Περί υγείας και φωτισμού

(με αφορμή φυσική, κάποια ‘’ρεύματα’’ φυσιοθεραπείας και εκκλησιαστική, πνευματική, μιας και βαδίζουμε την β’νηστειών προς Κυριακή και αγ.Γρηγόριο Παλαμά)

Θα αδικούσαμε τους εαυτούς μας εάν εξαντλούσαμε την υγεία στο βιολογικό σώμα, (παρότι όταν ευχόμαστε εις υγείαν και γειάσου, δυστυχώς το κάτω σκέλος μονοδιάστατα εννοούμε) και επίσης, πάλι θα αστοχούσαμε, αν τον ‘’φωτισμό’’ τον εξαντλούσαμε κι αυτόν στα φυσικά.

Ευχόμαστε υγιώς, υγεία κατ’άμφω και φυσικά όταν ευχόμαστε καλή φώτιση* ευτυχώς δεν εννοούμε ΜΟΝΟ από ήλιο ή σελήνη ή αστέρες ή τεχνητά φώτα, αλλά ψυχής.

Όσο αποδεχόμαστε Φως ευθές και αντιδρούμε στο πλάνο και εκ διαχύσεως (έρπων) φως (και διαφωτισμό) στο μέτρο της διακρίσεως αυτών, αποκτούμε καλές προς τα άνω, αφορμές. Προσανατολισμό και κίνηση προς την όαση αντί του αντικατοπτρισμού της όασης. Προς το ΕΝΑ (1) κι όχι στο ΜΗΔΕΝ (0)  και μη όντα.

Ο καλός Θεός τα πάντα παρήγαγε εκ του μη όντος**

ΕΝΑ

ΕΙΝΑΙ

…και στο ΕΙΝΑΙ από το ΕΝΑ, πρόσθεσε 2 γιώτα (Ι). Είναι η υψίστη ελευθερία που μας δόθηκε, να ακολουθούμε ή την φυγόκεντρο (όπου δι αυτής σαν στάση ζωής μη τήρησης των εντολών, εκπέσαμε, όχι μόνο απέναντι, αλλά ακόμη πιο κάτω, στο κατέναντι, όπου υπερισχύει μέσα στο επιτρέπεται το κακό και οι σκιές) ή την κεντρομόλο (όπου δι αυτής σωζόμαστε).

Επί του πρακτέου η Κυριακή της Ορθοδοξίας ήτοι, περί αναστήλωσης των εικόνων

Κατά τον άγιο Μάξιμο ομολογητή, δεν είναι μόνο ο σκοπός άγιος, αλλά και ο δρόμος για τον σκοπό.

Συνοδοιπορών Ο Κύριος μεθ’ημών έως της συντελείας, συμπλέων και θεραπεύων ως Ιατρός ψυχών και σωμάτων εποπτεύει και ενεργεί δια των πνευματικών πατέρων μας, ως Πατήρ το κατ’εικόνα να τελειωθεί στο καθ’ωμοίωσιν.

..Τεκνία μου, ους πάλιν ώδίνω, άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν.

Η δισδιάστατος (ή χωροχρονικά περιορισμένη) εικών Χριστού που ενετυπώθη εντός του καθενός, ως σπόρος και εν δυνάμει, ΚΑΙ εμμέσως ως άνθρωποι [ο έχων του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος)] και άμεσα (μόνη δυναμικοποιηνένη) με την ορθόδοξη βάπτιση καθώς, 27 ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. (Γαλ.γ’27) είναι θέλημα Θεού και πρόνοια, να αναστηλωθεί, όπως ‘’σήμερα’’ οι εικόνες των αγίων. Να λάβει (κάθε εικόνα) σάρκα και οστά και να οικήσει εν τω παραδείσω, ως λόγοι δια και εν XC Λόγω.

αρχή εικονομαχίας... από λέοντα ίσαυρο γ' (κόνωνα)

από τον συναξαριστή...

Ο άγιος Ευφρόσυνος ο μάγειρος

Σε κάποιο κοινόβιο ήταν ένας αδελφός νέος στην ηλικία, στο όνομα Ευφρόσυνος, ο οποίος υπηρετούσε τους αδελφούς στο μαγειρείο και σχεδόν κανείς δεν τον πρόσεχε, γιατί έκρυβε τη λαμπρή αρετή του με το να είναι συνεχώς μέσα στις στάχτες και στη μουτζούρα.

Καθώς δηλαδή ήταν πάντοτε γεμάτος κάπνα και βρώμικος, όσοι αδελφοί ήταν αμελείς γελούσαν μαζί του και τον κορόιδευαν λούζοντάς τον συνεχώς με προσβολές και βρισιές και χλευασμούς, γιατί, πέρα από την ευτελή του ενδυμασία, έπαιρναν αφορμή και από την πραότητα, τησιωπή και την ανεξικακία του, για να τον μυκτηρίζουν χωρίς φόβο και να τον εξευτελίζουν, συχνά μάλιστα και να τον χτυπούν. Εκείνος όμως, ενώ τέτοια άκουγε και πάθαινε κάθε ώρα από πολλούς, υπέμενε με γενναιότητα, χωρίς ποτέ να αντιμιλήσει ή να κατηγορήσει κανέναν ή έστω να κατσουφιάσει για το ότι τον έβριζαν άδικα ή και τον χτυπούσαν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

«Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (Α' Ιωαν. ε' 5)

...Η κύρια νίκη της Εκκλησίας η οποία σήμερα προβάλλει μπροστά μας είναι η νίκη κατά της εικονομαχίας. Οι αγώνες και οι διαμάχες για τις εικόνες κράτησαν πάνω από διακόσια χρόνια. Οι εικονομάχοι ήταν οι εσωτερικοί εχθροί της Εκκλησίας οι οποίοι ήταν πάντοτε και οι πιο επικίνδυνοι επειδή πολλοί από αυτούς είχαν στα χέρια τους δύναμη κοσμική ή εξουσία εκκλησιαστική. Πολλοί ήταν βασιλείς ή πρίγκιπες, πολλοί αυλικοί ευνούχοι, δεινοί δολοπλόκοι και σύμβουλοι αυτοκρατορικοί. Οι τάξεις τους ενισχύθηκαν ιδιαίτερα από πολλούς ιερείς και μοναχούς, ακόμα και αιμοβόρους επισκόπους και επιβαλλόμενους πατριάρχες....

***
Ας είναι ευλογημένη τούτη η μέρα, αγαπητοί μου αδελφοί, γιατί μας υπενθυμίζει τις πολυάριθμες νίκες της ορθόδοξης πίστης. Ευλογημένοι ας είναι εκείνες οι άγιες ψυχές που εθέσπισαν τούτη τη μέρα για να μας θυμίζει τις πολυάριθμες νίκες της πίστης μας. Έτσι έγινε για το δικό μας καλό. Επειδή, ενθυμούμενοι τις νίκες, παίρνουμε θάρρος στους αγώνες που διεξάγουμε και σε κείνους που θα ακολουθήσουν.

Κυριακή Ορθοδοξίας - αγ.Ιουστίνος Πόποβιτς

(Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Μεγάλη Και Αγία Κυριακή. Κυριακή, Κατά Την Οποία Εορτάζεται Η Νίκη Της Ορθοδοξίας Εναντίον Κάθε Ψεύδους)

Σήμερα, ἀδελφοί καί ἀδελφές, εἶναι ἡ ἁγία Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μία ἀπό τίς πενήντα δύο Κυριακές τοῦ ἔτους πού ὀνομάζεται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Μεγάλη καί ἁγία Κυριακή. Κυριακή, κατά τήν ὁποία ἑορτάζεται ἡ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψεύδους, ἐναντίον κάθε ἀναλήθειας, ἐναντίον κάθε αἱρέσεως, ἐναντίον κάθε ψευδοθεοῦ· νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψευδοῦς διδασκαλίας, ἐναντίον κάθε ψευδοῦς φιλοσοφίας, ἐπιστήμης, πολιτισμοῦ, εἰκόνος. Ἁγία νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί αὐτό σημαίνει ἁγία νίκη τῆς Παναληθείας.

Ποιός ὅμως εἶναι ἡ Παναλήθεια σέ αὐτόν τόν κόσμο; Ποιός εἶναι ἡ Ἀλήθεια σέ αὐτόν τόν κόσμο; Αὐτός πού εἶπε γιά τόν ἑαυτό Του: Ἐγώ εἰμί ἡ ἀλήθεια! Ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὁ Θεός ἐν σαρκί. Νά, αὐτή εἶναι ἡ Ἀλήθεια στόν γήινο κόσμο μας, αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια γιά τόν ἄνθρωπο. «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί». Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἔλαβε σῶμα, ὥστε μέ τό σῶμα μας νά εἰπῇ σέ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους τί εἶναι ἀλήθεια, πῶς ζῆ κανείς ἐν ἀληθείᾳ, πῶς πεθαίνει γι’ αὐτήν, καί πῶς δι’ αὐτῆς ζῆ αἰωνίως.

