Ειρήνης, ευσταθείας, προστατών αγίων… επαγγελμάτων

Από την ακολουθία του γάμου…  :

Ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, καὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν….

Χρησιμοποιήθηκε αυτή η ευχή παρότι φυσικά διαβάζεται σε πάμπολλες περιπτώσεις, γιατί η έννοια του γάμου δεν εξαντλείται στην ένωση δύο προσώπων αλλά ιδίως επεκτείνεται στην ένωση Νυμφίου και νύμφης (ψυχής) …

Οι Εκκλησίες (πάλι) δεν αφορούν ΜΟΝΟ τις εξωτερικές αλλά και τον εν ημίν (στον καθένα βαπτισμένο) ναό. …ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν (Α’Κορ.στ’19)

Ειρήνη προσφέρει σαν πρόταση ζωής και ο κόσμος και ο αμαλήκ… αλλά! άλλη είναι η ειρήνη του κόσμου και άλλη η υπέρ νουν (θεόσδοτη) ειρήνη. Άλλη η ‘’ευστάθεια’’ του ανθρώπου που στηρίζεται σε ασταθή και τρεπτά πράματα και καταστάσεις κι άλλη η ελπίδα και τα θεία χαρακτηριστικά που ου καταισχύνουν.

Εκ φύσεως ο άνθρωπος εξερχόμενος από το Α (και πηγή Ζωής), καλείται ΑΝ ΘΕΛΕΙ να επιστρέψει στο Ω (την τελειότητα) κλείνοντας τον κύκλο, εισερχόμενος εν εαυτώ και Αυτώ. Εισελθών εις εαυτόν μετενόησε έχοντας ή κατασπαταλήσει την Ουσία που του αναλογούσε ή κάνοντας διακριτική οικονομία μη ‘’υποχρεωτικής’’ πτώσης και έκπτωσης.

Όταν στην αρχαία Ελλάδα οι τοξευτές προσπαθούσαν να φέρουν την καλύτερη βολή, κάθε τέτοια που ‘’έπεφτε’’ σε ομόκεντρους κύκλους, μακρυά από το κέντρο, έλεγαν ήμαρτον δλδ αστόχησον και αν τους δινόταν η ευκαιρία, ξαναπροσπαθούσαν.  

Στον κύκλο της ζωής, της γνώσης, της δύναμης … η ευστοχία στο κέντρο, σαν προσανατολισμός και κίνηση προς Αυτό, όσο αφετηρία θεωρείται ένα ιδιαίτερο για τον καθένα σημείο στην περιφέρεια, φυσικά και έχει άλλη δυναμική από την κίνηση επί της περιφερείας δυνάμει της φυγοκέντρου… (στο σχήμα που φαίνεται στο άρθρο, γνώσεις και Γνώση κάπως αποτυπώνεται αυτό που θάθελα εδώ να πω).

Πάνω σε ένα λογοπαίγνιο με ένα καλό φιλαράκι για τον άγιο Ευστάθιο τον προστάτη των κυνηγών, τέθηκε και το ερώτημα, μήπως είναι προστάτης των ζώων από τους κυνηγούς;

Χαρακτηριστικό του αγ.Ευσταθίου, (που το εκμεταλλεύεται ως σύμβολο ένα ποτό), είναι από τον βίο του, που ‘’κυνηγώντας’’ ένα ελάφι, βρίσκει Χριστό.

‘’Κυνηγοί’’ όλοι μας, ο καθένας με την αφετηρία του επαγγελματική και προσωπική από ένα σημείο της περιφέρειας με ελευθερία αλλά και συμφέρον μας, είναι να ευστοχήσουμε στο κέντρο, να βρούμε βιωματικά Χριστό, εκεί όπου λαμβάνει σάρκα και οστά η ευχή: η εἰρήνη τοῦ σύμπαντος κόσμου, η εὐστάθεια τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, καὶ η τῶν πάντων ένωσις…    

Ευλογία, όχι μόνο του τέρματος αλλά και του όλου Δρόμου. Όχι μόνο του ακίνητου Κέντρου αλλά και της αεικίνητης ευσταθούς ακτίνος που οδηγεί ασφαλώς σε Αυτό, που παρότι εξήλθε, ποτέ δεν αποκόπηκε.

Το Ι’ τάγμα των δαιμόνων, εξήλθε εκ του Προσώπου του Τριαδικού Θεού, αποκόπηκε από το παραδείσιο σώμα και όριζε/ορίζει εκ της πτώσεως και εφεξής έως συντελείας την φυγόκεντρο. Ένα άλλο ‘’Ι’’ η ‘’άλλη’’ ακτίνα, ως Μεσσίας (Ι)ησούς όρισε και ορίζει την κεντρομόλο που με μυστικά και μυστηριακά εφόδια ως γέφυρα ο Σταυρός ενώνει γη και ουρανό. Επανεισάγει τον λόγο δια Λόγου, Στον Λόγο, με μια προοπτική πέραν της Συντελείας, πέραν του χρόνου.

Αυτή είναι και η ‘’εργασία’’ των προστατών αγίων διάφορων επαγγελμάτων και καταστάσεων. Όπως ευστοχεί στη Ζωή, ο μέγας Ευστάθιος ‘’κυνηγώντας’’ ζώα, έτσι και κάθε επάγγελμα με την βιωτή του ο άνθρωπος και λόγω τρεπτότητος και ασταθείας στην τέλεση του θείου θελήματος, άλλοτε απομακρύνεται κι άλλοτε κοντεύει στο Κέντρο, άλλοτε βαδίζει επί της Οδού κεντρομόλως κι άλλοτε φυγοκέντρως. Άλλοτε εμπνεόμενος και υποκινούμενος από το εξωστρεφές και εξοστρακιστικό Ι (Ι’ τάγμα των δαιμόνων) κι άλλοτε υπό έμπνευση και υποκίνηση (χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν…) Ιησού Χριστού.

