Φίλοι Χριστού και αγίων πατέρων

συνέχεια του Προσπάθησε να τους κάνεις φίλους σου! - Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Φίλοι Χριστού και αγίων πατέρων

Αναφέρει ο άγιος για Τον Κύριο…. IC XC (Αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου)

Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ Νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος. Πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ. Μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ δουλεύσω. Ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ μήτηρ. Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ… 

και συγχρόνως σαν προϋπόθεση: … 50 ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν. (Ματθ.κβ’) 

Ρωτά Ο Κύριος τον απ.Πέτρο (την πρακτική, σε σχέση με τον αγ.Ιωάννη θεολόγο που αντιστοιχεί στην θεωρία) το γνωστό τρις, φιλεῖς με; (Ιωαν. κα’) ρωτά και τον καθένα μας. 

Θεωρεί πάλι Ο Κύριος τον δίκαιο Λάζαρο, και στο πρόσωπό του τον καθένα μας, ως ‘’φίλο’’ Του και θέλει να τον αναστήσει (Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται). Για την ανάσταση του Λαζάρου. 

Για να θεωρηθούμε κι εμείς φίλοι Του ‘’πρέπει’’ να αποκτήσουμε τις δύο αδελφές, την πράξη (ως φιλανθρωπία, διακονία, κίνηση), την ΜΑΡΘΑ που αντιστοιχεί και στην ευθεία κίνηση του νοός, (το Θ της) και την θεωρία (ως φιλοθεΐα, ακινησία παρά τους πόδας) την ΜΑΡΙΑ (το Ι της) και κυκλική κίνηση νοός, στο σύνολο και ΣΤΑΥΡΟΣ (Θ+Ι) και ελικοειδής (9) προς τα άνω κίνηση, νου και χου. 

Αμήν φίλοι Χριστού κι όχι φίλοι χειρόνων, σε πράξη και θεωρία, που ''σχηματίζει'' την αντίθετη πορεία [ευθεία προς τα κάτω ως Ι, ακολουθούντες το Ι τάγμα δαιμόνων και φυγόκεντρο, (ως υψηλοφροσύνη και ανυπακοή) αντί κεντρομόλου Ι, Ιησού (με ταπεινότητα και διακριτική υπακοή) αλλά και ελικοειδώς προς τα κάτω δια των παθών (6) * αντί προς το φυσικό και άνω (9) δι αρετών]. Κύριε ελέησον.   

Εμείς να βάλουμε την προαίρεση κι Ο Κύριος την χάρι και τις δωρεές. Εμείς την

αγαθή και καθαρά υποδοχή και το Άγιο Πνεύμα την τεκνογονία, όπως προτυπώθηκε με τα σύνολο 12 τεκνία εκ της Λείας (πράξη) και Ραχήλ (θεωρία) κυρίες (νου και σώμα) και δούλες αυτών (διάνοια και σάρκα), από τον τύπο του Αγίου Πνεύματος, πατριάρχη Ιακώβ. Εμείς την καλή υποδοχή λόγω φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας κι Ο Κύριος να προσθέσει το ‘’α’’ της αγάπης και αληθείας Του στην κεφαλή μας [από άβραμ σε αβραάμ (Γεν.ιζ’5)] και την δικαιοσύνη (Ρ) στο σώμα μας (από σάρα σε σάρρα (Γεν.ιζ΄15)], δια της μελέτης, προσευχής και διάκρισης ως όπλα, … γιατί χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν… προσέχοντας τα εισερχόμενα που δίνουμε ως τροφή στην ψυχή μας.... (ως καθημερινή ενασχόληση, με το η αγάπη ου λογίζεται το κακό) Γιατί η ψυχή μοιάζει με τη μυλόπετρα; (Αββάς Κασσιανός) μην τύχει και νομίζουμε ότι έχουμε ''αγάπη'' ενώ στην πραγματικότητα αδικώντας, την μισούμε (όχι ένεκα Του Κυρίου και ευαγγελίου για να την βρούμε, αλλά ενασχολούμενοι με σκιές, την απωλέσουμε στον αιώνα) ... ὁ δὲ ἀγαπῶν τὴν ἀδικίαν μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν (ψαλμ.ι').

