θεραπεύοντας Ο Κύριος τον τυφλό (νου)

Η κορωνίδα της θεραπείας των ασθενειών είναι η ψυχή και ο οφθαλμός αυτής, ηγεμονικός νους. 

…πριν την εορτή της αναλήψεως και διάνοιξης των ουρανών, Ο Κύριος την Κυριακή του τυφλού μας δίνει τον τρόπο και την προϋπόθεση διάνοιξης των ουρανών, κατάσταση παράλληλη της διάνοιξης των οφθαλμών που λόγω βραδυκαρδίας και α-νοησίας (έλλειψη νοός Χριστού) κρατούνται…. (Λουκ.κδ’25) [από την ανάσταση στην ανάληψη και διάνοιξη ‘’ουρανών’’ ουρανών και οφθαλμών]. 

Με τον νου να είναι ο οφθαλμός της ψυχής και Τον Κύριο πρωτίστως να θεραπεύει τον νου, με τον χου να ακολουθεί, η απαρχής ομμάτωση του (εκ γενετής) τυφλού, ώστε να Τον αναγνωρίσει σταδιακά ως υιό Δαβίδ και τέλος ως Υιό Θεού, δεν εξαντλείται φυσικά στο ιστορικό γεγονός αλλά μας ακουμπά και αφορά όλους.  

Όντας η κάθε ψυχή αντιμετωπιζόμενη από τον Θεό ως κόρη οφθαλμού, η Κυριακή του τυφλού λαμβάνει άλλη διάσταση, όπως και ο παράλυτος (πάλι νους), ο φερόμενος υπό τεσσάρων (χους και 4 στοιχείων) για την θεραπεία του.   

Κι αν Ο Κύριος (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999) και συγχρόνως Ο οφθαλμός ο τα πάντα

ασθενειών συνέχεια….

Κατακλυζόμαστε τώρα στα προέσχατα από ασθένειες φυσικές αλλά και των εργαστηρίων για ευνοήτους λόγους. 

Με αφορμή την ενημέρωση (1) από γιατρό για το τι είναι και πως λειτουργεί, αυτή η τελευταία πολυδιαφημισμένη νόσος της ευλογιάς των πιθήκων που υπόσχεται να παίξει ρόλο προσεχώς, δυο σκέψεις. 

Η ανεµοβλογιά και ο έρπης ζωστήρας αποτελούν δύο διαφορετικές εκδηλώσεις της λοίµωξης από τον ίδιο ιό. 

Είναι κυρίως παιδική νόσος και αποτελεί τη πρωτοπαθή λοίμωξη από το ιό του έρπητα ζωστήρα. Αν η νόσος εκδηλωθεί σε ενήλικες είναι πιο σοβαρή και μπορεί να οδηγήσει σε διάμεση πνευμονία. Η ανεμοβλογιά μπορεί να παραμείνει σε λανθάνουσα μορφή και να εκδηλωθεί αργότερα σαν έρπης ζωστήρας. 

Είναι DNA και όχι RNA ιός όπως ο SARS-CoV-2, γεγονός που τον καθιστά λιγότερο επιρρεπή σε μεταλλάξεις. 

Δεν μεταλλάσσεται με φυσικό ή τεχνητό τρόπο μόνο ο ιός, αλλά ιδίως ο άνθρωπος μεταμορφώνεται, ο άνθρωπος μεταλλάσσεται. 

Ο κόσμος, γέμει από πνευματικές εντολές, ‘’αποστολές’’, προτάσεις. (μη πάντες απόστολοι; μη πάντες σταυροφόροι; με τον άνθρωπο νάναι ‘’απόστολος’’, έτσι κι αλλιώς. Το ζήτημα είναι το πρόσημο, ο κύρης του, του οποίου τηρεί τις εντολές).

θεμέλιον Πόλεως…

Είναι ομολογουμένως μεγάλη κουβέντα και έργο ζωής, να βάλουμε αρχή επιστροφής, αρχή μεταστροφής, αρχή μετανοίας ...!! 

