πως να ξεκολλάμε από την κακία (αγ.Σωφρόνιος)

«Πώς να πολεμούμε εναντίον των κακών λογισμών»; δεν μου είναι δύσκολο να σας πω το πώς, διότι η απάντηση βρίσκεται στα γραπτά του Γέροντος Σιλουανού.

Εξαρτάται από εμάς να αλλάξουμε μια σκέψη, αν συγκεντρώσουμε το νου μας σε κάτι άλλο.

Αν σκέφτομαι ότι κάποιος από τους αδελφούς μου με πλήγωσε με τον λόγο του, αντί να ζήσω οδυνηρά αυτή την πληγή, σκέφτομαι κάτι άλλο και δεν επιτρέπω στον νου μου να «κολλήσει» σε αυτό που συνέβη.

Αν είμαστε πραγματικά ενωμένοι εδώ στο μοναστήρι μας, αυτό που γράφει ο Σιλουανός είναι πολύ απλό:

«Σκέφτομαι κάτι άλλο».

Και έτσι απομακρύνουμε αυτό τον πόνο που συνδέεται με τον λόγο του αδελφού, και ζούμε μια άλλη πραγματικότητα. Αυτό εξαρτάται από μας.

Αν δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη σκέψη μας και αν δεν θέλουμε να προσευχηθούμε για τον αδελφό μας, κανένας δεν μπορεί να μας πιέσει να το κάνουμε. Ακόμη και ο Θεός δεν θα το κάνει.

Αλλά αν εκδηλώσουμε τη θέλησή μας να αλλάξουμε, ο Θεός, το Πνεύμα το Άγιο, μπορεί να έρθει για να μας βοηθήσει. 

Σήμερα ήθελα να σας πω ότι δεν εκπλήττομαι που υποφέρετε. Σκεφθείτε αυτό που σας λέω, όταν είστε μόνοι σας. Αν προσανατολίσουμε τον νου μας με αρνητικό τρόπο, κινδυνεύουμε να χάσουμε και τη ζωή μας και τη σωτηρία μας.

Όταν είστε αδύνατοι πνευματικά, να προσεύχεστε σαν για κάτι που δεν είναι παρά η συνέπεια των παθών μας. Να λέτε αυτή την προσευχή που σας συνέστησα πολλές φορές:

«Κύριε, θεράπευσε την καρδιά μου από αυτό τον πονηρό λογισμό,

Κύριε, θεράπευσε τον νου μου, να μη σκέφτεται αυτό που είναι εναντίον του νόμου της αγάπης του Πατρός Σου.

Κύριε, θεράπευσε όλο μου το είναι, για να μπορέσω να πορευθώ με αυτό τον άγιο πόνο πίσω από τα βήματά Σου».

Αν προσεύχεσθε έτσι, θα εκπλαγείτε για την ευκολία της νίκης.

(Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, Οικοδομώντας το ναό του Θεού και στους αδελφούς μας , τόμος Β, σελ. 342-343)

πηγή

---

λένε από την πείρα οι μεγαλύτεροι.... αν σε πονάει το δόντι ή κάποιο άλλο μέλος, σκέψου κάτι άλλο.... όσο το σκέφτεσαι τόσο πιο πολύ θα σε πονάει.... (και το δόντι είναι ένα μέλος.. όπως κάποιο μέλος του Σώματος είναι και ο αδελφός...)

Μοιάζει ο νους και με το ρεύμα σε μια οικία. Αν κάπου παρατηρηθεί ένα βραχυκύκλωμα, δεν συνεχίζουμε να δίνουμε εκεί ρεύμα. Το απομονώνουμε, το θεραπεύουμε και μετά ξαναστέλνουμε εκεί το ρεύμα. Έτσι κι ο νους, όσο εμμένει σε ένα βραχυκυκλωμένο σημείο, του απομυζά όλην την ενέργεια... τον ''τρώει'' και σαν χοάνη (6) καθελκτική, χάνει όλην του την ενέργεια, αιχμαλωτιζόμενος στο κακό και ακινητών στην ''κακία''. Η θέση του νοός, είναι όμως άλλη. Να οδεύει από την αιχμαλωσία και νοητή αίγυπτο με συνοδοιπόρο Τον Κύριο κατά το: ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου… προς την ελευθερία και άνω βασιλεία... και καρδία.

από τα φυσικά, φαίνεται πόσο δύσκολη είναι η απομάκρυνση... όσο δύσκολη είναι κι η ανάληψη από την γη... εκτιμάται όμως, πως ισχύει μια αμφίδρομη σχέση. Όσο πιο εύκολα σαν τρόπος ζωής ''ξεκολλάμε'' από την γη, το κοσμικό φρόνημα και τα χαμερπή πάθη, τόσο πιο εύχερα η χάρις μας δυναμώνει να ξεφεύγουμε από το κακό.... κι αυτό γιατί τουλάχιστον σαν προαίρεση (που μετρά) θέλουμε να ανέλθουμε της πρώτης βαθμίδος της κλίμακος. κι αν χάριτι το κατορθώνουμε... ακούμε το «μὴ στραφῆς εἰς τὰ ὀπίσω».

κι όταν ο άγιος αναφέρει πως : αν προσανατολίσουμε τον νου μας με αρνητικό τρόπο, κινδυνεύουμε να χάσουμε και τη ζωή μας και τη σωτηρία μας... δεν εννοεί ότι η γη είναι τόσο στέρεη όσο συνηθίσαμε να την φανταζόμαστε. Έχει τις ιδιότητες της κινούμενης άμμου που η παραμονή είναι τόσο επικίνδυνη, που μπορεί να χάσουμε την ζωή και σωτηρία μας...* 

είναι η θέληση της μη εμμονής μας στο κακό και ασθενές που δίνει το δικαίωμα, κατά το ''η αγάπη ου λογίζεται το κακό'' Αυτή να δράσει εφ'ημών... κι ας συνεχίσουν οι φυσικοί πόνοι. Το κέρδος με την πνευματική νίκη, μη μένοντας στο κακό των αδελφών, είναι αιώνιο.... κι είναι επίσης παγίδα, να θέτουμε σαν σκοπό τον μη πόνο**. Αυτό, προσπαθούν να το κάνουν οι γιόγκι κι αν δεν μεριμνήσει ο Θεός να μετριάσει τον πολλές φορές ψυχωφελή πόνο, αφού δι αυτού καθαριζόμαστε***, ΔΕΝ είναι ορθόδοξο.

Θλίψεις έξετε... γιαυτό, υπομένοντας τα φυσικά αλλά αποφεύγοντας τις κακοτοπιές τις πνευματικές, πρέπει να ξαναπαρακαλέσουμε... Κύριε, θεράπευσε όλο μου το είναι, για να μπορέσω να πορευθώ με αυτό τον άγιο πόνο πίσω από τα βήματά Σου.

* Σώσόν με από πηλού, ίνα μη εμπαγώ» (Ψαλ. 68,15) αγ.Νικόλαος βελιμίροβιτς

** Ο άλυπος βίος και η πλάνη της εκζητήσεώς του (σελ.10-12)


*** Αγάπησα το μαρτύριο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός («Αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο τόσο παράξενα καθαρίζει την ψυχή»)

---

Ο νους, δεν πρέπει να εμμένει στο βραχυκύκλωμα, αλλά να ‘’φεύγει’’ (όπως προτείνει ο άγιος ‘’σκέψου κάτι άλλο’’). Επιτρέπεται για να μην πούμε επιβάλλεται, να επιστρέψει στο ίδιο σημείο, και εις εαυτόν και σε άλλον αδελφό εντός εαυτού [του εμπεριέχοντος όλον τον κόσμο κατά το: Σε αυτόν τον κόσμο είμαστε μόνον εγώ και ο Θεός (αββάς Αλώνιος)], διορθωτικά του ‘’βραχυκυκλώματος’’, προς ιατρεία. Κι αυτό δεν γίνεται αν δεν διαπνέει τον νου, πνεύμα ταπεινοφροσύνης, εστηριγμένο στις εντολές του Θεού (οι μόνες που διορθώνουν) και προσευχή και νηστεία (οι μόνες που διώχνουν το γένος των δαιμόνων).

Ερανείζομαι από ένα ανέκδοτο βιβλίο με εμπειρίες, κάτι σχετικό…. Το άρθρο αφορούσε : την νηστεία των Χριστουγέννων και την καθυστέρηση έναρξής της.

