλις σιών, η βαθεία καρδία με Χριστό και Παναγία, σταυροφόρα και νικηφόρα, εμφανής ή αφανής, ανάλογα την χάρι την σχετική εργασία και το συμφέρον που Κύριος κρίνει.

Κι όποιος κατανοήσει το συμφέρον, κινείται από την ακρόπολη στην πόλι (από αθήνα στην Πόλι). Πρώτη νίκη και προϋπόθεση, είναι οι λογισμοί που μετεωρίζονται εκτός ημών, να εισέλθουν στην κεφαλή…. κατά το : …χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν, καταργήσει τον φθορέα τῶν φρενῶν και τέξει για μας εν ημίν τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας. … Η τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ, ἐλέησόν με, καὶ δὸς κατάνυξιν καὶ συντριβὴν ἐν τῇ καρδίᾳ μου καὶ ταπείνωσιν ἐν τοῖς διανοήμασί μου, καὶ ἀνάκλησιν ἐν ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν λογισμῶν μου. 

…που χωρίς τα παραπάνω χαρίσματα (και παρουσία), δεν επιτυγχάνεται η είσοδος στην ακρόπολη (κεφαλή) και πολύ περισσότερο η ''κάθοδος''   στην καρδιά, όπου εδράζεται η εν ημίν βασιλεία και βασιλίδα .... αλλιώς ανώφελη η έξω κατάκτησις, με  την έπαρση και αλαζονεία που την ακολουθεί. Κι όταν αναφέρεται ο θείος προορισμός της Ελλάδος στην φωταγώγηση του κόσμου και επαναφωταγώγηση για τα έσχατα, δεν συμπεριλαμβάνει στα μέλη της τέτοιου πνεύματος έλληνες και ορθοδόξους. 

Κι οι άγιοι βασιλείς (Κωνσταντίνος και Ελένη) ενεργούν μυστικά και βοηθητικά για αυτήν την κατάκτηση, πρωτίστως εσωτερική και μετά εξωτερική, ως σταυροφόροι, ως λαμπαδηφόροι θείου Φωτός προετοιμάζοντες την κρίση. πως λειτουργούν επί του πρακτέου οι αγ.Κωνσταντίνος και Ελένη, η σχέση τους με την βασιλίδα των πόλεων και την εν ημίν βασιλεία 

Μας συμφέρει να δούμε πως ενεργεί Το πνεύμα του Θεού Του Ζώντος (Ενώχ, Ηλίας, Ιωάννης). 

Πάλι, έχουμε σαν κράτος ένα αποκομμένο μέλος (ΙΩΝΙΑ) που η έλλειψη και μη ενσωμάτωση του στον κύριο κορμό, μας πονά…. κι όπως η καλή μας Παναγία (Η τριχερούσα)  ‘’ένωσε’’ το αποκοπέν από μίσος, χέρι του αγ.Ιωάννου δαμασκηνού που Την υμνούσε, έτσι να μας βοηθήσει μυστικά να Την υμνούμε και δοξάζουμε αξιοχρέως.

 

(για το φαινόμενο του ''φάσματος'' και πολιτικοθεολογική, τρεχούσης φύσεως, αναφορά). 

Και… δεν είναι να ‘’εργαστούν’’ για αυτό μόνο οι άρχοντες και από αυτούς να τα περιμένουμε, είτε σε πολιτικό ή διπλωματικό επίπεδο ή ακόμη και σε στρατιωτικό, γιατί δυστυχώς μας έχουν αποδείξει, (για τους κατέχοντες λίγη κοινή λογική) ότι η τοποθέτησή τους εξαρτάται αφενός από την κατάσταση της καρδιάς μας (αφού κατά τας καρδίας υμών θα σας δίνω άρχοντες) και αφετέρου το πνεύμα που τους κυριαρχεί και οδηγεί (υπάκουα στην ντπ) σαν πράξεις, είναι ανθελληνικό και αντίχριστο, αφού θεσπίζουν νόμους και εμβάζουν ό,τι χειρότερο και καταστροφικό στην παιδεία, σαν νοοτροπία… Καιρός λοιπόν να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. από την προσωπική μας σχέση με τον Σταυρό, παράμετροι και επιπτώσεις στα συλλογικά... 

Να ακολουθήσει ‘’γεωμετρικά’’ αναλογικά για τον φωτισμό του, το ξεσκέπασμα των ματιών που κρατούνται, να πέσουν τα λέπια που διαθλάνε το φως…. να  καταργηθούν τα σκιάζοντα νέφη παθών, να συμβεί σε όλους η άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων… 

Να βιωθούν δυναμικά και μεθέξουμε στα 3 9αρια…. Τον ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999. Να πραγματωθεί η διάνοιξη της όρασης και ουρανών σαν ΡΑΒΔΙΑ + ΚΩΝΙΑ (999), όπως προώρισται η κόρη του Φωτός ρωμηοσύνη (ελλάδα), κόρη οφθαλμού της γης και κόρη του Θεού, ως ψυχή (για τον καθένα). 

Διαγράφει ο αγ. Σπυρίδων ένα μεγάλο 9άρι, ως πορεία εξόδου από το χαίρε νύμφη (αφροδίτη, κύπρο) δια του χαίρε Νύμφη ανύμφευτε (μυστική Κωνπολη) στην αποκάλυψη του Θεού, κατά τάξη ετοιμότητα υποδοχή και πίστη μας (Π+ΑΤΜΟ)  

Διαγράφει και ο αγ. Ιωάννης θεολόγος ένα μικρό 9άρι με το πέρασμα από την Έφεσο στην Πάτμο, διαγράφεται και ένα μεσαίο δια της ‘’συμπρωτεύουσας’’ [βυζαντίου (ως Κωνπολη) αλλά και νεότερης ελλάδος (Αθηνών)] Θεσσαλονίκης, στο άγιο όρος για τους μονήρεις και ισαγγέλους. 

Όλα, ψηλαφητά ως οδοδείκτες από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ ουρανών και οφθαλμών. Θεού η χάρις κι όταν έλθει η ώρα. Δική μας μόνο, η προαίρεση. … αρκεί να (θέλει να) περάσει ο άνθρωπος από τα εξωτερικά και έναστρο ουρανό στα πρωτεύοντα εσωτερικά και εκκλησία. Στην άλλη όψη και αιώνια οι δύο όψεις... το ορθόδοξο συναξάρι και οι παγκόσμιες ημέρες. 

[Για χάριν συνέχειας ειρμών, επιτρέψτε μου να επαναλάβω αυτό που ξανάγραψα στο … (ορθή) πίστη και στεναχώριες (αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς) ότι… η επί γης σπείρα (9) (εκτύπωμα ανοδικής ανέλιξης) που διαγράφεται επί γης ως ίχνος,  από Κύπρο έως Κέρκυρα (δια της Κωνπόλεως όπως προετοιμαστικά είναι η νύκτα και ο όρθρος - ελικοειδής κίνηση Ησαΐα - ως κάθαρση) με επόμενο τον φωτισμό και αποκάλυψη (στόχος Π+ΑΤΜΟΣ) είναι μεγαλύτερη (από επτάνησα στα δωδεκάνησα) σε σχέση με την μικρότερη διαδρομή, αλλά ομόρροπη και ομόπνοη, με αυτήν που διέγραψε ο αγαπημένος μαθητής Του Κυρίου, Ιωάννης θεολόγος*, δια της θαλάσσης από Έφεσο προς Πάτμο, και του δικού του πειρασμού.    

* Ύστερα από την καταστροφήν της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. από τον Τίτον, έπεσε ο κλήρος ο Ιωάννης να έλθη στην Μικρά Ασία, που ήταν γεμάτη από είδωλα και ολόκληρη ήταν αφημένη στην ειδωλολατρική πλάνη.

Για το πράγμα αυτό λυπήθηκε ο Απόστολος και επειδή σαν άνθρωπος τον έπιασε αγωνία και δεν ήλπισε καθόλου στην ανίκητη δύναμη του Θεού, έπεσε κατά παραχώρησιν Θεού σε πειρασμό, ώστε να συγχωρεθη με τον πειρασμό το ανθρώπινο σφάλμα του. Διότι οι μεγάλοι και τέλειοι άνδρες στην αρετή πρέπει να φυλάγουν την ακρίβεια και στα μικρότερα πράγματα. Προλέγει λοιπόν ο Ιωάννης στον μαθητή του Πρόχορον την τρικυμία και το ναυάγιο που επρόκειτο να  υποστούν και ότι μόνον ο Ιωάννης επρόκειτο να πειρασθή στην θάλασσα για σαράντα ημέρες.] 