Διαβάζοντας τους βίους αγίων, καθημερινά τον συναξαριστή, τους γνωρίζουμε και μας γνωρίζουν… αναπτυσσόμενες ‘’οικείες’’ μυστικές σχέσεις. Διαβάζοντας τους παρακλητικούς τους δίνουμε δικαιώματα σε αυτούς να δράσουν μυστικά ή φανερά. Εμείς ανοίγουμε με κλειδί τον παρακλητικό, τους χαιρετισμούς, το Κύριε ελέησον κι οι άγιοι δρουν (1). Σε αυτήν την ‘’συνεργασία’’ στήνεται μια πνευματική ‘’φιλία’’ και ευλογημένη οικειότητα, χωρίς όμως την με θράσος παρρησία. Ο συναξαριστής ''ανοίγει'' τις κλεισμένες πύλες του κόσμου και εισάγει καθ'ημέραν δια των εορταζομένων αγίων το άλλο ΦΩΣ, διαλύοντας τα σκότη και τις εορτές τους (παγκόσμιες ημέρες, που δι αυτών προσπαθούν οι κοσμοκράτορες να καταπαύσουν τις εορτές του Θεού επί γης) καταργώντας  τον αχνό ενδοσυμπαντικό φωτισμό, του σαν μήτρα σκοτεινού... όπως γίνεται το πέρασμα από την νύχτα στην ημέρα δια των ακτίνων του Ηλίου.... οπότε, δια των αγίων Ὁ Θεὸς «διανοίγει τὸ νοῦ» ἐκείνων πού τὸ θέλουν· χορηγεῖ τὸ ζῶν ὕδωρ σ’ αὐτοὺς πού διψᾶνε, ἀποκαλύπτεται σὲ ὅσους Τὸν ἀναζητοῦν.

Αμήν να βάλουμε αρχή.... ὁ Θεός μου, μὴ ἐγκαταλείπῃς με, ὅτι οὐδὲν ἐποίησα ἀγαθὸν ἐνώπιόν Σου, ἀλλὰ δὸς μοι διὰ τὴν ἀγαθότητά Σου βαλεὶν ἀρχήν. 

Όσο ‘’φθείρουμε’’ από αγάπη και ασπασμό, μια έξω εικόνα που απεικονίζει έναν άγιο, (όπως μας γνωρίζει ο αγ.Παΐσιος) τόσο αυτή ‘’μεταφέρεται’’ στα εσώφυλλα της καρδίας και σχηματίζεται εκεί η ίδια ‘’εικόνα’’, όπως μορφοποιείται Ο Χριστός εν ημίν (κατά το ρήμα του απ.Παύλου … 19 τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς ἐν ὑμῖν! Γαλ.δ’19). Πως όμως θα νοηθεί ''αγάπη'' και ασπασμός ως αίτια εξωτερικής φθοράς αν δεν συνδυάζεται με την κατά Θεόν αγάπη και συμφωνία πνεύματος; ποιο το όφελος αν ασπάζομαι Την Θεοτόκο αλλά η ζωή μου δεν συνάδει έμπρακτα με αγνότητα (τουλάχιστον προοδευτική από σωματική σε πνευματική) ταπεινότητα; ασπάζομαι τον Τίμιο πρόδρομο αλλά δεν μετανιώνω; τους αγίους με τα χαρακτηριστικά τους; τα ουαί των υποκριτών κρέμονται επί της κεφαλής μου....   

Όσο φθίνει το κοσμικό φρόνημα και η παχυλότητα της σάρκας τόσο ζωντανεύει το πνευματικό και λεπτύνεται ο νους (αφού αυτά τα δύο φρονήματα, αντιτίθενται το ένα στο άλλο). Αλλά! μνήμη αγίου, τιμή αγίου, είναι η μίμηση αγίου. Στην προσπάθεια μίμησης, ''εισέρχεται'' το πνεύμα του αγίου μέσα μας δομώντας τον ναό εν ημίν, [όπως οι εξωτερικοί, με θεμέλιο την μετάνοια, (με παρόντα τον αγ.Ιωάννη πρόδρομο) Αγία Τράπεζα και ιερό, (με Την Πλατυτέρα και Τον Κύριο μυσταγωγό) αγιογραφίες ζωντανές, κινούμενες όχι εν λιθίναις πλαξί, αλλά εν μαλακαίς σαρκίναις, (φιλάνθρωπες και φιλόθεες) καρδίαις...] και εμείς εξερχόμαστε από τον άκοσμο κόσμο, την αίγυπτο, τον σαρκολατρικό και την πίστη στα φαινόμενα και είδωλα. 

