ευχή εἰς νέον ἐνιαυτὸν ...

Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, ὁ ἄναρχος καὶ ἀτελεύτητος καὶ ἐπέκεινα παντὸς χρόνου νοούμενός τε καὶ ὑπάρχων, ὁ πάσης ἐκτὸς μεταβολῆς τε τῶν ὄντων καὶ ἀλλοιώσεως, ὁ τὸν πάντα χρόνον τόν τε γεγονότα τόν τε ὄντα καὶ τὸν ἐσόμενον πληρῶν, ὁ ἐν τῇ ἀφάτῳ σου μακροθυμίᾳ καταξιώσας ἡμᾶς εἰς νέον ἐνιαυτὸν τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητός σου εἰσελθεῖν, αὐτός, πανάγαθε Δέσποτα, τὴν εἴσοδον ταύτην τῇ θείᾳ σου χάριτι εὐλόγησον· ὄμβρους εἰρηνικοὺς πρὸς καρποφορίαν τῇ γῇ δώρησαι· τοὺς ἀέρας ὑγιεινοὺς καὶ εὐκράτους ἀνθρώποις τε καὶ κτήνεσι κατασκεύασον· δὸς ἡμῖν ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ βεβαίᾳ τὸν κύκλον αὐτοῦ διελθεῖν, τῷ στεφάνῳ τῆς δόξης τῶν ἀρετῶν κοσμουμένους, τῷ φωτὶ τῶν ἐντολῶν σου εὐσχημόνως ὡς ἐν ἡμέρᾳ καλῶς ὁδεύοντας· τὸ εὐσεβὲς ἡμῶν ἔθνος τῇ δυνάμει σου κραταίωσον· τὴν νεότητα παιδαγώγησον· τὸ γῆρας περικράτησον· τοὺς ὀλιγοψύχους παραμύθησον· τοὺς ἐσκορπισμένους ἐπισυνάγαγε· τοὺς πεπλανημένους ἐπανάγαγε καὶ σύναψον τῇ ἁγίᾳ σου ᾿Εκκλησίᾳ, ἣν τῇ θείᾳ σου χάριτι καλῶς διαφύλαξον· λάλησον ἀγαθὰ ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἀρχόντων ἡμῶν, ἐνίσχυσον καὶ ἐνδυνάμωσον αὐτούς τε καὶ τὸν φιλόχριστον ἡμῶν στρατόν· ἐλθέτω ἐφ᾿ ἡμᾶς, Κύριε, ἡ βασιλεία σου, βασιλεία ἀγάπης, χρηστότητος, δικαιοσύνης καὶ εἰρήνης, καὶ ἀξίωσον ἡμᾶς ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ ὑμνεῖν σε καὶ δοξάζειν σε τὸν ἐν Τριάδι ἄναρχον καὶ αἰώνιον Θεὸν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

---

νέα εν Χριστώ ζωή, «καινή κτίσις»... (π.Ραφαήλ Νόικα)

Ἐρώτηση: Πάτερ Ραφαήλ Νόικα τί εἶναι πνευματική ζωή;

Απάντηση: Πολύ καλή ερώτηση, αλλά από μόνη της αποτελεί θέμα για μία άλλη ομιλία. Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια να πω τα πιο ουσιώδη. Είναι όντως μία καλή ερώτηση, επειδή σήμερα η πνευματική ζωή εκλαμβάνεται ως ένας άνοστος ηθικισμός χωρίς έμπνευση. Όχι, δεν είναι αυτό! Η ηθική είναι μόνο το πρώτο σκαλοπάτι, είναι το πρώτο βήμα στο ξεκίνημα της πνευματικής ζωής.

Κοιτάξτε πόσες φορές στην Καινή Διαθήκη οι απόστολοι μιλάνε για τη νέα εν Χριστώ ζωή, για την «καινήν κτίσιν». Είναι μια ζωή, πραγματικά, εν Πνεύματι. Η πνευματική ζωή είναι η υπέρβαση της βιολογικής μας ζωής, αυτής της πρωτόγονης ζωής, την οποία δεν κατηγορώ σε τίποτα, αλλά είναι απλώς πρωτόγονη και τελειώνει στον τάφο. Ζωή εν Πνεύματι σημαίνει να εισαχθείς στους νόμους της θεϊκής ζωής (αν μπορούν να ονομαστούν νόμοι), η οποία ζωή δεν γνωρίζει φθορά, ελάττωση και πόνο.

Γιατί πονάει ο άνθρωπος; Ο πόνος είναι μία πορεία προς τον θάνατο, είναι η απώλεια της ζωής. Η αληθινή πνευματική ζωή, όμως, δεν γνωρίζει απώλεια. Έτσι το να εισαχθείς στους νόμους της αιώνιας ζωής πριν από τον βιολογικό θάνατο, αυτό είναι η πνευματική ζωή.

Οι Τρεις Μάγοι. Το τέλος τους, και δυο σχόλια

Βαπτίσθηκαν από τον Απόστολο Θωμά και χειροτονήθηκαν επίσκοποι. Το 69 μ.Χ. έλαβαν την είδηση ότι σε λίγο θα πεθάνουν.
Πρώτος πεθαίνει ο Μελχιόρ, σε ηλικία 130 ετών. Μετά από έξι μέρες ο Βαλτάσαρ σκοτώνεται από έναν ειδωλολάτρη μπροστά στην Αγία Τράπεζα στα 109 του χρόνια. Μετά από άλλες έξι μέρες πεθαίνει ο Γκασπάρ στα 90 του χρόνια. 

Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο γέροντας Μελχιώρ, ο μεσήλικας Βαλτάσαρ και ο νεαρός Γάσπαρ.

Γιορτάζουν στις 25 Δεκεμβρίου.

Αρχή καινής κτίσης

* Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ,τὸ παρὸν μυστήριονἐκδιηγούμενοι, τὸ μεσότοιχον τοῦφραγμοῦ διαλέλυται, ἡ φλογίνηῥομφαία τὰ νῶτα δίδωσι, καὶ τὰΧερουβίμ παραχωρεῖ τοῦ ξύλουτῆς ζωῆς, κἀγὼ τοῦ παραδείσουτῆς τρυφῆς μεταλαμβάνω, οὗπροεξεβλήθην διὰ τῆς παρακοῆς. Ἡ γὰρ ἀπαράλλακτος εἰκὼν τοῦ Πατρός, ὁ χαρακτήρ τῆς ἀϊδιότητος αὐτοῦ, μορφὴν δούλου λαμβάνει, ἐξ ἀπειρογάμου Μητρὸς προελθών, οὐ τροπὴν ὑπομείνας· ὃ γὰρ ἦν διέμεινε, Θεὸς ὢν ἀληθινός· καὶ ὃ οὐκ ἦν προσέλαβεν, ἄνθρωπος γενόμενος διὰ φιλανθρωπίαν· αὐτῷ βοήσωμεν· ὁ τεχθεὶς ἐκ Παρθένου Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.

τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ διαλέλυται ... γεννάται ο ΑΗΡ και διαλύεται ο χνους μεταξύ νου και χου... νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

γεννάται το ΠΥΡ της Θεότητος και γίνεται κλίμαξ μετάβασης και επιστροφής, καλύπτοντας το χάσμα της παρακοής μας, δια της υπακοής Του) ...ἡ φλογίνη ῥομφαία τὰ νῶτα δίδωσι, καὶ τὰ Χερουβίμ παραχωρεῖ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, κἀγὼ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς μεταλαμβάνω, οὗ προεξεβλήθην διὰ τῆς παρακοῆς...

Ὁ ἄγνωστος συνταξιδιώτης (ο τίμιος Πρόδρομος στην σφαγή των νηπίων από Ηρώδη)

τοῦ πατρός Δημητρίου Μπόκου

«Ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον» (Ματθ. 2, 13)

Ἔκοψε τὸ γρήγορο τρεχαλητό του, καθὼς στὸ ἐξασκημένο αὐτί του ἔφτασε χαρούμενο μουρμουρητὸ τρεχούμενου νεροῦ. Χώθηκε στὰ χαμόκλαδα ἀναζητώντας μὲ λαχτάρα τὴν πηγή.

Ἤπιε λαίμαργα, βρέχοντας ἡδονικὰ τὰ φλογισμένα χείλη του. Γέμισε τὸ ἁπλόχερό του καὶ ἔριξε τὸ δροσερὸ νερὸ στὸ κάθιδρο, ξαναμμένο πρόσωπό του, ἐνῶ τὸ βλέμμα του ἀγριεμένο δὲν ἔπαυε στιγμὴ νὰ στρέφεται πίσω ἐρευνώντας ἐπίμονα. Πῶς ἔγινε νὰ ξεφυτρώσουν ξαφνικὰ στὴν περιοχή του τόσοι στρατιῶτες;

Ἦταν γνωστὸς κακοποιὸς καὶ ἐπικηρυγμένος βέβαια. Ποτέ του δὲν ἡσύχαζε. Μὰ ἀπόφευγε πάντα τὶς κακοτοπιὲς καὶ τὰ κατάφερνε πολὺ καλὰ νὰ ξεγλιστρᾶ στὰ ἐπικίνδυνα συναπαντήματα. Ἀπὸ τὸν φόβο τῆς καταδίωξης ὁ ὕπνος του δὲν ἦταν ποτὲ ἤρεμος, βαθύς, εἰρηνικός. Ἢ μήπως νά ’ταν τὰ μαστιγώματα τῆς βαρυφορτωμένης του συνείδησης, ποὺ δὲν τὸν ἄφηναν λεπτὸ νὰ ἡσυχάσει;

περί μάγων, αστέρος, σπηλαίου και φάτνης...

Ακούμε πως οι μάγοι ακολούθησαν τον αστέρα που τους οδήγησε στο σπήλαιο για να προσκυνήσουν* Τον ενσαρκωθέντα Κύριο.

Αναφέρεται από τον συναξαριστή, πως ο ''αστήρ'' ήταν άγγελος που για τα μάτια των μάγων (που εκράτηντο) εφαίνετο ως αστήρ. Αλλιώς, πως θα εκάθητο ακριβώς επάνω σε ένα τόσο μικρό σημείον στη γη, στο σπήλαιον; ποιο άστρο με δεδομένη την απόσταση γης - αυτού, θα ''εκάθητο'' ακριβώς; και συγχρόνως, τους γύριζε από εδώ και από εκεί 2 έτη, για να διαδώσουν το θείο γεγονός...

Από το τι σοι προσηνέγκωμεν Χριστέ ‘’φαίνεται’’ πως η γη προσφέρει το σπήλαιον (προσφέρουμε κι εμείς την πήλινη καρδιά μας) η έρημος - και η ορθόδοξη άσκηση – προσφέρει την φάτνη (όπου σκοπός της κατά Θεόν άσκησης, η καθαρότητα αυτής) ημείς δε Παρθένον...

Ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, παρατηρεί: Ότι και πάντες οι Άγιοι τον Λόγον του Θεού εν εαυτοίς συλλαμβάνουσι τη Θεοτόκω παραπλησίως και γεννώσιν αυτόν και γεννάται εν αυτοίς και γεννώνται υπ’ αυτού και πως υιοί και αδελφοί και μητέρες αυτού χρηματίζουσιν.

οικουμενισμός (αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Από μία επιστολή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς στον συνταξιούχο Π.Ν. για ένα περίεργο όραμα πού είδε μέσα στήν Εκκλησία…

Ὅλα τὰ ψευδῆ θρησκεύματα τῆς γῆς, καὶ ἡ Ὀρθοδοξία ἀνάμεσά τους! Τί δουλειά ἔχει;

«Μοῦ γράφετε ὅτι εἴχατε ἕνα ἀσυνήθιστο ὅραμα στὴν Ἐκκλησία κατὰ τὴ διάρκεια τῆς προσευχῆς. Εἴδατε πὼς ὁ Χριστὸς βγῆκε ἀπ᾽ τὸ ἱερὸ καὶ στάθηκε. Ὕστερα βγῆκε κάποιος σὰν Ἑβραῖος ραβίνος, καὶ στάθηκε ἐξ ἀριστερῶν τοῦ Χριστοῦ. Τελικὰ βγῆκε κάποιος μὲ τὴ μαντήλα στὸ κεφάλι, καὶ στάθηκε ἐκ δεξιῶν τοῦ Χριστοῦ.

Τότε καὶ οἱ δύο τους, ἀπὸ τὶς δύο πλευρές, ἔδωσαν τὰ χέρια στὸν Χριστὸ καὶ ἔκαναν χειραψία μαζί Του. Τέτοιο ὅραμα εἴχατε.

Ἐνῶ σὰν ἑρμηνεία τοῦ δῆθεν ἑρμηνευτῆ ἀνακοινώσατε τὸ ἑξῆς, ὅτι: Ὁ Θεὸς θέλει νὰ συμφιλιωθοῦν ὅλες οἱ θρησκεῖες καὶ νὰ δημιουργηθεῖ μία πίστη στὸν κόσμο!

πάντες γαρ απόστολοι (χριστούγεννα αλλοδόξων)

(με αφορμή τις ύβρεις και χλευασμούς αυτών, ενάντια Στον Κύριο και εμάς, αυτές τις άγιες ημέρες) 

Πάντες γαρ απόστολοι… (όσο υπάρχει αποστολική διαδοχή, συνέχεια  και συνέπεια στην Ορθοδοξία. Φυσικά, ισχύει και ο αντίποδας, με μερικούς να γίνονται απόστολοι του άλλου, αλλά δεν είναι του παρόντος. Ο καθείς πληρώνεται από τον κύριο που υπηρετεί). Στα θετικά και θεϊκά, όχι μόνο μυστηριακά χειροτονημένοι, αλλά και μυστικά. Μετά (και μαζί με) τους Αποστόλους, απόστολοι με μικρό ‘’α’’ (σε ένα Σώμα, στρατευόμενη και θριαμβεύσουσα/άγιοι, υπό το αυτό Πνεύμα και θέληση). Πάντες ιατροί επόμενοι Του Ιατρού και όσο ενεργεί εν ημίν χάρις και γνώσις Αληθείας.

Χριστούγεννα (Αστέριος Αμασείας)

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, περίοδος κατά την οποία διασχίζει, έστω φευγαλέα, τον νου μας η σκέψη ότι έχουν κάτι να μας πουν για τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Ευκαίρως λοιπόν παραθέτουμε δύο μικρά αποσπάσματα από Ομιλίες του Μεγάλου Βασιλείου και του Αστερίου, επισκόπου Αμασείας. Αφορούν σε εκείνους που νομίζουν ότι όλη κι όλη η ιστορία είναι τα πράγματα που κατέχεις, είτε πλούτος είτε εξουσία.

Καταλαβαίνουμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο ο λόγος αυτός να φθάσει στα συμπόσια της νέας πλουτοκρατίας, ή να αγγίξει την καρδιά των σημερινών αισχροκερδών και τοκογλύφων. Έχουμε όμως βέβαιη την ελπίδα ότι θα αγγίξει τους νέους, τουλάχιστον εκείνους που έχουν όραμα, πίστη και φρόνημα, ώστε να συνοδέψουν τη μωρία στην τελευταία της κατοικία. Γένοιτο!

                                            —:—

Αυτός λοι­πόν που ζει με τρυφή, χρειάζεται πρώτον οικία πολυτελή, στολισμένη όπως οι νύμφες με ψηφίδες και λίθους και χρυσό, με προσα­νατολισμό κατάλληλο, ανάλογο με τις εναλλαγές των εποχών του έτους. Διότι πρέπει τον χειμώνα να κατοικεί σε μέρος ευήλιο και στραμμένο προς τις ακτίνες τού νότου, η θερινή του όμως κατοικία πρέπει να βλέπει

Μάθε να προσεύχεσαι (Anthony Bloom)

Ἄν ἡ ἀπελπισία μας πηγάζει ἀπό πολύ βαθιά μέσα μας, ἄν αὐτό πού ζητᾶμε, αὐτό γιά τό ὁποῖο κραυγάζουμε, εἶναι τόσο οὐσιαστικό ὥστε νά καλύπτει ὅλες τίς ἀνάγκες τῆς ζωῆς μας, τότε βρίσκουμε κατάλληλα λόγια νά προσευχηθοῦμε καί μποροῦμε νά φτάσουμε στήν κορυφαία στιγμή τῆς προσευχῆς μας, τή συνάντηση μέ τό Θεό. 

Θά ἤθελα νά πῶ κάτι γιά τήν «κραυγή» τῆς προσευχῆς. Φώναζε δυνατά ὁ τυφλός Βαρτίμαιος. Τί λέει ὅμως τό Εὐαγγέλιο γιά τούς ἀνθρώπους γύρω του; Προσπαθοῦσαν, λέει, νά τόν κάνουν νά σιωπήσει. Μποροῦμε νά φανταστοῦμε ὅλους ἐκείνους τούς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους μέ τήν καλή ὅραση, τά γερά πόδια, τήν καλή ὑγεία πού περικύκλωναν τό Χριστό καί μιλοῦσαν γιά ὑψηλά θέματα, γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού ἔρχεται, γιά τά μυστήρια τῶν Γραφῶν, νά γυρίζουν πρός τό Βαρτίμαιο καί νά τοῦ λένε: «ἐπί τέλους, δέν μπορεῖς νά ἡσυχάσεις; Τά μάτια σου, τά μάτια σου, καί τί σημασία ἔχουν αὐτά ἐνῶ μιλοῦμε γιά τό Θεό;» 

Από την φιλοσοφία της 7ης τέχνης στην φιλοκαλία της 8ης και τέχνης τεχνών (ευχή)

Με αφορμή το : η γλώσσα αλλάζει τη σκέψη, συνειρμικά δυο όμοιες.

Ξέρουμε και υποψιαζόμαστε και αποδεχόμαστε, ότι η 7^η τέχνη στα έσχατα γίνεται πολλάκις εργαλείο για να περάσει λάθος μηνύματα στον κόσμο. Ανέκαθεν έτσι γινόταν, με οποιοδήποτε πρόσημο.

Τα ερεθίσματα, ραβδισμοί δια των αισθητηρίων στην ακρόπολή μας (κεφαλή), ανάλογα με την ευφορία (και προαίρεση) της γης μας, καρπίζουν. Η σοφή αντιμετώπιση εκμεταλλεύεται και τα υγιή ερεθίσματα και τα ασθενή, προς ωφέλεια του ανθρώπου, λαμβάνοντας τα μεν ως έχουν, τα δε ως παραδείγματα προς αποφυγήν.    

Η γλώσσα αλλάζει τη σκέψη

Στην ταινία Arrival του Ντενί Βιλνέβ, εξωγήινοι προσφέρουν στην ανθρωπότητα ένα νέο “όπλο”, τη γλώσσα τους.

Όσοι μαθαίνουν αυτή την “κυκλική” και χωρίς χρόνους γλώσσα, μπορούν να αντιληφθούν διαφορετικά τον χρόνο.

Ακούγεται εξωπραγματικό ως ιδέα, κι όμως συμβαίνει: Ό,τι θεωρούμε ως αληθινό εξαρτάται απόλυτα απ’ τη γλώσσα που μάθαμε να μιλάμε.

~~

Η γλωσσολόγος Dorothy Lee, ανέλυσε την ινδιάνικη γλώσσα Wintu και λέει γι’ αυτήν:

Αυτό που επαναλαμβάνεται είναι η νοοτροπία της ταπεινότητας και του σεβασμού προς την πραγματικότητα, προς τη φύση και προς την κοινωνία. Δεν μπορώ να βρω έναν ικανοποιητικό αγγλικό όρο για τη νοητική αυτή διεργασία, που είναι τόσο ξένη στην παιδεία μας.

Μην έχεις περιέργεια να με δεις…

Διηγήθηκε Γέροντας Αγιαννανίτης: «Πριν 40 περίπου χρόνια ήμουν Δικαίος, και ένα βράδυ μόλις σουρούπωνε, πηγαίνω και κλείνω την εξώθυρα. Μόλις έκλεισα, άκουσα απ΄ έξω μια φωνή σοβαρή και συνάμα ειρηνική να μου λέει:

«Μην ανοίγεις. Μέσα στον φούρνο σου έχεις παξιμάδια. Βάλε σ΄ ένα τσουβάλι παξιμάδια, φέρτο και άφησέ το στο τάδε μέρος. Έχουμε ανάγκη. Είμαστε αρκετοί και προσευχόμαστε για σας. Μην έχεις περιέργεια να με δεις».

Έκανα όπως μου είπε το άγνωστο αυτό πρόσωπο. Είχα όμως την περιέργεια να δω ποιος είναι.

Πώς λειτουργούσαν στον Αδάμ οι δυνάμεις τής ψυχής

Οι δυνάμεις τής ψυχής τού ανθρώπου κατά τον Όσιο Δαμασκηνό Στουδίτη

Φως από τον 16ο αιώνα

Τού Πρωτοπρεσβύτερου Θωμά Βαμβίνη

Η μνήμη τού οσίου Δαμασκηνού τού Στουδίτου, Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Άρτης, στις 27 Νοεμβρίου, μάς προκαλεί προεόρτια τών Χριστουγέννων να προβάλλουμε, ως φως από τον 16ο αιώνα, τον απλό και πατερικό λόγο του, που σχετίζεται με την ιατρεία τής φύσεώς μας, η οποία «ενόσησε» από την φθορά και τον θάνατο, εξ αιτίας τών οποίων βασίλευσε η αμαρτία.

Θα παραθέσουμε, σε ελεύθερη απόδοση στην καθομιλουμένη, ορισμένα αποσπάσματα από τον λόγο του στην Γέννηση τού Χριστού. Στα παραθέματα αυτά περιγράφονται οι ψυχικές δυνάμεις τού ανθρώπου, η κατά Θεόν κίνησή τους και η πτώση τών πρωτοπλάστων, την οποία θεράπευσε η ενανθρώπηση τού Θεού Λόγου

Προσευχή του Οσίου Ονουφρίου

...Στὴν συνέχεια, ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος γονάτισε, ὕψωσε τὰ χέρια καὶ τὸ βλέμμα του στὸν οὐρανὸ καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια προσευχήθηκε λέγοντας:

-Ὕψιστε Κύριε, ποὺ ἡ δύναμή Σου εἶναι ἀνεξιχνίαστη καὶ ἡ δόξαΣου ἀκατανόητη καὶ ἀνέκφραστη, τὸ δὲ ἔλεός Σου ἄπειρο καὶ ἀμέτρητο, ὑμνῶ, εὐλογῶ, προσκυνῶ καὶ δοξάζω ἐσένα ποὺ πόθησα ἀπὸ τὴν νεότητά μου καὶ Σένα ἀκολούθησα. Ἐπάκουσέ με Σὲ παρακαλῶ. Ἐσὺ ποὺ φρόντισες γιὰ μένα τὸν φτωχὸ καὶ ἀπομάκρυνες ἀπὸ τὶς ἀνάγκες τὴν ψυχή μου καὶ δὲν μὲ ἐγκατέλειψες στὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν μου ἀλλὰ ἔδωσες ζωὴ στὴν καρδιά μου. Σὲ ἱκετεύω Κύριε, σκέπασόν με μὲ τὴν εὐλογία Σου, γιὰ νὰ μὴ ταραχτεῖ ἡ ψυχή μου ἀπὸ τοὺς δαίμονες ὅταν χωρισθεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα, ἀλλὰ παράλαβέ την μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους σου καὶ κατάταξέ την ὅπου ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου, γιατὶ εἶσαι εὐλογητὸς καὶ δοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνες.

Μὴν ξεχνᾶς πολυέλεε τοὺς πιστούς. Ὅσους βρεθοῦν σὲ κίνδυνο καὶ προσευχηθοῦν λέγοντας: Παντοδύναμε Κύριε, μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ δούλου Σου Ὀνουφρίου ἐλέησέ με· ἄκουσέ τους Σὲ παρακαλῶ καὶ χάρισέ τους τὴν Βασιλεία Σου, ὅπως μοῦ ἔταξες».... 

πηγή

---

Ο Άγιος Ονούφριος (και ο άρτος)

με αφορμή τον phylax στο π.φάληρο (και άλλα όμοια είδωλα)

                         

φαινόμενο που διαχρονικά έτσι συνέβαινε, είτε εμφανώς είτε όχι, οπότε αναμενόμενο και στην εποχή μας, που διακρίνεται για την σαρκολατρεία και αποστασία της από το θείο θέλημα. Στηνόντουσαν είδωλα επί γης.

Συμπυκνωμένα, όπως στους πρόποδες του όρους Σινά τον χρυσό βου, προς προσκύνηση.

Όποιος θέλησε (και δεν θέλουν όλοι, κατά την ελευθερία τους) να ξεκολλήσει από την γη και να ανεβεί στον ουρανό (και εκεί, στην κορυφή, όπου λαμβάνονται οι θεοχάρακτες πλάκες) και θείο θέλημα, διακρίνει το ψυχοβλαβές του ειδώλου και λογικά τείνει προς κατάργησή του. Ο μεν Μωυσής δια χειρών, ο δε αγ.Σπυρίδων και μ.Χ. δια προσευχής (αμήν δι ευχών), με αρχή τέτοιων βιωμάτων και ‘’καλής γραμμής’’ από την γέννηση του Θεανθρώπου δια Της Θεοτόκου, όπως φαίνεται στην Προσκύνηση των Μάγων.. που ο αγ.Ιωάννης Δαμασκηνός μας αναφέρει.