Για την αλλαγή του χρόνου, υπό άλλη έποψη…

Σε έναν συνεχή ή επαναλαμβανόμενο κύκλο, ίσως δεν θάχε σημασία ο ορισμός μιας αρχής και ενός τέλους, γιατί ‘’κάθε σημείο’’ μπορεί να θεσπιστεί ως αρχή και να γίνει τέλος, αφού παρότι ο ‘’χρόνος’’ είναι συνεχής και φαίνεται πως περνάει, στην κυριολεξία εμείς περνάμε. Εισαγόμαστε σε ένα σημείο του (γέννηση) και εξερχόμαστε (βιολογικός θάνατος) κι εκείνος συνεχίζει έως ότου ορίστηκε από τον δημιουργό του.   

Με ορισμό της αφετηρίας τα γενέθλια , άρχονται οι ελίξεις περί του ηλίου, ορίζοντας την ηλικία του καθενός.

Συλλογικά, θεσπίστηκε η αρχή της ινδίκτου (εκκλησιαστικό έτος) αλλά και η κοσμική πρωτοχρονιά (31/12 – 1/1), μαζί με την παλαιά αρχή των ρωμαίων αυτοκρατόρων από τον Μάρτιο. 

Φανέρωση της απείρου αγάπης τού Θεού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

Φανέρωση της απείρου αγάπης τού Θεού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους) 

Τὰ Χριστούγεννα, ποὺ µὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ ἑορτάζουµε καὶ φέτος, µᾶς δίνουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐµβαθύνουµε στὸ Μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Πολλὰ καὶ ἀνεκτίµητα εἶναι τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ σέ µᾶς. Τὸ µεγαλύτερο ὅµως δῶρο Του εἶναι ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Μονογενοῦς Του Υἱοῦ, χωρὶς τὴν ὁποία θὰ εἴµεθα ἀκόµη ἀπελπισµένοι αἰχµάλωτοι τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου.

Λέγει ὁ ἁγίος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς: «Τί βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ θείας φιλανθρωπίας! Ἔτσι γνωρίζει ὁ Θεὸς µὲ τὴν σοφία, τὴ δύναµη καὶ τὴν φιλανθρωπία Του τὰ ὀλισθήµατα ἀπὸ τὴν ἑκούσια παρεκτροπή µας νὰ τὰ κατασκευάζει ἀσυγκρίτως πρὸς τὸ καλύτερο. Διότι ἂν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δὲν

ομιλία αγίου Ιωάννου χρυσοστόμου για την γέννηση Του Κυρίου

προσευχητάρι

κατάλογος προσευχών

ηχητικά (παράλληλα με το κείμενο), με δυνατότητα πλην ακρόασης και ανάκτησης 

Σύγχρονοι άγιοι και γέροντες μιλούν για το κάπνισμα

Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης

Το 1919, ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, πέρασε από τη Ρωσία, όπου και επισκέφθηκε διάφορες μονές. Σ’ ένα από τα ταξίδια του με τραίνο, καθόταν απέναντι από ένα έμπορο. Αυτός άνοιξε μπροστά του μια ταμπακιέρα και του προσέφερε τσιγάρο «φιλικά», ίσως ειρωνικά, αφού ο άθεος κομμουνισμός είχε ήδη επικρατήσει, μα πάνω απ’ όλα δοκιμαστικά για το φρόνημα του ασκητού.

Ο άγιος Σιλουανός ευχαρίστησε το συνεπιβάτη  του και αρνήθηκε την προσφορά.

Τότε ο έμπορος ρώτησε αν ο λόγος της άρνησης ήταν η θεώρηση του καπνίσματος ως «αμαρτία». Πρόσθεσε δε, ότι κατ’ αυτόν το κάπνισμα βοηθάει στην πολυάσχολη ζωή, αφού είναι αναγκαίο να σταματάει κανείς την ένταση στην εργασία και να αναπαύεται για λίγα λεπτά. Επίσης ανέφερε ότι διευκολύνει την επαγγελματική ή τη φιλική συνομιλία και γενικά τη ροή της ζωής. Συνέχισε δε, να προσθέτει  και άλλα πλεονεκτήματα του καπνίσματος για να πείσει τον ασκητή.

Ο άγιος άκουγε αμίλητος και κάποια στιγμή είπε στο συνεπιβάτη του· «Κύριε

θαύμα Αγίας Μαρίνας

Το θαύμα της Αγίας Μαρίνας που κανένας γιατρός δε μπορεί να εξηγήσει.

Πλησίαζαν Χριστούγεννα η σύζυγος μου ήταν έγκυος 4 μηνών στο τέταρτο παιδί μας της »έσπασαν τα νερά»,το έμβρυο σαν από θαύμα έβαλε το σώμα του για να σταματήσει τη ροή του αμνιακού υγρού.

Οι γιατροί συμβούλεψαν να διακόψουν την κύηση γιατί δεν επρόκειτο να τα βγάλει πέρα εμείς αρνηθήκαμε και έτσι μας είπαν πλήρη ακινησία.
Πέρασε ένας μήνας μαρτυρικός, τόσο για την ακίνητη γυναίκα μου, που ήταν καρφωμένη στο κρεβάτι, όσο και για μένα που όλη η φροντίδα του σπιτιού έπεσε πάνω μου, μαγείρεμα, τάισμα, πλύσιμο, καθάρισμα κ.α

Στα μέσα Ιανουαρίου η γυναίκα μου είχε κι άλλη ροή αμνιακού υγρού.

Οι γιατροί συνέστησαν εισαγωγή στο νοσοκομείο.

Την έβαλαν σε ένα κρεβάτι ακίνητη, της τοποθέτησαν ένα παλμογράφο στην κοιλιά και ακούγαμε την καρδιά του μωρού. Στις 5 Φεβρουαρίου το μωρό άρχισε να δυσανασχετεί, έπρεπε να βγει.

Αφού υπέγραψα κάποια έγραφα (δεν θυμάμαι ούτε τι έγραφαν) έβαλαν την γυναίκα μου στο χειρουργείο. Μετά από μία ώρα, μέσα σε ένα διαφανές κουτί που ήταν πάνω σε φορείο, πέρασαν μπροστά μου την κόρη μου.-Ακολουθήστε με… ήταν η εντολή της νοσοκόμας.

Πήγαμε στο θάλαμο προώρων.

Το μωρό ήταν από κύηση 6 μηνών, ζύγιζε 1000gr και είχε εσωτερική

περί κατακρίσεως και άλλες διδαχές (γερ.Εφραίμ)

"Πρόσεχε, παιδί μου, να μην κρίνης ουδεμία ψυχή· διότι εις τον κρίνοντα τον πλησίον παραχωρεί ο Θεός και πέφτει, για να μάθει να συμπαθει τον ασθενή αδελφό του.
Όλους μας στηρίζει το έλεος του Θεού· και εάν υπερηφανευθούμε, σηκώνει ο Θεός την χάρη του, και γινόμεθα εμείς χειρότεροι των άλλων!"

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Προσέχετε τους λογισμούς σας ...

Ποικίλα διδακτικά προς εν Χριστώ τελείωσή μας

* Προσέχετε τους λογισμούς σας. Η προσοχή σας κυρίως να στραφή εις το να συνάζει ταπεινούς λογισμούς. Διότι η ταπείνωσις σώζει τον άνθρωπο, και αυτή είναι κυρίως ο στόχος όλων των πνευματικών επιδιώξεων.

* Χωρίς νήψη η κάθαρσις της ψυχής και του σώματος δεν αποκτώνται, οπότε μήτε ο Θεός οπτάνεται εν αισθήσει νοός και καρδίας.

* Πολλά μας θλίβουν, πλην μακάριος είναι εκείνος ο οποίος με υπομονή και

άγιοι Ιωακείμ και Άννα (από άγιο Παΐσιο)

– Γέροντα, πέστε μας για τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα, τους Θεοπάτορες. Κάποτε κάτι αρχίσατε να μας λέτε.

– Από μικρός είχα σε μεγάλη ευλάβεια τους Αγίους Θεοπάτορες. Μάλιστα είχα πει σε κάποιον ότι, όταν με κάνουν καλόγερο, θα ήθελα να μου δώσουν το όνομα Ιωακείμ. Πόσα οφείλουμε σ’ αυτούς! Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο (δηλαδή χωρίς διαβλητά πάθη). ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό φρόνημα.

Ο Θεός έτσι έπλασε τον άνθρωπο και έτσι ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, απαθώς. Άλλα μετά την πτώση μπήκε το πάθος στην σχέση ανάμεσα στον άνδρα και στην γυναίκα. Μόλις βρέθηκε ένα απαθές ανδρόγυνο, όπως έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και όπως ήθελε να γεννιούνται οι άνθρωποι, γεννήθηκε η Παναγία, αυτό το αγνό πλάσμα, και στην συνέχεια σαρκώθηκε ό Χριστός. Μου λέει ο λογισμός ότι θα κατέβαινε και νωρίτερα ό Χριστός στην γη, αν υπήρχε ένα αγνό ζευγάρι, όπως ήταν οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα.

πηγή

Αγίου Λουκά επισκ.Κριμαίας Για τον Άγιο Σάββα τον ηγιασμένο

Πολλές φορές ο θάνατος βρίσκει τους ανθρώπους τότε πού δεν περιμένουν και δεν σκέφτονται τη φοβερά εκείνη ώρα του θανάτου και είναι απροετοίμαστοι. Αυτό πού ζητάει από μας ο Κύριος είναι να μην κατέχουν την κεντρική θέση στη ζωή μας οι βιοτικές μέριμνες, να τις θεωρούμε δευτερεύουσας σημασίας και το κέντρο βάρους να πέφτει στην αγρυπνία και την προσευχή.

Πόσο δυνατή ήταν η προσευχή του οσίου Σάββα γνωρίζουμε από πολλά παραδείγματα πού αναφέρει ο βίος του. Να, ένα άπ’ αυτά. Μια φορά τον καιρό της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ο όσιος βρέθηκε στην έρημο της Ιουδαίας μαζί με έναν μαθητή του. Εκεί στην έρημο υπήρχαν πολλά λιοντάρια. Ο μαθητής του αποκαμωμένος από τον κόπο της νηστείας κοιμόταν ενώ ο όσιος έκανε το συνηθισμένο του κανόνα.
Ξαφνικά έρχεται από την έρημο ένα μεγάλο λιοντάρι και ορμά πάνω στον κοιμισμένο μοναχό. Ο όσιος προσευχήθηκε στον Θεό και Τον παρακάλεσε να σώσει τον μαθητή του. Το λιοντάρι έβγαλε μία άγρια κραυγή και χάθηκε μέσα

Παραίνεση προς νέους που θα ήθελαν να παντρευτούν

… Σ΄αυτούς τους νέους, ανοίγεται ένας δρόμος, όπου η συνοδοιπορία καταλήγει στην μονάδα.

Η έννοια υπ-ανδρεμένος σημαίνει  πως και τα δυο μέλη είναι υπό Του Ανδρός.  

Αυτή η μυστηριακή ένωση ξεκινά με την ευλογία στον ορθόδοξο γάμο, όπου δίδεται η πρώτη αφετηρία το ‘’και έσονται οι δύο εις σάρκαν μία’’.

Η προετοιμαστική διαδρομή για τα στέφανα, όπως ο δρόμος του κάθε μάρτυρα (που θέλει να στεφανωθεί), είναι σπαρμένη με αγκάθια και είναι σχετικά δύσκολη, έχει όμως αγαθή κατάληξη.

Η εξ Αγαθού παραίνεση (όπως προτείνει η ορθοδοξία και οι άγιοι) που απευθύνεται στην καρδιά των μελλόντων συζύγων, είναι απλή και ακριβής ‘’εγκρατευτείτε παιδιά μου προγαμιαίως, για να ευτυχήσετε’’.  Αυτές οι πέντε λέξεις που απευθύνονται στον πυρήνα, μπορεί με ένα ‘’δεν θέλουμε’’ να διαγραφούν μονοκονδυλιά, αλλά δεν μας συμφέρει στο βαθύτερο είναι. Αντίθετα, με ένα ''θέλουμε'' γίνεται δευτερεύουσα η παραπέρα ανάγνωση. Γιαυτό και κατατίθενται στην αγάπη σας (ΑΝ κάποιος δίνει το περιθώριο συζήτησης για τώρα ή για αργότερα, αφού είναι προσωπικό θέμα ετοιμότητος).... οι επόμενες 1000 λέξεις με λογικά σχήματα περιμετρικά του

Περί των λυπηρών της ζωής

- Μετά το θάνατό μας, όταν θ’ αντικρύσουμε πρόσωπο προς πρόσωπο το Χριστό, θα καταλάβουμε το γιατί και το πώς της ζωής μας και θα μας εξηγηθούν όλα όσα περάσαμε στον κόσμο αυτό.

Τότε, με όλη τη δύναμη της ύπαρξής μας, θα του πούμε:
«Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, που επέτρεψες αυτά για μένα!».

Αγιος Παϊσιος

- «Η μεγαλύτερη ταπείνωση είναι να υποτάσσεται ο νους μπροστά στα μυστήρια του Θεού και να μην ρωτά πώς και γιατί;»

Μακαριστός Ιερόθεος Ύδρας

Η απάντηση στο "γιατί σε μένα" στα λυπηρά που σου συμβαίνουν... Είσαι εσύ ο ιδιος 

Άγιος Σωφρόνιος

---

από Μένα ήταν αυτό... [επιστολή αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα (+21 Μαρ)]

χρηστός ο ζυγός και το φορτίον ελαφρόν... (φυσικοπνευματική οπτική)

πως να ξεκολλάμε από την κακία (αγ.Σωφρόνιος)

«Πώς να πολεμούμε εναντίον των κακών λογισμών»; δεν μου είναι δύσκολο να σας πω το πώς, διότι η απάντηση βρίσκεται στα γραπτά του Γέροντος Σιλουανού.

Εξαρτάται από εμάς να αλλάξουμε μια σκέψη, αν συγκεντρώσουμε το νου μας σε κάτι άλλο.

Αν σκέφτομαι ότι κάποιος από τους αδελφούς μου με πλήγωσε με τον λόγο του, αντί να ζήσω οδυνηρά αυτή την πληγή, σκέφτομαι κάτι άλλο και δεν επιτρέπω στον νου μου να «κολλήσει» σε αυτό που συνέβη.

Αν είμαστε πραγματικά ενωμένοι εδώ στο μοναστήρι μας, αυτό που γράφει ο Σιλουανός είναι πολύ απλό:

«Σκέφτομαι κάτι άλλο».

Και έτσι απομακρύνουμε αυτό τον πόνο που συνδέεται με τον λόγο του αδελφού, και ζούμε μια άλλη πραγματικότητα. Αυτό εξαρτάται από μας.

Αν δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη σκέψη μας και αν δεν θέλουμε να προσευχηθούμε για τον αδελφό μας, κανένας δεν μπορεί να μας πιέσει να το κάνουμε. Ακόμη και ο Θεός δεν θα το κάνει.

Αλλά αν εκδηλώσουμε τη θέλησή μας να αλλάξουμε, ο Θεός, το Πνεύμα το Άγιο, μπορεί να έρθει για να μας βοηθήσει. 

Θα ανεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στην Εκκλησία; Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Επιστολές του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, οι οποίες γράφηκαν ως απαντήσεις στις απορίες που εξέφρασε ένας οικονόμος στον Άγιο για τη λαμπρότητα των ναών.

Επιστολή 1η:
«Στον κύριο οικονόμο για την εκκλησιαστική λαμπρότητα»

Σας είναι αδιανόητο γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει τόση εσωτερική λάμψη: πολύτιμες εικόνες, ασημένια καντήλια, χρυσά δισκοπότηρα, ακριβά άμφια, και άλλα ακριβά πράγματα.

Επειδή θέλει, όλη αυτή η εκθαμβωτική λάμψη να θυμίσει στους ανθρώπους την αιώνια λάμψη των ουρανών. Να τους τραβήξει έστω και για μία στιγμή, από τη γήινη αθλιότητά τους και να τους προειδοποιήσει για εκείνο τον άλλο κόσμο, την ουράνια πατρίδα τους, το βασίλειο της αιώνιας ευτυχίας και της αιώνιας χαράς. Να τους παρουσιάσει –όσο είναι δυνατό στη γη- με τρόπο υλικό και συμβολικό, εκείνη την πολυτέλεια και εκείνον τον πλούτο, που είναι γεμάτος ο πνευματικός κόσμος, και με τα οποία πρέπει να γεμίζει η ψυχή του χριστιανού, που είναι κλεισμένη στο σώμα, όπως είναι κλεισμένη μέσα στους πέτρινους τοίχους του ναού όλη εκείνη η λάμψη.

Όμως αυτό είναι μόνο μια γενική παρατήρηση. Το κάθε πράγμα ξεχωριστά, κάθε

πόλεμος λογισμών (Ἅγιος Δημήτριος τοῦ Ροστώφ)

"Από τούς πονηρούς λογισμούς πού πολεμοῦν τόν ἄνθρωπο, τρεῖς εἶναι οἱ πιό σκληροί: τῆς ἀπιστίας, τῆς βλασφημίας καί τῆς πορνείας. Γιά νά κοπάσει αὐτός ὁ πόλεμος, πρέπει πρῶτα νά γνωρίζεις πότε ἁμαρτάνεις καί πότε ὄχι: Δέν ἁμαρτάνεις ὅταν ὁ νοῦς, ἡ βούληση, δέν συγκατίθεται στούς λογισμούς, πολύ περισσότερο ὅταν τούς ἀποστρέφεσαι ἤ τούς περιφρονεῖς. Ἁμαρτάνεις, κάποτε καί θανάσιμα, ὅταν ὁ νοῦς αὐτοπροαίρετα συγκρατεῖ τούς λογισμούς καί ἡ καρδιά ἠδύνεται καί εὐχαριστεῖται μ' αὐτούς. 

Ὅποιος πολεμεῖται ἀπό πονηρούς λογισμούς καί δέν τούς ἀποδέχεται, ταράσσεται ὅμως νομίζοντας ὅτι ἁμάρτησε, αὐτός εἶναι μικρόψυχος, ἐμπαίζεται ἀπό τόν διάβολο καί δέν γνωρίζει νά διακρίνει μεταξύ προσβολῆς καί συγκαταθέσεως. Μήν παραξενεύεσαι πού οἱ ἴδιοι λογισμοί φέρνουν μαζί τους καί θάνατο καί ζωή, αἰώνιο θάνατο ἤ αἰώνια ζωή. Σ' ἐκεῖνον πού τούς ἀποδέχεται προκαλοῦν θάνατο. Σ' ἐκεῖνον πού τούς ἀποστρέφεται καί τούς πολεμᾶ χαρίζουν ζωή, καί αὐξάνουν τόν μισθό τους στόν οὐρανό.

Συμβαίνει κάποτε νά ἔρχονται λογισμοί ἀπιστίας ἤ βλασφημίας κατά τοῦ Θεοῦ, τῆς

Για το πνεύμα και την ψυχή

Κάθε πνεύμα φανερώνεται μέσα από αυτό που παράγει, και κάθε πλάσμα εξωτερικεύει τον εαυτό του μέσα από τη δράση του.

Το πνεύμα είναι στην ψυχή, η ψυχή στο σώμα και το σώμα μέσα στον κόσμο.

Το πνεύμα είναι που κινεί την ψυχή, η ψυχή είναι αυτή που κινεί το σώμα, και το σώμα είναι που κινεί τα άλλα σώματα. Ανάλογα με το πνεύμα είναι και οι κινήσεις της ψυχής. Ανάλογα με την ψυχή είναι και οι κινήσεις του σώματος. Αγαθό πνεύμα παρακινεί την ψυχή στο αγαθό και το σώμα εκπληρώνει τη βούληση της ψυχής.

Καθένας, ο οποίος δένει το ζωντανό του πνεύμα με σώμα απονεκρωμένο από τα πάθη, είναι το ίδιο βάρβαρος με εκείνον που δένει ζωντανό άνθρωπο με ένα πτώμα και αφήνει να σαπίσουν και τα δύο μαζί.

Δεν είναι πάντοτε εύκολο να νικήσει κανείς μέσα του το πνεύμα της ματαιοδοξίας και της κενοδοξίας. Το κατάφεραν μονάχα οι μεγάλοι πνευματικοί, πρώτιστα με την πολλή θεία Χάρη, με τη συνεχή εγρήγορση στην ψυχή τους και με τις εξαιρετικά λεπτές διακρίσεις.

Δεν είναι η στολή του αξιωματικού που θα σας κάνει θαρραλέους ούτε το ράσο του ιερέα ελεήμονες ούτε και η δικαστική τήβεννος θα σας κάνει δικαίους ούτε και η υπουργική πολυθρόνα ισχυρούς, εάν η ψυχή σας δεν είναι πλήρης από θάρρος και έλεος και δικαιοσύνη και δύναμη.

Οι πνευματικές αξίες στην αρχαιότητα και οι πνευματικές αξίες του καιρού μας

Σταυρός… σε θεωρία και πράξη

με συνάφεια των κινήσεων του νοός αλλά και αγιογραφικά πρόσωπα. (Ένας συνδυασμός πνευματικής γνώσης των λόγων της φύσης και πνευματικής γνώσης των λόγων των Γραφών... ).

Η απλότητα του γεωμετρικού σχήματος του σταυρού, ως σύνθεση μιας κάθετης και μιας οριζόντιας γραμμής, προτείνει και την πνευματική απλότητα.

Έχοντες πρότυπο Ζωής και βοηθό και σκέπη… 38 εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. (Λουκ.α’) προχωράμε από τα πολύπλοκα και πολυποικιλότητα αλλά και άστατο και άσοφο και πολλές φορές ψυχοβλαβές του γενηθήτω το θέλημά μου, στην απλότητα του γενηθήτω Κύριε το πάνσοφο και σωτήριο θέλημά Σου.

Ενοποιημένα τα αγιογραφικά ζεύγη όπως η Ραχήλ και η Λεία (θεωρία και πράξη) με συνεκτικό κρίκο και καρποφόρο το Άγιο Πνεύμα που τύπος Του ήταν ο προφ.Ιακώβ γεννούν τεκνία και χαρίσματα. Ναι μεν ιστορικά, αλλά ιδίως νοηματικά και αναλογικά μέσα μας. Αμήν να τα βρούμε και γίνουμε και μεις καλοί υποδοχείς της χάριτος.

Μάρθα και Μαρία με την φιλανθρωπία και οριζόντιο τμήμα, κίνηση  και διακονία της ΜάρΘας σε συνδυασμό με την ακινησία και θεωρία το Ι της ΜαρΙας (και κάθετο τμήμα του Σταυρού), της παρακαθήσασας παρά τους πόδας Του

αιχμαλώτων ελευθερωτής...

Ο Μεγαλομάρτυς Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος εορτάζει και αύριο ...

Συλλαμβάνεται κάτοικος του Άγίου Γεωργίου Φερών, στην κατοχή, και τον στέλνουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο Νταχάου της Γερμανίας. Η μάνα του πάει κάθε μέρα και ανάβει το καντήλι του Αγίου Γεωργίου στην Εκκλησία,που είναι αφιερωμένη στη Χάρη Του.Παρακαλούσε τον Άγιο σαν Ελευθερωτής των αιχμαλώτων να απελευθερώσει τον γιό της. Τον γιο της τον έζησα από κοντά λόγω της φύσεως του επαγγέλματος μου.

Ένα βράδυ εμφανίζεται ο Άγιος στη μάνα και της λέει.Να μου ανάβεις το καντήλι και εγώ σε αντάλλαγμα θα σου φέρω τον γιό σου στο σπίτι σου. Πράγματι μετά από δύο μήνες Γερμανοί Αξιωματικοί χτύπησαν βαθιά μεσάνυχτα την πόρτα του σπιτιού του και άφησαν τον αιχμάλωτο στο σπίτι του, στον Άγιο Γεώργιο Φερών. Τι είχε συμβεί. Ο Άγιος εμφανίσθηκε στον ύπνο, στον Διοικητή του στρατοπέδου και τον απείλησε : εάν

Η Ευχή στην γλώσσα των αγγέλων…

«Πρίν μερικά χρόνια, κάποιος Ἄγγλος γιατρός βαπτίσθηκε Ὀρθόδοξος Χριστιανός καί ἔμαθε νά λέη τήν Εὐχή “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με” στά ἀγγλικά. Ἔτσι, ἄρχισε σιγά-σιγά νά τή λέη συστηματικά ὅλη τήν ἡμέρα, μέχρι πού γλυκάθηκε τόσο πολύ, ὥστε νά ἀφιερώνη σ᾽ αὐτή τήν ἐργασία καί κάποιες ὧρες ἀπ᾽ τή νύχτα. Μέ τόν καιρό, ὅμως, ὅσο χρόνιζε αὐτή ἡ ἀδολεσχία μέσα στήν ψυχή του, σέ μία στιγμή ἄρχισε ν᾽ ἀκούη τήν καρδιά του νά κτυπᾶ, νά πάλλεται, μέ τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, ἀλλά… στά ἑλληνικά! Ὁ ἴδιος μέ ἀπορία τό περιέγραψε περίπου ὡς ἑξῆς:

—Ἀκούω μέσα μου greek (ἑλληνικά): “Γκύριε, Ἰησοῦ Κριστέ, ἐλέησόν με”. Ἐγκώ λέω μέ τό στόμα english (ἀγγλικά), καί ἡ καρντιά ἀπαντᾶ greek! Αὐτό τό ἔκτακτο γεγονός τοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωσι καί ἀπετέλεσε τήν ἀφορμή νά ἀρχίση νά μαθαίνη τήν ἑλληνική γλῶσσα. Μάλιστα, κατάφερε νά τή μάθη ἀρκετά γρήγορα, ὥστε νά μελετᾶ πνευματικά βιβλία σχετικά μέ τό θέμα τῆς προσευχῆς.

Ἔτσι, ἡ Εὐχή ἄλλαξε τή ζωή του, ὁδηγώντας τον σταδιακά στήν κάθαρσι ἀπ᾽ τά πάθη καί στό φωτισμό τοῦ νοός. Ἀλλά καί τό περιβάλλον του δέν ἔμεινε ἀνεπηρέαστο, καθώς τό παράδειγμά του ἐνέπνευσε πολλούς συμπατριῶτες του νά ἀσπασθοῦν τήν Ὀρθοδοξία. Κι ὅλα αὐτά, σέ μία χώρα προτεσταντική, χωρίς ἠθικούς φραγμούς καί παραδοσιακές ἀξίες».

π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος

---

άσκησις της προσευχής του Ιησού (Αρχ. Σωφρονίου)

Περί της λειτουργικής γλώσσας (Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου) 

Για την ελληνική γλώσσα (γέροντος Παϊσίου) [Ἡ ἑλληνική γλώσσα ἔχει «γλώσσα» ἀπό τίς πύρινες γλῶσσες τῆς Πεντηκοστῆς .... ]

…9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός. (Φιλιπ.β’)

«Ιησού ονόµατι, µάστιζε πολεµίους»· αγ.Ιωάννης της Κλίµακας

Όλοι μας μπορούμε να γίνουμε άγιοι!

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Το πρώτο, πού κάνει κάθε άνθρωπος, όταν τον καλέση ο Θεός στην επίγνωσί Του, είναι να ερευνήση με ακρίβεια τον εαυτό του για να ιδή, ότι πράγματι στην ζωή του πολλές ενέργειες του ήσαν έξω από το θέλημα του Θεού. Και από αυτή την στιγμή αρχίζει το έργο της μετανοίας. 

Η μετάνοια αρχίζει από την κατάπαυσι της αμαρτωλής ζωής και φθάνει μέχρι αυτής της θεώσεως, η οποία δεν έχει τέλος.

Ο Θεός δεν έχει περιγραφή και τέρμα· ούτε και οι ιδιότητές Του είναι δυνατό να έχουν. Μπαίνοντας ο άνθρωπος, δια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, μέσα στους κόλπους της θεώσεως, πάσχει όλες αυτές τις ιδιότητες τις ατέρμονες, τις αψηλάφητες, τις ανεξιχνίαστες, τις απέραντες. Γι’ αυτό είπα ότι η μετάνοια δεν έχει τέρμα.

Θέλω να σχολιάσω το θέμα της μετανοίας, παίρνοντας αφορμή από μερικά πράγματα πού με προεκάλεσαν και από τον προσωπικό μου βίο, αλλά και γενικώτερα.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ «ΕΛΛΗΝΕΣ» ... ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΗΡΩΕΣ …

Επιλέγω (γράφει ο Ιωάννης Πέτρου στο φβ) δύο από τις χιλιάδες τραγικές προσωπικές ιστορίες ανθρώπων της Ελλάδος του ΄40 … Δεν αναφέρω ονόματα, όχι γιατί δεν έχουν σημασία, αλλά γιατί δυστυχώς δεν τα θυμάμαι …

Ο «Α» ήταν στρατιώτης Πεζικού και ο χειμώνας τον βρήκε να πολεμά με την Μονάδα του κάπου στην Πίνδο. Κάποια στιγμή συνάδελφοί του πρόσεξαν ότι είχε αρχίσει να κουτσαίνει. Όταν τον ρώτησαν τους απάντησε … «Δεν είναι τίποτα, το στραμπούληξα». Δείχνοντας να χειροτερεύει, οι ερωτήσεις πλήθυναν αλλά η απάντησή του πάντα η ίδια ... «Δεν είναι τίποτα, το στραμπούληξα». Οι μέρες περνούσαν, και παρ΄ ότι ο «Α» δεν υστέρησε σε καμία μάχη, το πόδι του έδειχνε να χειροτερεύει. Ο Λοχίας του ανέφερε το γεγονός στον Λοχαγό ο οποίος τον κάλεσε και τον ρώτησε, για να πάρει και εκείνος την ίδια απάντηση. Του ζήτησε να βγάλει το άρβυλο για να δει το πόδι του, αλλά ο «Α» αρνήθηκε πεισματικά. Τότε ο Λοχαγός διέταξε τον Λοχία να βγάλει με τη βία το άρβυλο του άντρα.

άλλη μια (μάλλον μάταιη) προσπάθεια προς οικουμενιστές

56 ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ. (Ιωαν.ς’56)

ΕΓΩ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι. 2 πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ. 3 ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ὑμῖν. 4 μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ' ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μείνητε. 5 ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν … (Ιωαν.ιε’)

Πλην της μυστικής σχέσης που μπορεί να αναπτύξει ΚΑΘΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ με Τον Χριστό, ο οικουμενισμός και η αγαπολογία παρακάμπτει ηθελημένα και δόλια υποτιμώντας την αξία της μυστηριακής σχέσης. Των ισχυόντων μυστηρίων, που ΕΚΤΟΣ ορθοδοξίας δεν έχουν ισχύ, αφού ως κλήματα απεκόπησαν ηθελημένα (λόγω αιρετικών θέσεων και απόψεων) από Την Άμπελο. Ο ίδιος Ο Κύριος αναφέρει ότι δεν φέρουν καρπούς…

Εκτός των 12 αποστόλων (Της Μίας Αγίας καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας

τι συμβολίζουν τα κεντημένα γράμματα πάνω στο μοναχικό σχήμα

ΙΣ ΧΣ
ΝΙ ΚΑ
Ο Ιησούς Χριστός Νικά

X X X X
Χριστός Χριστιανοίς Χαρίζεται Χάριν

Τ Σ Δ Φ
Τούτο το Σχήμα Δαίμονες Φρίττουσι.

Ε Ε Ε Ε
Εωσφόρος Έπεσεν. Εύρωμεν Εδέμ
Υπάρχει κι ακόμα μια εξήγηση γι’ αυτά τα γραμματα : Ελένης Εύρεσις Εβραίων Έλεγχος

Ρ Ρ Δ Ρ
Ρητορικοτέρα Ρημάτων, Δακρύων Ροή

Θ Θ Θ Θ
Θεού Θέα Θείον Θαύμα

Φ Χ Φ Π
Φως Χριστού Φαίνει Πάσι

Τ Κ Π Γ
Τόπος Κρανίου Παράδεισος Γέγονεν 

Ἡ δύναμη του σαρανταλείτουργου

Ὁ Γε­ρό-Δα­νι­ήλ ὁ ἁ­γιο­ρεί­της (+1929), ὁ σο­φός ἡ­συ­χα­στής τῶν Κα­του­να­κί­ων, ἔ­χει κα­τα­χω­ρι­σμέ­νο στά χει­ρό­γρα­φά του καί τό ἀ­κό­λου­θο πε­ρι­στα­τι­κό, πού συ­νέ­βη τό 1869 στήν πα­τρί­δα του, τή Σμύρ­νη. Κά­ποιος ἐ­νά­ρε­τος χρι­στια­νός κά­λε­σε στά τε­λευ­ταῖ­α της ζω­ῆς τοῦ τόν πνευ­μα­τι­κό του πά­πα-Δη­μή­τρη καί τοῦ εἶ­πε:

-Ἐ­γώ σή­με­ρα πε­θαί­νω. Πές μου, σέ πα­ρα­κα­λῶ, τί πρέ­πει νά κά­νω τήν κρί­σι­μη τού­τη ὥ­ρα; Ὁ ἱ­ε­ρέ­ας, γνω­ρί­ζον­τας τήν ἀ­ρε­τή του καί τή μυ­στη­ρι­α­κή προ­ε­τοι­μα­σί­α του, τοῦ πρό­τει­νε τό ἑ­ξῆς:

-Δῶ­σε ἐν­το­λή νά σοῦ κά­νουν με­τά τό θά­να­τό σου τα­κτι­κό σα­ραν­τα­λεί­τουρ­γο σ’ ἕ­να ἐ­ξωκ­κλή­σι. Ἔ­τσι κι ἔ­γι­νε. Ὁ κύρ-Δη­μή­τρης -αὐ­τό ἦ­ταν τό ὄ­νο­μά του- ἄ­φη­σε ἐν­το­λή στό γιό του νά κά­νει με­τά τήν κοί­μη­σή του σα­ραν­τα­λεί­τουρ­γο. Κι ἐ­κεῖ­νος, ὑ­πα­κού­ον­τας στήν τε­λευ­ταί­α ἐ­πι­θυ­μί­α τοῦ κα­λοῦ του πα­τέ­ρα, ἀ­νέ­θε­σε χω­ρίς κα­θυ­στέ­ρη­ση τήν ἐ­κτέ­λε­σή της στόν πά­πα-Δη­μή­τρη. Ὁ σε­μνός λευ­ΐτης δέ­χτη­κε νά κά­νει τό σα­ραν­τα­λεί­τουρ­γο, πού ὁ ἴ­διος εἶ­χε προ­τεί­νει στό μα­κα­ρί­τη, καί ἀ­πο­σύρ­θη­κε γιά ὅ­λο αὐ­τό τό δι­ά­στη­μα στό ἐ­ξωκ­κλή­σι τῶν ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων. Οἱ τρι­άν­τα ἐν­νέ­α λει­τουρ­γί­ες ἔ­γι­ναν ἀ­πρό­σκο­πτα. Ἡ τε­λευ­ταί­α ἔ­πρε­πε νά γί­νει η­μέ­ρα

Οι Γεργεσηνοί και εμείς

….Οι Γεργεσηνοί κι οι Γαδαρηνοί …είδαν και τους δυο θεραπευμένους, που ενώ λίγο νωρίτερα έμοιαζαν νεκροί, τώρα κάθονταν ιματισμένοι και σωφρονούντες, σα ν’ αναστήθηκαν εκ νεκρών. Κοίταξαν μετά το πρόσωπο του πράου και ταπεινού Κυρίου… Αντί να κάνουν μετάνοια και να τον ευχαριστήσουν που έσωσε τους δυο δαιμονισμένους, εκείνοι παραπονιούνταν επειδή έχασαν τα γουρούνια! Αντί να προσκαλέσουν τον Κύριο για να τον φιλοξενήσουν, του ζήτησαν να φύγει από τα όριά τους όσο γίνεται πιο γρήγορα. Αντί να υμνήσουν και να δοξολογήσουν το Θεό, εκείνοι άρχισαν να θρηνούν για το χαμό των γουρουνιών.

Ας μη βιαστούμε να κατηγορήσουμε την αγάπη των Γεργεσηνών για τα γουρούνια τους, προτού αξιολογήσουμε τη σημερινή κοινωνία. Να εκτιμήσουμε όλους τους συμπολίτες μας που επίσης είναι πολύ δεμένοι με τα ζώα τους, όπως οι Γεργεσηνοί, που νόμιζαν πως τα γουρούνια τους αξίζουν περισσότερο από τους γείτονές τους. Για σκεφθείτε, πόσοι είναι σήμερα εκείνοι απ’ αυτούς που κάνουν το σταυρό τους, ομολογούν το Χριστό με τη γλώσσα τους, αλλά πολύ σύντομα θα μπορούσαν να σκοτώσουν δυο ανθρώπους, αν η πράξη αυτή θα τους χάριζε δυο χιλιάδες χοίρους; Ή σκεφθείτε αν υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας που θα θυσίαζαν δυο χιλιάδες χοίρους για να σώσουν τη ζωή δύο δαιμονισμένων. Ας ντραπούν εκείνοι που

Περί θανάτου…

Η δεξιά και η αριστερή επίγνωση, (τα ορατά από τα αόρατα) χωρίζονται από έναν πνευματικό φράχτη, σε τύπο και ουσία.

Τυπώνοντας το σημείο του Ζωοποιού Σταυρού εφ’ημών, στο σύμβολο της πίστεως, με… συμπυκνωμένα, Τον ποιητήν ουρανού στην κεφαλή και γης στην κοιλία, ορατών τε πάντων (δεξιά) και αοράτων (αριστερά), κεντρικό σημείο, είναι η βαθεία καρδία*. Εκεί, ο ενιαίος ΕΝΑΣ σταυρός, δρα ανάλογα της υποδοχής (ως πηλός ή ως κερί, ως ζωντανός οργανισμός ή τεθανατωμένος τη αμαρτία) με δύο τρόπους. Ή ως δόξα των αγγέλων ή ως τραύμα των δαιμόνων. … 

Κι αυτός ο φράχτης θάνατος, ενεργεί και εν ύπνω και εν ξύπνω και κατά την διάρκεια της βιολογικής ζωής και μετά το πέρασμα, στην αιωνιότητα. Τώρα κεκαλυμμένα, μετά αδρά και άμεσα. Ζητάμε ευλόγησον τας εισόδους και εξόδους από Την Θύρα Χριστό, που ‘’πάτησε’’ τον θάνατο, όχι μεταφυσικά, αλλά από τώρα και στους αιώνες, βιωματικά. Έτσι, αν δεν κατορθώσουμε από τώρα να ‘’δούμε και βρούμε’’ XC, ούτε μετά (θάνατον) θα γίνει αυτό.

Διαπιστώνουμε με λύπη, πως το θεωρητικόν ‘’θάνατος δεν υπάρχει και κατήργηται’’ χρησιμοποιείται ως καραμέλα και πανάκεια σε κάθε αίρεση, επαναπαύοντας τους ‘’πιστούς’’.   

Όντως είμαστε ‘’καταδικασμένοι’’ σε αθανασία (ως ημιευθεία, αρχής γενομένης από συλλήψεως με χωρίς τέρμα, κι όντως ο θάνατος είναι ένα πέρασμα, μια πόρτα, όπου αυτός που περνάει από το ένα δωμάτιο στο άλλο, μοιάζει να αφήνει στο τσιγγέλι το ρούχο του (δερμάτινοι χιτώνες και χου) και να περνά ‘’γυμνός’’ (ως πρόσωπο χωρίς προσωπείο) στο άλλο.  Το θέμα είναι θα μεταβούμε εκεί

άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος (12/10)

Η εορτή τού αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Λόγοι αθανασίας πλήρεις: O Άγιος Συμεών ο Nέος Θεολόγος (Φώτης Κόντογλου)

Η πολυπόθητη αγάπη (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Δεν μπορούμε να σωθούμε χωρίς την εργασία των εντολών (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ο πρώτος και ο δεύτερος Αδάμ (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Πίστη σε όλες τις άγιες εντολές (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ας σπεύσουμε να βρούμε τον Χριστό (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

«Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν» (Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Αγωνισθείτε να γίνετε υιοί του Θεού (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Αμαρτία, η αρρώστια της ψυχής (Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Νεκροί για τον κόσμο και τη σάρκα (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Η ένωσή μας με τον Θεό (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

«Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν» (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Η ημέρα του Κυρίου (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

για τις μάνες και όχι μόνο, Στην Μάνα!

Μιλώ στη Γλυκοφιλούσα, όταν μου λείπει η αγάπη των δικών μου! 

Παρακαλώ την Οδηγήτρια,για να μην χάσω τον δρόμο μου!

Κλαίω μπροστά στην Παυσολύπη, όταν ο ουρανός μου είναι μαύρος!

Δέομαι στην Γοργοϋπήκοο, γιατί το πρόβλημα »δεν παίρνει»άλλο!

Γονατίζω στην Παραμυθία, όταν οι λύπες είναι αβάσταχτες και πολλές

Χαμογελώντας παρακαλώ την Πάντων Χαρά, όταν η χαρά μου είναι μακρινό όνειρο!!

Κοκκινίζοντας εκλιπαρώ το Ρόδον το Αμάραντο, για την χαμένη μου ντροπή!

Κι αν η μάνδρα της ψυχής μου απειληθεί, κρούω στην Πορταΐτισσα!

Δοξολογώντας τον Κύριο, ψάλλω μπροστά στο Άξιον Εστί!

Ευχαριστώντας τον Θεό για όσα μου έδωσε, ζητώ από την Παναγία Δεξιά να του το πει!

Κι όταν θέλω το »χάδι»του Θεού μου, »κλείνω το μάτι» στην Μεσσίτρια

Αλλ’ όταν δεν αντέχω τον θρήνο των αδελφών, ζητώ από την Θρηνωδούσα να κλαύσω μαζί της!

Κι όσες φορές ως άλλοι »Φιλισταίοι» εχθρικά σύννεφα πυκνώνουν στον ουρανό της πατρίδας μου, ικετεύω την Αγία Σκέπη

Κι ως μάνα του κόσμου όλου Βρεφοκρατούσα, Σε ικετεύω για τις μάνες!

H πικρία που παραμένει σαν ένα πονηρό καταθλιπτικό πνεύμα μέσα του για την κακία των άλλων.

Είναι αλήθεια ότι πεθαίνει ο άνθρωπος όταν βγάλει το κεντρί του και εκδικηθεί τον αδελφό του για το κακό που του έκανε. Όμως κι αν ο άνθρωπος ξεφύγει από την εκδίκηση και πεισθεί ότι πρέπει να είναι ειρηνικός και να απομακρυνθεί από εκείνους που τον επιβουλεύονται, όμως πάλι ελλοχεύει ένας ύπουλος εχθρός της ψυχής του:

Είναι η πικρία που παραμένει σαν ένα πονηρό καταθλιπτικό πνεύμα μέσα του για την κακία των άλλων.

Ναι μεν δεν εκδικείται καθώς πρέπει για την πίστη του και για να μην έχει ενοχές και να νιώθει ο καλός, αγγελικά φερόμενος, όμως αφήνει μέσα του την μιζέρια της πικρίας και την θύμηση της κακίας που του κατατρώγει τα πνευματικά του σπλάγχνα. 

Αυτό ίσως και να είναι χειρότερο κατάντημα που τον οδηγεί ταχύτατα στην κατάθλιψη ή στην μιζέρια του αγγελισμού του και του φαρισαϊσμού του.

Συνήθως ενώπιον του Θεού εξομολογούμενος ο άνθρωπος χαίρεται να ομολογεί

Άγιος Ιερόθεος

Ο Ουρανοβάμων και Ιεροφάντωρ Άγιος Ιερόθεος, πρώτος επίσκοπος των Αθηνών, ήταν διδάσκαλος του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου και του Αγίου Αριστείδου του φιλοσόφου και απολογητού, αναδείχθηκε δε και χαρισματικός υμνολόγος, αφού σύμφωνα με την παράδοση αρπάχθηκε από νεφέλη και παρευρέθηκε μαζί με τους Αγίους Αποστόλους, τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη και τον Άγιο Τιμόθεο στην Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο ίδιος μάλιστα προεξήρχε της κηδείας του θεοδόχου Σώματος της Θεομήτορος και έψαλλε εξαίσιους ύμνους προς τιμήν Της, οι οποίοι υπερείχαν σε περιεχόμενο και μελωδία από όλους τους άλλους ύμνους, που είχαν ποιήσει οι υπόλοιποι. Το γεγονός αυτό το μαρτυρεί και ο ίδιος ο μαθητής του, ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ενώ ο Μέγας Συναξαριστής αναφέρει ότι «όταν οι άγιοι Απόστολοι έφθασαν στον Τάφο της Κυρίας Θεοτόκου και αποχαιρετώντας Την, έκαστος έλεγε εγκώμια θεία και ένθεα προς Αυτήν, όλοι δε είπαν διάφορα εγκώμια. Ο Άγιος Ιερόθεος, έψαλλε τοιαύτα εγκώμια και καινοφανείς ύμνους, ακατάληπτης αρμονίας, μελοποιημένους από τον ίδιο, προς την Παναγία μας, που υπερέβαιναν όλων των άλλων, και τολμώ ειπείν, ήσαν τόσο εξαίρετα και καταπληκτικά, ώστε αυτοί οι άγιοι Άγγελοι δεν θα μπορούσαν, καταλεπτώς (με κάθε λεπτομέρεια), καθώς τα είπεν εκείνος».

πηγή

τμήμα από: 

Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, Όταν είδα τη θεόμορφη και παναγία Μητέρα του Κυρίου μας με τύλιξε μια θεία λάμψη, και μια υπερκόσμια ευωδία, ένοιωσα πρόγευση της αιώνιας μακαριότητας και δόξας. Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Μνήμη θανάτου, ναΐν και ‘’νυν’’

Σήμερα αποστόλου Θωμά…. του αδικημένου και αδιακρίτως υποτιμημένου αγίου αποστόλου, του μεθερμηνευόμενου ‘’δίδυμου’’, ακούμε το ευαγγέλιο* που αφορά την ανάσταση του υιού της χήρας στην Ναΐν.

Επισκέπτεται ο Θεός τον λαόν Του. Ο άναρχος ων και ‘’νυν’’ Τριαδικός Θεός επισκέπτεται τον λαό Του στην Ναΐν, στο πρόσωπο του νεανίσκου που πέθανε. Ήψατο αυτόν και με τον Ζωοποιό Του λόγο, τον ήγειρε. Κι αυτό το θείο γεγονός, όπως και τα υπόλοιπα δεν έγινε για να ‘’σβήσει’’ ή παραμείνει ΜΟΝΟ σαν ιστορικό γεγονός. Παρατείνεται στους αιώνες με εμάς να καλούμεθα να το προσεγγίσουμε και βιώσουμε.

Το νομοτελειακό συμβάν του θανάτου όλους θα μας επισκεφτεί. Ο καλός Θεός ήλθε και θέλει να δίδει χάρι (θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν

Το θαύμα της νεκρανάστασης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ζ’ 11-16)

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που αυτοτιτλοφορούνται «Σωτήρες της ανθρωπότητας». Ποιος απ’ όλους τους όμως θα μπορούσε να φανταστεί πως θα ήταν δυνατό να σώσει ανθρώπους από το θάνατο; Στην ιστορία έχουμε δει πολλούς καταχτητές. Κανένας τους όμως δε νίκησε το θάνατο. Στη γη γνωρίσαμε πολλούς βασιλιάδες που είχαν εκατομμύρια υποτελείς. Κανένας τους όμως δεν μπόρεσε να μετρήσει στους υποτελείς του και τους νεκρούς μαζί με τους ζωντανούς.

Κανένας, εκτός από τον μοναδικό Ένα, τον Κύριο Ιησού Χριστό, Εκείνον που μαζί Του δεν μπορεί να συγκριθεί κανένας. Δεν είναι μόνο ο Νέος Άνθρωπος. Είναι ο Νέος Κόσμος, ο Δημιουργός Του. Όργωσε τον αγρό ζώντων και νεκρών κι έσπειρε και στους δυό τον καινούργιο σπόρο της ζωής. Οι νεκροί μπροστά Του

Oι τρεις μαύροι

Το 2001 κάποιος χριστιανός ονόματι Νικόλαος, νοσηλευόταν βαρειά άρρωστος σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Βλέποντας, ότι πάει πρός το χειρότερο, ειδοποιεί επειγόντως τον πνευματικό του να έλθει στο νοσοκομείο. Ό πνευματικός, ο οποίος είναι Γέροντας σε μοναστήρι, φθάνει εσπευσμένα στον θάλαμο, τραβάει το παραβάν και ακούει με προσοχή, όσα του λέει ο ασθενής. Κάποια στιγμή ο ασθενής φοβισμένος, πιάνει σφιχτά το χέρι του πνευματικού.
- Τί συμβαίνει Νικόλαε, τον ρωτάει ο πνευματικός.
- Πλησίασαν τρεις με μαυριδερή όψι, απαντάει.Έχει άρα και μαύρους γιατρούς το νοσοκομείο; Οι δικοί μας με τα λευκά ρούχα, στέκουν μακριά.
Ο έμπειρος πνευματικός, καταλαβαίνει τί συμβαίνει και προσπαθεί να τον βοηθήση. Τον ρωτάει μήπως έχει διαπράξει τήν «τάδε αμαρτία. Πράγματι θυμάται ο Νικόλαος και παραδέχεται ότι τήν έχει διαπράξει. Ταυτόχρονα λέει στον πνευματικό, ότι ο ένας από τούς τρεις μελαμψούς βγαίνει έξω, απειλώντας τον με νοήματα.
Ο πνευματικός του υπενθυμίζει και μια άλλη αμαρτία. Ομολογεί, ότι τήν έπραξε