Κυριακή Ορθοδοξίας

Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὸ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμοντες.

Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν. Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν· Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη.

Τούτων τοῖς ὑπὲρ εὐσεβείας μέχρι θανάτου ἄθλοις τε καὶ ἀγωνίσμασι και διδασκαλίαις παιδαγωγεῖσθαί τε καὶ κρατύνεσθαι Θεὸν ἐκλιπαροῦντες, καὶ μιμητάς τῆς ἐνθέου αὐτῶν πολιτείας μέχρι τέλους ἀναδεικνύσθαι ἐκδυσωποῦντες, ἀξιωθείημεν τῶν ἐξαιτουμένων, οἰκτιρμοῖς καὶ χάριτι τοῦ Μεγάλου καὶ Πρώτου Ἀρχιερέως Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν θεοειδῶν Ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων.

---

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Κυριακή της Ορθοδοξίας Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας...

Κυριακή Ορθοδοξίας - αγ.Ιουστίνος Πόποβιτς

«Ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω...» (Γαλ. α'8) Ἀπόστολος Παῦλος

το τέλος του διαβόλου και η σαρακοστή

''Ὁ δέ διάβολος, ὅσον περνᾷ ὁ καιρός κάι φθάνει τό τέλος του, τόσον πολεμεῖ καί βιάζεται μέ ἄκραν μανίαν ὅλους νά μᾶς κολάσῃ. Τώρα πρό παντός τήν Μεγάλη Σαρακοστήν πού μᾶς ἔρχεται, πολλούς πειρασμούς κάι πολλάς ταραχάς κινοῦν κατ' ἐπάνω μας οἱ παμμόχθηροι δαίμονες.

Ἐπειδή καί ἡμεῖς κατ' αὐτόν τόν καιρόν τούς θλίβομεν περισσῶς μέ νηστείαν καί προσευχή, γίνονται καί αὐτοί καθ' ἠμῶν ἀγριώτεροι. Φρόντισε λοιπόν νά κερδίσῃς στεφάνους εἰς τό στάδιον αὐτό τῆς ἀθλήσεως. Πρέπει νά γίνῃς γενναιότερος. Νά παραταχθῇς στῆθος πρός στῆθος πρός αὐτούς τούς ἀσάρκους. Μήν τούς φοβῆσαι....''

∽ Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής † Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας ΙΣΤ΄

Περί μετανοίας και ‘’συγγνώμης’’

Ιωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς ᾿Ιουδαίας 2 καὶ λέγων· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.γ’2)

᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.δ’17)

Δείχνοντας Ο Δρόμος και ο Πρόδρομος τον μονόδρομο βιωμάτων και ταυτότητα δύο όψεων σαν ΕΝΑ νόμισμα, την συγχώρεση και ευχαριστία.

Την εξομολόγηση (μυστήριο μετανοίας) και Θεία Κοινωνία (ευχαριστία) εις άφεσιν αμαρτιών. Την πράξη και απαραίτητη προϋπόθεση, και την σφραγίδα.

Δύο όψεις φαίνεται νάχει και ο άνθρωπος και παρότι όσο αναφερόμαστε σε ‘’εγώ και εαυτό’’ * μοιάζει νάναι το ίδιο υποκείμενο, έχουν διαφορά ουσίας.

Το ε-γώ αναφέρεται στην εικόνα επί γης ενώ ο ε-αυτός, στην εικόνα Αυτού. ΑΝΘΡΩΠΟΣ … ο έχων του Ανδρός (ανθρ) την όψη (ωπος) όπως αιθίοψ, κύνωψ…

Από Κυριακή κρίσεως έως Κυριακή μνήμης εξορίας του ΑΔΑΜ

Με αφορμή ανάρτηση ενός ιερέα… :

Aυτήν την Τυρινή εβδομάδα, διαβάζονται στις εκκλησίες τα κατανυκτικότερα αναγνώσματα από τους προφήτες. Έφθασεν καιρός γαρ της Τεσσαρακοστής. Στην φωτογραφία η θρυλουμένη ως κοιλάδα της Κρίσης (Κοιλάδα Ιωασαφάτ).

