Έμπνευση, λογική και Λόγος

(επί του πρακτέου η βάπτισις προς αγιασμό και φωτισμό κι η σχέση μας με τα στοιχεία του κόσμου) 

Βλέποντας ένα ‘’άρτιο’’ (με όλα τα βιολογικά όργανα) νεκρό σώμα να μην κινείται, όλοι μας (ένθεοι και άθεοι) καταλαβαίνουμε ότι ‘’χάθηκε’’ η ενέργεια που το υποκινούσε / χρησιμοποιούσε ως όχημα και οίκο.

Δεν έχει σημασία το πώς βαφτίζει το ζωοποιούν πνεύμα ως ψυχή ή ενέργεια το ζωοδοτούμενο σώμα, η κάθε μερίδα ανθρώπων κατά την θεώρησή τους, αλλά το σίγουρο είναι πως πλέον, μετά τον βιολογικό θάνατο, φαίνεται πως δεν εμπνέεται πλέον από ζωή και γιαυτό ακινητεί, σαν ένα σύννεφο (που φαίνεται λόγω πυκνότητος) που δεν το φυσά πλέον ο αέρας (που ΔΕΝ φαίνεται) για να το μετακινήσει, σε όποια κατεύθυνση αυτός θέλει. Φυσικά κι η διαφορά θεωριών είναι το μετά, αλλά δεν είναι επί του παρόντος θέμα προς ανάλυση ή τριβή.

Μιας και μιλήσαμε για τον ‘’αέρα’’ που κινεί, όλοι γνωρίζουμε ότι είναι ένα από τα στοιχεία της φύσης. Ο απόστολος Παύλος μας γνωρίζει σχετικά, για το σύνολο των στοιχείων: … Δ´\ΛΕΓΩ δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν,

οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· (Γαλ.δ’)

Και τα στοιχεία του κόσμου (ορατού και αοράτου), όντως δομικά κατά τους σοφούς έλληνες, αλλά όχι από μόνα τους και αποκομμένα αλλά συντιθέμενα μεταξύ τους χιαστί, (δια του Χ), εξαρτώμενα από την κορυφή και Ποιητή τους

είναι ο ΑΗΡ και το ΠΥΡ (που χωρίς σύνθεση, αν δεν υπάρχει αήρ, η φωτιά σβήνει) … η ΓΗ και το ΥΔΩΡ (κι αν κι αυτά ΔΕΝ ενωθούν, το ύδωρ εξ ουρανού θα κατήρχετο χωρίς σταματημό). Στο σύνολό τους αυτό το δεύτερο ζεύγος μας

δίνει λάσπη το δε άλλο ζεύγος (εξωτερικό) μαζί με τον εμπεριεχόμενο ΑΙΘΕΡΑ, μας θυμίζει την θεία πνοή που είναι και ΠΥΡ (πυρ τυγχάνει ο Θεός) και ΑΗΡ (ως ορθόδοξη πίστη) απάρτιο της δοθείσης πεμπτουσίας στον άνθρωπο. Ψυχή ζώσα.

Δαιμονικό στην κυριολεξία και ουσία, σημαίνει αποκομμένο. Η αναφορά ότι είμαστε δεδουλωμένοι στα (αποκομμένα) στοιχεία του κόσμου, σηματοδοτεί την πνευματική νηπιότητα και υποδούλωσή μας στα δαιμόνια, όσο οι εικόνες παραμένουν στον προβολικό χώρο, γη, σαν σε τοιχεία του μύθου του σπηλαίου του Πλάτωνα και δεν καταφέραμε δια Του εμπνέοντος Φωτός, να τις ανάγουμε στο καθ’ωμοίωση.

Κι Ο Κύριος ως Φως (και Οδός και Αλήθεια και Ζωή), είναι συγχρόνως και γη (Θεία μερίδα στην  Θεία Κοινωνία) και αήρ ως ορθόδοξη πίστη (μόνη σώζουσα) και ύδωρ ως λάλον ύδωρ και πυρ ως θεότητα, που συνοδοιπορεί με τον κάθε ενιαίο άνθρωπο (ψυχή τε και σώματι) προς την ανάσταση, προσφέρων Ο Τροφεύς τον εαυτό Του ως τροφή (5 άρτοι και 2 ιχθείς) προτυπουμένης αυτής ως μάννα στην ΠΔ, που κάλυπτε του καθενός την ανάγκη, μοναδικά,  προσωποποιημένα και ανεπανάληπτα, όπως είναι και το κάθε πρόσωπο για τον Θεό.