Στην αρχή της πνευματικής του ζωής (βίωμα ενός αδελφού εν XC, αξκού) σκέφτηκε πως για την χαρούμενη και ‘’ελαφριά’’ νηστεία των Χριστουγέννων, ‘’καλό’’ θα ήταν να την άρχιζε από 1 Δεκ. Σαν διοικητής λόχου προκαλύψεως, στη Βύσσα, έκανε (και εκείνην την ημέρα, αγ.Ανδρέα 30 Νοε) τα καθορισμένα δρομολόγια επί της μεθορίου…

Με κατεύθυνση από το φ.6 προς το φ.7 και μόλις ανέβηκε το ανάχωμα, τον πιάνει ένας οξύς πόνος κάτω από τον ομφαλό*, στην κοιλιακή χώρα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, διπλώνεται, κλείνει τα μάτια και προσπαθεί αυτόν τον νευρόπονο να τον αποτυπώσει στο νοητό του πεδίο και να τον λύσει, αν μπορεί…

‘’Διαγράφει’’ (σχηματίζει) το έντερο, όπως όλοι γνωρίζουμε, και με το Κύριε ελέησον προσπαθεί να ‘’χαλαρώσει’’ την οξύτητα. Δεν περνάνε λίγα δευτερόλεπτα, λίγα μέτρα κίνησης του στρατιωτικού τζιπ που επέβαινε, και ο οδηγός με απότομη κίνηση σταματά φωνάζοντας!!

- κύριε διοικητά, κύριε διοικητά κοιτάξτε!!!! και κάνει όπισθεν…

Ακριβώς στο μέσον του δρόμου, ένα φίδι σε μορφή, όπως την είχε σχηματίσει την εικόνα μέσα του, ‘’βλέποντας’’ τα έντερα!!! (ς ή λόγω μήκους ξ – και τα δύο σχήματα, εσωκλείοντας αναλογικά την ίδια ‘’ουσία’’ , τον θάνατο – ς –στ=6 και ξ=60).

Ακαριαία, περνά από το μυαλό του η αναλογία. Αυτό πρέπει να ‘’πατήσουμε’’ για να λυθεί το πρόβλημα (και πατείται η κοιλία, συντρίβεται ο όφις, με την νηστεία)…

Στο κλάσμα του δευτερολέπτου με τον εντοπισμό του προβλήματος, παύει και ο οξύς πόνος. Έτσι έδωσε την λύση ο απ.Ανδρέας γιατί χρειάζεται ανδρειοσύνη σε αυτόν τον (πνευματικό) αγώνα που συνυπηρετεί και συναγωνίζεται και το σώμα στην μετοχή του στου Χριστού την γέννα. Από τότε φυσικά και δεν διαχώριζε πλέον τις νηστείες, ως δευτερεύουσες και μικρότερης αξίας. 

Ο δε Απ.Ανδρέας, πρωτόκλητος, όπως και η απαιτούμενη ανδρειοσύνη (πνευματική και φυσική) η πρώτη απαραίτητη για τον καλό αγώνα.

  

---

* όπου εμφωλεύει ο δράκων που περισφίγγει την καρδίαν και τυπώνοντας το ‘’θανάτω θάνατον πατήσας’’ (στην κοιλία, μετά το ‘’Χριστός Ανέστη’’, επί της κεφαλής) … βιώνοντας χάριτι τα αποτελέσματα της προσευχής και νηστείας δια των οποίων αψευδώς αγιογραφικά καταργείται και εξέρχεται τούτο το γένος (των δαιμόνων).

από το παρακάτω σχήμα (βιβλίου που αφορά την νοερά προσευχή – αγ.Νικηφόρου – δεσμός για ανάκτηση) 

Στο άρθρο για τις ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…) και την πορεία της πνευματικής πληροφορίας (που φιλοξενούνται στον β’τόμο του 5^ου βιβλίου (Η είσοδος του Παντοκράτορος στον κόσμο

κι η έξοδος του κόσμου μας, προς Αυτόν) και βρίσκονται στο μπλογκ σαν άρθρα αυθύπαρκτα) ίσως κάποιος θα εύρισκε κάπως αναλυτικότερα τα δεδομένα, που εδώ συμπυκνώθηκαν (όπως και στην Αγία Γραφή) σε δύο λέξεις. Προσευχή και νηστεία.

Αμήν ωφέλιμα, όλα προς θεραπείαν. ΚΑΙ φυγή ΚΑΙ επιστροφή και επίσκεψις.