Τάδε λέγει Κύριος· Ἐξεγειρέσθω, καὶ ἀναβαινέτω πάντα τὰ ἔθνη εἰς τὴν κοιλάδα τοῦ Ἰωσαφάτ, ὅτι ἐκεῖ καθιῶ τοῦ διακρῖναι πάντα τὰ ἔθνη κυκλόθεν. Ἐξαποστείλατε δρέπανα, ὅτι παρέστηκεν ὁ τρυγητός, εἰσπορεύεσθε, πατεῖτε, διότι πλήρης ὁ ληνός, ὑπερεκχεῖται τὰ ὑπολήνια, ὅτι ἐπληθύνθη τὰ κακὰ αὐτῶν. Ἦχοι ἐξήχησαν ἐν τῇ κοιλάδι τῆς δίκης, ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα Κυρίου ἐν τῇ κοιλάδι τῆς δίκης, ὁ ἥλιος, καὶ ἡ σελήνη συσκοτάσουσι, καὶ οἱ ἀστέρες δύσουσι τὸ φέγγος αὐτῶν, ὁ δὲ Κύριος ἐκ Σιὼν ἀνακράξεται, καὶ ἐξ Ἱερουσαλὴμ δώσει φωνὴν αὐτοῦ, καὶ σεισθήσεται ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ὁ δὲ Κύριος φείσεται τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐνισχύσει τοὺς υἱούς Ἰσραήλ. Καὶ ἐπιγνώσεσθε, ὅτι ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν, ὁ κατασκηνῶν ἐν Σιὼν ὄρει ἁγίῳ μου. (Προφητείας Ιωήλ το ανάγνωσμα, Τετάρτη της Τυρινής εσπέρας).

...

(συνειρμικά...) ΚΑΙ ΑΝ προσανατολιστήκαμε προς την ανάσταση και οδεύουμε προς αυτήν σαν τον τελώνη κι όχι φαρισσαϊκώς, επιστρέφοντες εις εαυτόν (ως μετάνοια) και Αυτόν ως οι άσωτοι, μετά την Κυριακή της κρίσης θυμόμαστε την εξορία του ΑΔΑΜ*…

Στάση ζωής ‘’αθέου’’ και πορεία προς Ζωή - Τριαδικό Θεό (ακινησία και κίνηση)

Παρεξηγήθηκε μαζί με την στάση και την κοσμοθεωρία του αθέου και το πρόσωπό του, που παρότι αντίθεος εν επιγνώσει ή βαθύτερη άγνοια (Κύριος οίδε την πραγματική αιτία και φιλαλήθεια), γίνεται αποδέκτης υποτίμησης, χλευασμού ακόμη και ύβρεων από ‘’ενθέους’’ στην θεωρία. Στάση που αντανακλά την δική του υποτίμηση στους ‘’ανοήτους (πιστούς αδιακρίτως) θεοσεβούμενους’’.

Το ύπουλο διαζευκτικό ζευγάρι ότι αν κάποιος είναι πιστός τότε είναι ανόητος ή αν είναι νοήμων τότε είναι άπιστος (από την πλευρά των ‘’διανοουμένων επιστημόνων’’, που κατέθεσαν/μετέθεσαν όλην τους την πίστη από Τον Κτίσαντα στο κτίσμα), φυσικά και δεν στέκει, αφού υπάρχουν στον αντίποδα άπιστοι και ανόητοι, ε σίγουρα θα υπάρχουν έστω και σε μειοψηφία, ο πόδας πιστοί + νοήμονες*. Γράφει δε σχετικά ο π.Βασίλειος Γοντικάκης, στην σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης Θεολογίας : …Οι αληθινά τολμηροί επιστήμονες θα αναπαυθούν, μόνον όταν γίνουν Ορθόδοξοι θεολόγοι.

Στο παρόν, ούτε θα υποτιμήσω την πιθανή καλοσύνη του οποιασδήποτε θεωρίας ανθρώπου, αλλά ούτε και θα υπερασπιστώ όλους τους ενθέους. 

Διάλογος ενός γέροντα με έναν άθεο

Ένα πρωινό συζητά ο Γέροντας με δυο-τρεις επισκέπτες στο σπίτι του. Ο ένας είναι ιδεολόγος κομμουνιστής. Σε μια στιγμή έρχεται κάποιος απ’ έξω και τους πληροφορεί ότι η Αθήνα έχει γεμίσει από φωτογραφίες του Μαο Τσε Τουγκ με την επιγραφή: «Δόξα στον μεγάλο Μάο». Ήταν η ημέρα κατά την οποία είχε πεθάνει ο Κινέζος δικτάτορας.

Γέροντας: Έτσι είναι, παιδάκι μου. Δεν υπάρχουν άθεοι. Ειδωλολάτρες υπάρχουν, οι οποίοι βγάζουν τον Χριστό από τον θρόνο Του και στη θέσι Του τοποθετούν τα είδωλά τους. Εμείς λέμε: «Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι». Αυτοί λένε: «Δόξα στον μεγάλο Μάο». Διαλέγεις και παίρνεις.

Κομμουνιστής: Και σεις, παππούλη, το παίρνετε το ναρκωτικό σας. Μόνο που εσείς το λέτε Χριστό, ο άλλος το λέει Αλλάχ, ο τρίτος Βούδδα κ.ο.κ.

- Ο Χριστός, παιδί μου, δεν είναι ναρκωτικό. Ο Χριστός είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Αυτός που με σοφία κυβερνά τα πάντα: από το πλήθος των απέραντων γαλαξιών μέχρι τα απειροελάχιστα σωματίδια του μικροκόσμου. Αυτός που δίνει ζωή σε όλους μας. Αυτός που σ’ έφερε στον κόσμο και σου’ χει δώσει τόση ελευθερία, ώστε να μπορής να Τον αμφισβητής, αλλά και να Τον αρνήσαι ακόμη.

Περί μακεδονίας, μεγαλέξανδρου, το διαχρονικό τους φυσικό έργο και πρόταση πνευματική…

Αν αναλογιστεί κάποιος, πόσες γενεές γεννήθηκαν και πέθαναν επί τουρκοκρατίας σκλάβες, χωρίς να νιώσουν εξωτερική ελευθερία, πόσοι γεννήθηκαν και πέθαναν στην αίγυπτο υπό τον φαραώ με τις ίδιες συνθήκες, μια λιτή εισαγωγή είναι απαραίτητη, αν ληφθούν υπόψη οι αναλογίες ‘’φώτισης’’ για όσους γεννήθηκαν υπό το φως της σελήνης και των άστρων (στην πνευματική διάσταση ειδωλολατρίας2) και δεν πέρασαν στο άλλο φως, του ηλίου, την άλλη ημέρα Κυρίου.

…ἀνήρ τις ἦν Μακεδὼν ἑστώς, παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν. 10 ὡς δὲ τὸ ὅραμα εἶδεν, εὐθέως ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰς τὴν Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς ὁ Κύριος εὐαγγελίσασθαι αὐτούς. (Πράξ.ιστ’9)

Ως ετερόφωτη η σελήνη, παρότι στέλνει πολωμένο φως στον κόσμο, ενδεικνύει το φως του αυτόφωτου.

Έτσι και το φως του δεκαεξάκτινου ήλιου του βασιλέα των μακεδόνων, ενδεικνύει τον άλλον ανέσπερο και άδυτο αστέρα, ήλιο της δικαιοσύνης XC, όχι μόνο σαν έτη ζωής (33) αλλά ιδίως στην βοήθεια εν οράματι που υπεσχέθη Ο Τριαδικός Θεός στον μικρό Αλέξανδρο, πριν ξεκινήσει το μεγαλόπνοο εγχείρημά του.

Για όσους έχουν φωτιστεί και από τα δύο φώτα (ήλιου και σελήνης, αυτόφωτο και ετερόφωτο) λογικά είναι τόσο αυτονόητο το πέρασμα, που παραλείπεται. Μπορεί όμως να θεωρηθεί τόσο αυτονόητη η διαφορά δεκαεξάκτινου ήλιου μακεδονίας και νοητού ηλίου XC ; η σχέση των ως οδοδείκτη και Οδού θα αναπτυχθεί κάπως στην συνέχεια…

Οι έννοιες Ο ΘΕΟΣ και ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ χρειάστηκαν χρόνια να διακριθούν παρότι οι αρχαίοι μας σοφοί, δομητές της θεοεπίβλεπτης γλώσσας μας, ήδη έδωσαν το έναυσμα στους έχοντες καλή διάθεση. Ο ΘΕΟΣ = 354, όσο και οι ημέρες του σεληνιακού κύκλου, σε σχέση με το τρισήλιο Φως του ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999.

οσίου Πορφυρίου παραίνεση

Να γεμίζεις την ψυχή σου με Χριστό, με Θείο Έρωτα, με χαρά

Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου.

Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος

Θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου

Και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.

Όταν προσεύχεσαι

Να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια

Να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο

Για την άφεση των αμαρτιών σου.

Για τα παραπέρα μην ανησυχείς, άφησέ τα στο Θεό

Κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του.

Σχέση Θεού και ανθρώπων

Ή (σαν τίτλος) κατά πόσο οι ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ τους μπορεί να είναι μικρές και μυστικές αντανακλάσεις της σχέσεως του καθενός με τον Θεό, ώστε να μας βοηθήσουν να διορθωθούμε.

Με αφορμή την κοροϊδία της κυβέρνησης προς τους πολίτες της για τον αριθμό συμμετασχόντων στο συλλαλητήριο της Αθήνας την 4Φεβ2018 για την Μακεδονία, δυο σκέψεις…

Η αστυνομία, για να δικαιολογήσει* τον κατά πολύ μικρότερο αριθμό που ανακοίνωσε ως ‘’επίσημα στοιχεία’’, τροποποιεί ψηφιακά την εικόνα και σβήνει την ώρα λήψης ενός πλάνου από το ελικόπτερό της…. όλη η θεατρική παράσταση, εντολή ‘’άνωθεν’’ φυσικά.  

Αυτό το σχετικά ‘’άνωθεν’’ που ο καλός Θεός επέτρεψε να μας εξουσιάζει, είναι περίπου ή ακριβώς, ό,τι μας αναλογεί**. Μπορεί να μαγειρεύει τα αποτελέσματα η σίγκιουλαρ, αλλά και αυτό, είναι μέσα στο επιτρέπεται και σχέδιο του καλού Θεού που μπορεί να εξάγει εκ του κακού, καλό, ΑΝ το ζητήσουμε, ΑΝ το αξίζουμε, ΑΝ μας συμφέρει...

Ο δρόμος της επιστροφής του ασώτου δεν είναι λεωφόρος, αλλά μπορεί να γίνει…

Στενὴ η πύλη και τεθλιμμένη η οδός* η απάγουσα εἰς τὴν ζωήν…  με την ίδια την ζωή, στην κοιλάδα του κλαυθμώνος.

‘’Σήμερα’’ του επιστραφέντος ασώτου υιού και ενσωμάτωσις αυτού στον οίκο Του ευσπλάγχνου Πατρός, επετελέσθη ένα θαύμα, που ο πρεσβύτερος αδελφός που δεν έφυγε, δεν κατενόησε.

‘’Σήμερον’’ συνέφαγε ο υιός με τον Πατέρα και εγένετο χαρά μεγάλη, την στιγμή που και πολλοί άλλοι ομολογούν ότι συνέφαγον**, μη κοινωνούντες την ίδια χαρά. Και ακούν στην κρίση το φοβερό: ουκ οίδα υμάς, απόστητε απ’εμού…

Κλαυθμός και οδυρμός και στένωση και σύσφιξη ψυχής και σώματος προς πνευματική ασφυξία, από τα εναέρια διαβούλια και άρχοντες του κόσμου τούτου εκεί κάτω στον ομφαλό από τον δράκοντα…

Η εντός ημών Υπαπαντή…

Λέγει για την καρδία ο Γέροντας Εφραίμ: «Η καρδία του ανθρώπου είναι το κέντρον των υπέρ φύσιν, των κατά φύσιν και των παρά φύσιν κινήσεων. Τα πάντα ξεκινούν από την καρδίαν. Εάν η καρδία του ανθρώπου καθαρισθή, τότε βλέπομεν τον Θεόν. Ο Θεός είναι αθεώρητος· ο Θεός είναι Πνεύμα. Δύναται όμως να βασιλεύση εις την καρδίαν του ανθρώπου, όταν γίνη αυτή καθαρόν δοχείον.

Διά να γίνη δεκτικόν δοχείον η καρδία του ανθρώπου, πρέπει να γίνη καθαρή. Δηλαδή, να γίνη καθαρή από ακάθαρτους λογισμούς. Διά να καθαρισθή όμως η καρδιά, πρέπει να μπη εις αυτήν κάποιο φάρμακον. Το φάρμακον αυτό είναι η νοερά προσευχή. Όπου πηγαίνει ο βασιλεύς, διώκονται οι εχθροί· και όταν μπη εις την καρδιά ο Χριστός, το όνομα Του το Άγιον, φυγαδεύονται των δαιμόνων οι φάλαγγες. Όταν ενθρονισθή μέσα καλά-καλά ο Χριστός, τότε υπάκουουν τα πάντα.

Ενχρονίσθη και εχωρήθη Ο Κύριος προ 40 ημερών, σαν σταυρός, ο ενσαρκωμένος και εσταυρωμένος Λόγος, όχι για να μείνει έξωθεν της καρδίας μας.