Κι η ανάσταση είναι ευθεία προς τα πάνω (όπως προτυπώθηκε στην Βάπτιση με το ευθέως ανέβη εκ των υδάτων), όπως κι η ‘’κάθοδος’’ του Αγίου Πνεύματος για να μας αγιάσει, είναι κι αυτή ευθέως κάθετη, προσκαλώντας όλους εμάς να ‘’μαζευτούμε’’ στον πόδα και Σταυρό για να αρχίζει η θεία οικονομία και έργο ανάστασης.

Ζητώντας με το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν… και, το καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου… αρχίζει η θεία εργασία εν ημίν, από σπόρο έως την τελειότητα, όντας (κατά τον αγ.Μάξιμο ομολογητή) όχι μόνο ο σκοπός αλλά και ο δρόμος για τον σκοπό, άγιος.  

Εντοπίζεται και το πρόβλημα της δουλείας υπό των στοιχείων και η λύση της πραγματικής ελευθερίας, μέσα στον κόσμο (από τώρα και στους αιώνες), με το κατά πόσο βιώνουμε το στώμεν καλώς του αρχαγγέλου…

Με το στώμεν καλώς, όπου ήταν κάθε ομάδα δαιμόνων (και από τα 10 τάγματα) εκεί και δεσμεύτηκε, λειτουργών δεσμευτικά και ανασταλτικά της ελευθερίας μας, έχοντας αυτό ως κύριο έργο. Την παρεμπόδιση επιστροφής μας και ένωσης διαβάλλοντες, ως διαβολείς.

Έμειναν στην γη οι χθόνιοι, στον αέρα τα τελώνια, στο πυρ ανάλογα πονηρά πνεύματα και στο ύδωρ ο δράκων ο εμπαίζων….

Καλούμαστε να ‘’ελευθερώσουμε’’ δια Του Ελευθερωτή Κυρίου  την φύση μας ολάκερη. Να την συνανυψώσουμε και αγιάσουμε. Την γη, δια της γης Του (βρώσις Τιμίου Σώματος) και Θείας Κοινωνίας. Το ύδωρ δια της καταπατήσεως των αοράτων δρακόντων (που συνθλάττει για μας τας κάρας) δια Του ΕΝΟΣ Βαπτίσματος (ΕΝ βάπτισμα, εκ των εχόντων αποστολική διαδοχή ιερέων, ορθοδόξων) συνθαπτόμενοι για να συναναστηθούμε και του καθημερινού βαπτίσματος ροής δακρύων ή μαρτυρίου, τον αέρα δια της ορθής πίστεως (ορθοδοξίας και ορθοπραξίας) ώστε τα τελώνια να μην μας παρεμποδίσουν την διέλευση (να πληρώσουμε από τώρα τα ‘’διόδια’’) όταν έλθει εκείνη η ώρα της εκδημίας μας κατά το πρότυπο (Χριστό) …ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν· (Ιωαν.ιδ’30) ανελκόμενοι και λυτρούμενοι εκ της θείας χειρός (14, ιδ’ και με το βάπτισμα δια πυρός και ύδατος – 30 - ). Το πυρ και άστοχο θυμό μας, δια του θείου πυρός (Θεία κοινωνία, που πυρ τυγχάνει). Ώστε συνολικά, (με κορωνίδα την πεμπτουσία μας/αιθέρα, μέσω της ψυχικής αγνότητας για να αναπαύεται η χάρις) να ανεβαίνουμε ευθέως εν πνεύματι και ελικοειδώς (9) στο σύνολο της φύσης, όπως οι άγιοι αναφέρουν πως…:  Ἡ αἰωνιότητα ὅπως καὶ ἡ ἱστορία δὲν εἶναι ἕνας κύκλος ἀλλὰ μία πορεία πρὸς τὰ πάνω. Δὲν εἶναι ἕνα γεωμετρικὸ σημεῖο ἀλλὰ μία ἑλικοειδὴς ἄνοδος*.      

Σε πράξη και θεωρία. Διττά, αδελφικά (ΜΑΡΘΑ+ΜΑΡΙΑ**) με φιλοθεΐα (κάθετο τμήμα σταυρού και ακινησία – κυκλική κίνηση νοός) και φιλανθρωπία (οριζόντιο τμήμα σταυρού) κίνηση και διακονία – ευθεία κίνηση νοός - .

Μόνο έτσι κι η έμπνευση θάναι απαλλαγμένη από το κακό πνεύμα κι η λογική θάναι Του Λόγου (λογικό και υπέρλογο) vs το παράλογο με την ‘’λογική’’ του, αφού ο όλος χρόνος (κύκλος και ενιαυτός) ελίξεις ‘’στηρίζονται’’ στα τέσσερα σημεία ισημερίες αντιδιαμετρικά αντίθετα (συντιθέμενα όμως) επί το αυτό. Ίχνη ελκτικά (όχι τυχαία φυσικά, δύο γεννέσια 24 Ιουν – 25 Δεκ και αυτών οι συλλήψεις, 25 Μαρ – 23 Σεπ. Κυρίου και προδρόμου, σχηματίζοντας το καθένα αφ’εαυτού από συλλήψεως έως γεννήσεως ένα 9άρι… δλδ την ανελικτική σπείρα…. αναμένοντας την δική μας καλή προαίρεση - μόνη δική μας - που θα μας ανορθώσει [ σχηματικά 9, κεφαλή άνω – και σπονδυλική στήλη, όπως τρεις όρθιοι άνδρες 999*** σε συνάφεια με την αντίθετη θέση του μάλχου (δεξί ωτίον 6) και εμβρύου μέσα στον κόσμο] οπότε αρχίζει ο ορθός προσανατολισμός και κίνηση. Την ΜΕΤΑΝΟΙΑ αφού κι Ο Κύριος ως Δρόμος και ο Ιωάννης ως πρόδρομος έτσι αρχίζουν το ευαγγέλιο και δια ακριβούς φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας εγγίζεται και οικειούται ο Θεός και Ο Άνθρωπος (Θεάνθρωπος Λόγος) μεταγγίζοντας κατά την δεκτικότητά μας (καθαρότητα καρδίας) το δικό Του πνεύμα (ως έμπνευση) και τον δικό Του λόγο (ως λογική).

Δι αυτών των τεσσάρων ‘’ακραίων’’ σημείων που συνθέτουν σταυρό (χ) έλκονται όλα τα στοιχεία της φύσης και φύσης μας (επί του πρακτέου), ώστε με προαίρεση και χάρι η σάρκα να πνευματικοποιείται (κι όχι αντίθετα) ώστε να φτάσουμε ως μικροί σταυροφόροι****, σε όρος υψηλό (όπως έχει εκ-τυπωθεί ιχνηλατίσιμα, ως Σινά με τις δύο κορυφούλες και ως Θαβώρ, αμήν εντός προς την ποθούμενη  θεοπτίαν και έλλαμψιν). Την κορυφή πηγή, Α και Ω, , αναγνωρίζοντες και ομολογούντες ότι η όλη ανοδική σταυρική πορεία είναι ...ὁ δὲ αὐτός ἐστι Θεός, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν (Α’ Κορ.ιβ’6).
 

Αυτώ η δόξα, η τιμή, η ευχαριστία και η προσκύνησις τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι νυν και αεί και στους απεράντους αιώνας αμήν…    

---

* Τὸ ἀληθινὸ θαῦμα (λόγοι αγίων για ελευθερία, ευχαριστία, κοινωνία και ωρίμανση μέσα στο μυστήριο ανθρώπινο πρόσωπο)

** για να μην επαναλαμβάνω εδώ τα σχήματα της ανόδου και εξόδου μας εκ των κάτω υδάτων που σηματοδοτεί τον αγιασμό προς φωτισμό, καταγράφονται στο η Μάρθα και η Μαρία, (παρούσες και δι αυτών όλοι μας) στο μυστήριον της Βαπτίσεως… για όποιον θέλει να τα ξαναδεί…

*** ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...

*** επί του πρακτέου ο ‘’σταυροφόρος’’ ακολουθεί τον ανοδικό σταυρικό δρόμο Του Κυρίου και Αρχηγού και τελειωτού της πίστεως, καθ’ ημέραν, κατά το… εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ᾿ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι. (Λουκ.θ’23) χαίρει (πνευματικώ τω τρόπω) αντιμετωπίζει(1) και μη γογγύζοντας ή θυμώνοντας (αστόχως με τον αμαρτωλό και αίρεση αντί της αμαρτίας και αιρέσεως... δλδ των υποκινούντων τον συνάνθρωπο, πνευμάτων/δαιμονίων) αφομοιώνει ωσάν με μεταβολισμό (φυσικοπνευματικό, κι αυτόν στον τύπο του σταυρού) τα ωφέλιμα προς την ελικοειδή ανάβασή του, απορρίπτοντας τα ψυχοβλαβή. 

Η δε ολοέν και πνευματικοποίηση και διαφάνεια, έχει εφόδια μυστικά και μυστηριακά, και όπλα, όπως λέει ο αγ.Ευθύμιος, μελέτη, προσευχή και διάκριση, ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ, που έχει πρακτικά 4 άκρα. Την προσευχή (κορωνίδα) κεφαλή, την νηστεία (κοιλία βάση) την ακρόαση και τήρηση από δεξιά έως αριστερά, και από εξωτερική ακρόαση και τήρηση μέχρι το εσώτερο μυστικό βάθος της καρδίας. Τότε και έτσι (αμήν ολοέν και εκτυπώτερον) μυστικά συντονιζόμαστε ως οίκος και όχημα με την Θεοτόκο, εσωκλειόμαστε, προστατευόμαστε, φωτιζόμαστε από τον χρυσοπλοκώτατο πύργο και δωδεκάτειχη πόλι (Τριαδικός Θεός ως επεσκίασις και ενέργεια εν ημίν 3 Χ 4 σημεία και άκρα του σταυρού, βιωματικά)....  

(1) αντιμετωπίζει με υπομονή και συγ-χωρετικότητα τον άνθρωπο (συγχωρέσωμεν ίνα συγχωρεθούμε), καθώς γνωρίζει (αμήν να του δίδεται από Τον Κύριο διάκριση πνευμάτων) ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι εμπνεόμενοι από το Καλό και αγαθό κι Ο Κύριος για κάποιον λόγο επιτρέπει την προσέγγιση του συνανθρώπου σε μας ΚΑΙ από τις 4 πνευματικές διευθύνσεις (άνω κάτω δεξιά αριστερά, κατά την πνευματική τους κατάσταση) κι αυτός είναι ο λόγος που το ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου αναγινώσκεται τετράκις.

Κι ΑΝ ΚΑΤΑΝΟΕΙ και συμ-παθεί, δια σταυρού καθ'ημέραν, ολοέν και ανυψώνεται. Και ανυψούμενος ζει μυστήρια, κατανοεί τον άλλον ''πηλό'' (και πάλι δια σταυρού) του δίνονται οι προϋποθέσεις να σώσει τον αστοχούντα (αμαρτάνοντα και ανομούντα) συνδούλο του (αντί να τον τύπτει) και να σωθεί κι αυτός ο ίδιος, χάριτι και ουκ εξ έργων .... [Κατά τον αγ.Πορφύριο: ....- Να μην καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε.

«Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί· με την κατανόηση και τη βοήθεια θα σωθεί. Τον αμαρτωλό πρέπει να τον αντικρίζουμε με αγάπη και με σεβασμό στην ελευθερία του. Όταν ένα οικογενειακό μας πρόσωπο ρίχνει ένα βάζο από το τραπέζι και το σπάει συνήθως οργιζόμαστε. Αν εκείνη τη στιγμή, την κρίσιμη, με μια κίνηση ψυχικής ανύψωσής μας, δείξουμε κατανόηση και δικαιολογήσουμε τη ζημιά, κερδίσαμε τη ψυχή μας και τη ψυχή του αδελφού μας. Κι αυτή είναι όλη η πνευματική ζωή μας: μια κίνηση ανύψωσής μας, μέσα στις δοκιμασίες των θλίψεων, από την αγανάκτηση του εγωισμού στην κατανόηση της αγάπης».

- Δεν είναι όλοι παλιάνθρωποι, που κάνουν εγκλήματα.

« Δεν είναι, βρέ, όλοι φονιάδες, ούτε όλοι παλιάνθρωποι που κάνουν εγκλήματα, αλλ’ είναι ατείχιστοι, δεν αγωνίζονται, δεν εξομολογούνται, δεν μεταλαμβάνουν, δεν προσεύχονται, δεν προσπαθούν. Κι είναι καλές ψυχές, αλλά μένουν έτσι, ξέφραγα αμπέλια, όπως λέει η λαϊκή έκφραση. Και τους πιάνει και τους σηκώνει το κακό. Και τους βάνει να κάνουνε φόνο και να κάνουν τόσα και μετά, μετά από λίγο μετανοιώνουνε, στενοχωριούνται, υποφέρουνε, νιώθουν σαν να’ ναι στην κόλαση». ].    

---

Προσεγγίζοντας το Φως των Θεοφανείων

...ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας, ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης, 15 ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός, 16 ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας κατ' ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ. (Εφεσ.δ')

τι να πρωτοσημειώσουμε με έντονα γράμματα…. Μόνο αμήν να εγγράψει τους θείους λόγους Του στις καρδιές μας και να ελλάμψει το Φως της θεογνωσίας Του στην ζωή μας…   

---

Κι επειδή η ανάβασις από τη γη την κατέναντι και αράς (χώρα εξορίας κάιν – Γεν.δ’16), στην γη όπου πατούν πόδες πραέων και χ+αράς, είναι θέμα επιστροφής, μεταμόρφωσης, χάριτος και παιδείας (ξένης του κόσμου τούτου) , οι άριστοι παιδαγωγοί τρεις ιεράρχες όταν εορτάζουν (30/1), τους μνημονεύουμε με το παρακάτω σχετικό, με τις δύο όψεις (ορατή και αόρατη, χοϊκή και πνευματική), των ‘’στοιχείων’’ , δίστιχο :

Ὁμοῦ δίκαιον τρεῖς σέβειν Ἑωσφόρους,
Φῶς τρισσολαμπὲς πηγάσαντες ἐν βίῳ.
Κοινὸν τὸν ὕμνον προσφέρειν πάντας θέμις,
Τοῖς ἐκχέασι πᾶσι κοινὴν τὴν χάριν.
Ἔαρ χελιδὼν οὐ καθίστησι μία·
Αἱ τρεῖς ἀηδόνες δὲ τῶν ψυχῶν ἔαρ.
Τὴν μὲν νοητὴν ἡ Τριὰς λάμπει κτίσιν,
Τριάς γε μὴν αὕτη δὲ τὴν ὁρωμένην.
Ἀπώλεσαν μὲν οἱ πάλαι Θεοῦ σέβας,
Ἐξ Ἡλίου τε καὶ Σελήνης ἀφρόνως·
Κὰλλoς γὰρ αὐτῶν θαυμάσαντες καὶ τάχος,
Ὥσπερ θεοῖς προσῆγον οὐκ ὀρθῶς σέβας.
Ἐκ τῶν τριῶν τούτων δὲ φωστήρων πάλιν,
Ἡμεῖς ἀνηνέχθημεν εἰς Θεοῦ σέβας,
Κάλλει βίου γάρ, τῇ τε πειθοῖ τῶν λόγων,
Πείθουσι πάντας τὸν μόνον Κτίστην σέβειν.
Κτίσιν συνιστᾷ τὴν δὲ τὴν ὁρωμένην,
Τὸ Πῦρ, Ἀήρ, Ὕδωρ τε, καὶ Γῆς ἡ φύσις.
Οἱ δ᾿ αὖ συνιστῶντές τε κόσμον τὸν μέγαν,
Τὴν πρὸς Θεόν τε Πίστιν, ὡς ἄλλην κτίσιν
Στοιχειακῆς φέρουσι Τριάδος τύπον.
Μέλει γὰρ αὐτοῖς οὐδενὸς τῶν γηΐνων,
Καὶ γήϊνον νοῦν ἔσχον οὐδὲν ἐν λόγοις.
Ὁ Γρηγόριος γὰρ πῦρ πνέει νοῦς τὸν λόγον,
Πρὸς ὕψος αὖ πείθοντα πάντα ἐκτρέχειν.
Τοῖς λιποθυμήσασι δ᾿ ἐκ παθῶν πάλιν,
Ἀναπνοὴ τις οἱ Βασιλείου λόγοι.
Μιμούμενος δὲ τὴν ῥοὴν τῶν ὑδάτων,
Ὁ καρδίαν τε καὶ στόμα χρυσοῦς μόνος,
Τοὺς ἐκτακέντας ἐκ παθῶν ἀναψύχει.
Οὕτω πρὸς ὕψος τὴν βροτῶν πᾶσαν φύσιν,
Ἐκ τῆς χθονὸς φέρουσι τοῖς τούτων λόγοις.
Λάμψεν ἑνὶ τριακοστῇ χρυσοτρισήλιος αἴγλη.

Οι τοις άστροις λατρεύοντες … υπό αστέρος εδιδάσκοντο Σε προσκυνείν και Σε λατρεύειν…

Πυρ πνέει νους τον λόγον ο αγ. Γρηγόριος

Αναπνοή οι λόγοι του αγ. Βασιλείου

Μιμούμενος δε την ροήν των υδάτων ο καρδίαν και στόμα χρυσούς μόνος, τους εκτακέντες εκ παθών αναψύχει, ανάγοντας ημάς εκ της χθονός και των ορωμένων στοιχείων (και δουλεία) στην τρισήλιον θεότητα και έλλαμψιν και ελευθερία… αμήν δι ευχών και ενεργεία!!

ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία