ευχή αγ.Τρύφωνα για αμπέλια, κήπους και αγρούς

Κύριε ο Θεός εξαπόστειλον τον άγγελόν σου του πατάξαι παν γένος κακούργων θηρίων των αδικούντων αμπέλους χώρας και κήπους των δούλων σου.

Ορκίζω υμάς κάκιστα θηρία, κάμπη, σκώληκα, σκωληκοκάμπη, ο κάνθαρος, βρούχος, ακρίδα, επίμαχος, καλιγάρις, μακρόποδα, μύρμηκα, φθείραι, ρυγίτης, ψυλλίτης, καυσοκόπος, κοχλός, ψαλίτης και είτι άλλο προσφυσούν, και μαραίνον τον καρπόν της σταφυλής και παν είδος χρησίμων λαχάνων, ορκίζω υμάς, κατά των αγίων πολυομμάτων χερουβίμ και των εξαπτερύγων σεραφείμ, των ιπταμένων κύκλω του θρόνου και κραζόντων το άγιος, άγιος, άγιος, κύριος, Σαβαώθ, εις δόξαν του Θεού Πατρός, ορκίζω υμάς μη αδικήσητε το εντεύθεν μήτε την άμπελον μήτε τα σιτοφόρα μήτε τους κήπους των δένδρων τε λαχάνων, των δούλων του Θεού, των δι’ εμού επικαλουμένων το όνομα της δόξης Κυρίου.

έλλαμψις Φωτός – Σωφρόνιος έσσεξ

Θὰ ἤθελα τώρα νὰ μιλήσω γιὰ ἐκεῖνο ποὺ μοῦ χάρισε ὁ Κύριος μετὰ τὴν ἐπιστροφή μου σὲ Αὐτὸν σὲ ὥριμη ἡλικία, ὅταν οἱ θεῖες ἐπισκέψεις συνδέονταν μὲ βαθειὰ προσευχὴ μετανοίας. Στὴν ἀρχὴ αὐτῆς τῆς περιόδου τὸ Φῶς ἐμφανιζόταν μᾶλλον ὡς Πῦρ ποὺ κατέφλεγε ὁτιδήποτε αἰσθανόμουν ξένο πρὸς τὸν Θεὸ καὶ στὴν ἐπιφάνεια τοῦ σώματός μου καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τῆς ψυχῆς μου. Ὤ, τότε δὲν γνώριζα καὶ δὲν συνειδητοποιοῦσα τί συνέβαινε ἐντός μου. Ἡ σκέψη μου δὲν ἐπιχειροῦσε νὰ ἐρευνήσει τὴ φύση τοῦ Πυρὸς καὶ τοῦ Φωτὸς ἐκείνου. 

Ἔπασχα στὴ μετάνοιά μου μὲ ὅλη μου τὴν ὕπαρξη· γνώριζα ὅμως ὅτι ἀναγεννήθηκα πνευματικά. Ἐκεῖνα τὰ χρόνια μὲ κατέκλυζαν ἰσχυρὰ κύματα συναισθημάτων καὶ σκέψεων. Ἔρχονταν ἄλλοτε ξαφνικά, ἄλλοτε σταδιακά· κάποτε ὅλα ἀναμιγνύονταν ὅπως σὲ καιρὸ νυχτερινῆς καταιγίδας· εἶναι ἀδύνατον νὰ προσδιορίσω τώρα κατὰ χρονολογικὴ σειρὰ αὐτὰ ποὺ ἔζησα. Ἐκεῖνο ποὺ μὲ βεβαιότητα θυμᾶμαι εἶναι ἡ ἀκατάσχετη ὁρμή μου πρὸς τὸν Θεὸ ἀπὸ τὸν πόθο μου γι’ Αὐτὸν μέχρι θανάτου.

επί του πρακτέου… έργα και ημέραι

συνέχεια του Ημέρα Κυρίου και ημέρες ανθρώπων…. Έργα Κυρίου και έργα ανθρώπων

Τα έργα και ημέραι όχι ως έργο του Ησιόδου περί θεογονίας, αλλά Του Κυρίου αφ’Εαυτού και δι ημών, δωρεά Του, προς ελάχιστη θεογνωσία και ΔΟΞΑ, κατά την δεκτικότητα του δοχείου. ‘’Έδειξας (και δείχνεις) τοις μαθηταίς την δοξαν Σου καθώς ηδύναντο… όσο εχώρουν (όσο χωρούν’’ ).    

Μπορεί το φυσικό σώμα, ενόσω ζει και κινείται να είναι ορατό, αλλά όπως το ορατό νέφος κινείται προς όποια κατεύθυνση του επιβάλλει ο αόρατος αέρας που φυσάει, έτσι και ο διττός άνθρωπος κινείται όπου ο εσωτερικός αήρ του το υπαγορεύει, άσχετα αν μπορεί αυτό να το ελέγξει ή όχι, με δύο όμως κατευθύνσεις. Όχι έρπουσες οριζοντίως όπως έχουν την δυνατότητα τα στοιχεία της φύσεως, αλλά ή προς τα άνω (9) ή προς τα κάτω (6). Ζωή ή θάνατο. Τριαδικό Θεό ουσία ή φαντασία και είδωλο, με μας, ή δεσμευμένους στο αυτοείδωλό μας ή ελευθερούμενοι χάριτι από Τον Ελευθερωτή.  

Κι Ο Κύριος είναι ο ΑΗΡ (όπως ποιείται μέσα στην Εκκλησία με το σύμβολο της πίστεως και όχι μόνο). Μόνο όταν συμπνεύσει και γίνει ομόπνοος κι ο δικός μας αήρ, ως πίστη, με ό,τι οι Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν

άγιος Εφραίμ ο σύρος (βίος έργα)

άγιος Εφραίμ ο σύρος (κατά πλάτος βίος)  

πρώτη συνάντηση Μεγ.Βασιλείου και αγ.Εφραίμ του σύρου 

Προσευχή Προς Τον Κύριον (Οσίου Εφραίμ Του Σύρου) 

Δέσποινά μου, μη με εγκαταλείψεις (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

 

Λόγοι περὶ ἀγάπης. Πατερικές διδαχές

Η νήψη στο έργο του αγίου Εφραίμ του Σύρου

λόγος για τις αρετές και τις κακίες (αγ.Εφραίμ Σύρου)

Ημέρα Κυρίου και ημέρες ανθρώπων…. Έργα Κυρίου και έργα ανθρώπων

Ως ημέρα Κυρίου νοείται η Κυριακή, όχι μόνο η 1^η , αλλά και η 8^η. Η αρχή και το τέλος, το Α και Ω …εγώ ειμί (κατά την αποκάλυψη) και έρχομαι αποδούναι εκάστω κατά τα έργα του: …ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς ἐστιν. 11 ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. 12 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ. 13 ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ἀρχὴ καὶ τέλος. 14 Μακάριοι οἱ ποιοῦντες τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἔσται ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἐπὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, καὶ τοῖς πυλῶσιν εἰσέλθωσιν εἰς τὴν πόλιν. 15 ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος. (Αποκ.κβ’)   

Τα ενδιάμεσα έργα και ημέρες των ανθρώπων, έχουν δύο όρια με τα οποία τώρα έχουν μυστική συνάφεια και αόρατους δεσμούς, (1) (Ι ευθέως ή ελικοειδώς 9,6) που με την κρίση και έναρξη του Η αιώνα, θα εμφανιστούν, τακτοποιηθούν και καταλήξουν σε αιώνια ένωση. 

Κι όπως η όαση έχει τον αντικατοπτρισμό της, έτσι και Ο ποιητής ουρανού και γης (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999) έχει το είδωλό του ως ΙΑΠΕΤΟΣ - 666, αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης. 

Για να συνεχίσει η αποκάλυψη στον επόμενο ακριβώς στίχο… 17 Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη λέγουσιν· ἔρχου. καὶ ὁ ἀκούων εἰπάτω· ἔρχου. καὶ ὁ διψῶν ἐρχέσθω, καὶ ὁ θέλων λαβέτω ὕδωρ ζωῆς δωρεάν. μόνο που στην όαση, η οποία προσεγγίζεται δι ευθέως Φωτός έχει ύδωρ ενώ στον αντικατοπτρισμό που προσεγγίζεται με πλάνο και εκ διαχύσεως φως, ύδωρ δεν υπάρχει, παρά μόνο η φαντασία. 

Επιζητούμε δια έργων να ξημερώσει* αυτή η ημέρα, Να εξ-υπνήσουμε από τον ζοφερό ύπνο της αμαρτίας και θανάτου, να υγιάνει ο νους και ως τέλειος να είναι αφάνταστος.   

Κι είναι θεία δωρεά: …Καὶ δώρησαι ἡμῖν ἐν ἀγρύπνῳ καρδίᾳ καὶ νηφούσῃ διανοίᾳ,

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ (347-407)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Περὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ (νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ὑπόμνημα εἰς τὸν Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Λόγος εἰς τὸν Σταυρόν

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Εἰς τὴν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Λόγος εἰς τὸ γενέθλιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Λόγος εἰς τὸ Ἅγιον Βάπτισμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Περὶ μουσικῆς (Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Προοίμιο στοὺς Ψαλμούς)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ἡ ἀνάγνωσις τῶν θείων Γραφῶν (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: Πῦρ καὶ Ὕδωρ (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Εἰς τὸ Ἅγιον Πάσχα (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ἀληθῶς ἀνέστη (Σύνθεση ἀποσπασμάτων ὁμιλιῶν, νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ὁμιλία εἰς τὴν Καινὴν Κυριακὴν καὶ εἰς τὸν Ἀπόστολον Θωμᾶν (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἅγιον Ἀπόστολον Παῦλον, Λόγος β´ (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ὁ Ἐκκλησιασμός (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Παιδαγωγικὰ θέματα (νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Δῶστε, δῶστε στοὺς φτωχούς! (ἐπιλογὴ κειμένων σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Δέησις ἁμαρτωλοῦ (νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ἡ ἀληθινὴ συγχώρησις (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ὅτε τῆς ἐκκλησίας ἔξω εὑρεθεὶς Εὐτρόπιος ἀπεσπάσθη (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Συμβουλὲς πρὸς τὸν σύζυγον

η κατά Θεόν σοφία και τα βιβλία

Σε κήρυγμά του, ο Μητρ. Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης μια φορά είπε (εκ του συναξαριστού) : 

Στὴν Ἀλεξάνδρεια ὑπῆρχαν σοφοί, ποὺ διάβαζαν βιβλία πολλά. Αὐτοὶ ἄκουσαν τὴ φήμη του Αγίου Αντωνίου κι ἀποροῦσαν, πῶς ἕνας ἀγράμματος κατώρθωσε νὰ φτάσῃ σὲ τέτοια ἐπίπεδα.

Πῆγαν λοιπὸν καὶ τὸν βρῆκαν στὴν ἔρημο.

Τὸν ρωτᾶνε πειρακτικά·

Διαβάζεις κανένα βιβλίο;

Ἔχω ἕνα βιβλίο, ἀπήντησε, ποὺ ἐ­σεῖς δὲν τὸ ξέρετε.

Ἐμεῖς στὴν Ἀλεξάνδρεια, τοῦ εἶ­παν, ἔχουμε τὴν πιὸ σπουδαία βιβλιοθήκη τοῦ κόσμου, μὲ πλῆθος βιβλία. Ἐσὺ ἀγράμμα­τος, καὶ ἐδῶ στὴν ἔρημο, τί βιβλίο ἔχεις;

Τὸ βιβλίο ποὺ ἔχω καὶ διαβάζω ἔχει ἀμέτρητες σε­λίδες· χίλια χρόνια νὰ ζήσῃ κανείς, οὔτε τὴν ἀρχή του δὲν μαθαίνει.

Μὰ μᾶς κοροϊδεύεις; Ποιό εἶνε ἐπὶ τέλους τὸ βιβλίο σου; Τότε ἐκεῖνος ἔδειξε τὰ δέντρα, τὰ φυτά, τὰ ζῷα, τὴ θάλασσα, τὰ ποτάμια, τὶς λίμνες, ὅ,τι ὡ­ραῖο ἔ­χει ἡ γῆ· ἔδειξε καὶ τὸν ἀπέραντο οὐρανό, μὲ τὸν ἥλιο, τὸ φεγγάρι, τὰ ἄστρα. Αὐτὸ εἶνε, εἶπε, τὸ βιβλίο τοῦ Θεοῦ εἶνε μπροστά μας. Εἶνε ὁ ἥλιος ποὺ μᾶς φωτίζει, μᾶς θερμαίνει,

αγ.Γρηγόριος θεολόγος

Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Λόγοι (45)

Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Λόγος περὶ ἡσυχίας καὶ ὑπομονῆς

Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Ἡ ἰδανικὴ φιλία

Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Παραινετικὸν πρὸς Ὀλυμπιάδα (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Περὶ μουσικῆς καὶ χοροῦ (Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Κατὰ Ἰουλιανοῦ)

Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Χριστὸς γεννᾶται (νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Λόγος εἰς τὰ Θεοφάνεια (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Λόγος α´ εἰς τὸ Πάσχα καὶ εἰς τὴν βραδυτῆτα (νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Λόγος με´ εἰς τὸ Πάσχα (νεοελληνικὴ ἀπόδοση)

Ὕμνος μετὰ τὴν σιωπήν, ἐν τῷ Πάσχα (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

πηγή

---

Αποφθέγματα και διδασκαλία αγ.Γρηγορίου θεολόγου

παρακλητικός αγίου Γρηγορίου θεολόγου

ακολουθία αγίου Γρηγορίου

Περί του Αγίου Πνεύματος Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου 

Προσευχή μετανοίας (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

 

Το αλφαβητάρι της αρετής του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

 

Λόγος εις τα Θεοφάνια, δηλαδή τη Γέννηση του Σωτήρος.

 

Ἅγιο Πνεῦμα (αγ. Γρηγόριος Θεολόγος) 

 

δώρο αγίου Γρηγορίου θεολόγου για τον γάμο...

 

Περί των παθών της ψυχής του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου μτφρ. Άγγελος Παπουτσής 

Όποιος κοιτάζοντας ψηλά και ενώνοντας τη σάρκα με το πνεύμα έχει το Χριστό ευνοϊκό οδηγό της ζωής του∙ Όποιος τα κτήματά του, τη γλώσσα, τα αυτιά, το νου του και τη δύναμη δώσει στη ζωή που έρχεται, ληστεύοντας τον ευρύχωρο κόσμο, όσα κρατούσε ο ληστής των ξένων ο αντίθεος Βελίαρ , [1355] και φέροντας στις αποθήκες του σοδειές μεγαλύτερες από τις επίγειες που τις ληστεύουν οι κλέφτες και τις καταστρέφουν, θα δει με τα μάτια του το βασιλιά Θεό και θα γίνει πνεύμα αφού αποθέσει το σώμα και το πάχος που εμποδίζει και θα κερδίσει θέση στον αγγελικό χορό, παίρνοντας βραβείο μεγαλύτερο από τους αξιόλογους κόπους του∙ καθ' όλον δε θα βλέπει τη θαμπή όψη της σκηνής, όπως άλλοτε, ούτε την γραπτή εικόνα του νόμου που χάνεται, αλλά θα βλέπει με τα μάτια του καθαρού νου την πραγματικότητα.

πνεύμα, πλέγμα και ύδατα

- Γέροντα, λέω την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα.

- Δεν καταλαβαίνεις εσύ που την λες την ευχή, αλλά καταλαβαίνει ο διάβολος και καίγεται και φεύγει. Ε, καλά παιδί μου, θέλεις να δεις θαύμα, από την ευχή, απ' την προσευχή;

- Και βεβαίως θέλω!

- Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στον Θεό να σου δείξει ένα θαύμα να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή του Χριστού. 

Έκανε προσευχή ο γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, έκανε νηστεία, τριήμερο νηστεία, μόνο με λίγο νερό. Και μετά από τρεις μέρες δίνει στον υποτακτικό του ένα καλάθι και του λέει:

- Πήγαινε να το γεμίσεις νερό.

- Γέροντα, λέει, με συγχωρείς, τα μυαλά τα έχω, το λογικό το έχω, πως θα γεμίσει αυτό νερό; Γεμίζει το καλάθι νερό; Βρέχεται, ναι, αλλά να γεμίσει νερό;

- Καλά, παιδί μου, του λέει ο γέροντας, δεν ήθελες να δεις ένα θαύμα; Να δεις τι δύναμη έχει η ευχή; Το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» τί δύναμη έχει; Γιατί την παντοδυναμία της ευχής την παίρνει απ' τον παντοδύναμο Θεό, διότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι καί σωτήρας του κόσμου, αλλά είναι και Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού. Δεν θέλεις να την δεις;

- Πως, πως, πως!

- Ε, κάνε αυτό που λέω, αλλά θα λες την ευχή, όλο την ευχή. Θα πας και θα 'ρθεις χωρίς να την διακόψεις καθόλου. Θα λες συνέχεια «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

- Να 'ναι ευλογημένο. 

Πάει λοιπόν ο υποτακτικός στό δρόμο, περπατάει να πάει μέχρι την πηγή που ήταν το νερό και έλεγε συνεχώς την ευχή. Και βάζει το καλάθι στη βρύση και τό νερό

πως λειτουργούν πρακτικά και θεωρητικά η ορθόδοξη αγιογραφία, η γλώσσα … στον δρόμο προς την τελειότητα

διαβάζουμε από το περί της Λειτουργικής γλώσσης (Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ) :

… Εκάστη γλώσσα έχει ως σκοπόν να οδηγήσει τον ακροατήν ή τον αναγνώστη εις εκείνον τον χώρον, εις τον οποίον αυτή ανήκει. Έχοντες υπόψην την ‘’εξηρτημένην-αντανακλαστικήν’’ ενέργειαν των λόγων, οφείλομεν ιδιαιτέρως να δώσωμεν μεγάλην προσοχήν εις την λειτουργικήν γλώσσαν, ήτις σκοπόν έχει να γεννήσει εν τω νοϊ και την καρδίαν των προσευχομένων την αίσθησιν άλλου κόσμου, του υψίστου.  (1)

κι επειδή μια εικόνα χίλιες λέξεις, μπορούμε να νοήσουμε ότι κι η εικόνα, φωτογραφία είναι κι αυτή μια γλώσσα που μας μιλά και έλκει στον κόσμο της. 

Από άγνοια, από συναισθηματισμό, από συνήθεια από κακώς εννοούμενη συγχωρετικότητα, από αδυναμία να βρεθούν εικόνες ορθόδοξες που να ‘’δέσουν’’ με το νόημα που θα θέλαμε να  δώσουμε, επιλέγουμε ίσως από βιασύνη να συνδυάσουμε σπουδαία με υποδεέστερη, κοσμική ακόμη και σαρκική απεικόνιση. 

Χολυγουντιανούς σταρ υποδυόμενους Τον Κύριο του παντός… γλυκούλικες παναγίτσες, λουλουδάκια, αστράκια κινούμενα…. που κινούν και συγκινούν

Θεοφάνεια ψαλμοί και καθημερινότητα…

…με το πως οι ακτίνες των ψαλμών λεπτύνουν τον νου ‘’συνελήφθη’’ μέσα στην σκοτεινιά και νεφελώδη ουρανό μια ακτίνα θείου Φωτός, η οποία από την άπειρη ευσπλαγχνία του Θεού εισήλθε, όπως εισήλθε εχθές με το παλαιό (6/19 Ιαν) Ο Κύριος στα ύδατα του κόσμου τούτου, για να μας αγιάσει… 

Για να μην πάει χαμένη ή μείνει στην φιλολογική θεωρητική γνώση ως κατάρτιση στα περί της πίστεώς μας, απαιτείται ως μίτος να αποδώσει τον λόγο, επί του πρακτέου, για τον οποίο συνελήφθη. Την έξοδο. Όχι μόνο να την δούμε αλλά και να την διέλθουμε…. Τον πολλαπλασιασμό ακτίνων, μέχρι να διαλυθούν τα νέφη που μας απαγορεύουν θέα και κίνηση, μέχρι να μεσουρανήσει ο νοητός ήλιος στην ψυχή και ζωή μας. Και, όπως ένας τυμβωρύχος βρίσκοντας ένα μικρό διαμαντάκι δεν σταματά εκεί, δεν πάει στο σπίτι του επαναπαυμένος για τον μικροθησαυρό, αλλά ψάχνει την ολότητά του, έτσι κι εμείς μας συμφέρει από τους διάσπαρτους λόγους να βρούμε το θησαυροφυλάκιο του Λόγου. 

 

Δι ευχών και ενεργείας του μεγάλου Ευθυμίου που μας θυμίζει ότι η μελέτη, η προσευχή και η διάκριση είναι τα όπλα μας, σε μας δεν μένει παρά μετά την μελέτη αναγωγών (όπως το προηγούμενο άρθρο) και αναλογιών των Γραφών, (φυσικού και γραπτού ισότιμων και ταυτοδιδάσκαλων νόμων) να περάσουμε δια

πως οι ψαλμοί λεπτύνουν τον νου ....