Μια φορά ζήτησαν από την αγία Γαλακτία να ''δει'' που βρίσκεται κάποιος και της πρότειναν να κλείσει και τα μάτια της. Απάντησε, πως δεν χρειάζεται να κλείσει τα μάτια για να δει.... αποδεικνύοντας ότι και το τελευταίο κύτταρο είχε τόσο πνευματικοποιηθεί και περάσει από τα φαινόμενα στην ουσία και αιτία. Από την εγκεφαλική αντίληψη δια των εξωτερικών ξεχωριστών αισθητηρίων στην ενοποιημένη μία αίσθηση του ηγεμονικού νοός μέσα στην καρδία, δια και εν XC.   

Φυσικά και η αγάπη και η τήρηση των εντολών και η μίμηση είναι το κλειδί, αλλά δεν πρέπει η μέριμνά μας να εξαντλείται στην μυστική σχέση. Χρειάζεται την μυστηριακή, η οποία σφραγίζει την ένωση (φιλία και συγγένεια αίματος με Τον Κύριο). Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα.... για να μείνουμε Στον Κύριο κι Ο Κύριος με εμάς.... (και ορθοδόξως, ως Άμπελο και κλήματα για να φέρουμε καρπό).     

Είναι και η ευάρεστη στον Θεό ταπεινή εξωτερική αγιογραφία, που ανοίγει διαδρόμους δόξας Θεού, προσκύνησης, ευχαριστίας, θαυμάτων, όπως φαίνεται και στο παρακάτω περιστατικό, που  αναφέρεται στις τελευταίες του στιγμές στο νοσοκομείο και την θαυμαστή πληροφορία που είχε η γυναίκα του από τον Άγιο Εφραίμ τον θαυματουργό. 

-Περνούσε δύσκολες ημέρες στο νοσοκομείο ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου, και η γυναίκα του Μαρία Κόντογλου, ήταν γονατιστή και προσευχόταν για την θεραπεία του, επικαλούμενη τον Μεγάλο μας Άγιο Εφραίμ. Ας μην ξεχνάμε, ότι η αγιασμένη χείρα του χαρισματούχου αγιογράφου, είχε φιλοτεχνήσει την πρώτη εικόνα του Αγίου μας! 

Η Μαρία Κόντογλου περίμενε λοιπόν από τον Άγιο κάτι. Η σύζυγός του δεόταν ακατάπαυστα. Περίμενε. Το θαύμα της ανάρρωσης. Αντ’ αυτού είδε το Θαύμα της Αιωνίου Ζωής και της Μακαρίας Αναπαύσεως. 

Και τι μεγαλύτερη βοήθεια θα μπορούσε να βρει απ’ αυτή, το να δει εκείνη ακριβώς την ώρα που προσηύχετο, την ψυχή του Φώτη Κόντογλου να την κρατά ο Άγιος Εφραίμ, και μέσα σε τόση δόξα να την οδηγεί στον Ουρανό! 

Παραξενεύτηκε βλέποντας όλα αυτά! Τι τάχα να σήμαιναν; Κείνη την ώρα λοιπόν διέλυσε την απορία της κάποιο τηλεφώνημα από το νοσοκομείο, που της ανακοίνωνε ότι ο άνδρας της πέταξε ανάλαφρα στον Ουρανό! Ο Άγιος ήταν στ’ αλήθεια ο συνοδός του! 

από το βιβλίο: «Οπτασίαι και Θαύματα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ του Θαυματουργού» – Γ΄τόμος (Έκδοση  Ι.Μ. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου – Όρος Αμώμων Αττικής). 

Αμήν να αποκτούμε ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις. 

αμήν καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές… αφού η καθαρή καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

---

(1) θεία επέμβαση 

* για τον αριθμό του θηρίου – π. Ηλίε Κλεόπα