(ορθή) πίστη και στεναχώριες (αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας.

Μία από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες.

Όσο το παιδί γνωρίζει πως υπάρχει ο πατέρας, που φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι.

Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.
Όσο περισσότερο ο άνθρωπος προσπαθεί μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις να «ξεφορτώσει» τις στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στα δίχτυα τους.

Η χαρά σβήνει, τα μαλλιά ασπρίζουν, το σώμα «εξατμίζεται», ο θυμός μαζεύεται, μέχρι που ο άνθρωπος καταλήγει σαν μία τσάντα ξηρού δέρματος γεμάτη θυμό, σκυμμένη πάνω από τον τάφο.

Για ποιο λόγο έχετε τόσες στεναχώριες;

Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει ο Σωτήρας στην ανθρωπότητα που είναι

ταραγμένη και διαμελισμένη σε κομμάτια από τις πολλές στεναχώριες.

Ποιος από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημα του; (Ματθ. 6, 27).

Για ποιο λόγο έχετε τόσες στεναχώριες; Ενδέχεται αύριο το πρωί ο ήλιος να μην ανατείλει;

Εκείνος που φροντίζει να ανατείλει αύριο το πρωί ο ήλιος στη συγκεκριμένη ώρα και στο συγκεκριμένο δευτερόλεπτο, θα φροντίσει όλες τις δικές σας μικρές στεναχώριες.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

---

ανθρωπότητα ταραγμένη και διαμελισμένη σε κομμάτια.... έπεσε ο πήλινος άνθρωπος (ΑΔΑΜ) από ψηλά και έσπασε σε χίλια δυο κομμάτια (όπως ''παριστάνεται'' το Μ.Σάββατο πρωί με τις στάμνες γεμάτο νερό στην κέρκυρα... εκεί στους πόδας του όρους Παντοκράτορος. 

και από την χ+αρά εκπέσαμε στην αρά (κατάρα και ταραχή). Αμήν δι ευχών και ενεργείας Της γλυκυτάτης Θεοτόκου δι ης η χαρά εκλάμψει δι ης η αρά εκλείψει, (Η Μόνη που μπορεί να φέρει Τον Χ στην ζωή μας ως καλό εμβόλιο στην αρά και ασθένειά μας) να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, να γεμίσουμε στο τεθεραπευμένο από την μόνη ιατρεύουσα ορθόδοξη Εκκλησία, δοχείο μας, τον δόλια κλαπέντα αγιασμό (άνω ύδατα) ευχόμενοι ο καλός Θεός να μας προσθέτει την σώζουσα πίστη (και εμπιστοσύνη Στον Πατέρα) και αφορμάς μετανοίας....

 

αμήν δι ευχών και ενεργείας ''σήμερα'' της αποδόσεως της εορτής των Θεοφανείων. Το επί του πρακτέου ζητούμενο στην ζωή μας....  

...αγιασμός, ρανίδα ρανίδα, πληρούμενο το δοχείο (με το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν) που θα επιστρέψει τον άνθρωπο στο όρος που ήταν... Στον Παντοκράτορα. Κι αν αυτή η μετάβαση είναι ευθέως και καθέτως, άφησε ίχνος επί γης, αφού δεν είναι μόνο ο σκοπός άγιος, αλλά και ο δρόμος για τον σκοπό (κι αυτός άγιος). Σπυρί σπυρί από τον πόδα του αγ.Σπυρίδωνα και κέρκυρα και επτάνησα στην πληρότητα της μυστικής ημέρας και αποκαλύψεως στα δωδεκάνησα και πάτμο. ελικοειδώς (9).... όπως ιχνηλατήθηκε και καταγράφηκε η ευλογημένη πορεία μαζί με την νυχτερινή και ορθρινή  προετοιμασία καθαρότητος (το μόνο προαπαιτούμενο για φώτιση), από κύπρο έως πάτμο στο : ... άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων…

Προσεγγίζοντας το Φως των Θεοφανείων

Εκεί και τότε, μετά Του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, η αναφαίρετος χαρά….

---

…αφού διέλθουμε ΟΛΟΙ τους κλυδωνισμούς και πειρασμούς της στεναχωρίας των κάτω υδάτων, που προκαλεί η έλλειψη ΑΠΟΛΥΤΗΣ πίστης, (μικρούς ή μεγάλους αναλόγως της ανάθεσης εμπιστοσύνης σε Αυτόν ή εαυτόν….).

Η επί γης σπείρα (9) (εκτύπωμα ανοδικής ανέλιξης) που διαγράφεται επί γης ως ίχνος,  από Κύπρο έως Κέρκυρα (δια της Κωνπόλεως* όπως προετοιμαστικά είναι η νύκτα και ο όρθρος - ελικοειδής κίνηση Ησαΐα - ως κάθαρση) με επόμενο τον φωτισμό και αποκάλυψη (στόχος Π+ΑΤΜΟΣ) είναι μεγαλύτερη (από επτάνησα στα δωδεκάνησα) σε σχέση με την μικρότερη διαδρομή, αλλά ομόρροπη και ομόπνοη, με αυτήν που διέγραψε ο αγαπημένος μαθητής Του Κυρίου, Ιωάννης θεολόγος**, δια της θαλάσσης από έφεσο προς πάτμο, και του δικού του πειρασμού.   

---

* Κάθετος πνευματικός κύκλος (οδοιπορικό σοφίας του ανθρώπου)

από το σύνολο των εντύπως κυκλοφορούντων πονημάτων

** Ύστερα από την καταστροφήν της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. από τον Τίτον, έπεσε ο κλήρος ο Ιωάννης να έλθη στην Μικρά Ασία, που ήταν γεμάτη από είδωλα και ολόκληρη ήταν αφημένη στην ειδωλολατρική πλάνη.

Για το πράγμα αυτό λυπήθηκε ο Απόστολος και επειδή σαν άνθρωπος τον έπιασε αγωνία και δεν ήλπισε καθόλου στην ανίκητη δύναμη του Θεού, έπεσε κατά παραχώρησιν Θεού σε πειρασμό, ώστε να συγχωρεθη με τον πειρασμό το ανθρώπινο σφάλμα του. Διότι οι μεγάλοι και τέλειοι άνδρες στην αρετή πρέπει να φυλάγουν την ακρίβεια και στα μικρότερα πράγματα. Προλέγει λοιπόν ο Ιωάννης στον μαθητή του Πρόχορον την τρικυμία και το ναυάγιο που επρόκειτο να  υποστούν και ότι μόνον ο Ιωάννης επρόκειτο να πειρασθή στην θάλασσα για σαράντα ημέρες. (πηγή)