Αστρολογία φυσιογνωμική και Ορθοδοξία

Η αστρολογία, ασχολείται με τους πλανήτες και προσφέρει φως αχνό, αστέρων που δύουν ενώ η Ορθοδοξία αναφέρεται σε Αστέρα Άδυτο και Απλανή, Φως Ανέσπερο.

Κι ενώ οι ημέρες και οι νύχτες εναλλάσσονται, ο καθένας σε όποιο φως θέλει, στηρίζει τον φωτισμό και ζωή του.

Άλλοι, μέρα – νύχτα συμβουλεύονται τα άστρα κι άλλοι, μέρα – νύχτα, συμβουλεύονται Τον Άδυτο Αστέρα, ρυθμίζοντας την ζωή τους ανάλογα. Οι πρώτοι πολλές φορές επιρρίπτουν την ευθύνη στα άστρα και οι δεύτεροι στον εαυτό τους.

Ρωτήθηκε ο ΑΔΑΜ από τον Θεό:

- παιδί μου γιατί έφαγες από τον απαγορευμένο καρπό;

- δεν φταίω εγώ, η γυναίκα που μου έδωσες φταίει.

- ΕΥΑ, γιατί έφαγες από τον απαγορευμένο καρπό;

- δεν φταίω εγώ, ο όφις με εξαπάτησε…

(Γεν.γ’11καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· τίς ἀνήγγειλέ σοι ὅτι γυμνὸς εἶ, εἰ μὴ ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες; 12 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αδάμ· ἡ γυνή, ἣν ἔδωκας μετ᾿ ἐμοῦ, αὕτη μοι ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ ξύλου, καὶ ἔφαγον. 13 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς

τῇ γυναικί· τί τοῦτο ἐποίησας; καὶ εἶπεν ἡ γυνή· ὁ ὄφις ἠπάτησέ με, καὶ ἔφαγον. 14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν.).

Κι αυτή είναι η διαφορά των δύο φώτων, των δύο όφεων, των δύο σοφιών. Το ένα (φως και όφις και σοφία) έρπον και δηλητηριώδες και θανατηφόρο και το άλλο, όρθιο, ευθές, αναστάσιμο και ζωηφόρο, με το δεύτερο όρθιο κρεμασθέντα, να συντρίβει την κεφαλή του πρώτου έρποντος.

Και μεταξύ φυσικά των δύο ορίων, απλώνεται ένας Δρόμος. Η Ορθοδοξία, ΔΕΝ είναι μόνο το τέρμα, για να καταργούνται αδιάκριτα τα πάντα, αλλά και Ο Δρόμος.

Ματθ.ε’17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι.   

Εμείς, για χάριν του γεννημένου παιδιού, θα καταργήσουμε την περίοδο που κυοφορείται;

Κι ο άνθρωπος, κυοφορείται μέσα στην κοσμική μήτρα, αλλά χωρίς τον ομφάλιο λώρο που συνδέει τη μάνα (γόνιμη μήτρα) με το παιδί, αυτό μένει στάσιμο και (από ελεύθερη επιλογή) ΔΕΝ θα αναγεννηθεί.

Ο Άγιος Μάξιμος Ομολογητής, στα φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα αναφέρει, πως είναι ο λόγος σκληρός σαν ασυνήθιστος στους  πολλούς, είναι όμως αληθινός. Σε μήτρα μέσα βρισκόμαστε κι εμείς κι ο Θεός Λόγος, ο Ποιητής του παντός και Κύριος στην κατάσταση της τωρινής ζωής. Εκείνος όπως μέσα σε μήτρα, αμυδρά και με δυσκολία διακρίνεται μέσα στον αισθητό κόσμο και μόνο από όσους έχουν το πνεύμα του Ιωάννη. Οι άνθρωποι πάλι σαν από μήτρα, μέσα από το υλικό περίβλημά τους, έστω κι ως ένα βαθμό, διακρίνουν ωστόσο το λόγο που κρύβεται μέσα στα όντα. Τούτο, αν καυχιούνται για χαρίσματα του Ιωάννη.

Συνεχίζοντας αναφέρει, πως αν συγκριθεί με την άφατη δόξα και λαμπρότητα του μελλοντικού αιώνα και τη ζωή που τον χαρακτηρίζει, σε τίποτα δε διαφέρει από μήτρα περιτριγυρισμένη από σκοτάδι η παρούσα ζωή, που σ' αυτήν μέσα, επειδή φανήκαμε νήπια του νου, γεννήθηκε νήπιο για μας από φιλανθρωπία ο Θεός Λόγος, ο τέλειος και υπερτέλειος.

Άφησε Ο Κύριος το Αναστημένο Σώμα Του στον κόσμο, την Ορθόδοξη Εκκλησία σαν Μητέρα, μέσα και μέσω Της οποίας ο άνθρωπος κυοφορείται και αναγεννάται.

Αχειροποίητο σημείον… που δείχνει εμφανώς αυτήν την ΜΙΑ γόνιμη μήτρα που μας καλεί προς κυοφορία…

(εξώφυλλο βιβλίου) *

Κι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία, τόσο μικραίνει μέσα στον κόσμο. Όσο πληρούται ο εαυτός (ως εικών Αυτού) τόσο μειώνεται και τελικά καταργείται το εγώ (η επί γης, εικών). Η σκιά.

Επί του θέματος, της αστρολογίας, αναφέρει ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, κάτι ‘’παράξενο’’ : ο ήλιος κι η σελήνη κι οι αστέρες, δοξάζουν το Θεό για τους ταπεινούς ανθρώπους.

Έτσι, όσο πιο ψηλά είναι η κεφαλή του ανθρώπου (εγωισμός και έπαρση) τόσο επηρεάζει και επηρεάζεται από τον κόσμο... ενώ, όσο πιο χαμηλά είναι, τόσο ο ήλιος οι πλανήτες και τα αστέρια, τον χαίρονται και δοξολογούν τον Θεό για τον ταπεινό αυτό άνθρωπο...

Μπορούμε να δούμε, πως το όλο σύμπαν που διηγείται δόξαν Θεού (άρα με τον δικό του λόγο, όχι μόνο μιλά, αλλά ιδίως δοξάζει Τον Τριαδικό Θεό, μοιάζει με ρολόι που τάχθηκε να εκτελεί ένα διατεταγμένο έργο.

Η βιωματική ταπεινότητα/κι όχι η ταπεινολογία δεν επηρεάζει, ούτε επηρεάζεται από τον έξω έναστρο ουρανό, ... αλλά αφού η Βασιλεία, εντός ημών εστίν, σαν κλεψύδρα, ‘’φεύγουμε’’ από έξω και εισερχόμαστε μέσα. Το 7 της έπαρσης και υπερηφάνειας των φιλόσοφων Ελλήνων και φιλοδύναμων εβραίων, που είναι και η τρωτή τους πτέρνα, μεταμορφούται σε 1. Ταπεινότητα και αγιασμός.

Φαίνεται καθαρά από το συμβολικό σχήμα, πως όσο πιο υψηλόφρονες είμαστε, τόσο και η κεφαλή μας θα τρώει σφαλιάρες και θα κουράζει το σύμπαν. Και αντίθετα, όσο πιο χαμηλά (με την έννοια της ταπεινότητος) είμαστε, τόσο, ούτε επηρρεάζουμε ούτε επηρρεαζόμαστε από τον κόσμο, με επόμενο την κατανόηση και ιδίως το βίωμα αυτού που εξέφρασε ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος.

Αυτό που φαίνεται στην κάθετη τομή του ρολογιού, είναι το αποτέλεσμα ενός μηχανισμού, που δεν φαίνεται. Ένας άξονας πάνω στον οποίο είναι καρφιτσωμένοι οι δείκτες και ένα κομβικό σημείο μεταξύ αυτών που φαίνονται (ως αποτελέσματα) και του μηχανισμού (αιτιών) που δεν φαίνεται.

Κι ήλθε η ευλογημένη ώρα που Ο Άγιος ταπεινά γεννήθηκε. Ένας χρόνος που ενώ εξωτερικά συνέβη πριν περίπου 2000 χρόνια, βιωματικά από άνθρωπο σε άνθρωπο, διαφέρει. 

Είναι το καθ’ ύλην βίωμα των Χριστουγέννων που τουλάχιστον ενδεικνύεται από την διαφορά της πίστης. Της εξάρτησης, του φωτισμού, του άξονα γύρω από τον οποίο κινείται η ζωή μας. ...οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο Σε προσκυνείν και Σε γινώσκειν, εξ ύψους Ανατολής…  

Ο άνθρωπος σε μικρογραφία, είναι ένα σύμπαν. Με τις εληές του σαν αστέρες, με τις ουλές σαν μαύρες τρύπες. Κι έρχεται η ώρα που κάποιοι ‘’μυστικοί του κόσμου τούτου’’ που έκαναν επιστήμη την αστρολογία και φυσιογνωμική, να εξάγουν συμπεράσματα εξ αυτών των δυτών αστέρων.

Ο έναστρος όμως ουρανός, με όλο του αυτό το μεγαλείο και άξιο θαυμασμού παρών, έχει μία ικανή και αναγκαία συνθήκη για να ιδωθεί. Να μην είναι παρών ο ήλιος. Ή να νυχτώσει ή έντεχνα να προσπεραστεί το ηλιακό πλούσιο φως, για να δούμε το αχνό φως των άστρων (ΚΑΙ στην αστρολογία ΚΑΙ στην φυσιογνωμική).

Ισχύουν στο μέτρο του φυσικού νόμου, όσο λείπει η χάρις, αλλά ερχόμενη η Χάρις αποδεικνύει το ανίσχυρον του Νόμου, όπως δεν φαίνονται παρότι υπάρχουν οι αστέρες την ημέρα.

Επειδή όμως ο ήλιος είναι στον πόδα του νοητού, η Αγάπη και η Αλήθεια σε σχέση με τους αστέρες που προσφέρουν γνώση και ‘’αλήθεια’’ σε μας εναπόκειται η κρίση, η σύγκριση και η επιλογή του τι Αγάπη, τι Αλήθεια, με μικρά ή με κεφαλαία, επιθυμούμε. Να περάσουμε εύστοχα στις αιτίες ή να μείνουμε στα αποτελέσματα. Να ‘’διώχνουμε’’ την αγάπη (ήλιο) για να γνωρίσουμε (δι αστέρων) τον συνάνθρωπο και τον χοϊκό κόσμο;;; Να αναγεννηθούμε (δια της ΜΙΑΣ γόνιμης μήτρας, του Ενός Αναστημένου Σώματος/Ορθοδόξου Εκκλησίας) ή να μείνουμε στάσιμοι σε αυτόν τον κόσμο; Χωρίς λώρο, μυστικά και μυστηριακά εφόδια, νεκροί;;  (αλλά τάχα ζωντανοί και ελεύθεροι…)   

Μέσα στον όλο πιθανό σκεπτικισμό που σηκώνει το παρόν άρθρο, ο καλοπροαίρετος, ας συνυπολογίσει και την διαφορά των διαστάσεων του ανθρώπου, ως εμπεριέχων και ως εμπεριεχόμενος, που ολόκληρος ο κόσμος δεν είναι μεγαλύτερος από 2Χ2 ένα παληό πλυσταριό, που ο λόγος ύπαρξής του είναι η καθαρότητά μας…   

Είθε ο καλός Θεός δι αγγέλου/αστέρος να μας οδηγήσει στην άλλη Ανατολή, την αιώνια δια Μετανοίας, αφού Ανατολή και Δύση βιολογικά, όσο μικρό ή μακρό θάναι το διάστημα της ημέρας που θα ζήσουμε, τουλάχιστον να ευστοχήσουμε. Αυτός είναι ο διανοιχθείς με ευσπλαγχνία και άπειρη Αγάπη και Αλήθεια, ΔΡΟΜΟΣ του νέου ΑΔΑΜ, που προσανατολιζόμενοι και βαδίζοντες Αυτόν, βιώνει επιτέλους την ΑΝΑΣΤΑΣΗ ο από ισχυρούς μαγνήτες αποπροσανατολισθείς και εξαπατηθείς.

Παράσχου Κύριε ΔΙΑΚΡΙΣΗ, και ΔΥΝΑΜΗ εξόδου και φωτισμού Πεντηκοστής, με καθόλου τυχαία την φώτιση 120 ανθρώπων, που έστρεψαν την ‘’μοίρα’’ τους προς την Αγάπη και Σταυρό, (το πρόσωπό τους προσηλωμένο σε οπτική γωνία 120 μοιρών) ** που αναδεικνύει θεούς κατά χάριν, δια Θεού, εν Θεώ, αντί του πανάρχαιου δολώματος γνώσεων και δυνάμεων…. (θεοί χωρίς Θεό), που εξοστρακίζει και καταδικάζει σε φυγόκεντρο τον για άλλα πλασθέντα, άνθρωπο. Προς ΖΩΗ κι όχι θάνατο με επίφαση ζωής…      

…μη μείνωμεν έξω του Νυμφώνος… (μη δε γεννηθούμε... μη δεν αλλάξει η όψη μας από αχνή φωτιζόμενη από δυτά αστέρια σε λαμπρή εκ του Αδύτου!! ) 


