Ύμνος στον Άγιο Σπυρίδωνα τον Θαυματουργό, Επίσκοπο Τριμυθούντος.

Άστρο της Κύπρου και λύχνε φωτοφόρε της Εκκλησίας!

Άγιε Σπυρίδων, υπέρμαχε της Πίστεως, ήσουν σαν παιδί απλός, αθώος σαν παιδί!

Με την απλότητά του ο Άγιος λάμπει στον κόσμο. Τί χρειάζονται τα πολλά λόγια, όταν λέει κανείς την αλήθεια; Απολύτως απλή είναι η αλήθεια του Θεού: Ένας είναι ο Δημιουργός, Ένας Τριαδικός Θεός, Είς εν Τριάδι Αγία: ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα.

Ο Υιός κατήλθε στην αμαρτωλή γη. Εσαρκώθη εκ της Αγνής Παρθένου και Θεοτόκου, ίνα σώση τον άνθρωπο, ως μόνος Φιλάνθρωπος.

Επιτέλεσε αναρίθμητα θαύματα, διότι Αυτός είναι ο Παντοδύναμος. Καινήν εντολήν έδωσε στο ανθρώπινο γένος, την εντολή της αγάπης και την εντολή της πίστεως.

Δεδοξασμένος τώρα ο Κύριος της δόξης, καθήμενος επί νεφελών εν ουρανοίς και

ορισμός ψυχής (κατά τους αγίους πατέρες)

Δυστυχῶς πολλοί ἐκπαιδευτικοί, ὅλων τῶν βαθμίδων, ψυχίατροι καί ἄλλων εἰδικοτήτων, ψυχολόγοι, καί ἁπλοί Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας ἀγνοοῦν βασικά θέματα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας, ψάχνοντας βρῆκα τόν ὁρισμό τῆς ψυχῆς, ὑπάρχουν καί ἄλλοι Ἅγιοι Πατέρες πού ἀναφέρονται στό θέμα τῆς ψυχῆς, θέλει ὅμως κοπιώδη ἔρευνα. Ὑπάρχουν καί ἄρθρα καταγεγραμμένα ἀλλά θέλει πολύ μεγάλη προσευχή γιατί γράφονται ἀπό αἱρετικούς ἤ γνωρίζουν ἐλάχιστα πράγματα ἀπό την Ὀρθόδοξη Παράδοση. Γι’ αὐτό συγνώμην, δεν ἔχω σκοπό νά θίξω κανέναν. Ἐάν κάποιος ζητᾶ περισσότερα γιά τήν ψυχή, νά ἐρευνήσει στίς ἑρμηνεῖες τῶν κειμένων τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης δίνοντας τον ορισμό τής ψυχής λέει ότι είναι ουσία κτιστή, ζώσα, νοερά, μεταδίδουσα στο οργανικό και αισθητικό σώμα ζωτική δύναμη και αντιληπτική τών αισθητών, έως ότου βέβαια παραμένει το σώμα στην ζωή. Η ψυχή εισάγει ζωτική δύναμη στον σωματικό οργανισμό για την ενέργεια τών αισθήσεων. (Γρηγ. Νύσσης έργα, 1 ΕΠΕ, σελ. 228, 250) Αυτό σημαίνει ότι το σώμα κινείται από τη δύναμη και την ενέργεια τής ψυχής. Έτσι, η ψυχή είναι

θαύμα αγίου Νικολάου

Αυτό τό διηγήθηκαν Χιὼτες ναυτικοί στόν τότε Ἐπίσκοπο Χίου Παντελεήμονα. Πρέπει νά συνέβη κατά τή δεκαετία 1945 – 1955.

"Σέ κάποιο ἀπό τά ὑπερπόντια ταξίδια πού ἔκαναν οἱ ἐν λόγω ναυτικοί, συνάντησαν τρικυμία καί τό πλοῖο τους ναυάγησε, χτυπῶντας σέ μιά ξέρα.

Ἀπ᾿τό πλήρωμα ἔφυγαν γιά τόν Οὐρανό μερικοί ναυτικοί , καί τούς ὑπόλοιπους τούς περισυνέλεξαν ζωντανούς ἀπό ἕνα ξερονῆσι.

Οἱ ἐπιζήσαντες ναυτικοί -μαζί κι ὁ καπετάνιος τοῦ καραβιοῦ- εἶπαν στον Επίσκοπο τά ἑξῆς:

-“Λίγο πρίν πέσει τό καράβι στήν ξέρα,ήμασταν βυθισμένοι σέ μιά λευκή ὀμίχλη, καί βρισκόμασταν σ᾿ αὐτη τήν τραγική θέση..

Τότε μιά γλυκειά γαλήνη, παράξενη γιά τέτοια ὥρα, στάλαξε στίς ψυχές μας.

Γιά μιά στιγμή βλέπουμε νά ἐμφανίζεται μέσα ἀπ᾿τήν ὁμίχλη ἕνας ἐπιβλητικός ἀσπρογένειος Ἱεράρχης, ὁ ὁποῖος, κρατῶντας Ἅγιο Δισκοπότηρο πλησίασε τό πλήρωμα, καί ἄλλους τούς κοινωνοῦσε,

ἐνῶ ἄλλους τούς προσπερνοῦσε!

Ἄφωνοι εμείς κι ἀκίνητοι τόν παρακολουθούσαμε μέχρι που, σκεπάζοντας τά Τίμια Δῶρα, μ᾿ἕνα ἀέρινο περπάτημα ξαναχάθηκε μέσα στήν ὁμίχλη!