Όλη μας η ζωή, ένα πέρασμα…. 40 ημερών, (όπως τα 40 του νεογέννητου και τα 40 του κεκοιμημένου) και στη μέση, στην ζωή μας, ενώ φαίνεται ο κόσμος πλατύς, στην πραγματικότητα είναι κλίμαξ με προοπτική δύο όντως πλατύσκαλα. Ένα της σωτηρίας και το άλλο της απωλείας, εξαρτώμενα από την βιωτή μας …. περιπλάνηση 40 ετών στην σκιώδη έξοδο, ευθεία τεσσαρακοστή και εξομολόγηση… 

Καλό θα ήταν να εντοπιστεί η αξία του θεμελίου της πνευματικής ζωής, που είναι η μυστηριακή ζωή της εξομολογήσεως και θείας κοινωνίας…. αφού όπως αναφέρει στην Ουράνια Λειτουργία (Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) …Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους. 

Το ‘’κλειδί’’ είναι το όνομα του προφ.Ζαχαρία, που μεθερμηνεύεται, αυτός που θυμάται τον Θεό και ο Θεός τον θυμάται. … Η αφωνία της κεφαλής (Ζαχαρία) παρά την κυοφορία στο σώμα (Ελισάβετ) ίχνους μετανοίας, λύνεται ΜΟΝΟ με την παρουσία Της Θεοτόκου στον οίκο του, που παραμένει, ωσεί μήνας τρεις…. για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου... 

Αμήν δι ευχών και ενεργείας Της σκέπης Κωνπόλεως και Ελλάδος, ως Υπερμάχος στρατηγός…. Συγχώρεσέ τους Υιέ μου, σώσε την Ελλάδα που Σε πιστεύει και μας αγαπά…ένα συγκλονιστικό όραμα να περάσουμε όσο πιο γίνεται ετοιμασμένοι στα προέσχατα και έσχατα της ιστορίας. 

Για να χαρεί η Παναγιά μας! Για να δικαιωθεί η πράξη και η επιλογή της!

Ας μην Την απογοητεύσουμε!

Ας γυρίσουμε τώρα, στις πατροπαράδοτες αξίες και αρχές μας!

Στην Ορθοδοξία μας! (αγ.Εφραίμ φιλοθεΐτη) 

Αμήν γένοιτο!!! 

--- 

(1) σε υποκεφάλαιο του οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας αναλύεται η συνάφεια σχήματος και ουσίας. Ελληνικής αλφαβήτου και χαριτωμένων προσώπων (όσον αφορά εδώ και περί λ' , χ, ν.... και αγ.Χριστοφόρου).... μετά το Σ, τα Τ,Υ,Φ,Χ,Ψ και Ω, πορεία προς τελείωση....  

Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα. ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν. οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι, ὧν οὐχὶ ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν·
εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. ἐν τῷ ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ· καὶ αὐτὸς ὡς νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, ἀγαλλιάσεται ὡς γίγας δραμεῖν ὁδὸν αὐτοῦ. ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἔξοδος αὐτοῦ, καὶ τὸ κατάντημα αὐτοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἀποκρυβήσεται τῆς θέρμης αὐτοῦ. ὁ νόμος τοῦ Κυρίου ἄμωμος, ἐπιστρέφων ψυχάς· ἡ μαρτυρία Κυρίου πιστή, σοφίζουσα νήπια. τὰ δικαιώματα Κυρίου εὐθέα, εὐφραίνοντα καρδίαν· ἡ ἐντολὴ Κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς· ὁ φόβος Κυρίου ἁγνός, διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος· τὰ κρίματα Κυρίου ἀληθινά, δεδικαιωμένα ἐπὶ τὸ αὐτό, ἐπιθυμητὰ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολὺν καὶ γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον. καὶ γὰρ ὁ δοῦλός σου φυλάσσει αὐτά· ἐν τῷ φυλάσσειν αὐτὰ ἀνταπόδοσις πολλή. παραπτώματα τίς συνήσει; ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με. καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου· ἐὰν μή μου κατακυριεύσωσι, τότε ἄμωμος ἔσομαι καὶ καθαρισθήσομαι ἀπὸ ἁμαρτίας μεγάλης. καὶ ἔσονται εἰς εὐδοκίαν τὰ λόγια τοῦ στόματός μου καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου ἐνώπιόν σου διὰ παντός, Κύριε, βοηθέ μου καὶ λυτρωτά μου. (ΨΑΛΜΟΣ 18^ος)

από την 11η Μαϊ έως την 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη… 

πνευματική φυσιολογία νεφρών και καρδιάς…. (ψαλμ.μδ’ 44) 

Η ευδοκία της Σιών και η ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ 

ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΜΟΛΟΓΗΜΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΙΟ ΦΟΒΟ ... (ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ) 

να περάσουμε από τον έναν κύκλο στον άλλο και από το ψευτορωμαΐικο (που δεν πρέπει να εμπιστευτούμε) στο αληθινό… κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… 

περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση) 

η κοσμική έναρξη της έλικος του ενιαυτού… και η περιτομή (αμήν περιτομή αμαρτιών) 

Οι τρείς κινήσεις της ψυχής – ευθεία, ελικοειδής, κυκλική – σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας 

Φως ιλαρόν και ευθεία κίνηση νοός… με αφορμή μιας άλλης δέσμης Φωτός, από αγ.Αθηνογένους έως προφήτη Ηλιού. Από 16/7 έως 20/7 κατά τον επαναλαμβανόμενο κύκλον ενιαυτού. … 

Αστρολογία φυσιογνωμική και Ορθοδοξία κεκλεισμένων των θυρών ''εισέρχεται'' Ο Κύριος, και πάλι, κεκλεισμένων των θυρών ''εξέρχεται'' η χάρις Του δια των αγίων. Μια ''αστρονομική'' προσέγγιση των προσώπων (αιωνίων, αδύτων αστέρων - αγίων) σαν ενέργειες στην ζωή μας, που ενώ μέσα στην εκκλησία μοιάζουν να ακινητούν σαν αγιογραφίες, έξω των φυσικών ορίων, μέσα στο σύμπαν μας εκτυπώνουν το υπερκόσμιο Φως τους και μας καθοδηγούν στην μετοχή Του...

Καλείται ο άνθρωπος να ''δει'', όχι μόνο τον λέοντα μέσα στον κόσμο να ζητεί τίνα καταπίει [8 νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ.... (Α΄Πετρ.ε'8)] αλλά και Τον Κύριο που ζητεί τίνα σώσει... ο ένας ωρυόμενος (ε'8) ο Άλλος, με αύρα λεπτή, δια του πνεύματος του Ιωάννη (και της δικής του κόνεως) 8/5. Αντίδικος που μαρμαρώνει μέσα στην εκκλησία (οπισθόφυλλο μύησης και ορθοδοξίας) αμήν και εκτός Αυτής, στην ζωή και καθημερινότητα δια νήψεως και εγρήγορσης πνευματικής... πως ενεργεί Το πνεύμα του Θεού Του Ζώντος (Ενώχ, Ηλίας, Ιωάννης). 

επί του πρακτέου οι κινήσεις του νοός, η προβολή και συμπύκνωσή τους μέσα στην εκκλησία και η σχέση τους με την κρίση… και δια του παρόντος, το αντίθετο. Πως εκ-τυπώνονται και πως μας νουθετούν και ‘’ρυθμίζουν’’ τακτοποιώντας την έξω ζωή, οι μέσα στην εκκλησία εν τάξει, ορισθείσες από τους αγίους, δι Αγίου Πνεύματος, ορθόδοξες εορτές…. Αμήν, ως ίχνη και λόγοι, ωφέλιμα προς Λόγο που πρέπει πάσα δόξα, τιμή, ευχαριστία και προσκύνηση συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι. Νυν και αεί και εις τους απεράντους αιώνας. Αμήν δι ευχών, Αμήν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!