με μια απλή μετάφραση ''όρων'' ...

από το: περί ησυχίας και περί των δύο τρόπων της προσευχής. Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης διαβάζουμε:  

...Άλλοτε δε, το πνεύμα έλκει το νου προς εαυτό και τον περιορίζει στο βάθος της καρδιάς και τον εμποδίζει από τη συνηθισμένη του περιφορά. 

Και τότε δεν οδηγείται πλέον αιχμάλωτος των Ασσυρίων μακριά από την Ιερουσαλήμ, αλλά επιστρέφει αξιέπαινα από τη Βαβυλώνα στη Σιών, ώστε να λέει κι αυτός μαζί με τον Προφήτη: «Σου πρέπει ύμνος, Θεέ μου, στη Σιών, και θα σου αποδώσομε το τάξιμό μας στην Ιερουσαλήμ» (Ψαλμ. 64, 2) και: «Όταν ο Κύριος επιστρέψει τους αιχμαλώτους στη Σιών, θα αναγαλλιάσει ο Ιακώβ και θα ευφρανθεί ο Ισραήλ» (Ψαλμ. 125, 1 και 25, 2). 

…όταν θα επιστρέψουν οι αιχμάλωτοι λογισμοί στην καρδιά (Σιών) όταν θα συσταλεί ο ψυχοβλαβής μετεωρισμός τότε θα αναγαλλιάσει το Πνεύμα το Άγιο... (Ιακώβ που είναι ο σκιώδης τύπος Του, μετά τον Αβραάμ πατέρα δύο διαθηκών, και Ισαάκ υπάκουο υιό έως θυσίας, στον τύπο του Υιού. Με το Άγιο Πνεύμα να χαρίζει τεκνία από πράξη και θεωρία, Λεία και Ραχήλ και τις δούλες αυτών) και θα ευφρανθεί ο (χριστοφόρος) νους (ισραήλ = νους ορώμενος τω Θεώ…) ... αμήν δι ευχών και ενεργείας… ἡ τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ,

τα 3 θαύματα με την Γέννηση του Κυρίου

από το εορτοδρόμιο και τα προλεγόμενα στην ερμηνεία του πεζού κανόνος των Χριστουγέννων, τα 3 συμβάντα θαύματα.... 

1ο. 

αντίστοιχα, όταν έδυσε ο Ήλιος της Δικαιοσύνης (με την Σταύρωση) και το σημείωσε ο αγ.Διονύσιος αεροπαγίτης...  

2ο.

παθοκτόνοι vs βροτοκτόνοι

και πίσω από αυτούς, οι υποκινούντες και εμπνέοντες, Ένας Φιλάνθρωπος και ένας μισάνθρωπος αντίστοιχα…. (1) 

Αυτούς τους δύο όρους (παθοκτόνο και βροτοκτόνο) τους συναντάμε στην νηστεία μας, η οποία κατά τους αγίους πατέρες, είναι παθοκτόνος κι όχι βροτοκτόνος, αφού δι αυτής, μαζί με το δεύτερο ‘’πυρηνικό’’ όπλο, την προσευχή το γένος των δαιμόνων εκπορεύεται, ώστε δια της παθοκτονίας να εύρουμε ΖΩΗ και να αποφύγουμε τον θάνατο. Μην μείνωμεν έξω του Νυμφώνος Χριστού…. 

Κι αν είναι μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν με την πνευματική έννοια των νηπίων που γεννά η θυγάτηρ βαβυλών, δλδ της αμαρτίας και ασέβειας, και η οποία βαβέλ και βαβυλών προξενεί την σύγχυση, ακριβώς αντίθετος είναι ο χαρακτηρισμός όσων δεν εργάζονται την παθοκτονία (πάνω στην Πέτρα Χριστό) αλλά εργάζονται ή παθητικά συναινούν με την βροτοκτονία, σε όλες τις διαστάσεις. 

Κι είναι βροτοκτονία όταν ο αντίδικος με τους υπηρέτες του εδαφιεί επί φυσικής πέτρας τα νήπια του Κυρίου αποκτείνοντάς τα, αλλά και στην αναγωγή που

παρουσία αγ.Γεωργίου εξ Ιωαννίνων

Βαρυχειμωνιά είχε πλακώσει τέτοιες ημέρες όχι πολλά χρόνια πριν στην Δυτική Μακεδονία. Ήταν οι χρονιές που "έψηναν" στα κάστανα την συμφωνία των Πρεσπών.

Η Εγνατία οδός φρακαρισμένη στο χιόνι και μετά δυσκολίας γινόταν η κυκλοφορία με αλυσίδες.

Κάποιος αδελφός είχε μια υποχρέωση στην όμορφη πόλη των Γρεβενών της Ελληνικοτάτης Μακεδονίας μας ( για να μην ξεχνιόμαστε ) και επέστρεφε στην Θεσσαλονίκη.

Λίγο έξω από τα Γρεβενά εκεί στον κόμβο με το χωριό του ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ που η παράδοση το θέλει γενέτειρα του Αγίου Νεομάρτυρος εξ Ιωαννίνων , σταμάτησε για να βάλει αλυσίδες.

Τα χέρια του είχαν παγώσει και δυσκολευόταν, αλλά μόλις σήκωσε τα μάτια

Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων και την ενάρετη ζωή - ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικά. Δεν είναι λογικοί εκείνοι πού έμαθαν τούς λόγους και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποίο είναι το κακό· κι έτσι αποφεύγουν τα κακά και ψυχοβλαβή, μελετούν όμως σοβαρά τα καλά και ψυχωφελή και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς το Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει αληθινά να λέγονται λογικοί άνθρωποι.

Ο αληθινά λογικός άνθρωπος μία μόνο φροντίδα έχει, να υπακούει και να είναι αρεστός στο Θεό, τον Κύριο των όλων, και σε τούτο και μόνο να ασκεί την ψυχή του, πως να γίνει αρεστός στο Θεό, ευχαριστώντας Τον για τη μεγάλη και εξαιρετική πρόνοιά Του και την κυβέρνηση όλου του κόσμου, όποια κι αν είναι η θέση του στη ζωή. Γιατί είναι παράλογο, να ευχαριστούμε τούς γιατρούς όταν μας δίνουν τα πικρά και αηδιαστικά φάρμακα για χάρη της υγείας του σώματος μας, να είμαστε όμως αχάριστοι στο Θεό για όσα φαίνονται σ΄ εμάς δυσάρεστα και να μην αναγνωρίζουμε ότι τα πάντα γίνονται όπως πρέπει και προς το συμφέρον μας σύμφωνα με την πρόνοια Του. Γιατί η αναγνώριση αυτή και η πίστη στο Θεό είναι η σωτηρία και η τελειότητα της ψυχής.

Η εγκράτεια, η ανεξικακία, η σωφροσύνη, η εγκαρτέρηση, η υπομονή και οι

περί μέσης οδού για τον ιό και τις ασθένειες

…ως συνέχεια ή τα ίδια νοήματα με άλλα λόγια, πιο διακριτικά, των:

ο ιός φωτιζόμενος και κρινόμενος από μια ακτίνα του θαβωρείου Φωτός του Υιού

και

πέραν της αντικειμενικής και υποκειμενικής, η σταυρική αντιμετώπιση του covid, αλλά και κάθε ασθένειας

συμπληρωμένο όμως με τα τρέχοντα σε συνάφεια με τα ιστορικά ''ήδη'' δοθέντα ως μπούσουλας στον καλό αγώνα... (σήμερα προσκύνηση αλύσεως απ.Πέτρου).  

Η αντικειμενική (όσο) επιστημονική γνώση για τον ιό παραφουσκώθηκε, όπως συμβαίνει και στο άλλο άκρο με την υποκειμενική γνώμη (που έχει ο καθένας για τον εαυτό του) περί πίστεως. 

Κι ενώ η πίστη μας (ως εκ Θεού ένδειξη) είναι όρη μεθιστάνειν (που χωρίς Αγάπη και Αλήθεια δεν αποδεικνύει αγιασμό) εμείς μέσα στην χλιαρότητα της πίστεως και υπερεκτίμηση του εγώ, βρισκόμαστε στο φανταστικό παριστάνειν τους πιστούς. Κι οι δυο ακραίες μερίδες ανθρώπων με τον καθένα να εξαντλεί την πίστη του ή από εδώ ή από εκεί, παραφουσκώνει τα αποτελέσματα των ερευνών του που δυστυχώς είναι γεμάτα από φαντασία και εγωισμό, τις αιτίες της φυσίωσης και υπεροχής έναντι των άλλων. 

Κι έρχεται η μέση οδός, η διάκριση και βασιλική οδός, που δεν είναι άλλη μία γήινη άποψη από πλάγια, αλλά έποψη... , εποπτικά ανελθόντες στον σταυρό μας, σταυρική γνώση εξ ουρανού, σε σχέση με τις υποκειμενικές και αντικειμενικές που τανύζουν τον άνθρωπο δεξιά αριστερά και αντιμάχονται μεταξύ τους οι ''πιστεύοντες'' οι μεν στην επιστήμη οι δε στην θρησκεία... (είναι το "πάντα τά ἔθνη ἐκυκλωσάν με καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς" και το ''Κύριος ἐμοί βοηθός κἀγώ ἐπόψομαι τούς ἐχθρούς μου'' με προϋπόθεση για να γίνει βοηθός και υπερασπιστής μου, ΜΟΝΟ όταν συσταυρώνομαι. Για να ανέβω όμως ‘’πρέπει’’ να κατέβω. Να ταπεινωθώ, αλλιώς η θεία γνώση δεν μετέχεται, δεν κατανοείται η διαφορετικότητά της, θεωρούμενη ως μία άλλη άποψη ίσης αξίας με τις προηγούμενες, ενώ δεν είναι έτσι). Είναι η επί του πρακτέου

μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν

κι η πνευματική του αναγωγή, μην μείνουμε στο φαρισσαϊκό κατά γράμμα, μην μείνωμεν έξω του Νυμφώνος XC. 

Ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών. ἐπὶ ταῖς ἰτέαις ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκρεμάσαμεν τὰ ὄργανα ἡμῶν· ὅτι ἐκεῖ ἐπηρώτησαν ἡμᾶς οἱ αἰχμαλωτεύσαντες ἡμᾶς λόγους ᾠδῶν καὶ οἱ ἀπαγαγόντες ἡμᾶς ὕμνον· ᾄσατε ἡμῖν ἐκ τῶν ᾠδῶν Σιών. πῶς ᾄσωμεν τὴν ᾠδὴν Κυρίου ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας; ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, ῾Ιερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου· κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μή σου μνησθῶ, ἐὰν μὴ προανατάξωμαι τὴν ῾Ιερουσαλὴμ ὡς ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης μου. μνήσθητι, Κύριε, τῶν υἱῶν ᾿Εδὼμ τὴν ἡμέραν ῾Ιερουσαλὴμ τῶν λεγόντων· ἐκκενοῦτε, ἐκκενοῦτε, ἕως τῶν θεμελίων αὐτῆς. θυγάτηρ Βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος, μακάριος ὃς ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου, ὃ ἀνταπέδωκας ἡμῖν· μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν.

ΨΑΛΜΟΣ 136ος

από την ερμηνεία του πεζού κανόνος των Χριστουγέννων (αγ.Νικοδήμου αγιορείτου) - εορτοδρόμιο

---

Μπροστά στην σύγχυση της βαβυλώνος (1) , που η ασέβεια και αμαρτία ταλαιπωρεί και 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ορθόδοξη παιδεία λόγοι ανάτασης και ανάστασης

ορθόδοξη παιδεία λόγοι ανάτασης και ανάστασης (με δυνατότητα ανάκτησης) 

Εισαγωγή. 4

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ.. 6

Ο ἄνθρωπος πού προσεύχεται, ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν προστατεύει 9

Η αντιμετώπιση των ασθενειών – Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου 11

ο ιός φωτιζόμενος και κρινόμενος από μια ακτίνα του θαβωρείου Φωτός του Υιού 13

πέραν της αντικειμενικής και υποκειμενικής, η σταυρική αντιμετώπιση του covid, αλλά και κάθε ασθένειας. 22

διερχόμενοι δια πυρός και ύδατος (και περί τεστ ιού και Υιού) 30

εκ των χαρισμάτων του γέροντα Αμβροσίου. 38

Τέσσερις είναι οι τοίχοι του νέου πύργου της Βαβέλ

Διαβάσατε στην Αγία Γραφή για τον πύργο της Βαβέλ; Έλκος της γης! Έλκος της ανθρωπότητας μετά τον κατακλυσμό του Νώε. Όσο οι άνθρωποι ήταν ανήθικοι πριν τον Κατακλυσμό τόσο μετά τον Κατακλυσμό ήταν άθεοι. Πότε πρόλαβαν; Πότε πρόλαβαν να ξεχάσουν το Θεό, οι απόγονοι του Νώε;

Ο Νώε ήταν ο μοναδικός που σώθηκε από το Θεό μετά τον Κατακλυσμό, λόγω της πίστης του και της δικαιοσύνης του. Ο Κατακλυσμός, η τιμωρία του Θεού δεν βοήθησε καθόλου τους απογόνους του Νώε; Βοήθησε κάποιους -ποτέ ο κόσμος δεν ξέμεινε από δίκαιους ανθρώπους- αλλά πολλούς δεν τους βοήθησε. Τότε αυτοί οι πολλοί αποφάσισαν να χτίσουν τον πύργο της Βαβέλ για να δοξαστούν, λέγοντας τα εξής: Ας χτίσουμε για τον εαυτό μας πόλη και πύργο του οποίου η κορυφή θα φτάνει μέχρι τον ουρανό, για να δοξαστούμε προτού διασκορπιστούμε στη γη (Γεν. 11,4).

Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια; Όταν έλεγαν πως θα χτίσουν την πόλη, σημαίνει πως ήθελαν να ρυθμίσουν όλη την προσωπική, και την κοινωνική ζωή τους χωρίς την ευλογία του Θεού. Όταν είπαν πως θα χτίσουν πύργο μέχρι τον

διακρίνοντες τα σημεία παρουσίας του Τιμίου προδρόμου στην ζωή μας…

‘’σήμερον’’ γιορτάζουμε τον αηΓιάννη τον πρόδρομο και πολύ καλά κάνουμε που χαιρόμαστε και ανταλλάσσουμε ευχές. 

Σκοπός για τους λίγο φιλοσοφούντες και θεολογούντες, φυσικά δεν είναι η κοσμική χαρά που εξαντλείται, αλλά αν είναι δυνατόν να πληρωθούμε πνευματικής χαράς, ρανίδα ρανίδα, αντιλαμβανόμενοι το  τι ισχύει στον ουρανό.   

‘’σήμερον’’ μετά τα 24 αναγνωσθέντα σήμερον της ευχής καθαγιασμού των υδάτων , διανοίγεται ένας δρόμος μυστικής συνοδοιπορίας με τον μέγιστο των προφητών. Μια κλίμακα με 24 βαθμίδες, σαν την ελληνική ευλογημένη αλφάβητο και την αρχή και τέλος της, Α+Ω,  Τον Αρχηγό, θεμελιωτή και τελειωτή της πίστης μας, όπως Τον παρουσιάζει στον κόσμο ο Τίμιος Πρόδρομος του οποίου το όνομα δεν είναι τυχαίο. (για το θεόσδοτο όνομα ΙΩΑΝΝΗΣ). 

Με δε την πρόταση ευθείας τας τρίβους ποιείτε, το παρόν ευελπιστεί να προσφέρει τον γνώμονα της βαθμιαίας εν XC αυτογνωσίας μας. Ο κόσμος επιζητεί την παρουσία των αγίων... κι οι άγιοι έρχονται και αφήνουν ''σημεία'' της παρουσίας τους. Είναι εδώ και συγ-κινούν... 

Όπως όμως πορεύεται η γη και ξεδιπλώνεται και γράφεται η ιστορία από συλλήψεως της δημιουργίας, και μετ’αυτής, εμφανώς από γενέσεως έως συντελείας στον μακρόκοσμο, έτσι και στον βιωματικό μας μικρόκοσμο καλούμαστε να ‘’τρέξουμε’’ σε μικρογραφία όλους τους παραπάνω κόμβους (από συλλήψεως-γεννήσεως έως βιολογικού θανάτου) για να φτάσουμε αισίως στο

για τον εμπαιγμό της εκκλησίας από την πολιτεία

καιρός… να υψωθούν καθαραί χείραι και να ζητήσουν δικαιοσύνη… (από τον ουρανό) και να ακουστεί (στην γη) εκείνο το ‘’τι με δέρεις; ‘’ (σήμερα που ανοίγουν οι ουρανοί...) αιτούντες, Δικαιοσύνη και ΦΩΣ όχι του κόσμου τούτου που ολοέν και αποστασιοποιείται ακόμη και από την λογική, αλλά του Τριαδικού Θεού που ‘’φανερώνεται’’ τα Θεοφάνεια. 

αρκετά η εκκλησία έγινε καρπαζοεισπράκτορας και συναινούσα (ως ιεράρχες και όχι μόνο) στα σχέδια των παγκοσμιοποιητών, αθέων και εθνομηδενιστών είτε αφορά το παρατεταμένο κλείσιμο ναών (και Νοσοκομείων ψυχών και σωμάτων), να μένει ο λαός του Θεού αλειτούργητος, ακοινώνητος και εξ αυτού θηριάλωτος, ανεξομολόγητος, συναινών στα εμβόλια [με ηθική  προέκταση εξαιτίας των χρησιμοποιούμενων κυττάρων από αμβλώσεις αλλά και mRna με επιδεχόμενη γονιδιακή αλλοίωση σε μετανθρωπισμό, version 0.2 μεταλλαγμένοι…. αφού οι βασιλείς του κόσμου θέλουν να συμμείξουν με το σπέρμα των ανθρώπων τεχνητή νοημοσύνη (Δαν.β’)] και τώρα ΚΑΙ ‘’αφώτιστος’’ ; αμέτοχος πηγής αφθαρσίας, δώρου αγιασμού, λυτήριον αμαρτημάτων, αλεξιτίριον νοσημάτων, ολέθριον δαίμοσιν, ... αμέτοχοι αυτού προς καθαρισμόν ψυχών και σωμάτων, προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν.... είναι όλα αυτά ανώτερα από το λιανεμπόριο, κομμωτήρια, παντοπωλεία που ''δια νόμου είναι ανοιχτά'' γιατί θεωρούνται αναγκαία;;; (αλοίμονο για την ιεράρχηση εκ του αθέου κράτους, αλοίμονο και στους συναινούντες ιεράρχες...)

…καὶ ἀνταποδώσει μοι Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν καθαριότητα τῶν χειρῶν μου ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. μετὰ ὁσίου ὅσιος ἔσῃ, καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθῴου ἀθῷος ἔσῃ, καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις*. ὅτι σὺ λαὸν ταπεινὸν σώσεις καὶ ὀφθαλμοὺς

Έτσι γινόμαστε ναός του Θεού… Μέγας Βασίλειος

Προσευχές πάλι, οι οποίες διαδέχονται την ανάγνωση, βρίσκουν την ψυχή πιο νεαρή και πιο ακμαία, αφού έχει συγκινηθεί από τον πόθο προς τον Θεό (που προκάλεσε η ανάγνωση). Καλή δε προσευχή είναι εκείνη που προκαλεί μέσα στην ψυχή, σαφή την έννοια του Θεού. Και αυτό είναι ενοίκηση του Θεού, το να έχει κανείς εγκατεστημένο μέσα του το Θεό με τη μνήμη. 

Έτσι γινόμαστε ναός του Θεού, όταν δεν διακόπτεται η συνέχεια αυτής της μνήμης από γήινες φροντίδες, όταν δεν ταράσσεται ο νους από απροσδόκητα πάθη, αλλά αποφεύγοντάς τα όλα ο φιλόθεος αναχωρεί στο Θεό, και εκδιώκοντας ό,τι μας προσκαλεί στην κακία, ενδιατρίβει στις ασχολίες που οδηγούν στην αρετή. 

-Πώς κατορθώνει κανείς την συγκέντρωση στην προσευχή; 

Εάν μέσα του βεβαιωθεί ότι μπροστά του είναι ο Θεός. Διότι εάν κάποιος που βλέπει έναν άρχοντα ή προϊστάμενο και συζητεί μαζί του έχει το βλέμμα προσηλωμένο σ’ αυτόν, πόσο μάλλον αυτός που προσεύχεται στο Θεό θα έχει το νου προσηλωμένο σ’ Αυτόν που ελέγχει καρδίες και νεφρούς -«ετάζων καρδίας και νεφρούς ό Θεός» (Ψαλμ. 10)- εφαρμόζοντας αυτό που λέγει η Γραφή: «…και τα