Σχέση Θεού και ανθρώπων

Ή (σαν τίτλος) κατά πόσο οι ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ τους μπορεί να είναι μικρές και μυστικές αντανακλάσεις της σχέσεως του καθενός με τον Θεό, ώστε να μας βοηθήσουν να διορθωθούμε.

Με αφορμή την κοροϊδία της κυβέρνησης προς τους πολίτες της για τον αριθμό συμμετασχόντων στο συλλαλητήριο της Αθήνας την 4Φεβ2018 για την Μακεδονία, δυο σκέψεις…

Η αστυνομία, για να δικαιολογήσει* τον κατά πολύ μικρότερο αριθμό που ανακοίνωσε ως ‘’επίσημα στοιχεία’’, τροποποιεί ψηφιακά την εικόνα και σβήνει την ώρα λήψης ενός πλάνου από το ελικόπτερό της…. όλη η θεατρική παράσταση, εντολή ‘’άνωθεν’’ φυσικά.  

Αυτό το σχετικά ‘’άνωθεν’’ που ο καλός Θεός επέτρεψε να μας εξουσιάζει, είναι περίπου ή ακριβώς, ό,τι μας αναλογεί**. Μπορεί να μαγειρεύει τα αποτελέσματα η σίγκιουλαρ, αλλά και αυτό, είναι μέσα στο επιτρέπεται και σχέδιο του καλού Θεού που μπορεί να εξάγει εκ του κακού, καλό, ΑΝ το ζητήσουμε, ΑΝ το αξίζουμε, ΑΝ μας συμφέρει...

…10 λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; 11 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει.  (Ιωαν.ια’)

Η ίδια εξωτερική φαινόμενη εξουσία (κι είναι φαινόμενη, γιατί παρουσιαζόμενοι οι άγιοι λένε πως στο τιμόνι της Ελλάδος είναι η Παναγία, ενώ σε μας φαίνεται πως είναι ο τσίπρας και η κυβέρνησή του και η αντιπολίτευση που σιγοντάρει το έργο του…), ισχύει και για Τον όσο εν ημίν Θεό βιώνουμε και εμπεριέχουμε, κατά το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…. Όχι ως ε-γώ, που είναι εικών σκιάς επί γης, αλλά εις ε-αυτόν, εικόνες Αυτού, στην προσπάθεια ανάβασης από το κατ’εικόνα (ίχνος) στο καθ’ωμοίωσιν….

Η σχέση Θεού και ανθρώπου και διαπροσωπικών μεταξύ μας σχέσεων, διαπερνάται μυστικώς από Τον Πανταχού παρόντα και τα πάντα πληρούντα Τριαδικό Θεό, ως πεμπτουσία και αιθέρας, εν μέσω των εξωτερικών φαινόμενων άλλων 4 δομικών της φύσης μας στοιχείων.

Στο, Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου: Ακούνε οι Άγιοι τις προσευχές μας! ο άγιος παρατηρεί…: Η επικοινωνία μας με τους Αγίους γίνεται με όμοιο τρόπο. Εμείς και οι άγιοι είμαστε σαν τις τηλεγραφικές συσκευές, σαν δύο μηχανισμοί του ιδίου τύπου, και ο αιθέρας, το στοιχείο δηλαδή μέσα στο οποίο κινούνται οι άγιοι και το οποίο συνάμα περιβάλλει την ψυχή μας, είναι… το σύρμα!

Όταν μέσα στην ψυχή μας ενεργεί προσευχή αληθινή, προσευχή ειλικρινής και καθαρή, η προσευχή αυτή, διαμέσου του στοιχείου που περιβάλλει την ψυχή, πετάει σαν ακτίνα φωτός προς τους αγίους και τους μεταφέρει τα αιτήματά μας. Δεν μεσολαβεί κανένα χρονικό διάστημα ανάμεσα στη στιγμή που κάνουμε στην προσευχή μας και στη στιγμή που αυτή ακούγεται από τους αγίους. Αμέσως μας ακούνε οι Αγιοι, φτάνει μόνο να προσευχόμαστε εγκάρδια.

