Τα ενδιάμεσα έργα και ημέρες των ανθρώπων, έχουν δύο όρια με τα οποία τώρα έχουν μυστική συνάφεια και αόρατους δεσμούς, (1) (Ι ευθέως ή ελικοειδώς 9,6) που με την κρίση και έναρξη του Η αιώνα, θα εμφανιστούν, τακτοποιηθούν και καταλήξουν σε αιώνια ένωση.
Κι όπως η όαση έχει τον αντικατοπτρισμό της, έτσι και Ο ποιητής ουρανού και γης (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999) έχει το είδωλό του ως ΙΑΠΕΤΟΣ - 666, αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης.
Για να συνεχίσει η αποκάλυψη στον επόμενο ακριβώς στίχο… 17 Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη λέγουσιν· ἔρχου. καὶ ὁ ἀκούων εἰπάτω· ἔρχου. καὶ ὁ διψῶν ἐρχέσθω, καὶ ὁ θέλων λαβέτω ὕδωρ ζωῆς δωρεάν. μόνο που στην όαση, η οποία προσεγγίζεται δι ευθέως Φωτός έχει ύδωρ ενώ στον αντικατοπτρισμό που προσεγγίζεται με πλάνο και εκ διαχύσεως φως, ύδωρ δεν υπάρχει, παρά μόνο η φαντασία.
Επιζητούμε δια έργων να ξημερώσει* αυτή η ημέρα, Να εξ-υπνήσουμε από τον ζοφερό ύπνο της αμαρτίας και θανάτου, να υγιάνει ο νους και ως τέλειος να είναι αφάνταστος.
Κι είναι θεία δωρεά: …Καὶ δώρησαι ἡμῖν ἐν ἀγρύπνῳ καρδίᾳ καὶ νηφούσῃ διανοίᾳ,
πᾶσαν τοῦ παρόντος βίου τὴν νύκτα ἡμᾶς διελθεῖν, ἀπεκδεχομένους τὴν παρουσίαν τῆς λαμπρᾶς καὶ ἐπιφανοῦς ἡμέρας τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ**Το υποσύνολο των καλών (κατά Θεόν) και αστόχων έργων, μας συμφέρει να τα ενοποιήσουμε με το κατά μέρος σύνολο εμπνευστών και ενεργούντων δια ημών (σε θεωρία και πράξη) ώστε διακρίνοντας αυτά, να προγευτούμε την κατάληξη. Κι όπως αναφέρεται εκ των καρπών το δένδρο, να επιθυμήσουμε σφοδρότερα την ένωση με Την Άμπελο***, παρά την εκκοπή και ρίψη εις το άλλο άσβεστο πυρ.
Εν αρχή ην Ο Λόγος…. πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν…. αλλά και σε άλλο κεφάλαιο… χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.
Αφού τίποτα καλό (υποσύνολο και μέρος) δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ενέργεια και ευλογία του συνόλου, τρέχουμε να τα ενώσουμε και αποδώσουμε εις Αυτόν τον Λόγο, μην φανούμε κλέφτες.
Δύο λένε οι άγιοι είναι οι τρόποι ταπεινότητος, που ευλογεί και επιθυμεί για μας ο Θεός. Να λέμε και αισθανόμαστε ότι είμαστε αμαρτωλοί και τελευταίοι, για να μας κάνει πρώτους, κατάσταση όμως που μπορεί να μπερδευτεί η πραγματική ταπεινότητα από την εωσφορική ταπεινολογία και μια πιο εύκολη μέθοδο, να αποδίδουμε κάθε καλό Στον Κύριο.
Η πρώτη, απαιτεί έναν διαρκή προσανατολισμό προσώπου προς τον Τριαδικό Θεό. Έτσι, όποιος εμφανιστεί στο οπτικό πεδίο μας των 120 μοιρών (όπως 120 ήταν και οι φωτισθέντες την πεντηκοστή και 120 αναστηθέντες με την Ανάσταση του Κυρίου) είναι εν τω Φωτί, άρα ‘’σε καλύτερη θέση’’ άσχετα τον προσανατολισμό τους και το πιθανόν προσπέρασμά μας προς τα πίσω μας…. Μας συμφέρει να τους βλέπουμε έτσι, γιατί αν τους δούμε ως κατώτερους, αμέσως στρέφουμε τα νώτα μας στον Κύριο, χάνοντας τον στόχο και την μετάνοιά μας, και αργολογούμε και κατακρίνουμε εν σκότει τους όπισθεν ημάς… Περαστικά μας. Και ξανά από την αρχή την υψοποιό ταπείνωση και μετάνοια.
Κι αν το ένα σκέλος είναι η θεωρία των θείων έργων εμείς πρέπει να ξεκινήσουμε με την πράξη και την αυτοκριτική των δικών μας. Να δούμε την ασθένεια προς τα έσω και συμπαθούμε και συγχωρούμε (ίνα συγχωρεθούμε) παρά τις ασθένειες και έργα ‘’πηλού’’ προς τα έξω.
Πάντες γαρ άνθρωποι
είμεθα εκ του χοός γεγενημένοι και πάντες ημάρτομεν.
Πηλός είμεθα, άγνοιαν
έχομεν.
-Ο πηλός τον πηλόν****
κλέπτει.
-Ο πηλός τον πηλόν
υβρίζει.
-Ο πηλός τον πηλόν
συκοφαντεί.
-Ο πηλός του πηλού
επαίρεται.
-Ο πηλός τον πηλόν
πλουτεί.
-Ο πηλός του πηλού
άρχει.
-Ο πηλός τον πηλόν
δέρει.
-Ο πηλός τον πηλόν
φυλακίζει.
Και εν γένει ο πηλός
του πηλού θεωρείται σοφότερος, δυνατότερος, πλουσιότερος, ευγενέστερος,
τιμιότερος πλουτών ανοησίαν και άγνοιαν της ιδίας υπάρξεως του πόθεν και πού
ευρέθη, πώς εγεννήθη, τις ο προορισμός του, πού καταλήγει, τι
το μετά ταύτα.
Όλα, λοιπόν, αυτά,
επειδή τα κατεβρόχθισεν η λήθη και άγνοια και γέγονε χάος αναισθησίας, δια
τούτο οδυνόμεθα εδώ και εις την άλλην ζωήν, όσοι αμετανόητοι. Και ως εκ τούτου
πρέπει όποιος βλέπει καλύτερα και είναι ολίγον ξεσκοτισμένος να συγχωρεί και να
συμπαθεί τον ομόψυχον και ομόπαθον πλησίον αδελφόν. ~ Γέροντος Ιωσήφ του
Ησυχαστή
Κι έρχεται Ο Κύριος σε ενεστώτα διαρκείας ως υπέρχρονος, και μετά την πρώτη δημιουργία και πλάση, επιβάλλει Την χείρα Του για να μας αναπλάσει.
Κι αν βρει αντίσταση στον πηλό που ξεραμένος ‘’αντιστέκεται’’ στην ανάπλαση, ΚΑΙ ΕΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ο άνθρωπος, του προσθέτει λίγο νεράκι (Του) για να τον μαλακώσει. Μαλακώνει ο άνθρωπος με τα δάκρυα, μαλακώνει η σκληροκαρδία με τις θλίψεις και πόνο … και ο Θεός Δημιουργός (δια)μορφώνει (σαν σε πηλό) και εκτυπώνει το πύρινο πρόσωπό Του πάνω στο πλάσμα Του. Ανάπλαση, έως ου μορφωθεί ο Χριστός εν ημίν.
Από τον καθένα εξαρτάται η υποδοχή***** και χειρισμό αυτής της χειραγωγίας. Το άφημα με εμπιστοσύνη στα χέρια Του ή την χοϊκή αντίσταση δια των παθών…
Δίνουμε δύσκολες εξετάσεις στην πράξη******, εξετάσεις ΖΩΗΣ και δεν είναι πάντα τόσο ευκρινή τα πράματα. Χάριτι όμως διευκρινίζονται και ευχόμαστε να προλάβουμε.
Ως επισφράγιση των ολίγων ημερών που ως κεραυνός περνάει η ζωή και το ΕΙΝΑΙ μας ακολουθώντας την μία ή την άλλη αγιογραφική αστραπή Ι, Ιησού κεντρομόλο προς το ΕΝΑ (εκ του οποίου εκ του μη όντος μας παρήγαγε) ή Ι τάγμα δαιμόνων ως φυγόκεντρο. Δύο Ι (γιώτα) προς ελεύθερη ακολούθηση (1).
Κι οι ημέρες μας, ημέρες αγώνων. Παλαιστές… ώστε ο ψαλμωδός να πει: …γνώρισόν μοι, Κύριε, τὸ πέρας μου καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν μου, τίς ἐστιν, ἵνα γνῶ τί ὑστερῶ ἐγώ. ἰδοὺ παλαιστὰς ἔθου τὰς ἡμέρας μου, καὶ ἡ ὑπόστασίς μου ὡσεὶ οὐθὲν ἐνώπιόν σου· πλὴν τὰ σύμπαντα ματαιότης, πᾶς ἄνθρωπος ζῶν. (ψαλμ.λη’) …‘’παλεύοντας’’ σταυροειδώς, όπως ο πατρ.Ιακώβ, ο τύπος του Αγίου Πνεύματος, μαθαίνοντας το Ίδιο το Άγιο Πνεύμα, πώς να παλεύει ο άνθρωπος αγιοπνευματικά.
Αμήν, όχι απλά να ευχόμαστε, αλλά να εργαζόμαστε τα ευάρεστα
στον Θεό, που είναι απόδειξις του … 15 ᾿Εὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε,
16 καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ
ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα…
Επιστάτης και εμπνευστής σε όλες τις ημέρες, σε όλα τα έργα του αιώνος τούτου του απατεώνος, μήπως και καταφέρουμε να γαντζωθούμε στις ακτίνες που αρχίζουν να λάμπουν πριν ξημερώσει, η άλλη Ημέρα. Αμήν γένοιτο.
---
* Όταν Ξημερώσει η Ημέρα της Αφύπνισης…
** Κύριε Παντοκράτορ, ὁ Θεὸς τῶν Δυνάμεων καὶ πάσης σαρκός, ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν, καρδίας τε καὶ νεφροὺς ὁ ἐτάζων, καὶ τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων σαφῶς ἐπιστάμενος, τὸ ἄναρχον καὶ ἀΐδιον φῶς, παρ' ὃ οὐκ ἔστι παραλλαγή, ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα, Αὐτός, ἀθάνατε Βασιλεῦ, πρόσδεξαι τὰς ἱκεσίας ἡμῶν, ἃς κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν τῆς νυκτός, τῷ πλήθει τῶν σῶν οἰκτιρμῶν θαρροῦντες, ἐκ ῥυπαρῶν πρὸς σὲ χειλέων ποιούμεθα, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ πλημμελήματα ἡμῶν, τὰ ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ καὶ διανοίᾳ, ἐκ γνώσεως ἢ ἀγνωσίας πλημμεληθέντα ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ναοὺς ἡμᾶς ποιῶν τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Καὶ δώρησαι ἡμῖν ἐν ἀγρύπνῳ καρδίᾳ καὶ νηφούσῃ διανοίᾳ, πᾶσαν τοῦ παρόντος βίου τὴν νύκτα ἡμᾶς διελθεῖν, ἀπεκδεχομένους τὴν παρουσίαν τῆς λαμπρᾶς καὶ ἐπιφανοῦς ἡμέρας τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾗ μετὰ δόξης ἐπὶ γῆς Κριτὴς τῶν ἁπάντων ἐλεύσεται, ἑκάστῳ ἀποδοῦναι κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀναπεπτωκότες καὶ ὑπνοῦντες, ἀλλ' ἐγρηγοροῦντες καὶ διεγηγερμένοι ἐν τῇ ἐργασίᾳ τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ εὑρεθῶμεν καὶ ἕτοιμοι εἰς τὴν χαράν, καὶ εἰς τὸν θεῖον νυμφῶνα τῆς δόξης αὐτοῦ συνεισέλθωμεν, ἔνθα ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκατάπαυστος καὶ ἡ ἀνέκφραστος ἡδονὴ τῶν καθορώντων τοῦ σοῦ προσώπου τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον. Σὺ γὰρ εἶ τὸ ἀληθινὸν φῶς, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον τὰ σύμπαντα, καὶ σὲ ὑμνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν. ΕΥΧΗ τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (μεσονυκτικό)
*** Α´\ΕΝ ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. 5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. (Ιωαν.α’)
και
5 ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. 6 ἐὰν μή τις μείνῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται. (Ιωαν.ιε’)
**** ο πηλός τον πηλόν.... (αγ.Ιωσήφ ησυχαστή)
***** πηλός ή κερί.... (αγ.Μαξίμου ομολογητού)
****** τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ Θεός· ἱνατί σὺ διηγῇ τὰ δικαιώματά μου καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου διὰ στόματός σου; σὺ δὲ ἐμίσησας παιδείαν καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου εἰς τὰ ὀπίσω. εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις. τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητα· καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον. ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα· ὑπέλαβες ἀνομίαν, ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος· ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου. σύνετε δὴ ταῦτα, οἱ ἐπιλανθανόμενοι τοῦ Θεοῦ, μήποτε ἁρπάσῃ, καὶ οὐ μὴ ᾖ ὁ ρυόμενος. θυσία αἰνέσεως δοξάσει με, καὶ ἐκεῖ ὁδός, ᾗ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου. (ψαλμ. μθ’)
(1) που, ακολουθούντες αυτούς ως 4 ακμές προς τα άνω, μετέχουμε της μυστικής Τροφής, (3) με σκοπό την ελευθερία κατὰ την Ορθόδοξη Εκκλησία
(2) προσέγγιση
του Μεσσία και του μεσσιανισμού φιλοσοφικοθεολογικοτεχνοκρατικά
11 Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. ...
συνέχεια... επί του πρακτέου… έργα και ημέραι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου