Τριώδιο και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

χαίρε δι ής η χαρά εκλάμψει, χαίρε δι ης η αρά εκλείψει (αγιογραφία με μεγαλύτερη ανάλυση)

χαίρε κλίμαξ επουράνιε, δι ης κατέβη ο Θεός, χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν...

...χαίρε η τα εναντία εις ταυτό αγαγούσα

 Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ και ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ ...Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν, και Τελώνου μάθωμεν, το ταπεινόν εν στεναγμοίς, προς τον Σωτήρα κραυγάζοντες. Ίλαθι μόνε, ημίν ευδιάλλακτε.  ΚΥΡΙΑΚΗ του ΑΣΩΤΟΥ ...Της πατρώας δόξης Σου, αποσκιρτήσας αφρόνως, εν κακοίς εσκόρπισα, όν μοι παρέδωκας πλούτον. όθεν σοι, την του Ασώτου φωνήν κραυγάζω. Ήμαρτον, ενώπιόν σου Πάτερ οικτίρμον, δέξαι με μετανοούντα, και ποίησόν με, ως ένα εκ των μισθίων σου.  ΚΥΡΙΑΚΗ της ΚΡΙΣΕΩΣ ...Όταν έλθεις ο Θεός, επί γης μετά δόξης, και τρέμωσι τα σύμπαντα, ποταμός δε του πυρός, προ του βήματος έλκη, και βίβλοι ανοίγονται, και τα κρυπτά δημοσιεύονται. τότε ρύσαι με, εκ του πυρός του ασβέστου, και αξίωσον, εκ δεξιών σού με στήναι, Κριτά δικαιότατε.  ΚΥΡΙΑΚΗ μνήμης της Εξορίας του ΑΔΑΜ ... Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τον απάτη πονηρά πεισθέντα, και κλαπέντα, και δόξης μακρυνθέντα! Οίμοι τον απλότητι γυμνόν, νυν δε ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, ουκέτι σου της τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι τον Κύριον και Θεόν μου και Πλάστην' εις γην γαρ απελεύσομαι εξ ης και προσελήφθην. Ελεήμον, Οικτίρμον, βοώ Σοι' ελέησόν με τον παραπεσόντα. Και εισήλθεν ο Μωϋσής εις το μέσον της νεφέλης και ανέβη επί το όρος· και εστάθη ο Μωϋσής επί του όρους τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας. ...Και ήτο εκεί μετά του Κυρίου τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας· άρτον δεν έφαγε και ύδωρ δεν έπιε. Και έγραψεν επί των πλακών τους λόγους της διαθήκης, τας δέκα εντολάς.   ...το Ισραηλιτικό γένος σαράντα χρόνια έκανε για να περάσει από τη γη δουλείας στους Αγίους Τόπους και την ελευθερία τους. Σήμερα, (Καθαρά Δευτέρα) καλούμαστε για σαράντα ημέρες να ασκηθούμε για να παραλάβουμε όχι Νόμο, αλλά Χάρι. και όχι εν λιθίναις πλαξί, αλλ' εν μαλακαίς καρδίαις ...εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το Πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ' εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας. Χάριν Αναστάσεως. ... κι εκείνη η Φωτεινή Νεφέλη η φωτίζουσα τη νύχτα και σκιάζουσα την ημέρα, για τη συνέχιση της οδοιπορίας, σήμερα αίρει την προαπεικόνιση και εκδηλούται αντί του σκιώδους σχήματος, σε κεχαριτωμένο Πρόσωπο. Όλη η αγία, μεγάλη και ευλογημένη τεσσαρακοστή σκέπεται από την χάρι της γλυκύτατης Ανύμφευτης Νύμφης.    Το στάδιον των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τον καλόν της νηστείας αγώνα. Οι γαρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται. Και αναλαβόντες την πανοπλίαν του Σταυρού, τον εχθρόν αντιμαχησόμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες την Πίστιν, και ως θώρακα την προσευχήν, και περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην. Αντί μαχαίρας την νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τον αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά του Παμβασιλέως Χριστού, εν τη ημέρα της Κρίσεως.

 Στο κέντρο του Παραδείσου, ήταν πεφυτευμένο το δέντρο, του οποίου τον καρπό, μετέχοντες οι πρωτόπλαστοι, εισήγαγαν στον κόσμο τον θάνατο και την φθορά.

 Στο κέντρο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τοποθετήθηκε προς προσκύνηση το ζωηφόρο Ξύλο του Τιμίου Σταυρού, (Το ιστορικό του Τιμίου Ξύλου) Του οποίου μετέχοντες βιωματικά την χάρι (μυστικά και μυστηριακά), Ο Κύριος εισάγει προς ανταπόδοση της ακολουθίας Του, στον κόσμο μας την Ζωή και την Χαρά, οδηγώντας μας στην Ανάσταση.     

