Στό κατώφλι τοῦ Νέου Ἒτους

Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ / Elder Sophrony Sakharov

Στό κατώφλι τοῦ Νέου Ἒτους, ἂς προσευχηθοῦμε ἡ ἀνθρωπότης ὃλη καί ὁ καθένας μας χωριστά μέ αὐτά τά λόγια τῆς πρωινῆς προσευχῆς τοῦ μακαριστοῦ ἁγίου γέροντος:

"Αἰώνιε Κύριε, Δημιουργὲ τῶν ἁπάντων, 

ὁ καλέσας μὲ εἰς τὴν ζωὴν ταύτην τῇ ἀνεξερευνήτῳ Σου ἀγαθότητι· 

ὁ δούς μοι τὴν Χάριν τοῦ Βαπτίσματος καὶ τὴν σφραγῖδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος·
ὁ κοσμήσας με τῇ ἐπιθυμίᾳ τοῦ ἀναζητεῖν Σε, τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεόν, ἐπάκουσον τῆς δεήσεώς μου.
Ὁ Θεός μου, οὐκ ἔχω ζωήν, φῶς, χαράν, σοφίαν, δύναμιν ἄνευ Σοῦ.
Ἀλλὰ Σὺ εἶπας τοῖς μαθηταῖς Σου: «Πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε».
Ὅθεν τολμῶ ἐπικαλεῖσθαι Σε: Καθάρισόν με ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος.
Δίδαξόν με πῶς δεῖ προσεύχεσθαι.
Εὐλόγησον τὴν ἡμέραν ταύτην ἣν ἐχάρισάς μοι, τῷ ἀναξίῳ δούλῳ Σου.
Ἰκάνωσόν με τῇ δυνάμει τῆς Χάριτός Σου ἀδιαλείπτως ὁμιλεῖν καὶ ἐργάζεσθαι πρὸς τὴν Σὴν δόξαν ἐν πνεύματι καθαρότητος, ταπεινώσεως, ὑπομονῆς, ἀγάπης, εὐγενείας, εἰρήνης, ἀνδρείας καὶ σοφίας, ἐπιγινώσκειν ἀεὶ τὴν ἁπανταχοῦ παρουσίαν Σου.

Τα δώρα των Μάγων (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

«Και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν» (Ματθ. β’ 11).

Τρία δώρα έφεραν στο νεογέννητο Βασιλιά. Και χωρίς να το θέλουν συμβόλισαν την αγία και ζωοποιό Τριάδα, στο όνομα της οποίας ήρθε στον κόσμο το παιδί Ιησούς, αλλά και την τριπλή διακονία του Κυρίου: τη βασιλική, την ιερατική και την προφητική, γιατί ο χρυσός συμβολίζει την αυτοκρατορική, το λιβάνι την ιερατική και η σμύρνα την προφητική ή τη θυσιαστική. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ! ~ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ὁ Χριστός, ὁ Θεός, γεννήθηκε στὴ γῆ ὡς ἄνθρωπος.Γιατί;Γιὰ νὰ μᾶς ἐξηγήσει μὲ τὴ Γέννησή Του τὴ γέννησή μας.Ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος, γιὰ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός.
Νά, μέσα σʼ αὐτὸ περιλαμβάνεται ὅλο τὸ μυστήριο τῆς θαυμαστῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων.

Μέσα σʼ αὐτὸ περιέχεται ὁλόκληρο τὸ Εὐαγγέλιό Του καὶ ὅλη ἡ Ἐκκλησία Του καὶ κάθε τί ποὺ βρίσκεται μέσα σʼ Αὐτήν.

Ὅλα τὰ ἅγια Μυστήρια καὶ ὅλες οἱ ἅγιες ἀρετὲς καὶ μέσα σʼ αὐτὲς ὅλες οἱ ἅγιες θεϊκὲς δυνάμεις.
Ἀπὸ τὴ Γέννηση τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ στὴ γῆ, ὅλο τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητας, ὅλος ὁ Θεὸς βρίσκεται σωματικὰ παρὼν στὸν δικό μας ἀνθρώπινο κόσμο γιὰ νὰ γεμίσουμε ἐμεῖς μὲ αὐτὸ τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητας.

Σχετικά με τον χαιρετισμό «Χριστός ετέχθη» (Αγ.Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ὅταν λέμε: «Χριστός ἐτέχθη», εἶναι τό ἴδιο μέ τό νά λέμε: «Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε», ἤ «ὁ Βασιλιάς γεννήθηκε», ἤ «ὁ Σωτήρας γεννήθηκε»!

Μέ τόν χαιρετισμό αὐτό ἰσχυριζόμαστε καί μαρτυροῦμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ὅτι ἦρθε στόν κόσμο Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔπρεπε νά ἔρθει γιά τή σωτηρία τῆς γενεᾶς τῶν ἀνθρώπων, καί ὅτι ἐκτός Αὐτοῦ ἄλλον δέν πρέπει νά περιμένουμε.

Ἐκεῖνος, τόν ὁποῖο ὁ Θεός ὑποσχέθηκε στούς προπάτορές μας ὅταν διώχθηκαν ἀπό τόν Παράδεισο,
Ἐκεῖνος τόν ὁποῖο οἱ ἀσεβεῖς λαοί μόλις πού διαισθάνονταν,
Ἐκεῖνος πού οἱ Ἑβραῖοι προφῆτες ξεκάθαρα προφήτευσαν,
Ἐκεῖνος γιά τόν ὁποῖο ἡ ἀβοήθητη ἀνθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πονεμένα ἀναστέναζε,
Ἐκεῖνος ἔλαμψε στή γῆ ὅπως ὁ ἥλιος μετά ἀπό μακριά νύχτα.

Καταβασίες – αναβασίες Χριστουγέννων (πέραν της ψαλτικής)

Ασφαλίστηκε το ορθόδοξο δόγμα μέσα από την ψαλτική τέχνη, δια του αγ.Ιωάννη Δαμασκηνού, παρουσιάζεται, χαρίζεται ο θησαυρός και προτείνεται το ανάλογο βίωμα.

Κατεβαίνει Ο Κύριος υπό προϋποθέσεις, προϋπαντούμε και  ανεβαίνουμε κι εμείς, πάλι υπό προϋποθέσεις.   

Γεννιέται ως άνθρωπος ο Θεός για να (ανα)γεννηθεί ως θεός (κατά χάριν) ο άνθρωπος…

Ένδειξη της χαράς τα λόγια, απόδειξη των λόγων, η σιωπή, αφού δι αυτής συλλαμβάνεται η λεπτή αύρα, κι η οποία υπέρ νουν Γέννα, χάνεται μες την οχλοβοή.

Λόγος εις τα Θεοφάνια, δηλαδή τη Γέννηση του Σωτήρος.

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος

Ο Χριστός γεννάται, ας τον δοξάσετε· ο Χριστός έρχεται από τους ουρανούς, προϋπαντήστε τον· ο Χριστός βρίσκεται στη γη, υψωθείτε. «Δοξολογήστε τον Κύριο, όλη η γη· και, για να τα πω και τα δύο με μία λέξη, ας ευφρανθούν οι ουρανοί και ας νιώσει αγαλλίαση η γη για τον ουράνιο ο οποίος έγινε επίγειος. Ο Χριστός σαρκώθηκε, νιώστε αγαλλίαση από χαρά και τρόμο. Από τρόμο εξαιτίας της αμαρτίας· από χαρά εξαιτίας της ελπίδας. Ο Χριστός γεννήθηκε από την Παρθένο. Γυναίκες·, παραμένετε παρθένοι για να γίνετε μητέρες του Χριστού. Ποιός δεν αποδίδει λατρεία σ’ εκείνον που υπήρχε απ’ την αρχή; Ποιός δεν δοξολογεί εκείνον που εμφανίστηκε τώρα τελευταία;

Η Βάπτισις του Χριστού Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου

Πάλι διαλύεται το σκοτάδι, πάλι εμφανίζεται το φως… Ο λαός, ο οποίος κάθεται

ΙΑΣΙΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ (αγ.Ιωάννης κροστάνδης)

Πολλές ἀπό τίς θαυματουργικές θεραπεῖες τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης (1829­-1908), τοῦ σύγχρονου κοσμαγάπητου ἁγίου τοῦ ρωσικοῦ βορρᾶ, ἔγιναν μέ τή θεία μετάληψη. Ἡ ἰαματική του δύναμη ἐκδηλωνόταν κυρίως τήν ὥρα τῆς μεταδόσεως τῶν ἀχράντων Μυστηρίων.Μέ τή βαθειά πίστη πού ἐνέπνεε, οἱ ἀσθενεῖς κοινωνοῦσαν πραγματικά «εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καί σώματος».

Ὁ ἱερέας Βασίλειος Σοῦστιν διηγεῖται πώς, ὅταν ἦταν πολύ νέος ἀκόμα, ὁ πατέρας του ἀρρώστησε βαριά ἀπό φυματίωση τοῦ λάρυγγα.

Ὁ καθηγητής Σιμανόφσκυ δήλωσε πώς ὁ ἀσθενής ἔχει ζωή μόνο γιά δέκα μέρες. Ὁ π. Ἰωάννης βρισκόταν τότε στήν Κρονστάνδη. Τοῦ ἔστειλαν τηλεγράφημα. Σέ πέντε μέρες ἔφτασε.

O άγιος Σιλουανός...για τον άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης

Τη 20η του μηνός Δεκεμβρίου μνήμη του οσίου πατρός ημών Ιωάννου ιερέως της Κρονστάνδης

Αξίζει να θυμηθούμε τι έγραψε για τον πνευματοφόρο άγιο , ο αγιορείτης όσιος Σιλουανός που είχε την ευλογία να τον γνωρίσει. 

Toν πάτερ Ιωάννη εγώ τον είδα στην Κροστάνδη. Τελούσε την θεία λειτουργία.Έμεινα έκπληκτος για την δύναμη της προσευχής του, κι από τότε — παρότι πέρασαν γύρω στα σαράντα χρόνια — δεν είδα κανένα να λειτουργή όπως εκείνος. O λαός τον αγαπούσε κι όλοι παρευρίσκονταν με φόβο Θεού.

Και αυτό δεν είναι παράδοξο γιατί το Άγιο Πνεύμα ελκύει κοντά του τις καρδιές των ανθρώπων.Βλέπουμε στο Ευαγγέλιο τι πλήθη λαού ακολουθούσαν τον Κύριο.

προσέγγιση της ραβδοσκοπίας...

μετά από μια παληά (προ δεκαετίας τουλάχιστον), καταγραφή θέσεων επί του θέματος (μάλλον εκτενή και κουραστική) όπως θα την βρείτε εδώ , ερανεισμένη από συζήτηση σε φόρουμ, νομίζω απαιτείται μια πιο λιτή και ακριβής επανάληψη τοποθέτησης/προσέγγισης.   

Όποιος πιστεύει ότι αυτά τα ίδια μας μάτια βλέπουν κι όχι το εγώ (ή ο εαυτός) που βλέπει μέσα από αυτά… όποιος ακούει, γεύεται, αισθάνεται ΜΟΝΟ με τα εξωτερικά, βιολογικά αισθητήρια και μόνο προς τα έξω, ας μην κάνει τον κόπο να συνεχίσει το διάβασμα του παρόντος, αφού δεν θα υπάρξει ‘’σημείο’’ επαφής.

Η ανάπτυξη δεν θα κινηθεί προς τα έξω και ‘’επιστημονικά’’ (πειραματικά επαναλαμβανόμενα) αλλά προς τα μέσα, με εφόδιο  μια ελάχιστη αυτογνωσία, που μπορεί να εγγίσει την φυσιογνωσία με περισσότερη αντικειμενικότητα και στόχο νάχουν όλες οι γνώσεις, την ακριβή θεογνωσία.

Η εσωτερική και εξωτερική ‘’πραγματικότητα’’

Με αφορμή το ‘’ποιος κατέστρεψε τα αρχαία’’ που ανάλογα του στρατοπέδου του συγγράφοντος, κατηγορούνται από τη μια οι χριστιανοί και από την άλλη οι ειδωλολάτρες, έχοντας μερικό δίκαιο κι οι δυο παρά τα ερανειζόμενα ιστορικά κείμενα, που αποτελούν άλλοτε κανόνα και άλλοτε εξαίρεση, δυο σκέψεις σε συνάφεια/συνέχεια του άρθρου: το κατά τάξιν και ετοιμότητα της εσωτερικής ζωής.

Το δίκαιο δεν αρκεί, αφού ορίζει δύο παρατάξεις αντεκδικούντες. Η πρόταση είναι να πάμε στην χάρι και Αλήθεια, από αληθοφάνεια. Στην όαση αντί του αντικατοπτρισμού της, που δεν ξεδιψά, δεν ξεκουράζει, δεν σκιάζει. Προς την Αλήθεια κι όχι στο είδωλό της, την αληθοφάνεια. Την φαντασία. Προς ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ (999)* αληθή ποιητή ουρανού και γης, αντί του ΙΑΠΕΤΟΣ (666) που είναι ο αληθοφανής ποιητής ουρανού και γης.

Περιπεσών εις ληστάς…

Ο Άγιος Πορφύριος συμβουλεύει και αποκαλύπτει πως ο διάβολος δρα διχαστικά ανάμεσα στους ανθρώπους.

«Αν κάποια μέρα», άρχισε να μου λέει ο Παππούλης, «περπατάς ήσυχος στο δρόμο σου και ιδείς τον αδελφό σου να προπορεύεται κι αυτός ήσυχα, αλλά σε μια στιγμή αντικρίσεις έναν κακό άνθρωπο, να πετάγεται ξαφνικά από μια πάροδο και με ένα μαχαίρι να ορμά κατεπάνω στον αδελφό σου, να τον κτυπά, να του τραβά τα μαλλιά, να τον πληγώνει και να τον ρίχνει κάτω ματωμένο, εσύ, μπροστά σ’ αυτό το θέαμα, θα οργισθείς εναντίον του αδελφού σου ή θα τον λυπηθείς;»

Παραξενεύθηκα με την ερώτηση του Γέροντα και τον ρώτησα κι εγώ με τη σειρά μου:

Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων. Προστάτης τῶν Φτωχῶν, Πατέρας τῶν Ὀρφανῶν, Δάσκαλος τῶν Ἁμαρτωλῶν

Ὁ ἅγιος Σπυρίδωνας εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον τιμημένους ἁγίους της Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται οἱ χριστιανοὶ στὶς περιστάσεις ὅπως τὸν ἅγιο Νικόλαο, τὸν ἅγιο Γεώργιο καὶ τὸν ἅγιο Δημήτριο. Τὸ τίμιο λείψανό του τὸ ἔχει ἡ Κέρκυρα, ὅπως ἡ Ζάκυνθος ἔχει τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Διονυσίου κ᾿ ἡ Κεφαλληνία τὸν ἅγιο Γεράσιμο.

Γεννήθηκε στὸν καιρὸ τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου στὸ νησὶ τῆς Κύπρου, ἀπὸ γονιοὺς φτωχούς. Γι᾿ αὐτὸ στὰ μικρὰ χρόνια του ἤτανε τσομπάνης καὶ φύλαγε πρόβατα. Ἤτανε πολὺ ἁπλὸς στὴ γνώμη σὰν τοὺς ψαράδες ποὺ διάλεξε ὁ Χριστὸς νὰ τοὺς κάνει μαθητές του. Σὰν ἦρθε σὲ ἡλικία, παντρεύθηκε, καὶ μετὰ χρόνια χήρεψε, καὶ τόση ἤτανε ἡ ἀρετή του, ποὺ τὸν κάνανε ἐπίσκοπο σὲ μία πολιτεία λεγόμενη Τριμυθοῦντα, μ᾿ ὅλο ποὺ ἤτανε ὁλότελα ἀγράμματος. 

Περί νοεράς προσευχής - Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

Όταν καλλιεργήσετε την ευχή, δέν σας πειράζουν οι άνεμοι του πειρασμού. Εξασθενεί η δύναμή του, δε μπορεί να σας κάνει τίποτε.

Η προσευχή ας σου είναι τείχος,ασπίδα και θώρακας. 

Εμείς πρέπει να έχουμε υπομονή και προσευχή. 

Το τέλος της ζωής μου εγγίζει.

Σας παρακαλώ όλοι να ζήσετε βίον άγιον, να βαδίσετε σε γραμμές άγιες για να βοηθήσετε την Εκκλησία και την Ελλάδα μας.

Οι καρδιές σας να γίνουν θυμιατήρια, που θα ανεβαίνει η προσευχή σας στο θρόνο του Θεού.

Ερώτησις: Όταν, Γέροντα σας πλησιάση πρόσωπο ταραγμένο και σας εκτοξεύσει υβριστικούς λόγους τί κάνετε εκείνη τη στιγμή;

η προσευχή του ταπεινού εισακούεται...

«Ο Κύριος, δεν ευαρεστείται με την προσευχή των υπερηφάνων. Όταν όμως θλίβεται η ψυχή του ταπεινού ανθρώπου, ο Κύριος πάντα την εισακούει.

Ένας γέρος ασκητής, που ζούσε στις πλαγιές του όρους Άθω, είδε ότι οι προσευχές των μοναχών ανέβαιναν στους ουρανούς και εγώ δεν εκπλήττομαι γι’ αυτό.

Ο ίδιος γέροντας, όταν ήταν μικρός και έβλεπε την στεναχώρια του πατέρα του για την ανομβρία που απειλούσε να καταστρέψει την συγκομιδή, απομακρύνθηκε στο βάθος του κήπου και προσευχήθηκε:

‘‘Κύριε, Εσύ είσαι Ελεήμων, Εσύ μας δημιούργησες, Εσύ μας τρέφεις και μας ενδύεις όλους. Βλέπεις, Κύριε, πώς στενοχωριέται ο πατέρας μου για την ανομβρία. Ρίξε τώρα βροχή στην γη!’’.

Και τα σύννεφα κάλυψαν τον ουρανό και κατέβηκε η βροχή και πότισε την γη.

Ένας άλλος γέροντας που ζούσε κοντά στην θάλασσα, μου διηγήθηκε το εξής:

Το κατά τάξιν και ετοιμότητα της εσωτερικής ζωής

Σε ανάπτυξη μέσα στον κόσμο, μπορούμε να διακρίνουμε την χρονική ‘’ιστορία’’ σε 3 σπουδαίους κόμβους, αρχή (γένεση) μέσον (ένσαρκος παρουσία Λόγου) και τέλος (συντέλεια). Σε σμίκρυνση, στον μικρόκοσμό μας, επαναλαμβανόμενα (ως δημιουργία) ανεπανάληπτα όμως για τον καθέναν, μετά την σύλληψη (όπως στο μακρόκοσμο συνελήφθη η ιδέα ‘’ποιήσωμεν άνθρωπον’’) και κυοφορία 9 μηνών (σε σχέση με τις 6 ημέρες πλάσης) γένεση/γέννηση, ξεκινά μια χρονικά μετρούμενη πορεία (σαν ευθύγραμμο τμήμα) που καταλήγει σε βιολογικό θάνατο.

  

Δια των αγίων Σάββα και Νικολάου, 5/6 Δεκ, η επίγνωσις της αλφαβήτας της πίστεως και αυτογνωσία

Λιτή αναφορά για την πνευματική λειτουργία των νεφρών και επινεφριδίων 

Πριν την ποθητή θεογνωσία (που όλοι λίγο πολύ θεϊστές και άθεοι, ασχολούμαστε και εκφράζουμε γνώμη ή γνώση), επιβάλλεται ως βάση η αυτογνωσία. ΑΝ είναι ακριβής και στέρεη, μόνο τότε μπορεί να δομηθεί επ’αυτών των θεμελίων, το ‘’υπερώο’’. Πριν την διάνοιξη των ουρανών την 5/6 Ιαν*, προς μετοχή των άνω υδάτων, απαιτείται η διάνοιξις αντίληψης του νοός, για αυτογνωσία. Και ‘’σήμερα’’ μας δίνεται μια καλή αφορμή, με τον εορτασμό αυτών των μεγάλων αγίων.  

Αναφερόμενοι στον εαυτό μας ή στο εγώ μας, οι όροι χρήζουν διευκρίνησης. Κι η πορεία αυτογνωσίας, περνά από τον σκοτισμό του ε-γώ (εικών επί γης/σκιάς) στον ε-αυτό (εικών Αυτού) και εξ αυτού δια της πληρώσεως (ελθέ και σκήνωσον εν ημίν) εις Αυτόν.

Τα θεία γεγονότα, παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες για την κατ’ ετοιμότητά μας, συμμετοχή. Κι οι άγιοι, αφού κατάφεραν να ενσωματωθούν, δι αυτών ως φορείς του αυτού Πνεύματος και δι ευχών τους, ψηλαφούμε αμυδρώς τον θείο θησαυρό. Αυτογνωσία και θεογνωσία.

Λέγει ο αγ.Μάξιμος ομολογητής πως  

Η πεντηκοστή και δόμηση της εκκλησίας, που έγινε εξωτερικά και εορτάζεται ετησίως τυπικά, δεν αρκεί. Η εν ημίν δόμηση ουσιαστικά, μας παραινεί να γιορτάζουμε όχι μόνο εκείνην την μεσοπεντηκοστή με το γνωστό μεσούσης της εορτής… και ο διψών ερχέσθω… αλλά και την παρούσα ‘’μέση’’.

αγ.Πορφύριος και δηλητήριο στο νερό...

Το 1983 το αθεϊστικό καθεστώς της πρώην Γιουγκοσλαβίας επιχειρεί να διαλύσει ένα γυναικείο μοναστήρι, την Ιερά Μονή Γιάζακ της περιοχής Novo Sad.

Και έβαλαν σε εφαρμογή πραγματικά ένα απάνθρωπο σχέδιο, ρίχνοντας κρυφά ισχυρό δηλητήριο στο υδραγωγείο του μοναστηριού.

Κανένας δεν είχε καταλάβει τίποτε παρά ο Παντογνώστης Θεός ο οποίος φανερώνει το σχέδιο στο σκεύος εκλογής του, τον Πορφύριο, στην Αθήνα. 

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΡΩΤΟΣ! (οσίου Πορφυρίου)

Η ψυχή του Χριστιανού πρέπει να είναι λεπτή, να είναι ευαίσθητη, να είναι αισθηματική, να πετάει, όλο να πετάει, να ζει μες στα όνειρα. Να πετάει μες στ΄ άπειρο, μες στ΄ άστρα, μες στα μεγαλεία του Θεού, μες στη σιωπή.

Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής. Αυτό είναι! Πρέπει να πονάεις. Ν΄ αγαπάεις και να πονάεις. Να πονάεις γι΄ αυτόν που αγαπάεις. Η αγάπη κάνει κόπο για τον αγαπημένο. Όλη νύκτα τρέχει, αγρυπνεί, ματώνει τα πόδια, για να συναντηθεί με τον αγαπημένο. Κάνει θυσίες, δεν λογαριάζεις τίποτα, ούτε απειλές, ούτε δυσκολίες, εξαιτίας της αγάπης. Η αγάπη προς τον Χριστό είναι άλλο πράγμα, απείρως ανώτερο.

Και όταν λέμε αγάπη, δεν είναι οι αρετές που θ΄ αποκτήσουμε αλλά η αγαπώσα καρδία προς τον Χριστό και τους άλλους. Το καθετί εκεί να το στρέφουμε. Βλέπουμε μια μητέρα να έχει το παιδάκι της αγκαλιά, να το φιλάει και να λαχταράει η ψυχούλα της; Βλέπουμε να λάμπει το πρόσωπό της, που κρατάει τ΄ αγγελούδι της; Όλ΄ αυτά ο άνθρωπος του Θεού τα βλέπει, του κάνουν εντύπωση και με δίψα λέει: «Να είχα κι εγώ αυτή τη λαχτάρα στον Θεό μου, στον Χριστό μου, στην Παναγίτσα μου, στους αγίους μας!». Να, έτσι πρέπει ν΄ αγαπήσομε τον Χριστό, τον Θεό. Το επιθυμείς, το θέλεις και το αποκτάς με τη χάρη του Θεού.

Άγιος Φιλάρετος (1 Δεκ)

Θνῄσκει ὁ πᾶσαν ἀρετὴν φερωνύμως,
Πάτερ φιλήσας, τόν γε μὴν οἶκτον πλέον.

«Εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησι»

Ο Άγιος Φιλάρετος, ζούσε κατά τους χρόνους, που στην Κωνσταντινούπολη βασίλευε ο Κωνσταντίνος και η Ειρήνη, περί το έτος 780 μ.Χ. Γεννήθηκε λίγο μετά το 700 μ.Χ. Καταγόταν από τα μέρη της Παφλαγονίας και από την πόλη Άμνειαν. Ήταν επίσημος και κατείχε το αξίωμα του Υπάτου. Ήταν όμως ο μακάριος και πραγματικά φιλάρετος. Ήταν και πολύ πλούσιος. Είχε πολλά ζώα. Είχε χωράφια, αμπέλια και άλλα κτήματα. Επίσης είχε πολλούς δούλους και υπηρέτες. Η γυναίκα του, η Θεοσεβή, ήταν ευγενική. Φοβόταν και σεβόταν τον Κύριο. Είχαν ένα αγόρι τον Ιωάννη και δύο θυγατέρες, την Υπατία και την Ευανθία. Ο Φιλάρετος ήταν πολύ ελεήμων, και φιλόξενος. Κάθε μέρα έδιδε άφθονα από τα πλούτη του στους φτωχούς, στους πεινασμένους, στους γυμνούς, στις χήρες και στα ορφανά. Η φήμη του ακούστηκε σ” όλη την Ανατολή. Έρχονταν, λοιπόν, οι φτωχοί και όσοι είχαν ανάγκην. Έπαιρναν από αυτόν άλλος χρήματα, άλλος ζώα, άλλος άλλο τι, ανάλογα με την ανάγκη που είχε ο καθένας. Το σπίτι του ευλογημένου Φιλαρέτου, ήταν πηγή ανεξάντλητος. Και όσο αυτός έδιδε με πρόσωπο χαρούμενο, τόσο ο πλουσιόδωρος Κύριος, πλήθυνε τα αγαθά του περισσότερο.

Γίνεται φτωχός

Μητέρα και μήτρα

Ο Άγιος Μάξιμος Ομολογητής, στα φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα αναφέρει, πως είναι ο λόγος σκληρός σαν ασυνήθιστος στους πολλούς, είναι όμως αληθινός. Σε μήτρα μέσα βρισκόμαστε κι εμείς κι ο Θεός Λόγος, ο Ποιητής του παντός και Κύριος στην κατάσταση της τωρινής ζωής. Εκείνος όπως μέσα σε μήτρα, αμυδρά και με δυσκολία διακρίνεται μέσα στον αισθητό κόσμο και μόνο από όσους έχουν το πνεύμα του Ιωάννη. Οι άνθρωποι πάλι σαν από μήτρα, μέσα από το υλικό περίβλημά τους, έστω κι ως ένα βαθμό, διακρίνουν ωστόσο το λόγο που κρύβεται μέσα στα όντα. Τούτο, αν καυχιούνται για χαρίσματα του Ιωάννη.

για το φαινόμενο του ''φάσματος'' και πολιτικοθεολογική, τρεχούσης φύσεως, αναφορά

το φαινόμενο του ''φάσματος''  είναι αυτό, που κάποιοι, παρότι έχουν χάσει ένα μέλος (χέρι, πόδι...) παραπονιούνται μερικές φορές ότι κρυώνει το ‘’ανύπαρκτο’’ πόδι ή χέρι... και ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΔΙΚΟ καθότι, παρότι η νευρική απόληξη στο χέρι (πχ) λείπει, το αντίστοιχο κέντρο νεύρου στον εγκέφαλο υπάρχει. Εξ αυτού η αίσθηση. Η αύρα ακόμη υφίσταται και αγκαλιάζει το όλο εν δυνάμει σώο σώμα, παρότι είναι ελλειπές.

Σήμερα εορτάζει η αγία και πάνσοφος νύμφη XC Αικατερίνα

Αἰκατερῖνα, καὶ σοφὴ καὶ παρθένος·
Ἐκ δὲ ξίφους, καὶ Μάρτυς, ὦ καλὰ τρία!
Εἰκάδι πέμπτῃ ἄορ κατέπεφνεν ῥήτορα Κούρην.

Σήμερα επισφραγίζεται ο αρραβών της αιωνίου μακαρίας ζωής (και δι αυτής, σε όλους εμάς αν ακολουθήσουμε τα ίδια βήματα). Και το ευλογημένο χεράκι της αγίας που τότε δέχτηκε το δαχτυλίδι ως νεάνις, ΣΗΜΕΡΑ παραμένει  ζεστό και ευωδιαστό, ενδεικνύοντας και αποδεικνύοντας για τους καλοπροαίρετους το πάνσοφο της επιλογής της.  

  

Λόγος εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Ἐὰν τὸ δένδρο ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν καρπό, καὶ τὸ καλὸ δένδρο παράγει ἐπίσης καλὸν καρπὸ (Ματθ. 7, 16. Λουκ. 6, 44), ἡ μητέρα τῆς αὐτοαγαθότητος, ἡ γεννήτρια τῆς ἀΐδιας καλλονῆς, πῶς δὲν θὰ ὑπερεῖχε ἀσυγκρίτως κατὰ τὴν καλοκαγαθία ἀπὸ κάθε ἀγαθὸ ἐγκόσμιο καὶ ὑπερκόσμιο; 

Διότι ἡ δύναμις ποὺ ἐκαλλιέργησε τὰ πάντα, ἡ συναΐδια καὶ ἀπαράλλακτη εἰκὼν τῆς ἀγαθότητος, ὁ προαιώνιος καὶ ὑπερούσιος καὶ ὑπεράγαθος Λόγος, ἀπὸ ἀνέκφραστη φιλανθρωπία κι᾽ εὐσπλαγχνία γιὰ χάρι μας ἠθέλησε νὰ περιβληθῇ τὴν ἰδική μας εἰκόνα, γιὰ νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν φύσι ποὺ εἶχε συρθῇ κάτω στοὺς μυχοὺς τοῦ ἅδη καὶ νὰ τὴν ἀνακαινίσῃ, διότι εἶχε παλαιωθῆ, καὶ νὰ τὴν ἀναβιβάσῃ πρὸς τὸ ὑπερουράνιο ὕψος τῆς βασιλείας καὶ θεότητός του.

νηστεία (Μ.Βασιλείου)

“Η νηστεία προστατεύει τά νήπια, σωφρονίζει τό νέο, κάνει σεβαστό τό γέροντα.” (Μ. Βασίλειος)

«Η νηστεία γεννᾶ τούς προφῆτες, δυναμώνει τούς δυνατούς. Ἡ νηστεία κάνει σοφούς τούς νομοθέτες· εἶναι τό καλό φυλαχτό τῆς ψυχῆς, ὁ πιστός σύντροφος τοῦ σώματος, τό ὅπλο γι᾿ αὐτούς πού ἀριστεύουν, τό γυμναστήριο γιά τούς ἀθλητές.

Αὐτή ἀποκρούει πειρασμούς, αὐτή προετοιμάζει γιά τήν ἀπόκτηση εὐσέβειας· εἶναι σύντροφος τῆς νήψεως καί δημιουργός τῆς σωφροσύνης.

Στούς πολέμους φέρεται μέ γεναιότητα, ἐν καιρῷ εἰρήνης διδάσκει τήν ἡσυχία. Ἁγιάζει τόν Ναζιραῖο καί τελειοποιεῖ τόν ἱερέα».

‘’κάτω’’ από το επί-χρισμα

(εμβαθύνοντας από το ιμάτιο και ένδυμα του Βασιλέως, στην χάρι Του)

Σοβατίζουμε τον τοίχο για να είναι εμφανίσιμος. Προσθέτουμε στοιχεία επί στοιχείων στα τοιχεία του νου και της καρδιάς (με γνώσεις και επιθυμίες), πάλι για το φαίνεσθαι και εμφανίσιμον.

Το βαθύ και βαθύτερον ‘’είναι’’ , συμμορφούται με το χρίσμα και τις επιταγές Του Κυρίου. Τα χαρίσματα, τα δώρα. Το επίχρισμα (σοβάτισμα) όμως, συνήθως ‘’ακούει’’ και είναι σύμφωνο με τις επιταγές της μόδας και του κοσμοκράτορος.

Από το περί σοφίας και φιλοσοφίας (τοιχεία νου και καρδιάς και σ+τοιχεία) βλέπουμε πως ενώ οι κινέζοι βάλθηκαν να προσθέτουν στοιχεία πάνω στους τοίχους, οι Έλληνες (όντως σοφοί) μέριμνα και στόχο είχαν (και μακάρι να έχουν, επανατοποθετούντες τον εαυτό τους σύμφωνα με την θεία κλίση και κλήση) να καθαρίζουν αυτά.

Αβραάμ Λίνκολν – Τζον Κένεντι: Οι «περίεργες» συμπτώσεις γύρω από την ζωή τους

Ο ένας είναι ίσως ο σημαντικότερος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο άλλος θα μπορούσε να γίνει αν δεν τον δολοφονούσαν. Ωστόσο και τον πρώτο τον δολοφόνησαν. Οι συμπτώσεις γύρω από την ζωή του Αβραάμ Λίνκολν και του Τζον Κένεντι δεν ξεκινούν εδώ, ούτε σταματούν εδώ.

Ας δούμε μία λίστα σχετικά με γεγονότα και πράξεις των δύο ιστορικών προέδρων η οποία προκαλεί ερωτηματικά και εξάπτει την φαντασία των απανταχού συνομωσιολόγων.

Ο Αβραάμ Λίνκολν εκλέχθηκε στο Κογκρέσο το 1846

Ο Τζον Κένεντι εκλέχθηκε στο Κογκρέσο το 1946

Ὁ Φύλακας Ἄγγελος βρίσκεται δίπλα μας

Γέροντα, ὅλοι ἔχουμε Φύλακα Ἄγγελο;

– Ναί, ὅταν βαπτίζεται ὁ ἄνθρωπος, ὁ Θεὸς τοῦ δίνει καὶ τὸν Φύλακα Ἄγγελό του.

– Ὅσοι δὲν εἶναι βαπτισμένοι, δὲν ἔχουν Φύλακα Ἄγγελο;

– Οἱ ἀβάπτιστοι προστατεύονται ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ Φύλακα Ἄγγελο δὲν ἔχουν*· μόνον οἱ βαπτισμένοι ἔχουν. Τοὺς ἀναλαμβάνει στὸ Βάπτισμα καὶ τοὺς συνοδεύει σὲ ὅλη τους τὴν ζωή.

– Γέροντα, ὁ Φύλακας Ἄγγελός μας εἶναι συνέχεια κοντά μας;

– Κοντά μας εἶναι· μᾶς παρακολουθεῖ σὲ κάθε βῆμα.

– Πόσο κοντά μας;

– Ἀνάλογα μὲ τὴν πνευματική μας κατάσταση.

– Ὅταν, Γέροντα, ἁμαρτάνουμε, φεύγει;

– Τότε ἀπομακρύνεται, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει**. Ὅταν δίνουμε δικαιώματα στὸν πειρασμὸ μὲ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή μας, ὁ Ἄγγελός μας δὲν ἀποθαρρύνεται, ὥστε νὰ μᾶς ἐγκαταλείψη, ἀλλὰ μᾶς παρακολουθεῖ θλιμμέ­νος ἀπὸ μακριά.

Προσκύνηση εικόνων, χαριτωμένων αντικειμένων…

Μετά τον πρόσφατο σάλο που δημιουργήθηκε από την λιτάνευση της ιερής παντόφλας του αγίου Σπυρίδωνος στην ΙΜ Βατοπαιδίου, με υβριστικές αναφορές από μέρος απίστων (αναμενόμενο), μερικών δυσπίστων (κι αυτό αναμενόμενο) και μερικών ‘’πιστών’’ (εκεί το πρόβλημα), δύο σκέψεις.

Κατηγορήθηκαν για ειδωλολατρεία κι η βοή ήταν αρκετά ισχυρή (συνήθης κατάσταση η χρησιμοποίηση μεγάφωνων στα όντως στραβά ή τάχα στραβά) με αποτέλεσμα ‘’πάλι’’ η διχόνοια σε έξυπνους χριστιανούς και βλάκες.

Είναι όμως ένας καλός προβληματισμός, και μια ‘’ταραχή’’ που επιφέρει τάξη, σε όσους καλοπροαίρετους επιδέχονται αυτήν. Κατά Θεόν τάξη.

Η σημασία των αγίων εικόνων στα σπίτια μας (Οσίου Παϊσίου Αγιορείτου)

Πόση ευλάβεια πρέπει να έχουμε στις εικόνες! Ένας μοναχός ετοίμασε μία εικόνα του Αγίου Νικολάου, για να την δώσει ευλογία σε κάποιον. Την τύλιξε με καλό χαρτί και την έβαλε σε ένα ντουλάπι, μέχρι να την δώσει. Αλλά χωρίς να τα προσέξει, την έβαλε ανάποδα. Σε λίγο άρχισε να ακούγεται μέσα στο δωμάτιο ένας κρότος. Κοίταζε ο μοναχός από δω, αποκεί, να δει από πού ερχόταν αυτός ο κρότος. Που να πάει ο νούς του ότι ερχόταν από το ντουλάπι! Ο κρότος συνέχιζε για αρκετή ώρα, «τακ-τακ-τακ-»· δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Τελικά όταν πήγε κοντά στο ντουλάπι, κατάλαβε ότι ο κρότος έβγαινε από εκεί. Το ανοίγει και βλέπει ότι ο κρότος έβγαινε από την εικόνα. «Τι να έχει η εικόνα; λέει· για να δώ». Μόλις την ξετύλιξε, είδε πως ήταν ανάποδα. Την έστησε όρθια και αμέσως σταμάτησε ο κρότος.

Ο ευλαβής ιδιαίτερα ευλαβείται τις εικόνες. Και όταν λέμε «ευλαβείται τις εικόνες», εννοούμε ότι ευλαβείται το εικονιζόμενο πρόσωπο. Όταν έχει κανείς μια φωτογραφία του πατέρα του, της μάνας του, του παππού του, της γιαγιάς του, του αδελφού του, δεν μπορεί να την σχίσει ή να την πατήσει, πόσο μάλλον μια εικόνα! Οι Ιεχωβάδες δεν έχουν εικόνες. Την τιμή που αποδίδουμε στις εικόνες την θεωρούν ειδωλολατρία.

Παρεμβαλλόμενος κρόνος/χρόνος στο διάβα μας από την γη στον ουρανό

Με αφορμή συλλογή αρθρογραφίας φίλου που αφορά το ‘’πνεύμα’’ και επιβολή δοξασιών σχετικών μέχρι την σήμερον του κρόνου που παρεισφρύει μυστικά ή φανερά με σύμβολά του, δυο σκέψεις.

Όπως όταν πέφτει η πέτρα σε μια λιμνούλα και δημιουργεί ομόκεντρους κύκλους που τείνουν να εγγίσουν τα όρια αυτής, έτσι το πνεύμα του καλού (η όντως Πέτρα XC, Ο χωρεθείς και ενχρονισθείς στον κόσμο μας Θεός) και του κακού ‘’δημιουργούν’’ ταλαντώσεις, κύματα, πάνω στα οποία προσκρούουμε.

Οι άγιοι αναφέρουν πως τα θεία γεγονότα, παρότι συνέβησαν άπαξ, παρατείνονται στους αιώνες, με εμάς, να τα αντιλαμβανόμαστε ως θεωρία και μετέχουμε ως πράξη, κατά τάξη και ετοιμότητα (από πλευράς ‘’γης’’, ως προαίρεση ... εδίψησεν η ψυχή μου ως άνυδρος γη...) και χάριτι δοθέντων, ως συγκατάβαση σπλάγχνων θείου (από πλευράς ‘’ουρανού’’, ρείθρα ουράνια).

άγιος Γαβριήλ δια XC σαλός και ομολογητής

Ο άγιος Γαβριήλ τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 2 Νοεμβρίου.
Διδασκαλίες του αγίου:

— Μπροστά στον κύριο συσσωρεύονται οι αμαρτίες των ανθρώπων σαν τα βότσαλα της θάλασσας. Δεν υπάρχει όμως αμαρτία που να υπερβαίνει τη μετάνοια. Αν συναντήσεις έναν φονιά ή μια πόρνη ή έναν μεθύστακα, μην τον κατηγορήσεις. Είναι πλάσματα του Θεού, των οποίων τα λουριά έχει αφήσει ο Κύριος. Έτσι καλούνται να βρουν οι ίδιοι, μόνοι τους, το σωστό δρόμο με τη μετάνοια. Το δικό σου όμως λουρί το κρατάει ο Κύριος και, αν το αφήσει, εσύ θα πέσεις σε χειρότερη κατάσταση και θα καταστραφείς.

— Στις έσχατες ημέρες η αγάπη, η ταπείνωση και η καλοσύνη είναι που θα σώσει τους ανθρώπους. Η καλοσύνη θα σου ανοίξει την πύλη του Παραδείσου, η ταπείνωση θα σε βάλει μέσα και η αγάπη θα σου φανερώσει το πρόσωπο του Θεού…

— Γέροντα, πώς να αγαπάμε έναν κακό άνθρωπο;

Ήλιος – ακτίνα - ζωή

Ένα σχήμα που θα μπορούσε αρχικά να περιγράψει την τριαδικότητα του Θεού στην φύση και μετά να ανυψώσει το νου από ίχνος προς την ενέργεια, είναι ο ήλιος, αν λογισθεί ως ο πατήρ, η ακτίνα ως γεννητός υιός και το πνεύμα το Άγιο όλη τη ζώσα φύση****.

Θα μπορούσαμε να αποδώσουμε ότι ‘’υπεύθυνο’’ για την ολότητα της ζωής (βιολογικής), αλλά και το ευ ζειν και το μακαρίως ζειν (πνευματικώς), είναι το Άγιο Πνεύμα Η απόκτηση Του οποίου είναι σκοπός της Ορθοδοξίας. Αυτή ‘’συμπίπτει’’ ως ταμειούχος της χάριτος με το Αναστημένο Σώμα και Μία Εκκλησία, υπό Την Μία Κεφαλή. Αρκεί η ενσωμάτωσις Σε Αυτό, η μυστική και μυστηριακή κοινωνία με Τριαδικό Θεό.

Η ευθεία κίνηση του νοός καταφέρνει να ανεβάσει νου και χου και καρδία και όλον τον εαυτό, δια των δημιουργημάτων Στον Δημιουργό. Η διατρητικότητα του νοός διαμέσου της ύλης έχει ‘’φυσικά’’ και τις αντιστάσεις της.  

Γιατί ο Χριστιανισμός δεν πρέπει να αλλάζει με τους καιρούς; (Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Έφθασε στ' αυτιά μου ότι, καθώς φαίνεται, θεωρείτε τα κηρύγματά μου πολύ αυστηρά και πιστεύετε ότι σήμερα κανένας δεν θα έπρεπε να σκέπτεται έτσι, κανένας δεν θα έπρεπε να ζη έτσι και επομένως κανένας δεν θα έπρεπε να διδάσκη έτσι. Οι καιροί έχουν αλλάξει!
Πόσο χάρηκα που το άκουσα. Αυτό σημαίνει ότι ακούτε προσεκτικά ό,τι λέγω, και όχι μόνο ακούτε, αλλά και είστε διατεθειμένοι να το τηρήσετε. Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε εμείς που κηρύττουμε όπως διαταχθήκαμε και όσα διαταχθήκαμε;...

Κλονίζεται το Ουδετερόθρησκο Οικoδόμημα στη Γαλλία

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Η επίσημη επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί στο Βατικανό, στις 20-12-2007, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα ελληνικά Μ.Μ.Ε., ιδίως τα ηλεκτρονικά. Και όμως θα έπρεπε να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο, διότι ο Γάλλος Πρόεδρος έθεσε μία σειρά ζητημάτων που αφορούν το θρησκευτικό φαινόμενο και αποτελούν αντικείμενο σοβαρών συζητήσεων σε όλη την Ευρώπη.

Ο Σαρκοζί συνήντησε τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ και ανεκηρύχθη «επίτιμος κληρικός» μέσα στην βασιλική του Αγίου Ιωάννου του Λατερανού. Πραγματοποίησε μία εκτενή ομιλία στο Ναό αυτό και παραχώρησε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην επίσημη εβδομαδιαία εφημερίδα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, τον «Ρωμαίο Παρατηρητή» (25-12-2007). Εάν επρόκειτο για τον αρχηγό ενός άλλου κράτους δεν θα μας έκαναν εντύπωση όλα αυτά. Όμως η Γαλλία από το 1905 και υπό την επίδραση των αντιεκκλησιαστικών ιδεών της Γαλλικής Επαναστάσεως έχει επιβάλει τον πλήρη χωρισμό του δημοσίου βίου από το θρησκευτικό φαινόμενο και θεωρείται ο παράδεισος των οπαδών του ουδετερόθρησκου κράτους (ETAT LAIQUE).

H απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

Η Θεσσαλονίκη είναι μιά τεράστια αγκαλιά, είναι "νύμφη", "μάνα", "φτωχομάνα", είναι η αγκαλιά που δέχθηκε τον τεράστιο αριθμό των προσφύγων μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Είναι πόλις πολύπαθη.

Αλώθηκε από τους Οθωμανούς το 1430 και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σφαγιάστηκε από τους κατακτητές, σε σημείο που να είναι πλέον έρημη πόλη. Με απόφαση του Σουλτάνου Μουράτ, μεταφέρθηκαν από άλλα σημεία της επικράτειας κυρίως Μουσουλμάνοι, αλλά δόθηκαν και προνόμια στου διασωθέντες Ρωμιούς, ενώ τους αποδόθηκε και η περιουσία τους. Κατα τον 17ο αιώνα δέχθηκε ένα τεράστιο κύμα Εβραίων προσφύγων από την Ισπανία, μετά το διωγμό του Βασιλιά Φερδινάρδου, και έφτασαν στην Θεσσαλονίκη μαζικά περίπου 30.000 Εβραίοι που κατοίκησαν στο ιστορικό κέντρο της πόλης, από την Εγνατία μέχρι την παραλία. Σιγά σιγά ξαναέγινε κέντρο εμπορίου και στις αρχές του αιώνα μας αριθμούσε περίπου 65.000 Εβραίους, 45.000 Μουσουλμάνους, 30.000 Ορθόδοξους και 6.500 Βούλγαρους. Πολυπολιτισμική κοινωνία.

Σαρκοποίηση του πνεύματος ή πνευματικοποίηση της σάρκας

Όσο τα χρόνια περνούν και έρχεται το γήρας, ο άνθρωπος μεταβάλλεται· είτε προς το καλλίτερο, είτε προς το χειρότερο. Αν είναι μοναχός η έγγαμος που ζει κατά Θεόν, προχωρεί πνευματικά και αγιάζεται. Αν δεν ζει κατά Θεόν και κατά Πνεύμα, εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο στα δεσμά των παθών και του διαβόλου.

Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι με την πάροδο του χρόνου ένα από τα δύο γίνεται στον άνθρωπο: η σαρκοποιείται το πνεύμα η πνευματικοποιείται η σάρκα· στασιμότητα δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό είναι μία μεγάλη αλήθεια. Όταν ο άνθρωπος σταματάει να αγωνίζεται πνευματικά, δεν μένει εκεί που έχει φτάσει με την, μέχρι τότε, πνευματική του προσπάθεια, αλλά χάνει συνεχώς έδαφος. Γίνεται όλο και περισσότερο σαρκικός.

Προσέγγιση στην αγιογραφία του αγίου Αρτεμίου

Ένας λογισμός.

Διαβάζουμε στον συναξαριστή του αγίου αποστόλου Θωμά, το εξής, που ''εξηγεί'' αυτήν την ομοιότητα:

  

Ευχή Αγίου Δημητρίου Μητροπολίτου Ροστόφ εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον

Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με και διαφύλαττε με, τον δούλον σου, από παντός κακού ψυχής τε και σώματος, και από παντός εχθρού ορατού και αοράτου.

Χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών. 

Χαίρε και ευφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε, και πρέσβευε υπέρ του δούλου σου.
Κυρία και Δέσποινα των Αγγέλων και Μήτηρ των χριστιανών, βοήθησαν μοι τω δούλω σου. Ώ Μαρία παναμώμητε, χαίρε νύμφη ανύμφευτε·

χαίρε, η χαρά των θλιβομένων και ή παραμυθία των λυπουμένων χαίρε, η τροφή των πεινώντων και ο λιμήν των χειμαζομένων

χαίρε, των αγίων αγιωτέρα και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα 

χαίρε, του Πατρός αγίασμα, του Υιού το σκήνωμα, και του Αγίου Πνεύματος το επισκίασμα 

χαίρε, του πάντων Βασιλέως, Χριστού του Θεού ημών, το τερπνόν παλάτιον 

χαίρε, η Μήτηρ των ορφανών και η βακτηρία των τυφλών 

χαίρε, το καύχημα των χριστιανών και των προσκαλουμένων σε η ετοίμη βοηθος.

‘’πέφτοντας’’ πάνω σε λόγους Του πανταχού παρόντος Λόγου…

Η έννοια του πανταχού παρόντος και τα πάντα πληρούντος Τριαδικού Θεού (όπως καθημερινά αναπέμπουμε με την προσευχή Βασιλεύ ουράνιε παράκλητε…) εκφράζεται δια λόγων, υπό την ευλογία του παντεπόπτου Λόγου.

…27 ζητεῖν τὸν Κύριον, εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὕροιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα. 28 ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν καθ᾿ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασι· (πραξ.ιζ’)

            

Ψηλαφούμε και βρίσκουμε ότι δεν είναι μακράν από έναν έκαστο. Εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν…

‘’Πέφτουμε’’ πάνω σε ακτίνες και λόγους εκ Λόγου, πτώση όμως, που ενέχει ανάσταση. Κι αυτήν αναζητούμε καθ’ημέραν για να στηριχθούμε και πορευθούμε.   

Ο προσευχόμενος νους ζητά ένωση με την καρδιά

Άγιος Ιγνάτιος Brianchaninov

Κλείστηκαν οι θύρες των αισθημάτων: Η γλώσσα σωπαίνει, τα μάτια είναι σφαλισμένα, τ’ αυτιά δεν ακούνε τίποτε απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μου.

Ο νούς, αποτινάζοντας τον ζυγό των γήινων λογισμών, ντύνεται την προσευχή και κατεβαίνει στον εσωτερικό θάλαμο της καρδιάς.

Η θύρα, όμως, του θαλάμου είναι κλειστή. Παντού σκοτάδι, σκοτάδι απροσπέλαστο. Καί ο νούς, καθώς βρίσκεται σε απορία, αρχίζει να χτυπά με την προσευχή τη θύρα της καρδιάς. Στέκεται υπομονετικά μπροστά της και τη χτυπά· περιμένει· πάλι χτυπά· πάλι περιμένει· πάλι προσεύχεται... Καμιά απάντηση, καμιά φωνή δεν ακούγεται! Νεκρική ησυχία, ταφική σιωπή και ζοφερό σκοτάδι. Ο νούς φεύγει από τη θύρα της καρδιάς λυπημένος, θρηνώντας πικρά και ζητώντας παρηγοριά. Δεν του επιτράπηκε να σταθεί μπροστά στον Βασιλέα των βασιλέων μέσα στο αγιαστήριο του εσωτερικού θαλάμου της καρδιάς.