περί μέσης οδού για τον ιό και τις ασθένειες

…ως συνέχεια ή τα ίδια νοήματα με άλλα λόγια, πιο διακριτικά, των:

ο ιός φωτιζόμενος και κρινόμενος από μια ακτίνα του θαβωρείου Φωτός του Υιού

και

πέραν της αντικειμενικής και υποκειμενικής, η σταυρική αντιμετώπιση του covid, αλλά και κάθε ασθένειας

συμπληρωμένο όμως με τα τρέχοντα σε συνάφεια με τα ιστορικά ''ήδη'' δοθέντα ως μπούσουλας στον καλό αγώνα... (σήμερα προσκύνηση αλύσεως απ.Πέτρου).  

Η αντικειμενική (όσο) επιστημονική γνώση για τον ιό παραφουσκώθηκε, όπως συμβαίνει και στο άλλο άκρο με την υποκειμενική γνώμη (που έχει ο καθένας για τον εαυτό του) περί πίστεως. 

Κι ενώ η πίστη μας (ως εκ Θεού ένδειξη) είναι όρη μεθιστάνειν (που χωρίς Αγάπη και Αλήθεια δεν αποδεικνύει αγιασμό) εμείς μέσα στην χλιαρότητα της πίστεως και υπερεκτίμηση του εγώ, βρισκόμαστε στο φανταστικό παριστάνειν τους πιστούς. Κι οι δυο ακραίες μερίδες ανθρώπων με τον καθένα να εξαντλεί την πίστη του ή από εδώ ή από εκεί, παραφουσκώνει τα αποτελέσματα των ερευνών του που δυστυχώς είναι γεμάτα από φαντασία και εγωισμό, τις αιτίες της φυσίωσης και υπεροχής έναντι των άλλων. 

Κι έρχεται η μέση οδός, η διάκριση και βασιλική οδός, που δεν είναι άλλη μία γήινη άποψη από πλάγια, αλλά έποψη... , εποπτικά ανελθόντες στον σταυρό μας, σταυρική γνώση εξ ουρανού, σε σχέση με τις υποκειμενικές και αντικειμενικές που τανύζουν τον άνθρωπο δεξιά αριστερά και αντιμάχονται μεταξύ τους οι ''πιστεύοντες'' οι μεν στην επιστήμη οι δε στην θρησκεία... (είναι το "πάντα τά ἔθνη ἐκυκλωσάν με καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς" και το ''Κύριος ἐμοί βοηθός κἀγώ ἐπόψομαι τούς ἐχθρούς μου'' με προϋπόθεση για να γίνει βοηθός και υπερασπιστής μου, ΜΟΝΟ όταν συσταυρώνομαι. Για να ανέβω όμως ‘’πρέπει’’ να κατέβω. Να ταπεινωθώ, αλλιώς η θεία γνώση δεν μετέχεται, δεν κατανοείται η διαφορετικότητά της, θεωρούμενη ως μία άλλη άποψη ίσης αξίας με τις προηγούμενες, ενώ δεν είναι έτσι). Είναι η επί του πρακτέου

Ορθοδοξία, που θα μπορούσε να δώσει την εξ ουρανού λύση όχι μόνο στον ενσκύψαντα τελευταία ιό και στην όποια ασθένεια, πολύ περισσότερο καταληκτικά, στον θάνατο. Οι ιοί, οι ασθένειες και ο βιολογικός θάνατος, δεν είναι παληός. Απλά τώρα στα προέσχατα εργαλειοποιείται πολιτικά από την ντπ. 

Συγκρούονται οι φούσκες, οι πέραν του Σταυρού και ισορροπιών είτε  πιστοί είτε επιστήμονες). .. κι οι πιστεύοντες εκατέρωθεν, που δεν κάνουν τον κόπο να συνδυάσουν τα δεδομένα με ιεράρχηση την σώζουσα πίστη, αλλά μένουν στο ή το ένα ή το άλλο (1) παραφουσκωμένοι κι οι δυο... Κι η μεν επιστήμη θέλει να πατήσει πόδι στα της θεολογίας (μη κατανοούσα και υβρίζουσα) η δε φουσκωμένη πίστη, με τον τάχα άτρωτο και υπεράνθρωπο (αλλά ΜΕ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ) υποτιμά το άλλο σκέλος των επιστημονικών ανακαλύψεων, που από άλλη διαδρομή πάλι Ο Κύριος φωτίζει.... (2) 

Και στο μέσον η ορθοδοξία, λεπτή όσο η κόψη ξυραφιού, με τους κατέχοντες δεξιά – αριστερά δικαιώματα γνώσης ή επιγείας πίστης, υποκειμενικές ή αντικειμενικές γνώμες, να αντιπαρατάσσονται και μεταξύ τους να πολεμούν, στο ποιος θα υπερισχύσει. Στην μέση, μεταξύ κοσμικών δικαιωμάτων είναι η χάρις του Θεού και τα δικαιώματά Του. Κι όποιος συστέλλεται, μην απλωθεί σε ‘’άλλα’’ χωράφια, ζητά το: δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου…. Στη μέση η ευλογία και η Θύρα και το Φως που θα δείξει και κινήσει τον άνθρωπο προς το θείο θέλημα.    

Ζητάμε από την καλή μας Παναγία πορταΐτισσα, αυτούς τους πειρασμούς, ως θαλαττίους αφρούς να διαλύσει. Να μας νουθετεί και διανοίγει τις πόρτες των εκκλησιών προς τα έξω και συγχρόνως τις θύρες (και σπουδαιότερα εντός) να γίνουμε εμείς ναοί του Πνεύματος. Κι όποιοι δεν παίρνουν διόρθωση με την αύρα λεπτή, ας γίνει δια ράβδου σιδηράς σύντριψη της υπερηφανείας, αλαζονικής ανομίας και αθεΐας ως φούσκες και φαντασίες, ως σκεύη κεραμέως…  τους δε περιπεσόντες εις ληστάς, θεράπευσον οδηγώντας τους, στο πανδοχείο Σου...     

Μέσα στην εκκλησία, μέσα στο Σώμα Χριστού, ο τον θάνατον καταργήσας τον δε διάβολον καταπατήσας... τον έχει αυτόν και τα όργανά του (ιοί και κάθε τι θανατηφόρον, φυσικού και πνευματικού.... ) απενεργοποιημένους. ΑΡΑ εκεί η λύση. Βγαίνοντας έξω του ''φυσικού'' χώρου της εκκλησίας δεν παύει να ισχύει η προστασία, όσο κι εμείς ενεργούμε μυστικά σύμφωνα με Αυτό... απλώνοντας τους οργανικούς δεσμούς/αγωγούς όπου διαβιούμε.... Είναι η φλέβα - η αρτηρία και το νεύρο (κατ’αναλογίαν εξομολόγηση - θεία κοινωνία - προσευχή) που μας κάνει μετόχους του Σώματος. Της αχειροποίητης και άκτιστης εκκλησίας (κατά τον αγ.Πορφύριο).... 

Τελικά, πρέπει να το πάρουμε απόφαση, ότι δεν είναι μομφή από τι θα πεθάνει κάποιος βιολογικά, που έτσι μπορεί να οικονομήσει ο Θεός ακόμη και για άγιο, αλλά σκοπός είναι να μην πεθάνουμε πνευματικά, με τον θάνατο να μην περιορίζεται σε ένα χρονικό σημείο συνάντησης, αλλά να πολεμείται καθ’ημέραν. Στο δε τέλος της επιγείου ζωής, να επισφραγίζεται η νίκη ή ήττα στον όλο πόλεμο.  

Δια του βιωματικού σταυρού και επί του παρόντος η διάκρισις και μέση βασιλική οδός, η λύσις του θανάτου και των παρακλαδιών του, γερά φαινομενικά μπηγμένα στο πετσί μας. 

Είναι ο τετράρχης Ηρώδης που φυλακίζει τον απ.Πέτρο και που προσκυνούμε την αλυσίδα στις 16 Ιαν. Είναι ο μεθερμηνευόμενος  (Ηρώδης) κατά τον άγιο Μάξιμο ομολογητή δερμάτινος. 

Είναι οι δερμάτινοι χιτώνες με την θολούρα και νέφος παθών που μας φυλακίζουν και τους πρέπει διαφάνεια. Κι όπως συνέβη άπαξ ιστορικά, έτσι συμβαίνει καθ’εκάστην, κατά τάξη και ετοιμότητα στον καθένα. Άγγελος Κυρίου μας ελευθερώνει, μαζί με  την αλυσίδα προσευχής. Άγγελος Κυρίου ελευθερωτής, που τελεσφορεί τον πρώτο στόχο της κεντρομόλου (Ι’ Ιησού) που είναι η αυτογνωσία (5), η εύρεση της πεμπτουσίας που αντιστέκεται ως φυγόκεντρος (το Ι τάγμα δαιμόνων) ο τετράρχης, και τον δεύτερο σκοπό, πάλι δια σταυρού την θεογνωσία (7) επτά και σεπτά… (και ανύψωση από την βάση προς την κορυφή και Τριαδικό Θεό). 

…Κι ο καλός Θεός που θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν, συνδιαλέγεται μαζί μας με λόγους, χωρίς ασυνέχεια. 

κι ο συνεχής διάλογος πάντα διέπεται από αυτήν την θέληση. Την πραγματική ελευθερία μας. Κι έρχεται το 2020 ή ''μεταφρασμένο'' όπως ενεργούσε πάντα, τώρα όμως πιο έκδηλα, ως πνεύμα κακού [κ(20)κ(20)] για να εμφανιστεί καθαρά ποιος έδεσε τον απ.Πέτρο και ποιος τον έλυσε, ιστορικά, αλλά και βιωματικά, ποιος δένει τον άνθρωπο και τον κόσμο του, και ποιος τον λύνει... 

(ο ηρώδης και δερμάτινοι χιτώνες... με λυτρωτή Τον Κύριο δι αγγέλου) 

Αμήν και να μας δίνει διάκριση, καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές… βαδίζοντες την βασιλική οδό, γνωριζόμενη και βιούμενη μέσω Ορθοδοξίας, την μόνη που έχει τα μυστικά και μυστηριακά εφόδια θεραπείας του ανθρώπου.      

--- 

άγγελοι μας οδηγούν στον ουρανό ! (2004)

(1) όντως μερικά ζεύγη δεν επιδέχονται ένωσης εις εν, αλλά η πίστη + νόηση, επιδέχεται και δι ευχών και ενεργείας Της Θεοτόκου ως Η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα, μπορεί και θέλει να τα φέρει εις ενότητα δια σταυρού. Τέλος όμως εξαρτάται από τον χαρακτήρα, την πρόθεση προαίρεση και εγωιστική ισχυρογνωμοσύνη που δια της φυγοκέντρου ... εξοστρακίζεται από μόνος του, θεωρώντας τα ότι δεν μπορούν να συμπλεύσουν….  

(2) είναι η ισορροπία που φέρνει η Θεοτόκος ως γέφυρα και κλίμαξ μεταξύ ουρανού και γης, ορατών και αοράτων και κάθε ζεύγους που επιδέχεται ένωση, δια Σταυρού. Κι είναι ανισορροπία όταν ο ένας (εκατέρωθεν) υποτιμά το άλλο πρόσωπο, με γνώμη όπως αφού είναι (δια)νοήμων θα είναι άπιστος... ή αφού είναι πιστός θα είναι ανόητος. Κι όμως, αφού υπάρχει αληθώς άπιστος και ανόητος η θεραπεία των ανισορροπιών είναι ΚΑΙ πιστός ΚΑΙ νοήμων, δια και εν XC. Κόψις.