Μια έννοια πολυπροτεινόμενη από αγίους και κήρυκες, πατώντας πάνω στο κήρυγμα που ξεκινούν ο Τίμιος πρόδρομος και Ο Κύριος… ΕΝ δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται ᾿Ιωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς ᾿Ιουδαίας 2 καὶ λέγων· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.γ’) και 17 ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (Ματθ.γ’17) 

Μετάνοια, που αρχή έχει (και είναι το θεμέλιο) αλλά τελειωμό δεν έχει…. κι αυτό γιατί σαν θείο χαρακτηριστικό που ακολουθεί την προαίρεση του ανθρώπου, λόγω τρεπτότητάς του, άλλοτε εμφανίζεται και άλλοτε χάνεται, όπως ο ήλιος ‘’κρύβεται’’ πίσω από τα νέφη ή ‘’απουσιάζει’’ εμφανώς την νύχτα (αλλά πάντα παρών, έστω και μη ορώμενος ή άμεσα αισθανόμενος).   

Στον κύκλο ενιαυτού έχουμε την κεφαλή του Τιμίου Προδρόμου να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται και πάλι να ανευρίσκεται, δηλώνοντας ότι το ίδιο συμβαίνει και εν ημίν, σαν πνεύμα της μετανοίας, όσο τα πάθη νέφη υπερισχύουν επάνω μας, σκοτίζοντας το ηγεμονικό της ψυχής.

  

Λένε πως όταν έγινε η άλωσις της Κωνπόλεως, εμφανίστηκε ένα χέρι στον ουρανό. Φυσικά και δεν μπορούσε να εξηγηθεί από τον πορθητή και από τους δικούς του, οπότε απευθυνόμενος  στους αγίους, έλαβε την παρακάτω ‘’παράδοξη’’ απάντηση: 

- φάνηκε αυτό το ‘’χέρι’’ στον ουρανό θέλοντας να δείξει ότι δεν είχαν μείνει ούτε 5 πιστοί στην Πόλη, γιαυτό και σου παραδόθηκε … και θα την κρατήσεις 555

οι δύο όψεις της Πόλης του Κωνσταντίνου…

Προσφέρουν στην Θεοτόκο, ο μέγας Κωνσταντίνος την Πόλι, προσφέρει και ο Ιουστινιανός την εκκλησία της του Θεού σοφίας. Με άξονα τα πνευματικά και αιώνια, θα υπάρχουν στιγμές για μας τους χοϊκούς που τα φαινόμενα θα μας απατούν, είτε βλέποντας ρύπους ή χαλάσματα (κονιορτός κατά την προφητεία). Μακάρι ο καλός Θεός να μας δίνει διάκριση και τον δικό Του άξονα θέασης. 

Οι μυστικοί άγιοι μας ‘’μαθαίνουν’’ την έξω ιστορική σειρά και γεγονότα, να την αναγάγουμε στα πνευματικά, ως αναλογία προς τα έσω και άνω. Εκεί η αξία, μην μείνουμε στα έξω σχήματα, αλλά χωρίς ουσία. Στην κατάρτιση αλλά χωρίς το αγιαστικό βίωμα. Στο άντλημα, αλλά μπροστά στο βαθύ πηγάδι, χωρίς ύδωρ ζων…. Κατακτητές όλου του κόσμου, αλλά χαμένοι στην ψυχή. Ποιο το όφελος;;;   

Ξεκινά ο άγιος την χάραξη των ορίων, την δόμηση της πόλης και των φρουρίων της πάνω στην επτάλοφο, με οδηγό έναν αόρατο άγγελο που προηγείται…. με μνήμη γενεθλίων της Πόλης κατ’έτος, την 11^η Μαΐου. Παράλληλα, άγγελοι μας οδηγούν στην αυτογνωσία (πεμπτουσία μας) δια Σταυρού (5) και πάλι δια Σταυρού, άγγελοι μας οδηγούν στην θεογνωσία (7) προς ύψος. 

Στο τέλος της επίγειας βυζαντινής αυτοκρατορίας,  Κωνσταντίνος, περατώνει τον δρόμο τηρήσας την

ΣΤΑΥΡΟΣ, μεσοπεντηκοστή και πνευματική ζωή

Αναφέρει ο αγ.Εφραίμ ο αριζονίτης για το πας άνθρωπος ψεύστης…. ότι δεν είναι ψεύτης, αλλά φευγαλέος σαν όνειρο, σαν αστραπή. Κι αν συγκριθεί η μικρή μας επί γης ζωή με την αιωνιότητα, πράγματι δεν διαφέρει σε διάρκεια από μία φευγαλέα αστραπή.  

Αστραπή όμως, είναι και Ο Μεσσίας ως κεντρομόλος Ι, (Ιησούς) ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών ούτως έσται και η παρουσία του υιού του Ανθρώπου.  (Ματθ.κδ’ 27) αλλά και ο αντίδικος της σωτηρίας μας (αστραπή) ως Ι, Ι τάγμα δαιμόνων, (κεραυνόμορφος κόππα, ϟ , 90ός) αλλά φυγόκεντρος …εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. (Λουκ.ι’18) 

…κι εμείς, ανάμεσα, με την θέλησή μας, όσο είμαστε εν ζωή (βιολογική) ακολουθούμε το ένα από τα δύο Ι, που είναι εμβασμένα στο ΕΙΝΑΙ μας από το ΕΝΑ που προήλθαμε, ελεύθερα να ακολουθήσουμε και συνεχιστεί αυτή η ροπή (και ορμή) στους αιώνες, μαζί με Τον (Τριαδικό) Έναν (999) ή τον αντίποδα ειδωλικό, αληθοφανή άλλον (666). Νους και ψυχή μας χαρίστηκε ως θεία πνοή. Και, δεν είναι δική μας, παρότι έτσι φαίνεται. Λάσπη, το σώμα από το χώμα, κι αυτό δωρεά, παρότι φαίνεται δικό μας. 

Στην πραγματικότητα είμαστε διαχειριστές νου και χου και κατευθύνουμε αυτά, προς σωτηρία ή απώλεια, από την μόνη δική μας. Την θέληση. Αμήν να θέλουμε να διαλύσουμε τον ενδιάμεσο χνου που παρεμβάλλεται μεταξύ νου και χου, τα κρατά διαχωρισμένα, και εκ παθών, σκιάζει τον ηγεμονικό νου να δράσει ορθά, όπως τα νέφη αλλά και τα πολλά κάτω ανυπόστατα ύδατα, διαθλούν, διαστρεβλώνουν και αλλοιώνουν το ευθές Φως. Ανερχόμαστε ευθέως (Ι) και φωτιζόμαστε με ταπεινότητα και υπακοή στο θείο θέλημα (ομόπνοοι επί της οδού, του Ι, Του Ιησού) κατερχόμαστε ευθέως ψυχικά και σκοτιζόμαστε, λόγω έπαρσης, εγωισμού και ανυπακοής (με μπροστάρηδες το Ι τάγμα δαιμόνων). Ανερχόμαστε ελικοειδώς (9) δια σωματικών αρετών λεπτύνοντας νου και χου, και αντίστοιχα κατερχόμαστε (6) δια ενσώματων παθών, μολύνοντας νου και χου, παχυλοποιώντας τα.    

Κι όπως στην πρώτη δημιουργία παίρνει ο Θεός εύπλαστη ύλη και εκ του μηδενός (Σὺ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς παρήγαγες) ξεκινά την δημιουργία, (του ανθρώπου) έτσι και για την αναδημιουργία, εμείς καλούμαστε να φτάσουμε στο μηδέν, στην ταπείνωση κι Ο Κύριος θα βάλει την Ζωή.... (από τον άμωμο) ᾿Εκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου· ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου. (από π.Ζαχαρία έσσεξ)

Τώρα δίνουμε εξετάσεις επί κλίμακος καθ’ημέραν, [περί της κλίμακος και των ακραίων πλατύσκαλων…. (φυσική και θεολογική προσέγγιση) ] προς πραγματική ζωή ή ψεύτικη. Προς την ξεδιψώσα και σκιάζουσα αληθινή όαση σε σχέση με τον ψεύτικο αντικατοπτρισμό της. Από την αφροσύνη στην φρόνηση και από τον έναν κύκλο (ασεβείας) ειδωλολατρίας, υλοκρατίας, σαρκολατρείας… κοσμικού φρονήματος, στον άλλον (ευλαβείας, Αληθείας, πραγματικής Ζωής) η φλογίνη ρομφαία μεταξύ φρονήσεως και αφροσύνης και … κύκλος Αληθείας και κύκλος ασεβείας… 

Κι Ο Κύριος, μεσούσης της εορτής (της σκηνοπηγίας και πεντηκοστής) καλεί: …. ὁ διψῶν, ἐρχέσθω πρός με, καὶ πινέτω ὕδωρ ζωηρόν, καὶ οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ὁ πιστεύων τῇ ἐμῇ χρηστότητι ποταμοὶ ῥεύσουσιν ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ζωῆς αἰωνίου. Ὢ τῆς ἀγαθότητος, καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν· Δόξα σοι. 

…ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω, ὕδωρ ζωηρόν αἰώνιον, καὶ οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, ποταμοὶ ῥεύσουσιν ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ, καὶ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. 

Όντας ο νόμος (φυσικός και γραπτός) παιδαγωγός,  και με την σαμαρείτιδα να

Τι είναι η πνευματική ζωή - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μόνο η πνευματική ζωή είναι η αληθινή ζωή, όλα τα υπόλοιπα είναι ύλη. Και το σώμα μας ύλη είναι, χώμα δανεισμένο από τη γη. Χώμα, νερό, φωτιά και αέρας – από αυτά τα τέσσερα στοιχεία είναι φτιαγμένο το ανθρώπινο σώμα. 

Είναι τόσο επιδέξια και θαυμαστά δομημένο που δεν μπορεί να περιγραφεί μήτε και να εκφραστεί. Και πάλι όμως, το σώμα είναι μονάχα ένα πράγμα, δεν είναι ζωή, όπως το όχημα δεν είναι ο ταξιδιώτης και το κλουβί δεν είναι το πουλί. 

Τι είναι τότε η ζωή; Η Αγία Γραφή του Θεού το εξηγεί σαφέστατα στην πρώτη της σελίδα: «και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. β’7). 

Γνωρίζεις καλά τι σημαίνουν τούτα τα λόγια, άμεσα και έμμεσα; Άμεσα λοιπόν, έφτιαξε ο Θεός από το χώμα το σώμα και έμμεσα, από τον Εαυτό Του φύσηξε μέσα του πνοή ζωής. Έτσι ο άνθρωπος έγινε ζωντανή ψυχή. Φαινομενικά λοιπόν ο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει όλα τα λυπηρά αυτής της ζωής με καρτερία κι ελπίδα στο Θεό. Γι αυτόν η κάθε μέρα θα είναι μήνας στον ουρανό, ενώ στον άπιστο θα μοιάζει με χρόνο ολόκληρο. Γιατί ο άπιστος χαίρεται μόνο όταν δεν υποφέρει· κι όταν υποφέρει, το κάνει χωρίς υπομονή κι ελπίδα στο Θεό και δυσανασχετεί...

Ο συνειδητός άνθρωπος είναι λογικό ν' αναζητήσει τις αιτίες που τον βασανίζουν μέσα του, ενώ ο ανόητος κατηγορεί πάντα τους άλλους. Ο συνειδητός άνθρωπος θυμάται όλες τις αμαρτίες που έκανε από παιδί. Τις θυμάται με φόβο Θεού και περιμένει να πληρώσει γι αυτές...

Μακάριος είναι ο άνθρωπος που επωφελείται απ' όλα τα βάσανά του, γνωρίζοντας πώς όλ' αυτά τα επιτρέπει ο Θεός με την αγάπη Του για τον άνθρωπο, για τη δική του ωφέλεια. Με το έλεός του ο Θεός επιτρέπει να επισκεφτούν τον άνθρωπο βάσανα για τις αμαρτίες του. Με το έλεός Του το κάνει αυτό, όχι με τη δικαιοσύνη Του. Αν ενεργούσε με τη δικαιοσύνη Του, τότε κάθε αμαρτία αναπόφευκτα θα έφερνε θάνατο, όπως λέει ο Απόστολος:

«Η δε αμαρτία αποτελεσθείσα αποκύει θάνατον» (Ιάκ. α΄15). Κι ο Θεός αντί για

Η αγάπη του πνευματικού πατέρα είναι πολύ ψηλά, πολύ ψηλά!

Υπάρχουν τρόποι πολλοί για να ενωθείς έτι περισσότερο με τον Γέροντα.

Πέφτεις να κοιμηθείς -όπως κάνω, έτσι παραδίδω και σε σας-, «η ευχή του πατρός μου Ιωσήφ» και κοιμάμαι.

Ξυπνάω. «Η ευχή του πατρός μου Ιωσήφ», αρχίζω την προσευχή. Πάω ταξίδι, από τα Κατουνάκια θα πάω στη Δάφνη, «η ευχή του πατρός μου Ιωσήφ». Μαγειρεύω, «η ευχή του πατρός μου Ιωσήφ». Πάω στο Βατοπαίδι, έχω την εικόνα του Γέροντα στο δωμάτιό μου, την ασπάζομαι και λέω «η ευχή του πατρός μου Ιωσήφ».

Έτσι έρχεται κι ένας τεχνητός τρόπος για να είσαι περισσότερο ηνωμένος με τον Γέροντα. Όπως υπάρχει η νοερά προσευχή που λίγο, λίγο, λίγο καθαρίζεται το εσωτερικόν του ανθρώπου και γίνεται κατόπιν και αυτός φωτεινός με τη νοερά προσευχή, υπάρχει και αυτός ο τρόπος που ενώνεσαι με τον Γέροντα περισσότερο.

Διαβάζοντας τη Θεία Γραφή, όσο πνευματική δύναμη έχεις, τόσο καταλαμβάνεις, περισσότερο δεν καταλαμβάνεις. Έτσι είχαμε και με τον Γέροντα. Μας έλεγε, αλλά μας έλεγε κατά τον βαθμό του· εμείς κατά τον βαθμό μας καταλαμβάναμε.

όταν οι ορθόδοξες (καθημερινές) εορτές αποδίδουν το υπερκόσμιο Φως τους...

μια καλή ευκαιρία, να δούμε πως και που οδοδεικτούν, ιχνηλατώντας τες. Μια, αμήν όχι βαρηά (για το αποτέλεσμα) πνευματική ανάλυση  της δέσμης Φωτός των εορτών από 6 έως και 11 Μαϊ...  

Κοιτάζοντας ο άνθρωπος τον φυσικό έναστρο ουρανό, αισθάνεται  συναισθηματική αγαλλίαση και όχι σπάνια, το μεγαλείο της δημιουργίας. Αλλά αυτή η θέα, είναι στατική. Αρχίζει και γίνεται δυναμική όταν διαβλέπει την ελαχιστότητά του, ως μια καλή αφορμή ταπεινότητος (που είναι αιτία έλξης χάριτος) κι αν θέλει αναβιβάζεται  πέραν αυτής με θαυμασμό, ευχαριστία, προσκύνηση Στον ασύλληπτο και αόρατο (αλλά με προϋποθέσεις όρασης, ψηλάφησης και μετοχής) Δημιουργό. Δυναμικά, είναι λυπηρό όταν τα αστρονομικά φυσικά μεγέθη εκπίπτουν σε ‘’αστρολογικά’’ και επιβάλλουν μοιρολατρικές συμβουλές βίου, έργο της κάτω όψης. Αν όμως ο άνθρωπος βλέποντας κι όχι απλά κοιτάζοντας και θέλοντας να κινηθεί, πέρα από τα στενά αυτά όρια, [όσο 2Χ2 ένα παληό πλυσταρηό, πούχει σκοπό την καθαρότητά μας - κι όσο αυτό επιτυγχάνεται (χάριτι) μας περνά σε άλλη διάσταση ζωής και συνειδητότητος, από εμπεριεχόμενη αμελητέα κουκίδα σε εμπεριέχοντα άνθρωπο, όπως εξαρχής σε ''μέγεθος'' πνευματικό πλάστηκε] θα βρει βοηθούς τους ισταμένους στην άνω όψη κάθε αστέρος, μεγάλους αδελφούς μας, αγγέλους (κι είναι μεγάλοι παρότι αγιογραφούνται ως νεαροί, γιατί η δική μας ''ηλικία'' είναι νηπιακή και τρεπτή στο θέλημα, μπροστά στο άτρεπτο των αγγέλων). [Οι άγγελοι είναι οι μεγάλοι μας αδελφοί, οι οποίοι είναι στον ουρανό και προσεύχονται για όλους τους ανθρώπους και γίνεται χαρά μεγάλη «εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ιε’ 7).]. 

Ο άνθρωπος μπορεί να προσανατολιστεί μέσω αυτών σε φυσικό επίπεδο (αφού ο πολικός αστέρας δείχνει πάντα προς βορρά) αλλά και πνευματικά με κάποιον τρόπο, αν αρθεί το παραπέτασμα και δει ο άνθρωπος άλλον ουρανό και άλλα άστρα. Είναι οι άγιοι μέσα στην Εκκλησία και η τάξη τους σαν εορτές στον κύκλο ενιαυτού, που καταφέρνουν με έννοιες και χαρίσματα τον πνευματικό ακριβή προσανατολισμό. Αφορά για όποιον θέλει άλλη γνώση από άλλο Φως.

Οι άγγελοι είναι οι μεγάλοι μας αδελφοί...

~ Ευλογημένα μου παιδιά,

Όπως γνωρίζουμε ο καλός μας Θεός μας χάρισε το Μέγα Μυστήριον, της Ιεράς Εξομολογήσεως, αυτό το Ιερόν Βαπτιστήριον, εις το οποίον πλένεται ο άνθρωπος ψυχικά και γίνεται ολόλευκος, καινούριος κατά Χριστόν άνθρωπος.

Πόση ευχαριστία πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό συνεχώς γι’ αυτό το μεγάλο καλό, που μας άφησε ! Δηλαδή μας άφησε την καρδιά Του ανοιχτή, οσάκις θελήσουμε να καθαρισθούμε, να εισερχώμεθα άνετα. Όσο και να αμαρτήση ο άνθρωπος , όσο και να κυλισθή στην αμαρτία, όσο και να μαυρίση την ψυχή του , ημπορεί άνετα σε μία στιγμή, σε λίγη ώρα να γίνη κατάλευκος σαν το περιστέρι και σαν το χιόνι.

Υπάρχει μεγαλύτερο εργαλείο από τούτο ή μεγαλύτερη ευτυχία για τον άνθρωπο;
Συγχρόνως όμως συμβαίνει και το άλλο. Γίνεται μεγάλη χαρά «εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. 15, 7). Δεν είναι μόνον ότι ο αμαρτωλός σώζεται και γίνεται ευτυχισμένος, αλλά προκαλεί και τους αγγέλους , προκαλεί τα αγγελικά τάγματα να πανηγυρίζουν, να έχουν μεγάλη χαρά, να δίνουν μεγάλη

Φίλοι Χριστού και αγίων πατέρων

συνέχεια του Προσπάθησε να τους κάνεις φίλους σου! - Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Φίλοι Χριστού και αγίων πατέρων

Αναφέρει ο άγιος για Τον Κύριο…. IC XC (Αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου)

Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ Νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος. Πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ. Μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ δουλεύσω. Ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ μήτηρ. Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ… 

και συγχρόνως σαν προϋπόθεση: … 50 ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν. (Ματθ.κβ’) 

Ρωτά Ο Κύριος τον απ.Πέτρο (την πρακτική, σε σχέση με τον αγ.Ιωάννη θεολόγο που αντιστοιχεί στην θεωρία) το γνωστό τρις, φιλεῖς με; (Ιωαν. κα’) ρωτά και τον καθένα μας. 

