Περί μακεδονίας, μεγαλέξανδρου, το διαχρονικό τους φυσικό έργο και πρόταση πνευματική…

Αν αναλογιστεί κάποιος, πόσες γενεές γεννήθηκαν και πέθαναν επί τουρκοκρατίας σκλάβες, χωρίς να νιώσουν εξωτερική ελευθερία, πόσοι γεννήθηκαν και πέθαναν στην αίγυπτο υπό τον φαραώ με τις ίδιες συνθήκες, μια λιτή εισαγωγή είναι απαραίτητη, αν ληφθούν υπόψη οι αναλογίες ‘’φώτισης’’ για όσους γεννήθηκαν υπό το φως της σελήνης και των άστρων (στην πνευματική διάσταση ειδωλολατρίας2) και δεν πέρασαν στο άλλο φως, του ηλίου, την άλλη ημέρα Κυρίου.

…ἀνήρ τις ἦν Μακεδὼν ἑστώς, παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν. 10 ὡς δὲ τὸ ὅραμα εἶδεν, εὐθέως ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰς τὴν Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς ὁ Κύριος εὐαγγελίσασθαι αὐτούς. (Πράξ.ιστ’9)

Ως ετερόφωτη η σελήνη, παρότι στέλνει πολωμένο φως στον κόσμο, ενδεικνύει το φως του αυτόφωτου.

Έτσι και το φως του δεκαεξάκτινου ήλιου του βασιλέα των μακεδόνων, ενδεικνύει τον άλλον ανέσπερο και άδυτο αστέρα, ήλιο της δικαιοσύνης XC, όχι μόνο σαν έτη ζωής (33) αλλά ιδίως στην βοήθεια εν οράματι που υπεσχέθη Ο Τριαδικός Θεός στον μικρό Αλέξανδρο, πριν ξεκινήσει το μεγαλόπνοο εγχείρημά του.

Για όσους έχουν φωτιστεί και από τα δύο φώτα (ήλιου και σελήνης, αυτόφωτο και ετερόφωτο) λογικά είναι τόσο αυτονόητο το πέρασμα, που παραλείπεται. Μπορεί όμως να θεωρηθεί τόσο αυτονόητη η διαφορά δεκαεξάκτινου ήλιου μακεδονίας και νοητού ηλίου XC ; η σχέση των ως οδοδείκτη και Οδού θα αναπτυχθεί κάπως στην συνέχεια…

Οι έννοιες Ο ΘΕΟΣ και ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ χρειάστηκαν χρόνια να διακριθούν παρότι οι αρχαίοι μας σοφοί, δομητές της θεοεπίβλεπτης γλώσσας μας, ήδη έδωσαν το έναυσμα στους έχοντες καλή διάθεση. Ο ΘΕΟΣ = 354, όσο και οι ημέρες του σεληνιακού κύκλου, σε σχέση με το τρισήλιο Φως του ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999.

Κι άλλοι ξεκινούν από το μέρος προς το Όλον και άλλοι εκ του Όλου, αν θέλουν (για πληρότητα γνώσης και συγ-χώρεσης και ιεραποστολής) ψηλαφούν το ίχνος και μέρος.

Ο Λόγος σαρξ εγένετο κι οι λόγοι ‘’σαρκούνται’’ (λαμβάνοντας σχήμα και μορφή τα πριν αόρατα).

Άλλες φορές η όραση ή η ακοή προηγούνται και ‘’ασφαλίζουν’’ (οδηγούν) τα υπόλοιπα αισθητήρια και βιολογικό σώμα, άλλες πάλι μετά την αφή, ψηλάφηση, έχουμε την όραση… με την έννοια, ότι άλλες φορές προηγείται η θεωρία της πράξεως και άλλες η πράξη της θεωρίας. [Η παραπάνω εναλλαγή σε γνωστικό επίπεδο, δεν επηρρεάζει την χάρι ώστε να αλλάξει η σειρά της τεκνογονίας χαρισμάτων εκ του Αγίου Πνεύματος. Αγιογραφικά και ουσιαστικά,  προηγείται η πράξη της θεωρίας, όπως ο Ιακώβ, πρώτα έτεξε δια της Λείας (πράξη) όλα τα τεκνία και μετά εκ της Ραχήλ (θεωρίας)].  

Πάλι, άλλοι δια πίστεως Στον Λόγο ανευρίσκουν τους δικούς Του λόγους στο διάβα της ζωής τους (και σύμπασας ιστορίας) κι άλλοι, ψηλαφώντας λόγους ως ίχνη και οδοδείκτες, γνωρίζουν τελικά Την Οδό.

Άλλοι, πιστεύουν και βλέπουν/βιώνουν θαύματα και σημεία, ενώ άλλοι, πρώτα βλέπουν θαύματα και μετά πιστεύουν, κατά το…  ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε, οὐ μὴ πιστεύσητε…. (Ιωαν.δ’48)

Όλα, ευλογημένα, λογικά και συμπληρωματικά.

‘’Διασώζεται’’ ο Οδυσσέας (με την οξυδέρκειά του και δικές του δυνάμεις) εκ των υδάτων (που θάθελε ο ποσειδώνας να τον καταποντίσει) σώζεται χάριτι και ο Μωυσής εκ των υδάτων.

Εξάγεται εκ του παραλόγου και ‘’φυσικό’’ φαραώ και δουλεία ο ισραήλ, όσο αυτός ακολουθεί τον Μωυσή με την ράβδο για την θεοφάνεια, εξάγεται και ο Θησέας ακολουθώντας τον ‘’μίτο’’ της ιέρειας αριάδνης από το υπόγειο και λαβύρινθο προς την επιφάνεια. Η διαφορά εξόδου/ανόδου, της μη ενθύμησης του πατέρα από τον Θησέα, εξού και τα μαύρα πανιά και αιγαίο, σε σχέση με τα σημεία εξόδου στην έρημο (μάννα εξ ουρανού, νεφέλη φωτεινή, όφεις δηλητηριώδεις με ανηρτημένο χάλκινο όρθιο, που ήταν προτυπουμένη και είναι η Κοινωνία ενεργουμένη ως λύση του προβλήματος του θανάτου, η διάβαση της ερυθράς, η μεταποίηση του πικρού ύδατος…, το Σινά με τις δύο κορυφούλες…) που θυμίζουν Τον Πατέρα, δίνουν ένα πλεονέκτημα παιδαγωγικό στον σπερματικό λόγο, από την αχνότητα της μερικής αλήθειας των εθνών, που δεν οδηγεί πάντα στην όλη Αλήθεια και Ορθοδοξία.       

Ο σπερματικός λόγος της ΠΔ (ως σκιά) και η μερική αλήθεια (πάλι ως σκιά) και τα δύο, ίχνη και οδοδείκτες σε διαφορετικούς χώρους, απευθυνόμενοι χωρίς στεγανά σε φιλοδύναμους ιουδαίους που  σημεία αιτούσι και φιλόσοφους έλληνες που σοφία ζητούσι, έχουν τον ίδιο σκοπό: Την δια σταυρού αγάπη, με σοφία και δύναμη εν ταπεινότητι.  

Η αγιοπνευματική ταπεινότητα (χάρις) καλύπτει τις τρωτές πτέρνες και των δύο προσεγγίσεων (νόμου Ησαύ, και φύσης/σοφίας, Αχιλλέα) συνδυάζοντες τα φαινομενικά αντίθετα (εβραίοι – έλληνες*) η δε υψηλοφροσύνη και των δύο, εκθέτει τον καθένα στον θάνατο, στρατοπεδευόμενοι στην υπεροχή της θέσης του, υποτιμώντας και πολεμώντας τον ‘’αντίπαλο’’.

Στου αγίου Μαξίμου Ομολογητού - θεωρία στην Μεταμόρφωση οι νόμοι φυσικός και γραπτός είναι ισότιμοι και ταυτόδιδάσκαλοι.

Η πνευματική γνώση των λόγων της φύσης και πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών... (προφ.Ηλίας + προφ. Μωυσής) γίνονται ισότιμοι και απαραίτητοι παραστάτες και στην δική μας μεταμόρφωση, εις τέκνα Φωτός.

Κάθε ίχνος (σοφίας ή νόμου), προτείνει ΥΨΟΣ... τότε μὲν τυπούμενα, νῦν δὲ ἐνεργούμενα.

αυτό βλέπουμε με την σκιά του νόμου της ΠΔ σε σχέση με την χάρη της ΚΔ...

η έξοδος εκ της αιγύπτου ‘’αποτυπώνεται’’ και στα φιλοσοφικά, με τον διάδρομο κατάβασης στην πυραμίδα**, που όταν προβληθεί στο έδαφος, ‘’δείχνει’’ τον (ίδιο) δρόμο προς την Βηθλεέμ (και οίκο άρτου για όποιον πεινά), με προτεινόμενη την έξοδο εκ του παραλόγου προς το λογικό και εξ αυτού, στο υπέρλογο.

Το, ‘’φύγε και πίσω μην κοιτάς’’ από τα σόδομα και γόμορρα, είναι πολύ πιο έντονο από την φυγή του χαίρε νύμφη (και κοσμικού έρωτος) προς το χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε του θείου έρωτος. Και τα δύο όμως, ομόρροπα και ομόπνοα, όσο ακολουθούμε τα ίχνη των αγίων*** και αίρονται τα πέπλα.

Έχει συγγράψει ο αγ.Νεκτάριος Περί της Ελληνικής φιλοσοφίας ως προπαιδεία των Ελλήνων προς τον Χριστιανισμό

Άλλο συναφές (μαζί με το όλο συγγραφικό έργο ψηφιακά και έντυπο, περί Ελλάδος και Ορθοδοξίας) είναι το Οδοδείκτες και Οδός, Αγάπης και Αλήθειας (πνευματική προπαιδειά και κυρίως παιδεία)

Με αυτήν την σχετικά λιτή (για το μεγάλο προσεγγιζόμενο θέμα) ας περάσουμε με ακόμη πιο εμφανή στοιχεία, σε αυτό.

Κάποτε είχαν πει στον Μέγα Αλέξανδρο, να λαξεύσουμε το πρόσωπό σου σε ένα βουνό... και τους απάντησε... θα κάνω, κάτι μεγαλύτερο, και το έκανε.

''Κατέγραψε'' ένα ασύλληπτο σε μέγεθος (κοσμικών διαστάσεων) σκαρίφημα μακεδόνα στρατιώτη επί γης... (με ασπίδα και περικεφαλαία...).

Έτσι, ως μακεδνός, που είναι ο απλωμένος σε μήκος... εξετέλεσε το ‘’καθήκον’’ του. Ως 33χρονος ''απλωμένος'' , όπως φάνηκε και με το έρπων ‘’σώμα’’ ισραηλιτών που σκιαγραφήθηκε στην έρημο μετά την έξοδο εκ της αιγύπτου, η προτροπή ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΙΧΝΩΝ, είναι η μετοχή (ως στρατιώτες και μέλη) στο ένα Σώμα (Ορθόδοξη Εκκλησία3) του 33χρονου εις ύψος, τελειούμενοι στο μέτρον της του Χριστού ηλικίας.

Κάνοντάς το κάθετα, ''φαίνεται'' λίγο πιο καθαρά...

Τότε επιτέλεσαν το σχέδιο (επί γης) οι επίγειοι στρατιώτες, τώρα ζητούνται ''άλλοι στρατιώτες'' ... στρατιώτες XC, με ουράνια πολιτεία**** για να αντιμαχήσουν την τελευταία αυτοκρατορία... οι οποίοι ‘’κοσμοκράτορες’’ έχοντας πολλούς εργάτες (εν γνώσει ή αγνοία αγαπολόγους οικουμενιστές), υλοποιούν τα απάνθρωπα και αντίθεα πολυεπίπεδα σχέδιά τους.

Πολλές αυτοκρατορίες από αρχαιοτάτων μέχρι σήμερα, που υποκινούσε πνεύμα κακίας, αγκυλωτού σταυρού και κατά το δοκούν ‘’ειρήνη’’ , έσπασαν και ανακόπηκε η δράση τους, στα σταυρικά αναχώματα της Ελλάδος από περσική, ρωμαϊκή, οθωμανική, ναζιστική… όλος ο κόσμος πάλι προσβλέπει σε αυτήν την μικρή χώρα Φωτός να τα βγάλει πέρα.

Με την μεγάλη και αγία τεσσαρακοστή που σε λίγο θα μας ξαναθυμίσει τον σκοπό μας προς ανάσταση, περικεφαλαία και ασπίδα και όπλα (φυσικο)πνευματικά είναι όπως περιγράφονται στο ιδιόμελο… το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως.

‘’Σήμερα’’ ζητούνται εργάτες σταυροφόροι με την θεία έννοια, και όχι δυτικότροποι, πυρωμένοι με φωτιά Θεού (κοινωνημένοι μυστηριακά) και συγχρόνως μυστικοί άνθρακες***** κοσμήματα, πεμπτουσίας ΑΔΑΜαντες...

Πάλι του ζητήθηκε του μεγαλέξανδρου να του λαξεύσουν το ομοίωμα, στο όρος του άθωνα. Και απάντησε… αφήστε το όρος στην ησυχία του.

Μια ησυχία που ακούγεται πιο δυνατά και ανταποκρίνεται σε αυτήν ο καλός Θεός, υπέρ όλων των βοών και φωνών του κόσμου τούτου.   

Και δεν εισακούονται, γιατί δεν ενεργεί ο άνθρωπος, ως ο πρώην άφωνος Ζαχαρίας1…

Στην Ουράνια Λειτουργία (Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς) γράφει ο άγιος… Τη δυστυχία τους έκλαιγαν οι Σέρβοι,

αλλ’ ο ζωντανός Θεός δεν τους θυμήθηκε-

γιατί εκείνοι δε θυμήθηκαν το Θεό,

ούτε τις αμαρτίες τους.

Τώρα, είναι η σειρά των Ελλήνων και όλου του καταδυναστευόμενου υγιούς κόσμου, από τις ντπ δόλιες δυνάμεις2…

Εν ησυχία, καλό στάδιο, καλές υπομονές, καλή δύναμη στα δύσκολα που έρχονται … αμήν δι ευχών.

----

* Εβραίοι και Έλληνες...

ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ σε εβραίους και Έλληνες...

** Ελληνορθόδοξη οπτική πυραμίδων και Ανθρώπου

ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου…

*** άρση των πέπλων ή ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων…

Ιακώβ, Θεοτόκος/κλίμαξ, Αγία Φωτεινή και τα προτεινόμενα βιώματα εξ αυτού του ‘’χώρου’’

**** Σταυρός και σταυροπροσκύνηση, μια ουράνια πολιτεία στην ‘’καθημερινότητα’’

***** Ανθρώπινη χημεία (πέραν της οργανικής και της ανόργανης…)

άνθρωπος θρησκεία θράκη(υπέρβαση από τα φαινόμενα στο Φως) 4^ο.

---

Περί του όρκου του Μεγ.Αλεξάνδρου. Η άλλη όψις

---

1 για το πως ''λειτουργούν'' οι δίκαιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, διαχρονικά προς φυσικοπνευματική ωφέλεια του ανθρώπου...

Όπου Ζαχαρίας μεθερμηνεύεται … αυτός που θυμήθηκε τον Θεό και ο Θεός τον θυμήθηκε, στην δε αναλογία την πνευματική, ορίζει την εξομολόγηση με την γέννηση του αγ.Ιωάννου προδρόμου του πνεύματος της μετανοίας, οπότε λύεται η αφωνία, και όχι τυχαία εφονεύθη μεταξύ ναού και θυσιαστηρίου, σαν φλέβα.

2 και μην θεωρηθεί υπερβολικό ότι πολλοί γεννιούνται και πεθαίνουν στην σκλαβιά στην σημερινή εποχή, γιατί αφενός η πλεονεξία είναι ειδωλολατρεία, και αφετέρου, (σαν στάση ζωής) στην βάση του όρους Σινά πολλοί προσκυνούν τον χρυσό βου, και ακόμη πιο πολλοί τυραννιούνται από το ίδιο πνεύμα της βαβέλ και εγωπάθειας και ασυνεννοησίας που με, όχι και πολύ διαφορετικά σχήματα από τα παληά, καταδυναστεύουν τους λαούς… θέλουν να αλλάξουν τα σύνορά μας υποβοηθώντας όλους τους άρπαγες πλεονέκτες γείτονες, που κατά τύχη όλοι μαζί ξεσηκώθηκαν και απαιτούν... έχουν βέβαια αυτοί τα σχέδιά τους, έχει και ο Θεός. Και από εμάς εξαρτάται, το πόσο η πανσθενής χειρ Θεού θα μας βοηθήσει σκανδαλωδώς, και εμείς να εργαστούμε εδώ φιλόθεα και φιλάνθρωπα (σταυρικά), και τέλος αμήν, σωθούμε....  

Είναι δύο τα έθνη και δύο οι λαοί. Ο μείζων και ο ελάσσων και ο μείζων δουλεύσει τω ελάσσονι… το παληό ή το νέο σαν κόσμος, σαν ΑΔΑΜ παλαιός ή ανακαινισμένος, αναστημενος δια και εν XC.

Ή με XC τελικά ανεξαρτήτως χρόνων, ή χωρίς…   

Αρχαία ή νέα Ελλάδα; παληά ή ανακαινισμένη;

3 ίνα ώσι Εν ... (οσ.Πορφυρίου)