Ορκίζω υμάς κάκιστα θηρία, κάμπη, σκώληκα, σκωληκοκάμπη, ο κάνθαρος, βρούχος, ακρίδα, επίμαχος, καλιγάρις, μακρόποδα, μύρμηκα, φθείραι, ρυγίτης, ψυλλίτης, καυσοκόπος, κοχλός, ψαλίτης και είτι άλλο προσφυσούν, και μαραίνον τον καρπόν της σταφυλής και παν είδος χρησίμων λαχάνων, ορκίζω υμάς, κατά των αγίων πολυομμάτων χερουβίμ και των εξαπτερύγων σεραφείμ, των ιπταμένων κύκλω του θρόνου και κραζόντων το άγιος, άγιος, άγιος, κύριος, Σαβαώθ, εις δόξαν του Θεού Πατρός, ορκίζω υμάς μη αδικήσητε το εντεύθεν μήτε την άμπελον μήτε τα σιτοφόρα μήτε τους κήπους των δένδρων τε λαχάνων, των δούλων του Θεού, των δι’ εμού επικαλουμένων το όνομα της δόξης Κυρίου.
Αγ. Τρύφωνας πριν από το μαρτύριο του. ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤήν ὥρα πού οἱ δήμιοι βασάνιζαν τόν μάρτυρα μέ μεγάλη σκληρότητα καί ἀσπλαχνία, ξαφνικά φάνηκε νά κατεβαίνει ἀπό τόν οὐρανό πρός αὐτόν ἕνα φωτοστέφανο, πού λαμποκοποῦσε ἀπό πολύτιμους λίθους καί λαμπερές διαμαντόπετρες. Ὅταν τό εἶδαν οἱ στρατιῶτες, πού τόν βασάνιζαν, ἔπεσαν κάτω στή γῆ φοβισμένοι καί ἔντρομοι. Ὁ Ἅγιος τότε γεμᾶτος θάρρος καί ἀγαλλίαση ἀπό τή θεία χάρη, τήν ὁποία ἔβλεπε νά τόν ἐπισκιάζει, δόξασε τό Θεό, λέγοντας :
– Σέ εὐχαριστῶ, Κύριε μου, γιατί τήν ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου μου δέν μέ ἐγκατέλειψες στά χέρια τῶν ἐχθρῶν μου, ἀλλά μέ σκέπασες μέ τή χάρη Σου καί μέ βοήθησες. Σέ παρακαλῶ, Κύριε, νά μοῦ παρασταθεῖς καί τώρα. Ἐνίσχυσέ με νά συνεχίσω μέχρι τό τέλος τόν ἀγώνα μου, γιά να ἀξιωθῶ καί ἐγώ νά χαρῶ τό στεφάνι τῆς δικαιοσύνης μαζί μέ τούς φίλους Σου, πού ἀγάπησαν τό πανάγιο ὄνομά Σου. Γιατί Ἐσύ εἶσαι μόνος δοξασμένος στούς αἰώνες. Ἀμήν.
«Κύριε, μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία».