Λόγος - άγιοι και λόγοι, όπως ήλιος και ακτίνες

Εν μέσω σκότους, ο καλός Θεός έστησε/στήνει οδοδείκτες που προσανατολίζουν και αν θέλει κι ο ίδιος ο άνθρωπος, τον εξάγουν από αυτό (το ένα κράτος του σκότους και αρχικό), στο κράτος του Φωτός και ηλίου και τρισηλίου Θεότητος και ύστερο.

Ο κλαπείς από τους πέρσες Τίμιος Σταυρός, φώτιζε τη νύχτα με υπερούσιον Φως, ώστε να ‘’περάσει’’ τους πυρσολάτρες (ειδωλολάτρες) στην προσκύνηση του θείου Αληθινού Πυρός.

Αναφέρεται το εδάφιο στον αγ.Ιωάννη Πρόδρομο και συγχρόνως τις αφορμές μετανοίας, που πρώτες (ως οδοδείκτες και σημεία) ‘’κατασκευάζουν’’ την Οδό. … οὗτός ἐστι περὶ οὗ γέγραπται, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου· (Λουκ.ζ’27).

Πριν ανατείλει ο ήλιος, έχει ήδη προπέμψει ακτίνες για να αναγγείλουν την έλευσή του.

Στα πνευματικά, αν δεν ‘’υποσταλεί’’ το ένα φως (φυσικό) που συγκρινόμενο με το άνω, είναι σκότος, το άλλο, δεν έρχεται.

Αν δεν γκρεμίσει ο ένας ευσεβοφανής εξωτερικός (φαρισσαϊκός) ναός, ο άλλος (εν ημίν) δεν ανοικοδομείται.    

44 ῏Ην δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος, 45 καὶ ἐσχίσθη τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον· (Λουκ.κγ’)

Όταν ο άνθρωπος ανεβεί στο κατά φύσιν, η ίδια η φύση αποκρύπτει τον δικό της φωτισμό, για να λάβει τον υπό του Δημιουργού παρεχόμενο… αναγνωρίζοντας και προσκυνώντας την ασύλληπτη σε νου, συγκλονιστική Θυσία επί Του Σταυρού.

Βλέπων ο ληστής τον αρχηγόν της ζωής επί σταυρού κρεμάμενον, έλεγεν· Ει μη Θεός υπήρχε σαρκωθείς, ο συν ημίν σταυρωθείς, ουκ αν ο ήλιος τας ακτίνας εναπέκρυψεν, ουδέ η γη σειομένη εκυμαίνετο· αλλ' ο πάντων ανεχόμενος, μνήσθητί μου, Κύριε εν τη βασιλεία σου.

Η άνοδος στο κατά φύσιν, προαπαιτεί διάθεση για καθαρότητα αισθητηρίων. Αυτό που ευχόμαστε, αἰσθήσεων φώτισον ἁπλῆν πεντάδα. Ανάσταση και κάθαρση από τη λάσπη που περικαλύπτει και αποκρύπτει την Ζωή, τον Σταυρό, τον όλο φυσικοπνευματικό μεταβολισμό μέσα στην βιολογική (ψεύτικη) ζωή.  

Εκ λαγόνων της γης ευρείν εν τάχει, και δούναι τον Σταυρόν σπεύσατε, προς ον ιδούσα έφησεν εν φόβω, πλην κράζουσα ούτω·
Χαίρε, χαράς της όντως σημείον· χαίρε, αράς της αρχαίας λύτρον.
Χαίρε, θησαυρός εν τη γη φθόνω κρυπτόμενος· 

χαίρε, ο φανείς εν τοις άστροις τυπούμενος. Χαίρε, τετρακτινοπύρσευτε και πυρίμορφε Σταυρέ· 

χαίρε, κλίμαξ υψοστήρικτε προοραθείσά ποτέ. Χαίρε, το των Αγγέλων γαληνόμορφον θαύμα· χαίρε, το των δαιμόνων πολυστένακτον τραύμα...

Ο Σταυρός, των αγγέλων η δόξα (και συγχρόνως) των δαιμόνων το τραύμα, ως κεκρυμμένος θησαυρός, αποκαλύπτεται (υπό τις παραπάνω) προϋποθέσεις, σιγά σιγά στο κάθε πρόσωπο, κατά τάξη και ετοιμότητα στον ευλογημένο συνδυασμό αγωνιστικότητος (σταύρωσης του θελήματός μας για χάριν του θείου θελήματος) και θείας χάριτος.

