Η Κλίμαξ, ως δρόμος από το κατ’εικόνα στο καθ’ωμοίωσιν.

Όλα μας επιτρέπονται, αλλά δεν μας συμφέρουν τα πάντα. Κάθε μας πράξη και σκέψη, αντανακλά και ορίζει την θέση μας πάνω σε αυτήν την κλίμακα, (αν έχουμε ξεκινήσει τον καλό αγώνα). Δρόμος και ‘’στάδιο’’ από τη γη στον ουρανό, από το ε-γώ (εικών σκιώδης επί γης, που δέον όπως καταργηθεί) Σε Αυτόν (Κύριο) δια ε-αυτού (εικών Αυτού, που πρέπει να καθαρισθεί και πληρωθεί, κατά το ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον…)

Ο Απόστολος Θωμάς* μεθερμηνεύεται ως δίδυμος.  Αν το δούμε από θεολογικής απόψεως, κάθε άνθρωπος είναι δίδυμος.  Ο ένας  αδελφός είναι ο βιολογικά περιορισμένος και ο άλλος ελεύθερος. Ο ένας εικόνα και ο  άλλος εν δυνάμει ομοίωμα, δια XC εν XC.  Μπροστά στην ένωση, όπου η  γνώση δεν είναι κατοπτρική και σπασμένη, αυτοί οι δύο είναι ένας, ο Θωμάς.

Η βιολογική συνέπεια κάθε γεννητού όντος, είναι ο θάνατος. Έτσι ο Θωμάς,

 συντονιζόμενος ως δίδυμος με τον βιολογικά περιορισμένο εαυτό, ζητά αποδείξεις της Ανάστασης, η οποία δεν είναι σύμφωνη με τη βιολογική νομοτέλεια.  Αμέσως διά της πίστεως, αποστολικά, και με το αιώνιο τίμημα να τον αποκαλούν οι κακότροποι  άπιστο Θωμά, περνάει τις συνειδήσεις των ανθρώπων από την πίστη με αποδείξεις στη μακαρία πίστη. Κατά τον ίδιο Τον Χριστό:  "μακάριοι  οι πιστεύσαντες και μη  ειδότες".

Εκ πίστεως θα κριθούμε, η οποία σώζει, ολοκληρώνει…

Κάποιος αδελφός είχε μία αξιοσημείωτη εμπειρία: Ήταν επί μία βδομάδα σε ένα νοσοκομείο για κάποιες εξετάσεις ζάχαρου. Τον είχαν πείσει οι παρακείμενοί του, πως ασθενείς δεν έχουν αμαρτία αν καταλύσουν μια ημέρα νηστείας.  Την Τετάρτη εκείνης της εβδομάδας χωρίς μεγάλη αντίσταση, αφού πιεζόταν και από όλο το νοσηλευτικό προσωπικό, για χάριν μετρήσεων και αντικειμενικής διάγνωσης, έφαγε κρέας.

Φέρνοντας βαρέως αυτήν την κατάλυση, την Παρασκευή της ίδιας εβδομάδος, δεν κατάλυσε.

Το Σάββατο το πρωί πήρε το εξιτήριο και πήγε σπίτι του. Το βραδάκι ο πεθερός του, κάνοντάς του πλάκα, του πρότεινε αστειευόμενος να πιουν coca cola, (εγνωσμένη η έξις του ασθενούς, οπότε και η έλλειψη μιας εβδομάδος) γνωστό για την περιεκτικότητά του σε ζάχαρη.

Αντέδρασε τόσο  άσχημα, που μετά από λίγο, μεταννοιωμένος γιατί ήταν πραγματικά εκτός εαυτού, ζήτησε συγγνώμη, προσευχήθηκε λίγο και κοιμήθηκε. Ξημέρωνε ‘’συμπτωματικά’’ αγίου Θωμά… (Οκτ).

Στον ύπνο του είδε πως ήταν μόνος του μέσα σε ένα δωμάτιο με διαφανή τζάμια και έξω από αυτά κάποιοι με άσπρες μπλούζες σα γιατροί**.

(  ) 

Έτσι και πάνω σε αυτόν που ήταν (βιολογικά) περιορισμένος, μπορούσαν  να επέμβουν επάνω του επειδή είχε μέσα στο σώμα του κάτι, που τους έδινε δυνατότητα επιρροής. (Όπως το σίδηρο επηρεάζεται από το μαγνήτη).

        Αμέσως κατάλαβε πως επειδή είχε φάει την Τετάρτη, έδινε την εξουσία στους έξω από δω να τον πειράξουν. Σε δεύτερη φάση, βλέπει τον πραγματικό του  εαυτό, τον πάνω από τους  βιολογικούς περιορισμούς, να  τον κολλάνε πάνω στο βιολογικά περιορισμένο (κάτω δίδυμο) του διαφανούς δωματίου.

Η χιαστί κόλληση του ελεύθερου διδύμου πάνω στο βιολογικά περιορισμένο τον απομάκρυνε από την Αλήθεια, τον έφερε στη λήθη και τον έβγαλε εκτός εαυτού.

Όσο αμαρτάνουμε, (με αμαρτία νοούμενη σαν το σίδερο για το μαγνήτη) τόσο δίνουμε λαβές προσβολής στον μυρμηγκολέοντα, με επόμενο την απομάκρυνσή μας από την Αλήθεια, το βιολογικό μας εαυτό που συνήθως συνειδητοποιούμε, από τον πραγματικό, την εικόνα από την ομοίωση, το λόγο μας από το Λόγο - Χριστό.

Μη συμμετέχοντες στη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής στην κυριολεξία δε συμμετέχουμε στην ανάπλαση της Φύσης και της φύσης μας.  Αυτό  βγαίνει από τη συστοιχία των 6 ημερών πλάσης  με την επόμενη  έβδομη στάση και των 6 ημερών της  Εβδομάδας των Παθών ως ανά-πλαση με έβδομη την Ανά-σταση.

Ο αμιγής πανκάθαρος ενωμένος αρρήκτως Απόστολος Θωμάς ως δίδυμος (πάνω και κάτω) στο χώρο του Λόγου, μέσα στην Εκκλησία σαν κολώνα, μάς βοηθά μυστικά σε αυτήν την ένωση (κατασκευή της προσωπικής μας εκκλησίας) με την αποφυγή της αμαρτίας ώστε μη ενεργώντας οι δαίμονες κατεπάνω μας να βιώσουμε το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο όπου ο διάβολος  κατήργηται, ο θάνατος τεθανάτωται,... όχι ως δεδομένο μετά ΧC, αλλά ως αγώνα ζωής, βιωματικής πορείας ανόδου της περιγραφείσης κλίμακος με αρχή την αποταγή και τέλος την Αγάπη.

Μια πορεία εισόδου Του Κυρίου στη ζωή μας, μετά αγίων και αγγέλων και συγχρόνως εξόδου μας από τον κόσμο (κοσμικό φρόνημα) με σύγχρονη ‘’εξοδο’’ ισχύος καταδυναστευτικής επάνω μας, ψυχής τε και σώματος, ως προτύπωση αμήν ανάληψης…

 (Μαρκ.ιθ’29) … καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ

για να δικαιολογηθεί το προσωνύμιο ''δίδυμος'' που έτσι μεθερμηνεύεται το όνομα Θωμάς, ο καλός Θεός ''κανόνισε'' να μοιάζουν πανομοιότυπα με Τον Κύριο (όπως φαίνεται στον συναξαριστή). 

Στον καθένα που είναι ''δίδυμος'' εναπόκειται ο αγώνας και πληρούσα χάρις, να κάνει τους δερμάτινους χιτώνες του διάφανους... 

«Ἀπέξεσε τῷ ξίφει τῆς ἐγκρατείας τοὺς δερματίνους χιτώνας τῆς νεκρώσεως καὶ ὕφανε ἱμάτιον σωτηρίου». (μέγας Ιλαρίων)

ώστε όταν μορφωθεί Ο Χριστός εν ημίν, οι παρεμβαλλόμενοι χιτώνες να μην διαστρεβλώνουν καθόλου την όψη και νάναι όμοιος με Τον εν ημίν Χριστό...

---

* ερανεισμένο το εδάφιο με τον απ.Θωμά (ως δίδυμο) από το Μύηση και Ορθοδοξία

** ομόπνοο της υποσημειώσεως στην ‘’θεωρία στον μαθητή του Ελισσαίο’’ (εδώ το κείμενο) ή μόνο του εδώ (χωρίς συνειρμικούς πλατιασμούς...) 


---

Πώς δικαιολογούνται οι πέντε άνδρες της Σαμαρείτιδας και ο έκτος που δεν ήταν άνδρας της;

ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ...

‘’πέφτοντας’’ πάνω σε λόγους Του πανταχού παρόντος Λόγου…