Θεωρεί πάλι Ο Κύριος τον δίκαιο Λάζαρο, και στο πρόσωπό του τον καθένα μας, ως ‘’φίλο’’ Του και θέλει να τον αναστήσει (Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται). Για την ανάσταση του Λαζάρου. 

Για να θεωρηθούμε κι εμείς φίλοι Του ‘’πρέπει’’ να αποκτήσουμε τις δύο αδελφές, την πράξη (ως φιλανθρωπία, διακονία, κίνηση), την ΜΑΡΘΑ που αντιστοιχεί και στην ευθεία κίνηση του νοός, (το Θ της) και την θεωρία (ως φιλοθεΐα, ακινησία παρά τους πόδας) την ΜΑΡΙΑ (το Ι της) και κυκλική κίνηση νοός, στο σύνολο και ΣΤΑΥΡΟΣ (Θ+Ι) και ελικοειδής (9) προς τα άνω κίνηση, νου και χου. 

Αμήν φίλοι Χριστού κι όχι φίλοι χειρόνων, σε πράξη και θεωρία, που ''σχηματίζει'' την αντίθετη πορεία [ευθεία προς τα κάτω ως Ι, ακολουθούντες το Ι τάγμα δαιμόνων και φυγόκεντρο, (ως υψηλοφροσύνη και ανυπακοή) αντί κεντρομόλου Ι, Ιησού (με ταπεινότητα και διακριτική υπακοή) αλλά και ελικοειδώς προς τα κάτω δια των παθών (6) * αντί προς το φυσικό και άνω (9) δι αρετών]. Κύριε ελέησον.   

Εμείς να βάλουμε την προαίρεση κι Ο Κύριος την χάρι και τις δωρεές. Εμείς την

υπομονή, σωφροσύνη και αναμαρτησία

20 Οὕτως ἀναστὰς ᾿Ιὼβ ἔρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐκείρατο τὴν κώμην τῆς κεφαλῆς καὶ πεσὼν χαμαὶ προσεκύνησε τῷ Κυρίῳ καὶ εἶπεν· 21 αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας. 22 ᾿Εν τούτοις πᾶσι τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν ᾿Ιὼβ ἐναντίον τοῦ Κυρίου καὶ οὐκ ἔδωκεν ἀφροσύνην τῷ Θεῷ.... (Ιωβ α') 

᾿Εξῆλθε δὲ ὁ διάβολος ἀπὸ προσώπου Κυρίου καὶ ἔπαισε τὸν ᾿Ιὼβ ἕλκει πονηρῷ ἀπὸ ποδῶν ἕως κεφαλῆς. 8 καὶ ἔλαβεν ὄστρακον, ἵνα τὸν ἰχῶρα ξύῃ, καὶ ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κοπρίας ἔξω τῆς πόλεως. 9 Χρόνου δὲ πολλοῦ προβεβηκότος εἶπεν αὐτῷ ἡ γυνὴ αὐτοῦ· μέχρι τίνος καρτερήσεις λέγων· 9α ἰδοὺ ἀναμένω χρόνον ἔτι μικρὸν προσδεχόμενος τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου; 9β ἰδοὺ γὰρ ἠφάνισταί σου τὸ μνημόσυνον ἀπὸ τῆς γῆς, υἱοὶ καὶ θυγατέρες, ἐμῆς κοιλίας ὠδῖνες καὶ πόνοι, οὓς εἰς τὸ κενὸν ἐκοπίασα μετὰ μόχθων· 9γ σύ τε αὐτὸς ἐν σαπρίᾳ σκωλήκων κάθησαι διανυκτερεύων αἴθριος, 9δ κἀγὼ πλανῆτις καὶ λάτρις, τόπον ἐκ τόπου περιερχομένη καὶ οἰκίαν ἐξ οἰκίας, προσδεχομένη τὸν ἥλιον πότε δύσεται, ἵνα ἀναπαύσωμαι τῶν μόχθων μου καὶ τῶν ὀδυνῶν, αἵ με νῦν συνέχουσιν· ἀλλὰ εἰπόν τι ρῆμα πρὸς Κύριον καὶ τελεύτα. 10 ὁ δὲ ἐμβλέψας εἶπεν αὐτῇ· ἵνα τί ὥσπερ μία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησας οὕτως; εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάμεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσομεν; ἐν πᾶσι τούτοις τοῖς συμβεβηκόσιν αὐτῷ οὐδὲν ἥμαρτεν ᾿Ιὼβ τοῖς χείλεσιν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ.... (Ιωβ β') 

--- 

[Μοναδικό μέσον σωτηρίας, Ο Μεσσίας και μετ’Αυτού Η Μεσσίτρια, οι μεσίτες άγιοι που πρεσβεύουν, οι αγγελικές θείες ασώματες δυνάμεις, όλοι επί το αυτό θέλημα,

παιδεία ια' επανελληνισμός και επανευαγγελισμός του γένους

 

Εισαγωγή 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ   

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και πολιτική....         

'Το Γένος ενήστευε, το Γένος εγνώριζε...''       

προσέγγιση του ευαγγελίου της Κυριακής της Ορθοδοξίας….     

ΣΤΑΥΡΟΣ … ομφαλός και γαστέρα        

Από γερόντισσα Γαλακτία     

Τὸ ἀληθινὸ Βυζάντιο. Ἡ ἀρχοντικὴ καὶ βασιλικὴ πολιτεία (Φώτης Κόντογλου)

αλήθεια, αληθοφάνεια, διάκριση και ΣΤΑΥΡΟΣ

Πολλές παραδόσεις, συνήθως οι φιλοσοφικές ανεβάζουν το βίωμα πάνω από τα αντιληπτά εξ αισθητηρίων (άκουσα, είδα…) και καλά κάνουν. Αλλά αυτό δεν αρκεί. 

Η υπενθύμιση μερικών φυσικών φαινομένων μπορούν να γίνουν καλή αφορμή στην πνευματική αναζήτηση της Αληθείας, αφού η φύση είναι ένα ανοιχτό βιβλίο, περιμένοντας να ‘’αναγνωσθεί’’ κατάλληλα. 

Στον αέρα (στην έρημο), παρατηρούμε δύο πηγές που ερεθίζουν ‘’ισάξια’’ τα αισθητήριά μας. Στο οπτικό μας πεδίο παρουσιάζεται και η αληθινή όαση αλλά και ο αντικατοπτρισμός της. Κι εκεί που τα φαινόμενα προσδίδουν ίση αξία και στα δύο, μόνο η μία θα ξεκουράσει και ξεδιψάσει. Η άλλη, αν γίνει πιστευτή και ακολουθήσει την κλήση της ο άνθρωπος, (όπως κάνουν και οι σειρήνες) θα πεθάνει από την δίψα και το αφόρητο καύμα του ήλιου και θα έχει αναλώσει όλη του την ζωτική ενέργεια στο μάταιο κυνήγι της. Μια ζωή ατελή, αφού κάπου σκάλωσε, μακράν της πατρίδος του…. 

Στο νερό, οι ακτίνες διαθλώνται, με επόμενο την μη ευστοχία, ακόμη κι αν είναι αυτό ‘’καθαρό’’. Πόσο μάλλον όταν αυτό είναι θολό, αναμεμειγμένο με ιλύ (χώμα,