‘’άσκηση’’ νηπίων

Λογικό είναι, πριν φτάσει κάποιος σε μέτρα ασκήσεως πανεπιστημίου, να έχει ήδη τις βάσεις και παιδεία του νηπιαγωγείου.

Κι ενώ όλοι οι εμπειρικοί θεοφόροι πατέρες της Ορθοδοξίας αναφέρονται στον νου μέσα στην καρδιά, που όντως δια εμπείρου πνευματικού είναι η απλανής οδός και ενέργεια της κυκλικής κίνησης χάριτι Θεού, του νοός στην καρδιά, ο άγιος Πορφύριος ξεκινά για μας τα νήπια με την πρόταση ‘’συγκέντρωσης’’ του νου στο κέντρο της κεφαλής, αν είναι δυνατόν αμετεώριστα και χωρίς φαντασίες.

Όντως τέλειος νους, νους αφάνταστος κι η φαντασία ‘’εισέρχεται’’ και από έξω και ιδίως από μέσα, διεργαζόμενοι τα έξω δεδομένα.

Περί της νοεράς ησυχίας και της καθαράς προσευχής

Ο ασκητής κλείων τας εις την καρδίαν εισόδους, τοποθετών εκεί ως φρουρόν τον απηλλαγμένον φαντασίας και διαλογισμών αλλά καθωπλισμένον δια της προσευχής και του ονόματος του Ιησού Χριστού νουν εισέρχεται εις α γ ώ ν α κατά πάσης επιδράσεως έ ξ ω θ ε ν, εκ της κοσμικής σφαίρας εκπορευομένης. Εις τούτο έγκειται η ουσία της νοεράς νήψεως, ήτις σκοπόν έχει τον υπέρ απαθείας αγώνα.

Δια της υποταγής του θελήματος αυτού εις τον λογισμόν ο άνθρωπος ε ξ ο μ ο ι ο ύ τ α ι πνευματικώς και ταυτίζεται προσέτι μετ’ εκείνου του π ν ε ύ μ α τ ο ς, του οποίου η ε ν έ ρ γ ε ι α περιέχεται εις τον λογισμόν... Αποδεχόμενος εν τη ψυχή εμπαθή λογισμόν όστις κατά το π λ ε ί σ τ ο ν είναι αποτέλεσμα δ α ι μ ο ν ι κ ή ς επιδράσεως ο άνθρωπος γίνεται όργανον δαιμονικής ενεργείας….

Ενίοτε εν βαθεία προσευχή συμβαίνει τι δυσκόλως εξηγούμενον. Πλησίον του νοός

σιωπή αγ.Νεκταρίου

Εύκολα γίνεται πικρή η ματιά σου μπροστά στην αδυναμία των ανθρώπων. Το μυαλό σου σκορπίζεται εύκολα στην παρατήρηση των άλλων. Συμμάζεψε όσο μπορείς το βλέμμα σου, περιόρισε όσο μπορείς τη διάσπαση του νου σου. Δεν έχει καλό τέλος αυτός ο δρόμος. Θα συνηθίσεις να διακρίνεις αμέσως τα λάθη των άλλων, αλλά θα το πληρώσεις με μεγάλη μοναξιά. Συνάμα, λίγο-λίγο, θα χάνεις την παιδική σου ματιά, μέχρις ότου να ξεχάσεις εντελώς, πως όλοι λαχταράμε το καλύτερο και προδινόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Όσο αυτό το ξεχνάς, τόσο και πιο άτεγκτος θα γίνεσαι για τους γύρω σου. Θα βροντοφωνάζεις πάντα το σωστό αλλά θα βλέπεις έκπληκτος πως οι άνθρωποι θα φεύγουν από κοντά σου. Είναι, γιατί τους δίνεις άτεγκτη δικαιοσύνη κι αυτοί λαχταράνε τη συγνώμη. Φωνάζεις πολύ κι αυτοί λαχταράνε λίγη σιωπή.
–Να παλέψεις για τη σιωπή του νου σου. Μην τον αφήσεις στη διάλυσή του. Αν δεν προσέξεις, θα τρέχει από δω κι από κει, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα. Θα παρατηρείς τα πάντα, θα κρίνεις τα πάντα, θα νομίζεις πως φτιάχνεις τον κόσμο και την ίδια ώρα θα γεμίζεις, ανεπαίσθητα, περιφρόνηση για τον κόσμο. Χωρίς να το καταλάβεις, θα μάθεις ν’ ανεβάζεις τον εαυτό σου σ’ ένα θρόνο ψηλό κι από κει να μετράς τους πάντες και τα πάντα με το δικό σου το μέτρο. Και θα μάθεις να μιλάς, να μιλάς πολύ!
Η σιωπή όμως… η σιωπή! 

Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ανθρωπε! Αν εξακολουθείς να πιστεύεις πως η σωματική τροφή και το ποτό είναι ικανά να θρέψουν και να ξεδιψάσουν την ψυχή σου, θα βρεθείς στο επίπεδο όπου βρίσκονται τα οικόσιτα ζώα και τα άγρια κτήνη.
Αν κατόρθωσες να ξεπεράσεις το επίπεδο αυτό κι ελπί­ζεις πως η ψυχή σου μπορεί να τραφεί και ν' αναζωο­γονηθεί από την ανθρώπινη σοφία και το εγκόσμιο κάλ­λος, τότε θα βρεθείς στο επίπεδο εκείνων που έχουν απο­κτήσει ημι-εμπειρία, ημι-ανάπτυξη.
Η πρώτη σκέψη είναι ανόητη, η δεύτερη (η ελπίδα) είναι στείρα. 

Στο δεύτερο αυτό επίπεδο ακούς τα βογγητά και τις κραυ­γές του διψασμένου κόσμου και νομίζεις πως είναι τρα­γούδια κι ευωχίες, μια προσπάθεια να ξεδιψάσει κανείς με τη δίψα των άλλων.

Αν ξεπέρασες το επίπεδο αυτό κι ένιωσες μια ανέκφραστη δίψα, που καμιά πηγή στον κόσμο δε θα μπορούσε να τη σβήσει - που δε θα μπο­ρούσε ούτε κι

επί του πρακτέου τα της μεσούσης μέχρι αποδόσεως

Φέτος (2019) μετά την πρόσκληση της μεσούσης ο διψών ερχέσθω … (μεσοπεντηκοστή 22/5) ‘’έτυχε’’ να εορτάζεται η γ’ εύρεση της Τιμίας κεφαλής του αγ.Ιωάννου προδρόμου σταθερή 25/5 και αγ.Φωτεινή 26/5 (κινητή) που ήντλησε ύδωρ λάλον στο φρέαρ του Ιακώβ.  Με όρια τα κατοπτρικά μεταξύ τους 2 και 5  (που απλώνονται οριζόντια, δεξιά - αριστερά)) εντοπίστηκε να παρεμβάλλονται (καθέτως, πάνω - κάτω) τα 2,5 και ς’. Δλδ επί ενός οριζόντιου κύκλου του ενιαυτού, μέσα στην επαναλαμβανόμενη ‘’καθημερινότητα’’, διακρίνεται μια αχνή κάθετη (πνευματική) τομή (στο σύνολο ΣΤΑΥΡΟΣ) που αφήνει ίχνη προς ψηλάφηση:

2(2)/5

2(5)/5

2(6)/5

Το ‘’γνωστό’’ , λόγοι εντός του Λόγου (2) αγιασμός, απέναντι (5) ως ευθεία κατοπτρική προβολή και κατέναντι (ς) έμμεσα και χιαστί. (Γεν.γ’24 και Γεν.δ’16)

 

 2

-

5

.

ς

…όλα, για να μας δώσουν αφορμή να εντοπίσουμε από τους λόγους των Γραφών και της φύσεως, άλλη μια συστάδα ακτίνων ουρανίου επί γης, Φωτός. Ευθεία πορεία προς Τον Κύριο (δέσμη ακτίνων Φωτός και ευθείας προς τα άνω πορείας, όπως καταγράφηκε και με το διήμερο 8/9Μαΐου με τον αγ.Ιωάννη θεολόγο, αγ.Χριστοφόρο και προφ.Ησαΐα).

Ακούμε τα αναγνώσματα…. (25/5) …ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς

Ευθεία προς Τον Λόγο, αντί επιλόγου

 Προσκυνοῦμεν

Σου τά Πάθη, Χριστέ

δεῖξον ἡμῖν καί τήν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν

"Την άχραντον εικόνα Σου προσκυνούμεν αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον."

Να βιώσουμε κι εμείς, μέχρι τα τρίσβαθα του σκότους μας,

στο χώμα και σώμα το …ουκ έστιν ώδε… ηγέρθη,

κενωθεί το μνήμα μας, καινωθεί η ζωή μας και συζήσουμε

Για νάρθει ο Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, να μας πληροφορήσει το ‘’πως’’ μπορεί να επιτευχθεί αυτό:  …''Αὐτὸς ὁ ἴδιος κατεβαίνει ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, εἰσέρχεται στὸ σῶμα μας σὰν σὲ τάφο, ἑνώνεται μὲ τὶς νεκρωμένες πνευματικὰ ψυχές μας καὶ τὶς ἀνασταίνει. Ἔτσι παρέχει τὴ δυνατότητα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ συναναστήθηκε μαζί του νὰ βλέπει τὴ δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.''

Ἀγώνας κατά τῶν πονηρῶν πνευμάτων μόνο μέ τή θεία χάρη Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Ο άνθρωπος απέρριψε αυτοπροαίρετα την κοινωνία του με τον Θεό και τους αγίους αγγέλους, ήρθε, αυτοπροαίρετα επίσης, σε κοινωνία με τα πονηρά πνεύματα και υποτάχθηκε σ’ αυτά. Η σωτηρία δόθηκε δωρεάν από τον Θεό στον πεσμένο άνθρωπο, ο οποίος, πάντως, αφέθηκε ελεύθερος να τη δεχθεί ή να την απορρίψει. 

Του δόθηκε, βέβαια, η δυνατότητα να ξεφύγει από τα πονηρά πνεύματα, να αποτινάξει τον ζυγό τους με τη δύναμη της θείας χάριτος. Μπορεί, όμως, αν το θέλει, να παραμείνει στην κατάσταση της κοινωνίας με τα πονηρά πνεύματα, όντας αιχμάλωτος και δούλος τους.

Ο άνθρωπος αναπόφευκτα ή θα πολεμήσει ή θα αιχμαλωτιστεί. Ο καλός αγώνας δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά η αυτοπροαίρετη και ενεργητική αποδοχή της σωτηρίας, που εκδηλώνεται και αποδεικνύεται πρακτικά με την ίδια μας τη ζωή. Τα πονηρά πνεύματα, όπως είναι πολύ φυσικό, προσπαθούν να μας κρατήσουν αιχμάλωτους και κοινωνούς τους, όταν εμείς θελήσουμε να διακόψουμε την κοινωνία μας μαζί τους και να ελευθερωθούμε από τη δουλεία τους. Τότε πρέπει ν’ αποδείξουμε την ειλικρινή μας διάθεση για την αποτίναξη του ζυγού τους, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που διαθέτουμε.

Όταν με τη χριστιανική άσκηση μπαίνουμε στον κόσμο των πνευμάτων και

Πνευματική ζωή, μέση και μέσον

Η θεία πνοή δια της οποίας λάβαμε ύπαρξη, εγκαταστάθηκε από τον καλό Θεό στο μέσο της καρδίας,σαν σπινθήρας. Στο ίδιο μέσο εγκαθίσταται και το μέσον (σταυρός) δια του οποίου ο καλός Θεός θέλει να μας αξιώσει και της Ζωής. Ο Σταυρός και σταυροπροσκύνηση, μια ουράνια πολιτεία στην ‘’καθημερινότητα’’ δεν είναι μια χρονική φωτοβολίδα ‘’πίστης’’ που εξαντλείται την σαρακοστή ή τις ημέρες νηστείας ή τις μεγάλες γιορτές, που τότε κάπως τον ξεχνάμε λόγω χαράς Αναστάσεως και χαρούμενων θείων γεγονότων, αλλά διαρκής βιωτή. Σταυρός η Αγάπη και Αλήθεια, σταυρός ο μεταβολισμός, σταυρός ο χωροχρόνος, σταυρός η φιλοθεΐα και φιλανθρωπία… (ως ευθύγραμμα τμήματα κάθετα και οριζόντια μεταξύ τους και σχηματικά και συμβολικά και ιδίως ουσιαστικά) με μερικά να χωρά στο νου ο συμβολισμός και άλλα, τα περισσότερα, να χωρά μεν, αλλά να χρειάζεται τόλμη ψηλάφησης, παρουσίασης, ομολογίας και εκδήλωσης δι ημών, στον κόσμο.   

Κι ενώ προβάλλεται μόνο το μεσούσης της μεσοπεντηκοστής, με το: …Μεσούσης τῆς ἑορτῆς, διψῶσάν μου τὴν ψυχήν, εὐσεβείας πότισον νάματα ὅτι πᾶσι Σωτὴρ ἐβόησας· ὁ διψῶν, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω· Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς, Χριστὲ ὁ Θεὸς δόξα σοι. σίγουρα δεν διψάμε μόνο τότε, αλλά καθ’ημέραν. Αυτό το ‘’μεσούσης’’ και μέσον, καλούμαστε να βιώνουμε και ανευρίσκουμε συχνότερα, ‘’εξαρτώντες’’ την ζωή από Αυτό… 

Νομίζω πως το εντοπίσαμε στο μεσούσης προς τα Χριστούγεννα… που ο αγ.Σάββας με την καρκινοειδή γραφή και τον αγ.Νικόλαο μας παρέχουν στοιχεία πνευματικής αλφαβήτας και βοήθεια αυτογνωσίας. Εκεί στη μέση του ανθρώπου και τα δυο, νεφρά και επινεφρίδια – όπου εις τα νεφρά ''ταμιεύεται'' το γονητικόν σπέρμα και εκείθεν

η πάλη ημών...

12 ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.

...10 Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. 11 ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· 12 ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. 13 διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι. 14 στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, 15 καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, 16 ἐπὶ πᾶσιν

αγ.Ιωάννης θεολόγος η καθ'ημέρα αποκάλυψη σε συνάφεια με προφ.Ησαΐα και αγ.Χριστοφόρο

(εν τη πράξει, 8 και 9 Μαϊ .... )

...Με εφόδια φιλοκαλίας, νήψης, άσκησης… όπως αγρυπνία για να λεπτύνει η παχυλότητα του νοός, λιτότητα διατροφής για να λεπτύνει η σάρκα, με συστολή επιθυμιών κατά τάξη, εποπτεία και ευλογία του πνευματικού, όλα τα παραπάνω βιώματα γίνονται εκτυπώτερα και συνειδητοποιούνται θαυμαστά…

Όλα με αρμονία και τάξη, (όπως αναφέρει ο αγ.Πορφύριος, απλά και απαλά…) εξισορροπώντας η έσω ζωή και προσευχή με την έξω βιούμενη ως πιέσεις, όπως ο δύτης δεν ανεβαίνει μονομιάς και ευθεία από τα κάτω ύδατα στην επιφάνεια αλλά με στάσεις για την ισορροπία. Ανάλογα ισχύει και για τα θεοφάνεια, κινούμενος ο άνθρωπος προς τα άνω ύδατα και στερέωμα. […με σκοπό, να προοδεύσει η ουσιαστική μη λεκτική προσευχή, που είναι η μνήμη Θεού η αίσθηση της παρουσίας Του, παράλληλα της λεκτικής και μερικές φορές τυπικής. Με αυτήν την μνήμη και παρουσία αυτού του Φωτός, όπως νοείται η καθ’ημέραν άρση σταυρού, Αυτό ερχόμενο στην ζωή και ψυχή, καθ’ημέραν αποκαλύπτει το θέλημά Του, οδηγεί, πληροφορεί εκ των αιτουμένων τα ωφέλιμα και συμφέροντα, συνοδοιπορεί και μας συνανυψώνει ή μας καταβιβάζει, όπου είναι κι Αυτός, κατά το ίνα ώσι Εν και όπου ειμί Εγώ, εκεί κι αυτοί… θεωρούντες την δόξα Του].      

Μέσα στην εκκλησία, το στερέωμα του ουρανού επί γης, για το παραπάνω αναφερθέν ‘’εκτυπώτερον’’, εορτάζεται ο προφ.Ησαΐας την 9^η Μαΐου, μαζί με τον αγ.Χριστοφόρο.

Κι οι ουρανοί λένε οι άγιοι, ανοίγουν και ακούει ο Θεός και παρέχεται μεγάλη ευλογία όταν γίνεται προσευχή την νύχτα μεταξύ όρθρου.

Του προφ.Ησαΐα το ‘’χόρευε’’ ΚΑΙ στο ορθόδοξο μυστήριο του γάμου ‘’τυπώνοντας’’ ελικοειδώς* το 999 κάτω από την εικόνα του Παντοκράτορος (στον ναό και σώμα) αλλά ΚΑΙ στο μυστήριο της χειροτονίας των ιερέων, πάλι (ανοδικό) κύκλο ποιούντες γύρω από την Αγία Τράπεζα (και ιερό κεφαλή) προσδίδει την χάρι της χριστοφορίας και δια του ενός ‘’στεφάνου’’ πέρασμαστην άλλη όχθη και τον εκ Θεού τελικό στέφανο. 

Η αγία Ματρώνα η αόμματος και ο κομμουνιστής ηγέτης Στάλιν...

Ενώ οι στρατιές του Χίτλερ βρίσκονταν στα προάστεια της Μόσχας ο Σοβιετικός ηγέτης τα χρειάστηκε πραγματικά..πήγαν περίπατο και οι αθειστικές του πεποιθήσεις και οι μαρξιστικές ιδεολογίες..επισκέφτηκε τότε την αγία Ματρώνα την αόμματο στο ταπεινό της σπίτι στην Μόσχα..και ζήτησε την ευχή της και την προφητεία της..τι θα γίνει με τους Γερμανούς την ρώτησε;
''Πολλοί Ρώσοι θα πεθάνουν από αυτόν τον πόλεμο,η τελική όμως νίκη ανήκει στο ρωσικό έθνος...θα νικήσεις,κανένας ξένος δεν μπεί στην Μόσχα'' του είπε η αγία..ήταν τότε που έδωσε εντολή να ανοίξουν 20.000 εκκλησίες και μοναστήρια σε όλη την Σοβιετική Ένωση..η παρούσα μαρτυρία βρίσκεται στο βιβλίο του Σεργκέι Fomin «Η Ρωσία πριν από τη Δευτέρα Παρουσία» το οποίο τυπώθηκε από τον εκδοτικό οίκο της Λαύρας του Αγίου Σεργίου το 1993 και αργότερα επανεκδόθηκε πολλές φορές ενώ το προλογίζουν οι,Αρχιμανδρίτης Κύριλλος (Pavlov) και ο πρωθιερέας Νικολάι (Guryanov).

---

ένδοξο παρελθόν και ελπιδοφόρο (υπό προϋποθέσεις) μέλλον

Οι δύο φλόγες που δε χώρισαν ποτέ

Ο Γέρων Αιμιλιανός ήταν είκοσι δύο χρόνια μικρότερος από τον παπά Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, κι όμως η Υπεραγία Θεοτόκος είχε κρίνει ότι εκείνος ο ιερομόναχος ήταν σε θέση να αντιληφθεί τα βιώματα του σπουδαίου αγιορείτη, κι όπως αργότερα εξομολογούνταν ο παπά Εφραίμ:
«Οι καρδιές μας έγιναν ένα και συναντιόμαστε σαν δύο φλόγες που ανεβαίνουν στον ουρανό!».

Στην πρώτη εντύπωση, ο παπά Εφραίμ είχε παρεξηγήσει τον μετέπειτα Γέροντα Αιμιλιανό τον Σιμωνοπετρίτη. Τον είχε δει κάπως καλοφτιαγμένο, του φάνηκε κάπως «σιδερωμένος», ατσαλάκωτος που λέμε, έμοιαζε κάπως σαν πριγκιπόπουλο, ώστε είπε από μέσα του: «Ε, καλά, ένας παπάς σαν τους άλλους που ήρθε να συζητήσουμε για προσευχή! Με σιδερωμένα ράσα και πουκάμισο! Άντε, να του δώσω ένα λουκούμι και να φύγει!».

Ο Γέρων Αιμιλιανός, έτσι όπως ήταν από τη φύση του καλοσυνάτος, ευγενής,

Η διαφορά της ανθρώπινης και της θείας δικαιοσύνης (Αγίου Παϊσίου)

«Η θεία δικαιοσύνη είναι ενάντια στο ανθρώπινο δίκαιο. Το ανθρώπινο δίκαιο είναι ισότης του μέτρου, διότι δίνει στον καθένα το δίκαιο και δεν παρεκκλίνει σε ένα ή άλλο μέρος, ούτε προσωποληπτεί, όταν πρόκειται να αποδώσει το δίκαιο. Η θεία δικαιοσύνη, όμως, παρεκκλίνει και χαρίζεται μετά συμπαθείας σε όλους και τον μεν άξιο τιμωρίας δεν τον παιδεύει, τον δε άξιον επαίνου τον γεμίζει με κάθε αγαθό.

Μια μέρα ένας προσκυνητής ρώτησε το γέροντα τι είναι η θεία δικαιοσύνη κι εκείνος απάντησε μ' ένα χαριτωμένο παράδειγμα.

- Να, πες πως κάθονται δυο άνθρωποι σ' ένα τραπέζι για να φάνε, κι έχουν μπροστά τους ένα πιάτο με δέκα βερίκοκα. Αν λοιπόν ο ένας φάει από λαιμαργία επτά και αφήσει τρία στον άλλον, τότε αυτός έχει αδικία και αδικεί τον άλλον αυτό είναι το άδικο.

Αν τώρα αυτός πει: 

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ!

Η μοναχή Πορφυρία αναφέρει μία θαυμαστή εμφάνιση και ένα μεγάλο θαύμα του μακαριστού γέροντος Πορφυρίου που αποδεικνύουν ότι η ζωή συνεχίζεται μετά θάνατον και διδάσκουν ότι ποτέ δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα, διότι ο Θεός είναι Πανάγαθος και Παντοδύναμος.

Μεσημέρι, δύο η ώρα, βρίσκομαι στην Πλατεία Αγίων Αναργύρων Αθηνών.

Είμαι σταματημένη στο φανάρι προς Αθήνα. Με πλησιάζει ένας κύριος...

-Μενίδι, σας παρακαλώ, πάμε;
-Όχι! Του απάντησα, δεν προλαβαίνω.
Όντως δεν προλάβαινα, γιατί τρεις η ώρα έπρεπε να παραδώσω το ταξί στον Πειραιά.

Ο κύριος στεκόταν μπροστά μου περιμένοντας να περάσει άλλο ταξί. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να τον εξυπηρετήσω. Του έκανα νόημα να έρθει. Μόλις μπήκε στο ταξί αναφώνησε: «Δεν είναι δυνατόν!»

Και παίρνει τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου στα χέρια του και τη φιλάει. Την στιγμή εκείνη έχει ανάψει το φανάρι και έστριβα το τιμόνι προς Μενίδι. Ήθελα να του πάρω από τα χέρια τη φωτογραφία, μα όταν τον είδα με τι λαχτάρα τον κοιτούσε, ντράπηκα για τη σκέψη μου.

-Τον γνωρίσατε, με ρώτησε.