Υπέροχη η Δημιουργία... ασύλληπτη η
ομορφιά, η τάξη, η αρμονία και σίγουρα ο Δημιουργός δεν προήλθε από μέσα (ενδοκοσμικά).
Ήλθε όμως μέσα, (τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος) αλλά δεν γνωρίστηκε /
γνωρίζεται από όλους.
Όταν ο άνθρωπος προσανατολίζεται προν τον φυσικό ήλιο και τα άστρα... (εξωστρεφώς)
προσθέτει στο νου του, αστρικό χλωμό, σπειροειδές φως (ενσυνείδητη ή ασυνείδητη
τύπωση του ανκχ επάνω του). Η διάνοιά του εγκλωβίζεται στον κόσμο και γίνεται
δούλος αυτού. Προσανατολιζόμενος όμως δια της ερήμου στους Αγίους Τόπους,
πολλαπλασιάζει σιγά σιγά και κατά τάξη και ετοιμότητα, το φυσικό και εξ αυτού
δια της νήψεως, το Υπερφυσικό πνευματικό ΦΩΣ. Ο νους απελευθερώνεται εκ της
δουλείας της Αιγύπτου και όχι συμπτωματικά, Ισραήλ σημαίνει νους ορώμενος τω Θεώ.
Εξωστρεφώς, η μελέτη εξαντλείται στο περιβάλλον σύμπαν όπου κέντρο είναι
ο άνθρωπος. Αυτό, ίσως χωρίς να το καταλαβαίνει ο ‘’ερευνητής’’ τον κάνει
εγωιστή, προσθέτοντας σκιές. Αν όμως ευστοχήσει προς τα μέσα δια της νήψεως
αντί για ανακάλυψη ιχνών μεγαλείου αρχίζει η ανάλογη αποκάλυψη ευθέως μεγαλείου
και θησαυρού. Από έμμεσου δια του δημιουργήματος, άμεσα εκ Του Δημιουργού.
Όπως ένα παιδί, βλέπεται από τον πατέρα του, αν εξέλθει από την μήτρα
της