 Κι Ο Κύριος, προτύπωσε στον κόσμο, την πορεία σωτηρίας - ολοκλήρωσης (εκ του σώος = ολοκληρωμένος). Στον Γραπτό Νόμο, όταν δηλητηριώδη φίδια θανάτωναν τους ισραηλίτες, ο Μωυσής, με εντολή του Θεού, κρέμασε πάνω στο ραβδί του, στον ψηλότερο λόφο, έναν χάλκινο όφι, ως προτύπωση του όρθιου κρεμασθέντος επί του Σταυρού, Ιησού Χριστού. Έδωσε επίσης στον κόσμο και δια της γνώσης των πνευματικών λόγων της Φύσης, κι άλλο σημείο, για τους προσεγγίζοντες με φιλοσοφικό τρόπο Τον Κύριο.

Όταν τα πελεκανάκια, τα τσιμπήσει δηλητηριώδες φίδι, το μόνο αντίδοτο είναι το αίμα του πατέρα τους πελεκάνου, που για χάριν των παιδιών του, αυτοτραυματίζεται. Θυσιάζεται για χάριν των παιδιών, για να ενδείξει αυτός ο φυσικός νόμος, τον αντίστοιχο πνευματικό... ώσπερ πέλεκαν ετύθης Χριστέ!

 

  Στο Περί θείου έρωτος αναφέρεται η ελληνορθόδοξη σχέση που αφορά το ΦΩΣ - ΟΦΙΣ - ΟΨΙΣ, στην πορεία μεταμόρφωσής μας, με παραστάτες τον προφ. Ηλία και προφ. Μωυσή... αλλά και στο Φυσική - μεταφυσική και ''φωτισμός'' εκτιμώ πως περιέχονται κι άλλες σχετικές,ψυχωφελείς σκέψεις.

 Είθε ο καλός Θεός, να μας δίνει δύναμη βίωσης του Σταυρού, προσήλωσης του νου, και όλου του εαυτού, στον Υπεράγαθο Νου, πρόοδο στην άσκηση της ευχής.    

    

...Βιώματα σταυροαναστάσιμα, Θείας Κοινωνίας, που ζουν οι άγιοι και ευχόμαστε να δώσει και σε εμάς ο καλός Θεός, δια πρεσβειών πάντων των αγίων και εξαιρέτως της Παναγίας Θεοτόκου!!!

   ...Αυτή είναι η Εκκλησία. ...Ο δρόμος προς την ’νω Ιερουσαλήμ και την βασιλεία των ουρανών... είναι το ανέσπερο Φως , το ’γιο Φως, που Ο καλός, Τριαδικός Θεός οικονομεί και αναβλύζει ΜΟΝΟ στον Ορθόδοξο Πατριάρχη, κάθε Μ. Σάββατο. Φως που είναι παρών καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, και επισκέπτεται μυστικά κάθε άνθρωπο που εργάζεται τις αρετές, πρακτικές και θεωρητικές, δίδοντάς του καρπούς πνευματικούς, πνευματικά τεκνία, στον τύπο του Ιακώβ και των 12 τέκνων του, εκ της Λείας (πράξη) και Ραχήλ (θεωρία) (κατά τους αγίους πατέρες και άγ. Θεόδωρο Συκεώτη).

  

  

  Είναι ο Δρόμος, αυτός ο Ίδιος Ο Κύριος, είναι το Φως και η Ζωή, το Αναστημένο Σώμα Χριστού, που είναι Παρών έως της Συντελείας, η Ορθόδοξος Εκκλησία που μας καλεί σαν μέλη, να είμαστε ενωμένοι, όπως κάθε ζωντανό σώμα... με φλέβα, με αρτηρία, με νεύρο, κατ' αναλογία, ΘΕΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, αδιάλειπτο ΠΡΟΣΕΥΧΗ! 

   (παραίνεσις γέρ. Πορφυρίου)

περατουμένης της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ...οι αγιογραφίες αντίθετα της φοράς του ωρολογίου, Η Μεγάλη Εβδομάδα των βιωμάτων που περνούν τον άνθρωπο

από τον χρόνο Στον Αχρονο

και από την στάση, στην Ανάσταση *    

«…Ερχόμενος Ο Κύριος πρός τό εκούσιον πάθος, τοις Αποστόλοις έλεγεν εν τή Οδώ. Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, καί παραδοθήσεται Ο Υιός του Ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού. Δεύτε ούν καί ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ καί συσταυρωθώμεν, καί νεκρωθώμεν δί’αυτόν ταις του βίου ηδοναίς, ίνα καί συζήσωμεν αυτώ καί ακούσωμεν βοώντος αυτού. Ουκέτι εις τήν επίγειον Ιερουσαλήμ διά τό παθείν, αλλά αναβαίνω πρός τόν Πατέρα μου, καί Πατέρα ημών, καί Θεόν μου καί Θεόν υμών. Καί συνανυψώ υμάς εις τήν ’νω Ιερουσαλήμ, εν τή βασιλεία τών ουρανών…»

...διακρίνεται η ανάβασις - σχηματίζοντας το 9 και αντίρροπα από τη φορά των δεικτών του ''χρόνου'' (όπως συνηθίζεται να μετράται και να προσθέτει φθορά...)