---

Στην γενική ενότητα περί των δύο όψεων, (που αφορούν πολλά άρθρα του παρόντος τόμου), την άνω φωτεινή και κάτω ανάλογη σκιώδη, που επιδέχεται και επιβάλλεται υπέρβαση, και ένωση των αποκομμένων με το Όλον, στην αστρολογία/αστρονομία ισχύει ότι ο Δημιουργός έθεσε αγγέλους επί των ουρανίων σωμάτων υπευθύνους για την εκτέλεση της θείας Του εντολής, τήρησης αρμονίας, τροχιών κλπ…

Στην άνω όψη πλανητών είναι άγγελος, στην κάτω, αντίστοιχος  δαίμονας. ... ο καθείς με πληροφορίες ελικοειδείς προς και από τα άνω, 999 και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ προς δόξαν Θεού ή προς και από τον καθέλκοντα 6, αντίστοιχα. Με εμάς να επιζητούμε αμήν την συμβολή και συμβουλή αγγέλων και λόγων Θεού αντί αποκομμένων ‘’προβλέψεων’’ που συμβάλλουν στην αποκοπή και δαιμονοποίηση του προσώπου, καθώς, όποιον όφι (έρποντα ενδοκοσμικό, κοσμοκράτορα πρώτο αποστάτη εωσφόρο ή όρθιο επί της ράβδου του Μωσέως κρεμασθέντα, υπερκόσμιο και Σωτήρα…) ακολουθούμε ομοία όψι θα λάβουμε.  (ΦΩΣ - ΟΦΙΣ - ΟΨΙΣ και ΕΡΩΣ....).

Οι εκ Θεού λόγοι, βοηθούν το πέρασμα από το προσωπείο και δερμάτινους χιτώνες (άκαρπη συκή) στο χαριτωμένο πρόσωπο. Από τα κατοπτρικά είδωλα στην ουσία. Κι όλα αυτά, μόνο μέσω γέννησης εν ημίν του θεόσδοτου πνεύματος της μετανοίας. Στο, τύπος και τόπος XC (με αφορμή το γενέθλιον της μετανοίας) φαίνεται που οδηγούν οι δια μετανοίας λόγοι και οι ομοιάζοντες που χρησιμοποιεί ο αντίδικος (πχ κλήδονες…). 

Έχει αποδειχθεί από υπερυπολογιστή της ΝΑΣΑ η ακρίβεια της Αγίας Γραφής, όταν στην ροή του χρόνου αυτό το μηχάνημα εντόπισε απόκλιση, που αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Έμεινε ‘’καρφιτσωμένος’’ ο ήλιος μεσουρανώντας για αρκετές ώρες αλλά και εστράφη προς τα οπίσω (από την φυσική του κίνηση) για κάποια λεπτά. (Αναφέρονται λεπτομέρειες στον δεσμό).

Μεταξύ νοερών δυνάμεων και κάτω σαρκικών, μεταξύ νου και χου παρεμβάλλεται νέφος και χνους που κάνει δυσδιάκριτα τα άνω.

Παρόλα αυτά στον συναξαριστή, φάνηκε να διαλύεται αυτό το σκοτίζον νέφος για κάποιον λόγο και οι αστρολόγοι, είπαν αλήθεια για τον αγ.Ιωάσαφ... 

Αλήθεια που συνοδευόταν από συμβουλές για να πλανήσουν.

Μέσα στον σκοτισμό και κακία τους, ομολόγησαν άθελα φυσικά, τι τους νικά, δλδ τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να περάσει ο άνθρωπος από την μία όψη στην άλλη…  

Σωφροσύνη και άσκηση ... (ανάληψη ευθυνών) η επιστροφή και κατάκτησις του απωλεσθέντος παραδείσου... Η ΟΔΟΣ [με μυστικά και μυστηριακά (ιδίως) εφόδια της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ...] αφού, από μη σώφρωνα απόφαση, μη άσκηση εγκρατείας (ΜΗ ΦΑΤΕ) εκπέσαμε αδιακριτα εξ αυτού... τα δε όρια του παραδείσου ως ποταμοί τίγρης και ευφράτης, οι άγιοι τα νοούν ως διάκριση και εγκράτεια… 

---

* Οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας (φυσικό σώμα και Ουσία της Κιβωτού)

** από Κάθετο ΠνευματικόΚύκλο (οδοιπορικό της σοφίας του ανθρώπου)

---

σύνολο συγγραφικού έργου (εντύπως) 

ψηφιακά για ανάκτηση, φυλλομέτρηση, εδώ

και από τη νύχτα στην ολόλαμπρη ημέρα... σχόλια πάνω στο ελληνικό σύμβολο αρμονίας (του ΤΑΟ) ανήμερα του Αηγιαννιού...

Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης… (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

διάκριση μεταξύ φυσικού φωτισμού και υπερφυσικού