...θυμάμαι το βίωμα ενός καλού μου φίλου, συνονόματου. Από αγάπη στον άγ.Κυπριανό επειδή τον είχε βοηθήσει σε κάποιες πνευματικές καταστάσεις*, χωρίς βέβαια να υποτιμά Τον Κύριο και την Παναγία, έτυχε σε ένα ξωκκλήσι που ήταν μόνος του, να κάνει στον Κύριο και στην Παναγία απλή μετάνοια, στον δε (εορτάζοντα ν1/2 Οκτ) αγ.Κυπριανό, εδαφιαία. Τότε, απρόσμενα γλυκά και με παράπονο ακούστηκε η φωνή του αγ.Κυπριανού. Αχ Κωνσταντίνε!! αν κάνεις εδαφιαία σε μια ακτίνα, τι πρέπει να κάνεις στον ολόκληρο ήλιο;;;;

Εκτιμώ, η παρατήρηση έγινε όχι για να μειώσουμε την τιμή του αγαπημένου μας (κάθε) αγίου, αλλά να προσθέσουμε και πολλαπλασιάσουμε την τιμή και δόξα και προσκύνηση και ευχαριστία Στον Κύριο και Θεό μας!!!

Δια των ακτίνων, που πρώτες μας αγκαλιάζουν, μας φωτίζουν, μας θερμαίνουν, μας προαναγγέλουν σαν λόγοι οδοδείκτες, σημεία, λόγοι και άγιοι, Τον Ένα Τριαδικό Άγιο Θεό. Θεό και Λόγο. Λόγο εσταυρωμένο.

…ἐπειδὴ καὶ ᾿Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ ῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν, 23 ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, ᾿Ιουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ῞Ελλησι δὲ μωρίαν, 24 αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, ᾿Ιουδαίοις τε καὶ ῞Ελλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν· (Α΄Κορ.22).

(άλλος) Ήλιος και ακτίνες, όντως Λόγος Άγιος, με αγίους και λόγους εκπεμπομένους και αμήν μετεχομένους εκ της παναπείρου Αγάπης Θεού. 

----

* (μία εκ των περιπτώσεων) …γύρω στα 1984, δύο γνωστές του αδελφές, του ανέφεραν μια άσχημη κατάσταση που αφορούσε μαγεία. Ένας φίλος τους συμπαθώντας μια κοπέλα, ήθελε να την αρραβωνιαστεί. Δυστυχώς, δεν είχε και την ίδια θετική γνώμη η μητέρα της κοπέλας και δεν έμεινε μόνο στην αντιπάθεια. Πήγε σε μάγισσα και ζήτησε να του κάνει κακό. Η ‘’τέχνη’’ της έπιασε τόπο και το παιδί πάγωνε. Ακινητοποιόταν και ολοέν και παρέλυε. Ζητώντας μια φωτογραφία από το παληκάρι, την έβαλε κοντά στον άγιο Κυπριανό και ευχόταν… ‘’όπως λιώνει αυτό το κερί, έτσι να λυθούν και τα μάγια που έγιναν στον τάδε, τον γυιό της τάδε…’’ Την τρίτη φορά που ευχήθηκε, όπως τον ενημέρωσαν οι αδελφές, η μητέρα του παιδιού μη γνωρίζοντας τπτ σχετικό, είδε στον ύπνο της έναν άγνωστο και τον περιέγραψε σε αυτές με δυο-τρία σωματικά χαρακτηριστικά, πως βοηθούσε τον γυιό της να περπατά. Χαρακτηριστικά του ευχομένου.

Την ίδια μέθοδο προσπάθησε να κάνει και σε αυτόν, (που τόλμησε να λύσει τα μάγια) αλλά με λίγο κόστος, ο άγιος τα διέλυσε. Εξ αυτού και άλλων βιωμάτων, αισθανόταν τον άγιο, αρκετά οικείο…   

τελευταίο υποκεφάλαιο από 

7. Αύρα λεπτή 

(οι άγιοι και τα σημεία τους, στη ζωή μας)
Οδοδείκτες στο δρόμο από αίγυπτο προς Αγίους Τόπους… του νου προς την καρδιά