Η εγκάρδια προσευχή είναι η τηλεγραφική γραμμή μας με τους ουρανούς. Η ίδια ακριβώς προσευχή, όταν δεν βγαίνει από την καρδιά μας αλλά μόνο από τον εγκέφαλο και το στόμα μας, δεν φτάνει στον ουρανό και δεν ακούγεται από τους αγίους. Αυτή, βλέπεις, δεν είναι καν προσευχή, είναι μόνο κάτι σαν προσευχή.

Η ενδιάμεσος θολούρα και νέφος (και χνους/χνώτα) μεταξύ νου και χου***, Θεού και ανθρώπου, ουρανού και γης είναι αυτό που ‘’πρέπει’’ (με την έννοια καλό θα ήταν για όποιον το θεωρήσει ορθό και το προσπαθήσει) να διαλυθεί.

Προς… ἀποτροπὴν πάσης φαντασίας καὶ πονηρᾶς πράξεως καὶ ἐνεργείας διαβολικῆς, κατὰ διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης· (δια της θείας Κοινωνίας), ώστε τὰ ἅγια ταῦτα (να αποβούν) εἰς ἴασιν καὶ κάθαρσιν καὶ φωτισμὸν καὶ φυλακτήριον καὶ σωτηρίαν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῆς τε καὶ σώματος·

Δρα ο πατέρας του ψεύδους και της φαντασίας ΚΑΙ μεταξύ μας ΚΑΙ στην σχέση μας με τον Θεό, στο μέτρο που του δίνουμε δικαιώματα. Και τα τρία στάδια είναι: το κατώτερο, το σκιώδες, όπου ζει ο ψευδόμενος την φαντασία και το ψέμα ως ‘’προσωπική’’ αλήθεια και δεν κάνει κάτι για αυτό, τουναντίον ανοήτως το δικαιολογεί και το υπερασπίζεται υποτιμών τους άλλους. Στην μέση, με δύο όψεις καταλαβαίνουμε το ψέμα και, ή δρούμε εξωστρεφώς και αστόχως ή εσωτερικά και ευστόχως, ανενεργώντας τον, όπως ΜΟΝΟ αν εισέλθει το φως μέσα σε ένα δωμάτιο διαλύεται το σκοτάδι, κι όχι ‘’πολεμώντας’’ το. Τέλος η ανώτερη στάση και βιωτή, η διαφάνεια. 

Και όσο διαλύεται το εν ημίν νέφος… στην μεταξύ Θεού κι ανθρώπου σχέση και απόσταση.

Θέλει ο καλός Θεός τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, θέλει να μας χαρίσει την υπέρ νουν ειρήνην στους εργαζόμενους την (κατά Θεόν) ειρήνη, αλλά έστησε έχθραν και πόλεμο μεταξύ του ενός όφεως του έρποντος με τον άλλον, Τον κρεμασθέντα επί της ράβδου του Μωσέως χάλκινο, ως προτύπωση του Σταυρωθέντος Κυρίου και ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ, Θεός αληθινός….

Οι κοσμοκράτορες εργάζονται για άλλην ειρήνη****. Την ειρήνη (χωρίς ελευθερία), ειρήνη του αμαλήκ, και όσο ο Μωυσής έχει κατεβασμένα από το βάρος, τα χέρια του… ειρήνη θεομαχούσα, ειρήνη απάνθρωπη. Γιαυτό και η όλη κοροϊδία και αδικία.

Η των αδικουμένων προστάτις πρώτη, Κυρία Θεοτόκος και μαζί όλοι οι άγιοι ‘’προστάτες’’ επαγγελμάτων, επειδή όπου ειμί Εγώ εκεί και οι δικοί Μου, συνοδοιπορούν μαζί μας (έως της συντελείας) βοηθητικά.            

Έρχεται ο αγ.Αρτέμιος ο ‘’προστάτης’’ ***** της αστυνομίας μας, ο οποίος είναι με το μέρος των αδικουμένων... αλοίμονο στους αδικούντες (υψηλόβαθμους2 - υποτακτικούς της δόλιας κυβέρνησης – παρά το ότι σε ημερήσιες διαταγές της εορτής του προστάτη τους, εκφωνούν δακρύβρεχτα λογίδρια...) ... κι επειδή είναι φοβερόν του εμπεσείν εις χείρας Θεού Ζώντος μακάρι ο καθένας κατά την ετοιμότητα και συνειδητοποίηση, να περάσει από την μία ειρήνη, στην άλλη. Από εργάτης του ενός σχεδίου, σε εργάτης του άλλου.

Φυσικά, η πρόταση δεν αφορά ΜΟΝΟ υψηλόβαθμους της αστυνομίας ή πιασάρικα ‘’υψηλά’’ επαγγέλματα, αλλά όπως ο νους θάθελε να έχει επαφή με κάθε κύτταρο, κάθε μέλος του σώματος με προοπτική της υγιή του σχέση, η προτροπή ‘’εργασίας’’ του θείου σχεδίου, αφορά ολάκερο το ‘’σώμα’’ της Ελλάδος με υπερεκτιμημένα ή υποτιμημένα κοσμικώς επαγγέλματα, με σύμπασα την ανθρωπότητα ως σώμα, όπως ισχύει και με το βιολογικό, στον τύπο, του Σώματος Χριστού.

Η ‘’λογική’’ εξωστρέφεια και δράσις, πολλές φορές δυστυχώς δεν φέρει τα ποθούμενα αποτελέσματα. Μετακινούμε τον βαρύ λίθο, αλλά ανάσταση Λαζάρου δεν τυγχάνουμε, γιατί (μάλλον) δεν ζητάμε την θεία βοήθεια και γιατί δεν μεριμνούμε να κάνουμε αδελφές μας, την Μάρθα και Μαρία. Την (φιλάνθρωπη) πράξη (οριζοντίως σαν κίνηση) και (φιλόθεη) θεωρία (καθέτως, σαν το Ι της Μαρίας, ακινητούντες). Την ευθεία και κυκλική κίνηση του νοός.     

Χρειάζεται η εσωτερική ‘’λογική’’ συνάφεια με Τον Λόγο, υπηρετούντες Αυτόν (διά του συνανθρώπου) και παρακαθήμενοι παρά τους πόδας ακούοντες και φυλλάσσοντες Τον Λόγο και τους λόγους Του, είτε αυτοί εκφράζονται στις Γραφές είτε στην φύση, τους δύο ισότιμους και ταυτοδιδάσκαλους προφ.Ηλία και προφ.Μωυσή, παραστάτες της θείας Μεταμορφώσεως (και δικής μας εις τέκνα Φωτός)… .

Έχουμε συνηθίσει να δρούμε πολύ εξωτερικά, αλλά από λίγο έως καθόλου εσωτερικά, κι αυτό πρέπει να αλλάξει και να (εκ)παιδευτεί ο άνθρωπος από μικρός στην άνω αξία και παιδεία… αλλά και ο μεγάλος στην ηλικία, μην προσπεράσει αδιάκριτα ως δευτερεύουσα ενέργεια.

Ανέφερε η γερ.Γαβριηλία… μια φορά είδα δυο παιδιά να μαλώνουν. Σε άλλες περιπτώσεις, θα έτρεχα να τα χωρίσω και συμφιλιώσω. Εκείνη την φορά όμως, τα γυρνάω την πλάτη μου και λέω: … ΚΥΡΙΕ!!! Επέβαλλε Εσύ την ειρήνη Σου! Και γυρνώντας, τα βλέπω αγκαλιασμένα και χαρούμενα!!!

Παραινεί ο αγ.Παΐσιος … : από μικρά τα παιδιά να αγαπήσουν την προσευχή.

Ένας φίλος μου, που το παιδάκι του ήταν 5-6 μηνών και ήδη είχε μπει σε μια καλή γραμμή ύπνου αρκετού, χωρίς να ξυπνά την νύχτα, μια τέτοια κοντά 2-3 ανοίγει το ψυγείο, να φάει ένα γλυκό. Ακριβώς με το άνοιγμα, αρχίζει και κλαίει. Η παρατήρηση του πατέρα ήταν χαρακτηριστική:

- ρε το λαίμαργο …

Ούτε όμως δευτερόλεπτο δεν περνά και ‘’ακούγοντας’’ το εαυτό του να παρατηρεί το παιδί, σκέφτεται:

- ρε λες, όπως ο πατέρας παρατηρεί το παιδί του για λαιμαργία, ‘’μήπως’’ ο ίδιος λόγος εκφράζεται και από Τον Πατέρα στο παιδί Του (εμένα) για λαιμαργία;;;;

Στο κλάσμα του δευτερολέπτου και χωρίς δεύτερη σκέψη, έκλεισε το ψυγείο. ΑΜΕΣΩΣ το μικρό, σταμάτησε και ΔΕΝ ξαναέκλαψε όλη νύχτα…. ‘’το μνμ ελήφθη’’ .

Μας μιλά Ο Κύριος και μερικές φορές ‘’κατοπτρικά’’ οι ίδιες παρατηρήσεις που κάνουμε στους άλλους, με τις ίδιες μας παρατηρεί έμμεσα και Ο Πατήρ.

Πόσες φορές αφού τα ‘’έβαλα’’ με τους ανθρώπους κατάλαβα ότι με Τον Θεό τα βάζω που πίσω από αυτόν τον άνθρωπο και την (κακή για μένα) ενέργειά του, κρύβεται (ορωμένη διά της διαμπερούς ευθείας κίνησης του νοός), ένα επιτρέπεται του θείου θελήματος που με παιδεύει… (για κάποιον σοφό και ωφέλιμο για μένα, που αγνοώ, λόγω παρεμβαλλόμενης θολούρας/χνου, υπαιτιότητί μου, λόγο).

Θυμώνω, κρίνω αυστηρά, κατακρίνω τον συνάνθρωπο αλλά και εισερχόμενες στον κόσμο μου καταστάσεις, (όπως ασθένειες, οικονομικές δυσκολίες, πολιτικές επιλογές κ.α….) και δεν διακρίνω ότι τα ‘’βάζω’’ με τον Θεό, ΓΙΑΤΙ το επέτρεψε, ενώ θεωρητικά γνωρίζω ότι η παναγάπη Του και πρόνοια και σοφία το επιτρέπει για δικό μου καλό και ψυχικό όφελος. 

Και γίνεται βάρος που με συνθλίβει αυτός ο σταυρός που μου αναλογεί, και το φορτίο βαρύ γιατί δεν ζω το αγιογραφικό… χρηστός ο ζυγός και το φορτίον ελαφρόν... (φυσικοπνευματική οπτική...) γιατί το ‘’γιατί’’ το εκφράζω ως αντικείμενός Του, αντί συγκείμενος, με Αυτόν που συμπλέει, συνοδοιπορεί, θεραπεύει ψυχές και σώματα… (και έτσι γνωρίζεται. ΟΧΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΣ).

Δεν βιώνω το… Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…

Δεν κατανοώ το … από Μένα ήταν αυτό...

Και αφού δεν ζω τον σταυρό, δι ου χαρά εν όλω τω κόσμω, μετά μου φταίνε τα πάντα, γιατί δεν έχω υπέρ νουν χαρά, υπέρ νουν ειρήνη εγώ, ο κατ’όνομα χριστιανός ορθόδοξος… 

Περνάνε οι άγιοι από ένα ουσιώδες μεταίχμιο, της υπομονής, ότι ό,τι ευλογεί (ως όντως καλό) ή επιτρέπει (ως όντως κακό) ο καλός Θεός είναι από το χέρι Του. Κι αυτό το ‘’πέρασμα’’ ****** είναι η καθ’ύλην μετάβαση της κοσμικής ειρήνης, με πολλές μυστικές βαθύτερες ταραχές που πάνε να κρύψουν οι κοσμικοί χωρίς XC,  ‘’ειρηνοποιοί’’, στην θεία και βαθεία και υπέρ νουν μακαρία ειρήνη.

Αμήν δι ευχών, αυτή να μας χαριστεί από Τον Αγαθοδότη Τριαδικό Θεό, αφού εργαστούμε με λίγο φιλότιμο αγώνα….         

---

* http://police-voice.blogspot.gr/2018/02/blog-post_80.html

** Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων

*** νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

**** περί ειρήνης

Εορτή της Αγίας και Ισαποστόλου Νίνας (14 Ιαν) και 2 σχόλια...

***** Ειρήνης, ευσταθείας, προστατών αγίων… επαγγελμάτων...

[…Τότε, ο άγιος προστατεύει τα ‘’ζώα’’ κι όχι τον ‘’κυνηγό’’…

Και… δεν είναι μόνο (φυσικά) η αναφορά για τον άγιο Ευστάθιο, αλλά και τους γιατρούς που συνηθίζουν να έχουν κρεμασμένη πίσω τους την εικόνα των αγίων αναργύρων, φιλάργυροι (μερικές φορές) όντες, των δικηγόρων που κρεμούν τον άγ.Διονύσιο Αρεοπαγίτη, αλλά απανθρώπως υπηρετούν τον αδικούντα εις βάρος του αδικούμενου, των στρατιωτικών που καμώνονται ως φιλόχριστος στρατός, ενώ υβρίζουν, των εκπαιδευτικών που πολεμούν την κατά Θεόν παιδεία ... και για τον καθένα και για όλους, οι μεσίτες προς Κύριο και Θεό που ζει και ενεργεί δι αυτών, φαίνεται να διέρχεται από ένα και μοναδικό φίλτρο. Την αγάπη του Θεού που περνά μέσα από την αγάπη του συνανθρώπου (ως ένδειξη/απόδειξη), εν Αληθεία. ...]

****** και αυτό το ‘’πέρασμα’’ (προς ανάταση και ανάσταση) τελεσιουργείται δια σταυρού. Είναι το ίδιο (και παράλληλα για) το πέρασμα από τα 4 εξωτερικά δομικά στοιχεία της φύσης που ενέχουν ταραχή, στην πεμπτουσία (πόδα Κυρίου) που είναι στο μέσον και ‘’βρίσκεται’’ ΑΝ ενωθούν αυτά (σταυρικώς / χιαστί) διαγωνίως. Από την εξωτερική ειρήνη στην εσωτερική. Από τον φαρισσαϊκό ναό, στον εν ημίν, που μας κάνει λαό Του και εμπεριπατεί μαζί μας εκτυπώτερον. Μακάρι να το ποθήσουμε και ο καλός Θεός να ενεργεί.   

Άλλωστε, αν παραμείνουν χωρίς να ενωθούν, ΔΕΝ νοείται ζωή. ΓΗ + ΥΔΩΡ = λάσπη και ΑΗΡ + πεμπτουσία + ΠΥΡ = θεία πνοή, εμφύσηση ψυχής ζώσας…

… 23 ῎Ελεγε δὲ πρὸς πάντας· εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ᾿ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι (Λουκ.θ’)

Προσευχή νηστεία, ακρόαση τήρηση… (φιλάνθρωπη πράξη/ΜΑΡΘΑ οριζοντίως ως κίνηση την ημέρα + φιλόθεη θεωρία την νύχτα, ως ακινητούσα ΜΑΡΙΑ)1

ΛΕΓΩ δέ, ἐφ' ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, 2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. 3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· 4 ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. 6 ῞Οτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. 7 ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ' υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ. (Γαλ.δ’)

1 Ο δρόμος της επιστροφής του ασώτου δεν είναι λεωφόρος, αλλά μπορεί να γίνει…

2 θυμήθηκα και ξαναστεναχωρήθηκα με τον στγό που ''χαίρεται'' που εγκαινιάζει χοτ σποτ...