 (από γέρ.Σωφρόνιο)

Επόμενο της απομακρύνσεως η ειρήνη του κόσμου, (βιούμενη ως σκλαβιά υπό τον Αμαλήκ) ειρήνη ταραχώδη, αρά. Αστάθεια, εγωπαθούς διαχωρισμού μεταξύ μας σε σχέση με τα αντίθετα χαρίσματα δια της εγγίσεως, η όντως χαρά. (Ρωμ.στ’)…9 ῾Η ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, 10 τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, 11 τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, 12 τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, 13 ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. 14 εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε. 15 χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων…

Και… δεν είναι μόνο (φυσικά) η αναφορά για τον άγιο Ευστάθιο, αλλά και τους γιατρούς που συνηθίζουν να έχουν κρεμασμένη πίσω τους την εικόνα των αγίων αναργύρων, φιλάργυροι (μερικές φορές) όντες, των δικηγόρων που κρεμούν τον άγ.Διονύσιο Αρεοπαγίτη, αλλά απανθρώπως υπηρετούν τον αδικούντα εις βάρος του αδικούμενου, των στρατιωτικών που καμώνονται ως φιλόχριστος στρατός, ενώ υβρίζουν, των εκπαιδευτικών που πολεμούν την κατά Θεόν παιδεία ... και για τον καθένα και για όλους, οι μεσίτες προς Κύριο και Θεό που ζει και ενεργεί δι αυτών, φαίνεται να διέρχεται από ένα και μοναδικό φίλτρο. Την αγάπη του Θεού που περνά μέσα από την αγάπη του συνανθρώπου (ως ένδειξη/απόδειξη), εν Αληθεία.  

         

Μεταξύ των προστατών αγίων είναι και ο αγ.Στυλιανός. Συνήθως εξαντλείται η αγάπη του για τα τεκνία και η αίτησή μας να τα φυλάει ή να τεκνοποιούν οι γυναίκες. Μία ακόμη παράμετρος που διαλανθάνει, είναι η ανάγκη προστασίας των εν ημίν τεκνίων.
Ο αγ.Στυλιανός πλην των άλλων λύει και τις φιλονικίες. Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μια παράσταση που πήρε βραβείο και δεν απέχει της παραπάνω πραγματικότητος και ευχής. Να νικήσει και έσεσθε ως παιδία… 

Όλα τα αναπτυχθέντα, μπορεί να ισχύσουν με προϋποθέσεις. Δι ευχών των αγίων προστατών, της Υπεραγίας Θεοτόκου δι ης η χαρά εκλάμψει δι ης η αρά εκλείψει… και Κύριε ελέησον…

      

Μετά από μερικά ‘’επειδή’’ σαν να εκδικαζόταν η υπόθεσις ώστε συνειρμικά λογικά και δίκαια να εξαχθεί το συμπέρασμα, έχουμε:

Επειδή, Ο Σταυρός είναι ο φύλαξ πάσης της οικουμένης… αγγέλων η δόξα και τραύμα των δαιμόνων.

Επειδή οι άγιοι ενεργούν το θέλημα και κατά το θέλημα (και πάνσοφο και ωφέλιμο για τον άνθρωπο, σχέδιο) Του Κυρίου…

Επειδή η καλή μας Παναγία ΑΜΕΣΑ γίνεται η των αδικουμένων προστάτης και πενομένων τροφή … άσχετα αν γίνεται αυτό άμεσα αισθητό, και πολλά άλλα ομόπνοα 

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

ΚΑΘΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ εξασκούμενο από τον άνθρωπο, ΑΝ εφαρμόζει την αγάπη Θεού και αγάπη (συμπάθεια) ακόμη και υπηρεσία ανθρώπων, (κατά το, ο πρώτος θέλων είναι, έσται πάντων διάκονος), το πρόσωπο αυτού λαμπρύνεται, συνδοξάζεται μαζί με τους αγίους και αγγέλους. Αν πάλι, δρα απανθρώπως και αδιάφορα ο ίδιος αυτοκατάκριτα σκοτίζεται, συντραυματίζεται, χάνεται μέσα στις σκιές (του εγώ, όσο και επαγγελματίας κι αν είναι) αντικαθιστώμενος από πρόσωπο αποδεδειγμένα φιλάνθρωπο. Την Κυρία Θεοτόκο και τους αγίους προστάτες κατά περίπτωση.

Ο καλός Θεός σε συνεργασία με έναν έκαστο, που ποστάρει στο γραφείο του εικόνα ή αναφέρει ως προστάτες, νάναι σίγουρος πως επαινούμενη η αγαθή προαίρεση τον προοδεύει ενώ με απάνθρωπη δράση, ιδιοτελή είτε για δόξα είτε για χρήματα, οι ίδιες οι πράξεις και σκέψεις του, τον απομακρύνουν από τον χαραγμένο βαθειά σκοπό του, της τελείωσης.

Τότε, ο άγιος προστατεύει τα ‘’ζώα’’ κι όχι τον ‘’κυνηγό’’…

----

Ομόκεντροι κύκλοι και στο περί όρασης και στους δερμάτινους χιτώνες και την ξηρανθείσα συκή…  

παρακλητικοί κανόνες